Geçen perşembe öğleden sonra laptop’ımın karşısına geçtim ve IDLES’dan Joe Talbot ile yapacağım röportaj için beklemeye başladım. 16 Şubat’ta çıkacak TANGK albümünü ve bu akşam (27 Kasım) Zorlu PSM sahnesinde verecekleri konseri konuşacağız. IDLES, kariyerinin en parlak döneminde. 2020’de çıkan<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/20O6GKv8VfyvL4Gy0TAJs7?si=UNdq39CfR16gbJMiXlYTzg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Ultra Mono</a> albümüyle başlayan yükselişleri, canlı performanslarının bir yumruğu andıran sarsıcı etkisiyle başka bir boyuta taşındı. Müziklerini kategorize etmeyi asla istemeseler de bugün post-punk’ın zirvesinde duruyorlar. Asla lafını sakınmayan grubun müziklerindeki vahşilik şarkı sözlerine de yansıyor. Birleşik Krallık’taki güncel siyasi gelişmelere dair eleştirileri de bu sözlerde, işçi sınıfının karşılaştığı zorluklara göndermeler de… Hatta toksik maskülinite de alaycı eleştirilerinden payını alıyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kucaklanmaya ihtiyaç duyduğunuzu fark etmeniz lazım</h2>Ve röportaj saati geliyor... Joe Talbot, 80’lerden ilham alarak tasarlanmış çalışma odasında kamerasını açıyor. Bir yandan telefonuna bakarak menajeriyle yeni posterleri üzerine konuşuyor. İstanbul konserinden sonra bir süre dinlenip Mart ayında Avrupa’da uzun bir turneye çıkacaklar. Bu sürecin her ayrıntısını yakından takip ettiğini söylüyor, tamamen TANGK’a odaklandıklarından bahsediyor. Yeni albümü dinlerken neler hissettiğimden bahsediyorum: sevgi, umut, melankoli ve tabii müziklerinin mayasındaki öfke...&nbsp;Talbot da albümün hissiyatını şu sözlerle anlatıyor: “Bu klasik bir IDLES albümü olmadı. Klasik IDLES albümü diye bir şey var mı zaten? Yine de TANGK’ı diğer albümlerimizle kıyaslamanın doğru olduğunu düşünmüyorum. Zaten biliyorsun müziğimizi bir türün içine sıkıştırmıyoruz. Bu sefer kapıları daha da açtık. Bu, bizim yaşadıklarımıza duyduğumuz şükran hissini anlattığımız bir albüm. Tamamı aşk şarkılarından oluşuyor, çünkü sevgiyi hissetmeye başladığında insanlara karşı daha açık oluyorsun. Herkes gibi kucaklanmaya ihtiyaç duyduğunuzu fark etmeniz lazım. Biz bunu konserlerde gördük.”<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">40 dakikada 29 kere ‘love’ denen albüm</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701085959150.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" alt="IDLES" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Tom HamJoe, 40 dakikalık albüm boyunca 29 kere “love” diyor. “Son dönemde neye aşkla bağlısın?” diye soruyorum.“Ailemin yanında her zaman müziğe. Konser vermeye de aşkla bağlıyım. Sevginin içeri girmesi için dışarı çıkmasına da izin vermem gerekti. Ben sevgiyi müzikle hissedebildim. Müziğin her zaman iyileştirici bir yanı var. Beni hep şarkılar iyileştirdi. Kayıpların ardından dinlediğim şarkılar yalnız olmadığımı hatırlattı bana” diyor.Ben de babamı kaybettiğim dönemde yas sürecinden müzik sayesinde çıktığımdan bahsediyorum. Joe “Yas sürecinde sırtında bir el varmış gibi hissediyorsun. Müzik iyileştiriyor. Ben de bunları yaşadım. O yüzden de bu albümde aşk kelimesini çok fazla duyuyorsun” diyor.Joe, albümü en iyi anlatan şarkının Pop Pop Pop olduğunu düşünüyor ve hikayesini şöyle anlatıyor: “Almanca neşe kelimesinden esinlenen freudenfreude tabiri beni çok etkiledi. Schadenfreude’un (başkasının başına gelen kötü bir olaydan keyif alma) tam tersi. Freudenfreude, başkasının sevinciyle mutlu olmak. Empati ve sevgiyle beslenen şeylerin DNA’sında bu var. Bu kelimeyi bir şarkıda kullanmak güzel bir fikirdi. Adil ve neşeli bir dünya için böyle güzel fikirlere sarılmamız lazım.”