Yaklaşık iki ay önce Metric ile yeni bir albümün yolculuğuna "All Comes Crashing" diyerek başladık. Bir ay önce az sonra büyük bir parantez açacağım Doomscroller isimli, ihtiyacımızın olduğunu bilmediğimiz ama ihtiyacımızın olduğu, şarkıya kavuştuktan sonra üç hafta önce ise What Feels Like Eternity ile son düzlüğe girdik. 8 Temmuz’da ise yeni albümü dinlemeye başlayabileceğiz.Önce biraz bilmeyenler için Metric’den ve Metric’in yeni albümden şimdiye kadar dinlediklerimiz kadarıyla ne beklemeliyiz diye bahsedelim. Kökleri 1998 yılına ve Kanada’ya kadar ulaşan, vokali Emily Haines’in karizması ve bol synthesizer elementleriyle öne çıkmayı sağlamış bir alternatif rock grubu dersek uzatmadan grubu tanımlamış oluruz. 2009 yılında yayınladıkları Fantasies ve 2012 yılında yayınladıkları Synthetica albümleri ile de bol bol dinleyici kazan grup bundan sonra bu yıla kadar bir duraklama dönemine girmişti fakat 8. albümleri Formentera’dan şimdiye kadar duyduklarımıza göre üstlerindeki ölü toprağı atmışlar gibi duruyorlar.Grup ve yeni albümü ile bilgileri verdik, sıra geldi ilk paragrafta bahsettiğim büyük paranteze. Metric ile ilgili bu satırları yazmama sebep olan motivasyondan bahsediyorum. İçinde bulunduğunuz fakat bir türlü tam olarak tarif edemediğiniz durumları bir şarkı içerisinde duymak hatta Doomscroller özelinde bu durumun bir isminin olduğunu öğrenmek. 2012 yılında Youth Without Youth ile 22 yaşında bir genç olarak ne hissettiysem 2022 yılına geldiğimiz zaman 32 yaşında bir genç olarak Doomscroller ile aynı hisleri yaşadım.Bu kadar Doomscroller dedik ama nedir "Doomscroller"? Cambridge Sözlüğü’ne göre, telefonda ya da bilgisayarda kötü veya negatif haberlere bakmak için çokça vakit harcayan kişi olarak çevrilmiş. Hani o telefonu elinize aldığınız zaman ya da bilgisayar başına geçtiğiniz zaman, akışta bir kötü haberden bir kötü habere geçiş yaparsınız ve durmak isterseniz ama duramazsınız. İşte siz de iflah olmaz bir doomscroller’sınız. Şarkıda da söylediği gibi gerçek bir “doomscroller” en kötüsü bitmeden o ekran kapamaz ve en kötüsü de daha gelmeyen haberdir. Hele ki bu toprakların haberlerinde.

Metric'ten yeni haberler ile geldik.

Metric'in yeni albümü ve "doomscroller" olmak

İpek AkınBu hafta tanışın köşesinde Natalie Rose Findlay, sahne adıyla Findlay yer alıyor.. Doğma büyüme Manchester’lı Findlay, özgün gerçekliğinin ağır konularını alaycı bir mizah ve içten şarkı sözleriyle işleyip müzik aracılığıyla biz dinleyenlerle buluşturuyor. Alternatif pop, alternatif rock ve indie rock türlerinde özgün eserler veriyor.Çocukluk yıllarından itibaren gitar çalıp müzikle uğraşan Findlay, başarısız olduğu için okulu bırakmasının üzerine müziğini bir hobi olmaktansa tam zamanlı bir işe çeviriyor. İlk albümünü çıkarmasından henüz 4 yıl önce, Belfast Telegraph gazetesiyle yaptığı bir röportajında bu durumdan “başka her hangi bir şeyle ilgili ya da başarılı değildim, ya müzikle uğraşacaktım ya da bir mağazada çalışmaya başlayacaktım.” diye bahsediyor.Kısaca kariyer geçmişine bakacak olursak 2007’den beri aktif. 2012’de çıkardığı ilk single’ı Off &amp; On’un ardından 2013’te ikinci teklisi Greasy Love ile çalışmalarına devam etti. Bu sırada 2015 yılında Ratatat'ın "Loud Pipes" şarkısından örnekler içeren "Wolfback" single'ını yayınladı. 2017’de ise çıkış albümü Forgotten Pleasures’ı piyasaya sürdü. Albümün en çok dinlenen şarkılarından biri, benim de favori şarkım olan Stoned and Alone, Netflix’in Ozark dizisinin The Precious Blood of Jesus isimli 2. sezon 2. bölümünde kendine yer buldu.TTRRUUCES - Üzgün kız kayıp çocukla tanışır ve böylece hikaye başlar.2019’da ise uzun süredir birlikte çalıştığı Jules Apollinaire ile yeni bir sanatsal projeyi hayata geçirdi. TTRRUUCES adlı psychedelic rock grubunu oluşturan ikili aynı isimli albümlerini yayınladılar ve albümü bir filme dönüştürdüler. Psychedelic rock operası olarak tanımladıkları albüm (ve film) Syd ve Sadie isimli iki kurgusal karaktere ve onları zihin değiştiren bir yolculuğa çıkaracak TTRRUUCES adlı yeni bir ilacı edinme arayışlarına odaklanıyor. Albümdeki Sad Girl ve Lost Boy adlı şarkılar karakter tanıtımı görevini üstlenirken albümü dinleme deneyimi de bizi onlarla birlikte kasvetli dünyada yollarını bulmaya çalıştıkları maceraya dahil ediyor.The Last of the 20th Century GirlsPandemi boyunca yazılıp kaydedilen ve 13 Mayıs’ta çıkacak Findlay’in yeni albümü “The Last of the 20th Century Girls”ü nostaljik, melankolik ve yalnızca yanlış anlaşılmış milenyum kuşağının yaşayabileceği türden garip deneyimlerle dolu bir “geç olgunlaşma hikayesi” olarak tanımlanıyor. Şimdiden albümün melankolik havalarını hissettiğimiz teklisi Life is But a Dream’in ardından 80'lerin disko ritmlerini çağrıştıran ve biraz daha hareketli Night Sweats, geçtiğimiz ayın bizlerle buluştu. Yeni albümünü de heyecanla bekliyoruz!<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2y53uIU8txKLctaYpLTPqe" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/2/2022-03-05T11:11:47.410Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Alternatif pop, alternatif rock ve indie rock türlerinde özgün eserler veren Findlay ile tanışın.

