<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;Gazeteci Hakan Gülseven, sosyal medya üzerinden iki yıl önce yaptığı paylaşım nedeniyle tutuklanarak cezaevine gönderildi.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden:&nbsp;Gülseven, sosyal medya hesabında “Kız Kulesi’nin restorasyonunu bu yapıyormuş. Estetik harikası” notuyla Halil Bülbül isimli kişinin fotoğrafını paylaşmış; Bülbül’ün restorasyondan sorumlu kişi olmadığı ortaya çıkmıştı. Bülbül, hakaret suçlamasıyla şikayetçi olmuş; dava beraatle sonuçlanmıştı. Bülbül, bu kez "kişisel verileri, hukuka aykırı olarak ele geçirmek veya yaymak" suçlamasıyla Gülseven'e tekrar dava açmıştı.&nbsp;</li></ul>

Aposto Gündem

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü, yapılacak kontrol çalışmaları nedeniyle Kız Kulesi’nin 24-30 Nisan 2024 tarihleri arasında kapatılacağını açıkladı.

Pareto

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; İstanbul’un simge yapılarından Kız Kulesi, dün (1 Mart) itibarıyla yeniden ziyarete açıldı. Kültür ve Turizm Bakanlığı Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü’nden yapılan açıklamaya göre Üsküdar Salacak sahil düzenleme çalışmaları sebebiyle kuleye Karaköy İskelesi’nden ulaşılabilecek.

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Kültür ve Turizm Bakanlığı'na bağlı Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü, 2021 yılında restore edilmeye başlanan Kız Kulesi'nin 1 Mart’tan itibaren (bugün) yeniden ziyarete açılacağını duyurdu.

<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Gemide caz. Cumhuriyetin 100. yılı, Hepcats İstanbul’un ilk yılıyla beraber, Hotshots Jazz Band eşliğinde kutlanıyor.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? İstanbul Boğazı'nda</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman?&nbsp;Yarın</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Boğaz'a açılıp Kız Kulesi ve Boğaz Köprüsü manzarasında bol bol dans etmek için.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı:&nbsp;20.30’da başlayan ve 18 yaş sınırı olan etkinliğin sınırlı olan biletleriyse <a fr-original-style="" href="https://www.hepcats.com.tr/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şurada</a>.&nbsp;</li></ul>

