• DasDas, "Açık İlişki" oyunu ile sezonu açtı: DasDas, 5 Eylül'de Binnur Kaya ve Mert Fırat'ın rol aldığı "Açık İlişki" adlı oyunun prömiyerini gerçekleştirdi.<ul><li>Oyun, Dario Fo'nun "Açık Aile" adlı eserinden uyarlandı ve Binnur Kaya ile Mert Fırat tarafından uyarlama, yönetim ve tasarım süreçleri üstlenildi.</li><li>Oyunun müziklerini Persenk bestelerken, dekor ve ışık tasarımında Cem Yılmazer'in imzası bulunuyor.</li><li>Dario Fo ve eşi Franca Rame tarafından 1983 yılında yazılan bu komedi-satir türündeki oyunun Türkçe çevirisi Füsun Demirel'e aittir.</li></ul>

Canlı Gündem

"Anne" olunca bir kadın ne doğurur? Sezonun en yeni oyunlarından Kutsal’ın sorusu/sorunsalı en temelde galiba bu cümle kadar sade olurdu. Kendi yanıtlarımı sıralayayım: Heyecan, endişe, mutluluk, tarif edilemeyecek bir sevgi, bağlılık, korku, yetersizlik, kabus, vicdan azabı, suçluluk, kıskançlık, umut, kaybetme anksiyetesi, kendi ölümünden daha önce hiç olmadığı kadar korkma, merak, utanç, güç, zayıflık… Buraya annelik deneyimi olan her bir kadın, kendi kelimesini ekleyebilir ve bu liste sonsuza kadar uzayabilir. Coğrafya ve zaman fark etmeksizin, tüm annelerin birbirini anlayabileceği tanımsız bir dilin sözlüğünü oluşturabiliriz böylece.Tatlı Ekşi Tiyatro ve Biletinial ortak yapımı Kutsal; sahnelenmeden önce farklı zamanlarda okuyup çok etkilendiğim metniyle sezonun sözü en sert ve kuvvetli oyunlarından biri olarak geçen hafta seyirci karşısına çıktı. İngiliz yazar Morgan Lloyd Malcolm’ın kaleme aldığı oyun, annelik deneyimine, çok konuşulmayan (konuşulması pek de tasvip ve tercih edilmeyen) uç bir noktadan bakıyor.&nbsp;Özgün adıyla Mom, bizde Melisa Kesmez’in duru çevirisiyle ve Kutsal adıyla sahnede. Yazar Malcolm, bizi tanıştırdığı "taze" anne Nina’nın peşinde, anneliğin hemen her kültürde ve zamanda "kutsal" olduğu iddia edilen topraklarının, puslu, kirli, görmezden gelinen, ürkütücü sularına çekiyor. Oyun, eskiden belki ancak kadınlar arasında sessizce dile getirilen, şimdilerde biraz da sosyal medyanın etkisiyle daha çok duyulan, annelikle birlikte gelen depresif, tüketici, kadına ve bazen bebeğe de duygusal ve fiziksel olarak zarar veren hâlleri düşünmeye, hissetmeye çağırıyor. Literatürde "Sarsılmış bebek sendromu" olarak bilinen durum üzerinden kurulan hikaye, kendi annesinin kaybının hemen üzerine çocuğunu dünyaya getirmiş olan genç bir annenin, bu deneyimle başa çıkamamasının çok güçlü bir anlatısı.Oyunun Türkiye’deki ilk yorumu olan Kutsal’ı, daha önce pek çok çağdaş yabancı yazarın oyununu sahneye taşımış olan Tuğrul Tülek’in rejisi&nbsp;ve üç kadın oyuncunun, Seda Türkmen, Ümmü Putgül ve Neriman Uğur’un oyuna başarıyla yerleşen yorumlarıyla izliyoruz. Cem Yılmazer’in bizi önce beyazın, sonra renk tayfının çeşitliliği içine yerleştiren dekor ve ışık tasarımı, oyunun en güçlü yanlarından biri. Bembeyaz başlayan ve göze ilk anda &nbsp;tek tip hissi veren dekor, tüm yüzeyleriyle renkten renge bürünerek oyunun farklı mekanları olarak hizmet ediyor. Sahnenin gerisinde, küp küp bölünmüş hâldeki beyaz duvar, bizi önce bir okyanusa/denize/anne karnındaki suya götürecek görüntülere ulaştıracak. Nina, bu su görüntüsü ve sesiyle belirecek karşımızda ilkin. Nina’nın doğum anıyla/doğumdan üç ay sonraki hâlini, Seda Türkmen’in bedenini adeta suya bıraktığı devinimi eşliğinde önümüze seriyor oyun. Ve bu ilk reji fikri, hem doğum deneyiminin kuvvetini hem de akabindeki karmaşık ruh hâlini tek bir dans sahnesiyle nefis bir şekilde somutlaştırıyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeni