Dünyanın önde gelen yayınlarından başka makaleler için yayınlarımızı keşfedebilirsiniz:💹&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/n/finans" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Finans</a>&nbsp;yayınımızda Jim O'Neill, Goldman Sachs Asset Management'ın eski başkanı, İngiltere'nin eski hazine bakanlarından Jim O'Neill; Uluslararası Çevre Hukuku Merkezi İklim ve Enerji Programı Direktör Yardımcısı Lili Fuhr; Harvard Kennedy School'da Uluslararası Politik Ekonomi Profesörü Dani Rodrik&nbsp;gibi isimleri ağırladık.🌍&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/n/politika" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Politika</a>&nbsp;köşemizde Harvard Kennedy School Belfer Center'da Orta Doğu Girişimi'nin ortağı olan Djavad Salehi-Isfahani; Yale Üniversitesi Felsefe Profesörü ve&nbsp;How Fascism Works: The Politics of Us and Them kitabının yazarı Jason Stanley; Sağlık ve Çevre Adalet Desteği Eş Direktörleri Olga Speranskaya ve Alexandra Caterbow'un İran'dan Elon Musk'a uzanan düşünce yazılarını yayımladık.💰&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/n/is-dunyasi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İş Dünyası</a>&nbsp;köşemizde, eski Dünya Bankası baş ekonomisti ve Uluslararası Para Fonu'nun eski birinci genel müdür yardımcısı Prof. Dr. Anne O. Krueger; The Economist’in eski genel yayın yönetmeni ve Küresel Pandemi Sonrası Politika Komisyonu eş direktörü Bill Emmott; Yale Üniversitesi öğretim üyesi ve Morgan Stanley Asya'nın eski başkanı Stephen S. Roach, değerlendirmeler yaptı.⚽ <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/n/spor" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Spor</a>&nbsp;köşemizde Princeton Üniversitesi'nde profesör olan ödüllü Filistinli gazeteci Daoud Kuttab'ın Dünya Kupası üzerinden kültürel ve politik analizini okuduk.

Aposto Playground

<h3 fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Aposto Finance&nbsp;gathers the best articles on finance at Aposto, curated by our editors. Topics include micro and macro economic developments, market reports and more.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Rescuing Economic Growth in Highly Indebted Developing CountriesBy Dani Rodrik, Reza Baqir, and Ishac DiwanCAMBRIDGE – This year may prove devastating for the developing world, as more and more countries find themselves engulfed in debt crises. Several (Lebanon, Sri Lanka, Russia, Suriname, and Zambia) are already in default, and scores of others urgently need debt relief to ward off economic collapse and sharp rises in poverty.The prevailing response to debt crises is to negotiate complex packages involving the debtor country, international financial institutions (IFIs), and other external creditors. Domestic bondholders, labor unions, and others play a part, too, as they have their own interests to protect. The bargaining process among all these parties can be lengthy and feature significant domestic and global efforts to game the outcome by pushing a larger burden of losses onto others, even as debtor-country conditions continue to deteriorate.The rise of emerging markets as major bilateral official creditors has added further complexity to an already difficult process. China, India, countries in the Middle East, and others have not been part of conventional debt-resolution arrangements. Besides complicating coordination, heterogeneity among creditors can unleash more destructive processes led by self-fulfilling expectations, such as sudden capital-flow reversals and banking crises.The key to making debt deals more compelling to all parties is to design them in a way that unlocks growth opportunities. The prospect of large enough gains would attract all parties to the negotiating table, as they could share among themselves the benefits that such a package unleashes.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/i/rescuing-economic-growth-in-highly-indebted-developing-countries" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Read more</a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/n/aposto-finance" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Subscribe</a>

