Anna Wintour has stepped down from her position as Editor-in-Chief of American Vogue, a seat she has held for 37 years. Wintour is arguably the most influential editor-in-chief in the cultural world—especially in fashion, which itself is a massive industry worth around $3 billion. In 2017, Queen Elizabeth awarded her the title of “Dame” for her services to the profession.Over those 37 years, she built a power empire rooted in fear and distance, leaving a deep mark on both fashion journalism and the industry itself. A mysterious, consistent (as seen in the bob haircut she's maintained since she was 14), visionary, and often controversial figure—Wintour remains someone whose true identity is likely known only to her closest family. Capturing her essence in a single article is, in truth, no easy task. While many may not like her, few can deny the respect she commands. The roots of her transformation into something greater than herself—a symbol, a cultural code—run far deeper.Even if you haven’t followed Wintour directly, chances are you’ve seen The Devil Wears Prada or at least heard that Meryl Streep’s character was based on her. Adapted from a book written by a former assistant, Wintour herself never denied the accuracy of the film’s portrayal.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/1/1751892829568.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">You're also likely familiar with the eye-catching themes and extravagant looks worn by celebrities at the annual MET Gala held at the Metropolitan Museum of Art in New York. But the Gala wasn’t always like that. It was Wintour’s vision that turned one of the world’s largest art museums into the backdrop for a global spectacle and a major fundraising night.And then, there’s the legend of the September Issue… Anyone in the media industry knows that September issues aren’t just any issues—they carry iconic weight. In 2004, Wintour released an 832-page issue, elevating all future September editions to near-sacred status. The moment was so defining that it even became the subject of a 2009 documentary of the same name.Continuing with Wintour’s traces on contemporary culture… If readers today are accustomed to seeing non-fashion figures or lesser-known models on magazine covers, they have Anna to thank. She was the one who brought major athletes into fashion shoots and placed them at the heart of popular culture. Her efforts to show that sport could be just as stylish and high-fashion—through figures like Rafael Nadal, Roger Federer, and Serena Williams—paved the way for what we now take as completely natural.in the 1990s Wintour was also featured music icons like Madonna and Grace Jones, brought actress Nicole Kidman to the cover before she had achieved global fame, and more recently spotlighted cultural and political powerhouses like Oprah Winfrey and Michelle Obama. In doing so, she turned fashion into a natural extension of art, cinema, music, sports, and pop culture.With a near-supernatural instinct for charisma, talent, and potential, Wintour helped launch the careers of young designers like John Galliano, Jean Paul Gaultier, Alexander McQueen, and Marc Jacobs. She also recognized and championed the commanding runway presence of models like Naomi Campbell and Gisele Bündchen, propelling them to iconic status.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/1/1751892853533.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">She had already signaled a radical shift with the very first Vogue cover she released after taking over as editor-in-chief in 1988. Up until then, Vogue’s covers had resembled meticulously composed paintings—strict, elitist, and orderly. But that changed with a striking image: an unknown model, eyes half-closed, hair tousled, captured in a fleeting, everyday moment that somehow felt both bohemian and luxurious.By pairing high-fashion Christian Lacroix designs with what could be considered a middle-class Guess denim, she not only introduced jeans to the cover of Vogue for the first time but also disrupted traditional notions of style, challenging what was deemed right or wrong. That same cover also ushered in a new era of narrative fashion photography. It opened the door for visionary creatives like Steven Meisel, Peter Lindbergh, Ellen von Unwerth, and Annie Leibovitz to merge photography with modern cultural storytelling.Wintour is fascinating in another way too: her signature style—floral dresses, short chunky necklaces, the same bob haircut, black Chanel sunglasses, and a muted color palette—has never changed, not for a single day. She set trends firsthand but never followed them herself. She remained consistent while modernizing everything around her. She always carried an air of elitism, living and behaving accordingly, yet she was the first to bring high fashion down from its ivory tower and into the streets. By styling luxury and the ordinary side by side, she redefined what it meant to be a fashion editor.She shattered many ossified norms one by one, yet never allowed any of them into her own world.She never came down to the street, never became mainstream— she always looked down upon the world. But she never tried to pull fashion up there with her. She created a persona that felt anything but worldly, yet she accepted the world’s realities with a striking clarity—and at times, she was the one who created those very realities.