bir annenin yorgun kalbinin içinde</h2>Nina’nın üç aylık bebeğinin kılık kıyafetiyle adeta işgal edilmiş evine bu çarpıcı açılış sahnesiyle giriş yapıyoruz. Burası belki de Nina’nın karmaşık zihninin ve yorgun kalbinin içi… Bu, bebeği Joe’dan ayrı geçireceği ilk gece. Yakın arkadaşı, aynı zamanda bir doğum sonrası destek uzmanı olan Jackie ile şarap içip pizza yiyecekler; eski günlerden söz edip hayaller kuracaklar ve mümkünse Nina da kendini biraz "salacak"… Bebek Joe ise babaanne Pearl ve oyunda sadece adını duyacağımız baba David’e emanet olacak o gece…<img src="https://images.aposto.com/2025/1/2/1739859619926.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nina ile Jackie’nin doğumdan sonraki bu ilk buluşmasında, en baştan itibaren Nina’nın kendini içinde bulduğu annelik yolculuğundaki sarsılmış, şaşkın ve çaresiz hâlini fark ediyoruz. Metnin ikili diyalog akışı ve sahnenin karmaşası evet... Ama en çok da Nina rolündeki Seda Türkmen’in kafayı dağıtıp sakinleşmekle bütün gece bebeğiyle ilgili sevgi/kaygı/bezginlik karışımı duygularından bahsetme isteği arasındaki gelgitli hâli sağlıyor bunu. Jackie ise hem anlayışlı bir arkadaş hem de alanında uzman bir profesyonel olarak yanında Nina’nın. Jackie’nin eğilimi, Nina’yı hem anlamaya ve sakinleştirmeye hem de onu profesyonel destek almaya teşvik etme yönünde. Bir süre sonra doğum sonrası süreçte destek almadığı için arkadaşını zorlamaya, zamanla suçlamaya doğru gidecek bu tavır…Pearl'ün heyecanla girip çıktığı evde verdiği ilk izlenim ise son derece destekçi, anlayışlı, kolaylaştırıcı bir babaanne/kayınvalide rolü. Ta ki Nina’nın zihninde dönüp duran o kötü ihtimal gerçek olana kadar... O gece Nina ile Jackie’ye gelen telefonun ucundaki Pearl, bebeğin nöbet geçirdiği ve hastanede oldukları haberini veriyor. Kutsal’ın tansiyonu ve Nina’nın kabusları da bu haberin ardından yükselmeye başlıyor. Nina’nın bebeğine zarar vermiş olma ihtimalinin sorgulandığı oyun boyunca babaanne Pearl’ün ve uzman/arkadaş Jackie’nin Nina’ya karşı tavırlarının değişimini izliyoruz. Nina’nın süreç ilerledikçe yaşadığı yalnızlaşmayı ve içine hapsolduğu labirenti takip ederken bir yandan da zamanda geri dönüşlerle, doğum yapmadan hemen önce hastalık nedeniyle kaybettiği annesiyle ilişkisini de görüyoruz.Oyun; ev, hastane, mahkeme, Nina’nın annesinin evi gibi farklı mekanları Yılmazer’in dekorun üzerine ışıklarla kurduğu tasarımla ayrıştırıyor. Ömer Sarıgedik’in müzik tasarımı&nbsp;da dekor ve ışık tasarımı gibi oyunu ve özellikle Nina’nın "vurgun" anlarını sarıp sarmalayan bir unsur. Her ne kadar her "kötü" gelişmede gelen sesle yükselen sert vurgu bana biraz fazla geldiyse de olayların ve duyguların akışını müzikle eşleştiriyor reji. Mekan değişiklikleri ise seyirciden bir parça dikkat istiyor. Nina-anne sahneleriyle sık sık geri giden oyunun zaman/mekan farklılıklarını kaçırmamak için titiz bir izleme şart.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sezonun en güçlü oyunculuk performanslarından: Seda Türkmen</h2>Oyunun tartışmasız en güçlü, en akılda kalıcı ve çarpıcı yanı ise Seda Türkmen’in bedeniyle, mimikleriyle, sesiyle, bakışlarıyla dönüştüğü Nina. Karakterin zorlu annelik deneyimini kendi içine geçirip yumuşak, sıcak ve bir o kadar sert ve soğukkanlı oynuyor Türkmen. Cambazın Cenazesi’nden İstila’ya Hakikat, Elbet Bir Gün’den Istırap Korosu’na dahil olduğu her oyunda karakterini kağıttan alıp bedeninde yeniden doğuran bir oyuncu olduğunu biliyorduk Türkmen’in. Ama bu kez, yukarıdakilerin her birinden çok daha zor ve yıpratıcı bir işin altından layıkıyla kalkıyor. Tuğçe Ulugün Tuna’nın—ki kendisi Türkiye’de çağdaş dans denince en üst sıralarda yer alan isimdir—koreografisiyle; Nina’nın gergin, komik, sarkastik, yorgun, bıkkın, isyankar, üzgün, sinirli her türlü hâlini milim milim taşıyor sahneye Türkmen.