<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sahnede müzisyen değil, sadece insanım</h2>IDLES’ı geçen yıl Berlin’deki Tempelhof Festivali’nde izlemiştim. Güneşin tam tepemizde olduğu saatlerde sahne almalarına rağmen, alandaki tüm kalabalığı önlerine çekmişlerdi. Şüphesiz canlı izlediğim en iyi performanslardandı. Asla sakin geçmeyen konserlerinde, eller üzerinde gezen izleyicileri, gitarıyla seyircilerin üzerine atlayan Lee Kiernan’ı, yine eller üzerinde şarkı söyleyen Mark Bowen’ı ve Joe’nun “Çarpışmaya hazır mısın?” sorusuyla hareketlenen kalabalığı görmek mümkün. &nbsp;Bunların dışında, sahneden hayat deneyimlerini paylaştıkları anlar da oluyor. Joe Talbot, geçen yıl izlediğim performanslarında, ilk kızı Agatha’nın doğum sırasında hayatını kaybettiğini anlatıp, söylediği şarkıyı ona ithaf etmişti.Grubun 2017’de çıkan ilk albümü<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/5qag6esZLv5ySuCpzh7CE6?si=uV-PCs-YQOW0mzDHF_Qpaw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Brutalism</a> kaybettiği annesinin anısına adanmıştı; arkasından gelen <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/2vBa3poU0e82yfPtxcn9lg?si=nEx212zXQFeD0nTqPUAQuw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Joy as an Act of Resistance</a> ise kızına… 2021’de çıkan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/27ygqCfb4dXQ3jyXnC58FU?si=jnUuzmcBSbG7yuh-Et7vOw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Crawler</a> albümü, grup üyelerinin bireysel mücadelelerini ele alıyordu. Joe’nun 18 yıllık alkol ve uyuşturucu bağımlılığı gibi... Konserlerde de şarkıların arkasındaki hikayeleri paylaşmaları, bu kırılgan yanlarının resmi gibi.Joe Talbot’a konserlerindeki kargaşayı ve orada nasıl bir müzisyen olduğunu soruyorum. “Ben sahnede müzisyen değilim, sadece bir insanım. Beni sizden ayıran tek şey orada şarkılarımı en iyi şekilde söylemeye çalışmam. İzleyiciye her şeyini verirsen, onlar da sana aynı şekilde karşılık verir. Bu yüzden bizim için sahne ve turnede olmak çok önemli. Daha önce gitmediğimiz ülkelerde daha çok çalmak istiyorum. Turnede olmak beni hayata karşı ayakta tutuyor. Kendimi daha iyi hissediyorum” diye cevaplıyor.İlk konseriyle ilgili ise “Hip hop grubumla konserimdi. Çok sarhoştum. Bu arada rap konserlerinin canlı performanslarını izlemek, dinlemek kadar iyi değil” diyor.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sahnede aktivist olmamı beklemeyin</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701085946400.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" alt="IDLES" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Tom HamTANGK’ın çıkmasına birkaç ay kalmışken Joe Talbot için eleştiriler önemli mi? “Müzik kritiklerini okumuyorum,” diyor. “Benim için hiç önemli değil. Benim için başarı artık çok daha önemli bir yer tutuyor. Şarkıların dinlenme rakamlarının iyi olması önemli. Konser biletlerinin satması. Rakamlar başarıdır da…”Şarkı sözlerinde mültecilerden, ırkçılıktan bahsedip kraliyeti eleştirmesine gelince, özellikle son albümdeki Grace şarkısında öne çıkan politik söylemi merak ediyorum. Radiohead’in albüm prodüktörlerinden Nigel Godrich’in imzası bu şarkıda çok hissediliyor. Joe, “Şarkı sözlerinin politik bir yanı olabilir. O şarkının sözlerinde ‘No God, no King, I said love is the fing’ diyorum. Ama sahnede aktivist olmamı beklemeyin. Sözlerimde bunu işitebilirsin ama sahnedeki durum çok daha başka. Ben aktivist değilim. Sahne bunun yeri mi, onu da bilmiyorum. Ama eşit olmaya inanıyorum. Hükümetleri sevmiyorum. Birleşik Krallık’taki demokrasiyi de eleştiriyorum. Ben şanslıyım, sanatım yüzünden hapse girmiyorum. Ama biliyorum birçok ülkede bunu yaşayan ve sessiz kalmak zorunda olanlar var.”TANGK, IDLES’ın diğer albümlerine göre çok daha melodik bir yapıya sahip. Joe da bu konuda hemfikir “Saf bir müzik aşkı var bu albümde. Gruptaki tüm farklılıklarımızı kucaklayan…” diyor.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">‘İstanbul’da nerede kahvaltı yapalım?’</h2>Joe Talbot, başka müzisyenleri dinlemeyi sevdiğinden de bahsediyor. Moduna göre listeleri olduğunu söylüyor. Röportaj yaptığımız sabah uyandığında küçük kızının favori şarkı listesini dinlediğini anlatıyor.&nbsp;Ardından konu İstanbul’a geliyor. Joe, “İstanbul’a daha önce hiç gelmedim. Çok merak ediyorduk, çok heyecanlıyız oradaki hayranlarımızla buluşacağımız için” diyor. Veda ederken şehirde iyi bir kahvaltıcı önermemi rica ediyor. “İstanbul’da kahvaltının iyi olduğunu duydum. Otelde kahvaltı yapmayı sevmiyorum. İyi bir kahvaltı için nereye gidelim?” diye soruyor. Önerimi dikkate alıp verdiğim adresteki kahvaltıcıya gittiler mi bilmiyorum ama bu akşam uzun süre hafızalardan silinmeyecek bir konser izleyeceğimiz kesin!

