Kuantum bilgisayarlar,&nbsp;kritik alanlarda oldukça büyük atılımlar yaratma potansiyeli taşısa da henüz geleneksel bilgisayarlar gibi günlük yaşamımıza entegre olmadığı için kuantum bilişime ilişkin bilgiler, teori düzeyinde kalıyor. Son dönemlerde Google, Amazon ve Microsoft gibi teknoloji devlerinin ardı ardına kendi geliştirdikleri kuantum bilgisayar çiplerini tanıtması da alana yönelik ilgiyi artırıyor.Geniş açı: Bilgisayarlar, bugün artık hayatımızın her alanında yer alıyor. Fakat geleneksel bilgisayarlar, özellikle hesaplama gücü açısından belirli sınırları aşamıyor. Bilgisayarların bu sınırları aşmasına ve oldukça yüksek bir hesaplama gücü sunarak ilaç keşfi, yapay zeka ve siber güvenlik gibi alanlarda belirli atılımlar yaratmasına olanak tanımak için geliştirilen kuantum bilişim teknolojisi ise bilgiyi işleme yöntemi açısından klasik bilgisayarlardan ayrışıyor.&nbsp;Karşılaştırma: Klasik bilgisayarlar, bilgiyi bitler ile, yani 0 ve 1 formunda işliyor. Kuantum mekaniği prensibiyle çalışan kuantum bilgisayarlar ise temel bilgi işlem birimi olarak kübitleri kullanıyor. Kübitler, bitlerden farklı olarak “süperpozisyon” ve “dolanıklık” gibi kuantum mekaniği prensiplerinden faydalanıyor.&nbsp;Süperpozisyon prensibi sayesinde kübitler, aynı anda hem 0 hem 1 olasılıklarını hesaplayabiliyor ve böylece çok daha fazla sayıda işlemi paralel olarak yapabiliyor. Bu da çok daha yüksek bir hesaplama gücü anlamına geliyor. Klasik bilgisayarlar ise aynı anda çok sayıda işlem yapamıyor ve hesaplamaları sıralı olarak yapıyor.Dolanıklık fenomeni de bir kübitin başka bir kübit ile bağlantılı olabilmesi durumunu anlatıyor. Kübitlerin bu bağlantıya olanak tanıması, verilerin klasik bilgisayarlardan çok daha hızlı işlenebilmesini ve aktarılabilmesini mümkün kılıyor. Bilim insanları, kuantum dolanıklık fenomeni sayesinde gezegenlerarası veri aktarımının bile mümkün olabileceğine inanıyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kübitler tam olarak nedir?</h2>En teorik biçimde bakıldığında kübitlerin elektron spini, foton polarizasyonu ve süper iletken devre gibi fiziksel sistemler olduğu görülüyor. Yani bu sistemler, manyetik alan yönleri, ışığın titreşim yönleri veya mutlak sıfıra yakın sıcaklıklarda çalışan özel devrelerden güç alıyor. Klasik bilgisayarlardaki bitlerin kuantum versiyonları olan kübitler, kuantum mekaniği sayesinde çok daha karmaşık ve güçlü işlemler yapabiliyor.&nbsp;Anlamı: Fakat teorik bilgiler, çoğu zaman kübitleri anlatmak için yeterli olmuyor. Bu teorik bilgi, genellikle bozuk para örneği üzerinden açıklanıyor. Klasik bilgisayarlardaki bitler, bir bozuk para gibi düşünülürse yalnızca iki durumu kullanarak çalışıyor: Tura ve yazı ya da 0 ve 1.&nbsp;Kuantum bilgisayarlardaki kübitler ise havada dönen bir bozuk para gibi işlev gösteriyor. Süperpozisyon olarak da bilinen bu durum sayesinde kübitler, aynı anda hem tura hem yazı olabiliyor. Bozuk para, havada dönerken görüldüğünde onun aynı anda hem tura hem yazı olabileceği biliniyor. Fakat bu bozuk para, yere düşüp durduğunda yalnızca yazı ya da tura olarak pozisyon alıyor. Benzer şekilde kübitler de süperpozisyonda çalışırken aynı anda hem yazı hem de tura olabiliyor, fakat ölçüldüklerinde tek bir değere dönüşüyor.