Onu izledim ben.&nbsp;ile ayda bir konuk yazarları ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. Bu haftaki konuğum, Kaan Denk.Filmloverss'ın yazı işleri müdürü&nbsp;Kaan'la, bu ünvanı henüz aldığı günlerde, "Bir dakika, baya sinema konuşuyoruz şu anda!" demesine neden olan bir masada, Başka Sinema Ayvalık Film Festivali'nde tanıştık. Festivali, neskafe içmek zorunda kalınan kötü peynirli kahvaltıları, ve tüm o haftayı güzelleştirenlerden oldu Kaan'la sohbetlerimiz. Kaan'ın yazı ve eleştirilerini&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://filmloverss.com/author/kaandenk/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Filmloverss'da okuyabilir</a>, onu&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/jagarnyfiken/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Letterboxd</a>&nbsp;ve&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/kaandenk" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>'da takip edebilirsiniz.Kaan ne izlemiş?<img src="https://images.aposto.com/2021/10/6/1636787102926.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.22" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaan'ın en iyisi: Toni Erdmann, 2016Emre bana bu yazıyı yazmamı teklif edip formatı anlattığında, açıkçası kabul ederken aklımda özel bir film izleme planım yoktu bu hafta için. Fakat özellikle düşünüp bir filmi buraya yazma niyetiyle plan yapmış olsaydım bile bunun bir rewatch olmamasını isterdim. Ama gelin görün ki, buradayız... Öncesinde kariyerinde adını duyurabilmiş iki filmini izlediğim Maren Ade’nin bu hepinizin çok iyi bildiği modern klasiği geçtiğimiz günlerin bir gecesinde MUBI kütüphanesindeki sonsuz gezintimi durdurup “Aaaaw...” dedirtti. Çıktığı yıl sinema salonunda ilk kez izlediğimden beri tekrar geri dönmediğim ama hep bu tepkiyle andığım söz konusu “son yürek bükücü” Toni Erdmann’la bir gece ansızın tekrar buluştuk. Ülke sınırları dışında uluslararası bir şirkette çalışan işkolik bir genç kadın ile onun tarif etmeye çalışırken sıfat yetersizliğine yol açan babasının arasındaki çok basit ve tanıdık ilişkinin hikâyesinden ibaret film. Zaten filmin bu kadar çok sevilmesinin ve dillerden düşmemesinin altındaki sebep de içerisinde olanlar ya da anlattıklarında değil, nasıl anlattığında saklı.Toni Erdmann, hakkında bilgi verebileceğim ya da çok özel tespitler yapacağım türden bir film gibi gelmiyor bana. Ancak buradaki format özelinde siz okuyuculara eğer hâlâ izlemediyseniz neden izlemeniz gerektiğine dair bir yönlendirmede bulunmam da gerekiyor gibi hissediyorum. Kendim için bahsedecek olursam bana bu seferki deneyimim, bunca yıldır dönüp ikinci kez izlememiş olmama şaşırmakla geçti. Her ne kadar açıp başına oturmadıysam da parçalar hâlinde yıllar içerisinde tekrar içimi ısıtan sahnelerini izledim. Elimde şu an böyle bir fırsat varken, araba satmak uğruna çekilmiş baba-kız mizanseniyle duygu sömüren reklamlarda bile peçete bitiren bendeniz için en vazgeçemediğim sahnenin bahsini etmeliyim tabii ki. Çok da şaşılacak ve kıyıda kalmış bir seçim olmayan, hatta filmin en tepe noktasında yer alan meşhur park sahnesinden bahsediyorum: Bulgaristan yöresine has ritüel kostümüyle parkta ağır adımlarla uzaklaşan babanın peşinden sessizce takip eden kızının en sonunda ardından tarif edilemez bir tonla seslenişi... Benim ölüşüm... Sinema sanatının titreyişi... Ve tabii ki asıl önemli olanı, Maren Ade’nin nasıl bir sinema yaptığına dair fındık kabuğuna sığdırılmış bir özetini sunması. -&nbsp;KD

"Çok basit ve tanıdık bir ilişkinin hikâyesi."

