Paket servis.&nbsp;bölümünde her hafta, sizden gelen bir temada üç film önerisinde bulunuyorum. Önerdiğiniz temanın ne olduğunda hiçbir sınır yok: Somut ya da soyut herhangi bir sözcük, bir kavram ya da bir his, bir ülke ya da bir mekan, bir yönetmen ya da oyuncu... Bu e-postaya cevap vererek, siz de tema önerinizi paylaşabilirsiniz.&nbsp;Tanıdık diye torpil geçtiğim sanılmasın, Paket servis.'in ilk siparişini sevgili arkadaşım Deniz Özdağ'dan aldım: "Çekirdek. Niye bilmiyorum aklıma bu kelime geldi. Hangi anlamıyla düşünürsün, sana neyi çağrıştırır merak ediyorum."Birden çok anlamı olan, birden fazla çağrışımı bulunan sözcükleri çokça sevdiğimden, çekirdek" üzerine düşünmeyi de çok sevdim ve herhangi bir anlamıyla düşünmek yerine, her film seçimini farklı bir anlamıyla, çağrışımıyla ele almak istedim.<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-04T00:41:24.618Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.73" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ay çekirdeği.&nbsp;Çekirdek sözcüğünü okur okumaz, aklıma çekirdek çitlenen bir sahnenin var olduğuna emin olduğum Vizontele (2001) gelse de, sonrasında Yılmaz Erdoğan'ın Deli Emin'inin Vizontele Tuuba'daki (2004) "ceviz kıram yersin?" repliğini hatırlıyorum ve belki de aradığım sahnede çekirdek çitlemiyor, ceviz yiyorlardı diye düşünüyorum. Hafızamı zorlayınca, Brad Pitt'in en iyi performanslarından birinin Aaron Sorkin'in en iyi senaryolarından biriyle birleştiği Bennett Miller&nbsp;filmi Moneyball&nbsp;(2011)&nbsp;geliyor aklıma. Filmdeki her sahnesinde bir şeyler yiyen Billy Beane'in (Pitt) sürekli plastik bardaklara tükürdüğü ay çekirdeği kabukları belki filmle ilgili söylenebilecek son şey. Ama Moneyball&nbsp;önerme fırsatını kaçırabileceğimi hiç sanmıyorum.Atom çekirdeği.&nbsp;Çekirdeğin farklı anlamları üzerine düşününce aklıma bilimdeki çekirdekler geliyor. Aklıma ilk gelen, 2000'lerin başında izlediğim, dünyanın sonunu önlemek için dönmeyi durduran çekirdeği yeniden harekete geçirmek üzere bir ekibin yer kabuğunu deldiği felaket filmi The Core&nbsp;(2003)&nbsp;oluyor aslında - o kadar da kolaya kaçmak istemiyorum. Sonra asıl aradığımı buluyorum: Atom çekirdeğinin Hans Zimmer müzikleri eşliğinde parçalandığı muhteşem açılış sekansıyla, Ron Howard'ın Angels &amp; Demons'ı&nbsp;(2009). Filmin, simgebilimci Robert Langdon sinemadaki ikinci macerası olmasına rağmen, daha popüler bir roman olduğu için daha önce sinemaya uyarlanan The Da Vinci Code'un öncesinde yaşananları konu aldığını hatırlatayım.Çekirdek aile.&nbsp;Ve ilkokuldaki hayat bilgisi derslerinden beri, çekirdek dendiğinde aklıma gelen aile kavramı... Tıpkı çitlenen ay çekirdekleri ya da parçalanan atom çekirdeği gibi, parçalanan çekirdek ailelerden devam edeyim diye düşünüyorum - peş peşe izlendiğinde çok daha anlamlı gelecek iki süper film birden: Noah Baumbach,&nbsp;The Squid and the Whale'i (2005) kendi ebeveynlerinin boşanmasından, Marriage Story'i (2019) ise kendi boşanmasından ilhamla yazdığını, çektiğini söylüyor.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İadeler.&nbsp;Önerebileceklerinizin hiçbir sınırı olmadığını söylemiş, kendimi zorlamak istemiş olabilirim ama yeterli (ya da istekli) olmadığım durumlar da olacaktır tabii ki. Mustafa Erdi Atılgan, Roy Andersson&nbsp;filmleri önermemi istemiş, fakat Yaşayanlar Üçlemesi'ni izleyip hiç de sevemediğim Roy Andersson'un önerebileceğim tek bir filmi var: Yönetmenin ilk filmi, En kärlekshistoria / A Swedish Love Story&nbsp;(1970). Film, saf bir ergenlik aşkını, büyüme arzusunu, gençlik ateşini, yetişkinlerin saçma ve soğuk dünyasıyla yan yana koyuyor, yönetmene özgü o mizahla anlatıyor. Benden bu kadar.