Aposto İstanbul

25 Ekim’de, boğazda.

Cumhuriyetin 100. yılı gemide caz ile kutlanacak 

Bu yayın için ilk teşekkürü Mehmet Selahattin Güngör'e etmeliyiz sanırım. Bizi bu yolculuğa çıkaran en başta oydu çünkü. Kendisinin şimdiye kadar 70 civarı yazını yayımladık. Ama bundan çok daha fazlası var. Burada yer ver(e)mediğimiz yazılarından bazılarını aşağıya bırakıyorum:Hayvanların hayvanat bahçelerinde ve sirklerde yaşamaması gerektiği ve özgür olmaları gerektiğinin savunucuları günümüzde her ne kadar geçmişe göre çok daha fazlaysa da hâlâ bu durum tam anlamıyla çözülebilmiş değil. Ama eskiden sirklere ve hayvanat bahçelerine böyle yaklaşılmıyordu. Dolayısıyla eğlenmenin bir aracı olarak görülüyordu. İşte böyle bir sirk 1931 yılında İstanbul’a da gelmişti. Yazarımız Mehmet Selahattin’in (M.S.) bu sirkte gördüklerini <a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1931/milliyet_1931_mayis_/milliyet_1931_mayis_23_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">başka bir gözle</a> okuyabilirsiniz.M.S. bizi daha önce Çamlıca Tepesi’ne çıkarmamıştı. Üsküdar dolaylarına ise ancak deniz sezonunda gidiyordu. Hadi gelin o zaman <a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1933/milliyet_1933_mayis_/milliyet_1933_mayis_27_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“aziz”</a> İstanbul’a bir tepeden bakalım.Sarıyer’de barajların olduğu bölge eskiden beri “Bentler” olarak da anılır ve burası şehrin en uzak mesire yerlerinden biridir. Osmanlı döneminde inşa edilen bu barajların izlerini ve daha pek çok tarihi kalıntıyı görebileceğiniz Bentler’in 1920’lerin sonlarındaki hâlini merak edenlere M.S.’ten <a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1929/milliyet_1929_haziran_/milliyet_1929_haziran_1_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir yazı</a>… İstanbul’un bir başka uzak bölgesi Pendik’teki Zeytinlik isimli mesire yerini daha önce duyanınız var mı peki? Bilmeyenler <a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1930/milliyet_1930_haziran_/milliyet_1930_haziran_28_.pdf" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> öğrenebilir.Kız Kulesi’nin tadilatı yeni bitmişken 1930’lardaki <a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1932/milliyet_1932_haziran_/milliyet_1932_haziran_25_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kız Kulesi</a>’ne karşı bir yaz akşamı keyfi yaparak bazı şeyleri “unutsak” ya! Belki fonda gramofon ya da hatta canlı bir musiki de bize eşlik eder.Yaz bitti, sonbahar aylarındayız. <a fr-original-style="" href="https://ataturkkitapligi.ibb.gov.tr/tr/Anasayfa" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Beyoğlu’nun ışıkları kararmış, tenha sokaklarında”</a> bir tur atmanın zamanıdır.&nbsp;Bugün hepimiz Kandilli’yi rasathanesi ve deprem araştırma enstitüsüyle biliriz (rest in peace Ahmet Mete Işıkara🤞). Zaten rasathanenin kuruluşu da 1800’lerin ortasına dayanır. Bakalım <a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1932/milliyet_1932_tesrinievvel_/milliyet_1932_tesrinievvel_8_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">1932’de</a> bu tepe nasılmış?Ee demiştim… Mehmet Selahattin’de anlatacak hikâye bitmez. Kim bilir belki ileride bütün yazılarını bir arada görebileceğimiz kitabı da olur.🤷‍♂️ Bizim de var ufak tefek hayallerimiz...

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

Daha neler neler var!

