Benim için baharın habercisi çok sevdiğim yazarların yeni çıkan kitapları!&nbsp;Bir yazarın kalemini çok sevmek, hemen hemen her kitabından aynı tadı almak çok nadir yaşanan bir durum aslında. O yüzden de o yazarların kitaplarını yavaş yavaş okurum ben hep, bitmesin sonraki zamanlara da kalsın diye. Aslında baktığımda, bu duygu bana güvenli bir limana sığınma hissini anımsatıyor, bazı yeni tanışılan yazarlar hayal kırıklığı yarattığında, bitmesi için kendinizi zorladığınız o kitabı bitirmeye çalışıp yorgun düştükten sonra, okurken edebiyattan, okuma eyleminden tat aldıran o ayırdığınız kitabı elinize almanın yaşattığı mutluluk bambaşka!&nbsp;“İşte benim için o yazar” dediğimiz kişilerin yeni kitaplarının geleceğini öğrenmek de öyle! Mart sonu yaşadığım, önce hangisiyle başlasam kararsızlığımın dayanılmaz heyecanı ile kitapçıların kapısını arşınladığım birkaç günün ardından, hepsine kavuştum. Natalia Ginzburg, Amin Maalouf, Audrey Magee, Alberto Manguel derken dolu dolu bayram okumaları bizi bekliyor!<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İsmail Kadere - Bez Bebek&nbsp;</h3>Kadare’nin yeni kitabının geleceğini gördüğüm andan beri her gün kitapçılara girip soruyordum. Nitekim bu heyecanıma fazlasıyla değdi. Çünkü ilk kez Kadere’nin hayatına dokunan, otobiyografik öğeler barındıran bir kitabıyla tanışıp romanlarını daha iyi anlayabileceğim anahtarlarla dolu bir metinle karşılaştım.&nbsp;Kadere okumanın çok farklı bir tadı var. Özgün ve karakteristik kalemi, sistem eleştirileri, metaforları okudukça yerli yerine oturuyor. Rüyalar Sarayı’ndaki “Tabir Sarayı”, Kırık Nisan’daki “Kanun” dönüp dolaşıp aynı yere çıkıyor. Tüm bu alegorik dünyayı anlamak da Kadere’nin Arnavutluk’taki büyüme hikayesine, annesiyle kurduğu kırılgan ilişkiye dayanıyor. Kendi çocukluk hikayesiyle annesinin hayatının, kolektif anlatıyla bireysel anlatının, gerçek ile kurgunun iç içe geçtiği, diğer eserlerine de dokunuşlar yapan, kısacık ama oldukça güçlü bir metin. Henüz Kadere okumadıysanız, bu kitabıyla kendisiyle tanışmanın tam zamanı!<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Annie Ernaux - Genç Adam</h3>Çevrilmesini heyecanla beklediğim iki Ernaux kitabından ilkiydi bu kitap, belki de kalemindeki cesareti bize en çok yansıtan kitabı da diyebiliriz.&nbsp;Çok kısa, çok duygu yüklü, çok cesur, çok etkili ve hepsinden öte çok gerçek… Bana nedense Colette’in Cicim’ini anımsattı bu metin. Kendinden yaşça küçük biriyle yaşadığı dolu dizgin aşkı, yaş kavramının içini boşaltan sıcacık bir anlatımla bu denli yalın bir şekilde cümlelere dökebilmesi onu okumak için oldukça geçerli birkaç sebep. Bu metni kaleme alabilmek, bir noktada Ernaux’nun kendiyle de iç hesaplaşması gibi geliyor. Zaten tüm metinleri aynı duyguda değil mi? Yazmak, iç dökmek, yüzleşmek…&nbsp;<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Frédéric Lenoir - Öngörülemeyen Bir Dünyada Yaşamak</h3>İncecik bir kitaba, bu denli derin düşünceler nasıl sığabilir? Bilmiyorum ama Lenoir ile ilk tanışma için muazzam bir kitap seçimi oldu bu; iç dünyamıza tepeden bakmayan bir üslupla seslenen Lenoir, kendimizi kaybettiğimizi düşündüğümüz o karamsar anlarda, tekrardan gün yüzüne çıkmak için çok güzel bir rehber hazırlamış. 50 sayfalık kitabın neredeyse her satırını çizip, üzerine haftalarca düşündüm…Covid-19 salgınının hem yaşamımızda hem psikolojimizde bıraktığı izleri ele alırken aslında insanlık tarihindeki kriz anlarının her zaman bize kattığı yenilikler olduğunu öne sürüyor. O kadar haklı ki! “Dünyadaki değişimlere ayak uydurmak için kendimizi nasıl değiştiririz?” sorusunun peşinden gidiyor. Ve bunu bireyi güvende hissettirecek duygular üzerinden açıklamaya çalışıyor. Belki de bu yüzden bu kadar etkileyici, çünkü zamanın ötesinde; temel varoluş problemlerimizin derinlerine iniyor. Özellikle “Zorluklarla Baş Etmek”&nbsp;bölümü senede 1-2 kez okunması gerekenlerden.&nbsp;Lenoir’ın Jung’tan bir alıntısıyla bitirmek istiyorum: “Krizler, sarsıntılar, hastalıklar, tesadüfen ortaya çıkmaz. Bir gidişatı düzeltmemiz, yeni yönelimler keşfetmemiz, başka bir yaşam yolunu deneyimlememiz için gösterge görevi görürler.”<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Violette Leduc - Küçük Tilkili Kadın</h3>Küçük Tilkili Kadın’ı okumadan önce Leduc’ün hayatını okuyup öyle metne başladım. Hiç alışkanlığım olmamasına rağmen iyi ki de yapmışım bunu. Çünkü Simone De Beauvoir ile arkadaşlığı ve yayıncısının Camus olması fazlasıyla ilgimi çekti. Sonrasında kitabı okuduğumda ise o yokluk duygusunu nasıl bu kadar yalın ve etkili şekilde okuyucuya geçirdiğini çok daha iyi anladım. Agota Kristof’un Okumaz Yazmaz’ının yarattığı o rahatsız edici duyguyu yaratmakla beraber bu yokluğa olumlu bakış açısı da beni metne daha çok bağladı.Hamsun’ın Açlık’ına&nbsp;benzer bir metin beklerken o yokluğu içselleştirme&nbsp;tarzı çok nahifti. Leduc’le biraz kişisel duygularının süzgecinden geçen bir metinle tanıştık ama Fransız Edebiyatı’nda oldukça ses getiren, tabuları yıkan ve döneminin ilklerinden olan metinlerini de okumayı heyecanla bekliyorum!

