Earlier we asked one of Piccolo's most important questions: "Why is Child and Young Adult Literature important?" The answer was not far from the logic of imagination and moving away from adult domination. Why You Should Read Children's Books&nbsp;by Katherine Rundell does not stray far from this issue. Indeed, why do we insist on studying this genre? What is the magic of it all?Whenever this topic is discussed, it is valuable to take the intersectional feminist approach as a guide. Feminism is for Everyone, with an approach that will map to Rundell's approach. Let's take a look at the subject with this 101 approach and get into the details:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Children's Literature is a very important field for feminist education for the development of critical consciousness because beliefs and identities are still being constructed in this process.</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Piccolo and Katherine</h2>Writer Katherine Rundell, as with Piccolo, takes a very personal approach to the issue. It turns out that the public library in the Mount Pleasant residential area of Zimbabwe's capital, Harare, hasn't had any new books since the 1950s, and it still spins around 20-odd books. That's what I call the field of passion.The editor's story: I come across the red cover book in front of the cash register of Remzi Bookstore in Turkey. I'm happy that I'm not the first person to ask this fundamental question, and I'm filled with myself to say, "I was going to write this book."&nbsp;As I skip the pages, I get scared of our passion areas and I am a little devastated with the second star from the right on the last page. You ask why? The book I've already written in my head is already in print—obviously, if we met, we would either be very close friends or hate each other.&nbsp;There is no in-between.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1662917794348.png" width="550" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📖 Katherine Rundell and her books<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Why you should read children's books </h2>Rundell begins by pointing to the "secondary" approach of the genre. For example, novelist, essayist, and short story writer Martin Amis, when asked if he would write a children's book, replied:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">If I had suffered a severe brain injury, I could possibly write a children's book.</blockquote>I won't talk about how boring I find this person because I don't want the seriousness of the article to be taken away. Frankly, the author has already given a wonderful answer by writing these thoughts:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Most adults think that the reading process should work in one direction, because the opposite is seen as a decline in maturity. You read Spot the Dog first, then the double-headed monster called PeterandJane, then you go through Narnia and continue with Patrick Ness... Then you triumph by moving on to adult literature, and then it stays there, you never look back because To look means to lose one's position.</blockquote>What about those who are not afraid of losing their position? So what do they gain from it?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">But the human heart does not travel in a straight line like a train. The adventure of reading is nothing like that, at least mine wasn't like that. If we discard children's literature, we are throwing away a jewel box full of riches that, when we read it through adult eyes, we will find a different alchemy.</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Children's Literature since 1475 </h2>The issue is deep. It is as old as it is deep. For example, it is old enough to refer to the first children's books written in English. These cultural products, which describe the rules of etiquette, started to appear around 1475. These works, which tell you where you should not play while at the table, have long continued to stay with their didactic point of view.What were we saying: Oh yes, adult domination, of course. That's what ruled the genre for a long time. For this reason, Rundell attributes the subject that fairy tales are not just for children, but that they focus on teachings and carry culture. He always touches on the basics between chapters and brings the subject to Peter Pan's journey to his hometown, where he prefers adult life to child life, but modern Children's Literature works touch on hope.Because even though they still carry cultural narratives, hope and distance from the wasteland are there today. It is our turn to understand and appreciate the depth of the field. That's why, precisely because of all these, this book makes me say we should read children's books.&nbsp;

Piccolo

“When I write, I am actually writing on behalf of two people: one is me when I am twelve, the other is me now, and the book I am writing should satisfy these two different but interconnected appetites.”