Duende

Ve beklenen gün geldi… Günümüzün en iyi post-punk gruplarından IDLES, bu akşam Zorlu PSM sahnesinde! Müziklerini kategorize etmeyi asla istemeseler de bugün post-punk’ın zirvesinde duruyorlar. Sevgiyle kargaşayı buluşturan canlı performanslarını ve yeni albümleri TANGK’ı grubun vokali Joe Talbot ile konuştuk.

Yılın son büyük konseri: IDLES

Albüm:&nbsp;IDLES, CrawlerSüre: 46 dakikaPlak Şirketi:&nbsp;Partisan RecordsKartonet:&nbsp;Kuruluşlarından 10 yıl sonra gelen ikinci albümleri Joy as an Act of Resistance'la bir anda Birleşik Krallık'ın en heyecan veren rock grubu statüsüne yükselen IDLES, geçtiğimiz yıl kafa karıştıran Ultra Mono’dan sonra fabrika ayarlarına geri döndü.&nbsp;Grup geçtiğimiz hafta yayımladığı dört numaralı albümü Crawler’la solisti Joe Talbot’un önderliğinde 14 şarkıda travmatik hikâyelerden geçerek madde bağımlılıyla hayatı boyunca verdiği mücadeleyi taçlandırdı. Kenny Beats ve Mark Bowen’ın prodüktörlüğünü üstlendiği albümde her şey daha büyük, keskin ve daha gürültülü.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1637734843693.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">IDLES, Crawler<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?&nbsp;En başta şunu netleştirelim — tutku, IDLES’ın müzikal kimliğinde önemli bir yere sahip. Bristol merkezli IDLES, çok az grubun taşıdığı post-punk estetiğini sergilemekten hiçbir zaman çekinmedi. Crawler’la grup, bir kez daha dinleyicileri kendi kaotik girdabına çekerek diskografisindeki en keşifsel ve katartik yolculuğuna çıktı.&nbsp;Sadeliğin yanında, zarif, bulanık bir ses ortamı oluşturan grup, finalde şifa sunmayı da ihmal etmedi. Dördüncü albüm, Joe Talbot’ın çığlıkları arasında şafağa uzanan belalı bir macera.Benzer işler:&nbsp;Black Country, New Road, For the first time &amp; black midi, Cavalcade.

Ultra Mono ile ilgili hikayeler