• Polonyalılar Rus dezenformasyonuna maruz kalıyor: Polonya'da yapılan araştırmalar, Rusya'nın dezenformasyon kampanyalarının Polonyalılar üzerinde etkili olduğunu ortaya koydu.<ul><li>Araştırma sonuçlarına göre, Polonyalıların %60'ı Rusya'nın dezenformasyonuna maruz kaldığını belirtmiştir.</li><li>Uzmanlar, sosyal medya ve diğer iletişim araçları üzerinden yayılan yanlış bilgilerin, halkın algısını olumsuz etkilediğini vurgulamaktadır.</li><li>Polonya hükümeti, bu tür dezenformasyonla mücadele etmek için çeşitli stratejiler geliştirmeyi planlamaktadır.</li></ul>

Canlı Gündem

<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2025/2/2/1742301593273.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.54" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h1><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ortak tarihten inkara: Ukrayna’nın bin yıllık tarihine kısa bir bakış</h1>Ukrayna, yüzyıllar boyunca Slav dünyasının kaderini belirleyen bir sınır hattı oldu. Kiev Knezliği’nden Sovyet dönemine, Holodomor’dan Kırım’ın ilhakına kadar tarih, bu topraklarda hep bir güç mücadelesi ile birlikte yazıldı. 2022’deki Rus işgali de aslında bin yıldır tekrarlanan bir sorunun günümüzdeki yankısı: Ukrayna kime ait?Yazı: Masis KürkçügilRusya lideri Vladimir Putin, Ukrayna’nın varlığını inkar etse de Belarus ile birlikte bugünkü üç ülke, bin yıl önceki Kiev devletinin torunlarıdır. Batı Slavları Katolikliği seçerken, Doğu Slavları 988’de Bizans merkezli Ortodoksluğu benimsemişti. 11. yüzyılda Baltık Denizi’nden Karadeniz’e uzanan bir alana yayılsa da 12. yüzyılda rakip knezlerin çatışmaları nedeniyle zayıflamış; Kumanlar ve Moğolların egemenliğine girmek zorunda kalmışlardı. 14. yüzyılda Moğollarla savaşan Polonya ve Litvanyalılar, 1362’de Kiev’i ele geçirdi. Altın Ordalı Tatarlar ise Kırım ve stepleri ellerinde tuttu.Bu dönemde Kuzeydoğu’da Ukraynalılar başta olmak üzere Polonyalılar, Moldavyalılar, Almanlar, Ermeniler, Yahudiler ve Ruslar bulunmaktaydı. 1240’ta Kiev’in yıkılması ve Moğol istilası, göçebeler ile yerleşikler arasındaki ilişkileri köklü bir şekilde değiştirmiş; köylü ayaklanmalarını tetiklemiş ve eski Kiev devletinin yerine yeni devletler oluşmaya başlamıştı.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="1205" data-start="994" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">13-16. yüzyıllar arasında böylece üç Ortodoks halk şekillendi: Kuzeydoğuda Ruslar, Polonya-Litvanya bölgesinde Belaruslar ve 16. yüzyılda belirgin bir biçimde Polonya’nın egemenliğinde olan Güney Ukraynalılar.</li></ul>Bunların dışında Ukrayna toprakları üzerinde, bir tür cumhuriyetle yaşayan Polonya-Litvanya Birliği’ne, Çarlığa ve Kırım Hanlığı’na karşı mücadele eden göçebe halklardan oluşan “Kozaklar” vardı.Önce Büyük Petro, sonra onun izinden giden 2. Yekaterina döneminde Rusya güneye yerleşti. Galiçya, Lehistan’da kalırken Ukrayna, siyasi haritadan silindi.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#090909" color="#fefefe" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#090909 !important;color:#fafbfc !important" href="https://aposto.com/s/ortak-tarihten-inkara-ukraynanin-bin-yillik-tarihine-kisa-bir?a=customButton?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(9, 9, 9) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Spektrum

