⏯️ Felsefe yayını Dilozof bu <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=b4hTDDw2EMQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bertrand Russell röportajını</a> izlemenizi öneriyor.🎾 Spor yayını Punto, Socrates Dergi’nin&nbsp;“<a fr-original-style="" href="https://link.apos.to/c/hChxdluNkGkV?c=Ml1o4acjySBVqETClfpD5&s=web" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">0-40</a>”&nbsp;programında tenis spikerleri Emre Yazıcıol, Araş Yetiş ve Erman Yaşar'ın Roger Federer’in mirası üzerine konuşmasını dinliyor.👩‍🍳 Mahalle mahalle gezen Soli, Yeldeğirmeni sayısında <a fr-original-style="" href="https://link.apos.to/c/vKYDgelKKdpG?c=UsxL41ejEViSHMrTXX-CR&s=web" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müdavim Lokantası</a>’nda anne yemekleri yiyor.

Editörün Seçkisi

Eurosport spikeri ve Socrates Dergi yazarı Emre Yazıcıol, Türkiye’de yüzmede yukarıya giden çizginin farklı sebeplerini anlatırken yüzmenin geleceğine yönelik görüşlerini paylaştı:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gelişim ve sistem: Tokyo 2020’ye, yüzme tarihimiz için rekor bir sayı olan 11 yüzücü ile katıldık. Her ne kadar hiçbir sporcumuz final görememiş olsa da, ortada bir çıkış olduğu gerçek. İvedilikle sonuç alınamadı ancak eski koç (Dimitri) Mançeviç ile birlikte başlayan süreçte, yüzmeye yatırım ve ilginin artması meyvelerini vermeye başladı. Yukarı çıkan çizgiyi tamamen sistemsel bir başarı olarak tanımlamak ne derece doğru olur bilemiyorum zira, birçok başka etmenin de rol oynadığını göz ardı edemeyiz. Bunlar arasında önde gelen spor kulüplerinden bazılarının yaptığı yatırım, daha fazla genç sporcunun burs alarak ABD üniversitelerine gitmesi, hatta pandemi şartlarının belli ölçüde fırsata çevrilmiş olması dâhi var.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kulüp, tesis ve sponsor yapısı:&nbsp;Türkiye’nin neredeyse her bölgesinde, çocukların yüzmeye başlayabileceği havuz ve kulüplerin olduğunu biliyorum. Ancak profesyonel olmak ve uluslararası boyutta mücadele edebilmek için gerekli şartları sunan kulüplerin sayısı elbette yeterli değil. Fenerbahçe, Galatasaray ve ENKA, Türkiye yüzmesini domine ediyor. Sonuçta, Türkiye’nin diğer 80 ilinden yetişen sporcuların büyük kısmı İstanbul’un yolunu tutmak zorunda kalıyor.</li></ul><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 224, 199); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 224, 199); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Çarpıcı bir örnek olarak, Fenerbahçe’nin sporcusu olan Emre Sakçı’nın, pandemi döneminde memleketi İzmir’de açık uygun tesis bulamadığı için denizde idman yapmasından bahsedebiliriz. Antalya’da, Chad Le Clos ve Sarah Sjoström gibi dünya yıldızlarının kış aylarında istifade ettikleri Gloria gibi bir tesisin olması büyük bir nimet. Fakat bu kadar büyük bir ülkede, bu tür merkezlerin sayısının artması ve coğrafi olarak çeşitlendirilmesi bir mecburiyet."