Ay çekirdeği, dünyanın merkezi ve aile bağları.

Çekirdek.

• Geçmişe dönük:<ul><li>Kasaba (Nuri Bilge Ceylan, 1997) | ★★½</li><li>The Cruise (Bennett Miller, 1998) | ★★★★½</li><li>August 32nd on Earth / Un 32 août sur terre (Denis Villeneuve, 1998) | ★★★</li><li>Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (Stanley Kubrick, 1964) | ★★★★½</li></ul>

Doğum gününüzde ne izlersiniz? Bazıları en sevdiği filmi en az yaşı kadar izlemeye çabalıyormuşcasına her yıl aynı filmi izler, bazıları geride bıraktığı yılın kendisinde en iz bırakan filmini bir kez daha…İki yıldır <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTRhNDlkMzcxNTc2MDAwNjdiNzViMSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cCUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmJpZmlsbW9uZXJzZW5lLmNvbSUyNTJG"">Bi' Film Ajandası</a>'nda kendimize torpil geçiyoruz. Taha, Umut ve benim doğum günlerimizde önerilen film, en sevdiğimiz filmlerden biri oluyor. Ben geçen yıl kendime Paul Thomas Anderson'ın Magnolia'sını seçmiştim, bu yıl ise…<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-30T00:07:52.844Z.png"></figure>Sizin doğum günü ritüeliniz nedir bilemem, fakat benimki yıllardır Oscar adayı bir filmi sinemada izlemek üzerine kuruluydu. Bunda hem normal şartlarda Oscar adaylarının doğum günümden birkaç hafta önce açıklanıyor oluşunun hem de bu filmlerin neredeyse yarısının Türkiye'de bu dönemde vizyona girişinin etkisi vardı.&nbsp;<ul><li>2015: Foxcatcher (Bennett Miller, 2014) | ★★½</li><li>2016: Spotlight (Tom McCarthy, 2015) | ★★★★½</li><li>2017: Jackie (Pablo Larraín, 2016) | ★★★</li></ul> Chicago'ya taşındığımda bu durum biraz değişti. Tercihimi, uzun yıllardır izlemeyi ertelediğim, beğeneceğimi tahmin ettiğim filmlerden yana kullanmaya başladım.&nbsp;<ul><li>2019: Crash (David Cronenberg, 1996) | ★★★</li><li>2020: The Return / Vozvrashchenie (Andrey Zvyaginstsev, 2003) | ★★★★½</li></ul> Sinema salonları uzun süredir kapalı. Ben bu satırları size henüz doğum günümün bir gün öncesinden yazıyorum ve tam da bugün, 29 Ocak Cuma günü, mahallemizdeki sinemalardan biri yeniden açıldığını duyurdu. Yarın geleneğimi sürdürmeye kararlıyım - muhtemelen birden fazla Oscar adaylığı elde edecek bir filmi, sinemada izleyeceğim. Tahmininiz var mı? Doğru cevap, haftaya “Bu hafta neler izledim?” filmleri arasında…

Sizin ritüeliniz ne?

