Nil, öncelikle festival dolu dolu geçiyor, geçen sene dahil olduğun bu festivali sahiplendiğini ve sahada her yerde olduğunu görüyorum. Bir yandan festival çeyrek asrı geride bırakıp yeni bir asra başlıyor, hem konukların hem izleyicilerin festivali sahiplendiğini ve kendine festivalde alan bulduğunu görüyorum. Bu festivali bu kadar “samimi” konumlandırmayı nasıl başarıyorsunuz?Festival son iki yıldır Ankara izleyicisinin çok sahiplendiği Büyülü Fener Kızılay Sineması’nda yapılıyor. İzleyicinin Ankara’nın bağımsız sinemasıyla kurduğu bağın festivale yansıdığını düşünüyorum. İzleyiciler sürekli sahada olan küçük bir festival ekibi görüyor. Büyülü Fener ekibi de festivalin samimi bir atmosferde ve aksamadan geçmesinde önemli bir rol üstleniyor. Bilinen bir sinema salonunda sürekli sahada olduğumuz için izleyiciler film tavsiyesi almak, yorumlarını paylaşmak, sinemacılarla soru-cevap çıkışında sohbete devam etmek gibi bir diyaloğu rahatlıkla kurabiliyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685919533021.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Festivalin tüm gösterimleri Ankara Büyülü Fener sinemasında gerçekleşiyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ankara ve İstanbul arasında kurduğu köprüye dair festivalin direktörü olarak neler söylemek istersin?Aslında Uçan Süpürge ekibi sadece Ankara-İstanbul değil, birçok yer arasında köprüler kuruyor. Film trafiğimizi ve sosyal medyamızı yürüten Fatma Edemen, Polonya’da; yine sosyal medyamızı üstlenen Cem Koç İrlanda’da yaşıyor. Basın koordinatörümüz Merve Genç, festival hazırlıkları sırasında Ayvalık’taydı. Ankara’da da koordinatör Dilek Metin Sert ve festival asistanımı Dalım İlteriş Mayadağlı çalıştı. Dolayısıyla ekip festivali farklı yerlerden çalışarak hazırladı.Ben kendim adına Ankara izleyicisinin takip edeceği bir festival hazırlamayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum. Sinemayla çok derin bir ilişki kuran, festivalin en zor filmlerinin biletlerini ilk tüketen, cesur ve keşfe açık bir izleyici için program hazırlayabilmek, bir programcı için bulunmaz bir nimet.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685918980887.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Açılış gecesinden, "Daha Fazlası, Daha Azı Değil"<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Festivalin ödüllerine dair şunu söyleyerek başlamak istiyorum soruma, bir yarışma değil de üretenlerin tüm sürecine odaklanan, hatta yolun başındakiler için de motivasyon olacak ödüller takdim ediyor festival. Bu ödülleri seçenler kimlerdir, bize biraz bahsedebilir misin?Festival ödüllerini Uçan Süpürge Vakfı ve festival ekibi tartışarak belirliyor. Ödülleri, o yılın veya son yılların üretimlerini mercek altına alarak ve üzerinde konuşarak kararlaştırıyoruz. FIPRESCI jürisinin ödül verdiği yarışmayı da programı hazırlarken belirliyorum. Keşif değeri olan, farklı sinema dillerinin örneklerini Her Biri Ayrı Renk adlı FIPRESCI ödüllü bölüm için seçiyorum.Festivalle geçen sene tanışan biri olarak seçki başlıklarına gerçekten bayılıyorum! Geçen sene benim vauv dediğim "Olay Yeri: Aile" olmuştu. Bu sene Üretim Kaydı adına en heyecanlandığım, programa yeni eklenen seçki "Oyunbozanlar" oldu. Nasıl karar verdiniz bu seçkiyi yapmaya ve ismine, seçkiyi nasıl yaptınız?Aslında bölümler, festival seçkisi büyük oranda tamamlanmışken belli oluyor. Seçilen tüm filmleri post-it’lerle duvara yapıştırıp birkaç hafta nasıl bir araya gelirler diye gidip gidip o duvara bakıyor ve bölümlere ayırmaya başlıyorum. Aralarına ipler, oklar yerleştirdiğimi düşünmeyin ama yine de duvar biraz polisiye dizileri andırıyor. Oyunbozanlar da bu şekilde ortaya çıktı. Jeanne Dielman&nbsp;gibi tüm kalıpları altüst eden bir klasik, Saint Omer gibi cesur bir senaryo matematiğine sahip bir film, Laura Citarella’nın 290 dakikalık oyunbaz filmi Trenque Lauquen ve Somnur Vardar’ın kente bambaşka bir şekilde