<img src="https://images.aposto.com/2025/3/1/1744642103233.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Green Day'in Coachella'daki sahnesinden | Rolling Stone<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Green Day'den Filistin'e destek: Billie Joe Armstrong'un solisti olduğu Grammy ödüllü rock grubu Green Day, Coachella Müzik Festivali’ndeki performansında 2004 tarihli "Jesus of Suburbia" adlı şarkılarının sözlerini Filistin'e destek verecek şekilde değiştirdi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar:&nbsp;Deadline'ın haberine göre Armstrong orijinali "Kurban edildiğinizde acıdan uzaklaşın" olan şarkı sözlerini "Acıdan kaçıyoruz, Filistinli çocuklar gibi" şeklinde değiştirdi.</li></ul>

Canlı Gündem

Albüm: SaviorsSüre: 46 dakikaPlak şirketi: Reprise RecordsYayın tarihi: 19 Ocak 2024<img src="https://images.aposto.com/2024/0/1/1705922506718.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Green Day üyeleri yarım yüzyılı devirdi. Billie Joe Armstrong, Tré Cool ve Mike Dirnt’in yaşları artık 50’lerde... Grup, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/4uG8q3GPuWHQlRbswMIRS6?si=yw8_9HP3SAi_cvELQHxB1A" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dookie</a> ve <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/5Qhn2FpGWmTjCuntF09j7g?si=LrsBxYM4TFuweClhFEajNA" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">American Idiot</a> albümlerinin 20. ve 30. yıllarını kutlarken geçmiş başarılarına yaslanıp iki önemli albümünün yıldönümlerine odaklanabilirdi.Ancak Kaliforniyalı grup, kendisini nostaljiyle sınırlamak yerine kendi deyimleriyle “alevler içindeki bir dünyanın müziği”ni yapmayı tercih etti ve 14. stüdyo albümleri <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/4AIeqAMDyIT884A9uA2A0i?si=zIcKvcRxTzSA3EAR_TudTw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Saviors</a>’ı yayınladı. Her iki kült albümün de yapımcısı olan Rob Cavallo ile 10 yılı aşkın bir aradan sonra da yeniden biraraya geldiler. Cavallo’nun dönmesiyle Dookie’nin enerjisini, American Idiot’un toplumsal ve politik eleştirilerini yakalamaya yeniden yaklaştılar. Saviors’ın sözleri geleceğe kötümser baksa da punk rock ile pop punk arasındaki müziği oldukça hızlı ve eğlenceli.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Hâlâ politik kalabilen nadir gruplardan</h2>Albüm, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0yq78eXBvWVgkqojBe46SX?si=285765760c714989" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The American Dream is Killing Me</a> parçasındaki büyük patlamayla başlıyor. Sözler, sosyo-politik tarafıyla <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6nTiIhLmQ3FWhvrGafw2zj?si=9a8414e0021c4e52" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">American Idiot</a>’u hatırlatıyor. Green Day, şarkılarında her zaman Amerika’nın başarısızlıklarla dolu tarafını göstermeyi iyi biliyor. Hâlâ net bir siyasi duruş sergilemeye cesaret edebilen nadir ABD’li gruplardan… Bu bile takdir edilesi.20 öncesiyle karşılaştırıldığında müzik bu kez biraz daha az öfkeli. Armstrong, çıkış şarkısı The American Dream is Killing Me’nin ruhunu şu sözlerle anlatıyor: “Geleneksel Amerikan rüyasının pek çok insan için işe yaramadığı, hatta pek çok insanı incittiğinin bir göstergesi. Green Day’in beynine, grup olarak kolektif ruhuna ve son 30 yıldan fazla süren dostluk, kültür ve miras anlayışına odaklanan bir albüm oldu. Duygusal, kırılgan, komik ve rahatsız edici de... Acıya gülmek, mutluluktan ağlamak gibi kavramları şarkılarımızda işiteceksiniz.”<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“People on the street Unemployed and obsolete Did you ever learn to read the ransom note?”</blockquote>Albüm, eski hayranları gülümseten nostaljik bir hisse de sahip. İkinci parça <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6zypPV86f8oALbijmqDsrv?si=f77a9f31b84e401d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Look Ma No Brains</a>, adeta eski anıları canlandırıyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/7DXBItTPwL8OpsbXdj58Fl?si=602c78774da54a46" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bobby Sox</a>’un girişinde ise Nirvana etkisi hissediliyor. Nakarattaki vokaller bir emo şarkısını andırıyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Konserlerin marşı olacak</h2><img src="https://images.aposto.com/2024/0/1/1705922615259.