Motiflerinin fotoğraflarını bir projeksiyon yardımıyla tuvale kopyalıyorlardı. Yeni Nesnelci ressamlar gibi Fotogerçekçiler de yüzeysel görüntüyü birebir yansıtmak yoluyla sorgulamak ve eleştirmek istediler. Netliği ve detaylarıyla gerçek fotoğrafı neredeyse geride bırakan bu resimler tasvir edilen nesneye yepyeni ve onu teşhir eden bir bakış atarlar. Resmin gerçek bir fotoğraf olmadığını hemen fark eden izleyici, bu olağanüstü kopyanın üzerinden gerçek dünya hakkında düşünecek, onun yüzeyselliğinin bilincine varacaktı. Bu açıdan baktığımızda, kitle kültürünü bir bakıma yüceltmekten geri durmayan Pop Art’çıların tam tersine dünyayı eleştirmiş ve ona mesafeli yaklaşmışlardır.<img src="https://images.aposto.com/2023/1/6/1675515475712.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.01" width="550" alt="M-Maybe A Girl’s Picture-Lichtenstein" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roy Lichtenstein bu resim üzerinden bize birçok şey anlatır. Sanatçı, renkli noktalardan ve kapalı konturlardan oluşan bu kompozisyon diline mükemmel hakim olduğunu ve çizgi roman teknolojisinden resim sanatının pekala bir şeyler öğrenebileceğini kanıtlar. Magazin kültürünün topluma sel gibi akan ürünleri karşısında sanatçılar çelişkili konumlara düşmekten kurtulamamıştır.Kısacası Pop Art’ı birçok değişik sanatsal biçimler takip etti. Ortak özellikleri, son derece sofistike bir düşünsel altyapı ile buna vakıf olunmadan anlaşılması zor olan bir dizi sanatsal proje ve üründür. İzleyiciyi düşünmeye zorlayarak sanatsal sürecin içine çekme çabası sanatı giderek daha entelektüel bir uğraşı haline getirmiştir. Bütün 20.yy sanatına bu özelliğin damgasını vurduğunu söylemek yanlış olmaz sanırım. Sanat 1960’lı yılların ortalarından itibaren madde olmaktan vazgeçmeye başladı. İnsanın karşısına alıp hakkında kafa yorabileceği sanat eserleri ortadan kayboldu. Kısacası sanat daha geniş bir kavramın içinde eridi.Gerçek dünyanın içine bu kadar karışınca da dönüştürme gücünü kaybetti. Bu ürkütücü gerçekliği anlayan sanatçılar sayesinde resim sanatı hayatımıza geri döndü. Ve resim sanatı bütün toplumsal taleplerden arınmıştı artık, hayatı ve sanatı örtüştürme çabasından da vazgeçmişti. Yeniden sanat olmanın vaktiydi. İnsanın derin düşüncelere veya özle bir meraka gerek olmadan sadece hoşlanarak bakacağı güzel görüntüler ve yanılsamalar yeniden doğuşunu yaşamaya başladı.

Roy Lichtenstein ile ilgili hikayeler