• 18. İstanbul Bienali'ne yoğun ilgi: İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV) tarafından düzenlenen 18. İstanbul Bienali, 20 Eylül'de kapılarını açtı ve ilk 15 günde 100 binden fazla ziyaretçi ağırladı.<ul><li>Bienal, Christine Tohmé'nin küratörlüğünde "Üç Ayaklı Kedi" temasıyla Beyoğlu-Karaköy hattındaki sekiz farklı mekânda gerçekleştirildi.</li><li>Önizleme günlerinde uluslararası basından birçok temsilci, Financial Times ve Artforum gibi önde gelen kuruluşlardan katılım gösterdi.</li><li>Bienal, 23 Kasım'a kadar ücretsiz olarak ziyaret edilebilirken, her gün 10.00–18.00 saatleri arasında açıktır.</li><li>Ziyaretçilerin ilgisine sunulan bienal rehberi ve çantaları, tasarımcı Okay Karadayılar tarafından hazırlandı.</li></ul>

Canlı Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1635947965943.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.27" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> “Hakan Çınar Otoportre’de sanatçının kendisini bir özne olarak incelemesini ve temsilin, teşhirin, bakışın ötesinde kendi bedenini kanonda konumlandırmasını gerektiren cesur bir yöntem sergiliyor.” <a fr-original-style="" href="https://argonotlar.com/otoportreye-yerlesmek/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Melis Bektaş, Hakan Çınar’ın Otoportre sergisi hakkında yazdı.</a> Gözde Mualla, <a fr-original-style="" href="https://argonotlar.com/kac-parcaya-ayrildik/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ankara Atölye Ka’da yer alan Yer Parça sergisini yazdı</a>. İlerleyen dönemde Ankara’yı daha çok ele almak istiyoruz. Kaya Genç, Volkan Aslan’ın Ardışık serisi kapsamında yer alan En İyi Dileklerimle sergisini <a fr-original-style="" href="https://www.artforum.com/print/reviews/202109/volkan-aslan-86986" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Artforum’a değerlendirdi</a>. Ardışık serisinin yeni sunumu Fatma Belkıs ve Onur Gökmen’in Belkıs Hanım ile Onur Efendi sergisiyle 9 Kasım’da açılıyor. Hasan Cem Çal ve Ahmet Kerem Keçeli’nin manifold’a yazdığı <a fr-original-style="" href="https://manifold.press/nam-june-paik-ve-elektronik-zaman-imge" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Nam June Paik ve Elektronik Zaman-İmge</a> yazısını muhakkak tavsiye ederim. Han Duvarları uzunluğunda olduğu için bir yerlere kaydedip müsait zamanınızda okuyun.

Alternatif&nbsp;rock’ın dev ismi Sonic Youth, farklı sanat disiplinlerinin birbirini beslediği New York sahnesinden büyük bir plak şirketine giden yolda, 80’ler boyunca beş bağımsız albüm yayımladı. Kuruluşundan itibaren görsel sanatlarla iç içe olan grubun, büyük bir plak şirketinden çıkan ilk albümü&nbsp;Goo, Sonic Youth’un bir önceki albümü Daydream Nation ile yakaladığı ivmeyi güçlendirdi, ana akımın kapılarını ardından gelecek alternatif rock ve grunge grupları için araladı, Raymond Pettibon imzalı kapağıyla da ikonikleşti.<figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:42:33.458Z.jpeg" alt="Maureen Hindley and David Smith" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Maureen Hindley and David Smith, 1966 Kaynak: Green and Black Music</figcaption></figure>1980’lerde adını duyurmaya başlayan Raymond Pettibon, punk dünyasının aşina olduğu bir isim. Ağabeyi, Black Flag kurucusu Greg Ginn’in sahibi olduğu SST Records bünyesindeki gruplara poster ve albüm kapakları çizerek tanınan Pettibon, Black Flag logosunun da yaratıcısı. Sonic Youth kurucularından Kim Gordon, Pettibon’un işlerini o dönemde takip ettiği fanzinlerden biliyor; hatta Artforum dergisinde kendisiyle ilgili bir yazı da yazmış. Çizgi roman estetiğindeki kare, 1960’larda Manchester’da beş çocuğu öldüren seri katiller Ian Brady ve Myra Hindley’nin davasında tanık olan Maureen Hindley ve David Smith’in bir fotoğrafından hareketle çizilmiş.&nbsp;“Kız kardeşimin erkek arkadaşını çaldım. Her şey kasırga gibi hızlı oldu. Bir hafta içinde ailemi öldürüp yola düştük,” cümleleriyle iyice karanlıklaşan kapak, Geffen Records’ın hoşuna gitmese de yayımlanıyor ve geçtiğimiz yıl 30. yaşını kutlayan albümün alametifarikası oluyor.<figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:43:49.521Z.jpeg" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Sonic Youth Goo kapak Kaynak: Discogs</figcaption></figure>Sonic Youth üyesi Lee Ranaldo, albüm kapaklarının tutku duydukları şeyleri dinleyiciyle paylaşmanın bir yolu olduğunu söylüyor. Her zaman sanat dünyasıyla iç içe olan grup, bunu albümlerinde Gerhard Richter, Mike Kelley, Raymond Pettibone, Richard Prince gibi sanatçılarla çalışarak gösteriyor. Thurston Moore ise, gerçek bir fotoğraftan uyarlanan tek bir karenin birçok anlatıma olanak sağlamasının gücüne dikkat çekiyor.Pettibon’un Goo'daki izi sadece kapak tasarımında değil. Albüm ve içerdiği My Friend Goo şarkısı, adını sanatçının 1989 tarihli kısa filmi Sir Drone’da yer alan bir karakterden alıyor. Goo aslında Sonic Youth’un albüm için düşündüğü ilk isim değil. Grubun aklındaki asıl isim, Geffen’in değiştirmeleri için yana yakıla kapılarını aşındırdığı Blowjob?. Sonic Youth bu adı, bağımsızlıklarını büyük bir plak şirketine “sattıkları” için uygun görmüş.Goo'nun kapağı, Seinfeld’den&nbsp;The Simpsons’a, popüler kültürün hayat damarlarını oluşturan birçok yapımdaki karakterlerle birleştirilerek tekrar tekrar çizildi. Grup 2020’de, albümün 30. yılında, bu uyarlamaları bir kitap hâline getirmek istediğini ama pandemi nedeniyle önceliklerinin değiştiğini açıkladı. Bir gün Goo parodilerinden oluşan bir kitap yayımlanırsa, içinde Darth Vader’dan Taylor Swift’e birçok pop kültür figürünün olması kaçınılmaz. Pettibon, kapağın artık ayrı bir yaşam sürdüğünü söylüyor. Spin’e verdiği röportajda dediği gibi, “Goo’dan kaçmak imkânsız.”&nbsp;Bu yazı 5 Mart 2021 tarihinde <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/duende" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Duende</a>'de yayımlanmıştır.

