Floransa’nın Santo Spirito mahallesinde, geleneksel Floransa usulüyle içilen bir kadeh şarap asırlık geleneği semte geri döndürdü.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/babaefirenze/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Babae</a>, Floransa'nın bir zamanlar her yerde bulunan şarap vitrinlerinden birini yeniden mahalleliyle buluşturdu. Uzun zamandır mühürlü olan bu gelenek, yani pencereden şarap satın almak bir zamanlar yerel yaşamın düzenli bir parçasıydı.&nbsp;1559 yılında Cosimo de' Medici, soylu ailelerin bağlarından elde ettikleri şarabı doğrudan saraylarından satabilmelerine alan açtı. Sokaktan geçen herhangi biri, Rönesans saraylarının cephelerine yerleştirilmiş pencerelere vurarak şarap satın almak istediğini belirtebilirdi. Boş şişeler verilir, ödemeler alınır, şişeler mahzende yeniden doldurur ve sokağa geri verilirdi.&nbsp;Yayalar için sokaklara bel hizasında açılan ve doğrudan sarayların altındaki depolara bağlanan bu küçük pencereler, ailelerin pencereye bir testi, matara veya şişe getiren ve açıklıktan para geçiren müşterilere doğrudan şarap satmasına olanak tanıyordu. Daha sonraları zeytinyağı, un, sebze, et gibi diğer ürünler de aynı pencerelerden satılmaya başlandı ve daha yardımsever aileler kapılarını çalan yoksul insanlara ücretsiz yiyecek ve şarap da sağladılar.Ancak yüzyıllar ilerledikçe saraylar satıldı, otellere ya da apartmanlara dönüştürüldü. Çoğu zaman mühürlenmiş ya da yeniden kullanılmış olan bu pencerelerden sadece 150 tane kaldığı söyleniyor. Bu gelenek, tuğlalarla örüldü ya da parmaklıklarla kapatıldı. 20. yüzyıla gelindiğindeyse, sokaktaki küçük bir pencereden alınan şarapla en sevdiğin parka oturmak, bir kadeh eşliğinde dostarla buluşmak ya da bir çınarın altında kitap okumak sadece bir anı olarak kaldı.Şimdilerde Santo Spirito’da sokakta toplanmış küçük bir kalabalık görüldüğünde Babae’ye yaklaşıldığı anlaşılıyor. Dükkânın içine adım atmak zorunda kalmadan cephedeki küçük açıklıktan geçirilen kırmızı şarap kadehlerini havada kapmak, L'ora della Buchetta (şarap penceresi) geleneğini yaşatmamızı sağlıyor. Her akşam 19.00-20.00 arasında bu geleneğe ev sahipliği yaparak sokağa şarap kadehi dağıtan dükkân, mahallelilerin de buluşma noktası olarak öne çıkıyor.Menüden:&nbsp;Karasau ekmeği ve balla servis edilen Tagliere Babae, humus, sebze ızgara ve cacıktan oluşan Pinzimonio di verdure ve tiramisu, ekibin favorisi.&nbsp;Gitmeden:&nbsp;Babae, pazartesi günleri kapalı. Diğer günler sipariş için yaprak şeklindeki zili çalmak yeterli.

Aposto Seyahat

Pencereden şarap dağıtılıyor, bir kadeh alır mıydınız?