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Green Day<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3DFEPRUIPY1jszRZR5jHNu?si=6d9f801a3d51493e" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">One Eyed Bastard</a>, şüphesiz canlı performanslarının punk marşları arasına girecek. Seyircinin var gücüyle nakarat kısmını söylediğini şimdiden duyabiliyorum: “Ba-da-bing, ba-da-boom!” Öte yandan Armstrong’un kişisel deneyimlerinin izini süren <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4NrGMEm5SvvpJ9Tk1Rq3cP?si=e4953d24e91f4cc5" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dilemma</a>, bağımlılık ve akıl sağlığından bahsediyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Welcome to my nightmare Where dreams go to disappear Sit around in rehab Feeling like a lab rat”</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeni nesle ayrılık acısı şarkısı</h2><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3SzRlYb9HkQvZhlgotZA8w?si=b024ac8579f14a44" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Suzie Chapstick</a>, albümde sevdiğim güçlü balatlardan. Armstrong, sosyal medya çağında ilişkilerin yüzeyselleşmesine işaret ediyor. Bir bakıma yeni dinleyicilerine de bir ayrılık acısı şarkısı armağan etmiş oluyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Will I ever see your face again? Not just photos from an Instagram Will you say hello from across the street? From a place and time we used to meet Sometimes everything just grows apart Broken pieces from a busted heart”</blockquote>Uzunçalara adını veren <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6BSelymcR9J3nJJFNcvUBt?si=b1513d02e1ed4f17" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Saviors</a>, güçlü davul ritmi ile hemen dinleyicisini yakalıyor. Yine büyük konser mekanlarında seslendirmelerini bekleyeceğiniz türden bir şarkı bu. 15 şarkılık albüm kapanışı 4 dakikalık en uzun parçaları olan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3vFGuZvWtauvDEO03ywprI?si=042f58136a2f46df" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Fancy Sauce</a> ile yapıyor. Tam bir veda şarkısı... İngiltere’de kaydettikleri bu şarkı, İngiliz sound’unu da en çok işittiğimiz parçalardan.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Komik ve rahatsız edici</h2>Saviors’un kapak fotoğrafı Chris Steele-Perkins tarafından 1978’de çekildi. Belfast’taki The Troubles isyanları sırasında Leeson Caddesi’nde elinde bir taşla duran genç bir çocuğu gösteren <a fr-original-style="" href="https://www.magnumphotos.com/arts-culture/society-arts-culture/chris-steele-perkins-the-troubles/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">orijinal fotoğraf</a>, albüm kapağına çocuğun yüzü Photoshop’la değiştirildikten sonra girdi.Albümde yer alan 15 şarkının hepsi canlı, akılda kalıcı, bazen komik, bazen ironik, hatta alaycı sözleriyle, sürükleyici punk rock marşlarıyla dolu. Bir albümün tamamını dinlemenin oldukça zor olduğu bu dönemde Green Day, bize monoton bir hikaye sunmuyor; bir sonraki şarkıyı merak etmemizi sağlıyor.Green Day belki müzikal bir devrim yaratmıyor ama güncele tutunuyor. Grup da albümü şöyle anlatıyor:“Saf ve duygusal. Komik ve rahatsız edici. Acıya gülmek, mutlulukta ağlamak gibi. Dürüstlük ve kırılganlık da var. Hastalık, savaş, eşitsizlik, yoga inzivaları, alternatif sağ, flört uygulamaları, maskeler, ruh sağlığı, iklim değişikliği, oligarklar, sosyal medya bölünmesi, fentanil, kırılganlık... Peki bu dönemde Andy Warhol ne yapardı, John Waters ne yapardı, Quentin Tarantino ne yapardı, en önemlisi bu dönemde Green Day ne yapardı?”Saviors’ın 30 yıl önceki Dookie’den ve 20 yıl önceki American Idiot’tan bu yana kaydettikleri en iyi albüm olduğu ise kesin. Grubun, Jimmy Fallon ile New York metrosundaki <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=rNhypzrTQFk" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sürpriz performansını</a> izledikten sonra da bu yaz turnelerindeki bir konseri yakalamak isteyeceksiniz.

Duende

Green Day üyeleri yarım yüzyılı devirdi. Billie Joe Armstrong, Tré Cool ve Mike Dirnt’in yaşları artık 50’lerde… Ancak Kaliforniyalı grup, kendisini nostaljiyle sınırlamak yerine 14. stüdyo albümleri Saviors’ı yayınladı.

