Sporun müzik, eğlence, sanat ve popüler kültür arasındaki kesişimini inceleyen özel, multidisipliner dosyalar, keyifli ve bilgilendirici hikâyeler.

Punto Dosya, her hafta e-posta kutunda.

Punto Dosya

Nikola Jokić, Denver Nuggets'ın kaderini nasıl değiştirdi?

Bambaşka biri: Nikola Jokić

Biri kusursuz planlamanın, diğeriyse sarsılmaz bir kararlılığın eseri

Finalin iki yüzü: Haaland-Lukaku

2023 Şampiyonlar Ligi finali dünyanın en iyi merkez forvetlerinden ikisini karşı karşıya getirecek. Bugün Erling Haaland ve Romelu Lukaku geldikleri seviye itibariyle gıptayla izlenen futbolcular olsa da bu noktaya geliş şekilleri birbirlerinden oldukça farklı. Biri kusursuz planlamanın, diğeriyse sarsılmaz bir kararlılığın eseri.Futbolun en üst seviyesine gelme hikayeleri birbirlerinden oldukça farklı olsa da Haaland ve Lukaku’nun çok benzer özellikleri de var. Hem saha içinde hem de saha dışında. İki oyuncu da saha içinde fiziksel varlıklarını hemen hissettiriyor. 1.90’ın üstünde boylarıyla çoğu savunmacıya tepeden bakmaları bir tarafa, müthiş atletik yetenekleri onları durdurulması çok zor, hatta çoğu zaman imkânsız hale getiriyor. Henüz 18 yaşında Molde’de forma giyerken dört gol attığı bir Brann maçından sonra, teknik direktörü Ole Gunnar Solskjaer’in Haaland’ın oyun tarzını Lukaku’ya benzetmesi boşuna değil. &nbsp;Saha dışındaki en önemli ortak özellikleriyse her ikisinin de babasının eski futbolcu olması. Özellikle Norveçli futbolcunun kariyerinde babası Alf-Inge “Alfie” Haaland’ın katkısı yadsınamaz.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686232574818.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Alf-Inge “Alfie” Haaland/ Getty ImagesAlfie Haaland kesinlikle oğlu Erling gibi bir süperstar değildi. Ama 10 yıl boyunca İngiltere Premier Ligi’nde forma giymiş; Nottingham Forest, Leeds United ve Manchester City gibi üst düzey kulüplerde oynamış birinin tecrübesi ve “sektör” dinamiklerine hâkim olması oğluna verecek çok değerli tavsiyeleri olduğu anlamına geliyordu. Ama baba Haaland’ın oğlunun kariyerini yönetmesi gibi bir durum söz konusu değil, o sadece bir danışman ve son kararı her zaman Erling’in verdiğini söylüyor. Norveçli süper yıldızın verdiği kararlarda ise öne çıkan faktörler hep aynı: En fazla dakika alacağı ve en fazla kendini geliştirme imkânı bulacağı kulübe gitmek. Çünkü tek hedefi dünyanın en iyisi olmak.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Planı olan bir adam</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686232626102.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The TimesAlt yaş gruplarında kendini gösteren bütün sporcuların hayali ve hedefi dünyanın en iyileri arasında yer almaktır. Erling Haaland’ın hayali de profesyonel olmadan önce bundan farklı değildi. Onu diğer yetenekli oyunculardan ayıran en önemli özelliğiyse hedeflerini gerçeğe dönüştürecek azme sahip olması ve bunun için nelerden fedakârlık etmesi gerektiğinin farkında olmasıydı.&nbsp;Gerek eski antrenörleri gerek takım arkadaşları, onun hakkında konuşan herkesin buluştuğu iki ortak nokta var: Birincisi, kendini geliştirmek için gösterdiği efor, ikincisiyse futbola olan tutkusu.Bugünlerde Leeds United forması giyen, Salzburg’dan eski takım arkadaşı Maximilian Wöber Erling Haaland’ın düşünce tarzını şöyle anlatıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 64, 154); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 64, 154); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“O kesinlikle müthiş bir profesyonel. Biz deplasman yolculuklarında kâğıt falan oynarken, onun uyku ve beslenme düzenini nasıl geliştireceğine dair bilimsel birtakım makaleler okuduğunu görürdük. Erling her zaman kendini geliştirip bir adım daha ileri atmak için en ufak detayları bile düşünür.”</blockquote>Haaland’ın daha 18 yaşında Salzburg’a transfer olduğu düşünülürse, gösterdiği zihinsel olgunluk Wöber’in anlattıklarını daha da etkileyici hale getiriyor.Alfie’nin futbolu bırakmasından sonra memleketleri Bryne’ye dönen Haaland’lar aslında bir anlamda Erling’in de kaderine yön verdi. Küçük yaşta pek çok sporda başarılı olabileceğinin sinyallerini veren Erling, futbolun yanında hentbolda da geleceği parlak bir genç olarak görülüyordu. Ancak o tercihini futboldan yana kullandı. Bunda Bryne’nin bir futbol kenti olarak öne çıkmasının payı elbette önemli.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686232795267.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.96" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The SunBryne’nin bir diğer önemi de Haaland ailesinin şehre taşındığı 2004 yılında şehrin kulübü Bryne FK’nın inşa ettiği yeni çim zeminli kapalı saha. Alfie Haaland, bu saha olmasa oğlunun bugün bulunduğu yere gelip gelemeyeceğinden emin olmadığını belirtiyor.Antrenörleri küçük yaşta Erling hakkındaki tek endişelerinin sıska vücut yapısı olduğunu söylüyor, bunun büyük bir futbolcu olma yolunda kendisine engel teşkil edebileceğinden endişe ediyorlar. Bugün ulaştığı fiziksel seviye düşünülünce, bu endişeye inanmak gerçekten zor. Zaten genç futbolcu kısa sürede boy atarak bu kaygının yersiz olduğunu kanıtlayacak, Bryne’den sonra 16 yaşındaki Erling’in yeni durağı ülkesinin en başarılı takımlarından Molde olacaktı.Haaland’ın Molde’ye gidişi, sonrasında yapacağı üç transferde de göreceğimiz nedenlere sahipti. O dönemde Molde’den daha yüksek profilli iki takım; Bundesliga ekibi Hoffenheim ve Avrupa kupalarında başarılı sonuçlar alan Danimarka takımı FC Kopenhag da kendisine talip olmuştu. Ancak Norveçli futbolcunun transferlerinde her zaman öne çıkan faktörler; maksimum süreyi alacağı ve kendini en fazla geliştirebileceği takıma gitmek oldu. Sonrasındaki Red Bull Salzburg ve Borussia Dortmund transferlerinde de bu öncelikler değişmedi. Üstelik her iki transferde de kendisine çok daha yüksek ücretler öneren takımlar olmasına rağmen.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686233202292.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">VGHaaland’ın kariyeri başından beri en ince ayrıntısına kadar planlandı. Bu planlamada kendi tercihleri her zaman birinci öncelik olsa da babası Alfie ve menajerleri Mino Raiola ve Rafaela Pimenta’nın katkısı da yadsınamaz. Raiola’nın geçtiğimiz seneki ölümünün ardından portföyünü devralan Pimenta, Alf-Inge Haaland ile tanışmasını şöyle anlatıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 64, 154); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 64, 154); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Alfie ofisimize ilk geldiğinde, ki o zaman Mino da bizimleydi, zaten planı olan bir adamdı. Planı, bir plana ihtiyacı olduğu ve bu planı yapabilecek menajerler aradığıydı. Bu yüzden başından beri süreç çok dikkatli şekilde hazırlandı ve her gün planlandı. Oyunculara her zaman derim, yola çıktığınızda gideceğiniz yeri bilmiyorsanız oraya asla ulaşamazsınız. Belki bilseniz de ulaşamayacaksınız ama yolu bilmiyorsanız bunu kesinlikle başaramazsınız.”</blockquote>Alfie Haaland, oğlunun Manchester City’ye transferinden çok kısa bir süre sonra yeni planlarını açık etti bile. “Bence Erling bütün liglerde kendisini kanıtlamak istiyor. O yüzden burada belki en fazla üç-dört sene kalacak. Sonrasındaysa kim bilir; İtalya, İspanya veya Fransa, değil mi?”Norveçli futbolcunun parayı ikinci plana atarak kendisini en üst seviyeye çıkaracak kariyer hamlelerini yapması tabii ki büyük övgüyü hak ediyor. Ancak ailesinin refah düzeyi göz önünde bulundurularak, bunu yapacak lüksü olduğunun da unutulmaması gerekiyor. Maalesef çoğu futbolcu, Haaland’ın izlediği yolu izlemek istese bile, bunu yapacak şansa sahip olmuyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686234274865.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.84" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Milliyetİşte Romelu Lukaku da bu lükse sahip olmayan bir genç futbolcuydu. Erling Haaland gibi profesyonel bir futbolcunun oğlu olarak dünyaya gelmiş olsa bile.Romelu Lukaku’nun babası Roger, kariyerine ülkesi Zaire’de (şu anki adıyla Demokratik Kongo Cumhuriyeti) başladı. Sonrasında Fildişi Sahili takımı Africa Sports’ta geçirdiği üç sezonda Belçika takımlarının dikkatini çekti ve 1990 yılında FC Boom takımına transfer olarak eşi Adolphine ile birlikte bu ülkenin yolunu tuttu. Ülkenin sömürge geçmişi sebebiyle Kongolu futbolcuların Belçika takımlarına transferini sıkça görüyoruz. Sömürgeci Belçika Kralı II. Leopold’ün 19. Yüzyılın sonunda kauçuk uğruna Kongo’da yaptığı katliamların yanında bölge insanı için son derece önemsiz bir fayda. &nbsp;&nbsp;Her ne kadar futbolcuların hep ışıltılı bir hayatı olduğu düşünülse de gerçek tabii ki böyle değil. Profesyonel futbolcular arasında çok küçük bir bölümü üst düzeyde forma giyebilirken büyük bir çoğunluğu iş bulma mücadelesiyle yaşamlarını sürdürüyor. Uzun süren bir futbol kariyeri olmasına rağmen Roger Lukaku da hiçbir zaman büyük takımlarda forma giymedi ve birçok kez kendisine şans verecek yeni bir kulüp aradı. Kariyerinin tamamını, bir sezon hariç, Belçika’nın vasat veya vasat altı takımlarında geçirdi. Belçika dışında geçen bir sezonsa, ilginçtir, Gençlerbirliği’ndeydi. Henüz 32 gibi genç sayılabilecek bir yaşta futbola veda etti. Bundan sonrası altı yaşındaki Romelu ve ailesi için on yıllık bir yokluk dönemiydi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yazının devamını <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/n/punto-dosya" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan&nbsp;</a>okuyabilirsiniz.</li></ul>