Aposto Digest

By Dani Rodrik, Reza Baqir, and Ishac DiwanCAMBRIDGE – This year may prove devastating for the developing world, as more and more countries find themselves engulfed in debt crises. Several (Lebanon, Sri Lanka, Russia, Suriname, and Zambia) are already in default, and scores of others urgently need debt relief to ward off economic collapse and sharp rises in poverty.The prevailing response to debt crises is to negotiate complex packages involving the debtor country, international financial institutions (IFIs), and other external creditors. Domestic bondholders, labor unions, and others play a part, too, as they have their own interests to protect. The bargaining process among all these parties can be lengthy and feature significant domestic and global efforts to game the outcome by pushing a larger burden of losses onto others, even as debtor-country conditions continue to deteriorate.The rise of emerging markets as major bilateral official creditors has added further complexity to an already difficult process. China, India, countries in the Middle East, and others have not been part of conventional debt-resolution arrangements. Besides complicating coordination, heterogeneity among creditors can unleash more destructive processes led by self-fulfilling expectations, such as sudden capital-flow reversals and banking crises.The key to making debt deals more compelling to all parties is to design them in a way that unlocks growth opportunities. The prospect of large enough gains would attract all parties to the negotiating table, as they could share among themselves the benefits that such a package unleashes.Growth-promoting debt resolution <a fr-original-style="" href="https://www.researchgate.net/publication/5072847_External_Debt_Adjustment_and_Burden_Sharing_A_Unified_Framework" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">requires a three-sided deal</a>. Debtor governments can afford to invest in growth opportunities and cut unproductive and inefficient expenditures only if additional resources are provided. The IFIs can safely lend those resources only if the existing creditors agree to debt (and debt-service) reduction. The existing creditors, in turn, will provide debt relief only if the IFIs can apply effective conditionality to ensure that debtor governments maintain appropriate growth policies. With a new wave of debt workouts looming, some of the elements of such grand deals must be <a fr-original-style="" href="https://drodrik.scholar.harvard.edu/files/dani-rodrik/files/a_framework_for_debt_relief_cum_adjustment_packages_010523.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">updated and adapted</a> to new global realities.One key issue has to do with the nature of growth opportunities. Recent developments such as deglobalization, decarbonization efforts, and the demise of the export-oriented growth model have likely lowered the growth potential of low-income countries. This implies that debt-reduction bargains should not exaggerate the role of future growth, and that the cost of lost growth opportunities will have to be deeper debt reductions. But, equally important, future growth would be even lower in the absence of new investments that adjust the growth path to new realities.If new growth opportunities receive new financing and are profitable, they can lessen the need for debt reduction, by at least partly counteracting the effect of the trade-related decline in growth opportunities. These opportunities and funding needs are clearest and most substantial with respect to the green transition. Climate change is hurting growth prospects in low-income countries the most, owing partly to their geographical location, and partly to their populations’ greater vulnerability and inability to mitigate climate risks. Green growth is largely about implementing public policies to offset these negative forces. But it is also about taking advantage of new opportunities.Investments in <a fr-original-style="" href="https://hbr.org/2022/08/its-time-to-invest-in-climate-adaptation" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">adaptation</a> to climate change include projects to defend against sea-level rising, reduce the salinity of floods, bolster road and bridge infrastructure, and increase water conservation. Since global food prices are expected to vary more widely in the coming years, adaptation also includes improving food security. <a fr-original-style="" href="https://www.unep.org/explore-topics/climate-change/what-we-do/mitigation/climate-mitigation-finance" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mitigation</a> in turn will focus on generating power in clean ways, using solar and wind technologies that require front-loaded investments.For this to happen, the approach of the IFIs must change. Conditionality must be adapted to the new development challenges. It must embrace the new growth agenda and shift its focus from an overemphasis on macroeconomic targets to socially acceptable policies that support the green growth imperative. Since the growth payoffs are likely to take longer, conditionality must be phased in accordingly.Moreover, the IFIs must take on a larger financing role, both directly and through efforts to leverage private finance through enhancements. More than in the past, the IFIs will need to provide new finance early on, until debtor countries re-establish a track record of creditworthiness and market access as they manage the transition to a new growth path. The investment needs of the green transition are much larger than the old-style reforms of the 1980s, which simply shifted resources from the public to the private sector to concentrate on a narrower set of public expenditures.Given valuable growth opportunities, the size of the IFIs’ loans and the amount of debt reduction needed can be negatively correlated. An ambitious lending program that financed an ambitious reform program should lead to high growth rates and thus require less debt reduction.Finally, the IFIs need to respond to the changes in creditor composition. Burden-sharing is more complex today, owing to the growth of private-market debt and the rise of new creditors (especially China, India, Russia, and a few others). If the new official creditors are going to be taking major losses on their claims, they might expect to have a greater say in how the principles for debt restructuring are developed. In the short term, the principles must be applied in flexible ways to facilitate progress. Over time, the significant changes in the official creditor landscape must be reflected in the composition of the boards of the IFIs.Economic growth remains an essential ingredient of successful debt deals. But even in the best of circumstances, developing countries’ growth is likely to be slower and more domestically oriented, requiring a combination of deeper debt reduction and longer time horizons. Realizing new investment opportunities will require new funding and new forms of conditionality. And new financing will have to come early and largely from the IFIs, until developing countries embark credibly on new growth paths.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Dani Rodrik, Professor of International Political Economy at Harvard Kennedy School, is President of the International Economic Association and the author of&nbsp;Straight Talk on Trade: Ideas for a Sane World Economy&nbsp;(Princeton University Press, 2017).Reza Baqir, a former governor of the State Bank of Pakistan, is a senior fellow at Harvard Kennedy School’s Mossavar-Rahmani Center for Business and Government.Ishac Diwan is Research Director at the Finance for Development Lab.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Copyright: Project Syndicate, 2023. <a fr-original-style="" href="http://www.project-syndicate.org/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">www.project-syndicate.org</a>

