Kadın voleybolu, vadettiği rekabetle üzerinde toplanan ilgiyi artırarak ilerliyor. Hem milli takım turnuvaları hem kulüp takımlarının mücadeleleri heyecanın yıl boyu aynı tonda kalmasını sağladı şimdiye dek. Özellikle ligimizle İtalya Ligi’nin zirveyi hedefleyen takımlarının birbirleriyle oynadıkları maçlar unutulmaz anlara sahne oldu.&nbsp;Yaza, yani milli takım sezonuna yaklaşırken yerel liglerde kupalar sahiplerini buldu ve sıra CEV Şampiyonlar Ligi’ne geldi. Şampiyonlar Ligi, yirmi takımın beş farklı grupta mücadele ederek başladığı bir organizasyon. Grup birincilerinin doğrudan çeyrek finale kaldığı ligde gruplarını ikinci sırada bitirenlerle en iyi üçüncü, altı takımlı bir başka grupta playoff aşamasını oynadı. Bu grupta ilk üç sırayı alan takımlar, grup liderlerinin arasına katılarak çeyrek finalistleri belirlemiş oldu. Üç takımla yer aldığımız yarı final etabının ardından da Torino’da düzenlenecek Süper Final bir Türk finaline dönüştü: Eczacıbaşı – Vakıfbank.Ligimizden Eczacıbaşı, Fenerbahçe ve Vakıfbank bu yıl ülkemizi Şampiyonlar Ligi’nde temsil etti. Üç takımımızın da yarı final oynama başarısı gösterdiği Kupa 1’in bu seneki kazananı şüphesiz Sultanlar Ligi oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684224424459.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Eczacıbaşı Dynavit | Görsel Kaynak: TRTEczacıbaşı’nın YoluŞampiyonlar Ligi’nin gediklisi sayılabilecek bir geçmişe sahip olsa da 2021-2022 sezonunu CEV Kupası’nda mücadele ederek geçirdi Eczacıbaşı. Bu kupayı müzesine götürerek iddiasını ve seviyesini ortaya koyan turuncular, 2022-2023 sezonunda yeniden Şampiyonlar Ligi’ne döndüler. Şampiyon kadroya Sinead Jack Kısal ve Irina Voronkova başta olmak üzere yapılan eklemelerle uyumlu ve dengeli bir ekip olan Ferhat Akbaş’ın öğrencileri, Sultanlar Ligi’nde çizdikleri iyi grafiği Şampiyonlar Ligi’ne de taşıdılar. İlk turda Chemik Police, Targoviste ve Maritza Plovdiv’le mücadele Eczacıbaşı Chemik Police karşısında kaybettiği toplam iki set dışında rakiplerine şans tanımadı ve ilk tur grubunu lider olarak tamamlayarak doğrudan çeyrek finalin yolunu tuttu. Ardından da çeyrek finalde Developres Rzeszów ile karşılaştığı her iki mücadeleden de galip ayrılarak yarı finaldeki üç Türk ekibinden biri oldu.&nbsp;Milli voleybolcu Ebrar Karakurt’un da formasını giydiği İtalya temsilcisi Igor Gorgonzola Novara’ya karşı zorlu bir yarı final mücadelesi veren turuncu beyazlılar ilk maçta mağlup olmalarına karşın deplasmandan iki set kopararak puan avantajını elde etti. Burhan Felek’te, seyircisinin de desteğiyle, rakibini set vermeden geçerek rahat bir galibiyet elde ederek Torino’nun yolunu tutmuş oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684224568473.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">VakıfBank | Görsel Kaynak: TVFVakıfbank’ın YoluCEV Şampiyonlar Ligi’nin son şampiyonu ve kulüpler kategorisinde yakın dönemin baskınlığı tartışılmaz ekibi Vakıfbank, beş kupayla kapattığı 2021-2022 sezonunun ardından kadrosunda önemli değişikliklere gitti. Isabelle Haak ve Michelle Bartsch-Hackley gibi iki ilk altı oyuncusu ile yollarını ayıran sarı siyahlılar, dünyaca ünlü pasör çaprazı Paola Egonu transferiyle ses getiren bir hamle yaptı. Smaçör rotasyonunu da Kara Bajema ve Nika Daalderop ile genişleten koç Giovanni Guidetti, yine mücadele ettiği her kulvarda şampiyonluğun favorisi olarak sezona başladı.Şampiyonlar Ligi’nde de aynı parolayla grup aşamalarına giriş yapan Vakıfbank, sezon başı istikrarsızlığı yaşadığı ve takım olarak uyumu yakalayamadığı bu dönemi pek de istediği gibi geçiremedi. Igor Gorgonzola Novara, Potsdam ve Kızılyıldız ile mücadele ettiği C Grubu’nda sahasında beklenmedik iki mağlubiyet alarak ikinci oldular ve çeyrek final için playoff turunu da geçmeleri gerekti. Vakıfbank Playoffta Łódź karşısında 3-0’lık iki rahat galibiyet alarak çeyrek finale uzanıp, yarı final için Vero Volley Milano’nun karşısına geçti. Milano’yu hem sahasında hem de deplasmanda yenen Vakıfbank böylece yarı finale yükseldi ve Fenerbahçe ile final için karşı karşıya geldi. Yarı final eşleşmesinde ilk maçı 3-0 kaybetmesine rağmen deplasmanda rakibini aynı skorla mağlup eden son şampiyon, altın seti de kazanarak Torino’ya giden ikinci takım oldu.Silahlar ve SavaşlarEczacıbaşı da Vakıfbank da bu sezon başarılı sayılabilecek performanslar ortaya koysalar da kendilerinden beklenen sonuçları elde edemediler. Namağlup tamamladığı Sultanlar Ligi normal sezonunun ardından şampiyonluğu Fenerbahçe’ye kaptıran Eczacıbaşı için de, beş kupalı sezonun ardından Kupa Voley dışında kupa kazanamayan Vakıfbank için de Şampiyonlar Ligi, sezonun telafisi ve en önemli kazanımı niteliği taşıyor.Finalde Eczacıbaşı’nın en büyük kozu her zaman olduğu gibi yine pasör çaprazı Tijana Bošković olacak. Bu sezon Şampiyonlar Ligi’nde yalnızca altı maçta 153 sayıya ulaşan yıldız isim, Egonu ile rekabetinde bir adım öne çıkmayı deneyecek. Yıldızlar topluluğu Vakıfbank hücumlarına karşı savunma istikrarı Eczacıbaşı cephesi için önemli rol oynayacak. Skor katkılarının yanında bu sezon %27 ile mükemmel servis karşılayan Voronkova ve %29 ile mükemmel servis karşılayan Hande’nin manşet performansı hem savunma için hem de hücum dengesi kritik olacak. Maja’nın konsantrasyon kaybı yaşamaması da Ferhat Akbaş’ın en çok dikkat edeceği konulardan biri gibi görünüyor. Zira karşılarında harika bir savunma takımı var ve bu şartlarda kusursuza yakın bir hücum performansı sergilemeleri gerekiyor. Sezon içindeki galibiyet serilerinin kupayla taçlanmaması psikolojik üstünlüğü de kaybettirmiş olabilir turuncu beyazlılara.&nbsp;Vakıfbank cephesinde ise bu tip maçlara çok hazır bir ekip var. Özellikle ilk altıda görev alan oyuncuların hemen hepsi böyle finallerden her yıl birçok kez oynuyor. Bu sebeple Vakıfbank’ın biraz daha sahaya rahat çıkacağını öngörebiliriz. Diğer yandan Egonu’nun takımına 235 sayı kazandırdığı sezonu skorer bir performansla noktalama konusundaki isteği Vakıfbank’ın hücumdaki ana planının ne olacağını gösterecek. Zehra ve Ogbogu’nun bloktaki caydırıclığı da Eczacıbaşı’nın özellikle smaçörleri üzerinden oynayacakları oyunlarda etkili olabilir. Savunmanın diğer tarafında ise Gabi %40 mükemmel servis karşılama ile liberoları kıskandıracak istatistiği ile istikrarlı oyununu finalde de sürdürecektir.Sonucu tahmin etmesi zor olsa da sezonun gelinen aşamasında Vakıfbank’ın bir adım önde olduğu söylenebilir. Gerek tecrübe gerekse de sezonun getirdiği hayal kırıklığı-motivasyon dengesine bakıldığında Guidetti ve öğrencilerinin sahaya daha rahat ve kendilerinden emin çıkacakları aşikâr. Ancak Sultanlar Ligi normal sezonunda tarafların karşılaştığı iki maçtan da 3-0 Eczacıbaşı’nın galip ayrıldığı gerçeği, finalin favorisi olmadığı gösteriyor. İki İstanbul ekibinin Torino’da kozlarını paylaşacağı mücadele kulüp sezonunun sonu için seyri keyifli bir mücadele vadediyor.