baktığı belgeseli Boşlukta gibi filmler bir düzen karşıtlığında birleşiyordu. Bir süre zihnimde "Bu bölümün adı ne olabilir?" diye dönüp durdu. Sonra Nora Fingscheidt’ın 2019 yapımı filmi “System Crasher / Oyunbozan”dan yola çıkarak isim bulundu. O filmdeki küçük kızın ruhundan izler taşıyan filmler var bu bölümde.Bu sene dikkatimi çeken unsurlardan biri de seçki teaser'ları oldu festivalin ruhunu çok iyi yansıtıyordu, kimlerle çalıştınız? İsimlerini analım isterim.Seçki teaser’larını Caner Gümüş ve Mehmet Olcay Aydemir hazırladı. Festivalin, bölümlerinin meselelerini çok iyi kavrayan fragmanlara imza attıklarını düşünüyorum. Ana fragman ilk geldiğinde defalarca izledim. Neredeyse tüm yılı seçilen filmlerle geçirdikten sonra seçkideki filmlerin bir araya nasıl geldiğinde, hangi sahnelerinin, hangi filmlerin ortak duygularda birleştiğini görmek çok heyecan vericiydi.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685919187397.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Belmin Söylemez, Ayna Ayna Gösterimi sonrası soru-cevapta<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Son sorum, bu sene festival sayesinde tüm filmlerini izleme imkânına eriştiğim Belmin Söylemez’in seçkisine dair olacak. Belmin Söylemez’in ustalık sınıfı da etkinler arasında, bu seçkinin festivale dahil olma sürecinden de biraz bahsedebilir misin?Geçen yıl Antalya Film Festivali’nde Belmin Söylemez’in yeni filmi Ayna Ayna’nın Türkiye prömiyeri yapıldı. Festivalde konuşurken söz Belmin Söylemez’in kısa ve orta metrajlarına geldi. Sohbet görenlerin görmeyenlere Bıyık ve Dalgalar’ın da aralarında olduğu Belmin Söylemez filmlerini anlattığı bir yere uzandı. İzlemiş olanların bu filmlerin özgünlüğünü, yaratıcılığını izlememişlere anlatmasındaki heves görülmeye değerdi. Bir neslin bu dönemi tamamen ıskaladığını fark edince, Antalya biter bitmez Belmin Söylemez ve yapımcısı Haşmet Topaloğlu’na seçkiyi önerdik. Kabul etmeleri bizi çok mutlu etti. Seçkinin hazırlanma sürecinde de festivale çok destek oldular, filmlerin kopyaları, fotoğrafları, künyelerini festivalle paylaştılar. Açıkçası bizim için programın en özel ve izleyiciyle buluşturmaktan en çok gurur duyduğumuz bölümü bu şekilde uzun süreli bir hazırlık sonucunda ortaya çıktı.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685919356361.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ayna Ayna, Yönetmen: Belmin Söylemez<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">📌Editör notu:&nbsp;Ayna Ayna’nın festivaldeki son gösterimi sonrası yönetmen Belmin Söylemez seyircilerin filme dair sorularını yanıtladı. Söylemez, biri baskıcı babasından kurtulup özgürleşmeye, biri geçmiş travmalarının etkileriyle baş etmeye, bir diğeri ise ekonomik zorluklara rağmen tiyatrosunu ayakta tutmaya çalışan ve bir şekilde yolları kesişen üç kadını anlattığı filmde İstanbul’un da karakterlerden biri olduğunun altını çizdi ve ekledi:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Önceki filmlerde de, kısa filmler olsun belgesellerde de olsun, İstanbul hep vardı, filmin karakteriydi. İstanbul’daki değişimin bir devamlılığı olsun istedik filmi yazarken. Kentteki değişimi bizzat yaşıyorduk. Çünkü filmde ve diğer filmlerde de bizim yaşadığımız ve İstanbulluların yaşadığı İstanbul var. İstanbul’un karakteristik merkezi mekânları var. O dönüşüm git gide daha da hoyratlaştı. Şehir sakinlerinin düşünceleri alınmadan gerçekleşen bir değişim bu. Birçok mekân kapandı, şehri tanıyamaz hâle geldik. Biraz daha klostrofobik olsun istedik. Barikatlarıyla, karanlığıyla olsun istedik ama ara ara da İstanbul’da ve diğer şehirlerde olduğu gibi nefes aldırsın istedik.”&nbsp;</blockquote>Ayrıca 4 Haziran tarihinde gerçekleşen Belmin Söylemez söyleşisi yakında <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/@UcanSupurgeVakfi/featured" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YouTube&nbsp;</a>kanalında olacak.