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/1/1751892875420.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.37" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The Last Editor-in-Chief</h2>While Anna Wintour stepping down from the role she has become synonymous with rightfully made headlines, this isn’t exactly a farewell—nor is it a retirement. What happened is this: following her departure, the Editor-in-Chief title was entirely removed from Vogue. It was replaced by the new role of “head of editorial content,” and whoever takes over will still report to Anna, who remains Vogue’s Global Editorial Director and Chief Content Officer of Condé Nast.So in reality, Wintour has only “stepped away” from one of the three major roles she’s held since 2020. But she will still be the one shaping the game.&nbsp;While she said, “It will be a great honor to help the next generation of editors shake things up with their own ideas,” only time will tell how possible that truly is. I can’t help but wonder: could this decision, taken by a figure whose every move has always been meticulously calculated, simply be a continuation of the same performance? Given that Anna still holds the reins, it’s certainly a possibility.After all, Wintour held this role for 37 years—through the MTV-dominated pop culture of the '80s, the print media reign of the '90s, the social media revolution of the 2010s, and into the TikTok age of the 2020s. That Vogue has remained as relevant as ever through this wild ride is not just a sign of great leadership—it’s also proof that she’s a great journalist.Growing up in one of England’s most established families, in a household where journalism was a dominant force—her father and brother included—it’s no surprise she was among the first to define what “fashion journalism” could be. Wintour, who never completed formal education, made up for it by starting at 16 and building experience across countless publications.For her, the matter has always been—and still is—crystal clear:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“You either get fashion, or you don’t. That’s it.”</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2025/6/1/1751892896634.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Trevor Perkins, one of the founders of PERK PR + Creative, once described Wintour as “a living, organic algorithm before algorithms were even a thing—the algorithm before algorithms.” It’s a definition that perfectly captures the sharp instinct Anna possesses for sensing trends and talent.Whether it's the future direction of fashion movements, shifting perceptions of fame, which lifestyles are falling out of favor and which are gaining value, where creativity will yield the most financial return, or what new marketing strategies are on the horizon—Wintour has already worked it out in her head, or she’s the one who wrote the rules. She is not only an intuitive genius, but also a master of commercial intelligence.Take the Metropolitan Museum of Art, for example—New York’s most prestigious museum had long possessed a vast wealth of content, but it was Anna who realized how to turn that into cultural capital. When she joined the event’s leadership in 1995, she transformed the MET Gala into a cultural phenomenon by making celebrity attendance essential. Framing the night not just as a visual spectacle but as a cultural summit, the gala raised $26 million in 2024 and $31 million in 2025—proceeds which were directed to the museum’s Costume Institute.In 2003, she also co-founded the CFDA/Vogue Fashion Fund with the Council of Fashion Designers of America, enabling millions of dollars in support for emerging designers.Wintour’s departure from her editorial seat at Vogue America may also reflect a broader cultural shift—one in which toxic work environments, bullying, and fear-based communication are no longer tolerated. Her strict, often domineering leadership style is no secret. The old order—where she alone decided who was “in” and who was “out”—no longer holds in any institution. In this new era, where power is expected to be shared, her decision to relinquish even a symbolic title no longer feels coincidental.Fashion, like the world itself, is being reshaped by values such as&nbsp;personal expression, authenticity, and inclusivity. Just as Wintour once dismantled the existing game to build a new one, the industry now finds itself in need of another shake-up—this time within a digital landscape. Sooner or later, new Anna's will inevitably emerge. That much is certain.But when it comes to Vogue, it seems that for quite some time, the pace of that change will move only as fast as Wintour allows it. She’ll remain behind the curtain, watching silently from behind her signature black sunglasses. She will still be the one arriving exactly on time to fashion week shows—and the first to leave. And everyone else will still take their cue from her: they’ll know the show is over only when Anna gets up.

Aposto World

Anna Wintour has stepped down from her role as Editor-in-Chief of Vogue America, a position she has held for 37 years. But is this a farewell or merely a change of scene? When the person in question is a media figure who has shaped the industry around her with an iron will and her enigmatic persona behind black sunglasses, the developments naturally become all the more interesting.