Kaan Denk | Toni Erdmann

İlk Antalyam, ... tuhaftı. Ayvalık'ta bulduklarımı bulamasam da ciddi bir festival deneyimini ilk kez yaşadığım bir hafta, biraz denizle, biraz networkingle, biraz ünlüyle, bolca dedikoduyla geçti. Filmloverss, Altyazı ve Kutsal Motor'un sevgili ekipleri olmasaydı çekilmezdi. Oğuzhan'ın, İki Film Arası'nın yerinde kaydettiğimiz Antalya özel bölümünde söylediği gibi, iyi filmler izledik, kötü filmler izledik, ve çok kötü filmler izledik. Bu gruplamayı yukarıdaki puan tablomdan da görebildiğinizi varsayıyorum. Birkaç notumu burada da paylaşmak isterim:<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1634217698360.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.41" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İki Şafak Arasındaİyisi:&nbsp;Okul Tıraşı'nın Berlin Film Festivali'nin çevrim içi seçkisinde izlemiş olduğumdan, Antalya'da izlediğim en iyi film olan İki Şafak Arasında'yla başlayayım. İki Şafak Arasında, özellikle ilk yarıdaki gerilimi ve yüksek temposuyla içine çekiyor. Gerilimine yedirdiği mizah bir yana, ahlaki ikilemler göstermekten çok ahlakın ne olduğu/ne olmasının istendiği üzerine düşünmeye itişi beni yakaladı. Gözlemci, gerçekçi. Ayvalık'ta izlediğim Çatlak'tan sonra İki Şafak Arasında’yla da anladım ki, yönetmenlerin bu ülkeyi ve insanlarını daha iyi tanımaya başladığını, tepeden bakmayıp, kendilerini ve izleyiciyi de anlatıya dahil ettiğini görmek güzel. Romanya sinemasına özenen değil, onu bu ülkeyle harmanlayıp geliştiren bir sinema görmek de.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1634217718652.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">DiyalogBeklentilerin çok üstü:&nbsp;Düşük beklentimin de katkısıyla, bir film ne kadar sevilebilirse o kadar sevdiğim Diyalog, şaşırtıcı, doğal, yaratıcı ve yenilikçi. İyi bir fikir bulup da yola çıkılmış bir ilk filmin, kötü bir denemeye dönüşmediği, çalıştığı nadir tanışmalardan. Oyuncularının müthiş uyumuyla güçlenen film, özelikle ortasındaki tek plan sahneyle iz bıraktı bende. İronik şekilde “diyalog”suz, ama sonuna kadar iki karakterin de derdini anlattığı o Kadıköy yürüyüşü, tanıdık, gerçek - 20 dakika daha sürse, sıkılmadan izlerdim.Kötüsü: 2021 yılında Bechdel testini geçmek bu kadar zor olmamalı. Başrolde kadınların olduğu filmlerin sayısının 1.5 olduğu yetmiyormuş gibi, bazı filmlerde kadın yoktu arkadaşlar. Hadi bunları da affettik, inanç ve ahlak sorgulaması yapacağım derken kadın cinayetlerini meşrulaştırıp bir de anti-kahramanına acımanızı bekleyen, onu aklamak için bin bir takla atan, kar yağınca tüm günahların üstünün örtüldüğünü düşünmenizi ve rahatlamanızı isteyen Bembeyaz, utanç verici. Karşı görüşe sahip olanların sinemadan anlamadığını iddia eden bir jürinin bu filme ödül verdiğini görmekse beni yerin dibine soktu. Kadın cinayeti güzelleyen filme ödül verirken jürideki tek erkeği sözcü olarak seçip #İstanbulSözleşmesiYaşatır dedirtmeye de utanmamışlar.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1634217797859.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.40" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Birlikte ÖleceğizHayal kırıklığı:&nbsp;160 dakikalık Birlikte Öleceğiz’i dondurucu bir açık hava sinemasında, rahatsız bir sandalyede, yılmadan, sonuna dek izledim. (Buraya "birlikte donacağız" esprisi gelecek) Benim için bırak Antalya’yı, yılın en iyilerinden olmak için tüm malzemeye sahipti. Güldüm, hissettim, ağladım. Her şeyden önce İstanbul’u kullanmayı çok iyi bilen bir İstanbul filmi, aşkın tüm yarasını, heyecanını, sancısını, karında uçuşan kelebeğini, başta esen kavak yelini tatmış da hazmetmiş bir aşk hikâyesi. Çok kişisel yerlerden vurdu, ne kadar travmam varsa onlara oynadı durdu. Çok sevdiğim Kurtuluş &amp; Saraçoğlu ikilisi yine kusursuz bir iş çıkarmış demeyi çok isterdim kısacası. AMA diyemiyorum. Çünkü ilk çeyreğinde beni hıçkırarak ağlamaktan perişan eden o kusursuz güzellik, bir anda gelen homofobi soslu HIV-fobisiyle beni şoka uğrattı. Dramatik yapıya pek katkısı olmayan bir karakter üzerinden verilen “HIV eşcinsellere özgüdür” mesajı ve HIV ile yaşayanları canavarlaştıran, üstelik bir doktorun sarf ettiği sözlerle körüklenen nefret yersiz, hadsiz, onur kırıcı. Filmi bu kadar sevmek istemişken, kalbim kırıldı.Performanslar:&nbsp;Festivalin en iyi performansı, açık ara Zuhal'deki rolüyle Nihan Yalçın'a aitti. İki Şafak Arasında'nın, başta&nbsp;Nezxaket Erden&nbsp;ve&nbsp;Erdem Şenocak&nbsp;olmak üzere tüm yardımcı oyuncularını da unutmamak gerek.