Kültür ve sanat alanında üreten insanlarla buluşarak “üretim süreçlerini” kayıt altına alan ve bu buluşmalardan kendine kalanların da kaydını tutmayı dileyen yayın.

Üretim süreçlerini konuşuyoruz. 

Üretim Kaydı 

26. Uçan Süpürge Film Festivali devam ederken festival koordinatörü Nil Kural ile söyleşi

Daha Fazlası, Daha Azı Değil: Süpürge daha yükseklere havalanıyor

Kurak Günler'den Erol Babaoğlu ile "kötü karakterler" oynamak, seyirci ile dayanışmak ve "oyunda" kalmak üzerine.

Erol Babaoğlu ve gitgide büyüttüğü oyun alanları

Seçim günü yaklaşırken ben kendimi hep aynı şarkıları döne döne dinlerken buluyorum ve fark ediyorum ki yalnız değilim. Her şarkının da kulağımda yer etmesinin bir sebebi var. Çalma listesinde de etkisini göreceksiniz, ben bu ara yine eski televizyon dizilerine düştüm.Hatırla Sevgili ile fark ettim ki televizyonda siyaset zamanında ne de güzel konuşuluyormuş, üstelik kavgaya mahal vermeden. Ben tam bunları yazarken Twitter'da da bir akım başladı, herkes izlediği eski dizileri paylaşıyor. Gülbeyaz'ı izlememin üstüne denk gelince onu da not edeyim Beykoz kıyısında bir teknede, "balık+ekmek: 2 Milyon" yazıyor, iki aile İstanbul'da bir bakkal bir tekneden gelen gelirle geçiniyor. Üstelik maaile Karadeniz'e otobüs biletini kolaylıkla alıyor. Sene 2002! Son bir not; daha yeni bir sokak müzisyeni cinayete kurban gitmişken dizinin Kazım Koyuncu'nun sesiyle buluştuğumuz, İstiklal'de çekilen bu videoyu <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=OxWg4bW7PuE" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya</a> bırakıyorum. İnadımız var!"Bir Derdim Var" deyip başlıyorum "Uyan"maya davet ediyorum kulaklarımı. "Park" ile çok değil, 10 sene öncesini hatırlıyorum. Peşi sıra "Spring of War"ı dinliyorum, gezi zamanında bir akşamı anlatan "Taksim Holdem" filminin soundtrack'i "Texas" ile yola devam... Boğaziçi'ne kayyum atanınca hep bir ağızdan söylenen "Yuh Yuh"un ilhamını unutmuyorum, o da kulağımda. "Vodki" yine beni yerimde sallandırıyor. Ve "gitmediim işte delirmedim de" deyip bağıra bağıra "Forsa"yı söylüyorum. Ekonomi bu hâldeyken onu da unutmadım tabii "Hazinende" dinlerken "Cebinde birazcık parayla kendini buldun sen bu yolda" diyen kendimi hatırlatan Journers'den "Yok Mu?" ile devam. Oyları verdik eve dönüş yolunda da "Yangın Akvaryumla" ile başlayıp, "Dünyaya Bedel eşsiz ruhum" diye devam diyorum. Finale yaklaşırken "Tamiri Mümkün Kalbimin"... Ertesi sabah kahvemi içerken "Daha Mutlu Olamam" ve "Gül Kendine"...Ece'nin çalma listesine <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/5VOliY2HyeK6THR3C4kWxa?si=421bcabf6e2c4d62" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz. Ece'nin yayını Üretim Kaydı'na da <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/n/uretim-kaydi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.

20’lik, kafada oluşan saçma soruların, açılmayı bekleyen ve bazen suratımıza çarpılan kapıların, gündem ile üzerimize çökebilecek fenalığın paylaşıldığı bir bülten. 

Kafada oluşan saçma soruların, açılmayı bekleyen ve bazen suratımıza çarpılan kapılar.

20'lik

Kulağımızda yer edinen şarkılar

Seçim günü neler dinliyorum?