100 yıl öncesinden sesler ve görüntüler

Kahramanmaraş ve çevre illerde yaşanan felaket, bir süredir derin dondurucuda yer alan büyük İstanbul depremine ilişkin tartışmaların yeniden alevlenmesine yol açtı. Tarihin en önemli kentlerinden biri olan İstanbul, deprem konusunda derin yaralar taşıyan bir metropol. Bu yaraların en tazesi olmasa da en çok iz bırakanı ise bundan 514 yıl önce açıldı.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kıyamet-i Suğra</h2>Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti İstanbul, 10 Eylül 1509’da oldukça güçlü bir depremle sarsıldı. Sabaha karşı meydana gelen depremin 160 bin nüfuslu şehir üzerindeki etkisi oldukça yıkıcı oldu. Şehirde binden fazla bina yıkıldı, 13 bin insan hayatını kaybetti, 10 binden fazla insan yaralandı. Fatih Camii ve henüz yeni tamamlanmış olan Bayezid Camii çok ağır hasar aldı. Anadolu ve Rumeli Hisarları, Kız Kulesi, Bozdoğan Kemeri ciddi hasar gördü. İstanbul surlarında yer alan 49 burç ya yıkıldı ya da önemli ölçüde hasara uğradı. Ayasofya’nın fethin ardından yapılan minareleri yıkılırken, onlarca cami ve kilise tahrip oldu.Sultan II. Bayezid’in ikamet etmekte olduğu Topkapı Sarayı da ağır hasar gören yapılar arasındaydı. Hatta öyle ki sultan, enkaz altında kalmaktan sabah namazına kalkması sayesinde kurtulabildi. Çünkü deprem, sultan abdest almak için odasını terk ettiğinde gerçekleşmiş ve deprem sırasında sultanın odası yerle bir olmuştu.Depremin ardından bir de tsunami tehlikesi baş gösterdi. 6 metreye ulaşan dalgalar Ceneviz Surları’nı aşarak şehrin içine girdi. Galata bölgesinde onlarca ev sular altında kaldı, bazıları ise denize karıştı.Deprem öylesine büyüktü ki Rumeli’den, Viyana’dan hatta ve hatta Mısır’dan dahi hissedildi. O dönem Mısır’a hükmeden Memlük Devleti’nin kayıtlarında, depremin bölgede bıraktığı izler hakkında raporlar yer aldı.Kimi bilim insanları bu depremin büyüklüğünü 7.2 olarak hesaplarken, kimileri ise depremin 8 büyüklüğünde gerçekleştiğini söylemektedir. Dönemin kaynakları ise bu depremi “Kıyamet-i Suğra” yani Küçük Kıyamet olarak adlandırmaktadır. Hatta öyle ki deprem sonucunda toprak üzerinde su ve kum fışkırtan dev yarıkların oluştuğu ve insanların bu yarıkların içine düştüğü tasvir edilmektedir.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeniden inşa süreci</h2>Sultan II. Bayezid depremin ardından yaklaşık 15 gün Gülhane’de bir çadırda kaldıktan sonra devletin eski başkenti olan Edirne’ye gitti. Buradan şehrin yeniden imar edilmesini emreden sultan, Mimar Hayreddin’in nezaretinde yaklaşık 66 bin işçi, 11 bin kalfa ve 3 bin inşaat ustası görevlendirdi. Her 20 haneden bir kişi yeniden inşa sürecine dahil olmak adına göreve çağrıldı. İnşa edilecek yeni binaların ahşaptan yapılması kararlaştırılırken, taştan ev yapılması ise yasaklandı.Olağanüstü inşaat maliyetlerinin giderilmesi adına birtakım ek vergiler konuldu. “Avarız” adı verilen olağanüstü vergi ile birlikte her haneden 22 Osmanlı gümüş akçesi toplanması kararlaştırıldı. Avarız vergisi nedeniyle Rumeli eyaletinde toplam 622 bin haneden 13,6 milyon akçe toplanırken, Anadolu eyaletinde ise 502 bin haneden toplam 11,1 milyon akçe toplandı. Totalde toplanan 24,7 milyon gümüş akçenin o dönemki toplam vergi gelirlerinin yaklaşık %10’una karşılık geldiği tahmin ediliyor.&nbsp;Bütün bu hazırlıklara rağmen yeniden inşa süreci 41 gün boyunca devam eden artçı sarsıntılar ve artçıların ardından bastıran kış mevsimi nedeniyle sekteye uğradı. Çalışmalara ancak 1510 yılının Mart ayında başlanabildi. Fakat geç başlanılmış olmasına rağmen çalışmalar 64 gün gibi kısa bir sürede tamamlandı ve haziran ayında inşaat iskeleleri söküldü. Bazı küçük ölçekli yapıların yeniden inşasının ise 1511’e kadar bekletildiği konusunda kayıtlar bulunuyor.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ya bugün?</h2>İstanbul bugün resmi kayıtlara göre 16 milyonluk nüfusuyla ülkenin beşte birine ev sahipliği yapan bir mega kent. TÜSİAD, TÜRKONFED ve SEDEFED tarafından hazırlanan İstanbul Depremi Senaryosu: İş Dünyası Raporu’na göre İstanbul ulusal sanayi üretiminin %40'ını, vergi gelirlerinin %46’sını, ihracatın ise yaklaşık yarısını tek başına karşılamaktadır. Raporda bu nedenle İstanbul’da yaşanabilecek büyük bir depremin faturasının 25 ile 300 milyar USD arasında olabileceği tahmin ediliyor. Bu sebeple, İstanbul’da benzer bir felaketin yaşanması hem ekonomik hem de beşeri anlamda altından kalkılması çok zor bir yük doğuracaktır.&nbsp;Bu sebeple, olası kayıpları asgari seviyeye çekebilmek adına çalışmaya hemen bugün, Kahramanmaraş ve çevre illerde yaşanan kayıpların acısı hala çok tazeyken başlamamız gerekiyor.&nbsp;

EXANTE

"Küçük Kıyamet" olarak da adlandırılan 1509 İstanbul depreminde neler oldu?