Rusya lideri Vladimir Putin, Ukrayna’nın varlığını inkar etse de Belarus ile birlikte bugünkü üç ülke, bin yıl önceki Kiev devletinin torunlarıdır. Batı Slavları Katolikliği seçerken, Doğu Slavları 988’de Bizans merkezli Ortodoksluğu benimsemişti. 11. yüzyılda Baltık Denizi’nden Karadeniz’e uzanan bir alana yayılsa da 12. yüzyılda rakip knezlerin çatışmaları nedeniyle zayıflamış; Kumanlar ve Moğolların egemenliğine girmek zorunda kalmışlardı. 14. yüzyılda Moğollarla savaşan Polonya ve Litvanyalılar, 1362’de Kiev’i ele geçirdi. Altın Ordalı Tatarlar ise Kırım ve stepleri ellerinde tuttu.Bu dönemde Kuzeydoğu’da Ukraynalılar başta olmak üzere Polonyalılar, Moldavyalılar, Almanlar, Ermeniler, Yahudiler ve Ruslar bulunmaktaydı. 1240’ta Kiev’in yıkılması ve Moğol istilası, göçebeler ile yerleşikler arasındaki ilişkileri köklü bir şekilde değiştirmiş; köylü ayaklanmalarını tetiklemiş ve eski Kiev devletinin yerine yeni devletler oluşmaya başlamıştı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="1205" data-start="994" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">13-16. yüzyıllar arasında böylece üç Ortodoks halk şekillendi: Kuzeydoğuda Ruslar, Polonya-Litvanya bölgesinde Belaruslar ve 16. yüzyılda belirgin bir biçimde Polonya’nın egemenliğinde olan Güney Ukraynalılar.</li></ul>Bunların dışında Ukrayna toprakları üzerinde, bir tür cumhuriyetle yaşayan Polonya-Litvanya Birliği’ne, Çarlığa ve Kırım Hanlığı’na karşı mücadele eden göçebe halklardan oluşan “Kozaklar” vardı.Önce Büyük Petro, sonra onun izinden giden 2. Yekaterina döneminde Rusya güneye yerleşti. Galiçya, Lehistan’da kalırken Ukrayna, siyasi haritadan silindi.Modern Ukrayna’yı yaratan koşullar 19. yüzyılda oluştu. Taras Şevçenko ve sonra da İvan Franko gibi ozanların başını çektiği aydınlar, köylülüğe ulusal bir kimlik kazandırmaya çalıştılar. Kentlerin daha ziyade Rus ve Yahudi yoğunluğu karşısında, kırsal kesim ağırlıklı olarak gündelikçi olan Ukraynalı köylülerden oluşuyordu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">19. yüzyılda Rus olmaktan çok Rusça konuşan, ulusal duyarlılığı zayıf, madencilik ve demiryollarında çalışan bir işçi sınıfı ortaya çıktı.</li></ul>Çarlığa karşı radikal muhalefet, Ukrayna’nın özerkliğini veya bağımsızlığını kabul etti. 20. yüzyılda bölgede Çarlık merkezli siyasal akımların yanı sıra Radikal Demokratik Parti (popülist) ve Ukrayna Sosyal Demokrat İşçi Partisi, ayrıca daha sonra güneydoğuda anarşist Mahno’nun da öne çıkacağı anarşist hareket gelişti.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Devrim kapıyı çalınca</h2>Devrimin hayaletleri bugün de yaşamaya devam ediyor. Ukrayna’da devrim, hem genel oya dayanan meclis (Rada) hem de işçi sovyetlerinin varlığında yapıldı. Ekim Devrimi sırasında bir kısım sosyal demokrat, Ukrayna tarihinde bugüne kadar simge isimlerden biri olmaya devam eden gazeteci ve maceraperest Simon Petlyura’nın yönetiminde karşı-devrim kampına geçti.&nbsp;Petlyura, Kiev işçi ve asker sovyeti taraftarlarından binden fazlasını katletti. Bu, Ukrayna’da çok kanlı geçecek iç savaşın ilk katliamıydı. Sovyet taraftarları da Ocak-Şubat 1918’de Kiev’i ele geçirdiklerinde onun subaylarından birkaç yüzünü öldüreceklerdi. Ancak Mart ayında Alman ordusunun işgali üzerine, Georgi Pyatakov komutasındaki Kızıl Muhafızlar burayı boşaltmak zorunda kalacaklardı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="900" data-start="774" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu gelişmeler, Ukrayna milliyetçiliğinde bir yarılmaya yol açacak ve sosyal devrime karşı olanlar yabancı güçlere dayanacaktı.