Aposto Finance

By Dani Rodrik, Reza Baqir, and Ishac Diwan

Rescuing Economic Growth in Highly Indebted Developing Countries

Yazan: Dani RodrikCAMBRIDGE - Geçtiğimiz ayın sonlarında yabancı bir lider, ABD Başkanı Joe Biden'ı "aşırı agresif" sanayi politikaları izlemekle suçladı. Bu kişi, ülkeleri Amerika'nın başlıca jeopolitik rakipleri olan Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ya da Çin Devlet Başkanı Xi Jinping değildi. Ülkeleri ABD öncülüğündeki yaptırımların ağırlığı altında ezilen İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi ya da Venezuela Devlet Başkanı Nicolás Maduro da değildi.Hayır, <a fr-original-style="" href="https://www.lemonde.fr/en/international/article/2022/12/01/emmanuel-macron-blasts-joe-biden-subsidies-in-state-visit_6006235_4.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şikâyet</a> ABD'nin müttefiki Fransa Cumhurbaşkanı <a fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/columnist/emmanuel-macron" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emmanuel Macron</a>'dan, Biden'ın elektrikli araçlar, bataryalar ve diğer yenilenebilir teknolojilere yönelik yerel yatırımları sübvanse ederek Amerikan ekonomisini karbonsuzlaştırmaya yönelik dönüm noktası niteliğindeki girişimi Enflasyonu Düşürme Yasası (IRA) hakkında geldi. Bu sübvansiyonlara hak kazanmak için firmaların kritik girdilerini ABD'deki üreticilerden temin etmesi gerekiyor ki bu da yeni mevzuatın Avrupa sanayisini baltaladığını iddia eden Macron ve diğer liderleri rahatsız ediyor. Macron, Fransa'nın orta sınıf istihdam yaratma konusunda kendi içinde de zorluklarla karşı karşıya olduğunu belirtti. Ve bunu “IRA'nın sonucunda belki kendi sorununuzu çözeceksiniz ama benim sorunumu artıracaksınız." diyerek açıkça ifade etti.Ancak iklim değişikliğini ele alırken diğer ülkelere maliyet yüklemek tam da Avrupa Birliği'nin (AB) yapmayı planladığı şey. AB, sınırda karbon düzenleme mekanizması (CBAM) aracılığıyla yakında bazı karbon yoğun ithalatlara vergi uygulayacak. Amaç, yabancı firmaların daha ucuz ithalat yoluyla Avrupalı üreticileri baltalamasına izin vermeden karbon için yüksek bir yurtiçi fiyatı korumak. Ancak ithalat vergileri Mozambik, Mısır ve Hindistan gibi <a fr-original-style="" href="https://en.nsd.pku.edu.cn/docs/20220329114245125696.pdf" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">birçok düşük gelirli ülkeye</a> de zarar verecek.Avrupalı yetkililer CBAM'nin IRA'dan farklı olduğunu çünkü çok taraflı ticaret rejiminin temel ilkelerinden biri olan ayrımcılık yapmama ilkesini ihlal etmediğini savunuyor. İddialarına göre bu mekanizma, sadece yüksek yerel karbon fiyatlarına tabi olan Avrupalı şirketler ile olmayan yabancı üreticilerin şartlarını eşitlemeyi amaçlamakta. CBAM'ın Avrupalı şirketlere haksız bir avantaj sağlamadığı konusunda ısrar ediyorlar.Ancak bir ülkenin şartlarının eşitlemesi, başka bir ülkenin karşılaştırmalı üstünlüğü haksız bir şekilde hedef alması demek. Elektrik gibi belirli girdilerin maliyetlerinin eşitlenmesi, çelik ve alüminyum gibi enerji yoğun ürünlerin ihracatçılarını orantısız bir şekilde etkiliyor. Bu nedenle uluslararası ticaret kuralları genellikle yerli ve ithal mallara üretim süreçleri temelinde farklı muamele yapılmasına karşı çıkıyor çünkü korumacılığı ayrımcılık yapmama kisvesi altında gizlemek çok kolay.Daha iyi olan, IRA ve CBAM için de aynı şekilde geçerli argüman ise iklim sorununun ticaret ve rekabetçiliğin gölgesinde kalamayacak kadar önemli olduğu. Diğer ülkeler üzerindeki etkisi ne olursa olsun, hükümetlerin yenilenebilir enerjiyi teşvik etmek için iddialı çevre programları başlatmasına izin vermek, karbonsuzlaşmaya giden en uygun yol olabilir.Çin bu anlamda bir örnek teşkil ediyor. Ülkenin güneş ve rüzgâr enerjisi endüstrilerine yıllarca verilen yüksek sübvansiyonlar Çinli firmaları dünya şampiyonu, Çin'i de dünyanın önde gelen yenilenebilir enerji üreticisi hâline getirdi. Amerikan ve Avrupalı firmaların küresel pazarlardan dışlanmasıyla birlikte Batı, Çin'i korkunç kayırmacılığı nedeniyle uyardı.Ancak Çin sübvansiyonları Batılı firmaları dezavantajlı hâle getirmiş olsa da, bu aynı zamanda bir hükümet tarafından iklim değişikliğiyle mücadele için yapılan en iyi şeylerden biriydi. Bu politikalar, firmaların normalde yapabileceklerinden çok daha hızlı ölçek büyütmelerini sağlayarak <a