<img src="https://images.aposto.com/2025/1/2/1739859647965.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sahnede ilk kez izlediğim Ümmü Putgül, Jackie’de, anlayışlı arkadaştan sinir bozucu derecede profesyonel bir uzmana dönüşürken oyunun ana hattını da ustalıkla çizen bir rolde. Neriman Uğur, hem kayınvalide Pearl hem de anne Pearl olarak sesini, tavrını, duruşunu ayrıştırıp, bize bir üst kuşaktan iki farklı anne modelini pürüzsüzce sergiliyor. Üstüne bir de hâkim olarak Nina’nın anneliğine dair karar veren mertebede çıkıyor karşımıza. (Uğur’un oyunculuğuna değil ama hasta battaniyesiyle ayrıştırılan sahne yorumuna bir küçük itirazım var. O battaniye zayıf bir görsel olmasının yanı sıra altındaki eteği örtecek şekilde Seda Türkmen ile Neriman Uğur tarafından her çekiştirildiğinde, beni Nina ile annesi arasındaki yoğun diyalogdan koparmayı başardı.)Tuğrul Tülek’in bugüne dek izlediğim rejilerinin arasında imzasını en belirgin şekilde attığı iş olduğunu düşünüyorum Kutsal’ın. Açılışı yapan ve sonrasında finale giderken daha sert bir formunu izlediğimiz doğum sahneleri ile Nina’nın kendisine "saldıran" söylemlere karşı eyleme geçtiği, çizgi film estetiği taşıyan sahneler, rejinin yaratım gücü en yüksek kısımları olarak aklıma yerleşiyor. Oyunun pek çok noktasında, incelikle kurulmuş bir komedi aksını da takip ediyoruz.Öte yandan yer yer metnin ve oyunculukların üstüne de çıkan bir reji imzası seziliyor. Döngüsel bir akışı olan oyunun kimi sahnelerinde grotesk kiminde mistik denebilecek müdahalelerin akışı—evet, eğip bükme niyetiyle olsa bile—bozduğunu, “Burası neden böyle yorumlanmış?” dedirterek seyirciyi anlama/anlamlandırma çabasına soktuğunu düşünüyorum. Keza bu sahnelerde oyuncuların tüm performatif çabaları da uyumsuz ve eklektik geldi gözüme. (Oyunu izleyen seyirci hangi sahnelerden bahsettiğimi kolaylıkla fark edecektir.) Oysa metin o kadar güçlü, üç oyuncu da zaten o kadar belirgin ki, bazı sahneler daha hafif dokunuşlarla da geçebilir ve oyun gücünden bir şey kaybetmezdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Güldüren, üzen, kızdıran bir annelik öyküsü</h2>Kutsal, gerilim/mizah dokusunu metinde de reji ve oyunculuklarda da çok dengeli bir şekilde örüyor. Nina’nın içine düştüğü o karanlık girdapta yol alırken bu kadar gülüyor olmanıza şaşıracağınıza eminim. Oyunun benim için zirvesi ise Nina’nın “Bir kişi bile bana gerçekten iyi olup olmadığımı sormadı” cümlesini de sarf ettiği tiradı. Sinirlerimi çelik gibi geren bu bölümde Türkmen enfes bir iş çıkarıyor. Sezonun en iyi oyunculuk performanslarından birini izleyeceksiniz.Kutsal, bizi annelik deneyiminde sık dillendirilmeyen zorlu bir yolculuğa çekiyor. Sürecin hâlâ içinde olan ya da yakın zamanda "atlatmış" olanlar kadar, çocukları boyunu aşmış anneleri de alıp sürükleyecek, tüyleri sıkça diken diken edecek bir yolculuk bu. Belki de kadınlardan da çok; anneliği yerli yersiz kutsamaya doyamayan erkeklerin izlemesi gereken, bu sayede meseleye dair kavrayışlarını genişletmelerine yardımcı olarak bir oyun.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Not almalı:&nbsp;Kutsal, 25 Şubat Salı akşamı Caddebostan Kültür Merkezi’nde izlenebilir.&nbsp;

