<p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Bir sporcu için sakatlığın fiziksel ve zihinsel yüküyle baş etmek çok zor ama yarışmanın doğası beraberinde farklı hayal kırıklıklarını, dolayısıyla meydan okumaları da getiriyor. Yenilgi, bunlar içinde her sporcunun tecrübe ettiği en kaçınılmaz hayal kırıklığı. 4 yılda bir düzenlenen Olimpiyat Oyunları’nda alınan yenilgiler ise telafisi uzun bir süre gerektirdiği için daha da acı. Yine de bunun sağladığı motivasyon, tarih boyunca büyük sporcuların en temel yakıt kaynaklarından olagelmiştir.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Azim hikayelerinin bu haftaki bölümünde nihai zaferleri, yenilgilerin yarattığı hayal kırıklıklarının üzerinde yükselen, “daha iyi yenildikçe” kazanmayı öğrenen unutulmaz şampiyonları hatırlıyoruz.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Hişam el Garuj: Uzun bekleyişin sonunda gelen zafer</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">1995’te Göteborg’daki Dünya Şampiyonası’nda 1500 metrede elde ettiği gümüş madalyayla dünyaya adını duyuran Faslı <strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Hişam el Garuj</strong>, Atlanta 1996 Olimpiyat Oyunları’na Cezayirli şampiyon Nureddin Murseli’den unvanı devralma hedefiyle gitti. Bu, El Garuj’un ilk Olimpiyat Oyunları’ydı ve tecrübe faktörü devreye girdi. Bitime 400 metre kala düşen ve yarışı 12. tamamlayabilen Faslı sporcu, bir kez daha Cezayirli rakibinin şampiyonluğunu izlemek zorunda kaldı.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1723805393037.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.70" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Pes etmeyen El Garuj, sadece 1 ay sonra Milano’da düzenlenen yarışta Murseli’yi 4 yıldır 1500 metrede geçen ilk isim oldu ve Sidney 2000’e kadar koşulan yarışlarda birinciliği kimse bırakmadı. Sidney’de bu kez mutlak favoriydi ama şimdi de karşısına Roma 1998’de dünya rekoru kırarken tavşan atleti olan Kenyalı Noah Ngeny çıkmıştı. 26 yaşındaki El Garuj, yaş itibarıyla altın madalya penceresinin en açık olduğu dönemde bir kez daha gümüşle yetinmiş ve bu, büyük hayal kırıklığı yaratmıştı.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Yine de pes etmedi El Garuj, üstelik el artırdı. Atina 2004’e, efsane Paavo Nurmi gibi hem 1500 hem de 5000 metre yarışlarıyla katıldı ve ikisinde de altın madalyaya ulaşarak tarih yazdı. Kendi kategorisinin en iyi atleti olduğunu 10 yıla yakın süre boyunca kazandığı şampiyonluklar ve kırdığı rekorlarla kanıtlayan Hişam el Garuj, Atina’daki zaferleriyle kariyerini müthiş bir şekilde sonlandırdı.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Jasmine Camacho-Quinn: Engelleri aşa aşa</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Rio 2016 Olimpiyat Oyunları’na, Porto Riko’ya nadir Olimpiyat madalyalarından birini kazandırma hedefiyle gelen <strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Camacho-Quinn</strong>, yarı finallerde önde olduğu sırada 9. engele takılarak diskalifiye olmuş ve büyük bir hüsran yaşamıştı. Covid-19 pandemisi nedeniyle 1 yıl sarkan Tokyo 2020’ye varabilmek dahi başlı başına bir mücadeleydi. 5 yıl boyunca Rio 2016’nın kabuslarıyla, inişli çıkışlı günler geçiren Porto Rikolu atlet, nihayet Tokyo’da zafere ulaştığında, yarı finaldeki 12.26’lık derecesiyle Olimpiyat Oyunları rekorunu da kırmıştı.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">ABD’de doğan, büyüyen ve spor eğitimi alan Camacho-Quinn, Porto Rikolu annesini onurlandırmak için çıktığı yolda tarihte altın madalya kazanan ilk siyah Porto Rikolu oldu.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Annemiek Van Vleuten: İkinci şans</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Hollandalı bisikletçi, Rio 2016’da geçirdiği korkutucu kazayla hafızalara kazınmıştı. Lider götürdüğü yarışta virajı dönerken düşen ve ciddi şekilde yaralanan <strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Van Vleuten</strong>, bu travmatik kazayla madalya hayallerine de veda etti. Azmini kaybetmeden çalışmaya devam eden Van Vleuten, Tokyo’da bireysel zamana karşı yarışta altın madalyasına kavuştu ve Rio kazasını unutturdu.