fr-original-style="" href="https://www.fastcompany.com/90583426/the-price-of-solar-electricity-has-dropped-89-in-10-years" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">güneş enerjisi</a> maliyetinin %90 oranında düşmesine ve <a fr-original-style="" href="https://www.energy.gov/eere/wind/articles/experts-predict-50-lower-wind-costs-they-did-2015-0" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rüzgâr enerjisi&nbsp;</a>fiyatının yarıya inmesine yardımcı oldu ve bu teknolojilerin karbon ile rekabet edebilecek kadar ticari olarak uygulanabilir hâle gelmesini sağladı. Yabancı rakiplerine vurduğu darbeye rağmen Çin, insanlığın en acil sorununun çözümüne yadsınamaz bir katkıda bulunmuş oldu.Elbette, yeşil politikalar konusunda daha fazla uluslararası işbirliğini teşvik ederek daha iyi, daha az sert sonuçlar elde etmek mümkün olabilir. Örneğin Harvard'dan çalışma arkadaşım Jeffrey Frankel, CBAM ve IRA konusundaki anlaşmazlıkların Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) tarafından <a fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/commentary/wto-should-enforce-carbon-border-taxes-by-jeffrey-frankel-2022-11?barrier=accesspaylog" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">karara bağlanması</a> gerektiğini savunuyor. Kendisinin de belirttiği gibi DTÖ, ülkelerin çevresel nedenlerle bağımsız politikalar izlemelerine izin veriyor. Ancak DTÖ, ticaret kurallarının hangi koşullar altında yeşil önlemleri kısıtlaması gerektiğini ya da bu önlemlerin kısıtlanıp kısıtlanmayacağını belirlemek için doğru merci değil.DTÖ'nün genel varsayımına göre, hükümetler ticareti bozmadıkları sürece çevresel sürdürülebilirlik veya kamu sağlığı gibi ticaret dışı hedefler peşinde koşmalı. Benzer şekilde, ana akım ticaret ekonomistlerinin mantığı, verimlilik ve diğer kamu politikası hedeflerinin düzgün bir şekilde ayrılabileceğini varsayıyor. Buna göre, hükümetlerin doğru politikaları uygulaması hâlinde ayrımcı olmayan serbest ticaret her zaman mümkün. Özellikle sürdürülebilirlik hedefleri, ticareti bozmadan firmaları çevresel dışsallıkların maliyetlerini içselleştirmeye teşvik eden fiyatlandırma planları (veya eşdeğer miktar hedefleri) ile karşılanabilir.Ancak gerçek dünyada, yeşil politikalar izleyen hükümetler, muhalifleri ve potansiyel kaybedenleri gemiye almak için karmaşık anlaşmalar gerektiren idari ve siyasi engellerle karşılaşırlar. IRA ve CBAM'nin her ikisi de bu tür pazarlıklara dayanıyordu; aksi hâlde kendileri için maliyetli olabilecek yeşil dönüşümü kabul etmeleri karşılığında yerli üreticilere iş ve kâr vaat ediyorlardı. Bu gibi durumlarda, küresel ticaret panellerinin alternatif araçların mevcudiyeti hakkında karar vermesi ve iç politikadaki ödünleşimleri ikinci plana atması zor ve belki de uygunsuz olur.Çin'in güneş ve rüzgâr sübvansiyonlarında olduğu gibi, çatışma daha geleneksel bir şekilde ticari olduğunda bile, söz konusu önlemler küresel karbonsuzlaştırma çabalarını ilerletirken ticaret kurallarının buna engel olmasına izin verip vermememiz gerektiği belirsiz.İdeal bir dünyada iklim değişikliği; karbon fiyatlandırması, yeşil teknolojiler için ayrımcı olmayan sübvansiyonlar ve yüksek gelirli ülkelerden düşük gelirli ülkelere transferleri birleştiren küresel olarak koordine edilmiş bir dizi politika aracılığıyla ele alınırdı. Ancak şu anki dünyada, sürdürülebilir bir gelecek sağlamak için tek şansımız, çılgınca çeşitlilik gösterecek ve karmaşık yerel hususlar tarafından yönlendirilecek ulusal politikalardan oluşan bir karışıklığa bağlı. Ticarette tasfiyeci olmamalı ve mükemmelin iyinin düşmanı olmasına izin vermemeliyiz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Harvard Kennedy School'da Uluslararası Politik Ekonomi Profesörü olan Dani Rodrik, Uluslararası Ekonomi Birliği Başkanı ve<a fr-original-style="" href="https://press.princeton.edu/books/hardcover/9780691177847/straight-talk-on-trade" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Straight Talk on Trade: Ideas for a Sane World Economy (Princeton University Press, 2017)</a> kitabının yazarı.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Telif hakkı: Project Syndicate, 2022.<a fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">www.project-syndicate.org</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Not: Bu makalede yer alan tüm görüşler yazarlara ait olup, Aposto'nun editoryal bakış açısını yansıtmamaktadır.