&nbsp;Dolanıklık: Dolanıklık sayesinde ise iki kübit, birbirine bağlıysa biri değiştiğinde diğeri de otomatik olarak değişiyor. Bu prensip de süperpozisyon gibi bozuk para örneği üzerinden açıklanabiliyor.&nbsp;Kuantum bilgisayarlar, birbirine bağlı bozuk paralarla çalışıyor. Bu paralardan biri havaya atıldığında ve yere düştüğünde tura gelirse dünyanın öbür ucunda bile olsa ona bağlı diğer bozuk para da otomatik olarak tura pozisyonuna geliyor. İkinci bozuk paranın sonucu, ilkine bakmadan tahmin edilemiyor. Fakat biri ölçüldüğünde diğerinin sonucu da anında bilinebiliyor.&nbsp;Bu tip bir eşzamanlılık, geleneksel teknolojilerde mümkün değil... Normal şartlarda iki bağımsız bozuk para atıldığında biri tura, biri yazı gelebilir. Ama kuantum dünyasında dolanıklık sayesinde iki bozuk para, sanki birbiriyle telepatik bir bağ kurmuş gibi eşzamanlı olarak çalışıyor. Bu da süper hızlı bilgi aktarımını ve güçlü hesaplamaları mümkün kılıyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Teknoloji devleri ardı ardına kuantum çip tanıtıyor</h2>Kuantum bilgisayarların taşıdığı potansiyel, teknoloji devlerinin de rekabet gücünü artırmak için ardı ardına bu furyaya katılmasına yol açtı. Geride bıraktığımız son birkaç ayda dünyanın en büyük beş teknoloji şirketinin üçü, kendi geliştirdiği kuantum bilgisayar çipini tanıttı.&nbsp;Google:&nbsp;Son dönemlerdeki rekabetin fitilini ateşleyen teknoloji devi Google oldu. ABD merkezli şirket, Aralık ayında kuantum bilgisayar çipi Willow’u tanıttı. 105 kübiti bulunan Willow’un, dünyanın en hızlı süper bilgisayarlarının 10 septilyon yılda yapabileceği bir hesaplama işlemini 5 dakikadan kısa bir sürede yapabileceği ifade edildi.&nbsp;Microsoft: Microsoft da yarışa geçen ay tanıttığı Majorana 1 ile katıldı. Şirket, çipin standart bilgisayarların onlarca yılda çözebileceği oldukça zor ve endüstriyel ölçekteki problemleri birkaç yılda çözebildiğini belirtti. Tek elde taşınabilecek büyüklükte olan çipe, 1 milyon kübit sığdırıldı. Majorana’daki kübitlerin alternatiflerine göre çok daha kararlı ve hızlı olduğunun da altı çizildi.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Majorana 1 ayrıca, “Topolojik Çekirdek” mimarisini kullanan ilk kuantum çipi oldu. Sıradan işlemcilerdeki elektronlar yerine majorana parçacığı kullanılan çip, maddenin katı, sıvı ya da gaz olmayan bir hâlini yaratabilen “topoiletken” isimli bir materyalle donatıldı.&nbsp;</li></ul>Amazon: Microsoft’tan yalnızca birkaç gün sonra Amazon’un bulut bilişim birimi Amazon Web Services da ilk kuantum bilgisayar çipi Ocelot’u duyurdu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">California Teknoloji Enstitüsü ile işbirliği içinde geliştirilen Ocelot, diğer kuantum çiplerden farklı olarak hata düzeltme mekanizmasını mevcut bir mimariye eklemek yerine, baştan itibaren tasarımına entegre ediyor. Amazon’a göre çip, bu sayede kuantum bilişimdeki hata düzeltme maliyetlerini %90'a kadar azaltabiliyor.&nbsp;</li></ul><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden önemli?&nbsp;</h2>Kuantum bilgisayarlar, belirli türdeki problemlerde klasik bilgisayarların asla ulaşamayacağı hız ve verimliliği sağlayabildiği için oldukça büyük bir potansiyeli içinde barındırıyor. Teknik anlamda hız ve verimlilik çok şey ifade etmese de bilim insanları, bu bilgi işlem gücünün yakın bir gelecekte günlük yaşama dokunan atılımlar yaratmasını bekliyor.