Alaycı mizahı ve içten şarkı sözleriyle Findlay

Alternatif&nbsp;rock’ın dev ismi Sonic Youth, farklı sanat disiplinlerinin birbirini beslediği New York sahnesinden büyük bir plak şirketine giden yolda, 80’ler boyunca beş bağımsız albüm yayımladı. Kuruluşundan itibaren görsel sanatlarla iç içe olan grubun, büyük bir plak şirketinden çıkan ilk albümü&nbsp;Goo, Sonic Youth’un bir önceki albümü Daydream Nation ile yakaladığı ivmeyi güçlendirdi, ana akımın kapılarını ardından gelecek alternatif rock ve grunge grupları için araladı, Raymond Pettibon imzalı kapağıyla da ikonikleşti.<figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:42:33.458Z.jpeg" alt="Maureen Hindley and David Smith" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Maureen Hindley and David Smith, 1966 Kaynak: Green and Black Music</figcaption></figure>1980’lerde adını duyurmaya başlayan Raymond Pettibon, punk dünyasının aşina olduğu bir isim. Ağabeyi, Black Flag kurucusu Greg Ginn’in sahibi olduğu SST Records bünyesindeki gruplara poster ve albüm kapakları çizerek tanınan Pettibon, Black Flag logosunun da yaratıcısı. Sonic Youth kurucularından Kim Gordon, Pettibon’un işlerini o dönemde takip ettiği fanzinlerden biliyor; hatta Artforum dergisinde kendisiyle ilgili bir yazı da yazmış. Çizgi roman estetiğindeki kare, 1960’larda Manchester’da beş çocuğu öldüren seri katiller Ian Brady ve Myra Hindley’nin davasında tanık olan Maureen Hindley ve David Smith’in bir fotoğrafından hareketle çizilmiş.&nbsp;“Kız kardeşimin erkek arkadaşını çaldım. Her şey kasırga gibi hızlı oldu. Bir hafta içinde ailemi öldürüp yola düştük,” cümleleriyle iyice karanlıklaşan kapak, Geffen Records’ın hoşuna gitmese de yayımlanıyor ve geçtiğimiz yıl 30. yaşını kutlayan albümün alametifarikası oluyor.<figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:43:49.521Z.jpeg" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Sonic Youth Goo kapak Kaynak: Discogs</figcaption></figure>Sonic Youth üyesi Lee Ranaldo, albüm kapaklarının tutku duydukları şeyleri dinleyiciyle paylaşmanın bir yolu olduğunu söylüyor. Her zaman sanat dünyasıyla iç içe olan grup, bunu albümlerinde Gerhard Richter, Mike Kelley, Raymond Pettibone, Richard Prince gibi sanatçılarla çalışarak gösteriyor. Thurston Moore ise, gerçek bir fotoğraftan uyarlanan tek bir karenin birçok anlatıma olanak sağlamasının gücüne dikkat çekiyor.Pettibon’un Goo'daki izi sadece kapak tasarımında değil. Albüm ve içerdiği My Friend Goo şarkısı, adını sanatçının 1989 tarihli kısa filmi Sir Drone’da yer alan bir karakterden alıyor. Goo aslında Sonic Youth’un albüm için düşündüğü ilk isim değil. Grubun aklındaki asıl isim, Geffen’in değiştirmeleri için yana yakıla kapılarını aşındırdığı Blowjob?. Sonic Youth bu adı, bağımsızlıklarını büyük bir plak şirketine “sattıkları” için uygun görmüş.Goo'nun kapağı, Seinfeld’den&nbsp;The Simpsons’a, popüler kültürün hayat damarlarını oluşturan birçok yapımdaki karakterlerle birleştirilerek tekrar tekrar çizildi. Grup 2020’de, albümün 30. yılında, bu uyarlamaları bir kitap hâline getirmek istediğini ama pandemi nedeniyle önceliklerinin değiştiğini açıkladı. Bir gün Goo parodilerinden oluşan bir kitap yayımlanırsa, içinde Darth Vader’dan Taylor Swift’e birçok pop kültür figürünün olması kaçınılmaz. Pettibon, kapağın artık ayrı bir yaşam sürdüğünü söylüyor. Spin’e verdiği röportajda dediği gibi, “Goo’dan kaçmak imkânsız.”&nbsp;Bu yazı 5 Mart 2021 tarihinde <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/duende" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Duende</a>'de yayımlanmıştır.

alternatif rock ile ilgili hikayeler