Bu nesneleri akla gelebilecek her şekilde sanatlarına dahil ediyorlardı. Popüler Sanat’ın kısaltılmışı olan Pop Art, İngiltere’de ve ABD’de aynı anda ortaya çıkmıştır.Savaş sonrası tüm dünyanın çok üretken olduğu, ekonomik mucizelerin yaşandığı 1950’li yıllarda modern günlük hayatın alelade nesneleri artık birer sanat eseriydiler. Pop Art sanatçıları popüler kültürün imajlarından, bulvar basınından, reklam dünyasından, sinemadan ve ürün ambalajlarından faydalanmaktaydılar.Sanat, gündelik hayata giren ve etkisini her geçen gün artıran resimli medyaya ayak uydurmak zorundaydı.Ortaya çıkan yeni eserler artık sanatçıların düşünsel ürünleri olmaktan çok “resme bakarak yapılmış resimler”di. &nbsp;Bu resim dünyasını herkes çok iyi biliyordu elbette. Yıllardır üretilen seçkin soyut resimlerle kıyaslandığında kimsenin sanattan korkmasına gerek kalmamıştı. Sanattan çok iyi anlamak, iyi bir eğitimden geçmiş olmak gerekmiyordu. Bu resimlerde kullanılan nesneler herkes tarafından çok iyi tanınıyordu. Mesela bir örnekle taçlandıralım:<img src="https://images.aposto.com/2023/1/6/1675514804269.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.89" width="550" alt="Robert Rauschenberg, Kanyon (1959)" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">“Kombine resim”’in mucidi Robert Rauschenberg çok farklı üç boyutlu nesnelerle birleştirilen kolajlar ve yağlıboya resimler yapmıştır. Dadaizmden ve Duchamps’in Ready-made eserlerinden cesaret alarak, tuvalini duvar kağıtlarıyla, gazete kesikleri veya film afişleri hazırladıktan sonra saat, yastık, trafik levhası, doldurulmuş kuşlar gibi objeleri onun üzerine yapıştırıyordu. Bu kompozisyonlarla resmin gerçekliği başka boyutlara taşınıyor ve tema, içerik, anlam arasında meydana gelen etkileşimle yeni bir resim estetiği doğuyordu. Rauschenberg’in görüşüne göre geleneksel bir manzara resmi yalnızca doğanın algılanışının resmiydi; kombine resim ise doğanın ta kendisiydi. Kullandığı teknikler ve ifade biçimlerinin çeşitliliği nedeniyle “Pop Art’ın babası” olarak tanımlanır. Bu akım özellikle gençleri çok etkiledi. Müzelerin tozlu raflarında yorumlanmayı beklemiyordu sanat. O, bakılan her yerdeydi. Kola şişelerinin, çorba konservelerinin ve hatta deterjan paketlerinin üzerinde kolaylıkla bulunabilirdi.<img src="https://images.aposto.com/2023/1/6/1675514866605.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.14" width="550" alt="Andy Warhol'un tasarladığı deterjan paketi" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Pop art sadece endüstriyel kitle kültürünün ürünlerini kullanmamıştı; eserler Andy Warhol’un (birazdan kim olduğuna yakından bakacağız) “Fabrika”sında seri biçimde üretiliyordu. Sorunsuz ve istenildiği şekilde ayarlanabilen bir çoğaltma tekniği olan serigrafi, sanatçıların en çok sevdiği iletişim haline geldi.Çok sayıda çoğaltılan resimler ve nesneler sanat eserinin tekil karakterini ortadan kaldırdılar. Bu nedenle Popüler Sanat, yüksek sanatla kitle kültürü arasında kendine özel bir yer buldu.Pop Art kültüründe eğer istenirse ince bir yergi de bulunabilir. Çünkü Amerikan kitle kültürünü yeriyorlar mı yoksa yüceltiyorlar mı anlaşılmıyordu. Bu tamamen kişinin kendi yorumuna bağlı kalmış bir durum.

Yıldızlı Bir Hikâye

Pop art’ın doğumu olarak kabul edilen 1958 yılı, savaşın içine doğan insanların kültürüydü. Her ne kadar önceleri soyut resimlerle uğraşsalar da yaşama daha sıkı bağlanmak adına ressamlar, etraflarındaki nesneleri saklandıkları yerden gün yüzüne çıkarıyorlardı.