</blockquote>Yazıcıol, yüzmenin medyada bulduğu yeri, tüm olimpik branşları göz önünde bulundurarak şu sözlerle değerlendirdi: "Henüz başarı, bilhassa dar kalıplar ve ezberler içinde sıkışmış geleneksel Türkiye spor medyasınının dikkatini çekecek noktada değil. Bunun için olimpiyatta final yüzmek dahi yeterli olur mu, açıkçası ondan da şüphelerim var. Ancak madalya geldiğinde istediğimiz, beklediğimiz, olması gerektiği gibi bir ilginin doğabileceğini düşünüyorum."Bu konuda önümüzdeki çarpıcı örnek&nbsp;Mete Gazoz. Türkiye yüzmesinde belki de tarihte en fazla ses getiren isim Emre Sakçı. Kısa kulvarda 50 metre dünya rekorunu, 100 metre Avrupa rekorunu kırdığında, oldukça geniş şekilde medyada yer buldu. Daha önemlisi, konvansiyonel medyanın yanında, sosyal medyada da gündem oldu. Bunun yüzücüye ekonomik dönüşü nasıl oldu, bunu bilemiyorum ancak şu anda Emre’yi sürekli reklamlarda görmüyoruz. Bu maalesef dünyada, ama daha büyük ölçekte ülkemizde 4-5 popüler sporu yapmayan isimlerin kötü kaderi.Akdeniz Oyunları’nda toplam 21 madalya toplayan kafilede yer alan Berke Saka, Merve Tuncel gibi isimler henüz bir yıl önce gençler kategorisinde mücadele etti. Farklı organizasyonlarda kürsüye çıkmış daha tecrübeli isimlerle birlikte, Türkiye’nin projeksiyonu nasıl görüyorsunuz?Millî Takım antrenörlerimiz, Tokyo 2020 esnasında genç ve umut veren sporcularımız ekseninde uzun vadeli bir planları olduğundan bahsettiler. Bu çerçevede önce A barajı ile oyunlara giden sporcularımızın sayısını arttırmak, takiben önce finallere kalmak, sonra madalya kazanmak amaçlanıyor. Yüzmede şu ana kadar bir kez dâhi olimpik final görememiş bir ülke için adım adım gitmek ve uzun vadeli bir plan yapmak önemli. Büyük kulüplerimizden yetişip ABD’de üniversitelere bursla giden sporcularımızın sayısının artması, bu planın önemli bir halkası.&nbsp;ABD dışında Avustralya, İtalya, Japonya, Çin, Fransa gibi kendi programları olan ekoller haricinde kalan neredeyse tüm ülkelerin izlediği rota bu esasında. Bu sisteme angaje olmaya başlamak ilerisi için umut veriyor. Dikkat çekilmesi gereken olumsuz noktaysa, Türkiye’deki spor kulüplerinin yaşadıkları ekonomik sorunlarla beraber, amatör şubelerin kapanmasının sürekli gündeme gelmesi. Kulüpler devlet desteği yeterli boyutta olmadığı için olimpik sporcu yetiştirme misyonunu, giderek daha az memnun olarak yapar hale geldiler. Bu durum çözüme kavuşturulmadıkça, Türkiye’nin kötüleşen mali durumunu da hesaba kattığımızda, olimpik sporlarla ilgili akılda soru işaretleri kalıyor.

