Sosyal medyada yakın zamanda karşımıza bir fotoğraf çıktı. İnsanlar tarafından beğenildi, paylaşıldı. Kalbimizde bir yerlere dokundu. İşte o fotoğrafın hikayesi:Bir goril. Adı&nbsp;Ndasaki. Son nefesinde bir insanın kucağında yatıyor. Ayağını ayağının üzerine atmış, sarılıyor. Sıkıntısını azaltan bir huzur var yattığı koyunda.&nbsp;Bir insan. Koynunda bir gorilin tüylü kafası. Gözleri hüzünlü. Rahat bir son olması için dostunu kucaklamış. Hayatta bir daha yeri dolmayacak bir dostunu kaybetmek üzere olmanın ağırlığı var üzerinde. Siz düşünün kaç insan var hayatınızda, böyle sokularak son nefesinizi onunla vermek isteyeceğiniz.Ndasaki, 14 yaşında bir goril. Yaşayan en büyük insansı ve primat cinsinden. Bebekken annesi silahlı milisler tarafından vurularak öldürülmüş. 2 aylıkken annesinin cansız bedenine sarılı halde bulunmuş. Virunga Ulusal Parkı’nda kendisi gibi öksüz arkadaşı Ndeze ile birlikte koruma altına alınmış.Sadece kendi gibi düşünmüyor diye, kendiyle aynı cinsten olana zarar bile verebilen&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0nsan" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">homo sapiens&nbsp;</a>türünden&nbsp;Andre Bauma. Kendi türünden olmayan bir dostun sevgisine kalbinde yer vermiş. Annesinin kucağından teslim aldığı bu bebeğe, kol kanat germiş.&nbsp;Bauma, “Böylesine sevgi dolu bir canlıyı desteklemek ve bakımını yapmak bir ayrıcalıktı, özellikle de Ndakasi'nin çok genç yaşta yaşadığı travmayı bilerek. Ndakasi'nin tatlı karakteri ve zekası, insanlarla goriller arasındaki bağlantıyı ve neden onları korumak için elimizden gelen her şeyi yapmamız gerektiğini anlamama yardımcı oldu. Ndakasi'yi arkadaşım olarak adlandırmaktan gurur duyuyorum. Onu bir çocuk gibi sevdim ve neşeli kişiliği, onunla her etkileşim kurduğumda beni hep mutlu etti” diye anlatıyor bu dostluğu.Goril ve insanın dostluğu için bu bir ilk değil. Francine Patterson isimli bir primatolog, Koko isimli gorille bağını bir adım öteye taşıyarak ona<a fr-original-style="" href="https://evrimagaci.org/public/content_media/06c1351693dffa78e3be6b605e55a9aa.mp4" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;işaret dilini öğretmiş</a>. Patterson, Koko’nun bu işaret diliyle 1000 kadar kelimeyi anlatabildiğini ve İngilizce 2000 kelimeyi anlayabildiğini&nbsp;belirtmiş.&nbsp;Bu hikayeler, dünyada yaşayan tek canlı türü olmadığımızı bize derinden hatırlatıyor. Hatta diğer türlere karşı sadece saygılı olmayı değil, bazılarıyla bir bağ bile kurabileceğimizi bize gösteriyor. Bu bağı kurabilen insanlar umudumuzu arttırıyor. Sadece kendi türümüzün devamlılığı için değil, dünyayı paylaştığımız tüm canlılar için dünyaya daha saygılı yaşamayı öğrenip, homo sapiens türünden olmanın hakkını vereceğiz, vermeliyiz.

primatolog ile ilgili hikayeler