Mayıs ayı finaller ayı. CEV Kadınlar Şampiyonlar Ligi’nde de sezonun sonuna gelindi ve artık sıra şampiyonun adını öğrenmeye geldi. 20 Mayıs günü kazanan belli olacak. Kimin ipi göğüsleyeceğini bilmiyoruz ancak kupa İstanbul’a geliyor!

Torino’da İstanbul Havası

Bir başka Euroleague sezonu daha geride kaldı ve birbirinden çekişmeli, sürprize açık eşleşmeler oluştu. Özellikle hemen hemen kapalı bir lig formatına döndükten sonra standardın yukarı çekildiği ve rekabetin arttığı ligin normal sezonu dahi Avrupa basketbolunu sevenler tarafından heyecanla izlenirken playoff aşamasının getirecekleri de şimdiden merak konusu. NBA mi Euroleague mi tartışmalarının ayyuka çıkacağı bu dönemin eski kıtadaki çarpışmalarından biri de Monaco ile Maccabi arasında yaşanacak.Yenilik HevesiMonaco, ilk Euroleague vizesini 2020-2021 sezonunu Eurocup şampiyonu olarak tamamlayarak almıştı. Koç Sasa Obradovic yönetimindeki ilk Euroleague sezonunda playoff yapma başarısı gösteren Fransa temsilcisi bu sezon üzerine koyarak devam etti. Hızlı bir giriş yaptığı sezonu istikrarlı performansıyla dördüncü olarak tamamlayan Obradovic’in öğrencileri ev sahibi avantajını da eline aldı.İskeleti neredeyse geçen yılın aynısı olan kadro bu sezon oturmuş bir görünüm sergiledi. Kıtanın en yetenekli oyuncularından biri olduğu konusunda tartışma olmayan Mike James’in zaman zaman oluşturduğu huzursuzluklar dışında saha içinde uyumlu bir Monaco vardı. James’in üç maç kaçırdığı sezonda beş oyuncu hiç maç kaçırmadı. Jordan Lloyd ve Elie Okobo’nun başarılı performansları dikkat çekiciydi ve James’in olmadığı maçlarda dahi yokluğunu aratmayacak seviyede katkı sağladılar.İlk beş maçın dördünü kazanarak başladıkları sezonda hiç tam tersi bir sekansa yakalanmadılar. Bu da paniğe sürüklenmemelerini sağladı. Çekirdek kadronun koçla ve birbiriyle oynamaya alışmış olması bu istikrarlı grafiğin temel sebebiydi. Koç Obradovic, 25 maçtan fazla kez sahaya sürdüğü dokuz oyuncusunun tamamına 15 dakikanın üzerinde süre verdi. Daha az maçta ancak daha uzun sürelerde oynayan oyuncuları da düşününce kriz yaşanabilecek zamanları koçun iyi tolere ettiğini söylemek mümkün.İç dış dengesini sezon boyunca iyi kurdu Monaco. %54,6 ile ikilik, %31,7 ile üçlük isabeti yakaladılar ve rakip potalara maç başına ortalama 83,3 sayı bıraktılar. Ortalama 80,9 sayı yemelerine rağmen iyi bir sonuca ulaşmalarının sebebi ise mağlubiyetlerinin de galibiyetlerinin de net olmasıydı. 15,5 asiste karşılık yalnızca 10,6 top kaybı yapmaları hem bu durumu hem de Monaco guardlarının kendi düzenlerini sağlarken rakiplerine hükmettiklerini gözler önüne serdi.Monaco, normal sezondaki 21 galibiyetinin 13’ünü kendi sahasında aldı. Deplasman performansının idare edecek seviyede olduğu düşünülünce ev sahibi avantajı onlar için çok şey ifade ediyor.Şampiyonun HasretiEuroleague’in A lisans sahibi, şampiyon gediklisi Maccabi; geçtiğimiz sezon beş yıllık playoff hasretine son vermişti. Ancak Real Madrid engeline takılan İsrail ekibi yenilenen kadrosuyla bu yıl da playoff başarısı gösterdi. Üstelik çok daha iddialı ve rakiplerini korkutan bir performansla.Maccabi, 2022-2023 sezonuna koç dahil olmak büyük bir kadro değişikliği ile başladı. Oded Kattash koçluk görevini devraldı ve Scottie Wilbekin, Angelo Caloiaro, James Nunnaly, Ante Zizic gibi isimlerden boşalan yerleri doldurarak iddialı bir ekiple sezona giriş yaptı.Özellikle kısa rotasyonuna yapılan sansasyonel eklemeler aynı zamanda soru işaretlerini de beraberinde getirdi. Bayern Münih ve Baskonia’daki başarılı performanslarının ardından üst sıraları hedefleyen bir takıma liderlik etmesi beklenen Wade Baldwin ile Fenerbahçe’deki istikrarsız döneminin ardından özellikle Eurobasket karnesiyle dikkatleri üzerine çeken Lorenzo Brown’ın katılımı elbette Maccabi cephesinde heyecan yarattı. Ancak uyumluluk konusunda şüpheler de haksız sayılmazdı elbette.Diğer yandan Austin Hollins, Alex Poythress, Josh Nebo, Darrun Hilliard gibi Euroleague seviyesinin vazgeçilmez rol oyuncuları da Maccabi ve koç Kattash’ın hedeflerine ortak olmak için takıma katıldı.Her ne kadar yeni kurulmuş bir ekip olsalar da saha içindeki uyumu erken yakalamış gibi göründü ilk beş maçta İsrail ekibi. Devam eden süreçte aldığı mağlubiyetlerle dengeye oturan derecesini sezonun sonuna kadar korumayı başaran Maccabi, kısa rotasyonunun sürüklediği bir oyun izletti. Brown-Baldwin ikilisinin maç başına toplamda 33,2 sayı, 10,7 asist bulmasının yanında takımın kalanının istikrarlı şekilde skora katkı sunması, ribaunt ve savunma konusunda üzerine düşeni yapmasıyla Maccabi özellikle iç sahada istediğini almış oldu.Kattash’ın öğrencileri Menora Mivtachim Arena’da yalnızca iki maç kaybetti. Ancak deplasmanda ise beş galibiyette kaldı. Bu yüzden playoff için ev sahibi avantajını elde edememiş olmaları en önemli eksi olarak göze çarpıyor.Tercih Edilir Ev SahibiHem Monaco hem de Maccabi, kısa rotasyonunun sürükleyerek sonuca ulaştırdığı iki ekip olarak dikkat çekiyor. Bunun yanında Maccabi kısalarının performansının dengi bir performans izlemedik bu sezon. Larkin-Micic ikilisinden sonra Brown-Baldwin ikilisi ligi domine eden guardlar oldular. Bu yüzden kısaların çarpışmasında Maccabi bir adım daha öne çıkıyor.İki ekibin de ev sahibi oldukları maçlarda daha iyi performans sergilediği göz önüne alınınca ise Monaco daha avantajlı görünüyor. Buna rağmen Maccabi açısından ev sahibi avantajını kaybetmiş olmalarına olumlu yönden bakmak için bir sebep var: ilk dörtteki ekiplerden deplasmanı en az ürkütücü olan takımın Monaco olması.Tüm etkenler sahada kendini gösterdiğinde nasıl bir sonuç çıkacağını kestirmek güç tabii. Maccabi’nin deplasman takımları içerisinde şansı en yüksek olan takım olduğu da bir gerçek. Sezon boyu göze hoş gelen oyunlarıyla iyi bir seri vadeden iki takımın mücadelesi playoff'un en keyifli müsabakalarına sahne olmaya aday.Tahmin: AS Monaco 1-3 Maccabi Playtika Tel-Aviv