&nbsp;Örneğin: Kuantum bilgisayarlar sayesinde moleküllerin ve proteinlerin simülasyonu yoluyla ilaç keşfi süreçlerinin hızlandırılması ve tıbbi teşhislerin daha hızlı ve yüksek hassasiyetle yapılması bekleniyor. Bu teknoloji sayesinde yapay zeka, büyük veri analizi ve makine öğrenimi süreçlerinin de hızlanacağı ifade ediliyor. Uzmanlar, bu sayede trafik optimizasyonundan hava durumu tahminine ya da borsa analizinden iklim modellemesine kadar birçok konuda daha isabetli tahminler yapılabileceğini öngörüyor.Kuantum bilişim teknolojisi, siber güvenlik alanında da büyük atılımlar yaratma potansiyeli taşıyor. Mevcut şifreleme sistemlerini kırabilen kuantum bilgisayarlar, yüksek hesaplama gücü sayesinde daha sağlam güvenlik yöntemleri de geliştirebiliyor.&nbsp;Perspektif: Kuantum bilgisayarlar, hâlâ erken aşamada ve ticari olarak yaygın değil. Fakat bu alandaki gelişmeler hızlandıkça kuantum bilişim, bir gün geri dönüp bakıldığında çağımızın en büyük teknolojik atılımlarından biri olarak görülebilir. Kuantum bilgisayarların geleneksel bilgisayarlarla çözülemeyen problemlerin üstesinden gelme potansiyeli, bilimi, teknolojiyi ve hatta günlük yaşamımızı derinden değiştirebilir.

Quando İçgörü

Son dönemlerde teknoloji devleri, ardı ardına kendi kuantum çiplerini tanıtsa da kuantum bilgisayarlar, hâlâ erken aşamada. Fakat bu alandaki gelişmeler hızlandıkça kuantum bilişim, çağımızın en büyük teknolojik atılımlarından biri hâline gelebilir.

Kuantum bilişim 101: Neden önemli, nereye gidiyor?

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;" type="newsletter"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/gelecege-donus" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Geleceğe Dönüş</a>, başta yapay zekâ, blok zinciri ve sanal gerçeklik olmak üzere, hafta boyunca yıkıcı teknolojilerle ilgili yaşanan gelişmelere odaklanıyor.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Simülasyon Teorisi, Çoklu Evren Teorisi ve MetaverseNur Kardelen AyGeçtiğimiz hafta vizyona giren Dr Strange in the Multiverse of Madness filmini seyrettikten sonra olası tüm hayat senaryolarımız gözümüzün önünden geçti. Ortaokuldaki fraktalları hatırlarsın, Y örüntüsünün ucuna attığınız her iki çentik bir başka dönüm noktası yaratır. Hayat da aynı iki uçlu fraktallar gibi ilerleyerek dallanıp budaklanır. Bir ikilemden sonra karar aldığımız her an kendi ağacımıza yeni bir dal ekliyoruz. “Siyah ayakkabı mı, beyaz ayakkabı mı?” diye bile çok kafa yormamak lazım, kendimizi sonsuz evrenlerde heba etmek istemeyiz.Bir film konusundan çok daha fazlasını ifade eden Çoklu Evren Teorisi, yaşadığımız hayatın tüm detaylarını zaman ve mekandan kopararak çok daha kompleks bir yapının içine sokuyor. Sicim Teorisi ve Kuantum Mekaniği gibi güçlü bilimsel başlıkları temeline alan hipotez, aynı zamanda dedikodu yapar gibi fısıldaştığımız bir diğer yakın akrabasını da gündeme getiriyor. Hayatımızda verdiğimiz en ufak bir kararın bile yeni bir evren yarattığı sistemde, tüm detayları incelikle kodlanmış bir simülasyonun içinde yaşama ihtimalimiz artmıyor mu? Neden biz metaverse’i yaratabiliyoruz da başkasının yarattığı