Hem çocuklar hem ergenler hem de yetişkinler için oldukça çekici olan video oyunları ile geçirilen süre her geçen gün artıyor. Neredeyse her yaş grubuna ve her ilgi alanına hitap eden oyunlar üretiliyor. Bazıları için oyun oynamak hayatlarının en önemli parçası. Saatlerin nasıl geçtiğinin anlaşılmadığı, birçok duygunun kısa sürede yaşandığı oyun oynama süreci bazen uzadıkça uzayabiliyor. Bu noktada da insanlar oyunla kurdukları ilişkiyi sorgulayarak oyun oynamaya bağımlı olup olmadıklarını düşünebiliyorlar.Her gün uzun saatler oyun başında durmak, oynayamadığında yoksunluk hissetmek, oynarken kontrolü kaybetmek ve aşırı oyun oynamanın olumsuz etkilerini deneyimlemeye başlamak bağımlılığın ilk göstergelerinden olabiliyor. Araştırmalar, oyun oynamaya bağımlı olma meylinin bazı kişilik özellikleriyle ilişkili olduğunu buluyor. Düşük öz saygı ve öz yeterlilik, yüksek kaygı ve agresyon bu özelliklerden bazıları. Peki aşırı kullanımında böyle zararları olan bir davranışı neden sergiliyor, oyun oynamayı neden istiyoruz? Yapılan araştırmalara göre kişiler günlük hayattaki olumsuz deneyimlerinden kaçınmak ya da sanal dünyadaki sosyal hayatlarında keyifli vakit geçirmek için oyun oynamak istiyorlar. Oyun türü tercihlerinde ise farklı durumlar etkili oluyor. Örneğin, erkekler daha çok aksiyon ve strateji oyunlarını tercih ederken kadınlar beceri oyunlarını tercih ediyorlar. Daha genç kişiler strateji oyunlarını tercih ederken daha yaşlı kişiler beceri oyunları oynamayı tercih ediyorlar.Farklı sebeplerle tercih ettiğimiz oyunları oynama seviyemiz zararlı bir düzeye ulaştığında psikolojik işlevselliğimizi olumsuz yönde etkiliyor. Uzun vadede daha utangaç ve daha yalnız hissedebiliyoruz. Üstelik aşırı seviyede oyun oynama, düşük okul performansı ile de <a fr-original-style="" href="https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6676913/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ilişkilendiriliyor.</a>&nbsp;Özellikle konu şiddet içeren oyunlar olduğunda endişe ediyoruz. Zihnimizde çocukların bu oyunlardan olumsuz etkilenip şiddete yönelebilme ihtimalleri canlanıyor. Ya da oyunların yetişkinlerin öfke düzeyini ve şiddet eğilimini artırıp artırmayacağını sorguluyoruz. Benzer bir düşünceyle bilişsel becerilerimizin zayıflamasından da endişe edebiliyoruz. Bu konuda yapılan birçok araştırmaya göre oyun oynamanın oyun bağımlılığı, depresyon, agresyon gibi olumsuz etkileri olabiliyor. Öte yandan bazı araştırmalar ise video oyunlarının uzamsal algı, sebep- sonuç ilişkisi kurma ve hafıza gibi bilişsel becerilerimizin gelişimini desteklediğini gösteriyor. Yani video oyunu oynamanın zararlı yanları bulunsa da olumlu yanlarının da var olduğunu biliyoruz.Hatta ruh sağlığı açısından şaşırtıcı sonuçları olabiliyor. “Angry Birds” gibi erişilmesi ve oynaması kolay olan bazı oyunlar kişilerin modunu yükseltebiliyor, rahatlamalarını sağlayabiliyor ve kaygı seviyelerini düşürebiliyor. Oyunlarda başarısızlıklarla karşılaşmak ve onlarla mücadele etmek de psikolojik dayanıklılık geliştirilmesine katkı <a fr-original-style="" href="https://www.apa.org/monitor/2014/02/video-game" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sağlayabiliyor.</a><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Oyun Avatarları Kişiliğimizi Yansıtıyor Olabilir mi?</h3>Toplumsal olaylarla ve deneyimlerimizle şekillenen benliğimiz artık dijital dünyada da kendisine yer buluyor. Dijital oyunlar kimlik edinim sürecimizin bir parçası oluyor. Oyunumuzdaki avatar da, oyun dünyasındaki bir temsilimizi oluşturuyor. Karakterleri kendi imaj ve beklentilerimize göre <a fr-original-style="" href="https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1842648" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şekillendiriyoruz.