Anna Wintour's farewell: The fall of an empire once deemed unshakable

Anna Wintour, Vogue Amerika'da 37 senedir sahip olduğu genel yayın yönetmenliği koltuğundan çekildi. Wintour, yaklaşık üç milyar dolarlık dev bir endüstri olan moda başta olmak üzere kültürel dünyaya en çok etki eden genel yayın yönetmeni. 2017'de Kraliçe Elizabeth'in mesleğe olan hizmetleri için "dame" unvanına layık gördüğü bir otorite.&nbsp;Korku ve mesafe üzerine kurduğu güç imparatorluğunda geçirdiği 37 senede moda gazeteciliğinde ve endüstrisinde derin izler bırakan, muhtemelen yakın aile üyeleri dışında kimsenin gerçekten kim olduğunu bilmediği, gizemli, istikrarlı (bunu 14 yaşından beri aynı Bob saç kesimini kullanmasından anlayabiliriz), öngörülü ve bol tartışmalı bir figür olan Wintour'u tek bir yazıda anlatmak sahiden pek kolay değil. Sevmeyeni çok olsa da ona saygı duymayan olmadığı için Anna'nın zamanla kendini aşan bir sembole, bir kültürel koda dönüşmesinin kökleri ise çok daha derinlerde.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Wintour'u özellikle takip etmeseniz bile The Devil Wears Prada&nbsp;filmini izlemiş ya da en azından orada Meryl Streep'in canlandırdığı karakterin Wintour'un ta kendisi olduğunu duymuşsunuzdur. Eski asistanlarından birinin yazdığı kitaptan uyarlanan filmdeki portresini kendisi de inkar etmedi zaten.&nbsp;</li></ul>Her sene New York'taki Metropolitan Müzesi'nde düzenlenen MET Gala'nın temalarına ve ünlülerin giydiği sıra dışı tasarımlara en azından gözünüz aşinadır. MET Gala hep böyle değildi. En büyük sanat müzelerinden birinden bir 'şov ve bağış gecesi' yaratmak, onun vizyonuydu.&nbsp;Ve&nbsp;"September Issue" efsanesi... Medya sektöründe olanlar Eylül sayılarının herhangi bir sayı olmadığını, simgelediği ağırlığı mutlaka bilir. 2004 yılında 832 sayfalık bir dergi çıkararak o günden sonraki tüm Eylül sayılarını neredeyse kutsiyet mertebesine taşıyan da Wintour. Bu öyle önemli bir dönemeç hâlini aldı ki 2009'da aynı adı taşıyan bir belgesel bile yapıldı.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/6/1751695625574.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Wintour'un güncel yaşamdaki izlerinden devam edecek olursak... Bugün okurlar dergi kapaklarında moda sektöründen olmayan isimleri veya daha az tanınan modelleri görmeye alışkın ise nedeni Anna. Önemli sporcuları moda çekimlerine ve popüler kültürün merkezine çeken o olmuştu. Rafael Nadal, Roger Federer, Serena Williams ile sporun da şık ve yüksek moda kapsamında olabileceğini göstermek üzere çıktığı yol, bugün çok doğal karşıladığımız bir durum.&nbsp;Wintour, aynı zamanda, 90'larda Madonna ve Grace Jones gibi müzik ikonlarını, ünü tüm dünyaya bu denli yayılmamışken sinema sektöründen Nicole Kidman'ı, yakın geçmişte bir televizyon efsanesi olarak Oprah Winfrey ve siyaset dünyasından Michelle Obama gibi isimleri Vogue kapağına taşıyarak modayı, sanat, sinema, müzik, spor ve popüler kültürün doğal bir uzantısı hâline getiren yayıncı.&nbsp;Kişilerin karizma, yetenek ve potansiyelini önden sezen süper gücü ile Galliano, Gaultier, Alexander McQueen ve Marc Jacobs gibi dönemin genç tasarımcılarının yolunu açan, Naomi Campbell ve Gisele Bünchen'in podyumdaki muazzam hakimiyetlerini fark edip onları öne çıkaran da ta kendisi.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/4/1751567407826.