1509 İstanbul depremi: Kıyamet-i Suğra

Azra'yı keşfetmek.&nbsp;Çok sakin, çok utangaç bir çocukluk geçirdiğini söylüyor Azra: "3 yaşından itibaren beni İstanbul Film Festivali'ne götürmeye başlamışlar çanta gibi çünkü koydukları anda duruyormuşum." İzlediğini hatırladığı en eski filmin Kusturica'nın Çingeneler Zamanı&nbsp;olduğunu söylüyor ve ekliyor: "Çünkü oradaki kızın adı da Azra'ydı." Şehir plancısı, koruma plancısı, mimar bir aileden geliyor. Beşiktaş'ta, Abbasağa Parkı'nın oralarda doğup büyümüş ve buranın İstanbul'un yıllar içinde çok da değişmeyen mahallelerinden biri olmasından mutlu. Çocukluğu aktivist ve bu kenti seven insanların arasında geçmiş, hatta Mücella Yapıcı'yla kayığa binip Kız Kulesi'ne bir protestoya götürüldüğünü hatırlıyor: "Bir yeri korursanız onun içindeki hikâyenin de korunacağı çok erken yaşta öğretildi bana."Bir adım geriden.&nbsp;Azra'nın ilk uzun metrajlı filmi Hayaletler'in&nbsp;Venedik'te ve Antalya'da ödüller kazandığı haberlerini Chicago'dayken alıyorum. Film uzun süre en merak ettiklerim listesinde zirveye oturuyor ve sonunda ilk doz COVID-19 aşımı olduğum bir nisan gününün akşamında bilgisayarımın ekranından izliyorum filmi. Azra filminin "distopik" diye tarif edilmesinden pek hazzetmediğini söylese de bana bir distopyayı çağrıştırıyor. Belki de haklı. Bir yılı aşkın süredir eve kapanmış ve birkaç saat önce ABD ordusu tarafından bir stadyumda aşı vurulmuş olmak çok daha distopik gelebilir kulağa.Akvaryum.&nbsp;Keşif Sineması’nda daha önce yollarımızın kesiştiği birçok film gibi günümüz Türkiye’sinin bir arada yaşamaya çalışan çok farklı insanlarını bir araya getiriyor Hayaletler. Kentsel dönüşüm, toplumsal kutuplaşma, eril şiddet, yozlaşmışlık... Film, tüm bu sorunların parçası, sebebi ya da sonucu insanları bir kavşakta, bir mahallede karşılaştırıyor. Şehrin kaosunu, etrafımızdaki bir parçası olduğumuz öfkeli ve kaygılı insan mozaiğini; diğer bir deyişle beni ve seni, bizi ve onları aynı distopyada buluşturuyor. Bazıları birbirine zarar verme potansiyeli olan balıkların bir arada yaşadığı (ya da yaşamaya zorlandığı) bir akvaryum gibi geliyor bu bana. Tıpkı hayatın kendisi gibi.Dekor değil, karakter.&nbsp;Hayaletler&nbsp;17 günde, 33 mekânda çekilmiş. Filmin geçtiği kurmaca mahalle Sucular; Fikirtepe'den Karaköy'e İstanbul'un birçok köşesinden izler taşıyor. İstanbul'u bir dekor olarak kullanmayı çok sevmediğini, karakter olarak yazdığını söylüyor Azra. Filmden bazı sahneler aklıma geliyor, gerçekten de İstanbul'un yaşadığını gösterebildiğini düşünüyorum. Kendisi de çekimler sırasında İstanbul'un değişim ve dönüşüm hızına şaşırdığını hatırlıyor zaten: “Hayaletler’i yaparken biraz savaş fotoğrafçısı gibi çektiğimi söylüyorum hep. Çekerken bazı binalar bir gün sonra yıkılıyordu. […] Şehir böyle bir şey ve şu an yıkılıyor, yenisi yapılıyor.”<img src="https://images.aposto.com/2022/8/1/1664215492801.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Azra ve Emre, Hayaletler'in birkaç sahnesinin çekildiği Karaköy sokaklarında. | Fotoğraf: Deniz SabuncuSulukule'den Maltepe'ye.