✒️<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">&nbsp;Institut Français Türkiye, Tahsin Yücel anısına düzenlediği 2024 Çeviri Ödülü’nün sahiplerini açıkladı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kazananlar: Genel edebiyat kategorisinin kazananı Muriel Barbery'nin Tek Bir Gül (Une Rose Seule) çevirisiyle&nbsp;Ekin Özlü Akseki (Kırmızı Kedi Yayınevi) oldu. Çizgi roman kategorisinde ödül Frederik Peeters'ın Oleg (Oleg) çevirisiyle Damla Kellecioğlu'nun (Baobab Yayınları) oldu. Institut Français Çeviri Onur Ödülü'ne ise Özdemir İnce layık görüldü.</li></ul>

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2021/10/0/1638104857088.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.65" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Jim Mahfood’un güzeller güzeli serisi Grrl Scouts’un yenisi başladı. Stone Ghost isimli bu seri, ilk Grrl Scouts’tan alıştığımız dünyayı devam ettiriyor. Yeni karakterler ve yeni bir hikayeyle bizi karşılayan Stone Ghost, Mahfood’un dahi beyninden irin gibi akmış belli ki. Mahfood’un tarzını sevmiyorsanız zorlanabilirsiniz muhtemelen ama hem Mahfood’a hem de tarzına bayılıyorsanız bu kitap aklınızı başınızdan alacaktır. Bu sefer Dio adından biri ana karakterimiz. Daha ilk sayıdan başı büyük belada gibi görünüyor, bakalım ilerleyen sayılarda neler olacak.Sayı, Dio’nun canının sıkkın olduğunu anlatmasıyla açılıyor. Konuşma balonlarını okurken Mafhood’un insanüstü şehir çizimleriyle aklımızı kaybediyoruz. Hayalet Gordi’den görevini alan Dio, Turtleneck Jones ile yolculuğa çıkacak. Üçlü barda sohbet ederken biz hem neden Dio’nun canının sıkkın olduğunu öğreniyoruz hem de Turtleneck Jones’a iyice bi’ göz gezdiriyoruz. İkili yola koyulduktan sonra bu görevin bir tuzak olduğunu öğreniyoruz ve Jones ve Dio’nun tuzağa doğru ilerlemesini izliyoruz. Gordi’nin onlara ihanet ettiğini anlayan ikili zor durumda kalıyor ve sayı da aşağı yukarı burada bitiyor. Mahfood ziyafeti bitmiyor ama. Mahfood iki sayfa Macho Tailfin isimli hayali kahramanın hikayesini anlatıyor. Dolu dolu bir sayfa da Disney’den yediği kazığı. Macho Tailfin belli ki her sayıda karşımıza çıkacak. O yüzden iki kat heyecan bizi bekliyor.Mahfood ne yapsa okurum. Bunu dediğim 5-10 sanatçıdan biri kendisi. Çizgi roman aleminin en weirdo yaratıcılarından biri. Bunu da çizgilerinde görmek mümkün. Alışık değilseniz okumakta zorlanabilirsiniz ama bence alıştırın kendinizi çünkü yaptığı her şey harika. Bağımsız çizgi romana kattıklarından dolayı bundan 20 sene sonra adı Crumb, Clowes gibi isimlerle anılacak. Siz de bu harika işleri kaçırmak istemezsiniz diye düşünüyorum. Hemen başlayın Mahfood okumaya, yoksa üzüleceksiniz.Kapak: Jim Mahfood

Jim Mahfood

Grrl Scouts: Stone Ghost #1

<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-12T22:08:53.712Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Huysuz dedemiz Howard Chaykin’in çizgi roman tarihini anlattığı serisi Hey Kids! Comics!: Prophets &amp; Loss’un ikinci sayısı çıktı. Çizgi romanların altın çağının kapandığını görmüştük ilk sayıda. Şimdi ise gümüş çağın başlarını görüyoruz. Marvel Comics, DC Comics, Archie Comics ve EC Comics’in Comics Code Authority sonrası geçirdikleri değişimi anlatıyor bu sayı. Korku kitaplarının yasaklanmasından sonra DC Comics’in süper kahramanlara dönüşünü ve EC Comics kapandıktan sonra boşta kalan sanatçıların yaşadıklarını anlatıyor.&nbsp;Sayı, 1955 yılının sonbaharında açılıyor. İşsiz kalan sanatçılarımız aciliyet içinde iş aramaya başlıyor. Bütün büyük yayıncıları deneyen sanatçılar, artık son çare olarak başka sanatçıların hayalet yazarları ve çizerleri olarak ya da son anda aceleyle aldıkları işleri baskıya yetiştirmeye çalışarak günlerini geçiriyorlar. İşsizlikten derbeder olmuş sanatçılarımızdan bazıları gururlarını yutarak hayatına devam ederken bazıları da “Allah canımı alsa da kurtulsam.” diyerek yaşamaya devam ediyor. Aralarında Allah’ı da beklemeden kendi canını alanlar da oluyor. Çizgi roman endüstrisi tam anlamıyla bir çöküş yaşarken kendinden geçen sanatçılarımız son çıkış yolunu DC Comics’in - kitaptaki adıyla YC - çizgi romanların altın çağından kalma karakterlerini - Flash, Green Lantern, Aquaman, Wonder Woman - ve hala ısrarla basmaya devam ettiği Superman ve Batman’i yeni serileriyle tekrar okuyuculara sunmasında buluyor. Böylece çizgi romanların gümüş çağına girmiş oluyoruz. Bu arada da ilk sayının konusunun çoğunu oluşturan MAD! dergisi ise yeni formatıyla CCA’nin etrafından geçerek yayın hayatına devam ediyor.Chaykin adeta yaşayan tarih. E durum da bu olunca onun kendine özgü tarzından bu tarihi dinlemek de büyük bir zevk. Özellikle oluşturduğu görsel dil, 50’lerin dünyasıyla günümüz tekniklerini birleştirerek yarattığı panellerle birlikte bir şölene dönüşüyor. İlk sayıyı yazdığım bültende size yeterince Chaykin hazretlerinden bahsettiğimi düşünüyorum. Eisner konusunda ise şunu diyebilirim, benim yaşım kadar neredeyse ödülü ve adaylığı var. Çizgi roman tarihi için adeta docudrama olan bu seriyi okumazsanız çok şey kaybedersiniz. O yüzden gidin/alın ve okuyun. Çok keyif alıp çok da bilgileneceksiniz.Kapak: Howard Chaykin