NBA mi Euroleague mi tartışmalarının ayyuka çıkacağı bu dönemin eski kıtadaki çarpışmalarından biri de Monaco ile Maccabi arasında yaşanacak.

Gerçek Rekabet

Buluşlar, gelişmeler, değişimler ve pek çok defa da yok oluşlar… İnsanlık tarihi benzersiz olaylarla bugünlere gelip aynı şaşırtıcılıkla yoluna devam etse de her seferinde derinlikli bir hikâyenin bölünebildiği gibi birkaç parçaya ayrılabilen aşamalardan geçiyor. Çağımız bazı varlıkların, yapıların büyüyerek ilerlediği döneme tanıklık etmemizi sağlarken bazılarının çoktan yok olduğu dönemleri anlamak için geriye dönüp bakmayı gerektiriyor.Sanatın, siyasetin, hastalıkların, savaşların akla gelebilecek hemen her alanın türlü örneklerinin sayılabileceği bu düzen elbette spor ve hatta spor branşları için de aynı işliyor. Bugün gelişimini tamamlamamış bir nefesli çalgıya yeni bir delik eklemek gibi büyük gelişmelerin yaşandığı branşlar da var, yaklaşık 100 yıldır temelde aynı şekilde oynanan branşlar da.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Devir Teslim</h2>Gelişmekte olan bir branştan bahsediyor olsak dahi sporun rekabetçiliği hiçbir zaman eksik kalmıyor. Hatta ileriye yönelik atılan adımları bu rekabetçiliğin tetiklediğini söylemek yanlış değil. İşte bu rekabetçilik; sporun içerisinde rekorları, dramatik finalleri, sevinç çığlıklarını, hüzünlü vedaları ve daha pek çok duygu ve durumu barındırıyor. Özneler ve aidiyet hissi yüksek takip edenler için duyguları unutmak zor belki ancak genel bellekte zaman geçtikçe manevi yoğunluğun olduğu anlar geriye atılıyor. Oysa rekorlar, bir daha hafızalardan silinemeyecek şekilde tarihte yerini alıyor, kırılsalar bile.2023 yılı memnun edici bir çizgide olmasa da bir şekilde ilerlemeye devam ediyor. Böylece spor dünyası da gerek her yılın aynı dönemlerinde yaşanan benzer heyecanlarla gerekse de ilk ve tek kez yaşanan anlarıyla içinde bulunduğumuz yıla izlerini bırakıyor. LeBron James’in NBA tarihinin en fazla sayı atan oyuncusu konumuna gelmesi, yerel liglerdeki yarışların kızışarak sona yaklaşması, şampiyonluk müsabakalarından önceki virajlara girilmesi derken yeni gelişmelerin birbirini kovaladığı dönemde bir gelişme de kayakta yaşandı. Mikaela Shiffrin erişilmesi güç bir rekoru kırmakla kalmadı, kırdığı rekorları daha da geliştirdi.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/2/1679989903575.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kazanma AlışkanlığıHenüz on dört yaşındayken kayağın önemli organizasyonlarında dereceler elde eden Shiffrin, erken yaşta adından söz ettirmeye başladı. On altı yaşında ilk kez Dünya Kupası’nda boy gösteren Birleşik Amerikalı sporcu, ilk şampiyonluğu için de uzun süre beklemedi. On dokuz yaşını dahi doldurmamışken olimpiyat altınına ulaşan Mikaela için önemli eşikler hızla geçiliyordu ki bu da şimdilerde adından söz ettirmesinin 2010’lardaki ilk belirtileri oldu.Bazı sporcular zirve dönemlerini profesyonel yaşantılarının sonlarına doğru yaşar. Pek çok örneğini gördüğümüz bu durumdaki sporcuların içerisinde başarılı olan pek çok isim olsa da tarihin en iyisi olarak nitelendirilebilecek kariyere sahip olanların kaybedecek vakti yoktur. Dolayısıyla Shiffrin’in henüz on dört yaşında başlayarak yirmili yaşlarına gelmeden verdiği birçok sinyal, onun başarılı bir sporcu olacağından daha çok kayak tarihine damga vuracak bir sporcu olacağına işaret etmişti.İlk şampiyonluklarını kazandıktan sonraki süreçte herhangi bir ara, formsuz dönem, madalyanın geçen süre yaşamaksızın hız kesmeden podyumda yer almaya devam eden Mikaela için her şey birbirini tekrar etti denilebilir.&nbsp;2014, 2018 ve 2022 Olimpiyatlarında ikisi altın üç madalya, 2013 ile 2023 yılları arasında düzenlenen altı Dünya Şampiyonasında yedisi altın toplam on dört madalya kazandı. 2011 yılında başlayan Dünya Kupası serüveninde ise kendisini tarihe geçiren başarılarını ortaya koydu. Kazandığı madalyaların değeri yadsınamaz ancak Dünya Kupası gibi kısa süreli olmayan bir organizasyonda rakiplerine karşı kurduğu üstünlük, kıyaslanamaz bir seviyeye taşıdı kendisini.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kaçınılmaz Yazı</h2>On üç sezon boyunca boy gösterdiği Dünya Kupasında 138 kez podyuma çıkma başarısı gösterdi Shiffrin. Bu başarıya ise seksen sekiz kez yarış kazanarak ulaştı. Elde ettiği bu sonuçlarla kendisinden önce 137 kez podyuma çıkan eski takım arkadaşı Lindsay Vonn’un rekorunu, yine 83 yarış ile Vonn’a ait olan en fazla yarış kazanan kayakçı rekorunu ve devamında 86 yarış ile Ingemar Steinmark’a ait genel kategori rekorunu kırmış oldu. 2023 sezonuna kadar Büyük Slalom’da en fazla birincilik kazanan isim olan Vreni Schneider’ı de geride bırakmayı ihmal etmeyen rekortmen sporcu yirmi bir zaferle bu rekorun da yeni sahibi oldu. Unutulmaz bir sezon geçiren efsane isim, 2022-2023 sezonunu slalom, büyük slalom ve genel tasnifte zirvede tamamlayarak Altın Küre’yi evine götürdü.&nbsp;Mikaela Shiffrin, 28 yaşında bir sporcu. Çok küçük yaşta branşının en üst düzey organizasyonlarında mücadele etmeye başlayan ve istikrarla bulunduğu seviyeye tutunan Shiffrin şimdiden kayakta unutulmazlar arasına girdi bile. Yaşı da hesaba katılınca rekorlarına yenilerini ekleme ihtimali hiç az değil. Kendisinin adını kendi rekorlarını kırmasıyla yine sık sık duyabiliriz. Daha da önemlisi Mikaela Shiffrin uzun yıllar boyunca sorulan pek çok sorunun cevabı olarak karşımıza çıkmaya devam edecek gibi görünüyor.&nbsp;