&nbsp;</li></ul>İlk olarak Alman ordusu, ardından Beyaz Ordu’nun Sovyet rejimine karşı sürdürdüğü savaş, diğer bölgelerden bir yıl daha uzun sürdü. Bolşevikler başlangıçta Belarus, Ukrayna ve Rusya arasında bir birlik oluşturmaktan yanaydı. Ancak 1920’de Polonya’nın saldırısı ve Petlyura gibilerinin buna yardımcı olması, “Büyük Rus şovenizmini” de öne çıkardı. Rusya’da kısmi pazar ekonomisinin NEP ile kabul edilmesi bahar havası estirdi ve karşı-devrimcilerle ilişkisini kesen kesimler de yeni yönetimle çalışmaya başladı.Aralık 1922’de, Moskova’nın baskısıyla, millî komünistlerin karşı çıkmasına rağmen Rusya, Belarus, Transkafkasya ve Ukrayna sosyalist cumhuriyetlerinin katıldığı Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği kuruldu.1923’te benzer sorunlarla karşı karşıya olan üç ülkeden biri olarak Ukrayna göreli bağımsızlığını kaybetti. Gevşek bir birlikten yana olan Lenin, Stalin’in merkeziyetçiliğine karşı ölüm döşeğinde mücadele etti. Son iki yılındaki konuşmaları ve mektuplarından derlenen Lenin'in Son Kavgası'na göre, bu dönemde desteklediği Gürcü komünistlerinin yanı sıra Kazan Tatarı Sultan Galiyev de bu merkezileştirmenin hedefi oldu.Ukrayna bundan sonraki ciddi bunalımını, 1920’li yılların sonundaki hızlı sanayileşme hamlesinde yaşadı. Donbas’taki madenleri ve metal sanayisini besleyen Avrupa’nın en büyük hidroelektrik santrali, Dinyeper üzerinde kuruldu. Sanayileşmenin finansmanı ve ülkenin beslenmesi, Ukrayna’da ağır bedellere yol açtı.Kısa bir süre Ukraynacanın eğitimde ve kültürde öne çıkmasının, yerli kadroların göreve gelmesinin ardından, bu durum SSCB’nin bütünlüğüne aykırı görülerek Ukraynalılığın gölgelenmesine girişildi. Rusça konuşanların ağırlığı artırıldı.1931-33’te, NEP döneminde öne çıkanların tasfiyesi sırasında baş gösteren açlık kırımı, tüm SSCB’ye kıyasla Ukrayna’da çok daha ağır sonuçlar doğurdu ve milyonlarca insanın ölümüne yol açtı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="560" data-start="240" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Holodomor olarak anılan bu açlık kırımı, Ukrayna ile Rusya arasında bugüne kadar süren temel anlaşmazlıklardan biridir. Ukrayna bunu bir soykırım olarak nitelemektedir. 1937-39 Stalin temizliği sırasında da birçok Ukraynalı ya infaz edildi ya da “burjuva milliyetçiliği” ile suçlanarak toplama kamplarına gönderildi.</li></ul><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">2. Dünya Savaşı yılları</h2>Ekim 1939’da, Almanya ve Rusya, Hitler-Stalin Paktı ile Polonya’yı paylaştıklarında buradaki Ukraynalı azınlık, SSCB tarafından ilhak edildi. Buna, Haziran 1940’ta Romanya’dan bir kısım da eklendi.1941 yazında Alman orduları Ukrayna’yı işgal ettiğinde, başta Stalin’in Polonya’dan ilhak ettiği bölgelerde yaşayanlar olmak üzere, halkın bir kısmı onları kurtarıcı olarak karşıladı. Ancak kısa bir süre sonra Nazi Almanyası’nın Rusya’dan beter olduğunu anlayan yerel halk, sert bir direniş gösterdi. Naziler, bu direnişi bastırmak için yüzlerce köyü yaktı ve sakinlerini infaz etti. Yahudiler Nihai Çözüm’e tabi tutulurken Ukraynalılar arasından Alman ordusunda gönüllü birlikler kuruldu.1942-43’te Batı Ukrayna’da milliyetçi bir hareket, Ukrayna İsyan Ordusu (UPA) adıyla bağımsızlığa kadar Almanlara, Polonyalılara ve Ruslara karşı mücadeleyi hedefledi. Böylece neredeyse tüm ideolojiler Ukrayna’da savaşın bir tarafı hâline geldi. Alman ordusunun iki ünlü birliği (Nachtigal ve Roland), Yahudi düşmanı