Yazı: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/a/mervenurokutan" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Merve Nur Okutan</a> ve <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/a/62de71e255f553000627376f" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Irmak Hacımusaoğlu</a>Bu hafta pek keyfimiz yok, biz de ikimizin artık keyiflerinden bir yazı yazdık.İzlediğimiz bir şey: Kızılcık Şerbeti. Kutuplaşmalara ve nefret dolu politikaya karşı antibiyotiğimiz güncel Türkiye röntgeni <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/bir-turkiye-gercegi-turk-dizileri-nursemalar-ve-sansur" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kızılcık Şerbeti</a> oluyor gene.&nbsp;Haftanın içeceği: Bir bardak soğuk su.Bir yiyecek: Hülya Hacımusaoğlu’nun incirli süt tatlısı. Nahoş günlerde bile ağız tadını korumak isteyenlere. Tarif isteyen ulaşsın.&nbsp;Bir şarkı: Özdemir Erdoğan - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2cJhhpxflevAtPFku1kxID?si=5f821a3f078e488b" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gurbet</a>. Kime desem derdimi ben bulutlar?&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1685631931026.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="9.48" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir kitap: Orhan Pamuk - Cevdet Bey ve Oğulları. Osmanlı'nın son, cumhuriyetin ilk yıllarına harika bir bakış. Zamanın fotoğrafı, şu an yaşananlara ayna niteliğinde.Bir film: Yorgos Lanthimos’tan Köpek Dişi (Dogtooth). Rahatsız edici bir film. E biraz da rahatsız olalım, dedi keyfimiz. İnsana doğruluğunu sorgulama fırsatı vermeden dayatılan bilgilerin ne kadar absürt olursa olsun insanın kutsalı olabileceği ve hayata dair tüm inanışlarını şekillendirebileceği ile ilgili bir yerden görebiliriz bu filmi.&nbsp;Yanım(ız)dan ayrılmayan bir şey: Alerji ilaçları ve kağıt mendil. Hoş geldin ya şehri polen!<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1685631730021.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Cevdet Bey ve Oğulları, alerji ilaçları ve kağıt mendil<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir yazı: Tanıl Bora, milliyetçilik gerçekten yükseliyor mu yükselmiyor mu diye <a fr-original-style="" href="https://birikimdergisi.com/haftalik/11416/milliyetcilik-yukseliyor" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tartışmış</a>, olabildiğince yalın biçimde.&nbsp;Bir albüm: <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2UU0byg7ixOnleTAnbpOgs?si=o9k7VNyUTvOnObaHBBbuag" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sakin - Hayat</a>. Ortak sevdiğimiz şarkı ise <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1x2DfhYGDRLQGHXWv88cm6" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İkarus Başarsa</a> &lt;3&nbsp;Bir söz: Bırakın gençler oynasın!<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1685631805835.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.05" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/altplatform/?igshid=NTc4MTIwNjQ2YQ%3D%3D" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">[alt] Prodüksiyon</a>’un eski ofisinde çekilmiş bir fotoğraf. Slogan ise Berkin Elvan için atılmıştı.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Merve, Irmak ve Keyfim'in bu gezintisinden umarım sizler de keyif almışsınızdır! Tavsiye istediğiniz konular için <a fr-original-style="" href="mailto:20likbulten@gmail.com" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">20likbulten@gmail.com</a> 'a e-posta atabilir ya da <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/20likbulten/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram</a> üzerinden ulaşabilirsiniz.

20'lik

Kızılcık Şerbeti, soğuk bir su ve Orhan Pamuk

Keyfim Bilir #3

<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">My nickname is Kora, but only a few people call me that.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Currently, I’m working as a DJ, music researcher and food explorer. If I wasn’t doing that I could have been a chef.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">According to my friends, I’m a master of hummus.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I live in Burgazada, but I’m from Kraków in my heart because this is where it all started.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">If I am not at home, you can find me in&nbsp;the forest, on the top of the mountain, in a local pazar or&nbsp;in a record store.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">When I come across a bakery with sourdough bread in a neighborhood, I feel I belong there.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">After living for years in Istanbul, I have recently discovered: Zeytinburnu Medicinal Plant Garden.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I have recently found inspiration in the people and the street art of Quartieri Spagnoli in Naples.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I complain the most about inflation and the costs of eski kaşar.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I can never find it in Istanbul:&nbsp;a white cheese for pierogi, Polish ravioli.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The sound of Istanbul’s markets in the morning: A smooth and easy vibe with conversations between sellers about daily things, setting up the tents, sails and stands. And the evening: the vibe is high and vibrant with loud shouting and singing of sellers encouraging you to buy everything they have in akşam pazarı mode.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">When I'm walking around a market, the first thing I'm looking for is seasonal fruits and vegetables.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The trademark of an Istanbul market is a unique structure of poles&nbsp;and&nbsp;ropes stretched between historical buildings of the old neighborhoods.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I return from the market with&nbsp;fresh greens for&nbsp;pesto and other green sauces.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Only a real music hunter would know that you should never throw a record.&nbsp;You never know when it will become a treasure.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">My favorite gurbet song is <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=DFSmPAMV_Xw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gurbet</a>&nbsp;by Semra Sine.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Here is my current playlist: soundtrack from&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/54S54hrcQE9uL7hfbbicFl?si=52fc46dc32cd4c39" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Glitter TV Series</a>.</li></ul>

