1990'lı yılların başından itibaren Atatürk Bulvarı'nın Cinnah Caddesi kesişimi gibi Ankara'nın kilit noktalarından birinde bulunan Metin Yurdanur'un Su Perilerinin Dansı heykeli, yaklaşık 20 yıldır büründüğü karanlık ve kuraklıktan sosyal medya temelli bir kampanya ile tekrar hayata dönmüştü. 2019'un sonlarında @ankaraapartmanlari, @ankaracimbizcisi ve @iyigundostusuleyman tarafından başlatılan #vanayıaçın kampanyası birkaç saat gibi kısa bir sürede yetkililerden karşılık görmüş ancak onarım süreci neredeyse iki yıl süren heykel, 17 Eylül 2021'deki açılışının ardından bu sefer başka gerekçelerle özgün formundan uzaklaştırılmıştı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/6/1668898904702.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Su Perilerinin Dansı, 2019. Fotoğraf: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/ankaraapartmanlari/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">@ankaraapartmanlari IG</a>Türkiye'nin heykelle imtihanı üzerine son yıllarda sıkça yazıldı. Bazı belediyeler arasında bir yarışa dönüşen kitsch heykel akımının örnekleri her ilde, neredeyse ilçe ilçe karşınıza çıkabilir. Dev bazlama, domates, karpuz, semaver, çatal ucunda köfte veya zeytin; Beypazarı'ndaki çifte havuçlar, Akşehir'deki Nasrettin Hoca gibi örnekleri birbirimize gösterip gülsek de, belediyeler bu gidişatı sorgulamaktan çok uzakta, bölgelerini tanıtmada iyi bir "hizmet" gerçekleştirdiklerini düşünüyorlar. Bir yanda bu sorun yatarken öte yanda halihazırda sağlam bir estetiğin ürünü olan heykellerin başlarından geçenler var. 1992'den beri Ankara için estetik bir simge olan Su Perilerinin Dansı&nbsp;heykeli, "imtihan"ı yaratan ve zorlaştıranlar olduğunun kanıtı.&nbsp;Kent için çalışan aktörlerin bir araya gelip kamuoyu yaratarak çabalamalarının sonuç verebileceği umutlarını yeşerten heykel, bugün giderilemeyen teknik sorunlar nedeniyle özgün tasarımından uzak bir halde.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">"Çankaya Belediyesi’nden temasa geçtiğimiz üst düzey yöneticiler heykeli onarma konusunda niyetlerini tekrar tekrar dile getirmiş olsalar da şu güne kadar gerek heykeli o haliyle kabul eden Ankaralıların, gerekse heykele o müdahaleyi reva gören yöneticilerin ortak tavrıyla Su Perileri’nin dans edemeyişi son 50 yılın Ankara'sının bir özeti haline geldi: Çok güzel olabilecekken hoyratça kırılıp dökülmüş ve buna da kimse karşı çıkmamış."</blockquote>Not: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/ankaraapartmanlari/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">@ankaraapartmanlari</a> kampanya ve takip eden sürecin detaylarını Lavarla için yazdı, <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/su-perilerinin-yeniden-dans-etme-ihtimali-uzerine/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.

Aposto Ankara

Birer sosyal medya hesabı olmanın ötesinde, bir araya gelerek kent için değişim yaratmayı hedefleyen @ankaraapartmanlari, @ankaracimbizcisi ve @iyigundostusuleyman, nam-ı diğer "fedailer", kamuoyu yaratarak Su Perilerinin Dansı heykelinin yerine dönmesinde etkili olmuşlardı. Ancak teknik sorunların layıkıyla çözülememesi nedeniyle çabalar sonuçsuz kaldı.

Su Perilerinin dans edememesi üzerine, yeniden 

• <a fr-original-style="" href="https://www.sozcu.com.tr/2022/gundem/ispartadan-sonra-simdi-de-konya-4-gundur-elektrik-yok-6992520/?utm_source=anasayfa&utm_medium=free&utm_campaign=alt_surmanset" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">CHP</a> Akşehir Başkanı Ali İlker Gencer, Konya'nın Akşehir, Tuzlukçu, Doğanhisar ve Ilgın ilçelerinde dört gündür elektrik kesintileri yaşandığını ve bölgede yaşayanların mağduriyet yaşadığını paylaştı. Bölgeye elektrik dağıtım hizmeti veren Meram Elektrik Dağıtım (MEDAŞ) şirketiyle iletişime geçtiklerini bildiren Gencer, konunun takipçisi olduklarını vurguladı.&nbsp;