Ukraynalılardan oluşurken Auschwitz’i kurtaran Kızıl Ordu birlikleri de Ukraynalılardan oluşuyordu.Kızıl Ordu, 1944’ten itibaren Ukrayna’yı Nazilerden temizledi. Toplamda 1,5 milyonu asker olmak üzere, Ukraynalılar yaklaşık 8 milyon kayıp verdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeniden Ukrayna</h2>Bağımsızlık yanlıları, özellikle ülkenin batısında, 1954’e kadar silahlı bir direnişi sürdürdüler. Ukrayna, 1945’te Birleşmiş Milletler’in kurucu üyesi oldu. 1954’te SSCB’nin yeni yöneticisi Hruşçov, 1654’teki anlaşmanın 300. yılı vesilesiyle, Kırım Tatarlarının 1944’te sürülmesinden sonra çöküntü hâlindeki Kırım’ı diriltmesi için komşu Ukrayna’ya bıraktı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="549" data-start="395" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">1956-1980 arasında Ukrayna’da yeraltında bir direniş sürdü. Bunlar arasında, 1960’ta şiddetle bastırılan Ukrayna İşçi ve Köylü Birliği de bulunuyordu.</li></ul>1989’da Sovyet sistemindeki “liberalleşme” dalgası, Ukrayna’da ulusal egemenlik taleplerini öne çıkardı ve 1990’da parlamento, siyasal egemenlik belgesini onayladı. Ağustos 1991’deki referandumda halkın %90’ı bağımsızlıktan yana oy kullandı. Ancak çoğunluğunu Rusların oluşturduğu Kırım’da bu oran ancak %54’ün biraz üzerindeydi. Ukrayna, 1991’de Bağımsız Devletler Topluluğu üyesi oldu.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Meydan'</h2>Diğer Sovyet ülkelerinde olduğu gibi, Ukrayna’da da eski devlet aygıtının yöneticileri, kamu varlıklarının yağmalanmasına dayanan bir zenginleşme sürecine girdiler ve siyasal partileri de bu kesimler oluşturdu.1994’te Budapeşte’de, ABD ve İngiltere’nin güvencesi altında, Ukrayna, Belarus ve Kazakistan’ın toprak bütünlüklerinin korunması karşılığında nükleer silahlarını Rusya’ya devretmelerini öngören bir memorandum imzalandı. 1997’de, 20 yıl geçerli olmak üzere, Sevastopol’de Ukrayna ile Rusya’nın ortaklaşa yürüteceği bir Karadeniz Filosu oluşturulması konusunda anlaşmaya varıldı. 1996’da anayasası, dili ve para birimiyle kağıt üzerinde Ukrayna’da her şey normal gözüküyordu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="949" data-start="729" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ancak gerçekte ülke çökmüştü. Kitlesel yoksulluk, ekonominin her düzeyde yıkımı, nüfus kaybı ve “Büyük Birader” olarak kalan Rusya ile ona karşı olan Batı arasında alabildiğine kırılgan bir ulusal birlik söz konusuydu.</li></ul>Ukrayna, Meydan Olayları ile yeni bir döneme girdi. Moskova yanlısı Yanukoviç hükümetinin Avrupa Birliği ile anlaşmaktan cayması karşısında, iktidarın değişmesi yönünde bir kitle hareketi öne çıktı. Ukrayna’nın Rusya ile ilişkilerinde belirleyici olan, Rusça konuşan güneydoğu bölgesi ile Kiev merkezi arasında bugüne kadar süren “düşük yoğunluklu” bir çatışma devam etti.Şubat 2014 sonunda, rütbe işaretleri gizlenmiş Rus askerleri tarafından stratejik merkezleri ele geçirilen Kırım’da, 16 Mart 2014’te silahların gölgesinde yapılan&nbsp;bir sözde referandumun ardından önce Kırım’a bağımsızlık ilan ettirildi, hemen akabinde ise aceleyle Rusya’ya bağlandı. Birleşmiş Milletler, Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü karar altına aldıysa da fiili durum devam etti.Rusya ile Ukrayna arasında, 2015 yılında Avrupa ve ABD garantilerini içeren yeni bir anlaşma imzalandı. Ancak bu anlaşma da Putin’in ajanları tarafından ihlal edildi. Tüm bu ihlaller, 2022’deki işgale yol açtı.