Soli

We are together with Kornelia Binicewicz. 

KORNELIA BINICEWICZ

Yazı:<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/zeeynepyilmaz/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"> Zeynep Yılmaz</a>Görsel: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/gokcengokten/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gökçen Gökten</a>(gurbetçi yoldaşlara, hiç tanımadığım, aynı dili konuştuğum, hayalleri bir kaşık suda boğulmuşlara, Avrupa’da çayı Ajda bardakta içenlere, kimlikler arası sıkışmışlara, coğrafyalar arası büyüyenlere,)Üç seneyi biraz aşkındır tabiri caizse gurbetteyim. İstanbul’dan ayrılışımın ilk senesinde, Lahey sokaklarının hemen hemen her köşesinde şu cümle aklımdan hiç çıkmadı: insan her yere kendiyle gidiyor.Türkiye’den uzak geçirdiğim yıllarda yaşayışıma dair her şey değişmiş, günlük kullandığım dil başkalaşmış ve inancımı doğrulttuğum yön her gün başka bir yeri işaret etmiş olsa da, Türkiye’den kalkıp Avrupa’ya gelmenin hiçbir anlamda bir kaçış niteliği taşımadığını söyleyerek başlamak isterim. Bugün her gurbetçinin hikayesini anlatma gibi bir dertle değil, Batı sevdasının yarattığı miti yıkabilme kaygısıyla yazıyorum. Gurbet meselesinin belki Tanzimat Dönemine, belki de daha da öncesine dayanan, öncelikle İstanbul’a ama Türkiye geneline yayılmış, kültürümüzün daima sert bir ikilik halinde deneyimlediği Doğu-Batı mevzuundan bağımsız bir şekilde anlatılamayacağını düşünüyorum. Geçtiğimiz yaz tamamladığım <a fr-original-style="" href="https://zeynepyilmaz.net/BA-Thesis" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Other, The Middle and The Multiple</a> başlıklı lisans bitirme tezimde de İstanbul’daki sanat anlayışı üzerinden aynı derdimi tamamen bir yalan olduğunu deneyimlediğim akademik camiaya anlatmaya çalıştım.Gurbet sözlüklerde kabaca ‘bir insanın doğup büyüdüğü, aile ocağının bulunduğu yerden uzak, yabancı bir yerde olma hali’ olarak geçiyor. Bana göre İngilizce başta olmak üzere diğer dillerde karşılığı pek bulunmayan, Türkiyeli insanın yakın tarihindeki yaşanmışlıkları sonucu oluşmuş bir kavram; dolayısıyla da uzağa gitmeden önce Türkiye’de doğmuş veya yaşamış olma bağlamında bir deneyime işaret ediyor. Benim kendimi gurbette bulma hikayem diğer gurbetçilerin motivasyonundan belki de farklı bir yerde duruyor. İstanbul’da yine tabiri caizse yüzünü batıya dönmüş eğitimler veren okullarda okumuş, ‘ne varsa burada değil dışarıda var’ anlayışıyla yetişmiş ve muhakememin şimdikinden daha zayıf olduğu bir zamanda etrafımı çevreleyen söylemlerin etkisi altında kalmış halde 2018 yılında Türkiye’den taşındım. Bugüne dek halen süregelen, Hollanda’nın kültürel dokusuyla yaşadığım sevgi-nefret ilişkim böylece başladı.Burada geçirdiğim ilk yılda anlamlandırması biraz daha zaman alacak bir his kendini göstermeye başladı. Üniversitede savaşa gider gibi kuşandığım, teorik çerçevelerden yapma zırhım bir süreliğine bana bir konfor alanı yarattı; ama Batı’nın akademik dünyasının yapısındaki boşlukları ve ikiyüzlülüğü farkettiğimde henüz mezun olmamıştım. Avrupa’yla da aslında insan ilişkilerimde kendini gösteren, birini daha tanımadan onu gereğinden fazla yüceltme eğilimlerime paralel bir süreç yaşıyordum. Tanıdık geliyor mu?