Punto, gazetecilikten beslenirken, spor kültürünü şekillendiren olayları neden ve sonuçlarıyla geniş perspektiften ele alır. Futbol, tenis, atletizm, voleybol ve basketbol başta olmak üzere tüm atletik branşların etrafında gelişen hikayeler, gelen kutunda.

Futbol, basketbol, tenis, atletizm ve voleybol etrafında gelişen hikayeler.

Punto 

Biri kusursuz planlamanın, diğeriyse sarsılmaz bir kararlılığın eseri.

Finalin iki yüzü: Haaland ve Lukaku

Her yıl Hollanda ve Belçika topraklarında heyecanla beklediğimiz Ardenler Klasikleri’nin erkekler yarışları, açıkçası bu sefer heyecandan uzaktı. Bunda Tadej Pogacar’ın Amstel Gold Race ve Flèche Wallonne’da rakipsiz olmasının payı tabii ki büyüktü. Ardenler’in incisi ve sezonun dördüncü anıtsal klasiği Liège-Bastogne-Liège’de Pogacar’a Remco Evenepoel’un katılmasıyla heyecanın artacağı düşünülüyordu ancak Sloven bisikletçi yarışın başlarında kaza geçirerek devre dışı kalınca bu kez de Belçikalı Evenepoel rakipsiz kaldı. Geçtiğimiz haftanın tartışmasız yıldızıysa kadınlarda üç Ardenler klasiğinin tamamını kazanan Hollandalı Demi Vollering oldu.Vollering Liège’de hat-trick’i tamamladı. Liège-Bastogne-Liège zaferi belki Amstel Gold Race ve Flèche Wallonne galibiyetleri kadar kolay olmadı ama SD Worx takımının Hollandalı bisikletçisi, şu anda sportif direktörlüğünü yapan vatandaşı Anna van der Breggen’in ardından bu unvanı alan tarihteki ikinci kadın bisikletçi oldu. Erkeklerdeyse bunu başarabilen yine sadece iki sporcu var: Davide Rebellin ve Philippe Gilbert.“İnanamıyorum. Büyük baskı altındaydım çünkü bu hat-trick’i gerçekleştirme fırsatı önünüze her gün çıkmaz. Bu zaferi kazanmayı gerçekten çok istiyordum. Anna [van der Breggen] bugün yarışta benimle değildi ama eminim televizyondan izlemiştir ve olduğu yerde zıplamıştır.”Vollering haklı olarak üstündeki büyük baskıdan bahsetse de bu onun ilk Liège-Bastogne-Liège galibiyeti değil. Hollandalı bisikletçi iki sene önce de bu başarıya ulaşmıştı. Takımı SD Worx de Vollering’in bu zaferiyle, bu sezon koşulan 12’nci tek günlük yarışta yedinci galibiyetini elde ederek bu yarışlarda ciddi bir dominasyon ortaya koydu. Bunlardan beşi, üç Ardenler klasiğinin yanında Strade Bianche ve Dwars Door Vlaanderen zaferleriyle, Vollering’e ait.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682408611196.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Yahoo SportsHollandalı bisikletçiye Liège-Bastogne-Liège’de zaferi getiren bölüm, 12 kilometre kala geçilen Roche-aux-Faucons tepesiydi. Amstel Gold Race ve Flèche Wallonne’da nispeten rahat galibiyetler alan Vollering’in işi bu kez kolay olmadı çünkü karşısında son metrelere kadar kendisini zorlayan bir Elisa Longho Borghini buldu.Sezonun dördüncü anıtsal klasiğine heyecan katan ilk isimler, finişe 70 kilometre kala pelotondan ayrılan Marlen Reusser (SD Worx), Amanda Spratt (Trek-Segafredo), Esmée Peperkamp (Team DSM), Anna Henderson (Jumbo-Visma) ve Kasia Niewiadoma (Canyon-Sram) oldu. Bu grubu dağıtan isimse İsviçreli Reusser’di. Bitime 35 kilometre kala Cote de la Redoute’ta gruptan koparak solo atağını yapan Reusser’in macerası, maalesef Roche-aux-Faucons inişinde Longo Borghini’nin atağıyla sonlandı.Bu bölümde İtalyan rakibine ayak uydurmayı başaran Vollering, üçlemeyi tamamlamak için son sprinte kadar beklemek zorunda kalsa da eski bir Paris-Roubaix ve Ronde van Vlaanderen şampiyonu olan Longo Borghini’yi ekarte etmeyi başardı.Ardenler Klasikleri bu sezon erkeklerde beklenen çekişmenin uzağında kalsa da kadın yarışları ve özellikle Demi Vollering sayesinde yine tarihi bir hikâyeye ev sahipliği yaptı. Anna van der Breggen ve Annemiek van Vleuten’ın ardından, kadın bisikletinin lokomotifi durumundaki Hollanda’nın yeni süper yıldızı Vollering olacak gibi görünüyor. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;

Erkek yarışlarında aradığını bulamayan Ardenler Klasikleri izleyicisinin imdadına Hollanda bisikletinin yeni süper yıldızı Demi Vollering yetişti. 

