🚴🏻 KRA Gran Fondo Antalya by AG Tohum&nbsp;amatör yol bisikleti yarışından elde edilecek kayıt gelirleri depremden etkilenen çocuklar için kullanılacak. Kayıtlar 24 Nisan’da son bulacak.

Aposto Gündem

ABD’li Greg LeMond tarihin en büyük bisikletçilerinden biri. Büyük tur kazanması asla şaşılacak bir olay değil. Bir dünya şampiyonluğu kazanması da öyle. Ancak 1989 yazında başardıkları onun gibi bir efsane için bile unutulmaz. Üstelik bisiklet ve hatta hayat onu bırakmaya karar verdikten sonra.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Fransa’nın Chambery kasabasında koşulan 56’ncı yol bisikleti dünya şampiyonasına Greg LeMond favorilerden biri olarak gelmişti. 21 kez geçilen La Montagnole, kısa ancak sert bir yokuştu ve bu yüzden yarış genel klasmancılara uygun görünüyordu. Herkes LeMond ve Laurent Fignon arasında bir rövanş bekliyordu. İkili daha birkaç hafta önce tarihin en yakın biten Fransa Turu’nda dramatik bir finale imza atmıştı. Ancak işlerin sprint finişine kalması halinde bu alanda dünyanın en iyisi olan İrlandalı Sean Kelly aportta bekleyecekti. Ne de olsa Kelly’nin kariyerinde sonuncusunu o sene kazandığı dört Fransa Turu yeşil mayosu vardı.O yıllarda dünya yol bisikleti şampiyonaları bugünkü gibi sekiz gün ve 13 yarıştan değil sadece bir hafta sonu ve üç yarıştan oluşuyordu. Cumartesi koşulan kadınlar yarışını kazanan Jeannie Longo dördüncü kez dünya şampiyonu olmuş ve bu alanda hem kadınlar hem de erkeklerde bir rekora imza atmıştı. 1995’te beşinci şampiyonluğunu kazanan Longo’nun rekorunu halen kırabilen bir bisikletçi bulunmuyor.Ertesi gün koşulan erkekler yarışında işler Sean Kelly’nin istediği gibi gidiyordu. Arka arkaya çıkılan La Montagnole’de peloton bir bir dökülürken, Sean Kelly kalan küçük ancak güçlü gruba tutunmayı başarmış ve sprint finişi için hazırlıklarını yapmaya başlamıştı. Son tura girilirken bastıran yağmur yarışı da hareketlendirmişti. Atağını yapan Laurent Fignon belirleyici hamleyi yapmış gibi görünüyordu. Ta ki, o yaz pek çok kez yaşadığı gibi, LeMond’un nefesini ensesinde hissedene dek.1989 Dünya Şampiyonası’nı konuşurken, henüz sadece bir ay önce biten o yılın Fransa Turu'na değinmemek olmaz. Tarihin en unutulmaz finaline sahne olan 1989 Fransa Turu (özür dilerim Tadej), aynı zamanda birinci ve ikincinin en küçük zaman farkıyla birbirinden ayrıldığı tur olma unvanını günümüzde de koruyor. Son gün Versailles’da başlayıp Champs-Elysees’de biten 24,5 km’lik zamana karşı etabına ‘83 ve ‘84’ün şampiyonu ev sahibi Laurent Fignon, ‘86’nın şampiyonu Greg LeMond’un 50 saniye önünde başlamıştı. Her ikisinin de pelotonun en iyi zamana karşıcılarından olmaları sebebiyle, LeMond’un bu farkı kapatması pek mümkün görünmüyordu. Ancak imkânsız gibi görünen gerçek oldu ve ABD’li bisikletçi Fignon’un sadece sekiz saniye önünde genel klasmanı kazanmayı başardı. 1989’daki Dünya Şampiyonası, tarihin en unutulmaz Fransa Turu’ndan çok kısa bir süre sonra LeMond-Fignon rekabetinin buharı üstündeyken koşulmuştu.Chambery’de arka arkaya gelen yokuşlarda gruba tutunmayı başaran süper sprinter Sean Kelly’den başkasının artık dünya şampiyonu olması büyük sürpriz sayılacaktı. Ancak LeMond yokuş alma konusunda Kelly’den çok daha mahir olduğundan son düzlükte rakibinden daha taze kalmıştı. Üstelik ABD’li bisikletçi saf yokuşçu bir genel klasmancı değil, sprint de atabilen çok yönlü bir isimdi. Bunu da finişte gösterdi. 1983’ten sonra ikinci ve son dünya şampiyonluğunu kazanan Amerikalı efsane bunu yaparken tarihin en güzel bisiklet fotoğraflarından birini de bize armağan ediyordu. Yüzünde kazanmanın coşkusu vardı belki ama son iki yılda yaşadıkları muhtemelen aklından bir film şeridi gibi geçiyordu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1663787155449.