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Ruth Beitia: Hem zamana hem yenilgilere karşı</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Olimpiyat Oyunları’na Atina 2004’te finale kalamadığı, 16. olduğu yarışla adım atan İspanyol yüksek atlamacı <strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Ruth Beitia</strong>, sonraki denemelerinde Pekin 2008 ve Londra 2012’de podyumu göremedi ve zihinsel olarak çöktü.&nbsp;</p><p dir="ltr key=" fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1723805467520.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">4. olduğu* Londra Olimpiyat Oyunları sonrası, 33 yaşında emekliye ayrılan Beitia, kısa süre sonra bu kararından döndü. 2013’te Moskova’daki Dünya Şampiyonası’nda kazandığı gümüş madalyaya, 2014 Zürih’teki Avrupa Şampiyonası’nda altın madalya ekledi. Rio 2016’da ise 37 yaşında altın madalya kazanarak tarihe geçti. Onun hikayesi hem zamana hem de hayal kırıklıklarına karşı zaferin sembolü olarak ilham verici hikayeler arasına eklendi.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">İmkansızı başarırken</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Paris 2024 Olimpiyat Oyunları’nın sponsorlarından Toyota da 7’den 70’e herkesin özgürce hareket ettiği bir dünya için başlattığı “Start your impossible” kampanyası aracılığıyla dünyanın dört bir yanındaki toplulukların kendi imkansızını başlatması için kıvılcımı ateşlemeyi amaçlıyor. Toyota, Paris 2024’te diğer mobilite çözümlerinin yanı sıra C + walkS, C + walkT, tekerlekli sandalye e-çekicileri, 250 APM ve 150 tekerlekli sandalye erişimine uygun Toyota Proace gibi 700 mobilite ürünü sunuyor.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><sup fr-original-style="" style="top: -0.5em; position: relative; font-size: 75%; line-height: 0; vertical-align: baseline; box-sizing: border-box;">*Beitia, bu yarışın üçüncüsü Rus Svetlana İşkolina’nın doping cezası alması üzerine 2021’de bronz madalyayla ödüllendirildi.</sup></p>

Punto 

Azim hikayelerinin bu haftaki bölümünde nihai zaferleri, yenilgilerin yarattığı hayal kırıklıklarının üzerinde yükselen, “daha iyi yenildikçe” kazanmayı öğrenen unutulmaz şampiyonları hatırlıyoruz.

Daha iyi yenildikçe kazanmayı öğrenenler

<p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Baron Pierre de Coubertin’in dediği gibi Olimpiyat Oyunları’nda aslolan “kazanmak değil katılmak” ama rekabetçi sporların zirvesinde madalyaların ışıltısının da “birazcık” göz kamaştırıcı olduğunu kabul etmek lazım.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Olimpiyat Oyunları, tarih boyunca büyük şampiyonlara tanıklık etti. Bazıları bir kez parlayıp söndü, çok azı birden fazla kez madalya sevinci yaşadı. Kimileri ise deyim yerindeyse branşlarına ambargo koydu. Bu şampiyonların hepsi yetenekliydi kuşkusuz ama ortak bir özellikleri daha varsa o da azimleriydi. Onlara destek olan antrenörlerini, takım arkadaşlarını, aile üyelerini ve taraftarları da unutmamak lazım tabii.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1722579016068.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h2><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Paavo Nurmi: Olimpiyat’ı kurtaran adam</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Nasıl ki modern Olimpiyat Oyunları tarih sahnesinden yok olup gitmemesini Paris 1924’e borçluysa, Paris 1924 de başarısının ciddi bir kısmını Paavo Nurmi’ye borçlu. Fransız spor yazarı Gabriel Hanot’nun spora, başarıya ve rekor kırmaya adanmışlığını “fanatiklik” seviyesinde bulduğu ve hatta bu uğurda bazı temel sosyal özellikleri yitirdiğini iddia ettiği “Uçan Fin,” Antwerp 1920’de kazandığı 3 altın madalya sonrası Paris 1924’ü de 5 altın madalyayla tamamlamıştı.