Mikaela Shiffrin, geçtiğimiz günlerde kırdığı rekorlarla adından bir kez daha söz ettirdi. Onu yakından takip edenler için bu çok da sürpriz değildi.

Kilometre Taşı

Yoğun bir spor takvimi olan 2022 yılı içerisinde ağustos ayı, Dünya Kupası’nın da aralık ayında oynanacak olması sebebiyle nispeten sakin geçti. Ancak önemli organizasyonların eksikliğini beklenmedik haberler doldurdu.&nbsp;NBA’in eski yıldızlarından, Boston Celtics efsanesi Bill Russell hayata gözlerini yumdu. 11 NBA şampiyonluğu, 5 MVP ödülü bulunan Russell; kariyerinde 12 kez de All Star seçilme başarısı göstermişti. Hala NBA’in en fazla yüzük kazanan oyuncusu konumunda bulunan ve tüm zamanların en iyileri arasında kendine yer bulan Bill Russell, ardında büyük bir basketbol mirası da bırakarak 88 yaşında aramızdan ayrıldı.WNBA sezonunun bitmesinin ardından yıldız basketbolcuların Avrupa takımlarında oynadıklarına her sezon şahit oluyoruz. Brittney Griner da bu oyunculardan biri. WNBA sezonunun ardından Rusya temsilcisi UMMC Ekaterinburg forması giyen yıldız oyuncu, ülkesine dönmek üzere havaalanında bulunduğu sırada üzerinde uyuşturucu maddeyle yakalandı. ABD ve Rusya devlet yetkililerinin müzakereleri de sonuç vermedi ve Griner 9 yıl hapis cezasına çarptırıldı.&nbsp;Ukrayna-Rusya savaşının başlamasının ardından iki ülkedeki sporcuların zorluklar yaşadığı malum ancak Griner tamamen kişisel sebeplerle ve şanssız bir dönemde bu cezaya maruz kaldı. Rusya’da cezaevinde tutulan Griner, ABD ile Rusya arasındaki pazarlıklarla varılan anlaşma sonucu ABD’de tutulan Rus silah satıcısı Victor Bout ile esir değişiminin konusu oldu ve ancak 8 Aralık’ta özgürlüğüne kavuşabildi.

Beklenmedik Haberler

Yeni yıla hemen hemen her senenin başında olduğu gibi 2022’de de Avustralya Açık’la merhaba dedik. Son şampiyon Djokovic’in aşı karşıtı yaklaşımının, vizesinin iptal edilmesine ve turnuvaya katılamamasına sebep olmasıyla Yılın ilk Grand Slam’ine ses getiren bir giriş yapılmış oldu.&nbsp;Federer’in diz sakatlığı sebebiyle, Serena Williams’ın hazır olmadığı gerekçesiyle çekilmesi, kadınlar kategorisinin son şampiyonu Naomi Osaka’nın da henüz üçüncü turda elenmesiyle heyecan kat sayısı yükseldi. Daniil Medvedev’in hakemle girdiği diyalog ve oluşturduğu kaosla sıcaklığını koruyan organizasyonun finalini kadınlarda Ashleigh Barty karşısında kariyerinin ilk Grand Slam finaline çıkan Danielle Collins oynadı. Erkeklerde ise yirmi birinci Grand Slam zaferinin peşindeki Rafael Nadal’ın rakibi geniş bir kitlenin sempatisini(!) kazanan Daniil Medvedev oldu.&nbsp;Nadal’ın kazanarak rekor kırdığı, Barty’nin zaferiyle 44 yıl sonra ilk kez Avustralyalı bir tenisçinin zafere uzandığı Avustralya Açık hareketli gündemi, sansasyonel olayları ve kıran kırana mücadeleleriyle yeni yılı karşılayan organizasyonların adından en çok söz ettireni oldu.