İyi filmler izledik, kötü filmler izledik, çok kötü filmler izledik.

58. Antalya Altın Portakal Film Festivali

• Yılın en iyi filmleri:&nbsp;<ul><li>Filmloverss, 14 sinema yazarının katılımıyla, Türkiye’deki gösterim ve vizyon tarihlerini dikkate aldığı yılın en iyi filmleri listesinde bir numaraya Safdie Kardeşler’in Uncut Gems filmini <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjc2MGVjYTMzOTQ1MDAwN2E5MDEyOSZ1c2VyPTVmNzFhNDNmZTAwMTZmMDAwODgwMzE3MSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmZpbG1sb3ZlcnNzLmNvbSUyNTJGMjAyMG5pbi1lbi1peWktZmlsbWxlcmklMjUyRg==""""""">yerleştirdi</a>.&nbsp; &nbsp;</li><li>Oscar Boy sitesi kurucusu Umur Çağın Taş'ın girişimiyle, sinema üzerine içerik üreten 50’den fazla sinema yazarı, blogger, mikroblogger ve podcaster'ın oylarıyla Yurttan Sesler Listesi başlıklı bir yılın en iyileri listesi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjc2MGVjYTMzOTQ1MDAwN2E5MDEyOSZ1c2VyPTVmNzFhNDNmZTAwMTZmMDAwODgwMzE3MSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGd3d3Lm9zY2FyYm95LmNvbSUyNTJGMjAyMCUyNTJGMTIlMjUyRjI4JTI1MkZ5dXJ0dGFuLXNlc2xlci1saXN0ZXNpLTIw""""""">oluşturuldu</a>. Listenin zirvesinde Eliza Hittman’ın Never Rarely Sometimes Always filmi yer aldı.</li></ul>

Aposto Gündem

• Önümüzdeki hafta sonu İstanbul Film Festivali'nin çevrim içi gösterimlerinde izleyebileceğiniz korku filmi Relic, geçtiğimiz yaz, beş ay aradan sonra sinemada izlediğim ilk film olmuştu ve filmin incelemesini Filmloverss için yazmıştım. “Relic: Demansın labirentlerinde üç nesil, üç kadın” başlıklı yazımı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMWRlOWY3MzcxNTc2MDAwNjk1ZTM1MCZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZmaWxtbG92ZXJzcy5jb20lMjUyRnJlbGljJTI1MkY=""">buradan</a> okuyabilirsiniz.

Filmloverss ile ilgili hikayeler