Aposto Gündem

Nasreddin Hoca hayatı boyunca hiç Napoli’de bulundu mu ya da Dante’nin yolu Akşehir’e düştü mü, bilinmez; fakat ikisinin de kıyafetlerine, yani statülerine yemek yedirdikleri benzer anılar vardır.Hoca, günlük kıyafetleriyle gittiği bir ziyafette ilgi göremeyince, allı pullu kürkünü giyip sofranın baş köşesine buyur edilir, kuzunun en hasını mideye indirirken yaşanan ikiyüzlülüğü de “Ye kürküm ye” sözünü lügatimize kazandırarak yerer. Dante ise Napoli kralının verdiği davette, bohem aydın profilinin tohumlarını eken tüm dönem şairleri gibi basit ve kaba kılığı sebebiyle salonun en ucuna, gözden ırak, itibarsız köşesine yerleştirilir. Her sofraya aynı ikram yapılmadığı için sınıf ayrımından payına düşen sönük tabaklara sinirlenerek daveti terk eder. Saygın konuğunu tanımayan ve hatasını telafi etmek isteyen kralın bir sonraki davette güç odağına en yakın bölgede, hemen yanındaki masada ağırladığı Dante, pek az kişiye nasip olan bu şeref için krala değil, ilginin gizli öznesi olarak gördüğü pahalı giysilerine teşekkürlerini sunar. Tabii bunu iğneleyici üslubuna yaraşır bir yöntemle, etleri kıyafetine sürerek, şarabı omuzlarından dökerek, av kuşlarını da kollarına asarak yapar.Yemek, doyuracağı milletten ya da ülkeden önce coğrafyasını seçer. Ancak havanın, suyun, toprağın elverdiği ölçüde yerini bulup geliştiği zaman seçme sırası insana geçer. İşte bu noktada yemeği sınıfsal, dinsel, etnik kimlikleri simgeleyen kültürel bir kod şeklinde değerlendirip temele gücü ve iktidarı yerleştirmek yanlış olmaz. Lasswell’in meşhur iletişim modelini sofraya uyarlayacak olursak, yiyecek kaynaklarına erişimden gıdanın paylaşımına ve tüketimine; kimin, hangi yiyeceği, nerede, ne zaman, nasıl alıp dağıttığı ve yediği, gücün belirlediği bir görev paylaşımı, diyebiliriz. Tarih, söz konusu bu statü eşitsizliklerini simgesel dildeki mitolojiye dayandırdığından, ortaya çıkan egemenlik ve tabiiyet ilişkisi gözümüze çoğu kez meşru gelir. Yüzyıllardır süregelen hikâyeler, tüketenle tüketilenin farklılaşmasını, sofrada sahnelenen iktidar savaşlarını tanıdık kılar.Orta Çağ’ın son çeyreğinde olgunlaşmaya başlayan sofra adabında misafirlerin ağırlandığı salonun gösterişi, insanların sofraya yerleşimi, Osmanlı’da&nbsp;“tör”&nbsp;de denen baş köşeye oturtulacak kişinin ve o kişinin sağında ya da solunda yemek yiyeceklerin seçimi, masa ve sandalyelerin değişen yüksekliği, hizmet sıralaması, ağırlanan misafire göre masadaki yemeklerin çeşitliliği, kesilen hayvanların servis edilen bölümleri, porsiyonların miktarı, yemeğin sosyal sınırları çizmedeki rolüne iyi birer referanstır.Tabii konuyu yalnızca altın varaklı aristokrat salonlarla sınırlamak, sığ bir hata olur. Zira Artun Ünsal’ın İktidarların Sofrası’nda anlattığı gibi kırsalda, geleneksel ev sofralarındaki yiyecek bölüşümünde de aile içi statü vurgusu karşımıza çıkar. Kamusal alandaki geleneksel ziyafetleri sırtlayan erkek iktidarına göre en güzel lokmalar önce aile büyüklerine ve erkeklere giderken, çoğu kez servisten sonra ayrı bir sofrada yemek yiyebilen kadınların ve çocukların kalanlarla idare ettiği görülür. Bazı kadınlar, esas davet sofrasına kabul edilseler de onların boşalan tabaklarına takviye gelmez. Hatta Orta Asya kültüründe, konukların saygınlık derecesine göre pay edilen koyunlarda, ikinci sınıf bölge olarak değerlendirilen ön ayağın bile kendi içinde en önemsiz yerinin yalnızca gelinlere servis edildiği yazar.Yemek ve statünün gölgesi, ejder meyveli zengin davetlerde ya da aile büyüğünü baş köşeye oturttuğumuz kalabalık sofralarda hâlâ hissedilse de artık farklı sınıftan Hinduların kirlenmemek adına yan yana yemek yiyemediği, yiyecek alışverişi yapamadığı kast sistemi kadar katı pratiklerden söz etmiyoruz. Nitekim Nasreddin Hoca’nın kürkü ya da Dante’nin ucu sivri parlak ayakkabıları, modern çağda birer sosyal medya istatistiği olarak karşımıza çıkıyor. Mekânın en güzel yerinde kimin oturacağını, hangi masanın ikramlarla donatılacağını, hangi tabakların daha özenli hazırlanacağını, ilgi, alaka ve hizmetin önce kime sağlanacağını kıyafetler değil, popülerlik tayin ediyor. Hâl böyleyken bize de Hoca’nın repliğini güncellemek düşüyor: “Ye takipçim ye”.

Akşehir ile ilgili hikayeler