Rekorlarla Merhaba

Dünya Kupası heyecanı son hızıyla devam ederken finale yaklaşmış olmanın hüzünlü bir yanı da yok değil. Geride kalan dört–beş Dünya Kupası’na şahit olan jenerasyon için bu kupa, belki de en keyifli ve duygusal yoğunluğu yüksek turnuva olarak dikkat çekiyor. Futbolun hızlı, akıcı ve taktik doluluk olarak doyurucu oynandığı maçlara tanıklık ettiğimiz Katar’da grup müsabakalarından itibaren beklenmeyen skorlar ve kıyasıya mücadeleler hemen herkesi ekranlara kilitledi. Diğer yandan Ronaldo, Messi, Neymar, Modric, Lewandowski gibi süper yıldızların çok büyük ihtimalle kariyerlerinin son kupasını oynuyor olması da her maçı, deyim yerindeyse ayrı bir final havasına büründürdü. Kariyerlerine son verirken başarılarına bir de Dünya Kupası eklemek isteyen pek çok isim ise oyunun doğası gereği bu hayallerine veda etti. Kupada geriye dört takım kaldı ve Neymar, Ronaldo, Lewandowski çoktan evlerine döndüler. Messi’nin hayali devam ediyor ama karşısında son kupanın finalisti Modric ve arkadaşları var. Diğer tarafta ise son şampiyon Fransa ile Katar’ın “dark horse”u, Afrikalı ilk yarı finalist Fas, final için kozlarını paylaşacak.&nbsp;Vaat Edilmemiş Zaferler&nbsp;Kupa başlarken herkesin favorisi tabii ki farklıydı. Ancak bazı ekipler kaliteli kadrolarıyla ortak listelere girmeyi başarmıştı. Birbirinden önemli eksiklerine rağmen kadro derinliği sayesinde iddiasını kaybetmeyen Fransa da pek çoklarının favorileri arasındaydı. Grup aşamasında Avustralya, Tunus ve Danimarka ile karşılaşan Fransızlar, son maçta aldıkları Tunus mağlubiyetine rağmen grubu ilk sırada bitirerek adlarını son on altı turuna yazdırdılar. Bu aşamada her ne kadar turnuva ağacının Portekiz, İngiltere, İspanya gibi takımların bulunduğu kanadına düşse de Fransa, şu an yarı finalde beklenmedik bir rakiple karşı karşıya. Grup aşamasının ardından Polonya’yı ve çeyrek finalde önemli rakiplerinden biri İngiltere’yi eleyen Horozlar’ı yarı finalde genel kanının aksine ne İspanya ne de Portekiz karşıladı. İki komşu ülkeyi sırayla turnuva dışına iten üçüncü bir komşu sayılabilecek Fas, Fransa’nın iki kez üst üste Dünya Kupası kazanma hayallerinin önüne geçmeye gayret edecek.Duygusal yoğunluğu yüksek bir kupadan bahsedilirken genellikle çıkış noktamız vedalarını yapan yıldızlardı. Ancak tabii ki Dünya Kupası yalnızca yıldızların vedasından ibaret olmadı. Turnuvayı beklentilerin dışına çeken takımlardan biri de Fas oldu. Grupta Hırvatistan ve Belçika’nın ardından adı sayılan Afrika temsilcisi, Belçika ile Kanada’yı mağlup edip Hırvatistan’dan da bir puan alarak grubunu lider olarak tamamladı. Yüksek fizik gücü ve maçın tamamına yayılan tempolarıyla rakiplerinin canını sıkan bir oyun ortaya koyan Fas, aynı performansı İspanya ve Portekiz ile karşılaştığı eleme maçlarında da gösterdi. İspanya’yı 0-0 biten 120 dakikanın sonunda penaltılarda eleyen ekip, Portekiz’i de 1-0 ile geçti. Hiçbir tahminde son dördün içinde sayılmayan kırmızı yeşilliler, turnuvanın en şaşırtıcı takımı.&nbsp;Dünya Kupası gibi turnuvalarda sürprizler hep olur. Tek maçlarda galibi günlük performanslar belirleyebilir. Ancak Fas için durum çok daha farklı. Artık tesadüf demek gibi bir ukalalığa müsaade etmeyecek şekilde kendilerini ispatladılar. Hırvatistan, Belçika, İspanya, Portekiz… Her biri turnuvanın kazanma adayı olabilecek güçte ekipleriydi. Bu yüzden Fas, şimdiye dek gösterdikleriyle en azından bu aşamadan sonra favori olarak sayılmayı hak ediyor.Göğüs Göğüse SavaşFransa–Fas eşleşmesinde bizleri seyir zevki yüksek bir maç bekliyor. Son Dünya Kupası’nın şampiyonu unvanıyla Katar’a gelen Fransa hem teknik hem de fizik kalite olarak çok üst düzey bir takım. Deschamps önderliğinde istikrarlı bir yapı yakaladılar. Onların sahaya koyacakları hiçbir şey sürpriz değil. Pogba ve Kante’nin eksikliği belki de bu turnuvadaki en büyük defoları olacaktı ancak Griezmann’ın orta sahaya monte edildiği oyun modelinde uyumlu bir yapı sağlayan Fransa, eksik kadrosuna rağmen elit bir takım niteliğinden hiçbir şey kaybetmemiş gibi görünüyor. Genel olarak pek çok takımın yokluğundan yakındığı santrfor pozisyonunda Giroud’nun varlığı ve oluşturduğu tehdit, Fransa’nın süratli kanat oyuncularına da alan sağlıyor. Böylece forvetinden sadece gol katkısı almakla kalmıyor Deschamps’ın öğrencileri. Bu sayede yeteneklerini sergileme fırsatı yakalayan ve bu fırsatı boşa harcamayan Mbappe de beş golle turnuvanın en golcü oyuncusu konumunda. Yaratıcı, birbirini tanıyan ve genç yaşlarına rağmen tecrübeli kadrosuyla Fransa, Fas’a karşı yine kendi oyunlarını ortaya koymaya gayret edecektir.Katar’ın en masalsı hikayesi, son kez Dünya Kupası sahnesinde boy gösteren yıldızlardan çıkmadı. En azından şimdilik… Hatta bazı yıldızları dramatik şekilde evine yollayan genç ve savaşçı bir ekip bu rüyayı yaşıyor: Fas. Hâkimi, Ziyech gibi Avrupa’nın üst düzey futbolcularından ikisine sahip olmalarının yanı sıra istikrarlı ve rollerini kabullenmiş kadrosuyla Kuzey Afrika temsilcisi, hak edilmiş bir başarının keyfini sürmeye ve hayallerini yaşamaya devam ediyor. Bu aşamaya kadar çizdikleri başarılı portrelerini çok iyi uyguladıkları takım savunmalarına borçlu olduklarını söylemek yanlış olmaz. Mücadeleden kaçmayan, çok koşan ve inatçı yapıdaki Fas kadrosu, EURO 2004’te savunma temelli oyunuyla şampiyon olan Yunanistan’ın sıkıcılığından da uzakta bir oyun sergiliyor. Zira takımın yetenekli ayakları, dripling konusunda mahir isimleri komple bir takım kimliğine büründürmüş durumda onları. Teknik direktör Regragui, oyuncularına ve kendisine inanıyor. “Neden şampiyonluk hayali kurmuyoruz ki?” diyor. Beşiktaşlı Saiss kaptanlığında tutkulu, dinamik ve yetenekli Fas; gönüllerin şampiyonu oldu bile belki ancak hala yolun sonu gelmiş değil. Tarihe Afrikalı ilk şampiyon olarak geçerler belki de kim bilir?