Aposto Gündem

Natalia Ginzburg, Amin Maalouf, Audrey Magee, Alberto Manguel derken dolu dolu bayram okumaları bizi bekliyor!

Baharın habercisi kitaplar

✒️ Audrey Magee’nin Booker adayı Yüzleşme adlı romanı, Delidolu Yayınları'ndan Niran Elçi tarafından Türkçeye çevrildi.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ödüller: Magee’nin basılan ilk kitabı Yüzleşme, Women’s Prize for Fiction ve Irish Book Awards gibi prestijli ödüllerde finale kalmıştı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kurgu: Roman, 2. Dünya Savaşı sırasında birbirine âşık iki kişinin mektuplaşmaları üzerinden savaşın acımasız yüzünü anlatıyor.</li></ul>

Audrey Magee, çağdaş İrlanda edebiyatının öne çıkan isimlerinden biri. 1966 yılında Enniskerry, Co Wicklow’da doğan Magee, bugün hâlâ Wicklow’da yaşıyor. 12 yıl boyunca gazeteci olarak çalıştı ve bu süre zarfında The Times, The Irish Times, Observer ve Guardian gibi önde gelen yayınlara katkıda bulundu.Magee, eğitimine University College Dublin’de Almanca ve Fransızca üzerine odaklanarak başladı. Ardından, Dublin City University’de gazetecilik eğitimi aldı. Öğrenim hayatını tamamladıktan sonra Magee, gazeteciliğe adım attı.Ancak, Magee’nin en bilindik başarısının bir roman yazarı olarak kazandığı tanınırlık olduğunu söyleyebiliriz. İlk romanı The Undertaking’le uluslararası alanda büyük bir üne kavuştu. Bu eseri, Women’s Prize for Fiction, <a fr-original-style="" href="https://www.lecturesplurielles.com" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Festival du Premier Roman</a> ve İrlanda Kitap Ödülleri için kısa listeye alındı. Ayrıca, Dublin Edebiyat Ödülü ve Walter Scott Tarihi Kurgu Ödülü için aday gösterildi. The Undertaking, on farklı dile çevrildi.Magee’nin ikinci romanı The Colony, 2022 yılında yayımlandı. Bu eser, ilk olarak Faber &amp; Faber tarafından 3 Şubat 2022’de ve daha sonra Farrar, Straus ve Giroux tarafından 17 Mayıs 2022’de yayımlandı.Magee, eşi ve üç kızıyla birlikte hâlâ Wicklow’da yaşıyor. Edebiyat dünyasına yaptığı katkıları ve kariyeriyle Audrey Magee, gün geçtikçe İrlandalı edebiyatın önemli bir yüzü hâline geliyor.