Hollanda'nın Yeni Süper Yıldızı

Litvanya’da basketbolun bir din gibi olduğu sıklıkla söylenegelmiştir. Bu ifadeyi bir Litvanyalı’dan “Litvanya’nın çoğunluğu Katolik’tir, ikinci dinimizse basketboldur” şeklinde duyuncaya kadar biraz abartılı olduğunu düşündüğümü söylemem gerek. Basketbol Litvanya’da çok tanrılı bir dinse, bu tanrılardan biri hiç kuşkusuz Sarunas Jaskevicius. Avrupa’nın gördüğü en büyük oyun kuruculardan biri, birçoklarına göre birincisi olan Saras, oyuncu olarak büyük başarılarının tamamını ülkesi dışında elde etti. “Altı yaşımdan beri âşık olduğum takım” dediği Zalgiris’te ise sadece kariyerinin son yılında forma giydi ve bu çok da yerinde bir karar oldu. Litvanyalı bir basketbol efsanesinin Zalgiris forması giymeden emekli olması saçma olurdu. Çünkü Zalgiris demek, Litvanya demektir.&nbsp;Büyük efsane belki basketbolcu olarak çıkışını Zalgiris’te yapmadı ama baş antrenör olarak kendisini gösterdiği ilk kulüp burası oldu. Kaunas ekibinin başında geçirdiği dört sene boyunca kulübünü bir kez, ciddi bir sürpriz yaparak, Final Four’a çıkarmayı başardı ve Avrupa’nın en gıptayla izlenen koçlarından biri olarak büyük beklentilerle Barcelona’nın başına geçti. Yeni takımında ilk iki sezonda da Final Four görmesine rağmen şampiyon olamayınca büyük eleştiri alan Jasikevicius’un takımdaki geleceği bu sezon nereye kadar ilerleyeceğine bağlı olacak gibi görünüyor. &nbsp;Aman Yavaş, AhesteSaras her ne kadar oynattığı basketbol yüzünden ciddi eleştiriler alsa da Barcelona gibi şöhretli oyuncuları bünyesinde bulunduran bir takıma savunma kimliğini aşılamayı başardığı için takdir de edilmeli. Bu sezon da Barça savunma reytinginde geçtiğimiz sezonlar gibi üst sıralarda, dördüncülükte yer aldı. İşin hücum tarafında da iyi bir sezon geçiren kırmızı-lacivertliler ofansif reytingde de lig altıncısıydı.&nbsp;Diğer tarafta Zalgiris sezona büyük beklentilerle başlamamıştı, hatta çoğu Euroleague takipçisi Litvanya ekibinin sezonu son sıralarda tamamlayacağını düşünüyordu. Ancak Zalgiris gibi kulüp kültürü çok üst seviyelerde olan ekipler için her zaman bir açık kapı bırakmak gerekiyor. Zalgiris sezona zayıf bir kadroyla başlamakla kalmadı, sezon içinde en önemli oyuncularından Keenan Evans’ı da kaybetti ancak karakterini ortaya koyarak işleri yeniden rayına sokmayı başardı. Netice olarak da sonuna kadar hak ettiği playoff biletini cebine koydu.&nbsp;Zalgiris için aslında teknik anlamda Barcelona’nın düşük profillisi demek yanıltıcı olmayacaktır. Rakibiyle çok benzer bir oyun karakterine sahip olan Litvanya ekibi sezonu savunma verimliliğinde yedinci, hücum verimliliğinde ise 11. sırada tamamladı.&nbsp;İki takımın en fazla benzeştiği noktaysa hiç şüphesiz oyun temposu. Zalgiris normal sezonda maç başına ortalama 67 hücumla oynadı ve bu alanda ligin son sırasında yer aldı. Barcelona ise maç başına ortalama 67,5 top kullandı ve playoff’taki rakibinin hemen önünde sondan ikinci sıradaydı. Bu yüzden serinin düşük tempolu geçeceğini söylemek falcılık olmayacaktır.&nbsp;İki takım arasındaki güç dengesi düşünüldüğünde şansını arttırmak için maç içinde farklı bir şeyler yapması gereken taraf Zalgiris olacak. Hal böyleyken, Litvanya ekibinin rakibini gafil avlamak için biraz daha tempoyu yükseltmesi yararlı olabilir. Bunu yapabilmek için öncelikle dirençli bir savunmaya ihtiyaçları olacak ki, bunu yapabilecek güce sahipler. Barcelona’nın ligin görece fazla top kaybı yapan takımlarından biri olması da bu bağlamda işlerine yarayacaktır. Tempoyu yükseltmek için gereken personele sahip olup olmadıkları ise farklı bir tartışma konusu.&nbsp;Benzer oyun tarzına sahip iki takımın mücadelesinde kadro kalitesi rakibinin kat kat üstünde olan Barcelona serinin açık ara favorisi olacak. Ancak kendini baltalama konusunda sabıkaları bulunan Katalan ekibinin dirençli rakibi karşısında zor duruma düşmesi de şaşırtıcı olmaz. Son iki sezonda Zalgiris’e benzer oyun tarzına sahip Bayern ve Zenit karşısında Barça ancak beşinci maçta fişi çekebilmişti. Yine de bu sefer ilk iki maçta hata yapmayacaklarını ve seriyi dört maçta sonlandıracaklarını düşünüyorum.Tahmin: Barcelona 3-1 Zalgiris Kaunas&nbsp;

Euroleague’de normal sezonu ikinci sırada bitiren Barcelona ve yedinci sırada tamamlayan Zalgiris Final Four’a yükselmek için kozlarını paylaşacak. Maçın sezon açısından önemi zaten ortadayken, bir de Barcelona baş antrenörü Jasikevicius’un kendi ifadesiyle “çocukluk aşkına” karşı sahaya çıkacak olması eşleşmenin duygusal ağırlığını da bir hayli arttırıyor. 

Yuvaya Dönüş

Bu sene de Mart’ı Toskana ve Ligurya’da karşıladık. Belki orada değildik ama, bisiklet sporu sağ olsun bize her zaman “gitmiş kadar olduk” dedirtmeyi başarıyor. İtalya topraklarında koşulan Mart ayının en büyük iki bisiklet yarışı Strade Bianche ve Milano-Sanremo bu sene belki farklı senaryolara sahipti ama ikisi de isimlerinin hakkını sonuna kadar verdi. Tabii ki bunda pelotonun sahip olduğu müthiş yetenek havuzu başroldeydi.Cüret Etmek KazanmaktırTakvimde öncelik her zaman olduğu gibi Toskana topraklarında koşulan Strade Bianche’nindi. Sadece 17 yıllık oldukça kısa bir geçmişe sahip olmasına rağmen farklı yol şartlarıyla kısa zamanda bir klasik haline gelen Strade, toz ve toprağın arasından yine hızla geçip gidiverdi. Bu hızı yaratan isimse genç bir canavardı.Strade Bianche kazanmak kolay iş değil. Bitmek bilmeyen tozlu yollardan hatasız geçecek, defalarca önünüze çıkan irili ufaklı yokuşları tırmanacak dirayete sahip olmanız gerekir. Strade’nin alameti farikası da zaten budur. Paris-Roubaix’de de bol bol toz toprak vardır; ancak yokuş yoktur. Flandre ve Arden klasiklerindeyse istemediğiniz kadar yokuş vardır; ancak toz-toprak yoktur.İşte tüm bu şartlar altında Strade’yi kazanmak için diğer klasiklerin aksine sadece süper bir punçör olmanız yeterli olmayabilir. Tozlu yollarda bisiklet hakimiyeti yüksek,&nbsp; kros bisikleti geçmişi olan yarışçıların avantajı geçtiğimiz yıllarda görülmüştü. Pelotonun iki harika çocuğu: 2021 şampiyonu Mathieu van der Poel ve 2020 şampiyonu Wout van Aert yol bisikletindeki müthiş başarılarının yanında kros bisikletinde boy göstermeye devam eden isimler. İşte bunlardan bir diğeri, yine bisikletin süper yeteneklerinden Britanyalı Ineos Grenadiers sporcusu Tom Pidcock 2023 Strade Bianche’yi kazanan isim oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/1/1679344229171.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Cycling NewsHem 2022’de Tadej Pogacar’ın hem de 2021’de van der Poel’un zaferleri son derece görkemliydi. Pidcock’un galibiyetiyse belki onlar kadar görkemli değildi ama neredeyse 50 km’lik bir atağı göz ardı etmek de saçma olur. Üstelik kazanan her zaman en güçlü olan değil, bazen en iyi yarış hissine ve en doğru atak zamanlamasına sahip olan, en akıllıca yarışan ve risk alandır.&nbsp;İşte Pidcock tam olarak böyle yarıştı. Pelotonun içinden ilk atağı kendisi değil, Alberto Bettiol yaptı, ancak Pidcock bu atağı takip etmesi gerektiğini hissetti. Ardından da yokuşun inişinde kendi atağını yaparak Bettiol’ün ve gruptaki diğer isim Andrea Bagioli’nin yanından bir anda, kelimenin tam anlamıyla, toz oldu. Zaten inişte ne kadar yetenekli bir isim olduğunu geçtiğimiz seneki Fransa Turu’nda kazandığı Alpe d’Huez etabında herkese göstermişti. Bu müthiş atağa rağmen Strade Bianche gibi bir yarışta 45-50 km kala yapılan bir hamle, hiçbir zaman galibiyeti garanti etmez. Ancak cüret etmezseniz, kazanamayacağınız kesindir. İşte Pidcock da cüret etti ve galibiyete ulaştı.Strade Bianche, 23 yaşındaki genç süper yeteneğin kariyerinde şu ana kadar elde ettiği en büyük klasik zaferi oldu. Ancak daha hala yolun başında ve bu izlediğimizin sadece fragman olma olasılığı bir hayli yüksek.Aile Yadigârı1960 yılından 1977’ye kadar profesyonel pelotonun en sevilen isimlerinden Raymond Poulidor, hep bir “kaybeden” oldu; kendisine Fransızlar tarafından “Ebedi İkinci” lakabının takılmasına neden olan bu kariyer tabii ki tamamen başarısızlıklardan ibaret değildi. Fransa Turu’nda sürekli vatandaşı Jacques Anquetil’e yenilmesine rağmen, hatta tam aksine belki de bu sayede, ondan her zaman çok daha popüler bir figür oldu. Bugün bize bıraktığı en güzel miras, kuşkusuz torunu Mathieu van der Poel. Mathieu’ye bıraktığı en büyük yadigârsa kariyerinin en büyük zaferi olan 1961 Milano-Sanremo şampiyonluğuydu.Il Lombardia kusura bakmasın ama, iki İtalyan anıtsal klasiğinden Milano-Sanremo yaşattığı heyecanla Ekim ayında düzenlenen kardeşini gerilerde bıraktı. Belki bunda henüz yarış izlemeye aç olduğumuz bir dönemde düzenleniyor olması bir etkendir ama son yıllarda izlediğimiz Milano-Sanremo’lara bakınca da işin tamamen bundan ibaret olmadığı kesin. Bunda yarışın tahmin edilemez olmasının payı tabii ki çok büyük. Üstelik tahmin edilemez olan sadece kimin kazanabileceği değil, kazananın galibiyeti nasıl elde edeceği de.Bize her sene farklı bir menü sunan Milano-Sanremo, bunu bu sene de başardı. Her edisyonda değişmeyen belki de tek şey, Cipressa yokuşuna kadar yarışta çok da fazla hareket olmaması. Eh, her mekânın bir de spesiyali olmalı değil mi. Bu sene de pelotonu harekete geçiren ilk bölüm Cipressa oldu. Fakat geçen senelerden farklı olarak, bu sefer Cipressa atakları pelotonu dağıtmaya yetmedi. Bunun için Milano-Sanremo’nun iki büyük yokuşundan ikincisine, yani Poggio’ya kadar gitmemiz gerekti.Poggio’da pelotonu dağıtan isimse, tahmin edilebileceği gibi Sloven süperstar Tadej Pogacar oldu. Pogacar belki de bu atakla herkesi dökebileceğini düşündü, ki bunu başarabilirdi de. Eğer arkasında onu takip edenler Mathieu van der Poel, Wout van Aert ve Filippo Ganna olmasaydı.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/1/1679344642605.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Bici da StradaÖnde oluşan bu süper dörtlünün artık Poggio’yu beraberce bitirmesi bekleniyordu. Ama bu Milano-Sanremo, beklentileri her zaman bir kenara bırakmak gerek. Poggio’nun son metrelerinde atağını yapan van der Poel, diğerlerinin bir anlığına birbirlerine bakmasından faydalanarak inişte bir fark yakaladı. Bu öyle bir farktı ki; hem her an kapanacakmış hem de sonsuza kadar pedallasalar yine de kapanmayacakmış gibi hissettiriyordu.Sonuç: Kapanmadı. Pogacar, Ganna ve van Aert üçlüsü bir süre birlikte çalışsalar da van der Poel bu tip solo atakları yüksek başarı oranıyla sonuçlandırabildiğini bize geçmişte çok kez göstermişti. Aynı başarıyı bir kez daha gösterdi ve büyükbabası Poulidor’dan aile yadigârını teslim aldı.Poupou kariyeri boyunca belki çok fazla yarış kazanmadı, ancak çok fazla kalp kazandı. Torunu Mathieu ise hem şampiyonlukları hem kalpleri kazanıyor. 2020 ve 2022’de elde ettiği iki Ronde van Vlaanderen zaferinin ardından üçüncü anıtsal klasiğini kazanan 28 yaşındaki van der Poel’un kariyeri bittiğinde adı en büyük klasikçilerin arasında yazıyor olacak.

