<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tek isim, 7 karakter</h3>Hollywood’un yıldız ışığını taşıyan nadir isimlerden Tom Cruise; fiziksel yükü ağır rollerin altından hâlen dublörsüz kalkmakta ısrarcı. Tekrar tekrar ziyaret ettiği Ethan Hunt ve “Maverick” rollerinin yanı sıra romantik ilişkileri ve Scientology Kilisesi’yle olan ilişkisi nedeniyle de gündemden düşmeyen oyuncuyu bu yıl ve önümüzeki yıl iki yeni Mission: Impossible filminde daha izleyeceğiz.Top Gun, 1986 | Yönetmen: Tony Scott Yıllar sonra bir eğitimci olarak döneceği havacılık okulunda asilik ve jet pilotluğu yaptı.Born on the Fourth of July, 1989 | Yönetmen: Oliver Stone Vietnam Savaşı‘ndan döndükten sonra, onu ihanete uğrattığını düşündüğü vatanına karşı aktivizme soyundu.Mission: Impossible, 1996 | Yönetmen: Brian De Palma Yıllar ve filmler boyunca aksiyon dolu maceralara atılacağı casusluk serüvenine ilk görevi tehlikeyle başladı.Magnolia, 1999 | Yönetmen: Paul Thomas Anderson Babasına yabancılaşmış, karizmatik yaşam koçu olarak hayatları mucizevi bir müdahaleyle kesişen insanlara katıldı.Eyes Wide Shut, 1999 | Yönetmen: Stanley Kubrick New York sokaklarında çıktığı cinsel keşif yolculuğu, onu kostümlü ve maskeli bir seks partisine götürdü.Minority Report, 2002 | Yönetmen: Steven Spielberg Geleceğin&nbsp;suçlularını&nbsp;yakalayan ekibin başındayken geleceğin katili olduğunu öğrendi ve kaçmaya başladı.The Last Samurai, 2003 | Yönetmen: Edward Zwick Savaşta esir düşünce, yok etmesi için eğitildiği Samuray kültürünü benimsedi.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir keşif </h3><img src="https://images.aposto.com/2023/5/3/1687338654856.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.27" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Edge of Tomorrow | Kaynak: IMDbEdge of Tomorrow, 2014 | Yönetmen: Doug Liman<span data-sheets-userformat='{"2":5059,"3":{"1":0},"4":{"1":2,"2":65280},"9":0,"10":1,"11":4,"12":0,"15":"Nunito"}' data-sheets-value='{"1":2,"2":"Uzaylı istilası, yeryüzündeki tüm orduları ağır bir yenilgiye uğratmıştır. Ordunun halkla ilişkiler sorumlusu Binbaşı Cage, kendini cephede bulur ve ölür. Hiç savaşmamış Binbaşı Cage, kendini cephede bulur ve ölür. Mücadele eden Binbaşı Cage, ölür. Oyunun kurallarını çözmeye başlayan Binbaşı Cage, ölür. Savaşçı Binbaşı Cage, ölür. İki yıldız savaşçı Binbaşı Cage ve Rita güçlerini birleştirip ölürler, ama bu döngüyü kırmaya karar vermişlerdir."}' fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Uzaylı istilası, yeryüzündeki tüm orduları ağır bir yenilgiye uğratmıştır. Ordunun halkla ilişkiler sorumlusu Binbaşı Cage, kendini cephede bulur ve ölür. Hiç savaşmamış Binbaşı Cage, kendini cephede bulur ve ölür. Mücadele eden Binbaşı Cage, ölür. Oyunun kurallarını çözmeye başlayan Binbaşı Cage, ölür. Savaşçı Binbaşı Cage, ölür. İki yıldız savaşçı Binbaşı Cage ve Rita güçlerini birleştirip ölürler, ama bu döngüyü kırmaya karar vermişlerdir.

Duende İzleme Listesi

3 Temmuz, oyuncu Tom Cruise'un doğum günü.

🎂 İyi ki doğdun, Tom Cruise!

