• Behice Boran anıldı: Türkiye İşçi Partisi, Türkiye’nin ilk kadın siyasi parti genel başkanı Behice Boran’ı ölümünün 38. yılında Zincirlikuyu Mezarlığı'nda düzenlenen anma töreniyle andı.<ul><li>Anma töreninde, Boran’ın “O ömrünü bu memleketin emekçi halkının yanında olarak yaşamayı seçti” sözleriyle onun mücadelesinin önemi vurgulandı.</li><li>Törende okunan basın açıklamasında, Boran’ın sosyalizmi bir yaşam biçimi olarak tanımladığı ve “Sosyalist doğulmaz, sosyalist yaşanır” ifadesi yer aldı.</li><li>Behice Boran, 76 yaşında sürgün yaşamanın zorluğunu dile getirerek, yaşamını işçi sınıfının mücadelesine adadığını gösterdi.</li><li>Anma etkinliğinde, Boran’ın sosyalist duruşunun ve örgütlü mücadelesinin önemi katılımcılar tarafından tekrar ifade edildi.</li></ul>

Canlı Gündem

Yusuf Ziya Atılgan, 27 Haziran 1921’de, Kurtuluş Savaşı’nın devam ettiği yıllarda Manisa’da dünyaya gelir. Annesi Avniye Hanım, babası ise aşar memuru Hamdi Atılgan’dır. 1922 yılının Eylül ayında Yunanlılar kaçarken kenti yaktıklarında evleri de yanar ailenin. Babası Manisa’nın Hacırahmanlı Köyü'ne yerleşmeye karar verir. Önce bir bakkal dükkanı açar, daha sonra birkaç tarla edinir. İlkokul 3. sınıfı köyde bitirir Yusuf Atılgan. Daha sonra ninesiyle birlikte Manisa’ya döner, ilk ve ortaokulu burada tamamlar. 1936 yılında Manisa’da lise yoktur henüz, babasını zar zor ikna eder; Balıkesir Lisesi’ne parasız yatılı olarak girer. İngilizce öğretmeni Türk solunun en önemli isimlerinden <a fr-original-style="" href="https://www.google.com/search?q=behice+boran&rlz=1C1GCEA_enTR831TR831&oq=behice+&aqs=chrome.0.0j69i57j0l4.1946j0j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8" rel="noopener" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Behice Boran</a>’dır. Edebiyat merakı da bu yıllara rastlar; okumaya tutkundur. Manisa’da Muradiye Kitaplığı’nda başladığı ‘her romanı okuma’ merakı, Balıkesir’de kiralık kitap veren bir dükkanda devam eder. Yaşamı boyunca da ödünç kitap alan, aldığı kitabı okuyunca geri veren bir yazar olarak nam salar Atılgan. Belki de bu nedenle ondan geriye görkemli bir kütüphane kalmaz.Eline kalemi alması da bu yıllara rastlar; şiirler, hikayeler... Hatta bir de roman yazmaya başlar. Yusuf Atılgan, kendisiyle yapılan bir söyleşide şöyle anlatır bu yılları: “Lisedeyken kimseye göstermeden şiirler, hikayeler yazdım. Son sınıfta konusu köydeki bir cinayetle ilgili bir romana bile başlamıştım. O zamanlar sarakaya alınmaktan (alay edilmek) korkardım. Artık hemşehrilerimin ‘Hele bak sen! Bunca yıl oku da... Yazık oldu Hamdi Efendi'nin (babası) paracıklarına’ der gibi kıs kıs gülmelerini umursamıyordum.” Edebiyat bölümünden mezun olduğu liseden sonra İstanbul’a gider Yusuf Atılgan. 1939 yılında İstanbul Üniversitesinde Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümüne başlar. Lise yıllarında okumayı ve yazmayı seven Atılgan’ın edebiyat fakültesine girme amacı ise yazar değil, öğretmen olmaktır.

Yıldızlı Bir Hikâye

''Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur, kimi müdürlüğüne, kimi işine, sanatına. çocuklarına tutunanlar vardır.herkes kendi tutamağının en iyisi en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.’’

Behice Boran ile ilgili hikayeler