İdeal bir dünyada iklim değişikliği; karbon fiyatlandırması, yeşil teknolojiler için ayrımcı olmayan sübvansiyonlar ve yüksek gelirli ülkelerden düşük gelirli ülkelere transferleri birleştiren küresel olarak koordine edilmiş bir dizi politika aracılığıyla ele alınırdı.

Önce İklim Sonra Ticaret

<a fr-original-style="" href="https://drodrik.scholar.harvard.edu/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dani Rodrik</a>Geçtiğimiz ayın sonlarında yabancı bir lider ABD Başkanı Joe Biden'ı "süper agresif" sanayi politikaları izlemekle suçladı. Bu lider, Amerika'nın başlıca jeopolitik rakipleri olan Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ya da Çin Devlet Başkanı Xi Jinping değildi.Şikayet ABD'nin bir müttefiki olan Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'dan, Biden'ın elektrikli araçlar, bataryalar ve diğer yenilenebilir teknolojilere yapılan yerli yatırımları sübvanse ederek Amerikan ekonomisini karbonsuzlaştırmaya yönelik dönüm noktası niteliğindeki girişimi olan Enflasyon Azaltma Yasası (IRA) hakkında geldi.&nbsp;Bu sübvansiyonlara hak kazanmak için firmaların kritik girdileri ABD merkezli üreticilerden temin etmesi gerekiyor ki bu da yeni mevzuatın Avrupa sanayisini baltaladığını düşünen Macron ve diğer liderleri rahatsız ediyor. Macron, Fransa'nın orta sınıfa yönelik işler yaratma konusunda kendi zorluklarıyla karşı karşıya olduğunu söyleyerek "Enflasyonu Azaltma Yasası sonucunda belki siz kendi sorununuzu çözeceksiniz ama bizim sorunlarımızı artıracaksınız" diyor.Ancak iklim değişikliğini ele alırken diğer ülkelere maliyet yüklemek tam da Avrupa Birliği'nin yapmayı planladığı şeylerden bir tanesi. AB, karbon sınır ayarlama mekanizması (CBAM) aracılığıyla yakında bazı karbon yoğun ithalatlara vergi uygulayacak. Amaç, yabancı firmaların daha ucuz ithalat yoluyla Avrupalı üreticileri baltalamasına izin vermeden karbon için yüksek bir iç fiyat sağlamak. Fakat ithalat vergileri Mozambik, Mısır ve Hindistan gibi birçok düşük gelirli ülkeye de zarar verecek.Avrupalı yetkililer CBAM'ın Enflasyonu Azaltma Yasasından farklı olduğunu çünkü çok taraflı ticaret rejiminin temel bir ilkesi olan ayrımcılık yapmama ilkesini ihlal etmediğini savunuyor. Bu mekanizmanın tek amacının, yüksek yerel karbon fiyatlarına tabi olan Avrupalı şirketler ile buna tabi olmayan yabancı üreticiler arasındaki şartları eşitlemek olduğunu söylüyor ve CBAM'ın Avrupalı şirketlere haksız bir avantaj sağlamadığında ısrar ediyorlar.Ancak bir ülkenin şartları eşitlemesi, başka bir ülkenin karşılaştırmalı üstünlüğünü haksız bir şekilde hedef alması anlamına geliyor. Elektrik gibi belirli girdilerin maliyetlerinin eşitlenmesi, çelik ve alüminyum gibi enerji yoğun ürünlerin ihracatçılarını orantısız bir şekilde etkiliyor. Bu nedenle uluslararası ticaret kuralları genellikle yerli ve ithal mallara üretim süreçleri temelinde farklı muamele yapılmasına karşı çıkıyor çünkü korumacılığı ayrımcılık yapmama kisvesi altında gizlemek çok kolay.Çin bu konuda bir örnektir. Ülkenin güneş ve rüzgar enerjisi endüstrilerine yıllarca verilen yüksek sübvansiyonlar Çinli firmaları dünya şampiyonu, Çin'i de dünyanın önde gelen yenilenebilir enerji üreticisi haline getirdi. Amerikan ve Avrupalı firmaların küresel pazarlardan dışlanmasıyla Batı, Çin'i korkunç kayırmacılığı nedeniyle uyardı.Ancak Çin sübvansiyonları Batılı firmaları dezavantajlı hale getirmiş olsa da, aynı zamanda bir hükümetin iklim değişikliğiyle mücadele etmek için yaptığı en iyi şeylerden biriydi. Firmaların normalde yapabileceklerinden çok daha hızlı ölçek büyütmelerini sağlayan bu politikalar, güneş enerjisi maliyetinin %90 oranında düşmesine ve rüzgar enerjisi fiyatının yarıya inmesine yardımcı olarak bu teknolojilerin karbonla rekabet edebilecek kadar ticari olarak uygulanabilir hale gelmesini sağladı. Yabancı rakiplerine vurduğu darbeye rağmen Çin, insanlığın en acil sorununun çözümüne yadsınamaz bir katkıda bulundu.Elbette, yeşil politikalar konusunda daha fazla uluslararası işbirliğini teşvik ederek daha iyi, daha az hırçın sonuçlar elde etmek mümkün olabilir. Örneğin Harvard'dan meslektaşım Jeffrey Frankel, CBAM ve IRA konusundaki anlaşmazlıkların Dünya Ticaret Örgütü tarafından