Belçika'daki açılışın ardından, gözler İtalya'ya çevrildi. 

Siena'dan Sanremo'ya İtalya Baharı

Doğu Konferansı’nda sezonun ilk yarısını geride bırakırken taşlar yerine oturmaya başladı. Konferansın ağır topları olması beklenen Boston Celtics ve Milwaukee Bucks zirvede yerlerini alırken, Cleveland Cavaliers istikrarlı savunma performansı ve Brooklyn Nets de sezon başında yaşadığı karmaşanın ardından sürpriz olarak nitelendirilebilecek çıkışıyla konferansın tepesine yerleşti. Philadelphia 76ers sakatlıkların da etkisiyle bu dörtlünün arkasında yer alırken, beklentileri aşan oyunlarıyla New York Knicks ve Indiana Pacers ilk altıyı zorlamaya devam ediyor. Miami Heat, Chicago Bulls, Toronto Raptors ve Atlanta Hawks ise şu ana kadar beklentileri karşılayamadı ve rakipleriyle olduğundan çok kendileriyle mücadele ediyor.ZirvedekilerBoston Celtics tarihi bir hücum verimliliğiyle başladığı sezonda bu seviyeden biraz düşse de hala ligin bir numaralı hücum takımı konumunda. Savunmadaysa geçtiğimiz sezonki yüksek performans Aralık ayından itibaren yeniden ortaya çıkmaya başladı. Sezon başında savunma verimliliği anlamında son sıralarda yer alan Celtics, şu anda 10. sıraya kadar yükselmiş durumda. Takım 21-5’lik müthiş sezon başlangıcından sonra aynı tempoyu korumakta zorlandı ve oynadığı son 14 maçın yedisini kazanma başarısı gösterebildi. Yine de bu bölümde üst seviyedeki rakiplerine karşı yüksek konsantrasyonla oynadığı maçlarda performansını üst düzeye çıkardı. Maç başına 118,8 sayı bulan Celtics’te kariyer sezonlarını geçiren iki yıldız Jayson Tatum 30,8, Jaylen Brown’sa 27 sayı ortalamalara sahip. &nbsp;Ligin şu anda Denver Nuggets’la beraber en formda ekibi Brooklyn Nets sezona hem saha içinde hem de saha dışında büyük problemlerle başlamıştı. İlk 20 maçın sadece dokuzunu kazanabilen Nets, bir yandan da saha dışında Kyrie Irving’in aptallıklarıyla boğuştu. Steve Nash’in kovulmasıyla baş antrenörlüğe atanan Jacque Vaughn’un yaptığı rotasyon ve oyun değişiklikleriyle Nets, 9-11’lik başlangıçtan sonra müthiş bir ivme yakalayarak sonraki 20 maçın 18’ini kazanmayı başardı. Artık hücumda çok daha organize, savunmadaysa dirençli bir takım hüviyetinde ve ofansif verimlilikte beşinci, defansif verimlilikteyse dokuzuncu sıraya kadar yükseldi. Kevin Durant’in 30 sayı, 6,8 ribaund, 5,4 asist ve 2,3 top çalma-blok istatistikleriyle MVP seviyesinde bir sezon geçiriyor olması da cabası. 9 Ocak’ta oynanan Heat maçında sakatlanan Durant’in neyse ki korkulduğu kadar ciddi bir durumu olmadığı anlaşıldı. Yine de iki hafta-bir ay arası bir süre oynaması beklenmiyor. Nets’in onun yokluğunda nasıl bir performans göstereceği merak konusu.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/2/1673335015226.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: New York Post&nbsp;Üçüncü sırada bulunan Bucks tarafında işler biraz daha çetrefilli görünüyor. Celtics’in aksine savunmada sezona müthiş başlayan ekip hücumda Giannis Antetokounmpo’nun sırtına binmiş durumda. Giannis bu sezon sekiz maçta 40 sayı barajını aşarken 4 Ocak’taki Washington maçında 55 sayıyla kariyer rekorunu kırdı. Fakat Yunan süper yıldıza hücum tarafında istikrarlı bir yardım gelmiyor. Bucks şu anda hücum verimliliğinde ligin 23. sırasında. Sezona sakat giren Khris Middleton birkaç maç oynadıktan sonra yeniden sakatlık listesine alındı ve takıma ne zaman döneceği belirsizliğini koruyor. Takımın en iyi üçüncü oyuncusu Jrue Holiday de iyi bir sezon geçirmesine karşın sakatlıklar nedeniyle 39 maçın 11’inde forma giyemedi. Savunma verimliliğinde uzun süre ligin zirvesinde yer alan ekip bu alandaki liderliğini de Memphis Grizzlies ve Cleveland Cavaliers’a kaptırmış durumda. Khris Middleton’ın %100 şekilde sahalara dönüp dönemeyeceği Bucks’ın sezonun belirleyecek unsur olabilir. &nbsp;Cleveland Cavaliers’ta işler yolunda. Yazın en çok konuşulan hamlelerinden birini yaparak Donovan Mitchell’ı kadrosuna katan Cavs, bu takasla NBA kamuoyunun takdirini toplamıştı. Ancak en iyimser tahminlerde bile Mitchell’ın takıma entegrasyonunun bu kadar pürüzsüz olacağı öngörülmemişti. Kariyerinin en yüksek ortalaması olan 29 sayıyla sezona devam eden yıldız gard, üstelik bunu yine kariyerinin açık ara en iyisi olan %63 gerçek şut yüzdesiyle yapıyor. Takımsa kimliğini geçen sezon olduğu gibi savunmadan alıyor. Grizzlies’in hemen arkasında savunma reytinginde ikinci sırada bulunan ekip bunu büyük oranda ligin en iyi pota altı savunmacılarından Jarrett Allen’a ve çok yönlü savunmasıyla Evan Mobley’e borçlu. Cleveland adına şu ana kadar endişe verici tek nokta, Mobley’nin ikinci sezonunda özellikle hücum tarafında oyununu geliştirememesi. Mitchell’ın katılımıyla kendisine fazla kullanacak pozisyon kalmaması bunda bir etken olsa da geçtiğimiz sezonki yüzdelerini geliştiremediği, hatta bazılarında geriye gittiği de bir gerçek. Elinde hatırı sayılır miktarda takas parçası bulunan Cleveland’ın ilerleyen haftalarda bunu çift taraflı oynayabilecek bir üç numaraya çevirmesi beklenebilir.Her ne kadar sezon boyunca tam kadro sahaya çıkmakta zorlansa da sağlıklı olduğunda Philadelphia da Doğu’nun elitleri arasında yer almayı hak ediyor. Takımın iki yıldızı Joel Embiid ve James Harden bu sezon şu ana kadar 38 maçın sadece 18’inde birlikte sahada yer alabildi. Genel sezon performansı açısındansa ilk 24 maçın 12’sini kazanan Sixers, Aralık ayının ortasından itibaren ritmini bulmaya başladı ve sonraki 14 maçta 11 galibiyet elde etti. Özellikle Embiid’in sahada olduğu maçlarda savunmaları oldukça güçlü görünüyor. Hücum tarafındaysa takımın daha keskin olması için Embiid ve Harden’ın istikrarlı olarak birlikte oynamaya ihtiyacı var. Savunma verimliliğinde dördüncü sırada yer alan ekip, hücum verimliliğindeyse 13. durumda.Orta SınıfDoğu’da altıncı sırada bulunan Indiana Pacers şu ana kadarki NBA sezonunun en güzel sürprizi. Sezon başlamadan önce ligin son sıralarında yer alması beklenen ekibin Buddy Hield ve Myles Turner gibi tecrübeli oyuncularını takasta kullanıp 2023 Draftı’na ve gelecek yıllara yatırım yapması bekleniyordu. Fakat Pacers arka arkaya aldığı iyi sonuçlarla kendini playoff yarışına sokmayı şu ana kadar başardı. Akıcı hücumuyla izlemesi de büyük keyif veren takımın bu sezonki performansında aslan payı tabii ki genç oyun kurucu Tyrese Haliburton’a ait. Hücumda bir oyuncunun sahip olabileceği hemen hemen tüm silahlara sahip olan yıldız gard, maç başına 10,3 asistle bu alanda lig lideri konumunda. Indiana düşük beklentilerle girdiği sezonun yarısına geldiğimizde son derece rekabetçi bir takım olduğunu kanıtladı. Bundan sonra playoff’a girmeleri değil girememeleri sürpriz olacak.