Aposto Kitap

Çağdaş İrlanda edebiyatının yüzü olarak görülen yazar kimdir?

Kalemiyle Audrey Magee

Audrey Magee’nin Koloni’si, tıpkı James Joyce’un Dublin sakinlerinin hikâyelerini anlattığı gibi, 1979’da, İrlanda’nın batı kıyısındaki bir adada yaşayan iki kişinin hikâyesini anlatıyor. Ancak burada olaylar farklı bir çerçeveye oturuyor: İki yabancı karakter, kendilerini beklenmedik bir toplumun içinde buluyorlar.Kitabın baş karakterleri İngiliz ressam Lloyd ve Fransız dilbilimci Jean-Pierre Masson (JP). Bu ikilinin isimsiz bir adaya gelmeleri, kolonyalizmin ve kültürel dilüsyonunun bir betimlemesini sunuyor. Magee, Lloyd ve JP’nin hikâyelerini, İrlanda’nın 1970’lerdeki sosyal ve politik çatışmalarını anlatmak ve anlamak için bir araç olarak kullanıyor. Her iki karakter de kendi kişisel arayışlarını sürdürürken onların çevresindeki dünya hızla değişiyor ve metin, bir ayna işlevi görüyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İki karakter, tek ada: Yabancılar İrlanda’da</h2>Kitap, Bay Lloyd’un, otantik yolu tercih ederek eliyle kürek çekilerek bir Gaeltacht bölgesi adasına taşındığı sahneyle başlıyor. Kendini yerel adetlere bırakma çabası, kahvaltısının tersine dönmesiyle sonuçlanıyor. Bu oldukça zararsız bir olay olmasına rağmen, bir kültürün başka birine çarptığı zaman ortaya çıkan daha büyük sorunların sembolü olarak okunabilir: sömürü, yerli kimliğin sulandırılması ve çatışma—Magee’nin bu rahatsız edici anlatısı, tüm bunları inceleniyor.Lloyd, adaya yalnızlık ve ilham arayışında gidiyor; ressamın hayal gücü "ham, sert, vahşi güzellik" klişeleriyle yüklü. Bu da dışarıdan gelen bir kişinin cehaletini ve üstenci bakışını ifade ediyor aslında. JP, bir dilin çöküşünün ihtimali üzerine adaya araştırma yapmak için geliyor. Yani bu iki karakterin çatışması, geçmişin ağırlığını taşıyor; adadaki yerel aile Gillanlar tarafından keskin bir şekilde fark ediliyor: Yüzyıllardır toprağımız üzerinde kavga ediyorlar.Kurgu, James adındaki gencin hikâyesi üzerinden dış etkilerin sonuçlarını da somutlaştırıyor. İngilizce konuşan bir İngiliz Lloyd’un adada yaşaması, JP’nin "dil evrimi"nin İngilizce’nin "ani ve şiddetli" mono-dilliliğine dönüşeceğini savunması gibi etkenler varken James, kendisi ve ailesi tarafından bir tehdit olarak algılanmayan geleneksel balıkçılık yerine Lloyd’dan resim öğrenmeye başlıyor. Bu durum, dış etkilerin geleneklerin ölümünü hızlandırabileceği tezine bir bakış açısı sunuyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir ada neyi temsil eder?: Dış etkenlerden bağımsız olamamak</h2>Kitap ayrıca, İngiliz ve Fransızların İrlanda’ya olan tarihî saldırılarının bir yansıması olarak terör eylemlerine de değiniyor. Bu yolla Magee, romanında adanın sadece bir sığınak ya da daha basit, daha saf bir yaşam biçimi temsil etmediğini, aksine hiçbir yerin dış etkilerden tamamen bağışık olamayacağını gözler önüne seriyor. Kültürel yağmacılar, hazinelerini topladıktan sonra ada halkı eylemin sonuçlarına göğüs germek zorunda kalıyor.Koloni, kişisel arayışlar ve çevresindeki dünyanın hızla değişen gerçekleri arasında dengeyi bulmaya çalışan karakterlerle, kolonileştirme ve kültür çatışmalarının etkilerini yansıtıyor. Magee’nin bu eseri, dilin ve kimliğin korunması ve çatışmaların ele alınması konusunda James Joyce’un çalışmalarına bir saygı duruşu olarak da görülebilir. Sonuç olarak Koloni, politik ve sosyal yönleri zengin, zekice yazılmış ve okuyuculara düşündürücü bir deneyim sunan, akıcı bir kurgu bütününe sahip.

Audrey Magee ile ilgili hikayeler