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.48" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Soldan sağa: üçüncü Sean Kelly, şampiyon Greg LeMond ve ikinci Dimitri Konyshev (Velominati)Greg LeMond’un 1989 yazında yaşadığı iki olağanüstü başarı bir bisikletçinin doğuş hikayesi değil, yeniden doğuş hikayesiydi. LeMond 1986 yılında kazandığı Fransa Turu ile zaten rüştünü ispat etmişti. Fakat 1987-1989 arasındaki iki yılda yaşadıklarıyla bırakın Fransa Turu’nu ve dünya şampiyonluğunu kazanmayı, hatta bisiklete binmeyi, hayatta kalması bile bir mucizeydi.Kader ağlarını 1987 Tirreno-Adriatico’da örmeye başladı. İtalya’da koşulan bu bir haftalık bahar turunda düşerek el bileğini kıran LeMond tedavi için ülkesine döndü. Burada yaşadıklarıysa, başlı başına filmlere konu olabilecek bir talihsizlik öyküsüydü. Tedavisini tamamladıktan sonra Avrupa’ya dönmeye ve Fransa Turu şampiyonluğunu korumaya hazırlanan yıldız bisikletçi, babasının California’daki çiftliğinde amcası Rodney Barber ve kız kardeşinin eşi Patrick Blades ile hindi avına çıktı. Av sırasında birbirinden ayrılan üçlüden Blades birden arkasındaki çalılıktan bir ses duydu. Duyduğu sesin bir hindiye ait olduğunu düşünen Blades döndü ve pompalı tüfeğini ateşledi. Fakat bu ses bir hindiden değil Greg LeMond’dan çıkmıştı. Sırtından 60 saçma tanesiyle vurulan LeMond’un hayati tehlikesi bulunuyordu. Neyse ki o sırada yakınlardaki bir ambulans helikopterle 15 dakika içinde hastaneye kaldırıldı ve hemen ameliyata alındı. Ancak kanının neredeyse üçte ikisini kaybetmişti. Buna rağmen hayatta kalmayı başardı. Doktoru, 20 dakika geç kalınsaydı kan kaybından öleceğini söylemişti.Hayatına mal olabilecek bu kaza ve ameliyat sonrası oluşan komplikasyonlar doğal olarak LeMond’un 1987 sezonunun heba olduğu anlamına geliyordu. Bisiklet belli ki LeMond’u artık bırakmak istiyordu, ancak onun bisikleti bırakmaya niyeti yoktu. Vücudunda, üçü dış kalp zarı ve beşi akciğerinde olmak üzere, 35 saçma tanesiyle yaşamaya devam eden ABD’li bisikletçi 1988’de spora geri döndü. Ne var ki, geri dönüşü aşırı antrenmandan kaynaklanan tendonit sebebiyle yarıda kesildi ve yeniden ameliyat masasına yatmak zorunda kaldı. Böylece 1988 Fransa Turu’nu da kaçırmış oldu.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1663787362832.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.68" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">LeMond Champs-Elysees'de zafere doğru pedal çeviriyor. (Bicycling Magazine)Aslında 1989 sezonu da kendisi için çok iyi başlamamış, ne Paris-Nice bir haftalık turunda ne de İtalya Turu’nda başarıya ulaşabilmişti. Pelotonun diğer yetenekli isimleriyle artık rekabet edemediğini düşündüğünden olsa gerek eşi Kathy’ye Fransa Turu’ndan sonra sporu bırakmaya niyetli olduğunu söyledi.&nbsp;İşte Greg LeMond tüm bu badireleri, fiziksel ve zihinsel bariyerleri aşarak 1989 yazını sporcu kariyerinin en özel iki ayı haline getirmeyi başardı. 1990 yılında bir kez daha Fransa Turu’nu kazanan büyük efsane 29 yaşında üçüncü kez sarı mayoyu sırtına geçirdikten sonra dört yıl daha bunu denemesine rağmen tekrar en üst seviyeye çıkmayı başaramadı.Greg LeMond ölüme karşı savaşını kazandıktan sonra iki Fransa Turu ve bir de dünya şampiyonluğu kazandı. Bu, yaşananların ilham verici tarafı. Üzücü tarafınıysa Greg LeMond kendisi dile getiriyor: “Kazadan sonra sanırım benim için işlerin iyi gittiği sadece üç ay vardı. (1989 Temmuz’da kazandığı Fransa Turu, Ağustos’ta kazandığı dünya şampiyonluğu ve 1990 Temmuz’da kazandığı Fransa Turu) Geri kalan zamanlarsa sadece ıstırap, çile ve sürekli yorgunluktan ibaretti…Tabii ki yarış tarihini yeniden yazamazsınız. Ancak şundan eminim ki av kazası olmasaydı [rekor olan] beş Fransa Turu zaferi kazanırdım” &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