</a> Örneğin, vücut kitle indeksi yüksek olan birinin fiziksel olarak idealize edilmiş boyutlara sahip bir karakteri daha çok tercih ettiğini görüyoruz. Benzer şekilde öz saygısı düşük olan ve daha depresif olan kişiler daha sevecen, sıcakkanlı ve çalışkan karakterleri tercih <a fr-original-style="" href="https://www.psychologyofgames.com/2013/11/the-psychology-of-video-game-avatars/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ediyorlar.</a> Ne kadar ideal benliğimize benzeyen bir karakter yaratırsak oyundan o kadar keyif alıyor, oyuna o kadar bağlı hissediyoruz. Zamanla o karakter ile duygusal bir bağ da oluşturuyoruz.&nbsp;Oyunlarda kurabildiğimiz avatarların gerçek hayatta olmayan birçok özelliğini oyun sırasında seçebiliyoruz. Böylece sanal dünyada istediğimiz her türlü benliği çizebiliyor ve farklı kimlikleri görebiliyoruz. Peki kişisel özelliklerimiz sanal kimliğimize nasıl yansıyor? Yapılan araştırmalara göre sanal dünyada kendimizi daha özgür ve güçlü tanımlamak istiyoruz. Bunun sebebi, sanal dünyada gerçek dünyada olduğu gibi yaptırımların bulunmaması oluyor. Genellikle gerçek dünyada sahip olmadığımız özelliklere sahip karakterler oluşturuyoruz. Bu karakterler çoklu kimliklere sahip oluyor ve bu durum bizi çok heyecanlandırıyor. Zamanla sanal dünyada var olmak o kadar çekici geliyor ki bu dünyayı gerçekliğimiz hâline getirmek istiyoruz. Hem oyunlardan zevk alıyor hem de sanal dünyayı çok <a fr-original-style="" href="https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1842648" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ciddiye alıyoruz.</a><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Espor Oyuncularının Kişilik Özellikleri Klasik Oyunculardan Farklı mıdır?</h3>Video oyunları son dönemlerde öyle yaygınlaştı ki artık bu alanda profesyonelleşen bazı kişiler kariyer seçeneklerine sahip olabiliyor. Oluşan bu yeni kariyer alanına ise espor deniyor. Espor oyuncularının klasik oyunculardan belli farkları bulunuyor. Espor oyuncuları eğlenmek ya da rahatlamak için oynamıyor. Rekabet için oynuyorlar ve oyun dünyasında kendilerini geliştirmeyi amaçlıyorlar. Yaptıkları aktivite gerçek dünyadaki spora alternatif bir spor türü olarak ortaya çıkıyor.&nbsp;Bu kişilerin oyun oynama motivasyonları 3 farklı boyut ile şekilleniyor. İlki başarı elde etme oluyor. Kazanmayı ve rekabeti deneyimlemeyi istiyorlar. İkincisi&nbsp;sosyal motivasyon oluyor. Oyun ile sosyalleşmek, takım çalışması yapmak ve ilişkiler kurmak istiyorlar. Üçüncüsü ise bu dünyanın içine girme ve derinleşme isteği oluyor. Oyun dünyasını keşfetmek, gerçek dünyadan kaçmak ve orayı bireyselleştirmek istiyorlar.&nbsp;Peki espor oyuncularının nasıl kişilik özellikleri oluyor? Bu kişiler genellikle bu alanda çok fazla bilgiye sahip olan, stratejik düşünebilen, hızlı ve akıllıca kararlar alabilen, geçmişi düşünmeden gelecek için motive olabilen, günlük hayatı sanal dünyadan kolaylıkla ayırabilen ve uzun süre odaklanabilen kişiler oluyor. Kendi becerilerine güvenen ve takım arkadaşlarıyla iyi iletişim kurabilen kişiler bu alanda daha başarılı oluyorlar. Fakat elbette başarılarının önünde duran bazı engeller de bulunuyor. Kişinin kendine az güvenmesi, kaygıyla baş etme becerilerinin düşük olması, oyunda yapmış olduğu geçmiş hataların varlığıyla baş edememesi ve takım arkadaşlarıyla olan iletişimdeki eksiklik, başarının önündeki bariyerler olarak <a fr-original-style="" href="https://link.springer.com/article/10.1007/s10899-018-9763-1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ortaya çıkıyor.</a><a fr-original-style="" href="https://yakiniliskiler.com/author.php?author=25" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gökçenay Kaplan</a>