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İşlerin kökten değişeceği sinyalini 1988'de Vogue'un başına geçtikten sonra çıkardığı ilk sayının kapağında aslında bariz olarak vermişti. O güne dek bir tablo titizliği ve nizamında seyreden elitist dergi kapağı tarzı, yerini adı bilinmeyen bir modelin gözü yarı kapalı, saçları savruk, hayatın sıradan bir anını donduran, aynı anda hem bohem hem de lüks durabilen imajına bırakmıştı.&nbsp;Yüksek moda segmentindeki Christian Lacroix tasarımları ile orta sınıf sayılabilecek Guess denim pantolonu kombinleyerek Vogue'un kapağına ilk kez kot kumaşı koymasının yanında tüm stil algısını, neyin doğru neyin yanlış olabileceğini de alaşağı ettiği bu kapakla hikaye bazlı moda fotoğrafçılığının önü de açılmış oldu. Steven Meisel, Peter Lindbergh, Ellen von Unwerth, Annie Leibovitz gibi fotoğraf sanatına derin&nbsp;izler bırakan yaratıcı isimler böylece modern kültürle iç içe geçti.Wintour, şöyle de ilginç biri: Çiçek desenli elbiseleri, kısa, kalın çizgilerdeki kolyeleri, hep aynı saç kesimi, siyah Chanel güneş gözlükleri, açık tonlarda seyreden renk paleti ile onunla özdeşleşmiş stilini bir gün bile değiştirmedi. Trendleri ilk elden belirledi ama kendisi bunlara hiç kulak asmadı. O hep aynı kaldı ama A'dan Z'ye modernize etti. Başından beri elitist bir tavrı vardı, öyle yaşadı ve davrandı, ama modayı ayrıcalıklı bir sınıfın erişebildiği bir alan olmaktan çıkarıp sokağa indirerek lüks moda ile sıradan olanı yan yana getiren&nbsp;stil editörlüğünü ilk o akıl etti. Kemikleşmiş sanılan pek çok algıyı teker teker kırarken kendi dünyasına bunların hiçbirini almadı.O sokağa inmedi, anaakım olmadı, hep yükseklerden bir yerden dünyaya baktı ama modayı oraya çekmedi. Kendine hiç de dünyevi görünmeyen bir persona yarattı ama dünyaya dair tüm gerçekleri net bir tavırla kabul etti; yeri geldi, o gerçekleri bizzat yarattı.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/4/1751568875466.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.37" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Son genel yayın yönetmeni</h2>Wintour'un özdeşleştiği bu koltuktan kalkması haklı olarak büyük bir gündem olsa da bu tam anlamıyla bir ayrılık değil, emeklilik hiç değil.&nbsp;Olan şu: Ondan sonra genel yayın yönetmenliği titri Vogue'dan tamamen kalktı. Yerini "editöryal içerik yönetmeni" tanımı aldı ve yerine gelecek kişinin, derginin global editöryal direktör ve Condé Nast Grubu baş içerik müdürü olarak yine Anna'ya rapor verip ondan onay alacağı bir sistem kuruldu.&nbsp;Yani Wintour, 2020'den beri yürüttüğü üç dev pozisyonun sadece birinden "vazgeçmiş" oldu. Ama aslında oyun kurucu yine o olacak.&nbsp;Bu karar için,"Yeni nesil editörlerin kendi fikirleri ile ortalığı kasıp kavurmasına yardımcı olmak benim için büyük bir onur olacak" dese de bunun ne kadar mümkün olabileceğini zamanla anlayacağız. Şunu da düşünmüyor değilim: Her adımı planlı ve titizlikle tasarlanmış bir ikonun şu anda bu kararı alması da aynı performansın bir uzantısı olabilir mi? Kontrolü yine elinde tutan Anna olduğuna göre, bu da bir ihtimal.Wintour, dile kolay, 37 sene yürüttüğü görevinde MTV'nin global kültürü belirlediği, yazılı basının hegamonyası ile geçen 80'lerden 2010'ların sosyal medya dönemine, oradan da 2020'lerin Tiktok düzenine uzanan tünellerin içinden geçti.