Karşımızdaki insanı affetmeyi düşündüğümüzde "Bana bütün bunları yaşatan birini nasıl affedebilirim, neler hissettiğimi nasıl unutabilirim? Ayrıca karşımdaki affedilmeyi hak ediyor mu, bir de affedip ona iyilik mi yapacağım?" gibi düşünceler zihnimizden geçebiliyor. Öte yandan, okları kendimize çevirip kendimizi affetmek istediğimizde suçlayıcı bir iç sesle, verdiğimiz kararların hayatımızı ne kadar kötü etkilediğini ve bunun affedilemez bir şey olduğunu düşünebiliyoruz.Gerçekten de affetmek her zaman en kolay yol olmayabiliyor, affetmek istediğimiz kişi içten bir şekilde özür dilemeyebiliyor ve onu affediyor olmak kulağa ürkütücü bir hataymış gibi gelebiliyor. Ancak araştırmalar affetmenin iyilik halimiz üzerinde olumlu etkileri olduğunu gösteriyor. Affetmenin iyi bir seçenek olmadığı durumlar mevcut olsa da araştırmalar genel anlamda affetmenin ruh sağlığımıza iyi geldiğini; stres, öfke ve kaygı seviyemizi azalttığını gösteriyor!&nbsp;Kendimizi AffetmekAraştırmalar, kendini affedebilmenin psikolojik açıdan bize iyi geldiğini ve kendimize olan saygımızı artırdığını söylüyor.Yapılan çalışmalara göre, kendini affetmek ikiye ayrılıyor: gerçekten affetme ve sözde affetme. Kendimizi gerçekten affettiğimizde hatamızın farkında oluyor ve sorumluluğunu alıyoruz. Hatamızı bilmenin getirdiği suçluluk duygusu ile başa çıkmayı öğreniyor ve yolumuza devam edebiliyoruz. Sözde affetme durumunda ise hatamızla yüzleşmek yerine onun sorumluluğunu almaktan kaçıyoruz. Bu durumda suçluluk hissi yerine utanç duygusu bize eşlik ediyor. Kendimizi affetmenin kısa bir yolunu bulmuş oluyoruz.<a fr-original-style="" href="https://yakiniliskiler.com/5007-Kendini-Affedebilmek" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Araştırmalara göre</a>, sahip olduğumuz bazı özellikler kendimizi affetmemizi olumlu veya olumsuz anlamda etkileyebiliyor. Bu kişilik özelliklerinin başında mükemmeliyetçilik geliyor. Mükemmeliyetçi olduğumuzda çevremizdeki kişilerin bizden yüksek beklentileri olduğuna ve bu beklentileri karşılamadığımızda ayıplanacağımıza inanıyoruz. Bu sebeple kendimizi affetmemiz zorlaşıyor. Ayrıca daha kıskanç kişiler, kendilerini daha zor affederken empati kurma yeteneği fazla olanlar kendilerini daha kolay affedebiliyorlar. Son olarak narsist insanlar genellikle kendilerini haklı görmeye meyilli olduklarından dolayı kendilerini affetmeye daha yatkın oluyorlar ve çevrelerindeki insanları daha zor affediyorlar.Bazı araştırmalar insanların inandıkları dine göre de kendilerini affetme yatkınlıklarında farklılıklar olduğunu gösteriyor. Müslümanlar ve Budistler’in, Protestanlar’a göre kendilerini affetmeye daha az meyilli oldukları bulunuyor. Bir diğer bulgu ise çevresiyle uyum içinde olan insanların, çevrelerini kendilerinden daha önemli tutmaları sebebiyle kendilerini affetmeye daha az meyilli oldukları yönünde.Kendimizi Affetmenin İlişkimize Olan EtkisiKendimizi affetmek, yalnızca kendimizle olan ilişkimizi etkilemiyor; partnerimizle olan ilişkimizi de etkiliyor. Kişi, kendisini affedip daha iyi hissettiğinde bu ilişkisine de yansıyor. <a fr-original-style="" href="https://yakiniliskiler.com/8062-Kendini-Affetmenin-%C4%B0li%C5%9Fkilere-Olan-Etkisi" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dayanışma teorisine göre</a> gündelik hayatta partnerimizle sıkı bir iletişim içerisinde olduğumuzdan