Yakın İlişkiler

Renkli dünyaları ile ilgimizi çeken video oyunlarını kısa bir süreliğine de olsa oynamamak mümkün mü? Peki ya başladıktan sonra bırakmak? Oyunlar bu kadar sürükleyiciyken bu pek mümkün görünmüyor.

Seçtiğimiz Video Oyunları Kişiliğimizi Yansıtıyor Olabilir Mi?

Geçtiğimiz günlerde <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/aposto-community-14-nisan" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Aposto! Community</a>’nin ilk bültenine konuk oldum. <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/muzikli-mevzular" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müzikli Mevzular</a> ve <a fr-original-style="" href="https://www.barisicinmuzik.org" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Barış için Müzik Vakfı</a> ekipleri ile birlikte Taner Turna'nın ev sahipliğinde çocuk yaşta enstrümanla ilişki kurmak üzerine konuştuk. Bu sohbet için hazırlanırken bir noktada kendi çocukluğuma da gitmeden edemedim. Geriye dönüp baktığımda hayatımın tüm evrelerini bir müzik grubu ya da ismi üzerinden tanımladığımı fark ettim. Bunun başlangıcı da tabii ki çocukluğuma ve gitar çalmayı öğrendiğim yıllara dayanıyor.Enstrüman çalmanın çocukların iletişimi ve hayat yolculukları üzerine etkisini herkes az çok tahmin ediyordur. Bu konuyu ayrıntılı bir şekilde Aposto! podcastinde de <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/aposto-community-14-nisan" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">dinleyebilirsiniz</a>. Bu konuşulanlara dönük baktığımda geriye henüz cevabını bulmamış tek bir soru kalıyor: Neden bazıları için müzik hayatın anlamı hâline geliyor? Bizleri diğerlerinden ayıran faktör nedir?&nbsp;Kendi çocukluğuma dönüyorum. İlkokul yıllarımda Türkiye’nin popüler kadın müzik gruplarına ve Disney Channel yıldızlarına bayıldığım bir dönemden geçiyorum. Şu anda da bir kısmı popülerliğini koruyan bu isimler benim olmak istediğim kişi(ler)in simgesi adeta. (Şimdi ise benim hayattaki en büyük derdim onun gibi kakül kestirmek iken Demi Lovato'nun o dönemlerde madde bağımlılığı ve cinsel saldırı sonrası travma ile mücadele ettiği gerçeği ile yüzleşiyorum.) Biraz daha ilerleyen yaşlarda ise muhtemelen 70 yaşında bile hayranı olacağım Paramore ile tanışıyorum. 2005 tarihli <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/67f6SSb8yKduNCK15DsafC?si=IxcUjxE7QVWuuCNRf51C_w" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çıkış albümleri</a> öfkemin marşı hâline geliyor. Onların dünyasında o kadar kayboluyorum ki sessiz bir çocuk olmamın da etkisi ile annem beni gitar derslerine sürüklemeye başlıyor. Üstelik bu durumdan hiç şikayetçi değilim.Şu anda bile geriye dönük baktığımda yaşıtım olan herkesin bu “kendini tanımlama” döneminden geçmediğini fark ediyorum. Aynı zamanda kendini ifade etmenin de yaş aldıkça gelişen bir beceri olduğunu anlayabiliyorum. Bu beceriye en çok sahip olamadığımız dönemler ise çocukluk yaşlarımız. Müzik ile içli dışlı olmak ise kendini ifade edemediğin bu dönemlerde senin sesin, sınırsız hayal gücün için bir egzersiz hâline geliyor. Eğer bu dönemi yeterince uzun süre yaşadıysanız bu kimlik üzerinize adeta “yapışıyor”. İletişim becerileriniz artık gelişmiş olsa bile iç dünyanızın sesi, yine kulaklıklarınızda yankılanıyor. Müzik, sizin olduğunuz kişi ile özleşiyor. Artık çok farklı grupları seviyor olabilirsiniz. Yine de arada Youtube’da çocukken sevdiğiniz şarkıları açıp dinlemenizi tavsiye ederim. Her şeyin başladığı noktaya geri dönmek insanın yüzünde aptal bir gülümseme bırakıyor.

ımlılığı ile ilgili hikayeler