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/2/1673335240443.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: MarcaIndiana gibi sezon başı beklentilerini aşan bir diğer takım da New York Knicks oldu. Geniş bir kadroyla sezona başlayan ekipte bu kadrodan kimlerin iyi birer NBA oyuncusu olduğu ise tartışmalıydı. Nitekim koç Tom Thibodeau da sezon başında rotasyonu tam olarak oturtamamıştı. Lige oldukça istikrarsız sonuçlar alarak başladıktan sonra New York, Aralık’ın başıyla birlikte sekiz maçlık bir galibiyet serisi yakaladı fakat ayı beş maçlık bir mağlubiyet serisiyle kapattı. Yeni yılla birlikteyse takım ritmini tekrar bulmuş görünüyor. Knicks Ocak ayında şu ana kadar oynadığı dört maçtan da galibiyetle ayrıldı. Julius Randle ve Jalen Brunson’ın liderliğinde Immanuel Quickley, Mitchell Robinson, RJ Barrett ve Quentin Grimes’la iyi bir çekirdek yakalayan Knicks’in formunu sezon sonuna kadar taşıyıp taşıyamayacağı ise bir muamma olmayı sürdürüyor. Çünkü hala dağılmaya oldukça müsait bir yapıya sahip.Beklenti AltındakilerDoğu’da playoff savaşı veren diğer dört takım şu ana kadar beklentilerin altında kalan bir görüntü verdi. Bunlardan ilki Miami Heat. Artık bu takımın her sezon yaşamasına alıştığımız sakatlık sorunları yine başını ağrıtıyor. Takımın ruhani lideri Jimmy Butler 41 maçın ancak 27’sinde forma giyebildi. Hücumun liderleri Bam Adebayo ve Tyler Herro’nun maç sayıları kabul edilebilir düzeyde ancak Gabe Vincent ve Victor Oadipo gibi önemli rol oyuncuları da oldukça fazla sayıda maç kaçırdı. Butler’ın yokluğunda takım Adebayo ve Herro’nun yanına ekstra skorerleri bulmakta zorlanıyor. Hal böyleyken Heat hücum verimliliğinde ancak 25. sırada kendine yer bulabildi. Son maçlarda Herro’nun yükselişi ve Oladipo’nun kenardan getirdiği enerji, Adebayo’nun sezon boyunca sergilediği yüksek performansla birleşince takım biraz kafayı suyun üstüne çıkarmayı başardı. Ancak sezonun ilerleyen bölümü için bu yetmeyecek. Heat’in ilerleyen haftalardan takas piyasasında aktif olması şaşırtıcı olmayacaktır.Chicago Bulls felaket giden sezonunu son 20 günde biraz olsun toparlamayı başardı. 21 Aralık’taki Miami maçına 11-18’lik dereceyle giren ekip bu tarihten sonra oynadığı 11 maçın sekizini kazanmayı başardı ve %50’lik sezon derecesine sonunda yaklaştı. Bunda anahtar faktör olarak Zach LaVine’in forma girmeye başlamasının büyük etkisi var. Philadelphia ve Utah’a karşı oynanan son iki maçta sırasıyla rakip potalara 41 ve 36 sayı gönderen yıldız oyuncu geçtiğimiz sezonun sonunda geçirdiği sakatlığın etkisini üzerinden atmış görünüyor. Nikola Vucevic’in de bu bölümde çok daha iyi bir oyun sergilemesiyle DeMar DeRozan’ın üzerindeki büyük hücum yükü kalkmış oldu. İşin savunma tarafınaysa söylenecek çok fazla bir şey yok. Bu takımın en iyi gününde bile iyi bir savunma takımı olmasına şu haliyle imkân yok. Bunun için Lonzo Ball’a ihtiyaçları var ancak sakatlığı süren oyuncunun bu sezon takıma yeniden katılma ihtimali gün geçtikçe azalıyor. Takım savunma verimliliğinde şu an 22. sırada, ki bu bile başarı olarak değerlendirilebilir.Atlanta Hawks da Chicago Bulls gibi sezonunu kurtarmaya çalışıyor, ancak Bulls’la aynı dereceye sahip olsa bile ortaya koyduğu oyunla bunu başarabileceğine dair henüz tatmin edici bir cevap veremedi. Trae Young’ın kendi standartlarında kötü bir sezon geçiriyor olması bunun sebeplerinden biri. Yıldız gard %31’le kariyerinin en kötü üçlük attığı sezonunu geçiriyor. Ancak problemler bununla sınırlı değil, hatta bu en büyük problem de değil. Koç Nate McMillan’ın bir türlü hücumda top kullanım dengelerini sağlayamaması gerçekten hayret verici. Ligin kalburüstü 3&amp;D oyuncularından DeAndre Hunter her eline geleni potaya atan bir oyuncuya dönüşürken, takımın en önemli üçüncü oyuncusu olduğu düşünülen John Collins maç başına sadece 10 şut kullanıyor. Bu, Collins’in çaylak yılından beri en az şut kullandığı sezonu. Hal böyle olunca oklar da doğal olarak McMillan’a dönüyor. Sezon içinde istifasını yönetime sunduğu da söylenen tecrübeli koçun Atlanta’nın başında sezonu bitirmesi bu aşamada sürpriz sayılacak.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/2/1673335340540.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Sporting NewsGeçtiğimiz sezon beklentilerin fersah fersah üstüne çıktıktan sonra bu sezon hayal kırıklığı yaratan bir diğer ekip de Toronto Raptors oldu. Genel menajer Masai Ujiri ve koç Nick Nurse’ün her oyuncunun uzun kollu ve atlet olduğu pozisyonsuz basketbol hayalleri bu sezon itibariyle çöpe gitmiş gibi görünüyor. Takımın geçtiğimiz sezon yaşadığı yarı saha oyunundaki sıkışıklığı bu sezon bir nebze aşması beklenirken, bu konuda herhangi bir gelişme görünmüyor. Üstelik Pascal Siakam ve OG Anunoby kariyerlerinin en iyi sezonlarını geçirirken. Yarı sahadaki problemlerin çözümü için Fred VanVleet ve Gary Trent Jr.’ın kötü giden sezonlarını ayağa kaldırması gerekiyor. Trent son maçlarda bu yönde iyi işaretler verse de VanVleet’te henüz nabız yok. Çok kötü sinyaller veren takım Aralık ayından beri oynadığı 20 maçın sadece altısını kazanabildi. Ocak ayının sonundan itibaren yedi maçlık bir Batı turuna çıkacak ekibin kaderi bu bölümde belli olabilir, hatta ligin kaderi bile. Çünkü Ujiri takımı dağıtmaya karar verdiği takdirde, Toronto’nun yetenekli oyuncuları birçok genel menajerin iştahını kabartacak. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;