Film:&nbsp;Licorice PizzaYönetmen:&nbsp;Paul Thomas AndersonSüre:&nbsp;133 dakikaJenerik: Boogie Nights, Magnolia, There Will Be Blood ve Phantom Thread gibi filmleriyle tanınan Paul Thomas Anderson, son filminin hikâyesi için çocukluğunun geçtiği yeri ve dönemi seçiyor. 1973 yazında, San Fernando Vadisi’nde tanışan 15 yaşındaki Gary ve 25 yaşındaki Alana’nın başta imkânsız gibi gözüken aşkı ikisinin zamanla ne kadar da birbirlerine ait olduklarını fark etmeleriyle saf, tatlı, çocukluk ve yetişkinlik arasında gidip gelen bir masala dönüşüyor. Licorice Pizza, En İyi Film, En İyi Yönetmen ve En İyi Özgün Senaryo kategorilerinde Oscar’a aday gösterildi.Neden izleyelim? Cevap basit aslında: Çünkü sen de âşık oldun. Licorice Pizza, aralarında görece fazlaca yaş farkı bulunan iki gencin saf aşkını anlatırken onların nasıl çocukluk ve yetişkinlik arasında gidip geldiklerini, güvenli alanlarının nasıl zamanla kesiştiğini ve farklı yönlere doğru koşarak başladıkları bir yolculuğu nasıl birbirlerine doğru koşarak tamamladıklarını anlatıyor. Başrolün emanet edildiği iki oyuncu da beyaz perdede yeni isimler - müzikleriyle hâlihazırda hayatımızda olan Haim’in Alana’sı ve Paul Thomas Anderson filmlerinin vazgeçilmezlerinden erken yaşta kaybettiğimiz Philip Seymour Hoffman’ın oğlu Cooper. Diğer yandan filmin her anı, her sahnesi kısacık anlarda devleşen performanslara sahip, zengin bir oyuncu kadrosuyla güzelleşiyor. Aralarında özellikle Harriet Sansom Harris, Bradley Cooper, Sean Penn ve Skyler Gisondo’ya dikkat. Paul Thomas Anderson sinemasına, onun epik hikâyelerine, işlevsiz ve hırslı karakterlerine aşinaysan bu filmin onun tüm filmografisinden ayrı bir yerde durduğunu ve saf bir aşk hikâyesi anlattığını görecek şaşıracaksın aynı zamanda. Ama sormalısın belki de. Aşk da epik bir olay, aşk da bir hırs meselesi değil midir sanki?Nerede izleyebilirsin? Kısa bir süre önce gösterimden çıkan film, şu an yasal yollarla izleyebileceğiniz herhangi bir platformda bulunmuyor.

Duende

Doğru zamanı bekleyen bir aşk.