karara bağlanması gerektiğini savunuyor. Kendisinin de belirttiği gibi DTÖ, ülkelerin çevresel nedenlerle bağımsız politikalar izlemesine izin vermektedir. Ancak DTÖ, ticaret kurallarının hangi koşullar altında çevreci önlemleri kısıtlaması gerektiğini ya da bu önlemlerin kısıtlanıp kısıtlanmayacağını belirlemek için doğru forum değildir.DTÖ'nün genel varsayımı, ticareti bozmadıkları sürece hükümetlerin çevresel sürdürülebilirlik veya kamu sağlığı gibi ticaret dışı hedefleri takip etmeleri gerektiğidir. Benzer şekilde, ana akım ticaret ekonomistlerinin mantığı, verimlilik ve diğer kamu politikası hedeflerinin düzgün bir şekilde ayrılabileceğini varsayar. Buna göre, hükümetlerin doğru politikaları uygulaması halinde ayrımcı olmayan serbest ticaret her zaman mümkündür. Özellikle sürdürülebilirlik hedefleri, ticareti bozmadan firmaları çevresel dışsallıkların maliyetlerini içselleştirmeye teşvik eden fiyatlandırma planları (veya eşdeğer miktar hedefleri) ile karşılanabilir.Ancak gerçek dünyada, yeşil politikalar izleyen hükümetler, muhalifleri ve potansiyel kaybedenleri gemiye almak için karmaşık anlaşmalar gerektiren idari ve siyasi engellerle karşılaşırlar. IRA ve CBAM'ın her ikisi de bu tür pazarlıklara dayanmaktadır; aksi takdirde kendileri için maliyetli olabilecek yeşil bir geçişi kabul etmeleri karşılığında yerli üreticilere iş ve kâr vaat etmektedir. Bu gibi durumlarda, küresel ticaret panellerinin alternatif araçların mevcudiyeti hakkında karar vermesi ve iç politikadaki ödünleşimleri ikinci plana atması zor ve belki de uygunsuz olacaktır.Çin'in güneş ve rüzgar sübvansiyonlarında olduğu gibi, çatışma daha geleneksel olarak ticari olduğunda bile, söz konusu önlemler küresel karbonsuzlaştırma çabasını ilerlettiğinde ticaret kurallarının engel olmasına izin verip vermememiz gerektiği belirsizdir.İdeal bir dünyada iklim değişikliği, karbon fiyatlandırması, yeşil teknolojiler için ayrımcı olmayan sübvansiyonlar ve yüksek gelirli ülkelerden düşük gelirli ülkelere transferleri birleştiren küresel olarak koordine edilmiş bir dizi politika aracılığıyla ele alınacaktır. Ancak şu anki dünyada, sürdürülebilir bir gelecek sağlamak için tek şansımız, çılgınca çeşitlilik gösteren ve karmaşık yerel hususlar tarafından yönlendirilen ulusal politikalardan oluşan bir karmakarışıklığa bağlıdır. Ticarette tutucu olmamalı ve mükemmelin iyinin düşmanı olmasına izin vermemeliyiz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Harvard Kennedy School'da Uluslararası Politik Ekonomi Profesörü olan Dani Rodrik, aynı zamanda Uluslararası Ekonomi Birliği Başkanıdır. ©&nbsp;<a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://link.aposto.com/click?uri%3DaHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/aXNzdWU9NjM5MWYwZTIzYjVkODgwMDA2ZDg0Y2E3JnN1YnNjcmliZXI9NjFkNWI2ZWE4Y2UzYWMwMDA2NDM0NmY3Jm5ld3NsZXR0ZXI9NjMxNjQxY2E2YWRhZTUwMDA2MjliZGExJnB1Ymxpc2hlcj01ZWQzZWNkNmM1YTg2Y2NkMWUyNGNhNGEmc291cmNlPWVtYWlsJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmxpbmsuYXBvcy50byUyNTJGYyUyNTJGVnF1NFFERE1rbWhjJTI1M0ZjJTI1M0REc05fZC03NGh3QXdsQ2sxcEltaW8lMjUyNnN1YiUyNTNENjFkNWI2ZWE4Y2UzYWMwMDA2NDM0NmY3JTI1MjZzJTI1M0R3ZWImdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGbGluay5hcG9zLnRvJTI1MkZjJTI1MkZWcXU0UURETWttaGMlMjUzRmMlMjUzRERzTl9kLTc0aHdBd2xDazFwSW1pbyUyNTI2c3ViJTI1M0Q2MWQ1YjZlYThjZTNhYzAwMDY0MzQ2ZjclMjUyNnMlMjUzRHdlYg%3D%3D&source=gmail&ust=1670883711005000&usg=AOvVaw3tUFfJIcSHXOkBkm_6jiof" fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/aXNzdWU9NjM5MWYwZTIzYjVkODgwMDA2ZDg0Y2E3JnN1YnNjcmliZXI9NjFkNWI2ZWE4Y2UzYWMwMDA2NDM0NmY3Jm5ld3NsZXR0ZXI9NjMxNjQxY2E2YWRhZTUwMDA2MjliZGExJnB1Ymxpc2hlcj01ZWQzZWNkNmM1YTg2Y2NkMWUyNGNhNGEmc291cmNlPWVtYWlsJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmxpbmsuYXBvcy50byUyNTJGYyUyNTJGVnF1NFFERE1rbWhjJTI1M0ZjJTI1M0REc05fZC03NGh3QXdsQ2sxcEltaW8lMjUyNnN1YiUyNTNENjFkNWI2ZWE4Y2UzYWMwMDA2NDM0NmY3JTI1MjZzJTI1M0R3ZWImdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGbGluay5hcG9zLnRvJTI1MkZjJTI1MkZWcXU0UURETWttaGMlMjUzRmMlMjUzRERzTl9kLTc0aHdBd2xDazFwSW1pbyUyNTI2c3ViJTI1M0Q2MWQ1YjZlYThjZTNhYzAwMDY0MzQ2ZjclMjUyNnMlMjUzRHdlYg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Project Syndicate</a>, 2022.

