<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/bgunaydin" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">BERKHAN GÜNAYDIN</a>NBA, 2021/22 sezonunda 75. Yılını kutlamaya hazırlanırken, bir isim tüm NBA tarihinin üçte birine damga vurdu. Sıradan bir takımı, lig tarihinin en başarılı ve istikrarlı takımlarından birine dönüştürürken beş şampiyonluk kazandı. Hem de birbirine neredeyse taban tabana zıt iki farklı oyun anlayışıyla.NBA yorumcusu Jordan Schultz, geçtiğimiz günlerde aldığı bir duyumu paylaştı ve en geç 2022/23 sezonu sonunda Gregg Popovich’in, ya da NBA çevrelerinin kendisine hitap ettiği şekilde Coach Pop’un, emekliye ayrılacağını yazdı. Bu da bir NBA efsanesini sadece bir veya iki sezon daha bench’te göreceğimiz anlamına geliyor.Popovich, San Antonio Spurs’ün başındaki ilk on yılında NBA basketbolunun oynanış tarzına yön veren isimlerin başındaydı. İkinci on yılında ise basketbolun oynanış tarzına yön veremedi. Çünkü takımına öyle bir basketbol oynattı ki, benzerini bir daha başka hiçbir takım oynayamadı, hatta denemeye dahi cesaret edemedi. &nbsp;Normların İçindeNBA’de 90’ların ortasından 2010’ların başına kadar oynanan basketbolu tanımlamak için şu terimler yeterli olacaktır: Sert savunma ve düşük tempolu yarı saha hücumu. 2000’lerin ideal takımı savunmada rakibini kötü şuta, hatta mümkünse top kaybına zorlayan, hücum süresini sonuna kadar kullanan ve en doğru şutu seçen takımdır.&nbsp;Erken atılan şutun, boş bir şut bile olsa, kötü bir şut olduğu kabulü o günlerden gelir. Günümüzde bir yorumcudan erken atılan şutun yanlış bir tercih olduğunu duyarsanız, bilin ki o yorumcu 90’larda Aydın Örs’ün Efes Pilsen’ini ve 2000’lerde Popovich’in San Antonio Spurs’ünü izlemiştir. &nbsp;2000’lerin Spurs takımı olmasaydı, NBA’de bu tarzın doğru basketbol olduğu kabulü büyük ihtimalle tedavülde bu kadar uzun süre kalmayacaktı. 2000’li yıllarda Los Angeles Lakers’ın Spurs’ten bir fazla şampiyonluğu olsa da bu on yıla ekol olarak damga vuran takım kesinlikle San Antonio’ydu. Coach Pop ve Spurs sadece o dönemin basketbol oynanış tarzını belirlemedi, NBA tarihinin akışını da on yıl kadar sekteye uğrattı.2000’ler basketboluna en fazla nüfuz eden takım Popovich’in San Antonio’su ise, ona en fazla meydan okuyan takım da Mike D’Antoni’nin Phoenix Suns’ıydı. D’Antoni Phoenix’te dönemin kabul gören basketbol anlayışına zıt şekilde yüksek tempolu, pick and roll ve şuta dayalı bir oyun oynatıyordu.&nbsp;İki takım 2007 ve 2008 play-off’larında karşı karşıya gelirken her iki seriden de Spurs galip ayrıldı. 2007 yılında finale kadar gidip Popovich yönetiminde dördüncü şampiyonluğuna ulaşan Spurs, Phoenix Suns’ın hücum basketboluna dur dedi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/9/2/1634634942334.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.68" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: arizonasports.comMike D’Antoni’nin o dönem Phoenix Suns’a oynattığı oyun, günümüzde oynanan tempo ve alan paylaşımına dayalı oyunun ilk örneği olarak kabul edilir. Coach Pop, sadece Suns’ı şampiyonluktan etmekle kalmadı, belki de Suns basketbolunun 2010’ların ortasından önce daha fazla takım tarafından benimsenmesini de engellemiş oldu.Sert, sıkışık, yavaş ve her sayının ekstra zor olduğu basketbol tarzı kuşkusuz ki Spurs’ü başarıya taşıdı. Fakat bu oyundan hoşlanmıyorsanız, yalnız değilsiniz. NBA Finalleri’nin reytingleri 1974’ten beri tutuluyor. Bu 48 yıllık dönemde, San Antonio Spurs’ün 2003, 2005 ve 2007’de kazandığı üç final serisi sırasıyla en düşük dördüncü, üçüncü ve