Arredamento Mimarlık

Sanat, teknolojinin resepsiyonu ve nesneleştirilmesi bağlamında mimarlığa göre erkencidir.Teknoloji gerçeğiyle neredeyse barışık gözükür.

Teknoestetik: Teknoloji Hayranlığından Teknoloji Korkusuna 

Neden veya nasıl? Bir heykel, toplumsal bellekte yer edinene dek süreci, materyali ve ortamını anlamak durumunda. Bizler emeğin sonucunu görsek de öncesindeki efor, tutkuyu işaret ediyor. Aşkı tanımlarken onun bir göstergesi tutku olduğu için onu da hesaba katıyorum ister istemez. Sadece bu da değil belki, sevgi ve sevda sözcükleri de anılmalı.Peki, abide neresinden tutunuyor mekânsal tezahür olarak? Her şeyden evvel heykel, abide veya anıt, bizim için özel olan statü neyse bize başka şeyleri düşündürüyor. Somut veya soyut anlamlarının altında sadece “güzel olana doğru” yönelmek bile başlı başına bir amaç. Alain Badiou da Nicholas Truong’la yaptığı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMjY3NzUyMzcxNTc2MDAwNmFmYjliMSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmNhbnlheWlubGFyaS5jb20lMjUyRmtpdGFwZGV0YXklMjUyRjE3NTI4JTI1MkZhc2thLW92Z3UlMjUyRg=="">söyleşide</a> “Yalnızca güzel bir bedene hayran olurken bile, onu istesem de istemesem de Güzel’in düşüncesine doğru ilerlerim.” diyerek doğruluyor beni. Hakikaten bir parkta veya köşebaşında yer alan bir eser, bizleri düşündürmek, bizlere kendini sevdirmek için yer almıyor. Ama amacı dışındaki varoluşunun belleğimizde uyandırdığı duygular onu materyaliyle tanımlamamızdan öteye geçiyor. Bu Behice Yazgan Parkı’ndaki kadın heykeli için de Bakırköy Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’ndeki düşünen adam heykeli için de geçerli. Durup düşünüyoruz sonuçta, değil mi? Bunu yapanları, ellerinden çıkardıkları bu işlerin bize bakışını veya bizim perspektifimizin yettiği kadarını.&nbsp;Şehri unutmadan… Mimarlık tarihçisi Uğur Tanyeli, bir tutkunun neticesinde oluşan estetik anlayışın -ve belki kaygının- şehirlerde 15. yüzyıldan sonra ortaya çıktığını belirtiyor. 20. yüzyıla geldiğimizde “güzel kavramını düşündürenleri” farklı bir mekâna alma isteğiyle yanıp tutuşuyor olmalıyız ki heykeller kapalı veya açık alanlarda sergilenmeye başlıyor uyandırmak istedikleri duygulara göre. İstanbul da nasibini alan bir şehir. Mekân algısı da tarihî katmanları da sınırsız. Tarih boyunca kim iktidara geldiyse öncekilerin eserlerini yıkması da bundan. Bu konuda Ayşe Hür’ün bu konuda nefis notlarıyla eşlik ettiği podcast <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMjY3NzUyMzcxNTc2MDAwNmFmYjliMSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmVwaXNvZGUlMjUyRjV0RTQwUDJ4aUZmTWpSaEdZc1hqc0QlMjUzRnNpJTI1M0RNVkp5QjdKdVNSZVVLMW56SWVzZV9n"">bölümünü</a> dinlemenizi öneriyorum.&nbsp;Bir şehrin sevgi veya aşk noktaları olarak gördüğüm heykellerin, bu pazar gününüzde bir yer etmesi dileğimle.&nbsp;

Aposto İstanbul

Günün anlam ve önemine binaen bir şehrin mekânsal yansımalarında aşkı nasıl görürüz onu düşünüyorum. Yani aşk nasıl tezahür eder bir mekânda? Herkes için cevabı özneldir muhakkak. Benim için cevap heykeller. 

Uğur Tanyeli ile ilgili hikayeler