Bu sayıda Özcan Alper ile son filminin üretim süreci ve yüzleşmede umudu bulmak üzerine konuşuyoruz.

Karanlık Gece'de failin "öteki" yüzü

Sezer ile müziğe olan tutkusunu ve ilk solo albümü Sadece Bi Rüya’nın üretim sürecini konuştuk.

Karanlığa aldırmayan bir albüm yapmak: Sezer Koç

Tiyatro ve Multimedya&nbsp;kitabıyla tanıştığım <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/habituskitap/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Habitus Kitap</a>, kısa sürede tiyatro seçkisiyle, çeviri oyun metinleriyle deyim yerinde olacak, kalbimi çaldı.💙 On yılı geçkin bir süredir yayın hayatında olan Habitus Kitap'ın kurucusu ve genel yayın yönetmeni Emrah Yaralı'ya yayınevine dair merak ettiklerimi sordum.Yakın dönem diyebileceğim bir süre önce (2020 yılında) onuncu yılınızı kutladınız. Merak ediyorum Habitus Kitap nasıl bir ihtiyacı fark edip de yola çıktı? Yayıncılık bizim ülke şartlarında özellikle zaten çok zor, yola çıkarken ne gibi korkularınız vardı? Bugün o korkular devam ediyor mu? Günümüzde kaç kişilik bir ekipsiniz?Merhaba, teşekkürler öncelikle. Evet onuncu yılımızı kutladık ama kötü bir döneme denk geldi ne yazık ki, değerinin farkına bile varamadık açıkçası. Ama yine de yaş almak güzel. 2010 yılında başladığımızda elimizde kültürel birikim ve iş deneyimi dışında bir şeyimiz yoktu. Zamanında tiyatro kulübünden tanış iki arkadaştık: Yapar mıyız? Yaparız dedik ve giriştik. Ama bu süreçte ben biraz tek kaldım; arkadaşım çeşitli sebeplerden işin içine giremedi ama hep bir ihtiyaç anında kendini görünür kıldı.Borç aldığımız küçük bir miktar para ve çektiğimiz küçük bir kredi ama özellikle de ilişkilerimiz bize başlangıç için sermaye oldu. Uğraştığımız meseleler üzerinden gitmek, bilmediğimiz işlere bulaşmamak gibi bir ilkemiz vardı. Bununla birlikte inceleme, araştırma, sosyal bilimler ve tiyatro ile birlikte edebiyat basacaktık ve tiyatro metinleri basmayacaktık (bunun bir sorumluluk ve ihtiyaç olduğunu anlayana kadar da basmadık). Üç aşağı beş yukarı da bu çizgide kaldık. Habitus Minör (çocuklar için bir dizi) ve Habitus Majör (ebeveynler için bir dizi) hayatlarımız da çoluk çocuğa karışınca devreye girdi. Ama çocuk yayıncılığının dinamikleri farklı olduğu için çok fazla beceremedik; belki önümüzdeki yıllarda gene dener, gene yeniliriz bilemiyorum.🙂<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680462117168.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.91" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emrah Yaralı, Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yayıncılık evet çok zor bir alan, tabii eğer hakkıyla bir yayıncılık faaliyetinden söz edersek. Hem entelektüel birikim olacak, hem sermaye birikimi, hem dayanma gücünüz hem de bir çizginiz olacak. Daha birçok şey sıralanabilir ama bunlar bile ne kadar çeşitli parametrelerin bir araya gelebileceğini göstermesi açısından önemli. İçlerinden birinin eksikliği dengelerin şaşmasına sebep olabiliyor. Bu anlamda tutarlı bir çizgi yürüttüğümüzü, kendimize ihanet etmeden açılımlar yapmaya çalıştığımızı söyleyebilirim.Hep bir kitabımızın diğerleriyle bağı olmasına dikkat ettik ve korkumuz da burada devreye giriyordu: Bu çizginin dışına çıkmak ve elimize geleni basmak, yapmak istediğimiz her şeyi anlamsız kılabilirdi. Korktuğumuz başımıza gelmedi.Son soruya tek bir cevap: Tek kişilik bir yayınevi. Olmaz ama oluyor. Elbette ki dışarıdan bize destek veren çok sayıda arkadaşımız sayesinde. Elini taşın altına koyan, yüksünmeden yayınevinin derdini kendi derdi yapan dostlarımız var.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680461927455.