Licorice Pizza

2008 kışı, karlı bir İstanbul günü. !f'teki iki filmim arasındaki boşluğumda, ödül sezonunun en merak ettiğim filmlerinden birini izliyorum: There Will Be Blood,&nbsp;izlediğim ilk Paul Thomas Anderson filmi oluyor. Daniel Day-Lewis, Daniel Plainview. O gözünü hırs bürümüş adam. Jonny Greenwood. O müzik, o sesler. Brahms'ın keman konçertosu. Petrol. O gergin, o epik hikâye. Öylesine etkileniyorum ki, festival haftası olmasına aldrıış etmeden, birbiri ardına izliyorum: Magnolia, Boogie Nights, Punch-Drunk Love. Bir hafta gibi bir sürede, bir Paul Thomas Anderson hayranı olup çıkıyorum. Geçen yıllar, hatta hiç sevmediğim Inherent Vice&nbsp;bile yok edemiyor PTA sevgimi. Her yeni filmi için sinemaya koşuyorum. En sevdiğim yönetmenleri sayarken, adını Bergman ve Cuarón'un yanına koyuyorum. "En sevdiğim film diye bir şey yok, sürekli değişen bir en sevdiğim filmler listem var." deyip dursam da, o listenin değişmezinin Magnolia olduğunu fark ediyorum. Yıllar içinde çok sevdiğim iki insanla, iki kez daha izliyorum Magnolia'yı; bundan sonra da çok seveceğim herkesle bir kez daha izleyeceğime dair söz veriyorum &nbsp;kendime. Licorice Pizza'nın fragmanını izlediğimde,&nbsp;çok daha kişisel bir hikâye olduğunu anlamak zor olmuyor. PTA filmlerine benzemiyor sanki. Hayal kırıklığına uğrayacağım diye çok korkuyorum - uğramıyorum.1973 yazı, San Fernando Vadisi. PTA, çocukluğunun geçtiği yere ve döneme taşıyor bu kez kamerasını. Çarpışan dev egolar, işlevsiz aileler, af dileme, gözünü hırs bürümüş karakterler, kadere ve yalnızlığa yenik düşmeler yerine, dünyanın en saf duyguları ve ilk aşkın güzelliği var bu kez başrolde. On beş yaşındaki Gary, yirmi beş yaşındaki Alana'ya vuruluyor. Zaman geçtikçe ve sahneler birbiri ardına eklendikçe, ikisinin beraber olmasının önündeki onlarca engelin ve yol ayrımının aslında onları bir araya getirecek şeyin ta kendisi olduğunu fark ediyoruz. <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/617d024c9c37950006173782" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bergman Island</a>'ın unutamadığım cümlesi geliyor aklıma: "İlk karşılaşmaları çok erken, ikincisiyse çok geç olmuştu.". Gary ve Alana'nın ilk karşılaşmasının çok erken olduğu belli. Daha kötüsü, sürekli birlikte olan, yolları sürekli kesişen, hatta paralel giden iki kişinin, ikinci bir karşılaşmasından söz etmek, o kırılma noktasının, her şey için çok geç olacak o geri dönülemez eşiğin neresi olduğunu kestirmekse oldukça güç.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/0/0/1642931942044.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Licorice Pizza (2021, Paul Thomas Anderson)Gary ve Alana, aralarındaki yaş farkına rağmen aynı olgunlukta olmayı da aynı çocuklukta kalmayı başarıyorlar. Ayrık oldukları, ayrı kaldıkları, sorguladıkları, kafalarının karıştığı anlar oluyor. Fakat kısa kısa sahnelerde filmdeki onlarca yetişkini, sahteliklerini ve saçmalıklarını gözlemledikçe, kimsenin bir diğerinden daha olgun olmadığını ve meselenin yaş farkı ya da olgunluk farkı olmadığını anlıyoruz. Zamana ihtiyaçları var belki de sadece. İkisinin birbirine doğru koşması için önce ayrı yönlere doğru koşmaları, kaybolmaları, zigzaglar çizen yollarının yanlış anlarda kesişmesi ve belki hatta çarpışmaları gerekiyor. Dokunmadan sevmeyi öğrenmek, kalbini açmanın ya da kıskanmanın insanîliğinin farkına varmak, telefonda sessizce bekleyerek anlaşabilmenin değerini anlamak gerekiyor.&nbsp;Aslı Ildır, filmle ilgili yorumunda "Bu filmde her şey önemli ve hiçbir şey önemli değil." demiş. Licorice Pizza'dan çıktığımda, adeta bir karakterler ve sahneler çorbası vardı aklımda, çoğu birbirinin yanında eğreti duran - licorice&nbsp;ve pizza&nbsp; gibi belki. &nbsp;Hiçbiri tek başına önem taşımayan, belki birkaç gün sonra aklımdan silinecek bu karakterler ve sahnelerin bütününün bende uzun süre kalacağınaysa eminim. Alana'nın kıskançlıktan yanıp tutuştuğu, Gary'nin arzularıyla savaştığı ya da Alana'nın sessizce kaldırımda oturduğu anların bütünü tek bir yerde düğümleniyor çünkü - farklı yönlere doğru koşarken kıskançlıkla, dokunma arzusuyla ya da sessizlikle yoğurulan ve büyüyen, sonunda çarpışmak ve iç içe geçmek için doğru zamanı bekleyen bir aşkın varlığında, aşkın saflığında...★★★★½

Birbirine doğru koşmak için, ayrı yönlere koşmak gerek.