Why you should read children's books

Daha önce Piccolo'nun en önemli bulduğu sorulardan birini sormuştuk: "Neden Çocuk ve Genç Yetişkin Edebiyatı?" Cevap, tahayyül hakkı ve yetişkin tahakkümünden uzaklaşmak mantığından çok uzakta değildi. Katherine Rundell tarafından kaleme alınan Neden Çocuk Kitapları Okumalıyız?&nbsp;başlıklı kitap, bu meseleden uzak bir yerde durmuyor. Sahi, neden bu janrı okumakta diretiyoruz? Nedir bu işin sihri?Bu konu her konuşulduğunda bir kılavuz olarak kesişimsel feminist yaklaşımı ele almak kıymetli geliyor. Feminizm Herkes İçindir, Rundell'in yaklaşımına harita olacak bir yaklaşımla karşımıza çıkıyor. Hadi konuya bu 101 yaklaşımıyla bir göz atıp detaylarına inelim:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Çocuk Edebiyatı, eleştirel bilincin geliştirilmesine yönelik feminist eğitim için çok önemli bir alandır çünkü inanç ve kimlikler bu süreçte hâlâ inşa edilmektedir.</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Piccolo ve Katherine: Korkutucu benzerlik</h2>Yazar Katherine Rundell de, bizim Piccolo'da olduğumuz gibi, meseleye oldukça kişisel bir yerden yaklaşıyor. Meğer Zimbabve'nin başkenti Harare'nin Mount Pleasant yerleşim bölgesindeki halk kütüphanesine 1950'lerden beri yeni kitap girmemiş ve o, yine de bu 20 küsür kitabı döndürüp durmuş.&nbsp;Tutku alanı diye buna derim.Editörün hikâyesi:&nbsp;Kırmızı kapaklı kitapla Remzi Kitabevi'nin kasa önünde karşılaşıyorum. Bu temel soruyu soran ilk kişi olmadığım için mutlu, "Bu kitabı ben yazacaktım ya,"&nbsp;diyecek kadar da kendimle doluyum. Zaten sayfaları atladıkça tutku alanlarımızın ortalığından ürküyor ve son sayfada yaptığı sağdan ikinci yıldız göndermesiyle hafif de olsa yıkılıyorum. Neden mi? Çoktan kafamın içinde yazdığım kitap meğer hâlihazırda baskıya girmiş—belli ki tanışsak ya çok yakın arkadaş olacağız ya da birbirimizden nefret edeceğiz. Ortası yok.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1662911670662.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📖 Katherine Rundell ve kitapları<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden çocuk kitapları okumalıyız?</h2>Rundell, konuya janrın ikincil yaklaşımına parmak basarak başlıyor. Mesela romancı, deneme ve öykü yazarı Martin Amis, kendisine çocuk kitabı yazıp yazmayacağı sorulduğunda şöyle cevap vermiş:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Ağır bir beyin hasarı geçirmiş olsaydım, bir ihtimal çocuk kitabı yazabilirdim.</blockquote>Bu kişiyi ne kadar sıkıcı bulduğumdan bahsetmeyeceğim çünkü yazının ciddiyeti kaçsın istemiyorum. Açıkçası yazar, zaten bu düşünceleri kaleme alarak şahane de bir cevap vermiş oluyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Çoğu yetişkin, okuma sürecinin tek yönlü işlemesi gerektiğini düşünür zira bunun aksi gerileme, olgunlukta geriye gitme olarak görülür. Önce Köpek Spot'u okursunuz, bir sonraki aşamada PeterveJane denen&nbsp;çift başlı&nbsp;canavarı, ardından Narnia’yı aşıp Patrick Ness ile devam edersiniz... Derken yetişkin edebiyatına geçerek zafer kazanır, sonra da hep orada kalır, bir daha asla geriye dönüp bakmazsınız çünkü geriye bakmak mevki kaybetmek demektir.</blockquote>Peki ya mevki kaybetmekten korkmayanlar? Onlar ne kazanıyor o hâlde?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(229, 209, 82); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Ama insan yüreği tren gibi düz bir hatta ilerlemez. Okuma serüveni böyle bir şey değil, en azından benimkisi böyle değildi. Çocuk edebiyatını ıskartaya çıkarırsak, yetişkin gözüyle okuduğumuzda farklı bir simya yakalayacağımız zenginliklerle dolu bir mücevher kutusunu ıskartaya çıkarmış oluruz.</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">1475'ten günümüze Çocuk Edebiyatı</h2>Mesele derin. Derin olduğu kadar da eski. Mesela İngilizce yazılmış ilk çocuk kitaplarına değinecek kadar eski.&nbsp;Görgü kurallarını anlatan bu kültür ürünleri, 1475 civarlarına çıkmaya başlamış. Sofradayken nerelerinle oynamaman gerektiğini söyleyen bu yapıtlar, didaktik bakış açılarıyla kalmayı uzun zamanlar sürdürmüş.Ne demiştik?: Evet, tabii, yetişkin tahakkümü.&nbsp;Janra uzun süre hükmeden şey bu. Bu nedenle Rundell de peri masallarının sadece çocuklar için olmadığına, öğretilere odağına, kültürü taşıdığına bağlıyor konuyu. Bölümler arasında hep temellere değiniyor ve konuyu Peter Pan'in memleketine yolculuğa, yetişkin hayatı çocuk hayatına tercih edeceğine ama modern Çocuk Edebiyatı yapıtlarının umuda değinmesine getiriyor.Çünkü hâlâ kültürel anlatıları taşısalar da günümüzde umut, çoraklıktan uzaklık sanki orada. Alanın derinliğini anlayıp kıymetini bilme sırası bizde. O yüzden, işte tam da bütün bunlar yüzünden, çocuk kitapları okumalıyız dedirtiyor bu kitap bana.&nbsp;

"Yazarken aslında iki kişi adına yazıyorum: Biri on iki yaşındaki ben, diğeriyse şimdiki ben ve yazdığım kitap, birbirinden farklı ama birbiriyle bağlantılı olan bu iki iştahı da doyurmalı."

Katherine Rundell ile ilgili hikayeler