dolayı partnerimizin duygusal tepkileri bizim duygularımızı da olumlu veya olumsuz anlamda etkileyebiliyor. Bu yüzden ilişkinin bizde yarattığı olumlu hisleri çoğaltmak açısından bakıldığında affetmek ilişkimize iyi geliyor diyebiliriz. Ancak şunu hatırlatmakta fayda var ki yapılan bir hatanın ardından hatamızın sorumluluğunu kabul edip karşımızdakiyle empati yapabilmek de ilişkimiz için büyük önem taşıyor. Hatanın tekrarlanmaması adına kendini objektif bir şekilde affediyor olmak, yani basitçe affetme eylemine sığınmadan, hatayı tekrar yapmama motivasyonuyla affedebilmek de oldukça kritik bir nokta oluyor.İkili İlişkilerde AffetmePeki ya bize yapılan hataları affetmek konusu? <a fr-original-style="" href="https://yakiniliskiler.com/8000-Affetme-Davran%C4%B1%C5%9F%C4%B1n%C4%B1n-Dinamikleri" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Araştırmalara göre</a>, ilişki içerisinde yapılan hatanın affedilme durumu, hata yapanın pişmanlığı ve özrü, partnerlerin birbirlerine duydukları yakınlık hissi ve güven algısı, incinen kişinin karşı tarafı anlamak isteme motivasyonu ve hatanın incinen kişinin algısındaki büyüklüğü gibi faktörlere bağlı olabiliyor. Karşımızdaki kişi gerçek bir pişmanlık hissedip bizden samimiyetle özür dilediğinde onu affetmemiz daha kolay oluyor.&nbsp;Aynı hatalarla nadiren karşılaştığımızda partnerimizi affetmek, ilişki memnuniyetimizi olumlu etkiliyor. Fakat hatalı davranışların sürekli tekrarlaması ve partnerimizi her seferinde affetmemiz durumunda affetme eylemi ilişkiye zarar verebiliyor. Affetme konusunda sıkça karşımıza çıkan durumlardan birisi de aldatma. Aldatılma sonrası affetme kararını almak, aldatan tarafın yumuşak ve uyumlu tavırları, ilişkiden alınan doyum ve sadakat gibi birçok faktörden etkileniyor. Bazı insanlar, <a fr-original-style="" href="https://yakiniliskiler.com/8003-Aldat%C4%B1lman%C4%B1n-Ard%C4%B1ndan-Affetmek" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">aldatmayı</a> ilişkiyi bitirmek için bir sebep olarak görebiliyorlar. Bu yüzden partnerlerin aldatmaya dair algılarına göre durumun affedilebilir olup olmadığı değişiklik gösterebiliyor.&nbsp;Bazı insanlar aldatılmadan sonra yaşadıkları utanç ve öfke duygusu sebebiyle ilişkiyi artık güvenli bir yer olarak görmeyip yeni bir ilişkiye başladıklarında bunun etkisiyle kontrolcü tavırlar sergileyebiliyorlar. Bazı insanlarsa aldatılmanın ardından bu durumu unutamayacaklarını ama partnerlerini affedebileceklerini söylüyorlar. Aslında birini affetmekle o kişinin hatasını unutmak da yine farklı açılardan ele alınabiliyor. Bilişsel süreçte aldatmayla ilgili anılar geri çağırılıyor. O yüzden unutmak ve affetmek farklı anlamlara geliyor. Birini affetmek ama deneyimlenen olayı unutmamak oldukça mümkün.Kişi, yoğun hislerinden dolayı partnerini affedip aslında gerçek bir affetme sürecini tamamlayamamış da olabiliyor. Bu yüzden de aldatılan kişinin partnerinin niyetini ve sınırlarını bilmesi ve kendi içsel sürecinde yüzleşme yaşaması önemli oluyor. Gerçekten affetmeyi yaşayabilmesi için ise sadece öfke ve kin duygularının dinmesi değil, aynı zamanda partnerine yeniden olumlu duygular besleyebilmesi gerekiyor. Sağlıklı bir affetmede "açık bağışlama eylemi" gerçekleşiyor ve partnerler ilişkiye verilen zararları onarmak adına neler yapabileceklerini birlikte konuşarak ilerliyorlar.