EXANTE

Ticaretten önce iklim

By Dani Rodrik CAMBRIDGE – Late last month, a foreign leader accused US President Joe Biden of pursuing “super aggressive” industrial policies. It was not Russian President Vladimir Putin or Chinese President Xi Jinping, whose countries are America’s main geopolitical rivals. Nor was it Iranian President Ebrahim Raisi or Venezuelan President Nicolás Maduro, whose countries have struggled under the weight of US-led sanctions.No, the <a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://www.lemonde.fr/en/international/article/2022/12/01/emmanuel-macron-blasts-joe-biden-subsidies-in-state-visit_6006235_4.html&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw1YDC2sdrV39sLR9_xeHvki" fr-original-style="" href="https://www.lemonde.fr/en/international/article/2022/12/01/emmanuel-macron-blasts-joe-biden-subsidies-in-state-visit_6006235_4.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">complaint</a> came from French President <a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://www.project-syndicate.org/columnist/emmanuel-macron&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw21QyyqRRfGVhZ-iagD_bJH" fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/columnist/emmanuel-macron" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emmanuel Macron</a>, a US ally, about the Inflation Reduction Act, Biden’s landmark initiative to decarbonize the American economy by subsidizing domestic investment in electric vehicles, batteries, and other renewable technologies. Qualifying for these subsidies requires firms to source critical inputs from US-based producers, which irks Macron and other leaders, who claim that the new legislation undermines European industry. France, Macron noted, faces challenges of its own generating middle-class jobs. “And the consequence of the IRA,” he put it bluntly, “is that you will perhaps fix your issue but you will increase my problem.”Imposing costs on other countries while addressing climate change is, however, precisely what the European Union has been planning to do. Through its carbon border adjustment mechanism (CBAM), the EU will soon impose duties on certain carbon-intensive imports. The goal is to maintain a high domestic price for carbon without allowing foreign firms to undercut European producers through cheaper imports. But the import duties will also <a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://en.nsd.pku.edu.cn/docs/20220329114245125696.pdf&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw0aj-GVOefKbS7pmNIbWGhC" fr-original-style="" href="https://en.nsd.pku.edu.cn/docs/20220329114245125696.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">hurt many lower-income countries</a> such as Mozambique, Egypt, and India.European officials argue that the CBAM differs from the IRA because it does not violate a fundamental principle of the multilateral trade regime: non-discrimination. The mechanism, they claim, aims merely to level the playing field between European companies, which are subject to high domestic carbon prices, and foreign producers, which are not. The CBAM, they insist, does not give European companies an unfair advantage.But one country’s leveling of the playing field is another country’s unfair targeting of comparative advantage. Equalizing the costs of certain inputs, such as electricity, disproportionately affects exporters of energy-intensive products like steel and aluminum. That is why international trade rules have generally been averse to treating domestic and imported goods differently on the basis of their production processes; it is too easy to disguise protectionism under the guise of non-discrimination.The better argument, and one that would apply equally to the IRA and the CBAM, is that the climate challenge is too important to be overshadowed by trade and competitiveness considerations. Letting governments introduce ambitious environmental programs to promote renewable energy, regardless of the impact on other countries, might just be the most feasible path to decarbonization.China is a case in point. Years of high subsidies for the country’s solar and wind industries turned Chinese firms into world champions, and China into the world’s preeminent renewable-energy producer. With American and European firms priced out of global markets, the West admonished China for its egregious favoritism.But while the Chinese subsidies may have disadvantaged Western firms, they were also one of the best things that a government ever did to fight climate change. By enabling firms to scale up much faster than they otherwise would have, these policies helped to cut the cost of <a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://www.google.com/url?sa%3Dt%26rct%3Dj%26q%3D%26esrc%3Ds%26source%3Dweb%26cd%3D%26cad%3Drja%26uact%3D8%26ved%3D2ahUKEwiy9KybsfD7AhXnT98KHWfyAKwQFnoECBUQAQ%26url%3Dhttps%253A%252F%252Fwww.fastcompany.com%252F90583426%252Fthe-price-of-solar-electricity-has-dropped-89-in-10-years%26usg%3DAOvVaw0gm3EgL3tySWvC_1Ac153W&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw2XxgKe3TWcX0ldWmhHIHFw" fr-original-style="" href="https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwiy9KybsfD7AhXnT98KHWfyAKwQFnoECBUQAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.fastcompany.com%2F90583426%2Fthe-price-of-solar-electricity-has-dropped-89-in-10-years&usg=AOvVaw0gm3EgL3tySWvC_1Ac153W" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">solar