Aposto Gündem

Onun artık ayrı bir yaşamı var.

30 yıldır eskimeyen kapak: Goo

Alternatif rock’ın dev ismi Sonic Youth, farklı sanat disiplinlerinin birbirini beslediği New York sahnesinden büyük bir plak şirketine giden yolda, 80’ler boyunca beş bağımsız albüm yayımladı. Kuruluşundan itibaren görsel sanatlarla iç içe olan grubun, büyük bir plak şirketinden çıkan ilk albümü Goo, Sonic Youth’un bir önceki albümü Daydream Nation ile yakaladığı ivmeyi güçlendirdi, ana akımın kapılarını ardından gelecek alternatif rock ve grunge grupları için araladı, Raymond Pettibon imzalı kapağıyla da ikonikleşti.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:42:33.458Z.jpeg" alt="Maureen Hindley and David Smith"><figcaption>Maureen Hindley and David Smith, 1966 Kaynak: Green and Black Music</figcaption></figure><hr>1980’lerde adını duyurmaya başlayan Raymond Pettibon, punk dünyasının aşina olduğu bir isim. Ağabeyi, Black Flag kurucusu Greg Ginn’in sahibi olduğu SST Records bünyesindeki gruplara poster ve albüm kapakları çizerek tanınan Pettibon, Black Flag logosunun da yaratıcısı. Sonic Youth kurucularından Kim Gordon, Pettibon’un işlerini o dönemde takip ettiği fanzinlerden biliyor; hatta Artforum dergisinde kendisiyle ilgili bir yazı da yazmış. Çizgi roman estetiğindeki kare, 1960’larda Manchester’da beş çocuğu öldüren seri katiller Ian Brady ve Myra Hindley’nin davasında tanık olan Maureen Hindley ve David Smith’in bir fotoğrafından hareketle çizilmiş. “Kız kardeşimin erkek arkadaşını çaldım. Her şey kasırga gibi hızlı oldu. Bir hafta içinde ailemi öldürüp yola düştük,” cümleleriyle iyice karanlıklaşan kapak, Geffen Records’ın hoşuna gitmese de yayımlanıyor ve geçtiğimiz yıl 30. yaşını kutlayan albümün alametifarikası oluyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:43:49.521Z.jpeg"><figcaption>Sonic Youth Goo kapak Kaynak: Discogs</figcaption></figure><hr>Sonic Youth üyesi Lee Ranaldo, albüm kapaklarının tutku duydukları şeyleri dinleyiciyle paylaşmanın bir yolu olduğunu söylüyor. Her zaman sanat dünyasıyla iç içe olan grup, bunu albümlerinde Gerhard Richter, Mike Kelley, Raymond Pettibone, Richard Prince gibi sanatçılarla çalışarak gösteriyor. Thurston Moore ise, gerçek bir fotoğraftan uyarlanan tek bir karenin birçok anlatıma olanak sağlamasının gücüne dikkat çekiyor.Pettibon’un Goo'daki izi sadece kapak tasarımında değil. Albüm ve içerdiği My Friend Goo şarkısı, adını sanatçının 1989 tarihli kısa filmi Sir Drone’da yer alan bir karakterden alıyor. Goo aslında Sonic Youth’un albüm için düşündüğü ilk isim değil. Grubun aklındaki asıl isim, Geffen’in değiştirmeleri için yana yakıla kapılarını aşındırdığı Blowjob?. Sonic Youth bu adı, bağımsızlıklarını büyük bir plak şirketine “sattıkları” için uygun görmüş.Goo'nun kapağı, Seinfeld’den The Simpsons’a, popüler kültürün hayat damarlarını oluşturan birçok yapımdaki karakterlerle birleştirilerek tekrar tekrar çizildi. Grup 2020’de, albümün 30. yılında, bu uyarlamaları bir kitap hâline getirmek istediğini ama pandemi nedeniyle önceliklerinin değiştiğini açıkladı. Bir gün Goo parodilerinden oluşan bir kitap yayımlanırsa, içinde Darth Vader’dan Taylor Swift’e birçok pop kültür figürünün olması kaçınılmaz. Pettibon, kapağın artık ayrı bir yaşam sürdüğünü söylüyor. Spin’e verdiği röportajda dediği gibi, “Goo’dan kaçmak imkânsız.”&nbsp;

Artforum ile ilgili hikayeler