metaverse’in içine dahil olmak bizi rahatsız ediyor, biraz bunları konuşalım.Metaverse'i kanıksamakMatrix izlerken ooo, gerçek hayata gelince yok kalsın. Bana bir tane Neo vadetseler ben iki senaryoya uyanmak için de hevesli olurdum.Facebook gibi platformlarda manuel gerçekleştirilen RPG oyunları bir kısmımız için oldukça nostaljik. “Ben seni vurdum, öldün çık” gibi telkinlerin enter tuşuna bastıktan sonra geçerlilik kazandığı ilkel RPG türleri çeşitli bilgisayar/mobil oyunlarının yaygınlaşmasıyla çok daha makul bir zemine oturdu. Artık vurdun vurmadın kavgası yok, vurulduğumuzda avatarımız gerçekten ölüyor. Hakkında pek çok kez konuştuğumuz metaverse ise sanal gerçeklik, çok oyunculu çevrim içi RPG ve internetin bir arada hayat bulduğu bir öte evren olarak tanımlanıyor.Bugün varlık olarak nitelendirdiğimiz var olma hissi, gücünü somut karşılıklardan alıyor. Yani bir bilgisayar oyunundaki avatar ile karşımızda oturan arkadaşımız arasındaki var olma hissiyatının belirleyici noktası, arkadaşımıza direkt olarak temas edebilirken bilgisayar ekranındaki avatar ile aynısını yapamıyor oluşumuz. Somut olan ve olmayan iki örnek arasında ayrım yapmak kolay. Peki ya ikimizin de somut olduğu kanaatini nereden getiriyoruz? İçine doğduğumuz evrenin sunduklarına aşina olmamız bizi gerçek ve eşsiz bir hayat yaşadığımız algısına götürürken, bu düşüncemizde ne kadar samimiyiz? Belki de sadece öyle düşünmek istiyoruzdur. Eğer bu soruya düşündüğün cevap yaşadığımız hayatın monotonluğu ve zorunluluklarının bizi getirdiği noktadan güç alıyorsa, tüm RPG’lerin aynı ilerlemediğini ve hepsinin kendi gerekliliklerini katılımcılara dayattığını hatırlatmak isteriz.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://apos.to/s/62895b979ef96300079346e3" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Devamını oku</a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://apos.to/n/gelecege-donus" rel="noreferrer" style="background-color: transparent; color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Abone ol</a>

Editörün Seçkisi

Geçtiğimiz hafta vizyona giren Dr Strange in the Multiverse of Madness filmini seyrettikten sonra olası tüm hayat senaryolarımız gözümüzün önünden geçti. Ortaokuldaki fraktalları hatırlarsın, Y örüntüsünün ucuna attığınız her iki çentik bir başka dönüm noktası yaratır. Hayat da aynı iki uçlu fraktallar gibi ilerleyerek dallanıp budaklanır. Bir ikilemden sonra karar aldığımız her an kendi ağacımıza yeni bir dal ekliyoruz. “Siyah ayakkabı mı, beyaz ayakkabı mı?” diye bile çok kafa yormamak lazım, kendimizi sonsuz evrenlerde heba etmek istemeyiz.Bir film konusundan çok daha fazlasını ifade eden Çoklu Evren Teorisi, yaşadığımız hayatın tüm detaylarını zaman ve mekandan kopararak çok daha kompleks bir yapının içine sokuyor. Sicim Teorisi ve Kuantum Mekaniği gibi güçlü bilimsel başlıkları temeline alan hipotez, aynı zamanda dedikodu yapar gibi fısıldaştığımız bir diğer yakın akrabasını da gündeme getiriyor. Hayatımızda verdiğimiz en ufak bir kararın bile yeni bir evren yarattığı sistemde, tüm detayları incelikle kodlanmış bir simülasyonun içinde yaşama ihtimalimiz artmıyor mu? Neden biz metaverse’i yaratabiliyoruz da başkasının yarattığı metaverse’in içine dahil olmak bizi rahatsız ediyor, biraz bunları konuşalım.