Aposto İstanbul

"Kutsal" bizi, yeni anne Nina’nın peşinde, anneliğin "kutsal" olduğu iddia edilen topraklarının puslu, ürkütücü sularına çekiyor. Gerilim/mizah dokusunu çok dengeli bir şekilde ören oyun, üç güçlü oyuncuyu; Seda Türkmen, Ümmü Putgül ve Neriman Uğur’u uyumla buluşturuyor. Nina ise Seda Türkmen’in bedeninde sahnede doğuyor adeta…

Anneliğin ‘kutsal’ topraklarında yeni bir oyun

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1681817105017.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.43" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Cyrano | Kaynak: Artful Living 6. Edmond Rostand’ın kült eseri bir kez daha sahnede: Cyrano<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Oyun. Kılıç ve kalem ustası Cyrano de Bergerac, Bülent Emin Yarar’ın performansı ve Ahmet Sami Özbudak’ın yönetmenliğiyle tekrardan hayat buluyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? DasDas</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 25 Nisan, 20.30</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Prömiyeri 24 Nisan’da gerçekleşecek Cyrano’nun kadrosunda Caner Erdem, Ece Çeşmioğlu Ölmez, Elif Mandan, Erol Babaoğlu, Ertuğrul Gümrükçüoğlu, Fatin Elcim, Mert Fırat, Ömer Faruk Tezgel bulunuyor. Oyunun müzik süpervizörlüğünü Harun Tekin, dekor ve ışık tasarımını ise Cem Yılmazer üstleniyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: 24 Nisan biletleri tükendi bile, <a fr-original-style="" href="https://mobilet.com/tr/event/17806/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">25 Nisan</a> için elini çabuk tut deriz.</li></ul>

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/2/2/1679990098452.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kaynak: Artful Living" ratio="1.43" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Artful Living6. Edmond Rostand’ın kült eseri bir kez daha sahnede: Cyrano<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Oyun. Kılıç ve kalem ustası Cyrano de Bergerac, Bülent Emin Yarar’ın performansı ve Ahmet Sami Özbudak’ın yönetmenliğiyle tekrardan hayat buluyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? DasDas</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 24, 25, 26, 27 Nisan; 20.30</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Prömiyeri 24 Nisan’da gerçekleşecek Cyrano’nun kadrosunda Caner Erdem, Ece Çeşmioğlu Ölmez, Elif Mandan, Erol Babaoğlu, Ertuğrul Gümrükçüoğlu, Fatin Elcim, Mert Fırat, Ömer Faruk Tezgel bulunuyor. Oyunun müzik süpervizörlüğünü Harun Tekin, dekor ve ışık tasarımını ise Cem Yılmazer üstleniyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: İlk günün <a fr-original-style="" href="https://mobilet.com/tr/search/?text=Cyrano" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">biletleri</a> tükenmek üzere, elini çabuk tut deriz.</li></ul>