&nbsp;Bu çılgın yolculukta Vogue'u şimdi olduğu yerde tutmayı başardıysa nedeni yalnızca iyi bir yönetici olması değil; iyi bir gazeteci de olması. İngiltere'nin köklü ailelerinden birinde, babası ve ağabeyi başta olmak üzere gazetecilik ekolünün baskın olduğu bir ortamda büyüdüğü için "moda gazeteciliği" tabirini ilk icat edenlerden biri olması çok anlaşılır. Yarım bıraktığı eğitimini, 16 yaşından itibaren alaylı olarak sayısız dergi ve yayında edindiği tecrübe ile kapatan Wintour'a göre konu, o zaman da çok netmiş, şimdi de öyle:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">"Modadan ya anlıyor ya da anlamıyorsunuzdur. Bu kadar."&nbsp;</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2025/6/6/1751696696904.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">PERK PR + Creative'in kurucularından Trevor Perkins'in, Wintour için "Algoritma diye bir şey bilinmezken organik bir algoritma olarak yaşayan, algoritmalardan önceki algoritma"&nbsp;olarak yaptığı tanım, yazının başında sözünü ettiğim Anna'nın trend ve yetenekleri çok keskin bir dürtüyle sezmesini çok net ifade ediyor. Moda akımları neye evrilecek, ünlülük algısı nereye gidecek, hangi yaşam stilleri gözden düşerken neler değer kazanacak, yaratıcılık en çok nerelerden maddi kazanç getirecek, yeni pazarlama teknikleri neler olacak gibi türlü türlü konuyu kafasında çoktan çözmüş ya da kuralları bizzat belirlemiş biri olarak Wintour, sezgisel bir deha olduğu kadar bir ticari zeka örneği de aynı zamanda.Örneğin New York'un en prestijli müzesi Metropolitan, senelerdir tüm içerik zenginliği ile oradaydı ama bundan gerçek bir fayda elde etmeyi akıl eden o oldu. 1995'te organizasyonun yönetimine giren Wintour, ünlü isimleri gecenin olmazsa olmazı hâline getirerek MET Gala fenomenini&nbsp;yarattı. Sadece görsel bir geçit değil, kültürel bir buluşma olarak da konumlandırdığı gecede 2024 yılında 26 milyon dolar, 2025'te ise 31 milyon dolar bağış toplandı; gelirler müzenin Kostüm Enstitüsü bölümüne aktarıldı. 2003'te Amerikan Moda Tasarımcıları Konseyi (CFDA) işbirliği ile Vogue Moda Fonu'nu kurarak yetişmekte olan yeni tasarımcılara milyonlarca dolar desteğin akmasını sağladı.Anna'nın Vogue Amerika’daki koltuğundan kalkması, biraz da toksik iş ortamlarının, zorbalıkların, korku üzerine kurulan iletişimlerin günümüzde kabul görmemesi ile ilgili olabilir. Zira Wintour'un sert ve aşırı dominant yönetim biçimini bilmeyen yok. Çünkü kimin "içeride" kimin "dışarıda" olduğuna karar veren&nbsp;o eski düzen artık hiçbir yapıda işlemiyor. Gücün tek elde toplanmasının değil, pek çok ele dağılmasının kabul gördüğü bu dönemde Anna'nın sembolik de olsa titrini geride bırakması tesadüf değil sanki.&nbsp;Çünkü dünyanın kendisi kadar moda da kişisel ifade biçimleri, samimiyet ve kapsayıcılık gibi kavramlarla yeniden şekilleniyor. Nasıl ki bundan yıllar önce Wintour, mevcut oyunun kurallarını bozarak yeni bir düzen yarattı; sektör yeniden, bu kez dijital bir dünyada benzer bir sarsıntıya ihtiyaç duyuyor. Eninde sonunda mutlaka yeni Annalar doğacak. Bu kaçınılmaz ama Vogue özelinde düşünürsek uzunca bir süre bu, Wintour'un müsade ettiği kadar olacak gibi. Çünkü o, perdenin arkasında, siyah gözlüklerinin ardından olup biteni sessizce izlemeye devam devam edecek. Moda haftalarında defilelere tam zamanında gelip en önce ayrılan yine o olacak. Ve diğer herkes, defilenin bittiğini yine Anna'dan öğrenecek.

Angst

Anna Wintour, Vogue Amerika'da 37 senedir oturduğu genel yayın yönetmenliği koltuğundan çekildi. Peki bu bir veda mı yoksa perde değişimi mi? Söz konusu olan demirden iradesi ve siyah güneş gözlüklü enigmatik personası ile sektörü kendi etrafında döndüren bir medya figürü olunca gelişmeler daha ilginç hâle geliyor.