&nbsp;Sulukule kurtarılamadıktan sonra ona bir ağıt yaktığı kısa belgeseli Sulukule Mon Amour'da da Hayaletler'in Maltepe'deki çekimleri sırasında da mahalleliyle kurduğu yakın ilişkilerden söz ediyor Azra. “Sulukule’de benim yalnızca orada çekip gittiğimi zannetiler." diyor ama filmin başarısının büyük olasılıkla sebebi oradaki çocuklarla aylarca zaman geçirmiş olması. Sulukule Mon Amour'da o çocuklardan birinin kurduğu, “Dans benim kurtuluşum, ben diğer insanlar gibi olmak istemiyorum.” cümlesi, bizi her iki filmde önemli bir yeri olan dansa ve müziğe sürüklüyor.Hayaletler. Hayaletler'deki bir sahne hakkında bir röportajında söylediği şu ifadeyi not almışım kenara: “Eyleme giden feminist bir kadının hikâyesini anlatırken onun üzerindeki baskıyı anlatabilmek için onun videosunu çeken adamın hikâyesini de anlatmak."&nbsp;Bunu ona hatırlattığımda, “Ben yalnızca feminist bir protesto çekmek için film yapmıyorum.” diyor. “Genel düşünmek bana çok daha olgun ve sosyolojik olarak çok daha doğru geliyor.&nbsp;O adamın beni neden çektiğini herkesin anlamasını istedim. Benim yalnızca gösterilecek bir varlık değil, bunun etrafında dolananın çok daha tehlikeli olduğunu göstermeyi, biraz domino etkisi yaratmayı.”<img src="https://images.aposto.com/2022/8/1/1664215500498.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Azra ve Emre, keşif turları sırasında Karaköy'deki Kurşunlu Han'a da uğruyor. | Fotoğraf: Deniz SabuncuAzra'yla keşfetmek.&nbsp;Andrea Arnold sinemasını konuşmaya başlar başlamaz Karin Karakaşlı’nın “Boşlukları dolduruyorum ben yazarken.” cümlesini hatırlatıyor Azra. Boşlukları doldurmayı seven bir yönetmen diyor Arnold için. Yalnızca göstermekle bitmeyecek olgunlukta, ters köşe yapmayı çok iyi bilen bir sineması olduğunu söylüyor: “American Honey’i izlediğimde Atlas Sineması çıkışında herkeste hamamdan çıkmış gibi bir rahatlık vardı. Öyle bir sarabiliyor ki filmlerinin aurası, işte evrensel dil budur.”Arnold'ın toplumsal gerçekçiliği, Arnold'ın vahşeti.&nbsp;Andrea Arnold’ın örneğin Dardenne Kardeşler’den farklı bir toplumsal gerçekçiliği olduğunu, onların aksine içten ve derinden bir sinema yaptığını hissettirdiğini söylüyor. Wasp,&nbsp;Red Road, Fish Tank...&nbsp;Kendi yaşamının geçtiği yerlerde, kendi tanık oldukları hakkında filmler yaparak başlamasının etkisi olduğunu düşünüyorum. "Andrea Arnold çok akıllı bir kadın." diyor Azra, "Hissettirmeden çok vahşi bir şey de izlettiriyor bize. Vahşet yalnızca Scorsese’nin filmlerindeki gibi kana bulanmak değil ama karakterlerin sertçe duvarlara çarpması bence. Ve bunu yapabilmek çok zor bir iş." Arnold'ın filmlerindeki karakterlerden, olası hislerinden konuşuyoruz. Şu cümlesi çok hoşuma gidiyor: “Hoş karakterlerin hepsiyle arkadaş olmak isterdim gibi geliyor bana.”Diyor ki...<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Kendimi rahat hissettirmeye başlayan ilk adımlardan biri sanırım sinema. Bir dünyayı kurabilmek, size ait bir dünyanın olması. Fotoğrafla da böyle tanıştım, 11 yaşında fotoğraf çekmeye başladım. Makinenin içinden bakınca bana ait olduğunu hissedip rahatlıyordum.”</blockquote>