sekizinci reytinge sahip.Normların Dışında2007’de genç LeBron James’in Cleveland Cavaliers’ını final serisinde 4-0’la süpüren San Antonio ve Gregg Popovich için rekabetçi kalmaya devam ettikleri ancak en üst seviyeye çıkamadıkları yıllar başlamıştı. Bundan sonrası sadece düşüşün devam edeceği yıllar olacaktı. Düşük tempo ve sert savunma basketbolu artık hüküm sürmüyordu ve Gregg Popovich de “eski kafalı” bir koçtu, değişmezdi. Olaylar hiçbir şekilde böyle gelişmedi. &nbsp;&nbsp;Spurs’ün eski alışkanlıklarına devam etmeyeceği aslında 2010-11 sezonunda kendini göstermeye başlamıştı. Normal sezonu Batı Konferansı birincisi olarak tamamlayan ekip, savunma disiplinini bozmamış ancak hücumda topu daha fazla paylaşmaya başlamıştı.2011 play-off’larında Memphis Grizzlies’e, 2012’de de Oklahoma City Thunder’a kaybetmişlerdi. İlki birinci turda, ikincisi konferans finalinde gelen iki sonuç da herkesi hayrete düşürdü. Bunun sebebi Spurs’ün normal sezon derecelerinden çok oynadığı basketboldan kaynaklanıyordu.Takımın hücumdaki top trafiği o kadar ileri bir düzeydeydi ki, izleyenler sadece basketboldan zevk almıyor, “işte basketbol böyle oynanmalı” diyordu. Takımdaki oyuncuların değişimi, zaten basketbol IQ’su yüksek olan Tim Duncan, Manu Ginobili ve Tony Parker gibi isimlere Kawhi Leonard, Boris Diaw ve Tiago Splitter gibi oyuncuların eklenmesi bu değişimde önemli rol oynadı. Ancak Coach Pop’un oyuncularını en verimli şekilde oynatma vizyonu olmasa, San Antonio Spurs “çirkin basketbol” oynayan bir takımdan dünyanın en güzel basketbol oynayan takımına evrilemezdi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/9/2/1634635218568.gif" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ne var ki, bu kusursuz hücum makinesi sürekli bir noktada takılıyordu. Yoksa bu hikâyenin sonunda bir şampiyonluk yok muydu?2013 Final Serisi’nin ardından bu sorunun cevabı “hayır” olacak gibi görünüyordu. Spurs, altıncı maça LeBron James’in Miami Heat’i karşısında 3-2 önde başladı. Ancak Ray Allen’ın artık NBA tarihinde yerini almış o meşhur son saniye üçlüğüyle maç uzatmaya gitti ve Spurs önce bu maçı, ardından da yedinci maçta şampiyonluğu kaybetti. Sıradan bir takım, böyle bir son yaşadıktan sonra travmayı atlatamayabilirdi. Neyse ki Spurs, sıradan bir takım değildi.2013-14 sezonunda Spurs kaldığı yerden devam ediyordu. Final serisinde aldıkları dramatik mağlubiyet onları travmaya sokmak bir yana, daha da kamçılamış görünüyordu. 62-20’lik muhteşem normal sezon performansının ardından bir kez daha finale yürüdüler ve yine Miami Heat’i karşılarında buldular.Bu sefer Miami Heat’in hiçbir şansı yoktu. Çünkü bu Spurs, dünyanın en güzel basketbol oynayan takımının son ve en gelişmiş sürümüydü. 4-1’lik final serisi skoru, Spurs’ün serideki hakimiyetini açıklamak için yeterli değil. Kazandıkları dört maçta Miami’ye ortalama 18 sayı fark atmaları durumu biraz daha iyi açıklıyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/2/1634634619476.gif" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.75" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Popovich’in 2000’lerde oynattığı savunma basketbolunun aksine, 2010’larda oynattığı hücumda top trafiğine dayalı basketbol norm haline gelmedi. Gelemezdi de. Zira bu oyun için hem oyuncuların çok yüksek basketbol zekâsı ve konsantrasyona, hem de kenar yönetimin ciddi bir saha içi organizasyon becerisine sahip olması gerekiyor. Üstüne üstlük, ancak Popovich ağırlığında bir koç oyuncularını bu talepkâr oyuna ikna edebilir. Tüm bu faktörlerin bir araya gelmesiyse çok nadir görülür.Gregg