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">10.000 metre, 1.500 metre, 5.000 metre, bireysel ve takım kros yarışları… Nurmi’nin ustalaşmadığı ve kazamayacağı orta ve uzun mesafe yarışı yok gibiydi. Medyaya pek konuşmazdı bu yüzden—Hanot’nun acımasız sözlerinden anlaşılabileceği gibi—gazetecilerin favorisi değildi ama rakiplerine saygısı büyüktü. Onlara verdiği bir tavsiye ise “rakipleriyle değil kendileriyle yarışmaları” üzerineydi.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">O, yoksul bir ailenin ancak çalışarak bir yerlere gelebilecek çocuğuydu ve 1912 Stockholm’de altın madalya kazanan Hannes Kolehmainen’den aldığı ilhamla hayattaki amacını bulmuştu. Fin ordusunda geliştirdiği atletik seviyesiyle, savaş sonrası Olimpiyat Oyunları’nı domine etmişti. Sakin, soğuk, sert görünümünün altında tahammülsüz bir “kazanan” vardı ve bu irade onu “sadece kendisiyle yarışan” bir madalya makinesine çevirmişti.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Aktif sporculuk hayatı bitince kısa bir süre antrenörlük yaptıktan sonra müteahhitlikten zengin olması, kazandıklarını borsada katlaması da şaşırtıcı değil. Dönemin müreffeh bir geçmişten gelmeyen tüm “halk çocuğu” sporcuları gibi Olimpiyat’ın yerine göre katılaşabilen “amatörlük” ilkesini ihlal eden sportif meşgaleleri de vardı. Onun gibi bir koşucu, hem de bu kadar popüler olup, bundan nasıl para kazanmasın? Los Angeles 1932 öncesi IAAF, onun amatörlük statüsünü sorguladı ve Olimpiyat Oyunları’nın başlamasına 2 gün kala aldığı cezayla Olimpiyat kariyerini Kolehmainen gibi maraton şampiyonluğuyla tamamlama fırsatını yitirdi. 1920-1928 arası 3 Olimpiyat Oyunları’nda 9’u altın 12 madalya kazanan Nurmi’nin rekoru, Roma 1960’a kadar kırılamadı.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1722579057114.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Edoardo Mangiarotti: Atadan eskrimci</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Roma 1960’ın pek çok yıldızı vardı ama gözler Berlin 1936’dan bu yana yer aldığı 4 Olimpiyat Oyunu’nda 5’i altın 11 madalya kazanan ev sahibi Edoardo Mangiarotti’deydi. 41 yaşındaki “atadan eskrimci” Mangiarotti, Roma’da İtalyan takımıyla epede altın, flörede gümüş kazandı ve toplam madalya sayısını 13’e yükselterek Paavo Nurmi’nin 32 yıllık rekorunu kırdı.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Dedik ya, eskrimci bir aileden geliyordu Mangiarotti, öyle ki babası Giuseppe, ülkesinde 17 epe şampiyonluğu kazanmış, Londra 1908’de boy göstermiş bir eğitmendi. İtalyan eskrimine Fransız varyasyonlarını kazandırmasıyla meşhurdu ve çocuklarını da eskrimci olmaları için eğitti. Hepsi yetenekliydi ama kuşkusuz en kararlıları, babasından aldığı tavsiyeyle, sağ elini kullanmasına rağmen rakiplerini şaşırtmak için soluna da başvuran Mangiarotti’ydi.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Berlin 1936’da ilk altın madalyasını kazandığında 17 yaşındaydı. Savaş sonrası Londra 1948’de 2’si gümüş 1’i bronz 3 madalya kazandı. Ama kariyer zirvesini Helsinki 1952 ve Montreal 1956’de yaşadı. Bireyseldeki tek altın madalyasını 1952’de epede kazandı, takım epe ve takım flörede de İtalyan takımıyla şampiyonluğa ulaştı. Emekliye ayrıldığı 1961 yılına kadar dünya şampiyonalarında da 13’ü altın 26 madalya kazandı. Sporu bir rekortmen olarak tamamladığında en çok merak edilen şey, savaş olmasaydı kaç madalya daha kazanmış olacağıydı.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1722579203047.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.14" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h2><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Larisa Latynina: Sovyet harikası</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Modern Olimpiyat Oyunları, kadınlar için adil bir alan değildi. Bizzat oyunların kurucusu Pierre de Coubertin, kadınları spor sahalarında görmek istemiyor, onlar için en büyük sportif şanın “oğullarını başarı için yüreklendirmekten geçtiğini” savunuyordu. Elinden geldiğince kadınları uzak tuttu ama 1920’lerle birlikte baraj kapakları açılmıştı bir kere.