Duende

“Bir yeri korursanız onun içindeki hikâyenin de korunacağı çok erken yaşta öğretildi bana.”

Savaş fotoğrafçısı gibi film çekmek: Azra Deniz Okyay

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir gazetecinin röportajları üzerinden&nbsp;1920'lerin ve 30'ların İstanbul'unun&nbsp;izini süren&nbsp;İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?&nbsp;son sayısında Kız Kulesi Gazinosu'nu keşfediyor.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yanımda oturan bir gence dikkat ettim. Evvela bir kadeh bira getirtti. Birasını ara sıra yudum yudum içerken cebinden çıkardığı küçük bir şişeyi lık lık dikerek zevkini tamamlıyordu.Burada mezelerin de pahalı olduğuna işaret etmek isterim. Bu sebepten birçok kimseler mezelerini beraberlerinde getiriyor. Fiyatlar biraz mutedil olsa bu zahmeti çeken bulunmazdı. Ha bakınız saza diyecek yok. Allah için söylemek lazımsa alaturka musikinin bütün haklı şöhretleri hep burada toplanmışlar. Çaldıklarını, seve seve dinletmek hünerini biliyorlar. Zaten buraya gelenlerin çoğu da bu sazın hatırı için geliyor.Gurup zamanı gazino hakikaten Babil’in Asma Bahçeleri’ni andıran bir hâl alıyor. Güneş, Sarayburnu’nun serviliklerinde kızıl bir tuğ gibi kaybolurken gazinonun gökteki yıldızları kıskandıran allı, yeşilli, morlu, sarılı ampulleri bir anda yanıyor. Denizin üstüne aksi düşen bu ateşli fanuslar Kız Kulesi’nin karşısında tarihin Çırağan şenliklerini andıran bir hâl alıyor.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://apos.to/i/isportada-sev-beni-44" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Devamını oku</a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://apos.to/n/istanbuldanasilegleniyorduk" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Abone ol</a>