Albüm incelemesi: Green Day, Saviors

Bir süredir sesi çıkmayanlar, kaldığı yerden devam edenler ve farklı şeyler deneyenler...

2024’te neler dinleyeceğiz?

Almanya’nın en köklü festivallerinden Rock im Park ve Rock am Ring her sene aynı hafta sonu hemen hemen aynı line up ile (tabii ki farklı günlerde) Nürnberg ve Nürburg’da gerçekleşiyor. 2019’da pandemi öncesi planlayıp aldığımız biletleri bu sene bir günlük bilet ile değiştirip festivalin ikinci gününe katıldık.İkinci günde sahne alan isimlerden en çok ilgimizi çekenler Weezer, Måneskin, The Offspring ve Green Day oldu. Bütün bu performanslar aynı sahnede gerçekleştiği için konser boyunca bu sahne alanından ayrılmamıza gerek kalmadı. İzlemek istediğimiz ilk performans Weezer aşırı sıcak bir günde 15:00’da başladı, sanırım hayatımda daha erken bir saatte konsere gitmemişimdir ama genel olarak Almanya’da konserler de festivaller de alışık olduğumuzdan biraz erken saatlerde gerçekleşiyor. Weezer’ın enerjisi çok yüksekti, Buddy Holly, Island In The Sun gibi klasikleri ve yeni hit’leri olan Africa coverlarını da çaldılar. Bir sonraki isim Måneskin 40 dakika gibi bir gecikmeyle sahneye çıktı, çıkar çıkmaz organizasyonla ilgili bir sorun olduğunu belirttiler. Almanya’da büyük bir kitlesi olan grubun İtalyanca şarkılarına bile herkes eşlik etti. Grubun gecikme dolayısıyla kısa kesilen performansından ve sahneden ayrılmalarının ardından alanda kalanların yaş ortalamasının artışı çok netti. Hemen arkasından The Offspring&nbsp;sahnedeydi. Konser boyunca her şarkı arasında Dexter Holland ve Noodles atışıp durdular, en popüler zamanlarından bu yana aldıkları yaşa rağmen performansları gayet iyiydi. Grubun arkasından The Broilers&nbsp;sahnedeydi, lokal olarak çok sevilen grubun şarkılarına eşlik eden büyük bir kitle vardı fakat biz o kitleye dahil değildik.Yaklaşık bir saatlik aradan sonra Green Day sahnedeydi.&nbsp;Billie Joe Armstrong’un enerjisi çok yüksekti. Böylesine mega ünlü grupların frontman'leri çok konuşkan olunca şaşırıyorum. Konuşkanlığının yanı sıra bazı şanslı seyircilerle bire bir iletişim bile kurdu. Mesela Know Your Enemy’yi çalarken sözleri bilen biri var mı diye sorup bir seyirciyi sahneye çıkardı. Benzer şekilde setlerinin sonuna doğru ekstra bir gitar getirip kim üç tane akor çalabilir diye sorarak seyircilerin arasından sahneye Julia isimli genç bir kadını davet etti, şarkının gitarlarını birkaç dakikalığına beraber çaldılar ve gitarı Julia’ya hediye etti. İnanılmaz enerji dolu, eski-yeni, popüler olan-olmayan dengeli bir set çalıp festivalin ikinci gününü kapattılar.Her ne kadar tekniksel anlamda ve performanslar açısından başarılı bir festival olsa da organizasyonda çok büyük sıkıntılar vardı. Büyük çoğunluğun gitmeyi tercih edeceği büyük sahnenin etrafına yiyecek, su ya da bira alınabilecek hiçbir yerin olmaması, uzak bir alanda sadece üç tane yemek standının olması gibi. Festivalde bu kez nakitsiz bir sisteme geçilmiş, girişte alınan bilekliğin üzerindeki karta para yükleyip bununla ödeme yapılması planlanmış fakat para yükleme makinası festival alanının uzağında parkın girişinde, online olarak da yüklemek mümkün tabii ama kalabalıktan ötürü insanların internetinin çekmiyor olması ihtimali düşünülmemiş. İlk gün de kamp alanındaki organizasyonun da çok kötü olduğunu duydum. Rock im Park’a ilk gelişimdi fakat önceki yıllarda düzenli olarak gidenlerden duyduğum kadarıyla organizasyon genelde pürüzlü oluyormuş. İçten içe pek inanmasam da seneye düzeleceğini ve buradan size haber veriyor olacağımı umuyorum.

Billie Joe Armstrong ile ilgili hikayeler