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bourdieu, Habitus için söyle diyor; “Her bireyin kendi toplumsallaşma süreci boyunca kendi bedeninde içselleştirdiği nesnel varoluş koşulları, o birey için kalıcı ve aktarılabilir habitus'u oluşturur.” Siz yayınevine bu ismi verirken bu anlamından mı yola çıktınız, diye sormak isterim. Ben, gerek metinleriniz gerek tiyatronun toplumla ilişkisini düşündüğümde %100 sizi anlatan bir isim olduğunu düşünüyorum.Tam tamına bu bağlamda karar verdik. Bizi biz yapan, bizi oluşturan, bizi gerçekleştiren, geçmişimizde geleceğimizde ne varsa heybemizde de onların olacağını açık ettik en baştan. Kitaplarımız bizi yansıtacak (alamadığımız ve reddettiğimiz kitaplar da dahil), farklı düşüncelerde de olsak aynı yöne bakacak bir gelecek, bir perspektif geliştirmekti isteğimiz. Kitap seçimleri de interdisipliner bir yapıda çoklu düşünceye açık metinlerdir bu anlamda. Seçtiğimiz metinler de keza aynı şekilde. Sahnelemesinden kurgusuna (hepsi değil elbet ama ağırlıklı olarak) klasik metinlerden ayrışırlar. Okuması daha zor, sahnelemesiyle birlikte belki düşünülmesi gereken bir metin seçimi, bir estetik düşüncesi vardır. Burada tiyatroya bakışınızı belirleyen bir estetik var. Elbette burada GalataPerform’la yaptığımız işbirliğinin etkisi büyük. Özellikle de Ferdi Çetin’in emeklerini görmek gerekir. Ama demek istediğim aynı yöne bakmadan bu buluşma sadece kitap çıkarmak olurdu. Habitus ismi anlam olarak bu ölçekte değer kazanıyor. Bizim Habitus’umuzda ortaklaşmak, birlikte iş yapmak, bir irade koymak var. Bir derdin anlatımı, bir tartışma yaratmak var. İşbirliği yaptığımız kurumlar da aynı yönde hareket edenler olunca güzel işler, uzun soluklu ve perspektifi geniş bir bakış gerçekleşiyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680461963135.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.38" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Oyun metinlerini bizimle buluşturduğunuz bu şahane tasarıma dair de bir soru sormak istiyorum. Parkta okurken herkes “kitap okuyormuşum gibi yapan,” kitabı tersten tutan biri olduğumu düşünüyor, gülüp geçiyor yanımdan ama ben tek kitapta iki metin okuyabilmeyi seviyorum. Bu fikir nasıl doğdu? Yayıncı olarak avantajları neler oldu?&nbsp;Bu eşleme kararlarını nasıl veriyorsunuz?Doğrudur ve bu bizi çok da eğlendiriyor. Esprili bir yanı var ve bu bizi biraz tarif ediyor kesinlikle ama bizimki bir ihtiyaçtan doğdu. Kitabı, metinleri daha somutlaştırma, yazara, oyuna hakkını verme ihtiyacı. İki oyun olan kitaplarımızda (iki oyun olmasına da dikkat ediyoruz) her oyunun kendi kimliği, kendi anlatısı olduğu fikrinden yola çıktık. Ve bunlar sadece oyun isimlerinin yazıldığı bir kapağı değil, derdiyle okurunu çeken, ona bir şey anlatması gereken bir kapağı hak ediyorlar. Ve kitabın arkasını da kullanmak istedik. Kapaklarımız zaten hep bir afiş gibi düşünülüp tasarlandığı için bu fikri de değerlendirirken çok zorlanmadık. Burada ilk günden bugüne kapak tasarımlarımızı, kurumsal kimliğimizi oluşturan Ahmet Söğütlüoğlu’nu anmamak olmaz. Üzerimizde büyük emeği var. Kapakları, içerikleri ve fikirlerimizi kendi harmanından geçirerek bize bambaşka bir dünya açtı (bu anlamda eğlenceli tartışmalarımız da olmuyor değil). Ve iç tasarımda da (evet ona da bir tasarım gerçekleştirdik) yine çok uzun zamandır arkadaşım olan Murat Kaspar bizde büyük destek sahibidir. Demek istediğim, kitaba bütüncül bir bakışla yaklaşıyoruz; butik yayıncı olmanın avantajını kullanabiliyoruz. Soruya dönersek arkalı önlü tasarım bir kolaylık değil çünkü bize daha çok iş olarak geri dönüyor. Bandrol alımlarından tutun da, sözleşmelerin ayrı ayrı ama ortak olması gibi ya da birçok kontrolün iki kez yapılması vs. gibi. Ama bu biraz göze aldığımız bir süreç. Uğraşıyorsak sebebi var.Hangi metinler nelerle birlikte basılacak kararında biraz dil uyumu, bazen konu bütünlüğü, biraz aynı memleketli olma hâli ya da aynı yazarın benzer iki metnini seçmek gibi tercihler devreye girebiliyor. Ama son kertede baktığınızda onları birleştirecek bir uyumu yakalamaya çalışıyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680462018840.