Yakın İlişkiler

Affetmek, kişinin kendisini bir şekilde incitmiş olan birine karşı hissettiği öfke ve kızgınlık duygularını bilinçli bir şekilde azaltarak o kişiye şefkat ve cömertlik gibi daha olumlu duygular beslemeye başladığı içsel bir süreç olarak tanımlanıyor.

Affetmek Nedir? 

Görsel: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/laurenmartin_studio/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Lauren Martin</a>Bir sabah kalktığımda içim anlamsız bir öfkeyle doluydu. Sonra bu öfke bulutu dağıldı ve yerini endişeye bıraktı. O tanıdık endişe duygusu ile yüzleşmekten kaçarak kendimi yeniden angarya işler yapmaya odakladım. Fakat gelecek kaygısıyla birleşen üretken olma baskısından yine de kurtulamadım. Türkiye’de üniversite mezunu gençler arasındaki kaygı düzeyinin &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://bianet.org/bianet/toplum/245065-issiz-umutsuz-kaygili-ev-genci" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">10 üzerinden 7 ile&nbsp;</a>en yüksek seviyelere çıktığını da hesaba katarsak hissettiklerim çok da abartılı sayılmazdı.Gün içindeki ‘üretken olmalıyım’ dürtüsünün kökenleri <a fr-original-style="" href="https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-modern-time-crunch/201309/perfectionism-roadblock-productivity" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">mükemmeliyetçilik takıntımızdan</a> geliyor. Toksik üretkenlik olarak adlandırılan bu durum pandeminin de getirdiği belirsizlik ortamıyla yokuş aşağı yuvarlanmamıza neden oldu. <a fr-original-style="" href="https://www.huffpost.com/entry/toxic-productivity-work_l_606655e7c5b6aa24bc60a566" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Huffpost</a>’a konuşan<a fr-original-style="" href="https://www.audible.com/pd/Joy-of-Business-Audiobook/B008L3O4LO?source_code=GO1DH13310082090OZ&ds_rl=1262685&ds_rl=1263561&ds_rl=1260658&gclid=CjwKCAjw4KyJBhAbEiwAaAQbE7k5ZElwGJ1Ai4OXK1fLqfmVrARvKd3IfKH4Ti8W0A3PbG0hRMwU3xoC7GIQAvD_BwE&gclsrc=aw.ds" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;“Joy of Business”</a> kitabının yazarı Simone Milasas, zehirli üretkenlik hayatımıza yön vermeye başladığında, her gün başardıklarımıza bakmak yerine, o gün neleri yapamadığımıza odaklandığımızı söylüyor.&nbsp;Üretken olmak istiyoruz çünkü geleceğimiz ile ilgili bir ton endişemiz var. Dakikalarımızı bize ileriki yaşlarımızda daha refah getirecek projelere harcamak istiyoruz. <a fr-original-style="" href="https://medyascope.tv/2020/01/19/istanpolden-turkiyede-genclerin-guvencesizligi-raporu-gencler-endiseli-ve-guvencesiz/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İstanPol’ün&nbsp;</a>"Türkiye’de gençlerin güvensizliği raporu" gençlerin düzenli bir maaş ve çalışma ortamı talep ettiğini ama bu şartlar sağlanmadığı için kendilerini stres altında hissettiklerini ortaya koyuyor. Rapora göre işsiz gençler arasında yetersizlik hissinin tetiklediği 'işe yaramazlık kabusu'’nun gelecek endişesini arttırdığı da tespit ediliyor. İşte tam da bu nedenlerle daha çok üretken olmak istiyoruz. Ama ne yazık ki her günü üretken geçirmek ve anı yaşamak arasında gelip giderken verimli olmayı tamamen yanlış anlamış durumdayız.Gerçek verimlilik nedir?Hedeflerimize ulaşmak için minik adımlar belirleyerek her gün hedeflerimize daha çok yaklaşmaktır. Bu verimlilik tepeciklerinin içinde bizi motive eden küçük tepecikler de olmalı.Verimlilik benim için çoğu zaman ‘bir şeyleri tamamlamak’ demek. &nbsp;Ama geçtiğimiz günlerde &nbsp;kafamdaki verimliliğin hayatımla uyuşmadığını fark ettim. Kendime yanlış bir verimlilik iskeleti oluşturmuştum. Yapılacaklar listemdekileri bitirmek bana yeterli gelmiyordu. Her gün farklı şeyler yapma arzusu ve ulaşılmaz hedefler koşuşturma kültürünün bir uzantısı olarak beni oradan oraya sürüklemeye devam ediyordu.&nbsp;Yaptığımız her şeyde mükemmel olmak zorunda değiliz.<a fr-original-style="" href="https://www.oxfordstudent.com/2020/04/18/toxic-productivity-you-dont-need-to-be-perfect-in-a-pandemic/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Oxford student</a> sitesinin attığı bu başlık beni içinde bulunduğum durumdan ani bir sıçrayışla uyandırdı. Neden ve ne için mükemmel olmaya çalışıyordum? Aklımızdaki ideal kişiye ulaşmak için ‘Yeni normalde’ çok fazla vaktimiz vardı. Kocaman bir çevrimiçi dünyanın içinde çeşitli sosyal ağ kurma, iş ve kişisel gelişim platformlarının hepsinde var olmalıymışım gibi geliyordu. Bir kısmımıza göre bu yeni normalde bulduğumuz bol kepçeden zaman, hayatımızın en verimsiz dönemiydi. &nbsp;Bazıları için ise bu dönem kişisel gelişimleri için önemli bir dönemdi. Benim için bu iki farklı kutuptaki belirsizliği gidermenin tek yolu rutinimi değiştirmek oldu.&nbsp;Kendini geliştirme çılgınlığından nasibimi alınca yaptığım tek şey duramama halimi, gerçekten işe yarayan bir sistem ile değiştirmekti. Aktif ve pasif üretkenlik olarak ikiye ayırdığım aktivitelerim, pandeminin ortasında kendimi okyanustaki küçük balık olarak hissetmemi bir nebze engelledi. Bu süreçte üretmenin ve çalışmanın kendisinde bir sorun olmadığını anladım. Üretmek bizi hayata bağlayan önemli bir olaydı. Asıl sorun her şeye aynı anda başlayıp bir türlü sonunu getirememekti. Üretmek ve yeri geldiğinde durmak arasındaki dengenin sağlanması gerekiyordu.&nbsp;Pandemide üzerinde durduğumuz zemini bir açık büfeye benzetince tüm taşlar yerine oturuyor. Bu açık büfede zehirli üretkenliğimiz, hangi yemekten başlayacağını bilemediği için panikleyen taraftı. Ama artık biliyoruz. Her yemekten tek bir kaşık alacağız!&nbsp;

mükemmeliyetçilik ile ilgili hikayeler