Öğrendiklerimi, duyduklarımı, buranın doğrusu olarak kabul edilenleri kendi kişisel deneyimime uyarlayamıyor, yaşadıklarımla arasına köprüleri bir türlü kuramıyordum. Her ülkenin, veya en geniş haliyle her kültürün kolektif hafızasının, yol yordamının, utancının, başarısının ve bu iç dinamiklerinin dışarıya olan yansımasının farklı olduğunu kavramaya başladım. Farkında olmadan Türkiye menşeili <a fr-original-style="" href="https://www.getrevue.co/profile/zeynepyilmaz/issues/mindspillings-15-draft-741851" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">batı mitini gurbette yıkıyordum</a>. Avuçlarımda sinir tutuyordum, aklımda ise birbirine bağlı tezatlar. Bireyselleşmenin ne demek olabileceğini keşfediyor, kolektif yaşanan hayatlarımıza dair derin bir özlem duyuyordum. Bedenimde olduğum kişiyi gerçekleştirebilme alanım olmasıyla gelen bir özgürlüğü, kalbimde yerini edinmiş gurbet acısını hissediyordum. Son bir sene içinde ise ağzımdan düşmeyen absürt bir cümle vardı: ben burada daha çok Türk oldum.Daha çok Türkleşmek’ ideolojik anlamda hiçbir milliyetçilik taşımadığı gibi, benim için kabul edemediğimi kabullenmek ve direndiğime teslim olabilmek anlamına geliyor. Türkiye’ye dair özlediğim yegane şeylerin elle tutulamaz, bir başka dilde açıklanamaz, gurbette yaratması neredeyse imkansız dokular, anlar, kokular ve hisler olduğunu anlamaya başlıyorum zamanla. Geçen kış, ilk defa köfte yoğuruyorum; üniversiteyi bitireceğim yılda yaptığım en tatmin edici şey oluyor. Yine geçen kış ilk defa un helvası kavuruyorum; anneannemin tarifiyle, babaannemin ruhuna. Mutfakta, Lahey’deki Berat AVM’de, Zuiderpark Altın Gün konserinde Merve ile sahneden atışırcasına göbek atarken, aptal bir gülümsemeyle kendime soruyorum: coğrafya kader mi?Gurbet, şahsına münhasır kültürel doku ve paylaşımlarımıza dair duyduğum, boşluğu doldurulamayan, ama ancak satır aralarında yakalanması mümkün olabilen bir hisse dönüşüyor.Arada yaptığım Türkiye seyahatleri, bu sefer Hollanda’da gurbet özlemiyle kurduğum Türkiye mitini güvensizlik ve umutsuzluk hisleriyle tekrar tekrar yıkıyor. Uzaktan takip ettiğim Türkiye haberleri, beni bir zamanlar parçası olduğum bir oyunun oyunbozan, mızıkçı ama şanslı (!) çocuğu gibi hissettiriyor. İki ülkede de ayrı kulvarlarda verdiğim savaşlar durmadan çarpışıyor. Yediği darbelerden ötürü üzerinde delikler açılmış ve birbirinden parlak zırhlarımı bir pasaport kontrolünden diğerine kuşanıyorum. Kendi sterilliği içinde kırılganlaşmış Hollanda halkına karşın, süzme yoğurt misali sokaklarda yürüyen herkes ve her şeyi süzen Türk halkı. Rahatı en ufak şeylerden bozulan Hollandalı gençlere karşı, kaosun içinde koruyucu kalın derilerle hayatta kalmaya çalışan Türkiye’deki gençler. Terazinin iki kefesinde de kendi bağlamında sorunlar. Rahatlığa karşılık suçluluk. Plastik ve gerçek. Unutmak ve hatırlamak. Arada bir yerlerde ise, kendimce kurduğum nüanslı bakış açılarımla, batının tembel ve olgunlaşmamış gerçekliğine yönelttiğim eleştirilerimle ben. Yardan ırak yaşanır mı, söyleyin?Zeynep'in internet sitesine <a fr-original-style="" href="https://zeynepyilmaz.net/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.

Gurbet ile ilgili hikayeler