Licorice Pizza, 2021

• NBC, Altın Küre Ödülleri&nbsp;törenini 2022 yılında yayımlamayacağını <a fr-original-style="" href="https://www.nytimes.com/2021/05/10/movies/nbc-golden-globes.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">açıkladı</a>. Açıklama, Hollywood’da iş yapan birçok halkla ilişkiler ve menajerlik şirketinin önümüzdeki yıllarda temsil ettikleri sanatçı ve filmleri törene katılmamaya teşvik edeceğini duyurduğu bildirinin, ayrıca Netflix ve Amazon’un kurumla bağlarını askıya aldığı yönündeki kararının ardından geldi.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden:&nbsp;28 Şubat’ta sahiplerini bulan 78. Altın Küre Ödülleri’nin birkaç gün öncesinde, ödülleri dağıtan Hollywood Yabancı Gazeteciler Birliği’nin (HFPA) tek bir siyah üyesi bulunmadığının ortaya çıkarılması, hâlihazırda yolsuzluklar ve şeffaflık eksikliği gibi konular nedeniyle zor durumda olan kurumun prestijini iyice sarsmıştı. Kurum henüz suçlamaları ve eksiklikleri telafi edecek somut bir adım atmadı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan:&nbsp;Tom Cruise, HFPA’ı protesto amacıyla, Born on the Fourth of July, Jerry Maguire ve Magnolia filmleriyle kazandığı üç Altın Küre ödülünü kuruma iade etti.</li></ul>

Aposto Gündem

Doğum gününüzde ne izlersiniz? Bazıları en sevdiği filmi en az yaşı kadar izlemeye çabalıyormuşcasına her yıl aynı filmi izler, bazıları geride bıraktığı yılın kendisinde en iz bırakan filmini bir kez daha…İki yıldır <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTRhNDlkMzcxNTc2MDAwNjdiNzViMSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cCUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmJpZmlsbW9uZXJzZW5lLmNvbSUyNTJG"">Bi' Film Ajandası</a>'nda kendimize torpil geçiyoruz. Taha, Umut ve benim doğum günlerimizde önerilen film, en sevdiğimiz filmlerden biri oluyor. Ben geçen yıl kendime Paul Thomas Anderson'ın Magnolia'sını seçmiştim, bu yıl ise…<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-30T00:07:52.844Z.png"></figure>Sizin doğum günü ritüeliniz nedir bilemem, fakat benimki yıllardır Oscar adayı bir filmi sinemada izlemek üzerine kuruluydu. Bunda hem normal şartlarda Oscar adaylarının doğum günümden birkaç hafta önce açıklanıyor oluşunun hem de bu filmlerin neredeyse yarısının Türkiye'de bu dönemde vizyona girişinin etkisi vardı.&nbsp;<ul><li>2015: Foxcatcher (Bennett Miller, 2014) | ★★½</li><li>2016: Spotlight (Tom McCarthy, 2015) | ★★★★½</li><li>2017: Jackie (Pablo Larraín, 2016) | ★★★</li></ul> Chicago'ya taşındığımda bu durum biraz değişti. Tercihimi, uzun yıllardır izlemeyi ertelediğim, beğeneceğimi tahmin ettiğim filmlerden yana kullanmaya başladım.&nbsp;<ul><li>2019: Crash (David Cronenberg, 1996) | ★★★</li><li>2020: The Return / Vozvrashchenie (Andrey Zvyaginstsev, 2003) | ★★★★½</li></ul> Sinema salonları uzun süredir kapalı. Ben bu satırları size henüz doğum günümün bir gün öncesinden yazıyorum ve tam da bugün, 29 Ocak Cuma günü, mahallemizdeki sinemalardan biri yeniden açıldığını duyurdu. Yarın geleneğimi sürdürmeye kararlıyım - muhtemelen birden fazla Oscar adaylığı elde edecek bir filmi, sinemada izleyeceğim. Tahmininiz var mı? Doğru cevap, haftaya “Bu hafta neler izledim?” filmleri arasında…

Magnolia ile ilgili hikayeler