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Metaverse'i kanıksamak</h2>Matrix izlerken ooo, gerçek hayata gelince yok kalsın. Bana bir tane Neo vadetseler ben iki senaryoya uyanmak için de hevesli olurdum.Facebook gibi platformlarda manuel gerçekleştirilen RPG oyunları bir kısmımız için oldukça nostaljik. “Ben seni vurdum, öldün çık” gibi telkinlerin enter tuşuna bastıktan sonra geçerlilik kazandığı ilkel RPG türleri çeşitli bilgisayar/mobil oyunlarının yaygınlaşmasıyla çok daha makul bir zemine oturdu. Artık vurdun vurmadın kavgası yok, vurulduğumuzda avatarımız gerçekten ölüyor. Hakkında pek çok kez konuştuğumuz metaverse ise sanal gerçeklik, çok oyunculu çevrim içi RPG ve internetin bir arada hayat bulduğu bir öte evren olarak tanımlanıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653169119384.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bugün varlık olarak nitelendirdiğimiz var olma hissi, gücünü somut karşılıklardan alıyor. Yani bir bilgisayar oyunundaki avatar ile karşımızda oturan arkadaşımız arasındaki var olma hissiyatının belirleyici noktası, arkadaşımıza direkt olarak temas edebilirken bilgisayar ekranındaki avatar ile aynısını yapamıyor oluşumuz. Somut olan ve olmayan iki örnek arasında ayrım yapmak kolay. Peki ya ikimizin de somut olduğu kanaatini nereden getiriyoruz? İçine doğduğumuz evrenin sunduklarına aşina olmamız bizi gerçek ve eşsiz bir hayat yaşadığımız algısına götürürken, bu düşüncemizde ne kadar samimiyiz? Belki de sadece öyle düşünmek istiyoruzdur. Eğer bu soruya düşündüğün cevap yaşadığımız hayatın monotonluğu ve zorunluluklarının bizi getirdiği noktadan güç alıyorsa, tüm RPG’lerin aynı ilerlemediğini ve hepsinin kendi gerekliliklerini katılımcılara dayattığını hatırlatmak isteriz.<h2 fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yapay düzenin sorgusuz askerleri</h2><img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653169271205.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Durağan bir uygarlığın metaverse’inde sıradan bir günAlarmını kapatmak için uzandığında artık günlerin sırasını karıştırdığını düşündü. Belki yaşlandığı için hafızası zayıflıyordu fakat her gün birbirinin ardı sıra yaşanan benzer günler karıştırılmak için gayet müsait bir durum yaratıyordu.&nbsp;Metroya yürürken her sabah uğradığı fırından iki tane zeytinli poğaça aldı. Bir an için bir tanesini patatesli alma düşüncesi aklından geçse de, keyfini kaçıracak tek bir detayı daha göze alamazdı. Her sabah iş saatlerinde artan kalabalığın içinde kaybolmak üzere yürüyen merdivenlere yöneldi.İşe geldiğinde yapması gerekenleri kontrol etti. Yine benzer belgeleri imzalayacak, her hafta aynı saatte yapılan toplantıya girecek ve bir sonraki haftanın planını oluşturmak üzere masasına dönecekti. Sıcak bir şeyler almak için kahve makinesine yöneldiğinde canının aslında çay içmek istediğini fark etti fakat çay almak için bir alt kata inmesi gerekiyordu. “Aman canım zaten ben hep kahve içerim, ne gerek var uğraşmaya” diye düşünerek vazgeçti.Eve döndüğünde tüm günün yorgunluğunun ardından ceketini bile çıkarmadan koltuğa uzandı. Karnı epey acıkmıştı ve bu yorgunluğun üzerine mutfakta vakit kaybetmek istemiyordu. Geçen sefer bir iş arkadaşı Hint