Gençlik Ateşi

Dünya üzerinde irili ufaklı pek çok ülke var ve pek çoğunun birbiriyle neredeyse hiçbir teması yok. Ancak Simon Kuper’in de dediği gibi futbol asla sadece futbol değil ve belki de benzer hiçbir yanı olmayan ülkelerin insanlarını bir araya toplayabiliyor. 2022 Katar’da da bunun örneklerini göreceğiz.Gana ve Uruguay, fiziken dünyanın birbirine pek de yakın olmayan iki ülkesi, en azından günümüzde. Sosyal ve politik olarak da pek ortak noktası olmayan Afrika ve Güney Amerika’nın iki temsilcisini aynı sahada, ekranda buluşturan ilk futbol maçı belki de bu yüzden ancak 2010’da Güney Afrika’da düzenlenen Dünya Kupası’nda oynandı. Dönemin iddialı ekiplerinden Uruguay, kariyerlerinin en iyi dönemlerini geçiren, tecrübesiyle Avrupa futboluna damga vurmuş yıldızlarıyla favori olarak çıkmıştı çeyrek final maçına. Gana ise turnuvanın sürprizi sayılabilecek performansıyla temsil ettikleri kıtanın çeyrek final yapan tek takımı olarak sadece kendi ülkesinin değil tüm Afrika’nın desteğini arkasına almıştı.&nbsp;Seyir zevki yüksek mücadelenin normal süresi 1-1 tamamlandı. 120. dakikaya yaklaşılırken Gana’nın artan baskısı seri penaltı atışlarını seven futbol izleyicilerini korkutsa da imdada yıldız santrafor Luis Suarez yetişti. Yeşil sahalarda eşine az rastlanır olayın kahramanı Suarez, Adiyiah’ın kafa vuruşunu çizgiden elleriyle çıkararak tarihe adını yazdırdı. Kimileri için nefret sembolü olurken kimileri için kahramandı. Tabii ki Suarez bu hareketinin ardından kırmızı kartla oyun dışı kaldı ve Gana penaltı kazandı. Asamoah Gyan, Afrika uluslarının ilk yarı final başarısının mimarı olabilmek için geçtiği topun başından hayal kırıklığıyla ayrıldı. Maç 1-1 sona ermişti ancak değişen momentum Uruguay’ı kazanmışçasına sevindirdi ve seri penaltılar sonucunda da yarı final biletini kapan taraf Uruguay oldu.Bu maçın üzerinden tam 12 yıl geçti. O gün sahada olan pek çok futbolcu emeklilik günlerinin tadını çıkarıyor. Bazıları o günü masal gibi hatırlarken bazılarının belki de hala kabuslarına giriyor tarihe geçen maç. Kadrolar değişti, çok zaman geçti ve şimdi 2022 Katar’da bu iki ekibi tekrar karşı karşıya gelirken izleyeceğiz. Güçlerin dengeli dağıldığı H Grubu’nda bu kez yarı final değil ama üst tur için mücadele edecek Gana ile Uruguay adına bu maç tam anlamıyla bir rövanş olacak. Bir Dünya Kupası’ndan diğerine uzanan yolculukta, tarihi tekerrür ettirecek olaylar olup olmayacağını göreceğiz.&nbsp;

RÖVANŞ

Eusebio, Figo, Rui Costa ve diğerleri… Portekiz, dünya futboluna bugüne dek pek çok efsane isim kazandırdı. En üst düzeyde rekabet eden bu yıldızların hepsi dönemlerine damga vurdu elbette ancak hiçbiri Cristiano Ronaldo kadar baskın değildi. Ronaldo’nun kıyaslandığı isimleri ve tarihte konumlandırıldığı yeri düşününce bu duruma pek şaşırmamak gerek. Pek çoklarına göre tarihin en iyisi olan yıldız isim son kez Dünya Kupası sahnesine çıkıyor.&nbsp;2006 Almanya’dan beri hiçbir kupayı kaçırmayan efsanenin sahip olamadığı, isteyip de alamadığı tek kupa Dünya Kupası. Şimdi Portekiz, güçlenen kadrosuyla iddialı şekilde geldiği Katar’da kaptanına kupayla veda etmek istiyor. Her bölgede Avrupa’nın en önemli takımlarında oynayan oyunculardan kurulu bir ekibe sahip olan kırmızı yeşillilerde ilk amaç tabii ki gruptan çıkmak. Favorilerden bahsedilirken bir çırpıda ismi sayılan ülkelerden biri değiller ancak EURO 2016’da da değillerdi.&nbsp;Portekiz’in genç kadrosu, son yıllarda adlarından sık sık söz ettiriyor. Joao Felix’in rekor transfer ücreti, Bruno Fernandes’in Premier Lig performansı ve Ruben Dias, Palhinha, Bernardo Silva gibi oyuncuların istikrarı yakalayan üst düzey performanslarıyla Portekiz futbolu, eski günlerine döndüğünün sinyallerini veriyor. Gana, Uruguay ve Güney Kore’nin yer aldığı H Grubu’nun da favorisi konumundalar. Büyük bir sürprize imkân vermezlerse onlar için asıl mücadele grup aşamasından sonra başlayacak.&nbsp;&nbsp; Kaybedenin evine döndüğü maçların oynanacağı ikinci tur ve sonrasında saydığımız tüm bu yıldızların yanında, yaşı ilerlemiş olsa da hala takımının en önemli silahlarından biri olan Cristiano Ronaldo olacak. Teknik olarak çalışmalarının tam olmasının yanında zihinsel olarak da hazır olmaları gereken turnuva öncesi Ronaldo’nun kulübüyle yaşadığı sorunlar aklını bulandırıyor olabilir. Ancak tüm bunlara rağmen kariyerine bir Dünya Kupası kazanarak veda etmek istiyorsa ekibine liderlik etmek zorunda. Hem takımı inandırmak hem de birlikte olmaktan ve onun için savaşmaktan keyif alan bir ekip yaratmak Ronaldo için hem sorumluluk hem de kendisi için kurduğu hayaller adına bir gereklilik.Yaşlı kaptanın genç tayfası ilk olarak; Afrika’nın iddialı ve istikrar kazanmış ekibi Gana’yı, Dünya Kupası’nın Güney Amerikalı gediklisi Uruguay’ı ve Son önderliğindeki Güney Kore’yi saf dışı bırakmaya çalışacak. Kıran kırana mücadelelerin yaşanacağı gruba kâğıt üzerinde favori başlamaları onlar için psikolojik olarak bir üstünlük sağlayacaktır.

PATRONA VEDA

2002 Dünya Kupası bizim için unutulmaz olmasının yanında Asya futbolu için de devrim niteliğinde bir organizasyon oldu. Japonya ve Güney Kore ortaklığında düzenlenen turnuvaya gösterilen ilgi, kupanın yıldızlarının Uzak Doğu’ya yaptıkları transferler derken yapılan yatırımlarla birlikte Asya ülkeleri futbolda önemli adımlar atmayı başardı.&nbsp;Avrupa’nın önde gelen ekiplerine transfer olan ve etkili performanslarıyla büyük hayran kitlelerine ulaşan oyuncuların yanında Asya pazarında reklam yapmak için kıta değiştiren oyuncular da oldu tabii ki. Yolculuğu nasıl olursa olsun tüm bu oyuncular içerisinde biri var ki hak edilmiş bir seviyede kariyerine devam ediyor: Heung-min Son.Ülkesinde düzenlenen kupayı 12 yaşında bir çocuk olarak izleyen Son, belki bugünlerin hayalini dahi kuramıyordu. Ancak Asya futbolundaki gelişmeler onun da yeteneklerini ortaya çıkarma, sonrasındaysa gösterme ve ispatlama imkânı bulmasını sağladı. Henüz 16 yaşındayken Hamburg tarafından keşfedilip Almanya’nın yolunu tutan yıldız oyuncunun yolu Bayer Leverkusen’in ardından Tottenham Hotspur ile kesişti. 2015’ten bu yana formasını giydiği takımıyla istikrarlı bir çizgi yakalayan Son, kendisine gelen astronomik teklifleri değerlendirmeyi şimdiye dek hiç düşünmedi ve sadık karakteriyle de ne denli komple bir sporcu olduğunu kanıtladı.Futbolunun son düzlüğünün başlarına, olgunluk dönemine geldiği bu zamanlarında ülkesinin takımıyla Dünya Kupası’na katılma başarısı da gösteren Son, turnuvanın diğer üst düzey oyuncularına karşı deyim yerindeyse tek tabanca olacak. Genç ve potansiyelli kadrosuyla sürpriz kovalayacak Güney Kore’nin kaptanı ve gol ümidi, yani neredeyse her şeyi olan yıldız futbolcu, kalabalık bir grubu kendi seviyesine çekmek gibi zor bir görevi üstlenecek.&nbsp;Kalabalık bir takım sporu olan futbol, diğer branşlara nazaran tekil performansların sonuca nadiren etki edebildiği bir spor. Ancak Dünya Kupası gibi sonucun tek maçlara bağlı olduğu organizasyonlarda ne denli sürprizlerin yaşandığına futbol tarihi defalarca kez şahit oldu. H Grubu’nda sürprizi kovalayan isim de Heung-min Son olacak. Belki son kez Dünya Kupası vitrinine çıkacak olan Son, bakalım iyi izler bıraktığı kariyerine güzel birkaç hatıra eklemeyi başarabilecek mi?