Punto 

Emre Yazıcıol: "Türkiye için adım adım gitmek ve uzun vadeli plan yapmak oldukça önemli."

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/emreyaziciol" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emre Yazıcıol</a>Bir dikdörtgenin içindeki topları bir sopa yardımıyla belli bir amaca yönelik hareket ettirme şeklinde tanımlayabiliriz bilardo sporunu. Bu şekilde anlattığımız zaman kulağa çok da basit geliyor hani. Ancak bilardoda, hangi branş olursa olsun büyük üstat seviyesine çıkmak ve o mertebede otuz yıl kalmak zinhar basit değil. Snooker'daki meşhur “92 Sınıfı” işte bu yüzdendir ki her şeyiyle çok özel.Hepsi aynı yıl, 1992’de profesyonel olan ve şu günlerde dünyada 47. yıllarını geçiren Ronnie O’Sullivan, John Higgins ve Mark Williams’ın literatürdeki isimleri 92 Sınıfı.&nbsp;Ve bu üçlünün son zamanlarda yeniden bu kadar fazla gündemde olması hâlâ zirveye büyük ölçüde hükmetmelerinden ileri geliyor. Bunun en canlı örneği, şu günlerde oynanan Snooker Dünya Şampiyonası’nda hepsinin birden yarı finale kalmayı başarmış olması. — Bu son kez yaşandığında takvimler 1999 yılını gösteriyordu.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/5/1651269787202.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Ronnie O’Sullivan, Mark Williams" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Ronnie O’Sullivan, Mark Williams Fotoğraf: WST<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Snookerda müesses nizam, en dominant oyuncuların dahi en fazla on yıllık dönemlerle sınırlı kalmasıdır. Yani en azından 92 sınıfı öncesi durum böyleydi. 80’lerde Steve Davis, 90’larda Stephen Hendry ortalığı kasıp kavurmuş ancak müteakip on yılda yavaş yavaş etkinliklerini kaybetmişlerdi. Bu anlamda, 1999 Dünya Şampiyonası’nın, yeni çağ için bir başlangıç noktası olduğu çok açık ve burada garip bir şey yok. John Higgins zaten 1998 yılında Dünya Şampiyonu olmuştu ve Williams ve O’Sullivan’ın da çok yakın gelecekte bu unvanı alması beklenmekteydi. Zira 12-13 yaşlarındaki junior günlerinden beri konuşulan bu isimler, profesyonel turda kendilerini çoktan kanıtlamışlardı bile. Nitekim, beklendiği üzere 2000’li yıllara büyük oranda damga vurdular. O süreçte Ronnie 3, Williams 2, Higgins de 2 Dünya Şampiyonluğu kazandı. Belki tek on yıla Hendry’nin sığdırdığı 7, Davis’in sığdırdığı 6 dünya şampiyonluğuyla kıyaslandığında bu sayılar biraz yavan görünüyor olabilir. Ancak tek değil üç güç odağının olduğu bir periyotta ulaşılan toplam, mevcut kaideyle çelişmiyordu. Töre asıl 2010’lu yıllarda bozuldu.Ronnie 2012 ve 2013’te üst üste iki Dünya Şampiyonluğu daha aldı. Üstelik 2013 sezonunu tamamen pas geçmişti. Neler oluyordu? 2014 finalinde Selby’ye yenildiğinde herkes “düzenin” tekrar sağlanacağını düşünmeye başladı. Öyle ya, ne kadar muhteşem olsalar da 3 Büyük daha fazla faktör olmaya devam edemezdi. Zaten Mark Williams uzun süredir dişe dokunur bir şey kazanmıyordu, son dünya şampiyonluğu 2003’te gelmişti, elemelere kadar düşmüştü ve emekli olmaktan bahsediyordu.&nbsp;Higgins kötü yaşlanmış, yumuk yumuk bir dede gibi görünmeye başlamıştı. Ronnie zaten eserekliydi, bir de artık gerçek bir kriptoniti vardı, büyük kupa canavarı Mark Selby. Judd Trump gibi yeni bir fenomen doğmuştu. Neil Robertson’ın oyunu A kaliteydi. Ding önderliğinde Çin ordusu geliyordu. Şüphesiz 92 sınıfının tasdiknamesini alıp gitmesi an meselesiydi artık.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/3/5/1651271063066.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">John Higgins, Mark Williams&nbsp; Fotoğraf: express.co.uk<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ama öyle olmadı. 2017’de Higgins yeniden dünya şampiyonası finali gördü. Ertesi yıl Mark Williams finalde aynı Higgins’i yenerek inanılmaz bir şampiyonluğa imza attı. 2019’da kupa maçını oynayanlardan biri yine Higgins’ten başkası değildi. 2010’lar 3 Dev Adam için istisnai bir şekilde kapanırken yeni on yılın açılışı da aynı ölçüde şaşalı oldu. Ronnie O’Sullivan 6. dünya şampiyonluğunu kazanarak sınıfını gururlandırdı. Bu sezon içerisinde, 47 yaşında yeniden dünya 1 numarası olarak bu görkeme başka bir katkı daha sundu.36’sı majör toplamda 93 sıralama turnuvası,&nbsp; 13 dünya şampiyonluğu ve bu spora 30 yılda hediye ettikleri ikonik bir dolu hatırayla 92 sınıfı, snooker seyircisi için artık bir anlamda Hababam Sınıfı olmuş durumda. Hiçbirimiz onların mezun olmalarını istemiyor, beyaz camda onları tekrar tekrar izlemeye doyamıyoruz.&nbsp;

Emre Yazıcıol ile ilgili hikayeler