yemekleri yapan bir restoranı epey övmüştü, orayı denemeyi aklından geçirdi. Bir bardak su almak için mutfağa gittiğinde, gözü buzdolabının üzerinde asılı duran pizza dükkanının numarasına takıldı. “Akşam akşam midemin rahatsız olması riskini alamayacağım galiba” diye düşündü, pizza dükkanını aramak için telefonuna uzandı.Akşam yemeğini biraz fazla kaçırınca kısa bir yürüyüş yapmaya karar verdi. Yaşadığı apartmanın iki arka sokağındaki mezarlığın önünden geçerken kendi hayatını düşündü. Her gün benzer rutinlerle yaşadığı tekdüze hayatı gözüne oldukça anlamsız geldi. Fakat her yeni güne uyandığında risk almaktan kaçındığını, yeni seçenekleri daima bir bahaneyle göz ardı ettiğini, rutinlerinin çizdiği çerçevenin güvenli kollarından bir türlü sıyrılamadığını unutuyordu.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yapay evren vs yaratılmış evren</h2><img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653169348274.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.18" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yapay bir evrende var olmak ile yaratılmış bir evrende var olmak ne kadar farklı?Simülasyon Teorisi ne zaman gündem olsa, korku içindeki kaygılı kalabalıklar gerçek hayatta olduğumuza dair çeşitli ispat yöntemlerine yöneliyor. Binlerce yıldır doğup ölen türdeşlerimiz ve evrende silik bir nokta kadar olan izimiz göz önüne alındığında, yaşadığımız hayatın gerçek ya da yapay olmasının ne tür bir fark yaratacağı sorusu önümüze geliyor. Belki bir simülasyon programında sorumlu kişinin ayağı bir kabloya takılabilir ya da bir gün sırf canı sıkıldığı için fişi çekmeye karar verebilir. Bir sabah uyandığında aşina olduğumuz tüm yasaları kökünden değiştirecek bir yenilik getirebilir. Hayata dair her şeyin kontrolünü elinden kaybetme hissi bu kadar korkutucuyken, gerçek hayatın iplerinin bizim elimizde olduğu kanaatine nereden varıyoruz? Evet, canı sıkkın bir programcının kaprisleri bizi birer kuklaya çevirebilir. Fakat yaratıcı inancının bu kadar yaygın olduğu ve dinin insan hayatında sosyokültürel açıdan derin izler bıraktığı dünyamızda, neden ‘gerçek hayat’ takıntısının peşinde bu kadar koşuyoruz, tartışılır.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Her nerede yaşıyor ve yaşatılıyorsak...</h3>Metaverse ve türevi konseptler bizi bu kadar heyecanlandırırken bir benzerimizin uzak bir diyarda nefes alması ya da yukarıdan aşağı akan 0 ve 1’lerden meydana gelmemiz neden bizi bu kadar düşündürüyor? Üzerine sayfalarca tez yazılan, saatlerce tartışılan, geceleri uykumuzu kaçıran her şey tek bir birey olarak var olmanın dayanılmaz hafifliğini göz ardı etmek istemememizden kaynaklanıyor. Toplumsal bir farkındalık ve temenniden yana, saydığımız fikirler aklına düşen her bir insan kendi sahte ya da gerçek hayatının dinamikleri üzerine endişeleniyor. Oysa söz konusu metaverse’e geçerken tercih edeceğimiz avatar olsa hepimiz saçımızı bire bir tasarlamak veya giyim tarzımızı birebir yansıtmak olduğunda oldukça hevesliyiz.&nbsp;Bir haber sitesine kaydolduğumuzda metaverse başlığını ilgi alanlarımıza eklerken, bir simülasyonun veya milyonlarca varyasyonu olan bir standart evrenin içinde yaşıyor olmak neden bu kadar rahatsız edici geliyor anlamıyorum.

Kuantum Mekaniği ile ilgili hikayeler