Doğu Konferansı

Batı Konferansı’nda bir hiyerarşi yapmak Doğu’daki kadar kolay değil. Konferansın zirvesinde Denver, Memphis ve New Orleans yer alırken Dallas da son maçlardaki çıkışıyla onları yakalayabileceğini gösterdi. Alt taraflarsa çok daha karışık. Beşinci Sacramento ile 11. Lakers’ı sadece iki maç ayırıyor.TepedekilerBatı’nın zirvesini Memphis’le paylaşan Denver, sezona inişli çıkışlı bir başlangıç yaptıktan sonra son haftalarda ligin en iyi takımı gibi oynamaya başladı. Aralık başında üç maçlık bir mağlubiyet serisi yaşayan ve derecesi 14-10’a gerileyen Denver, bu tarihten sonra oynadığı 15 maçın 12’sini kazandı. Nuggets bu serideki 10 maçı kendi sahasında oynamanın avantajını çok iyi kullandı ve yine Memphis’le beraber kendi evinde en az kaybeden takım konumunda. İç saha ağırlıklı fikstürleri Ocak sonuna kadar devam edecek. Sezona kendi standartlarının biraz altında başlayan Nikola Jokic’in yeniden MVP seviyesine çıkmasının takımın çıkışındaki payı tabii ki çok büyük. Jokic sezon triple-double’ından şu anda sadece 0,5 asist uzaklıkta. En yüksek form durumundayken onu izlemek bir sanatçıyı izlemekten farksız. Koç Michael Malone da geçmiş hatalarından ders almış görünüyor. Maçların ikinci çeyreklerinde tamamen ikinci beşine dönmeyi seven koç verim alamamasına rağmen bunda uzun süre ısrar etti. Ancak artık Jokic ve Jamal Murray’nin dakikalarını paylaştırarak Murray’i ikinci beşle beraber daha fazla kullanıyor. Bu da Jokic’in sahada olmadığı dakikalarda Denver’ın rekabetçi kalmasını sağlıyor. Kentavious Caldwell-Pope ve Bruce Brown transferleri takıma beklendiği gibi müthiş uyum sağladı ve Aaron Gordon da kariyer sezonunu geçiriyor. Sakatlıktan döndükten sonra ritmini bulmakta zorlanan Michael Porter Jr. şu anda takımın canını sıkan tek konu. Denver’ın özellikle hücumun sıkıştığı anlarda onun skor gücüne çok ihtiyaç duyacağı aşikâr.Galibiyet derecesi bakımından zirvede yer alan diğer Batı ekibi Memphis Grizzlies. Memphis deyince aklınıza Ja Morant ve onun olağanüstü smaçları geliyor olabilir. Haksız da sayılmazsınız. Ancak Memphis bu sezon gücünü savunmasından alıyor. Savunma verimliliğinde ligin bir numarası konumunda ve aslında bu çok da şaşırtıcı olmamalı. Zira Morant haricinde takımdaki diğer tüm oyuncular vasat üstü veya elit savunmacı. Bu alanda özellikle Jaren Jackson Jr.’a dikkat çekmek gerekiyor. Sezona sakat başlayan oyuncu sahalara hem beklenenden önce hem de müthiş döndü. Şu anda maç başına 3,2 blokla inanılmaz bir dereceye imza atan Jackson, henüz yeterince maç oynamadığı için istatistik listelerine giremedi ancak yeterli maç sayısına ulaştığında bu konuda açık ara birinci sıraya yükselecek. Memphis ve Jackson bu savunma performansını devam ettirdiği takdirde, genç oyuncu sezonu yılın savunmacısı ödülüyle taçlandırabilir. Batı bu kadar karmaşıkken genç Memphis için bir NBA finali ihtimali hiç de uzak değil.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/0/2/1673335490507.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.91" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Bleacher ReportMemphis denince nasıl herkesin aklına Morant geliyorsa, New Orleans Pelicans denince de tabii ki ilk akla gelen isim Zion Williamson. Williamson tamamını kenarda geçirdiği geçen sezonun ardından bu yıl kendisinden beklenenleri fazlasıyla karşılıyor. Hücumda durdurulması neredeyse imkânsız bir makineye dönüşen Zion, adeta bir gülle gibi savunmaları yıkıp geçiyor. 3 Ocak’taki Philadelphia deplasmanında bir sakatlık geçiren yıldız oyuncu birkaç hafta sahalardan uzak kalacak. Yine Memphis gibi, New Orleans da sadece yıldız oyuncusuyla değil savunmasıyla da anılmayı hak ediyor. Takım şu anda savunma verimliliğinde lig beşincisi konumunda. Özellikle kanat rotasyonunda Herb Jones, Trey Murphy ve Dyson Daniels gibi çok iyi savunmacılara sahip olan Pelicans, çember altında da farklı savunma özellikleri olan Jonas Valanciunas ve Larry Nance gibi oyuncuları bünyesinde barındırıyor. Zion’ın sakatlığı Pelicans’ı üzse de Brandon Ingram’dan bir de iyi haber aldılar. Bu sezon şu ana kadar sakatlığı sebebiyle sadece 15 maçta forma giyebilen yıldız forvet, takımın önümüzdeki dört maçlık deplasman turu sırasında sahalara dönebileceğini müjdeledi. Geçtiğimiz sezonki sürpriz playoff macerasından sonra bu sezon Zion’ın da varlığıyla Pelicans oralara çok daha hazır görünüyor. Ligde izlemesi en keyifli takımlardan biri olması da takımın popülaritesini iyice arttırıyor.Üst gruptan biraz uzakta olan ancak alt tarafa yazılması da haksızlık olacak Dallas Mavericks enteresan bir sezon geçiriyor. Aslında Dallas şu anda Batı’da playoff yarışının neredeyse tam ortasında, lider Denver’dan dört maç geride, 11. Lakers’ın ise 3,5 maç önünde. İlk 31 maç sonunda 15 galibiyette kalan takım Luka Doncic’in yanına istikrarlı bir hücum katkısı bulmakta oldukça zorlandı. Sonraki 10 maçtaysa sekiz galibiyet elde eden Mavs, ikinci skorerini sonunda bulmayı başardı. Bu bölümde ilk beşe yerleşen Christian Wood son derece verimli bir hücum performansı gösterdi. Takımın ana stratejisini oluşturan ve geçen sezon takımın başarısını belirleyen Doncic ve şutörler formülüyse hala tam olarak işlemiyor. Ligin elit şutörlerinden biri olarak tanınan Reggie Bullock %32 ile çaylak yılından beri kariyerinin en kötü üçlük sezonunu geçiriyor. Geçtiğimiz iki sezon %40’a yakın üçlük ortalamaları yakalayan Dorian Finney-Smith de bu sezon %35’in altına düşmüş durumda. Takımı parçalı bulutlu bir sezon geçirirken, Luka Doncic ise akıl almaz performansını sezon boyunca sürdürdü. Maç başına 34 sayıyla lig lideri konumunda olan Sloven süper yıldız, aynı zamanda 8,8 ribaund ve 8,7 asist ortalamalarına sahip. 8-2’lik son 10 maç performansında görece kolay bir fikstürden çıkan Dallas adına aşırı iyimser şeyler söylemek için hala erken.Batı Konferansı’nın 5-11. Sıradaki takımları için NBA’in cadı kazanı desek abartmış olmayız. Bu grubun lideri Sacramento Kings harika bir sezon geçirirken ligin ortasında kendisini beşinci sıraya atmayı başardı. Ancak Batı’da birkaç maçlık seriler bile her şeyi değiştirebiliyor. Sezona ilk dört maçını kaybederek başlayan Kings özellikle Kasım ayında yakaladığı yedi maçlık galibiyet serisinin meyvelerini yemeye devam ediyor. Bu seriden sonra sonuçlar anlamında inişli çıkışlı bir performans gösterseler de oyunları hala tatmin edici düzeyde. Özellikle de işin hücum tarafında. Hücum verimliliğinde ligin dördüncü sırasında yer alan Sacramento, aynı zamanda maç başına en fazla hücum kullanan üçüncü takım. Koç Mike Brown hücumda rolleri harika şekilde oturttu. Domantas Sabonis takımın ana oyun kurucusu rolünü üstlenirken, De’Aaron Fox ise ana skorer koltuğunda. Bu iki oyuncunun yanında Harrison Barnes, Kevin Huerter, Malik Monk ve çaylak Keegan Murray de iyi sezonlar geçiriyor. Ancak bu altı oyuncunun dışında istikrarlı katkı gelmemesi Sacramento’nun sorunlarından biri. Bir diğeri de savunma. Bu takımın iyi savunma yapması elindeki malzemeden ötürü neredeyse imkânsız. Zaten savunma verimliliğinde tüm ligde 26. sırada olmaları bunu gösteriyor. Domantas Sabonis hücumda ne kadar kabiliyetli bir oyuncu olursa olsun savunmada pozisyonuna göre fizik olarak yetersiz kalıyor. Dört numarada oynadığında hücum verimliliği düşen, beş numarada oynadığında ise savunma problemleri ayyuka çıkan Sabonis, Kings için hem en büyük nimet hem de en büyük lanet.