<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/0W91bqQooZEze31Yyx76OE?si=b0bfed657f0c44e3" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/2/2022-03-27T12:25:04.442Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> Cem Yılmazer'i pek çok kişi müzikle anıp tanısa da benim radarıma girmesi sahne ve ışık tasarımlarıylaydı, ışıkla olan oyunlu yanıyla üretim süreçlerini her zaman merak ettiğim insanlardandı. DasDas'da Romeo ve Juliet, Ağaçtaki Kız oyunlarını izlerken, bu dekor ve ışık fikirleri nasıl ortaya çıktı? sorusu beni kucakladı. Cem, "fikirler nasıl çıkıyor o kısmı tam hatırlayamıyorum, ben" dese de sağ olsun ben sordukça o, "Daha merak ettiğin bir şey var mı? Sor."&nbsp;demeyi de ihmal etmedi.&nbsp;Cem'in bugüne kadar sahne ve ışık tasarımını yaptığı oyunlara <a fr-original-style="" href="https://tiyatrolar.com.tr/cem-yilmazer" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> bakabilirsiniz. Bakın bakalım, sizin bilmeden hayran olduğunuz o&nbsp;sahnelerden hangisi Cem'in fikir dünyasından çıkma. Neler kayda geçmiş, bakalım.👀 Lise yıllarından beri hayali müzikle sahnede olmak olan Cem, lisans eğitimini Mimar Sinan Üniversitesi, Sahne Tasarımı bölümünde on iki yılda tamamladı. Üniversitenin ikinci yılından itibaren İKSV gibi pek çok yerde prodüksiyon ekiplerinde yer aldı. Pek çok kişi gibi Cem de İKSV'yi bir okul olarak görenlerden. Hocası Kemal Yiğitcan'ın ekibe onu da dahil etmesiyle kendini olayların içinde bulmuş. İlk iş günü de AKM'deymiş. Cem'in sahnesini ve ışığını tasarladığı ilk oyunun ise Semaver Kumpanya'daki Murtaza oyunu olduğunu söyledi, profesyonel hayatının orada başladığını da ekledi. O yıllarda tanıştığı Işıl hocanın, ODTÜ'ye oyun turnesine onu çağırması ise en heyecanlandığı şeylerden biri olduğunu söyledi. Bu olayların güzel bir sonucu günümüze de yansıyor, Büyük Ev Ablukada'nın kurulma hikâyesi de Bartu ve Cem'in bir oyunda bir araya gelmesiyle başlamış. Şimdilerde son kez izleyeceğimiz Mutsuz Parti'nin bir oyun gibi olmasına dair de ekipteki Gülin ve Bartu'nun oyunculuktan gelmesinin de etkisi olduğunu söyledi. Mutsuz Parti'nin bitmesine üzülmeyelim, Cem'in dediğine göre başka projeler bizi bekliyor.🚀 Yıllardır tasarım yapan Cem'e sıradaki sorum, ülkemizde prodüksiyon alanların aslında bütçesel olarak kısıtlı alanlar olması üzerine oluyor. ❓)Cem, tiyatro metnini ilk okurken bu ‘gerçek’ hayal kurmanı kısıtlıyor mu? Hiç hayal ettiklerinden bütçesel kararlardan dolayı vazgeçmen gerekti mi?"Hep, her zaman oluyor bu. Kimse bana, al sana bu bütçe istediğini yap demedi." <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> <img src="https://images.aposto.com/2022/2/6/1648306743227.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Romeo ve Juliet, Fotoğraf: DasDas&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; DasDas'da yer alan üç oyuna dair sorduklarım içinse söylediklerini kayıtlara geçiyorum. Romeo ve Juilet'in&nbsp;'What is love'ı&nbsp;bir gece vakti aklına gelmiş. Ağaçtaki Kız oyunundaki ağaç formu için ise kendi fikirlerinin daha uçuk kaçık olduğunu ama son noktada İlksen (Başarır) ile bugünkü şeklini verdiklerini söyledi. Ağaçtaki Kız'ın müziklerinde benim için ön plana çıkan parça olan kapanış şarkısını ise Gülin ile birlikte dört gün bir sürede çıkarmışlar. Gülin önce akorları çıkarmış sonra ise kitabın içinden de birkaç cümle ilhamı ile sözler kendini göstermiş. <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/2/6/1648298563301.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Ağaçtaki Kız, Fotoğraf: DasDas<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> "Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet" oyunundaki dev ve minik sandalye detayı içinse; öğrencilik yıllarında da köşeli ve geometrik yapıdaki çizimleri yapmayı daha çok sevdiğini söyledi. Onun okuduğu dönemlerde ışık aslında ana sanat dallarından biri bile değilmiş.👀 <img src="https://images.aposto.com/2022/2/6/1648306546405.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet, &nbsp;Fotoğraf: DasDas<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Cem, kaydı sonlandırırken şunları kayıtlara geçirdi. "Sahneler artsın ve sahneleri yapmış olmak için yapmasın bazı mimarlar, tiyatronun amacına uygun olsun sahneler."

Cem Yılmazer ile ilgili hikayeler