HER ŞEY GÜZEL

Motiflerinin fotoğraflarını bir projeksiyon yardımıyla tuvale kopyalıyorlardı. Yeni Nesnelci ressamlar gibi Fotogerçekçiler de yüzeysel görüntüyü birebir yansıtmak yoluyla sorgulamak ve eleştirmek istediler. Netliği ve detaylarıyla gerçek fotoğrafı neredeyse geride bırakan bu resimler tasvir edilen nesneye yepyeni ve onu teşhir eden bir bakış atarlar. Resmin gerçek bir fotoğraf olmadığını hemen fark eden izleyici, bu olağanüstü kopyanın üzerinden gerçek dünya hakkında düşünecek, onun yüzeyselliğinin bilincine varacaktı. Bu açıdan baktığımızda, kitle kültürünü bir bakıma yüceltmekten geri durmayan Pop Art’çıların tam tersine dünyayı eleştirmiş ve ona mesafeli yaklaşmışlardır.<img src="https://images.aposto.com/2023/1/6/1675515475712.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.01" width="550" alt="M-Maybe A Girl’s Picture-Lichtenstein" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roy Lichtenstein bu resim üzerinden bize birçok şey anlatır. Sanatçı, renkli noktalardan ve kapalı konturlardan oluşan bu kompozisyon diline mükemmel hakim olduğunu ve çizgi roman teknolojisinden resim sanatının pekala bir şeyler öğrenebileceğini kanıtlar. Magazin kültürünün topluma sel gibi akan ürünleri karşısında sanatçılar çelişkili konumlara düşmekten kurtulamamıştır.Kısacası Pop Art’ı birçok değişik sanatsal biçimler takip etti. Ortak özellikleri, son derece sofistike bir düşünsel altyapı ile buna vakıf olunmadan anlaşılması zor olan bir dizi sanatsal proje ve üründür. İzleyiciyi düşünmeye zorlayarak sanatsal sürecin içine çekme çabası sanatı giderek daha entelektüel bir uğraşı haline getirmiştir. Bütün 20.yy sanatına bu özelliğin damgasını vurduğunu söylemek yanlış olmaz sanırım. Sanat 1960’lı yılların ortalarından itibaren madde olmaktan vazgeçmeye başladı. İnsanın karşısına alıp hakkında kafa yorabileceği sanat eserleri ortadan kayboldu. Kısacası sanat daha geniş bir kavramın içinde eridi.Gerçek dünyanın içine bu kadar karışınca da dönüştürme gücünü kaybetti. Bu ürkütücü gerçekliği anlayan sanatçılar sayesinde resim sanatı hayatımıza geri döndü. Ve resim sanatı bütün toplumsal taleplerden arınmıştı artık, hayatı ve sanatı örtüştürme çabasından da vazgeçmişti. Yeniden sanat olmanın vaktiydi. İnsanın derin düşüncelere veya özle bir meraka gerek olmadan sadece hoşlanarak bakacağı güzel görüntüler ve yanılsamalar yeniden doğuşunu yaşamaya başladı.

Richard Estes, Chuck Close ya da Philip Pearlstein gibi Fotogerçekçiler gerçekliği tam bir fotoğraf makinesi gibi yakalamaya çalışmışlardır. 


FOTOGERÇEKÇİLİK – HİÇBİR ŞEY GERÇEK DEĞİL

• Londra merkezli müzayede evi Christie’s, ilk canlı yayın açık artırmasını <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmMTA0ZjRiNzE3OWI1MDAwNmNjNDM1MSZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZuZXdzLmFydG5ldC5jb20lMjUyRm1hcmtldCUyNTJGY2hyaXN0aWVzLWh5YnJpZC1vbmUtc2FsZS00MjEtbWlsbGlvbi0xODkzNTI3""">gerçekleştirdi.</a><ul><li>Açık artırma: New York, Londra, Paris ve Hong Kong’u kapsayan etkinlik; her şehrin yerel saatine göre farklı bölümlerde başladı. Etkinlikte satılan eserlerin toplam değeri ise 421 milyon dolar. &nbsp;</li><li>Eserler: Açık artırmada en yüksek fiyata satılan eser, 46,2 milyon dolarla Pop Art çalışmalarıyla tanınan Roy&nbsp;Lichtenstein’ın Nude with Joyous Painting oldu.</li></ul><figure class="image"><img src="http://api.apos.to/uploads/images-2020-07-16T17:23:09.694Z.jpeg" alt="picasso"><figcaption>Ressam Pablo Picasso’ya ait olan ve 1954-55 yıllarında Eugene Delacroix’in Femmes d'Alger dans leur appartement eserinden ilhamla oluşturduğu 15 parçalık&nbsp;Cezayirli Kadınlar (les femmes d’Alger) serisinden F tablosu ise 29,5 milyon dolara alıcı buldu. Fotoğraf: Artnet üzerinden</figcaption></figure>

Pop Art ile ilgili hikayeler