<a data-test-app-aware-link="" fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/aysemargossian?igsh=MTZxaWl2dWM1eWxjcg==" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" tabindex="0" target="_self">Ayşe Erenel Margossian</a>Bu sene yeni yıl kararlarınız daha az şeker tüketmek, daha çok spor yapmak, daha erken uyanmak olabilir. Belki de&nbsp;"Bu yıl kendime dürüst olmak istiyorum."&nbsp;gibi liste yapmadan sadece bir davranış değişimi yapmak istiyorsunuz.&nbsp;İki yaklaşım, iki farklı bakış.Yeni yıl kararları çoğumuz için sessiz bir savaş ilanına dönüşüyor: şu anki halimize karşı, "yeterince iyi olmayan" bedenimize, alışkanlıklarımıza, hayatımıza karşı. Kararlar listesi uzadıkça içimizde bir ses de yükseliyor:&nbsp;"Daha iyi ol. Daha çok yap. Bu halin yetmez."&nbsp;Peki bu ses kimin sesi? Ve bitmeyen "kendini düzeltme" çabası bizi gerçekten daha iyi bir yere götürüyor mu?Yaşadığımız çağ tamamen&nbsp;yang odaklı: hareket, performans, verimlilik, iyileştirme. Bu enerji elbette değerli — bazen bir karar alıp harekete geçmek hayatı dönüştürür. Ama yıllar içinde fark ettik ki yalnızca yang ile kurulan bir düzen bizi yavaş yavaş tüketiyor. Her ocak ayında verdiğimiz sözlerin çoğu daha bahar gelmeden kırılıyor. Kırıldıkça kendimizi suçluyoruz. Suçladıkça yeni bir "düzeltme" listesi yazıyoruz. Döngü sürüyor. Belki sorun iradesizliğimizde değil. Belki sorun, kararlarımızın arkasındaki bakışta.&nbsp;"New Year's resolution" yani "Yeni yıl kararları". İngilizcede&nbsp;resolution&nbsp;genellikle "karar" anlamında kullanılır. Ama kelimenin bir anlamı daha var:&nbsp;bir şeyin baktıkça netleşmesi, kendi gerçek formunu göstermesi.&nbsp;Bu tür bir "çözünme" zorlama istemiyor. Sisli bir sabah vapurda karşı kıyıya bakarken, bulanık gölgenin yavaş yavaş Kız Kulesi'ne dönüşmesi gibi. Sen dönüştürmüyorsun onu. Sadece bakışını orada tutuyorsun, ilgiyle bekliyorsun — ve bir şey kendi kendine ortaya çıkıyor.Drishti: Bakışı nereye koyduğunYoga pratiğinde&nbsp;drishti&nbsp;"bakış noktası" demek. Bir asanada gözlerin nereye odaklandığı, dikkatini nerede sabitlediğin. Ama drishti sadece fiziksel bir yön değil. Aynı zamanda bir niyet:&nbsp;Neyi görmeyi seçiyorum? Neyin yavaş yavaş kendini göstermesine izin veriyorum?&nbsp;Bu yıl belki de "kendimi değiştirmem lazım" baskısı yerine bir drishti kurabiliriz:&nbsp;"Bu yıl bakışımı nereye çevireceğime karar veriyorum."&nbsp;Pratik örneklere bakalım:"Her gün yoga yapacağım"&nbsp;yerine:&nbsp;"Nefesimin gün içinde nasıl aktığına bakacağım.""Kendime daha çok vakit ayıracağım" yerine:"Zaten sahip olduğum küçük zamanlara dikkat edeceğim."<div contenteditable="false" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"></div>Düşünsenize: Sekiz saat uyku, sekiz saat iş — geriye sekiz saat kalıyor. O saatler çoğu zaman fark edilmeden geçiyor, bulanıklaşıyor. Uyanmadan önceki üç dakika, arabadaki sessizlik, çay koyarken geçen o kısa boşluk… Ya bu anlara biraz daha dikkatle baksak? Belki de "daha çok zaman" aramak yerine, zaten var olanın genişliğini görmek yeterli."Daha sabırlı olacağım"&nbsp;yerine:&nbsp;"Zorlandığım anlarda bedenimin ilk tepkisine bakacağım."Sabır bir komutla gelmiyor. Ama o sıkışma anında — omuzların yükselirken, çenenin kilitlenirken — bedenine bakabilirsen, bir şeyler kendiliğinden yumuşamaya başlıyor.Bakış değişince dünya değişirBir kuşun adını öğrendiğinizde ne olur? Birden her yerde o kuşu görmeye başlarsınız. Yıllardır oradaymış ama hiç fark etmemişsiniz. Drishti de böyle işliyor. Bakışını bir yere sabitlediğinde, o şey çoğalmaya başlıyor. Kolaylığa bakarsan kolaylık görürsün. Minnete bakarsan minnet görürsün. Zorluğa bakarsan — evet, zorluk da çoğalır.&nbsp;Bu yıl belki de en radikal karar,&nbsp;neye bakmayı bırakacağımızı&nbsp;seçmek olabilir.Kabul de bir ilerlemedirKendimize karşı sertleşmek çok kolay. Değişmenin tek yol olduğuna inandırılıyoruz. Oysa bazen gerçek dönüşüm, kendimizin uzun süredir saklı kalan bir kısmını ilk kez&nbsp;gördüğümüz&nbsp;an oluyor. Değiştirmeden. Düzeltmeden. Sadece bakarak.Bu yıl belki de en büyük karar,&nbsp;artık değiştirmeye çalışmayacağımız bir şeyi&nbsp;seçmek olabilir. Bedenimiz olabilir. Bir alışkanlığımız olabilir. Hayatımızın şu anki hâli olabilir. Kabul pasiflik değil. Kabul, gerçeğin penceresini açtığımız ilk an.Yeni yıl için küçük bir davetBu yıl dilersen bir&nbsp;yang karar&nbsp;da koy hayatına — harekete geçmek bazen gerekli.Ama yanına mutlaka bir&nbsp;yin karar&nbsp;ekle:"Bu yıl neyi olduğu gibi görmeyi seçiyorum?""Bakışımı nereye çevirirsem, hayatım kendiliğinden netleşir?"Belki de çözünmesi gereken tek şey, bakışımızın sertliğidir.Yeni yıl, hareket kadar durmanın da; değişmek kadar kabul etmenin de değerli olduğunu hatırlatan bir yıl olsun.Yumuşak bir yıl olsun.

Drishti ile ilgili hikayeler