Asırlık şarap penceresi: Babae 

Rotterdamlı Erasmus muhtemeldir ki yaşanan mezhep savaşları ve kargaşadan ötürü yaşadığı dönemi “Bu çağ, tarihin en kötü çağı” olarak adlandırmıştı. Kendisini içinde bulduğu şartları düşündüğümüzde Erasmus haksız olmasa da bugün, 21. yüzyılda yaşayan bizlerin “Rönesans” olarak adlandırdığımız o devre dair duygu ve düşünceleri bambaşka. Rönesans, adı üstünde bir "yeniden doğuş"…Bu yeniden doğuşu kimi tarihçiler 12. ve 13. yüzyıllara kadar tarihlendirip Dante, Petrarca ve Boccaccio gibi isimleri onurlandırsa biz bu yazıda Rönesans’ın nasıl doğduğunu değil, Rönesans’ı Rönesans yapan, tabiri caizse işin mutfağındaki isimlere odaklanacağız. Karşımızda Medici Hanedanlığı…Yer Floransa: 15. yüzyılda, yeni bir çağın şafağında İtalya’nın verimli Toskana bölgesinde bulunan ama hak ettiği zenginliğin ve siyasi gücün uzağında bir şehir olan Floransa’da 23 Eylül 1389’da dünyaya gelen Cosimo de' Medici, sadece şehrin değil insanlığın da geleceğini değiştirecek işlere imza atacaktı.Yeni bir dönem başlıyor: Yavaş yavaş büyüyen, kimi zaman sürgün cezasına çarptırılıp talihini Venedik ya da Roma’da arayan kimi zaman da suikastın ucundan dönen Cosimo de' Medici, gençliğinden itibaren zekâsı ve ticaretteki yeteneğiyle iyi bir banker olmayı başardı. Meşakkatli bir politik savaşın ardından en büyük rakibi Albizzi Ailesi’ni saf dışı bırakan Cosimo de' Medici, Floransa’nın yöneticisi oldu. Böylece yakın bir gelecekte Rönesans’ın başkenti olarak anılacak Floransa’da yeni bir dönem başladı.Sanata ve bilime yatırım: Cosimo de' Medici ve ailesi, şehir halkına uygun fiyata kredi verip aynı zamanda o dönem için işlevsel sayılabilecek bir anayasa hazırlayarak zenginliğin, huzurun ve elbette tüm bunların devamında da yetenekli sanatçı ve güzel sanatların ortaya çıkmasına zemin hazırladı. Floransa’nın ve hatta İtalya’nın simgelerinden biri olan ve yapımı bir dönem yılan hikâyesine dönen Santa Maria del Fiore&nbsp;Katedrali'nin 140 yıl süren inşaatı Cosimo de' Medici döneminde tamamladı. Bunda kuşkusuz Medici’nin Filippo Brunelleschi’ye, onun bilim ve sanatına duyduğu güvenin payı büyüktü.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-17T09:59:51.349Z.jpeg" alt="Cosimo Medici "><figcaption>Cosimo de' Medici&nbsp;</figcaption></figure>Donatello, Michelangelo, Raffaello ve elbette Leonardo da Vinci gibi devrin büyük sanatçı, bilim insanı ve mimarları hayatlarının önemli bir bölümünü Medicilerin himayesinde ve ekonomik desteğiyle geçirdi. Mimari, heykel, resim gibi alanlarda bu isimlere kol kanat geren Mediciler o dönem için oldukça riskli sayılabilecek bir şey yapıp Galileo’yu ve daha pek çok bilim insanını da maddi olarak destekledi. Düşünceleri nedeniyle insanların yakılabildiği bir çağda bunu yapabilmek sadece gücün getirdiği bir durum olmasa gerek.Altın çağ: Medici Hanedanlığı, daha sonraki yüzyıllarda artık olağan ve çok prestijli bir şeye dönüşen aristokrasinin sanat ve sanatçıyı destekleme faaliyetine süreklilik sağlaması ve bir kurumsallık kazandırması açısından büyük bir öneme sahip. Bu banker aileden de önce farklı sanatçılara destek olan zenginler mevcuttu. Ancak bu isimler her şeyden önce sanata, Medicilerin gözüyle bakmaktan uzaktı. Medicilerin hüküm sürdüğü bu devirde, özellikle Leonardo da Vinci ile birlikte sanatın, diğer zanaat dallarından ayrışarak bir okul hâline geldiği ve bir sanatçı kimliğinin de ortaya çıktığını görüyoruz. Leonardo da Vinci’nin çağdaşı ve o dönem Floransa’nın yöneticisi olan Lorenzo de Medici hem şehrin hem de Rönesans'ın bu büyük isimlerinin bir altın çağ yaşamalarında büyük katkı sahibiydi.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-17T09:57:17.217Z.jpeg" alt="Uffuzi Sarayı"><figcaption>Uffuzi Sarayı</figcaption></figure>Uffuzi: Medici Hanedanlığı’nın tarih boyunca farklı sanatçıları destekleyerek oluşturduğu görkemli sanat koleksiyonunun sergilendiği Floransa’daki Uffizi Sarayı, dünyada bilinen ilk sanat tarihi kitabının yazarı ve Rönesans'ın önemli mimarlarından biri olan Giorgio Vasari’nin imzasını taşıyor. Uffizi Sarayı, (uffizi, İtalyanca'da ofis anlamına geliyor.) Anna Maria de Medici’nin ölümüyle son bulan hanedanlıktan geriye kalan görkemli mirası hem sanatseverlere de hem de sanatı destekleyecek zenginlere ilham olmaya devam ediyor.

Cosimo de' Medici ile ilgili hikayeler