Doğum günü filmleri

Yaşadığınız kente ne kadar âşıksınız? Sokaklarıyla, parklarıyla, binalarıyla, köprüleriyle sırlarınızı ne kadar paylaşıyor, onlarla ne sıklıkla dertleşiyorsunuz?&nbsp;Yaşadığınız kentten ne kadar nefret ediyorsunuz? Trafiğinden, insanlarından, dengesizliklerinden, değişiminden ne kadar sıkılıyor, ne sıklıkla boğulduğunuzu hissediyorsunuz?Capote, Moneyball ve Foxcatcher filmlerinin yönetmeni Bennett Miller'ın ilk filmi olan bu belgesel, bu iki soru arasında gidip gelen bir aşk ve nefret ilişkisini, kenti en iyi tanıyanlardan biri, hayatını o kente olan aşkını haykırarak kazanan biri üzerinden anlatıyor: New York'un turist otobüsü rehberlerinden Tim "Speed" Levitch, o ‘çok güzel konuşan insanlardan’ biri. Cümlelerinin akıcılığı, seçtiği sözcüklerin şiirselliği ve işine olan tutkusuyla New York'u avucunun içi gibi biliyor ve bildiklerini her gün, sabahtan akşama kadar o şehre belki de ilk kez gelmiş, meraklı insanlara aktarıyor. Bilgi dağarcığına ve şehre olan katkısına rağmen şehirde bir evi bile yok oysaki. Yine de New York'ta kendini yaşamın akıntısına bırakmış, etrafına bakmadan, kenti hissetmeden yaşayan milyonlarca insanın aksine onunla iletişim kurmanın yollarını bulmuş - biri Brooklyn Köprüsü'yle dertleşmek, bir diğeriyse tutuklanmayı göze alarak, gökdelenlerin çatılarına çıkıp şehri seyretmek.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-30T00:21:37.228Z.jpeg"></figure>Bennett Miller, The Cruise'da bir şehri anlatmak için olabilecek en kendine has insanı bulmuş. Tim “Speed” Levitch konuştukça New York'un nasıl büyülü, zengin, güzel ve yoğun bir kent olduğunu anlıyorsunuz. Hızlı hızlı kurduğu, birbiri ardına sıraladığı cümleler kentin tarihi ve mimarisi hakkında ansiklopedik bilgileri iğneleyici toplumsal ve kültürel taşlamalarla süslüyor. Bir bakışı ya da göz devirişiyle kahkahaya boğuyor, zamansız verdiği bir esle gözlerinizi dolduruyor, boğazınızı düğümlüyor.Yaşamadığınız, hatta belki ziyaret dahi etmediğiniz bir kenti özlemek ne demek biliyor musunuz? İzleyince bileceksiniz.★★★★½

Aşk ve nefret.

The Cruise, 1998

• Değişim üzerine odaklandığımız bu sayımızda önerimiz; Michael Lewis'in Moneyball: The Art of Winning an Unfair Game adlı eserinden Bennett Miller tarafından yönetilen Moneyball <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDk4N2YxZWQzYzM4MDAwNjRhZmQ3MyZ1c2VyPTVlZjQ3ZDc5MjNmYzJiMDAwODcwZjA4NCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubmV0ZmxpeC5jb20lMjUyRnRyJTI1MkZ0aXRsZSUyNTJGNzAyMDE0Mzc="">filmi.</a> Bir beyzbol takımı olan Oakland Athletics'in genel menajeri Billy Beane, organizasyondaki bütçe sıkıntısına rağmen takımını başarıya götürmek için sporda denenmemiş bir yol olan veri analizini tercih ediyor. Takımını analist Peter Brand'le beraber inşa eden Beane, oyuncuların durumlarından ve karakterlerinden daha çok sahada yansıttıkları verimliliklerini ölçen parametreleri ele alarak veri biliminin sporda yarattığı farkı tüm beyzbol ligine kanıtlıyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-21T14:13:38.560Z.png" alt="Moneyball"><figcaption>Kaynak: IMDb</figcaption></figure>

Bennett Miller ile ilgili hikayeler