power</a> by 90% and to halve the price of <a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://www.google.com/url?sa%3Dt%26rct%3Dj%26q%3D%26esrc%3Ds%26source%3Dweb%26cd%3D%26cad%3Drja%26uact%3D8%26ved%3D2ahUKEwiyjtirsfD7AhXqhOAKHdXZDawQFnoECBQQAQ%26url%3Dhttps%253A%252F%252Fwww.energy.gov%252Feere%252Fwind%252Farticles%252Fexperts-predict-50-lower-wind-costs-they-did-2015-0%26usg%3DAOvVaw1OPdkhLU4rB0RnJ7QZteXC&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw1OxzJmCR3l2cl3Cd1817BC" fr-original-style="" href="https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwiyjtirsfD7AhXqhOAKHdXZDawQFnoECBQQAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.energy.gov%2Feere%2Fwind%2Farticles%2Fexperts-predict-50-lower-wind-costs-they-did-2015-0&usg=AOvVaw1OPdkhLU4rB0RnJ7QZteXC" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">wind power</a>, enabling these technologies to become commercially viable enough to compete with carbon. Notwithstanding the hit to foreign competitors, China has made an undeniable contribution to solving humanity’s most pressing challenge.Of course, it might be possible to achieve better, less acrimonious outcomes by encouraging greater international cooperation on green policies. My Harvard colleague Jeffrey Frankel, for example, argues that disputes over the CBAM and IRA <a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://www.project-syndicate.org/commentary/wto-should-enforce-carbon-border-taxes-by-jeffrey-frankel-2022-11&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw2DQEJelWxd0uiFH5yKeXx9" fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/commentary/wto-should-enforce-carbon-border-taxes-by-jeffrey-frankel-2022-11" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">should be adjudicated</a> by the World Trade Organization. As he points out, the WTO does allow countries to pursue independent policies for environmental reasons. But the WTO is not the right forum for determining the circumstances under which trade rules should constrain green measures, or whether these measures should be constrained at all.The WTO’s general presumption is that governments should pursue non-trade objectives – such as environmental sustainability or public health – so long as they do not distort trade. Similarly, the logic of mainstream trade economists assumes that efficiency and other public-policy goals can be neatly separable. Accordingly, non-discriminatory free trade is always possible if governments implement the right policies. Sustainability goals, in particular, could be met by pricing schemes (or equivalent quantity targets) that induce firms to internalize the costs of environmental externalities without distorting trade.In the real world, however, governments pursuing green policies face administrative and political hurdles that require messy deals to bring opponents and potential losers on board. The IRA and the CBAM were both predicated on such bargains, promising jobs and profits to domestic producers in exchange for their agreement to a green transition that might otherwise be costly for them. In such circumstances, it would be difficult, and perhaps inappropriate, for global trade panels to render judgment on the availability of alternative instruments and second-guess domestic political tradeoffs.Even when the conflict is more conventionally commercial, as was the case with the Chinese solar and wind subsidies, it is unclear whether we should let trade rules stand in the way when the measures in question advance the global decarbonization effort.In an ideal world, climate change would be addressed through a globally coordinated set of policies combining carbon pricing, non-discriminatory subsidies for green technologies, and transfers from high-income to lower-income countries. But in the world as it is, our only chance to ensure a sustainable future depends on a hodge-podge of national policies that will be wildly diverse and driven by complicated local considerations. We should not be trade purists and let the perfect become the enemy of the good.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Dani Rodrik, Professor of International Political Economy at Harvard Kennedy School, is President of the International Economic Association and the author of&nbsp;<a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://press.princeton.edu/books/hardcover/9780691177847/straight-talk-on-trade&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw3dNT4d3a7eWb42fdeVX9V_" fr-original-style="" href="https://press.princeton.edu/books/hardcover/9780691177847/straight-talk-on-trade" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Straight Talk on Trade: Ideas for a Sane World Economy</a>&nbsp;(Princeton University Press, 2017).<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Copyright: Project Syndicate, 2022.<a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=http://www.project-syndicate.org&source=gmail&ust=1671105166986000&usg=AOvVaw37hYBihH6rJ1NTNhZjRMgo" fr-original-style="" href="http://www.project-syndicate.org/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">www.project-syndicate.org</a>

Our only chance to ensure a sustainable future depends on a hodge-podge of national policies that will be wildly diverse and driven by complicated local considerations. 

Dani Rodrik ile ilgili hikayeler