Popovich, sporda başarının tek bir formülü olmadığını iki ayrı dönemde takımına yaşattığı beş şampiyonlukla gösterdi. İlk on yılında normların içinde kalarak, sonraki on yılda ise normların dışına çıkarak San Antonio Spurs’ü yirmi yıl boyunca ligin en rekabetçi takımı haline getirdi. Kendi kariyeri ise alışılmış tüm normların ötesindeydi. Oyuncularıyla iletişiminden oluşturduğu takım kültürüne, hayata bakışından esprili demeçlerine kadar onunla ilgili yazılacak daha çok şey var. Şimdilik, onu saha kenarında görmeye devam edeceğimiz kısa sürenin keyfini çıkaralım. &nbsp;&nbsp;

NORMLARIN ÖTESİNDE

1- &nbsp;2001 Türk basketbolu için kabuğun kırıldığı bir dönem, başarı alışkanlıkları olmayan bir takımın başarıya başlangıç dönemi, kabuğun kırılmasında nelerin etkisi oldu?2001 yılı evet, o güne kadar basketbol millî takımın tarihinde elde edilmiş en büyük başarıydı. Daha önce Avrupa Şampiyonluğu büyüklüğündeki bir turnuvada final oynama başarısı gösterememiştik. Bence kabuğun kırılmasının birkaç sebebi var; 1992'den sonra federasyonun millî takımlara gerçekten büyük yatırım yapması, kamp olanakları, turnuvaların bunları artırması, sponsorların basketbola girmesi federasyon bazında söylüyorum. Millî takımlar bazında 97- 99 Avrupa Şampiyonası yarı final ve final gelmese de başarılı geçmişti yani 2001'in sinyallerini 97 ve 99'da da birazcık görüyorduk. 2001 yılında kadro gerçekten çok iyiydi. Orhun, ben, Haluk gibi tecrübeli oyuncuların yanına Mehmet Okur, Hidayet, İbrahim, Mirsad, Kerem gibi çok büyük yetenekler eklenmişti. Bu kadro seyirciyi ve bütün ülkeyi arkasına alarak çok başarılı bir turnuva geçirip finale kadar heyecanlı yarı final Hırvatistan ve Almanya maçından sonra finale uzanma başarısını göstermişti. Buradaki teknik ekip de çok güçlüydü; Aydın Örs ve Çetin Yılmaz önderliğinde bir teknik ekibimiz vardı. Böylelikle hem ev sahibi olmamız hem takımımızın iyi olması etkili oldu.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/4/1631211146962.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Harun Erdenay" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Radikal 2001, Atatürk Kütüphanesi Arşivi2- 12 Dev Adam şarkısını ilk kez nerede dinlediniz, neler hissettiniz?Sanıyorum, Garanti Bankası'nın yaptığı bir lansmanda dinlemiştim, bütün gece çalmıştı ve çok hoşumuza gitmişti. Bugüne kadar böyle bir şarkımız yoktu ve ritmi, sözleri gerçekten bize coşku veriyordu, dinlemesi güzel bir şarkıydı ve uzun yıllar hem 12 dev adamın çıkışıdır o şarkı hem de seyircinin gönlünde taht kurmasında da büyük artısı olmuştur.3- O dönem motivasyonunuz için 12 Dev Adam şarkısı dışında neler dinliyordunuz?&nbsp;Hepimiz güncel şarkıları dinliyorduk ama maça giderken genelde takım otobüsünde Tarkan'dan Kuzu Kuzu şarkısı çok popülerdi onu dinleyerek maça gidiyorduk, motive oluyorduk.4- Seyir zevki açısından, 2001 dönemi Avrupa basketbolunu ve bugünün Avrupa basketbolunu karşılaştırdığınızda hangisini tercih ederdiniz?2001 yılının basketboluna baktığımız zaman ve bugünkü Avrupa basketbolunu karşılaştırdığımda o gün biraz daha skorerlerin öne çıktığını düşünüyorum. Biraz daha göze hoş gelen bir basketbol oynandığını düşünüyorum. Bugünkü Avrupa basketbolunda topun dolaşması, sette çok daha hızlı hareketler ve müdafaanın daha fazla sertliği öne çıkıyor. Her iki basketbolu da birbirine yakın görüyorum aslında. 20 senede Avrupa basketbolunda çok bir değişiklik olmadı ama sanki 2001 Avrupa Basketbol Şampiyonası'ndaki yıldız sayısı son dönem oynanan şampiyonalardan daha fazlaydı.

Aydın Örs ile ilgili hikayeler