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Kadınlar söke söke aldıkları Olimpiyat kontenjanlarını yıllar geçtikçe artırdılar. Helsinki 1952 ile birlikte SSCB’nin “Olimpik aile”ye katılması bu anlamda dramatik bir değişime yol açtı. Çünkü SSCB, kadınları spora kazandırmak için köy köy gezilen bir ülkeydi. Annesinin temizlikçilik yaparak büyüttüğü Larisa Latynina, küçük yaşta ekonomik zorlukların yanı sıra Nazi işgali ve 2. Dünya Savaşı’nın ağır yüküyle baş etmeye çalışan bir coğrafyada büyüdü. Neyse ki eğitim alabileceği çok iyi okullar vardı.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Önce bale sonra jimnastikle ilgilendi ve yeteneği onu Herson’dan Kiev Politeknik Enstitüsü’ne taşıdı. İlk kez Olimpiyat sahnesine çıktığı Melbourne 1956’de 4’ü altın 6, Roma 1960’da 3’ü altın 6, Tokyo 1964’te 2’si altın 6 madalya kazandı. 9’u altın 18 madalyalık Olimpiyat rekoru, 2012’de Michael Phelps tarafından kırıldığında artık 78 yaşındaydı ve bu büyük gururu haset etmeyecek kadar uzun süre taşımıştı: “Sıra erkeklerde, bakalım onlar bu rekoru kaç yıl taşıyabilecek” diye meydan okumaktan geri durmamıştı.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1722579479483.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Michael Phelps: Uçan balık</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Olimpiyat oyunlarının en köklü, en geniş ailesi atletizmdir ama bireysel madalya sıralamalarının çoğunlukla yüzücüler tarafından doldurulduğunu görürüz. Bir 800 metreci aynı zamanda 100 metre koşamaz, üç adım atlamacının aynı zamanda 400 metre koştuğunu pek görmeyiz ama yüzmede durum böyle değil.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Serbest, kurbağalama, sırt üstü, kelebek… 100 metre, 200 metre, 400 metre… İşte tüm bu kategorileri 15 yıl ve 4 Olimpiyat boyunca domine eden, gerçek bir “uçan balık”tı Michael Phelps. 1.93’lük boyu, 2.03’lük kol açıklığı, uzun gövdesi, palet işlevi gören ama ona yük de olmayan ayaklarıyla havuzlarda fırtınalar estirmek için tasarlanmış gibiydi.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Her şeyin ötesinde bu listedeki tüm diğer atletler gibi zanaatında her gün daha iyiye gitmenin müptelasıydı.&nbsp;</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Onu tarihin açık ara en çok madalya kazanan sporcusu yapan sır, yıllarca haftanın 7 gününü antrenman yaparak geçirten azminden başka bir şey değil. Dile kolay 23 altın, 3 gümüş, 2 bronz… 2012’de rekorunu ardında bıraktığı Latynina’nın 9’u altın 18 madalyası ne kadar da mütevazı duruyor bu tablonun karşısında.</p><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">İmkansızı başarmanın formülü</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Bu olağanüstü atletleri, başlangıç noktasından finiş çizgisine taşıyan başlıca etken tabii ki azim ve yetenekleri ama hiçbir başarı da yalnız başına elde edilmiyor. Bugün antrenörleri, takım arkadaşları, aileleri ve taraftarlarının yanında sponsorları da dünyanın dört bir köşesindeki sporcuları Olimpiyat Oyunları'na götüren yolda destekliyor.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">300 Olimpik ve Paralimpik sporcuya sponsor olan <strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Toyota</strong>, global olarak başlatılan “Start Your Impossible” kampanyasıyla “İmkansız Yok” diyerek spora olan bu desteğini 40 ülkeye yayıyor; Olimpiyat Oyunları'nın dünyayı biraraya getirme misyonuna katkıda bulunuyor. Toyota, Olimpiyat ve Paralimpik Oyunları’nın sadece insan başarısının değil, aynı zamanda her sporcunun ilham verici hikayesinin de bir göstergesi olduğunu belirtiyor.</p>

Olimpiyat Oyunları'nda aslolan "kazanmak değil katılmak" belki ama madalyaların ışıltısının da "birazcık" göz kamaştırıcı olduğunu kabul etmek lazım. Başlangıcından bu yana bu ışıltıya kapılan madalya koleksiyoneri sporcular.

Paavo Nurmi ile ilgili hikayeler