ASYA ELÇİSİ

Göz kamaştıran performanslara sahne olan Dünya Şampiyonası&nbsp;sona ererken, ardında da konuşulacak pek çok şey bıraktı. Gerek saha içi gerekse saha dışındaki konular uzun süre voleybol sohbetlerinin ana malzemesi olacak gibi görünüyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kadınlar voleybolunda yoğunluğuyla 2021’i aratmayan bir yaz geride kaldı. Milli takım organizasyonlarının iddialı ekipleri arasındaki rekabet, takipçileri voleybola doyurdu. Bunun son adımı ise Dünya Şampiyonası’ydı. Hollanda ve Polonya’nın ortaklaşa ev sahipliğinde düzenlenen şampiyonanın yüksek dozdaki heyecanı, en azından saha içindeki mücadeleler açısından unutulmazlar arasına alınabilecek bir turnuva geçmesini sağladı. 2022 Dünya Şampiyonası büyük sürprizlerin olduğu değil ama neredeyse sürpriz olma aşamasına sürekli gelinmesiyle hafızalara kazındı.SürprizsizŞampiyonanın ilk tur gruplarında sıralamalar açısından sübjektif beklentilerin dışına çıkılmış olabilir elbette ancak üst tura kalan ekiplere bakınca neredeyse hiçbir sürpriz yaşanmadığını söyleyebiliriz. Brezilya, ABD, Sırbistan, İtalya gibi turnuvanın şampiyonluk favorisi takımlarının yanı sıra bu dörtlünün arasında kendine yer bulmaya çalışan Türkiye, Polonya gibi ekipler ilk tur grubunda geleceklerini tehlikeye atacak hatalar yapmadı. Asya takımlarının alışılmışın dışındaki tarzları her zaman olduğu gibi Avrupa ve Amerika takımlarını zora soktu ve zaman zaman oldukça şaşırttı. Dört grupta oynanan ilk tur maçlarının ardından gruplarında ilk dört sırayı alan takımların birleşerek yeni bir grup oluşturmasıyla turnuvada ikinci aşamaya geçildi. İlk turdaki galibiyet ve puanlar ikinci tura taşınırken bu kez rakipler çapraz gruptan gelen ekipler oldu.Yeni Tur, Aynı Takımlarİkinci tur gruplarında liderliği eline alan takımların baskın performansları dışında, genelde üç takımın birbirlerini yenmesi sonucu üst sıradaki takımı kazanılan set sayısının belirlediği senaryolar yaşandı. Nispeten rekabet düzeyinin arttığı bu turda da akıllarda olmayan bir sonuç çıkmadı ve çeyrek final eşleşmeleri belirlendi.Çeyrek finalin ilk maçında turnuvanın iddialı ekiplerinden İtalya, Çin’le karşılaştı. Dünya voleybolunun en büyük isimlerinden Paolo Egonu’nun 29 sayıyla ağırlığını net şekilde ortaya koyduğu maçta rakibini 3-1 ile geçen İtalya, rahat bir şekilde yarı finale adını yazdırıp rakibini beklemeye başladı.Sonraki mücadelede ise Milli Takımımız, ABD ile karşı karşıya geldi. İkinci tur grubunda kaybettiği maçlarla grupta dördüncü sırada kalma tehlikesi yaşayan Filenin Sultanları, iddiası kalmayan Almanya’nın ev sahibi Polonya’dan puan almasıyla grup lideri Sırbistan’dan kaçıp, daha tercih edilebilir bir rakip olan ABD’yi karşısına aldığında, spor kamuoyu da yarı final için umutlanmıştı. Ancak özellikle smaçör konusunda istikrarı bir türlü yakalayamayan Guidetti ve öğrencileri, pasör performansının da dünya şampiyonası seviyesinin altında kalmasıyla ABD’ye hiç direnç gösteremedi. Turnuvada pek ön plana çıkmayan Alexandra Frantti ve Chiaka Ogbogu’nun önderliğinde hem oyunu hem skoru rahatlıkla kontrol eden ABD, 3-0 gibi net bir skorla yarı finalin yolunu tuttu ve dinlenmek için de kendilerine zaman sağladı. Milli Takım cephesinde ise Guidetti’nin tercihlerinden, oyuncuların motivasyonuna kadar pek çok konu yeniden tartışılmaya başlandı. Başarısız bir turnuva dönemi geçirilip geçirilmediği konusunda fikir ayrılıklarının olduğu yaz dönemi Filenin Sultanları için böylelikle kapanmış oldu.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1666074848218.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: FIVBŞampiyonaya yakışır çeyrek final maçları aslına bakılırsa tam da Brezilya-Japonya mücadelesiyle başladı. Japonya’nın 25-18 kazandığı iki setle Brezilya’yı elemeye yaklaşması Gabi engeline takıldı. Dördüncü seti uzatmada kazanan ve tie break setini de 15-13 ile hanesine yazdıran Brezilya, orta oyuncularının Gabi’ye desteğiyle zor da olsa son dörde kalmayı başardı. Japonya eşleşmelerinde Brezilya’nın yaşamaya alışık olduğu bu hikâyede, seyir zevki ve mücadele seviyesi de turnuva başından beri görülen en üst düzeye ulaştı.Çeyrek finalin kapanışını ise Sırbistan ile ev sahibi Polonya yaptı. Milli Takımımızın olduğu grupta lider Sırbistan ile eşleştiklerinde hiç şans tanınmayan Polonya, herkesin takdir ettiği bir mücadele ortaya koydu. Tijana Bošković faktörüne rağmen Magdalena Stysiak ile direnen kırmızı beyazlı ekip, sonuna kadar iddiasını sürdürse de 16-14 kaybedilen tie break setiyle turnuvaya veda etmiş oldu. Stysiak’ın 40 sayılık performansı ve Polonya’nın mücadelesi, 2022 Dünya Şampiyonası denince akla geleceklerin başında yerini aldı.Beklenen SonKadın voleybolunun son yıllarına damga vuran birkaç oyuncu var. Pek çok yıldızın sahne aldığı arenalarda oyuna koydukları ağırlıklarıyla adeta haksız rekabete yol açan bu oyuncular hem kulüp takımlarını hem de milli takımlarını finale taşıyıp, arkadaşlarının da madalya almalarına öncülük ediyor. Tabii ki bu oyuncuların başında Tijana Bošković ve Paolo Egonu geliyor. Genel beklentiye paralel olarak bu oyuncuların pasör çaprazı olmasının yanı sıra bu listede kendine yer bulabilecek bir diğer isim ise smaçör Gabi Guimarães.Sürprizlerin kıyısından defalarca dönülse de 2022 Dünya Şampiyonası’nın yarı finalinde de bu yıldızları ve takımlarını gördük. Sırbistan, İtalya ve Brezilya üçlüsüne katılan son takım ise kadrodaki eksikler sebebiyle eski günlerini aratsa dahi iddiasını hiç kaybetmeyen ABD oldu. Polonya’da