Editörün Seçkisi

Salacak Plajı’nı benzerlerinden ayıran en önemli farkı manzarasıydı. Düşünsenize, uzanmışsınız kumsala, güneş damlıyorken içinize (konu Sertab Erener şarkısına kayar gibi oldu farkındayım🙄) karşınızda Kız Kulesi… Çok şairane değil mi?&nbsp;Gerçekten de Salacak Plajı denizi kadar manzarası ve ağaçlarla kaplı gazinosuyla da ünlüydü. Plaja bu gazinoyu geçip 80 basamak merdiven indikten sonra varılıyordu. Plajın üstünde ise Aile Parkı Gazinosu vardı. "Burada <a fr-original-style="" href="https://www.istdergi.com/tarih-belge/bir-foto-oyku-istanbulun-ilk-plajlari" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bando takımı, mandolin, incesaz, zurna, polka, zeybek, çiftetelli</a> gibi oyunlar oynanır”dı.&nbsp;"Havanın en güzeli, manzaranın en iyisi, eğlencenin en şatafatlısı ve suyun en nefisi burada”ydı. İlerleyen yıllarda gazinosunda <a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/son_posta/1943-07-15/8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Münir Nurettin Selçuk</a>, Zehra Bilir, <a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/cumhuriyet/1946-06-07/4" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“meşhur caz yıldızı Gregor”</a>&nbsp; gibi devrin pek çok önemli ismi boy gösterecekti. Hafta sonları ise Hot Swing isimli sekiz kişilik caz orkestrası sahne alıyordu.<img data-fr-image-pasted="true" src="https://lh6.googleusercontent.com/VluzxVzQRgQj0VZg6JEhN2g-GZ9GmhmPTTYvhcIIPHA5b4BN2dpMDGezAPR-r2cH9rV5Gp8WOMti0uuUJ0ovCl3k2ReJKc01IPsz6voDMGLQVTq0oT39QP9-DQnq41nSKDMDVdlGB03XnGaIjXFTT1k" width="550" height="173" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.12" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/haber/1937-08-16/3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">1937 yılında Salacak Plajı’nda yüzenler</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Salacak’ın diğer plajlardan bir diğer farkı ise şehir içinde olmasıydı. Bu yüzden de ulaşım daha ucuzdu. Hatta plaj ve gazino işletmesi yaz aylarında <a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/tan/1936-07-09/4" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Şirket-i Hayriye</a> ile anlaşarak Salacak’a gidiş ve geliş yol parası, plaj ve kabin ücreti toplam birinci mevki 35 kuruşa, ikinci mevki biletleri 30 kuruşa vererek çeşitli kampanyalar dahi yapıyordu. Ancak vapur seferlerinin azlığı ve düzensizliği yine de şikâyet konusuydu. Seferler sık olmadığı için önce Üsküdar’a gelip sonra Salacak’a gidiliyordu. Başta Şirket-i Hayriye buraya gece seferleri yapmamaya karar vermişken işletmecisi <a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/haber/1937-08-16/3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Todori Konstanidis</a>’in masrafın bir kısmını üstlenmesiyle şirket bu kararından vazgeçmişti. Her ne kadar doğrudan Salacak’a vapur seferleri az olsa da diğer plajlarda bir şişe gazoz 15 kuruşayken burada 7.5 kuruşa içilebiliyordu. Ama bunu da pahalı bulanlar ve bundan yakınanlar vardı.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/2/1661253682161.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.69" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://twitter.com/DoganHasol/status/1119886263912423424/photo/1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Salacak plajıyla ilgili bir reklam</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Tüm bu yakınmalara ve şikâyetlere rağmen Salacak Plajı âdeta ana baba günü olurdu. <a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/haber/1937-08-14/3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kız Kulesi</a>’ne doğru yaklaştıkça sahilin kalabalığını görenler bütün mahallenin bir arada denize girdiğini zannederdi. Bu kalabalık içinde bilhassa yabancılar dikkati çekiyordu. Çünkü İstanbul’da yabancıların pek çoğu yüzmek için burayı tercih ediyordu. Bunlardan biri de her sabah ailesiyle beraber plaja gelen İtalyan Profesör Mösyö Bartini’ydi. Samyeli rüzgârının vücuda leke yaptığını düşünen bir genç ise buna çözümü koluna iple bir çivi asmakta bulmuştu. Bir yanda atlama iskelesinden atlayanlar ve top oynayanlar, bir yanda şemsiyenin altında kitap okuyanlar vardı.<img data-fr-image-pasted="true" src="https://lh3.googleusercontent.com/GvwMIU82bDRmqzC4SNqwBHIeMOf2dx21gVFgd0SX_Ppa5wvh1vsFSw5mL-MP0HXCK8S6NTe17J46YlTyoP9olHF8izmprAtax6TSERysqDJI15TBg1fNyPljmKsdfF1AKvSeZ5sdNd65CKMp4t8pQZc" width="550" height="310" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.74" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://www.gastearsivi.com/gazete/haber/1937-08-14/3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Salacak Plajı’nın “hoş-meşreplerinden” Mösyö Bartini ve ailesi</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Akşam yavaş yavaş çökerken plajdakiler son vapuru yakalamaya çalışıyor, gazinoda ise gece daha yeni başlıyordu.

Kız Kulesi ile ilgili hikayeler