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/2/1673335784053.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Yahoo! SportsLigde hakkında bir şeyler söylemenin en zor olduğu takım Los Angeles Clippers olsa gerek. Sezona Kawhi Leonard’ın sakatlıktan dönüşüyle şampiyonluğun en büyük favorilerinden biri olarak giren Clippers şu ana kadar bu iddianın altını doldurabilecek bir oyun ortaya koyamadı. Üstelik Leonard ve Paul George’un sakatlık problemleri devam ediyor ve hal böyleyken takımın tam kadro olarak sahaya çıktığı maç sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor. Leonard’ın dönüşü ve geçtiğimiz yıllardaki performansına yaklaşmasıyla Aralık ortasından itibaren bir ivme yakalıyor gibi görünen takım son altı maçını kaybederek yine kafalarda soru işaretleri oluşturdu. En iyi oyuncularını çok az kullanabilen Clippers tabii ki hücum verimliliğinde ligin son sıralarında, 27. durumda. Hücum problemlerinin Leonard ve George’un istikrarlı şekilde sahaya çıktığı durumda çözüleceği düşünülebilir. Ancak bu iki oyuncunun sakatlık geçmişi, onlarla bir gelecek kurulup kurulamayacağını da tartışmalı hale getiriyor. Belki bu sezonki Clippers da geçtiğimiz yıllarda olduğu gibi sadece teoride kalacak.Son şampiyon Golden State Warriors da Clippers gibi sezona şampiyonluk favorisi olarak başlarken, yine Clippers gibi hayal kırıklığıyla dolu bir sezon geçiriyor. Stephen Curry muhteşem bir sezon geçirirken 15 Aralık’taki Indiana Pacers maçında sakatlandı ve neredeyse bir aydır formasından uzak. O sahadayken 14-15’lik bir dereceye sahip olan Warriors, onun yokluğunda oynadığı 11 maçın altısını kazandı. Aralık sonundan Ocak başına kadar olan bölümde üst üste kazanılan beş maçla takım kara bulutları dağıtacak gibi görünüyordu. Ancak son iki maçta iç sahada alınan Detroit ve Orlando mağlubiyetleri bu bulutları tekrar ortaya çıkardı. İyi haber; Stephen Curry’nin bu hafta içinde takıma dönüşünün gerçekleşmesi bekleniyor. Her halükârda yapılması gerekense savunma düzeyinin geçtiğimiz sezonki seviyesine çıkması. Warriors, şu anda savunma verimliliğinde 18. sırada bulunuyor. Bazen göz ardı edilen bir gerçek olsa da Golden State’in başarısı hücumundan olduğu kadar savunmasının gücünden de kaynaklanıyor.Batı’nın tepesinde olması beklenen ve şu ana kadar hayal kırıklığı yaratan takımlardan bir diğeri de Phoenix Suns. Sezona iyi bir giriş yapan Suns, 5 Aralık’taki San Antonio galibiyetiyle 16-7’lik bir dereceye ulaşmıştı ve işler yolunda görünüyordu. Üstelik Chris Paul’ün bu bölümde kaçırdığı çok sayıda maç olmasına rağmen. Bu tarihten sonraki dereceleriyse 4-14. Devin Booker’ın sakatlanması tabii ki bunda en büyük etken, zira hücumdaki bazı sorunlarına rağmen Phoenix asla bu kadar büyük çöküş yaşayacak bir ekip değil. Booker’ın sahalara dönüşünün en azından Ocak ayının sonunu bulması bekleniyor. O dönene kadar işlerin daha da kötüye gitme olasılığı hiç de az değil. Bununla beraber oluşabilecek takım içi sorunlar bir anda Phoenix’in sezonunun bitmesine, hatta takımın dağılmasına bile sebep olabilir. Tabii ki bu en kötü senaryo. Daha iyi senaryodaysa Booker dönene kadar Suns %50 civarında kalabilirse, sezonun kalan bölümünde yeniden ilk altı içine kendini atmaması için hiçbir sebep yok.&nbsp;Bu sezon beklentileri karşılayamayan bir diğer takım da Minnesota Timberwolves oldu. Sezona yüklü bir paket karşılığında kadroya Rudy Gobert’i katarak başlayan takım en büyük sorunu olarak gördüğü çember savunmasını, ligin bu alandaki en iyi oyuncusunu alarak çözdüğünü düşünmüştü. Ne var ki evdeki hesap çarşıya uymadı ve Gobert Minnesota’da bir türlü beklenen etkiyi gösteremedi. Takım hücum verimliliğinde 11. sırada ve bu kötü bir derece olmasa da iyi de sayılmaz. Hele ki Gobert’li bir takım için. Anthony Edwards, Karl-Anthony Towns ve Rudy Gobert etrafında bir yapı kurmayı bir türlü başaramayan koç Chris Finch’i zorlayan faktörlerden biri de Edwards ve Towns’un iyi ifadeyle pek “coachable” oyuncular olmaması. Sezon başında Edwards’ın beslenme alışkanlıklarını basın önünde eleştiren Towns’un takım arkadaşı tarafından pek hoş karşılanmadığı saha içinde belli oluyordu. Towns sakatlandıktan sonra Edwards’ın daha istekli görünmesi ve performansını beklenen seviyeye çıkarması şaşırtıcı olmasa gerek. Aralık’ın sonunda altı maçlık bir mağlubiyet serisiyle derecesi 16-21’e gerileyen takım son dört maçını kazanarak yeniden %50 galibiyet seviyesine yaklaştı. Batı’nın karmaşıklığı sayesinde Wolves hala ilk altının uzağında değil ancak herhangi bir ışık verdiği de söylenemez.Sezona beklentilerin üstünde bir başlangıç yapan Portland Trail Blazers son maçlarda düşüşe geçerek sezon öncesi beklentilerine paralel şekilde %50 seviyesine oturdu. Takımın en önemli üç oyuncusu Damian Lillard, Jerami Grant ve Anfernee Simons iyi birer sezon geçirse de takım geçen sezonlardaki kırılgan halini sürdürüyor. Bunun temel nedeni de hücumda işler iyi gitmediğinde arkasını yaslayabileceği bir savunması olmaması. Aslında savunma verimliliğinde 17.’lik Portland gibi hücum ve şut üzerinden oyununu tanımlayan bir takım için fena değil, ancak hücum verimliliğindeki 13.’lük bu takım için neredeyse felaket senaryosu anlamına geliyor. Simons ve Grant sezon başındaki yüksek performansları sonrası bir iki adım geri attılar ve Lillard’ın da hücumda verimi çok yüksek değil. Bununla birlikte, Portland’ın oynadığı maç sayısına oranla en fazla dış sahada maç yapan takım olduğunu da eklemek gerek. Önündeki 20 maçın 15’ini iç sahada oynayacak Blazers için sezonun gidişatını bu bölüm belirleyebilir.Batı’nın son playoff umutlusu Los Angeles Lakers. Draması hiçbir zaman eksik olmayan Hollywood ekibinde LeBron James’in varlığı bunu ikiye katlıyor. Takım Portland’ın sadece yarım maç gerisinde play-in potasının hemen dışında yer alırken altıncı Clippers ile de arasında sadece bir maç fark bulunuyor. Hal böyleyken LeBron da tabii ki yönetime sürekli mesaj vermeyi ihmal etmiyor. Sezon başından beri takımı güçlendirecek bir takas isteğini sürekli yineleyen James, takımın beş maçlık galibiyet serisinden sonra da bu talebini tekrarladı. Kral yönetime, “Biz görevimizi yapıyoruz, siz de yapın” der gibiydi. Lakers’ın takas yapıp yapmayacağı, bu takasın ne boyutta olacağı tartışıladursun, sezona ilk 12 maçta sadece iki galibiyet alarak başlayan takımın bugün içinde bulunduğu 19-21’lik derece aslında hiç de fena değil. Üstelik sezona muhteşem bir giriş yapan Anthony Davis son 12 maçta sakatlığı sebebiyle forma giyemedi ve Lakers bu maçların da yedisini kazanmayı başardı. Saha içinde yeni koçu Darvin Ham’le oldukça tempolu bir basketbol oynayan ekip PACE istatistiğinde ligin zirvesinde yer alıyor. Ancak hücum verimliliğinde hala üst sıralara tırmanamadılar. Bunun en büyük nedeni de şut problemleri. Üçlük yüzdesinde sezon başında ligin dibinde yer alan ekip bu konuda gelişim göstermeyi başardı ancak hala sadece %34’le 24. sırada bulunuyor. Savunma verimliliğindeyse takım 21. sırada. Davis’in yokluğu özellikle bu alanda kendini hissettiriyor. O sahadayken özellikle yarı saha savunmasında Lakers ligin en iyi takımlarından biri durumundaydı. Lakers için sezonun kaderini Davis’in dönüş tarihi ve yapılacak olası takasta takıma kimlerin katılacağı belirleyecek.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/2/1673335620970.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: ESPN