Anna Wintour'un vedası: Sarsılmaz sanılan bir imparatorluğun sonu

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Tetikleyici uyarısı: Yeme bozuklukları</blockquote>Vogue tarafından organize edilen ve 1948'den beri Metropolitan Sanat Müzesi için bağış toplamak adına gerçekleştirilen MET Gala, bu yıl Gilded Glamour&nbsp;(Yaldızlı Çekicilik)&nbsp;temasıyla 2 Mayıs Pazartesi akşamı gerçekleşti. Alışılageldik olan, MET Balosu'nda hangi elbisenin favorim olduğunu veya yılın temasını doğru yansıttığını konuşmak olacak. O yüzden bu yıl, gece için yapılan hazırlığın güzellik standartlarını nasıl yeniden ürettiğini ve katılımcıların açıklamalarının bu duruma nasıl bir temsiliyet getirdiğini konuşalım istiyorum.&nbsp;Zira yılın&nbsp;temasına uygun olarak ABD tarihinde 19. yüzyılın sonlarına denk düşen Gilded Age'in (Yaldızlı Çağ) en büyük problemlerinden birinin gelir eşitsizliği olduğu göz önüne alındığında konuyu bu bağlamdan ele almak pek de garip kaçmayacak gibi duruyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kim Kardashian ve Marilyn Monroe</h2>Geceye katılan isimlerden Kim Kardashian'ın yalnızca Instagram'da bulunan 308 milyon takipçisi göz önüne alındığında, ne giyeceğinin popüler kültür takipçileri arasında önemli olduğunu ifade etmek pek de yanlış olmaz. Peki bu ne anlama geliyor? SKIMS'in kurucusunun temsil alanının oldukça geniş ve dolayısıyla söylemlerinin milyonlarca insana ulaşacak olduğunun, elbette.Hemen hatırlatalım:&nbsp;Kardashian, Marilyn Monroe'nun 19 Mayıs 1962'de dönemin ABD başkanı John F. Kennedy'e doğum günü şarkısı söylediği geceden kalan Jean Louis tasarımı elbiseyle katıldı. Elbisenin orijinal sahibi Ripley’s Believe It or Not!, Julien’s Auctions iş birliğiyle elbiseye hiçbir zarar gelmeden süreci ilerlettiğini iddia etti.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1651873765299.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Marilyn Monroe, 1962 Fotoğraf: Cecil Stoughton<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Buraya kadar her şey oldukça yaldızlı — Kim Kardashian'ın Marilyn Monroe'nun elbisesini giyebilmek için 3 hafta içinde 7 kilo vermesi gerektiğini gururla ifade etmesi dışında. Giysiler Ne Anlatır? kitabının yazarı ve editör Seda Yılmaz, durumu şu şekilde ele alıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Popüler kültür ikonlarının “Bakın bedenimi nasıl da terbiye ediyorum,” diye şişinmeleri hiç bitmiyor. Diyet kültürünü besleyen ve kadınların beden algısını bozan faktörlerden biri de bu tür açıklamalar işte. Üstelik elbise sadece galanın başlangıcında üzerindeymiş. Daha sonra elbiseye zarar gelmemesi için değiştirip kopyasını giymiş. Yani onca eziyet sadece kırmızı halı ve fotoğraf çekimi için.</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bedeni elbiseye göre disipline etmek zorunda mıyız?</h2>MET Gala sonrasında Kim Kardashian'ın giydiği efsanevi elbiseden daha çok kırmızı halıda verdiği röportajda elbiseye girmek için 3 hafta boyunca uyguladığı katı diyetin detaylarını vermesi ve aç kalmasıyla övündüğü için eleştirilerle anıldığını ifade etmek pek de yanlış olmayacak. Seda da bu konu çerçevesinde yorumuna şu sözleri ekliyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Kadınlar elbiselerin içine sığmak uğruna zayıflamaları gerektiği mesajını kanıksıyor bu örneklerle. Beden elbiseye göre şekil vereceğimiz bir nesne değil.&nbsp;</blockquote>Oyuncu Lili Reinhart da benzer şekilde Kardashian'ın yaklaşımını eleştiren isimlerden:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Milyonlarca genç erkek ve kadının seni örnek aldığını bilirken ve her sözünü dinlediğinin oldukça farkındayken yalnızca MET Gala için kendini aç bıraktığını kabul etmek... Bu umursamazlık tam anlamıyla mide bulandırıcı. Lütfen bütün imajları bedenleri etrafında dönen bu zararlı ünlüleri desteklemeyi bırakın.</blockquote>Sonuç olarak:&nbsp;Kim Kardashian, yöneltilen eleştirilere karşı herhangi bir açıklamada bulunmadı. Bir dönemin güzellik standartlarını kendi bedenine göre şekillendiren iş insanının temsil alanını diyet kültürünü tekrar tekrar üretmek için kullandığını görmek şaşırtıcı olmasa da oldukça rahatsız edici. Bir popüler kültür yayınının eklediği gibi: Hangi yıldayız, 2003 mü?

MET Gala ile ilgili hikayeler