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hem buradan çıkmış özgün metinleri kitaplaştırıyor hem de çevirilerle tiyatro kitaplığını zenginleştiriyorsunuz. Ayrıca alandaki araştırmaları, sempozyumları da derliyorsunuz. Yeni Metin festivaliyle birlikte üretilen metinleri de e-kitap olarak satışa sunuyorsunuz. Ben önce teşekkür etmek istiyorum sonra da şunu sormak istiyorum yayın programlarınızı nasıl oluşturuyorsunuz? Çeviri metinleri doğru çevirmenle nasıl buluşturuyorsunuz?Biz teşekkür ederiz. Bu çalışmalar genelde kolektif bir üretim sürecinde gerçekleşiyor. Sempozyum kitaplarını bu tip etkinlikleri desteklemek, düşünsel üretimi artırmak için yaptık. Burada İstanbul Üniversitesi Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramaturji Bölümü’yle ve zaten yazarımız ve arkadaşımız olan Kerem Karaboğa ile birlikte çalıştık. Makale üretimi sadece puan vs. gibi düşünülmediğinde düşünsel ufku açan, farklı disiplinlerin kesiştiği, karşılaştığı çok güçlü bir alan. Bir arada olmak, birlikte iş yapmak açısından sağlam bir arka plan sağlıyor. Özgün metinlere, Yeni Metinler’e geldiğimizde de orada da bir birikimin ısrarlı bir takibin Yeni Metin Yeni Tiyatro Festivali bağlamında Yeşim Özsoy’un ve onun akabinde oraya emek veren tüm arkadaşların katkısı var. Bu festival herkesin yaptığını tekrar ederek değil (zaten çok iyi festivaller var) tamamen yeni metinleri ortaya çıkarmak gibi bir misyondan hareketle, popüler ana akımın biçimini, şeklini oluşturduğu yoldan değil, kendine açtığı yeni bir patikadan çalılara takılarak, çamurlara batarak, her yıl üzerine koyarak yürüyen ve çoğalan estetik bir okuma tiyatrosu festivali. Bu tam da bizim başlangıç ilkelerimizde Habitus olarak baktığımız yöndü. İnsanları harekete zorlayan, dinamizm katan, insanları bir araya getiren, tüketimin değil üretimin bir hareket sahası olma, ilkesi. Oyun seçimleri, çevirmenlerin bu sürece katılımları, okuma seansları, provalar, gösterim ve tartışmalar süresince hangi oyunun basılacağı, hangi çevirmenin ele alacağı da bu süreçte belirlenmiş tercihler oluyor. Burada da iki kurum arasında bağlantı kuran, işin ameleliğini çeken kişi Ferdi Çetin oluyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680462467151.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Uzun soluklu çalışmalar bu anlamda zordur, özellikle her şeyin bir anda buhar olduğu bizim çağda ve zorlu memleket koşullarında. Ama bizim için süreklilik sağlamak, bir işin devamını getirmek hem bizim için hem de bizi takip eden, bizde bir bakış gören, farklı bir şeylerin peşinde olduğumuzu gören dostlarımız için önemli. Bu birbirini gören, birbirine değen yeni alanlara vesile, diğer üretimlere de yansıyan bir devamlılık getiriyor. Arkamızdaki o birikim de bu üretim süreçleri bizim gibi düşünen insanlarla hareket etmemizle ilgili. Burada sadece tiyatro ile ilgili konular bağlamında ilettim ama tüm kitaplarımızda sosyal bilimlerde, inceleme araştırma alanında bu sürece dikkat ediyoruz. Yapabildiklerimiz var, yapamadıklarımız var ama adı üstünde bir süreç. Hep bir yol, bir arayış ve buluşma...

Esra Ece Kuleci