Batı Konferansı

Pelé’nin isminin nereden geldiği hep merak edilmiş ve çeşitli rivayetlerin konusu olmuştur. Bu konuyla ilgili birçok şehir efsanesi mevcut. Örneğin Türkiye’de söylenegelen; taşların üstünde top oynarken çıkan seslerden dolayı bu ismi aldığına dair rivayet gibi. Ya da ismin İbranice mucize anlamına gelen ve “pele” şeklinde okunan&nbsp;פֶּלֶא kelimesinden geldiği. Bazısı mantık sınırlarını zorlayan, bazısı kulağa makul gelen pek çok söylenti olsa da büyük efsane isminin kökenini küçüklüğünden ilginç bir hikâyeye dayandırıyor.Edson Arantes do Nascimento. Ailesi büyüdüğünde tüm dünya tarafından Pelé olarak tanınacak çocuklarının ismini Edson koyduğunda Thomas Edison’dan esinlenmiş. Doğum yeri olan Três Corações’e elektrik, doğduğu yıl olan 1940’ta geldiği için. Çocukluğundan beri pek çok takma ismi olan Pelé’nin ilk lakabı amcası tarafından takılan “Dico”. Hatta annesi büyüyüp Pelé ismiyle ünlendikten sonra bile ona bu şekilde hitap etmeye devam etmiş. Okul yıllarında Brezilyalı şarkıcı Gasolina’ya ithafen arkadaşları tarafından bir süre de bu şekilde çağrılmış ama “Neyse ki bu isim pek tutmadı” diyor büyük efsane.Pelé isminin kaynağıysa babasının top koşturduğu Vasco de Sao Lourenço takımının kalecisi “Bilé”. Küçükken babasıyla beraber maçlara ve antrenmanlara gitmeyi seven küçük Edson ara sıra da sahaya girip kaleye geçtiğini söylüyor. “Kaleye çekilen şutlarda kurtarış yapmayı başardığımda, kendimi Vasco kalecisinin yerine koyarak, “İyi kurtarıştı Bilé!”, “Bu harikaydı Bilé!” şeklinde bağırıyordum.” Bilé ismini küçükken dili dönmediği için “Pilé” olarak söylüyor. Sonrasında Bauru’ya taşındıklarında bu Pelé’ye evriliyor. Amcası Jorge’nin dediğine göre bunun sebebi Edson’un ağır Minas Gerais aksanı.İşin bir diğer ilginç tarafı; Pelé isminin babası olan Vasco kalecisi Bilé’nin de gerçek adı bu değil, Jose Lino. Jose iki yaşına kadar konuşamadığı için annesi endişeleniyor ve Brezilya’da “benzedeira” olarak bilinen, Türkçe’ye “cinci hoca” olarak çevirebileceğimiz büyücü doktorlardan yardım istiyor. Benzedeiralar ritüellerine “Bili-bilu-tetéia!" diyerek başlıyor. Haftalar süren seanslara rağmen Jose konuşmayı başaramıyor ancak bir gün aniden “Bilé!” diye bağırıyor. Annesi ve benzedeiralar bunun bir mucize olduğuna inanıyor ve Jose Lino da büyüyüp kaleci olduğunda bile Bilé olarak anılmaya devam ediyor.Efsane futbolcu aslında başlarda lakabını hiç sevmediğini söylüyor. “Arkadaşlarım bana Pelé diye hitap ettiğinde onlara sinirlenirdim. Hatta çocuğun birine bu yüzden yumruk attım ve okuldan iki gün uzaklaştırma cezası aldım. Ancak bunun beni sinir ettiğini gören çocuklar bana daha da fazla bu şekilde hitap etmeye başladı. Sonradan bu konuda yapabileceğim bir şey olmadığını fark ettim ve bu lakabı çok sevdim ama çocukken gerçekten nefret ediyordum.”&nbsp;Pelé, isminin, emin olmamakla beraber, bu olaylar silsilesinden kaynaklandığını düşünüyor. Biraz abartılı görünse de diğer pek çok hikâyeden daha makul olduğu kesin. Futbolun, geçtiğimiz günlerde aramızdan ayrılan ilk büyük ikonunun Dünya Kupası başarılarından ülkesinde milli hazine ilan edilmesine ve bu yüzden Brezilya hükümeti tarafından ülke dışına transferinin yasaklanmasına kadar çok fazla hikayesi var. Ancak isminin kökeni bile Güney Amerika’nın büyülü gerçekçiliğine yakışır cinsten. Sanki daha doğduğunda fevkalade bir yaşamı olacağı alnına yazılmış gibi. &nbsp;

Edson Nasıl Pelé Oldu? 

Mayıs ayı her sene olduğu gibi erkekler kulüp futbolunda Avrupa kupalarının sahiplerini bulduğu ay oldu. Geçtiğimiz sezon ilk kez düzenlenen UEFA Konferans Ligi’nde şampiyonluğa Jose Mourinho’nun çalıştırdığı Roma ulaşırken, Portekizli teknik direktör Şampiyonlar Ligi ve UEFA Avrupa Ligi’nden sonra ilki verilen bu kupayı da palmareleri arasına eklemeyi başardı. Mourinho böylece üç kupayı da kazanan ilk teknik direktör olurken, bu unvanı uzun süre kimseyle paylaşmayacak gibi görünüyor.&nbsp;UEFA Avrupa Ligi’nde ise sürpriz denebilecek şekilde Eintracht Frankfurt kupaya uzandı. Almanya temsilcisinin kupa yolculuğundan hatıralarda kalacak bir numaralı şeyse taraftarlarının deplasman “baskınları” olacak. Özellikle de çeyrek finaldeki <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=-KeBDyS2mgI&ab_channel=SommitSports" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Barcelona</a> rövanşında. &nbsp;&nbsp;Şampiyonlar Ligi şampiyonuysa artık neredeyse klasikleşmiş şekilde Real Madrid oldu. 14’üncü kez Avrupa’nın bir numaralı kupasını müzesine götüren İspanyol ekibi bu kupayı açık ara en fazla kazanan takım durumunda. Geçtiğimiz sezonun hikayesiyse öncekilerden biraz daha farklıydı. Alıştığımız “Los Galacticos” takımları gibi olmayan bu ekip; daha genç ve dinamik bir oyuncu grubu ve takım oyununa dayalı bir futbolla daha görkemli kadrolara sahip rakiplerinin önünde kupaya uzanmayı başardı.&nbsp;

Berkhan Günaydın