Pistlere adım attığından beri esas olarak “kendisiyle” yarıştı. Koşuyordu, kazanıyordu ama birileri kabul etmiyordu. Bazen rakipleri, bazen federasyonlar... 2009’da ilk şampiyonluğu sonrası yükselen çatlak seslerin ardından yapılan testlerde “Cinsiyet gelişim farklılığı” olduğunu tüm dünyayla aynı anda öğrendi! Annesi onu “kızım” diye seviyordu ve İsviçre laboratuvarlarından gelen bu haber 18 yıllık “kızına” nasıl hitap edeceğini değiştiremeyecekti.&nbsp;Mokgadi Caster Semenya, doğuştan gelen özel koşulları nedeniyle “interseks” olarak tanımlanıyordu. Vajinası vardı ama rahmi yoktu. Adet görmüyordu, vücudu normalden fazla testosteron üretiyordu ve bu ona diğer kadınlardan daha maskülen özellikler veriyordu. “İnterkseks” tanımlamasını kabul etmeyen Semenya, “Ben farklı bir kadınım”&nbsp;diyordu. Doğduğundan beri öyleydi ve bu spor yapmasını engellememeliydi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Kızınız kız mı?'</h2>Hakkında acayip iddialar ortaya atıldı. Sporda yükselebilmek için erkek olduğunu gizlediği, madalya kazanabilmek için Güney Afrika yönetimi tarafından penisinin aldırıldığı, politik bir proje olduğu öne sürüldü. Köyüne gidildi, akrabaları, arkadaşları sorgulandı. Gazeteciler annesine “Kızınız kız mı?” diye soruyor, annesi bu saçmalığa ne yanıt vereceğini bilemiyordu.Caster Semenya hep “Bilim beni öyle kabul etmese de sıradan bir insanım, kadınım. Benim de herkes gibi hislerim var, ben de acı çekiyor, ben de gülüyorum”&nbsp;demek zorunda kaldı çünkü sadece şampiyon bir koşucu olduğu için kariyerinin her anında onun kadar zorbalığa maruz kalan başka kimse yoktu. Anlayacağınız bu konuda da bir şampiyondu!<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Medeniyet dediğin...</h2>Limpopo kasabasında geçen çocukluğunu en güzel “Farklı olsam da farklı olduğum hiçbir zaman hissettirilmedi, herkes beni olduğum gibi sevdi” cümlesi özetliyor. Yıllar içinde o küçük kasabaya sığmadı ve adını tüm dünyaya duyurdu ama dünyanın geri kalanı köyü kadar kucaklayıcı değildi. “Medeniyet” böyle bir şey miydi yoksa…1991’de doğdu. O yıl Güney Afrika’da apartheid rejimi için kritik bir yıldı çünkü ırkçı sistem nihayet çözülmeye başlamıştı. Yine de 1994’te ANC’nin iktidarı ele geçireceği ilk demokratik seçimlere daha 3 yıl vardı ve doğduğu tarihte ırkçı rejim ona uluslararası müsabakalarda ülkesi adına yarışma fırsatı vermiyordu. Hoş, onun çocukluğunda apartheid rejimi artık yoktu ama yine de koşmasını engelleyecek bir başka “rejim” devredeydi.&nbsp;Caster Semenya, otobiyografisinde, 19. yüzyılda Avrupalı sömürgecilerin “vücut ölçüleri farklı olduğu için” sirk sirk dolaştırdığı Güney Afrikalı bir başka kadından, Sarah Baartman’dan&nbsp;bahseder. Baartman, 1815’te 25 yaşında öldükten sonra 1974’e kadar "garip bulunan" organları vücudundan çıkarılarak bir Fransız müzesinde sergilenmişti. Baartman’ı ülkesine ancak 2002’de Nelson Mandela getirebilmişti.&nbsp;Caster Semenya, kendi yaşadıklarıyla Baartman’a yaşatılanlar arasında paralellik kuruyorsa haksız mı? “Medeniyet” 19. yüzyılda sömürgeci ve ırkçıydı da 21. yüzyılda neden pek bir şey değişmemişti?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Artık hedef genç kızları korumak'</h2>2009 Berlin’de, 2011 Daegu’da dünya şampiyonu oldu. 2012 Londra’da, 2016 Rio’da 800 metre kadınlar yarışında olimpiyat altın madalyaları kazandı. 2018’de IAAF, “cinsiyet gelişim farklılığı” olan kadınları ve trans kadınları ilgilendiren bir kural değişikliğine daha gitti.&nbsp;Buna göre bu sporcuların yarışabilmeleri için testosteron seviyelerinin belli bir kademenin altında olması gerekiyordu. Semenya gibi sporcular için bu, sürekli vücutlarını testosteron baskılayıcı ilaçlarla bir nevi sakatlamaları zorunluluğu demek oluyordu. Semenya zaten 2009’dan itibaren dönem dönem bu baskılayıcıları kullanmak zorunda kalmıştı ve bunun hem vücuduna hem beynine ne kadar zarar verdiğini çok iyi biliyordu. Bu yüzden “800 metreyi, 1.500 metreyi koşmayı çok özleyeceğim ama bir daha yarışmak adına vücudumu bunlara maruz bırakamam ve umarım hiçbir kız da buna zorunlu kalmaz” diyecekti.&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: IAAF, kadın sporcular için testosteron sınırını 2011'de uygulamaya başladı. Semenya, 2012 Londra'da hormon baskılayıcı ilaçlar kullanmasına rağmen şampiyon oldu. 2016 Rio'da ise testosteron sınırı uygulaması geçici olarak kaldırıldığı için ilaç kullanmak zorunda kalmamıştı. 2018'de uygulama yeniden devreye girdiğinden beri Semenya'nın hukuk mücadelesi sürüyor.</li></ul>O artık 33 yaşında ve bir daha şampiyon olamayacağını biliyor. Koşmayı seviyor, koşmaya takıntılı ama hayali bir altın madalya daha değil; kendisi gibi kadınların, doğuştan getirdikleri özellikleri yüzünden dışlanmaması…&nbsp;Bu yüzden hukuki mücadelesini sürdürüyor. 15 Mayıs’ta Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde (AİHM) hakim karşısındaydı. AİHM, Temmuz 2023’te CAS’ın Semenya aleyhine verdiği kararın haksız olduğuna kanaat getirmişti. CAS’ın buna itirazı sonrası yeniden sesini duyurma fırsatı buldu:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(30, 63, 148); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(30, 63, 148); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Hepimiz bu davanın ne hakkında olduğunu biliyoruz, mesele kadın vücudundaki farklılıklar ve temel hedef genç kızları korumak, onların yarışabilmelerini sağlamak." </blockquote>Semenya, otobiyografisine “Kendim olma yarışı” adını vermişti, o yarış artık pistlerde olmasa da devam ediyor.

Punto 

Kariyerinin ilk gününden beri doğuştan getirdiği özellikleri sebebiyle hedefte olan Güney Afrikalı koşucu Caster Semenya, bu hafta yine AİHM'de hak mücadelesi veriyordu.

Limpopo ile ilgili hikayeler