Howard Chaykin

Hey Kids! Comics!: Prophets & Loss #2

Alternatif rock’ın dev ismi Sonic Youth, farklı sanat disiplinlerinin birbirini beslediği New York sahnesinden büyük bir plak şirketine giden yolda, 80’ler boyunca beş bağımsız albüm yayımladı. Kuruluşundan itibaren görsel sanatlarla iç içe olan grubun, büyük bir plak şirketinden çıkan ilk albümü Goo, Sonic Youth’un bir önceki albümü Daydream Nation ile yakaladığı ivmeyi güçlendirdi, ana akımın kapılarını ardından gelecek alternatif rock ve grunge grupları için araladı, Raymond Pettibon imzalı kapağıyla da ikonikleşti.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:42:33.458Z.jpeg" alt="Maureen Hindley and David Smith"><figcaption>Maureen Hindley and David Smith, 1966 Kaynak: Green and Black Music</figcaption></figure><hr>1980’lerde adını duyurmaya başlayan Raymond Pettibon, punk dünyasının aşina olduğu bir isim. Ağabeyi, Black Flag kurucusu Greg Ginn’in sahibi olduğu SST Records bünyesindeki gruplara poster ve albüm kapakları çizerek tanınan Pettibon, Black Flag logosunun da yaratıcısı. Sonic Youth kurucularından Kim Gordon, Pettibon’un işlerini o dönemde takip ettiği fanzinlerden biliyor; hatta Artforum dergisinde kendisiyle ilgili bir yazı da yazmış. Çizgi roman estetiğindeki kare, 1960’larda Manchester’da beş çocuğu öldüren seri katiller Ian Brady ve Myra Hindley’nin davasında tanık olan Maureen Hindley ve David Smith’in bir fotoğrafından hareketle çizilmiş. “Kız kardeşimin erkek arkadaşını çaldım. Her şey kasırga gibi hızlı oldu. Bir hafta içinde ailemi öldürüp yola düştük,” cümleleriyle iyice karanlıklaşan kapak, Geffen Records’ın hoşuna gitmese de yayımlanıyor ve geçtiğimiz yıl 30. yaşını kutlayan albümün alametifarikası oluyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:43:49.521Z.jpeg"><figcaption>Sonic Youth Goo kapak Kaynak: Discogs</figcaption></figure><hr>Sonic Youth üyesi Lee Ranaldo, albüm kapaklarının tutku duydukları şeyleri dinleyiciyle paylaşmanın bir yolu olduğunu söylüyor. Her zaman sanat dünyasıyla iç içe olan grup, bunu albümlerinde Gerhard Richter, Mike Kelley, Raymond Pettibone, Richard Prince gibi sanatçılarla çalışarak gösteriyor. Thurston Moore ise, gerçek bir fotoğraftan uyarlanan tek bir karenin birçok anlatıma olanak sağlamasının gücüne dikkat çekiyor.Pettibon’un Goo'daki izi sadece kapak tasarımında değil. Albüm ve içerdiği My Friend Goo şarkısı, adını sanatçının 1989 tarihli kısa filmi Sir Drone’da yer alan bir karakterden alıyor. Goo aslında Sonic Youth’un albüm için düşündüğü ilk isim değil. Grubun aklındaki asıl isim, Geffen’in değiştirmeleri için yana yakıla kapılarını aşındırdığı Blowjob?. Sonic Youth bu adı, bağımsızlıklarını büyük bir plak şirketine “sattıkları” için uygun görmüş.Goo'nun kapağı, Seinfeld’den The Simpsons’a, popüler kültürün hayat damarlarını oluşturan birçok yapımdaki karakterlerle birleştirilerek tekrar tekrar çizildi. Grup 2020’de, albümün 30. yılında, bu uyarlamaları bir kitap hâline getirmek istediğini ama pandemi nedeniyle önceliklerinin değiştiğini açıkladı. Bir gün Goo parodilerinden oluşan bir kitap yayımlanırsa, içinde Darth Vader’dan Taylor Swift’e birçok pop kültür figürünün olması kaçınılmaz. Pettibon, kapağın artık ayrı bir yaşam sürdüğünü söylüyor. Spin’e verdiği röportajda dediği gibi, “Goo’dan kaçmak imkânsız.”&nbsp;

Çizgi roman ile ilgili hikayeler