Mucizeler Zaman Alır

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/eneskanbur" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Enes Kanbur</a>Tokyo 2020’de yol bisikleti yarışları, hem erkeklerde hem kadınlarda şehrin merkezinden start alıp Formula 1 yarışlarına ev sahipliği yapan Fuji Speedway pistinde sona erdi. Başlangıç ve bitiş noktaları aynı ancak parkurlar farklıydı.Ekvador’a ikinci altınErkekler yol bisikletinde çok zorlu bir parkur vardı. 234 kilometre içinde biri Fuji Dağı olmak üzere beş kayda değer tırmanış, sürekli bir iniş ve çıkış, kazanılacak toplam 4865 metre dikey irtifa...Favorilerimiz belliydi. Slovenler Primoz Roglic ve son Tour şampiyonu Tadej Pogacar ile, Britanyalılar Yates kardeşler ve Geraint Thomas ile, Kolombiyalılar Rigoberto Uran ile, onların komşuları Ekvador ile Richard Carapaz ile altını hedefliyordu. Belçika ise Wout van Aert ile 2016 Rio’da olduğu gibi altını kapmak istiyordu.<img src="https://images.aposto.com/2021/6/4/1627590592272.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.36" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: IndependentYarış aslında son 40 km içinde başladı. Fuji sakince geçildi, bir sonraki tırmanış Mikuni’de tempoyu ilk veren Pogacar’dı. Kanadalı Michael Woods da aynısını yaptı. En güçlü 13 kişi o grupta kaldı.25 kilometre kala gaza basan ABD’li Brandon Mcnulty’yi yalnızca Carapaz takip edebildi. Biliyorduk ki Carapaz daha güçlüydü, ve sona yaklaşırken, altı km kala Carapaz’ın atağı geldi. Ekvador tarihinin ikinci olimpiyat altınını işte bu atak getirdi. Bu hem Carapaz’ın kariyerindeki ilk tek günlük yarış zaferiydi, hem de kendi söylediğine göre başına gelebilecek en güzel şeydi. Bu mütevazı Güney Amerikalı, madalyayı alırken muhtemelen onu ülkesinde karşılayacak kalabalığın coşkusunu düşünüyordu.İkincilik için sekiz kişilik bir sprint atıldı, beklenildiği gibi Van Aert gümüşü boynuna taktı. Pogacar ise podyumu tamamladı.Akademik ve olimpik bir şampiyonKadınlar yol yarışı başlarken düşünüyorduk ki yarış başlayacak, bir kaçış grubu oluşacak, peloton içinde ataklar olacak, turuncu formalı bir sporcunun atağı başarılı olacak ve altın madalya ona gidecek. Ancak bir noktadan sonra işler farklı gelişti.Beşli kaçış grubu, 137 kilometrelik parkurun ortalarına doğru farkı bir hayli arttırdı. Zira dünyadaki belki de en güçlü 10 kadın bisikletçiden dördüyle Tokyo’ya gelen Hollandalılar, birlikte çalışma konusunda pek iyi görünmüyorlardı. Güney Afrikalılar ve İtalyanlar da iyi kadrolara sahipti ama onlardan bekleneni ortaya koyamadılar.Kaçış grubundaki Anna Kiesenhofer, son 40 kilometreye girerken en önde tek başına kaldı. Pelotonla arasında beş dakika civarı bir fark vardı. Son on, beş ve hatta bir kilometreye giriyorduk ve bu pek tanımadığımız Avusturyalı hâlâ en öndeydi. Ve evet, Kiesenhofer finiş çizgisini ilk sırada geçti ve 2020 Tokyo’nun en akıl almaz işlerinden birini yaptı.<img src="https://images.aposto.com/2021/6/4/1627590438899.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Peki kimdi bu Kiesenhofer? Kendisi 2014’e kadar bir triatletti. 2014’te bisiklete başladı, bu sürede Katalonya Üniversitesi’nde matematik doktorası yaptı. 2017’de tam zamanlı profesyonel bir sözleşme yapmış ancak sene sonunda yeni bir sözleşme bulamamıştı. Sonrasında amatör olarak bu spora devam etti. 2019, 2020 ve 2021’de ülkesinin zamana karşı şampiyonu oldu. Böylece Tokyo 2020’de yer aldı. Söylediğine göre yarışı ilk 20-25’te bitirmek için Tokyo’ya geldi. Belli ki beklentilerin biraz (!) ötesine geçti.Evet, Kiesenhofer bir mucize yarattı. Öte yandan hayal kırıklığı yaşayanlar da vardı. Hollandalı Annemiek Van Vleuten bu isimlerin başında geliyordu. Uzun süre Tokyo’da altın almak için çalışmıştı. Bir de finişten ikinci geçerken yarışı kazandığını sanması, bu duruma tuz biber ekti. Bronz ise sezonun en çalışkan isimlerinden İtalyan Elisa Longo Borghini’ye gitti.