Ukrayna, yüzyıllar boyunca Slav dünyasının kaderini belirleyen bir sınır hattı oldu. Kiev Knezliği’nden Sovyet dönemine, Holodomor’dan Kırım’ın ilhakına kadar tarih, bu topraklarda hep bir güç mücadelesi ile birlikte yazıldı. 2022’deki Rus işgali de aslında bin yıldır tekrarlanan bir sorunun günümüzdeki yankısı: Ukrayna kime ait?

Ortak tarihten inkara: Ukrayna’nın bin yıllık tarihine kısa bir bakış

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/Umur_Talu" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Umur Talu</a>&nbsp;Böyle oluyor… Daha önce de olmuştu.İnanılmaz bir "iyilik" çıkıyor içimizden. Dayanışma oluyor, kardeşlik oluyor, yardım oluyor, el oluyor, gözyaşı oluyor, "inşallah" oluyor, acı oluyor, umut oluyor, hesapsız ve sorgusuz anne baba evlat oluyor, tabii öfke de oluyor ama iyilikten yana bir isyanla...Fedakârlık oluyor, enkazı kazıyan tırnak oluyor, kurtarılan bir çocukla sevinçten yumak oluyor, beton arasına uzatılan parmak oluyor, bir ses bir nefes duymaya adanmış kulak oluyor.Bir koliye doluyor, bir TIR’a yükleniyor, bir koşuşturma, bir koşturmaca, elden ele, yürekten yüreğe zincir oluyor.'Kimdir' diye sormuyor, 'kimlerdendi' diye meraklanmıyor, 'neye inanır neye inanmazdı' diye önyargı oluşturmuyor, ne soyunu ne oyunu deşiyor, ne açık başının ne başındaki örtünün derdinde, ne ırkının ne kökeninin ne renginin peşinde,&nbsp;İnsana insan oluyor…Acıyla acı duyuyor…Çocuğa yürek oluyor…Her nefeste yeniden doğuyor.Elbette hep öyle olanları tenzih ederim.Elbette hiçbir zaman iyilik kuşanamayanları zaten hariç tutarım.Ama belki kendimizden de biliyoruzdur ki, böylesi bir felaketle birlikte, ondan hemen önce olamadığımız bir insan olabiliyoruz."İki büyük deprem arası"&nbsp;nefret, hiddet, şiddet kuşananlar, çocukları ayıranlar, bazen aşağılayanlar bazen dışlayanlar, kimilerini ötekileştirenlerin de içindeki o ayırmayan, kayırmayan, dışlamayan insan, insanlık enkazımın altından dışarı çıkıyor, derin bir nefes alıyor, sımsıcak bir ses veriyor.&nbsp;Enkazdan çıkarken gözleri kalbimizin derinliklerine kadar uzanmış küçüğün Türk mü Kürt mü, Sünni mi Alevi mi, Müslüman mı Hıristiyan mı, ailesinin inançlı mı inançsız mı olduğunun bir önemi var mı?Sadece bugün değil, dün de yarın da?Yunanistan'ın devlet televizyonu açılışını depremin enkazına Türkçe türküyle eşlik ederek yapıyor; İsrailliler bir enkaz başında, Almanlar, Fransızlar, Ruslar da Ukraynalılar da, Avustralyalılar, Hollandalılar, Hintliler, Pakistanlılar, Meksikalılar, Koreliler, Çinliler, İngilizler, Araplar, İspanyollar, Macarlar, Polonyalılar… ve unuttuğum nice ekip canla başla, bir can fazla kurtarmak için çabalıyor, kurtardıklarını elden ele ortak hayatımıza teslim ediyorlar.Hor görülen köpekler, dünyanın her yanından bir kokuya, bir ısıya, bir cana ulaşabilmek için enkazdan enkaza koşuyor.Bunlar "milliyetçi" bir şey mi, "enternasyonal, enternasyonalist" mi?Binlerce insanın üzerine yıkılan duvarları kaldırabilmek için, sınırların, düşmanlıkların, nefretlerin duvarlarını yıkabilenlerin bize anlattığı böyle bir şey işte.Özgürlükleri, hakları, kardeşlikleri, barışı enkaz hâline getirenlerin, arsızlık, düşmanlık nefret saçanların dünyasında; hayata tutunabilmek, umut edebilmek için esas hangi değerlere ihtiyacımız olduğuna dair bir insanlık destanı daha yazılıyor; acının, trajedinin, yıkımın orta yerinde!&nbsp;

Polonyalılar ile ilgili hikayeler