oynanan ilk yarı final maçında ABD, Sırbistan karşısında final için şansını denedi. Ancak rakibinden bir set koparabildi ve tabii ki Bošković’in 33 sayıyla başı çekmesiyle Sırbistan 3-1’lik skorla final için Hollanda biletini aldı.Turnuvaya Hollanda’da başlayıp Hollanda’da son noktayı koyan ekiplerden Brezilya ile İtalya, finale giden diğer takım olabilmek için mücadele ettiler. Turnuva formatı gereği ikinci tur grubunda karşılaşan iki takımdan galibiyete uzanan taraf beş setin sonunda Brezilya olmuştu ancak hem maçın kıran kırana geçmesi hem de şampiyonanın artık final aşamasına gelmesi sebebiyle favorinin olmadığı bu yarı final eşleşmesi, skor olarak ilk maçın biraz daha uzağında bir seyirde gitti. İlk üç setin başa baş geçmesi ve üçüncü setin uzatmayla sona ermesi yine beş sete gidecek bir maç olacağı izlenimini oluşturdu. Buna rağmen Gabi ve 10 blokluk performansıyla maçın yıldızı olan Ana Carol’ün liderliğinde hücumda ve savunmada oyunu paylaşan bir görüntü çizen Brezilya, İtalya’ya beşinci seti göstermedi ve finalde Sırbistan’ın rakibi oldu.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1666075010194.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: FIVBDominasyonBüyük turnuvaların iddialı takımları, final şansını yitirdiklerinde turnuva motivasyonlarını da genellikle kaybederler. Hatta spor dünyası hala zaman zaman üçüncülük maçının gerekli olup olmadığı konusunu tartışır. Yine de alışıldığı üzere bu maçlar oynanır ki Hollanda’da İtalya ile ABD bronz madalyayı kazanmak için karşı karşıya geldi. İtalya 3-0’lık net skor ve rahat bir oyunla galip gelirken başrolde tabii ki 25 sayıyla Egonu vardı.Nihayetinde beklenen gün geldi ve Brezilya ile Sırbistan altın madalyanın sahibi olmak için sahaya çıktı. Son yılların en formda ekiplerinden olan, tabiri caizse kulüp takımı uyumuyla voleybol oynayan bu iki takımın mücadelesi setler içerisinde kazanılan serilerle ara ara güzel sekanslar izletti. Ancak sonuca bakıldığında ne yazık ki uzun saatler sürmesi beklenen o maç olmadı. Gabi’nin bir türlü devreye girememesi, Sırbistan’ın yüksek konsantrasyonu ve yazı dinlenerek geçiren Bošković’in katil içgüdüsüyle topları öldürmesi her defasında Brezilya’nın umutlanmasının önüne geçti. Sırbistan 3-0 ile altın madalyaya uzanırken MVP’nin kim olacağı konusunda akıllarda en ufak bir soru işareti dahi yoktu tabii ki.Rüya TakımBošković, Gabi, Carol gibi isimler bu turnuvada zaten performanslarıyla rüya takıma girmeyi hak ettiler ve izleyen herkesin isimlerini sayacağı oyuncular oldular. Kalan üç isimle libero pozisyonu içinse öne çıkan performanslar olsa bile söylenecek çeşitli isimler vardı. Nihayetinde rüya takımın kalan üyeleri Danesi, Sylla, Drca ve libero Pusic oldu.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1666075048364.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: FIVBSahanın Dışındakilerİyisiyle kötüsüyle bir şampiyona daha bitti. Güzel voleybol oynanan, izleyenlerin keyif aldığı bir turnuva olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Diğer yandan organizasyonun ev sahipleri Polonya ve Hollanda’daki ilgiye değinmeden de geçmemek gerek. Özellikle Polonya izleyicisinin yalnızca kendi takımlarının maçlarında salonda yer alması 2022 Milletler Ligi'ndeki ev sahipliğiyle Türkiye’nin voleybol ülkesi olma anlamında ne denli yol katettiğini gösterdi.Diğer taraftan yolculuk sürelerini ve masraflarını kısmak amacıyla oluşturulduğu söylenen turnuva formatı daha önce eşine pek rastlanan cinsten değildi. Finale kadar, Polonya’da oynayan takımlarla Hollanda’da oynayan takımlar birbirleriyle karşılaşmadılar. Böylelikle iki ülkede iki turnuva düzenlenmiş ve bu iki turnuvanın kazanan takımları birbiriyle son bir maç oynamış gibi bir sonuç ortaya çıktı. Bu durum, şampiyonada takımların sonuca giderken oluşturacakları sürprizleri aza indirirken rekabeti de aynı şekilde aşağı çekti. Sıra dışı formatıyla FIVB, şampiyonada sınıfta kaldı.Bireysel olarak turnuvaya net şekilde damga vuran birkaç oyuncudan biri olan Paolo Egonu da saha dışında konuşulacak açıklamalara imza attı. Üçüncülük maçının ardından menajeriyle girdiği diyalogda İtalya Milli Takımı’nı bırakacağını söylediği iddia edilen Egonu, eğer söylenenler doğruysa maruz kaldığı ırkçılık ve kendisine her mağlubiyet sonrası yapılan psikolojik baskılardan sıkılmış. Doğru olmadığını umduğumuz bu olayın sonucunda yaz aylarında Egonu’yu izlemekten mahrum kalacak olma olasılığımız da ayrıca üzücü.Son olarak; Filenin Sultanları’na değinmeden turnuva bahsini kapatmak olmaz. Milli Takım, kendisinden umulanın uzağında bir dereceyle turnuvaya veda etti. Ancak belki de ülkenin kredisi ve kaybetme lüksü en fazla olan takımının çeyrek finalde elenmesinden ziyade vedanın şekli ve özellikle ikinci tur grubundan itibaren baş gösteren uyumsuzluk eleştirilere sebep oldu. Koçla oyuncuların arasında olması muhtemel sorunlar, istikrarsız performanslar ve mental dayanıksızlık, sonuçta elenmemize sebep oldu. Tabii ki her turnuvadan, her maçtan zaferle ayrılmak mümkün değil. Bunun yanında kayıplara rağmen sahaya konan mücadele asıl beklentiyi oluşturuyor. Milli Takım’ın kazanmaktan öte kazanmayı istemekten uzak oluşu umutları yıkan durum oldu. Üstelik tüm olumsuzluklara rağmen oyuncularımızın eleyebilecekleri bir rakip olan ABD’ye kaybetmeyi normalleştiren açıklamaları da üstüne tuz biber ekti. Elbette bu takımı tek turnuvayla yargılamak doğru değil. Ancak kısa ve net şekilde ifade etmek gerekirse bu yaz, o hep beklenen yaz olamadı maalesef.

Ahmet Bozkurt