Punto 

Yol bisikletinde olimpik yarışlar açılış gününün hemen ertesinde koşuldu, bize büyük bir sürpriz ve birçok hikâye miras bıraktı.

Fuji Dağı'nda rekabet

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">• Yüzmede erkekler 200 metre kelebek stilde Macaristan'dan Kristof Milak, 1.51.25'lik derecesiyle olimpiyat rekoru kırdı ve şampiyon oldu. Kadınlar 1500 metre serbest stilde Katie Ledecky, 15.37.34'lük derecesiyle altın madalyaya uzandı. Ariarne Titmus ise kadınlar 200 metre serbest stilde 1.53.50'lik süresiyle olimpiyat rekoru kırarak altın madalyaya ulaştı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Halter: Erkekler 73 kiloda Zhiyong Shi, koparmada 166, silkmede 198 ve toplamda ise 364 kilo kaldırarak 3 olimpiyat rekoru birden kırdı ve altın madalyanın sahibi oldu.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bisiklet: Primož Roglič yol bisikleti erkekler zamana karşı yarışında altın madalya kazandı.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Cimnastik: Simone Biles, sağlık sorununun devam etmesi nedeniyle kadınlar takımın ardından bireysel genel tasnif finallerinden de çekildi. Takım finalinin kendisi için çok stresli geçtiğini belirten Biles, "%100 orada olmanız gerekiyor, bunu yapamazsanız incinirsiniz. Titriyordum, uyuyamadım. Daha önce bir yarışma öncesinde hiç böyle hissetmemiştim. Performansımdan sonra devam etmek istemedim." ifadelerini kullanmıştı.</li></ul>

yol bisikleti ile ilgili hikayeler