• Ertuğrul Özkök, iki muhafazakâr yazarın cuma hutbeleri hakkında eleştirilerde bulunduğunu aktardı: Ahmet Taşgetiren ve Fehmi Koru, Diyanet İşleri Başkanı Ali Erbaş’ın hutbe anlayışını eleştirerek, camilerin insanları birleştirmek yerine bölmeye yönelik bir içerik kazandığını belirtti.<ul><li>Ahmet Taşgetiren, İlahiyat Camii'nde kıldığı cuma namazında, hutbede yapılan konuşmaların "geyik tonunda" olduğunu ifade etti.</li><li>Taşgetiren, camideki cemaatin azlığından bahsederek, bu durumun camiye ve cumaya yazık olduğunu dile getirdi.</li><li>İlahiyatçı Fatih Okumuş, Diyanet'in hutbelerini değerlendirerek, insanların camiye çekilmesi gerektiğini vurguladı ve toplumsal huzurun bozulabileceğine dikkat çekti.</li><li>Okumuş, Diyanet'in davetçi mi yoksa kadı mı olması gerektiği konusunda bir karar vermesi gerektiğini belirtti.</li></ul>

Canlı Gündem

• Fehmi Koru eşi Nebahat Koru'yu kaybetti: Karar gazetesi yazarı Fehmi Koru, 45 yıllık eşi Nebahat Koru'nun kanser tedavisi sonrası hayatını kaybettiğini duyurdu.<ul><li>Koru, eşiyle birlikte geçirdiği yıllar boyunca ona kötülük yapanlara karşı asla aşırı bir tepki göstermediğini belirtti.</li><li>Nebahat Koru, hastalığına rağmen son bir ay boyunca tedavinin sonuç vereceğine inandı ve hastalığını gizledi.</li><li>Fehmi Koru, hastanede yoğun bakımda yatan eşinin son anlarında kendisine çok şey borçlu olduklarını ifade etti.</li><li>Koru, eşinin yüzünün huzurlu olduğunu ve son nefesine kadar kutsal kitabını okumaya devam ettiğini aktardı.</li></ul>

• Fehmi Koru FETÖ tutukluları için af çağrısı yaptı: Karar Gazetesi yazarı Fehmi Koru, FETÖ'den tutuklanan ve darbe girişimine karşı mesafe koymuş olan kişiler için af talep etti. Koru, bu kişilerin demokratik mücadele içinde yer aldığını ve haklarında yeni bir değerlendirme yapılması gerektiğini belirtti.<ul><li>Koru, yazısında FETÖ'den tutuklanan gazeteciler ve yazarlar arasında Nazlı Ilıcak, Ali Bulaç, Ergun Babahan, Mümtaz’er Türköne, Mehmet Altan ve Şahin Alpay gibi isimleri örnek gösterdi. Bu kişilerin bazıları hala hapiste, bazıları ise uzun yıllarını cezaevinde geçirdikten sonra dışarıda bulunuyor.</li><li>Koru, darbe girişimi sonrası FETÖ'ye mesafe koyanların yargılanması gerektiğini, ancak bu kişilerin durumunun farklı bir ölçüyle değerlendirilmesi gerektiğini ifade etti. Bu bağlamda, PKK'lılara uygulanan 'teröre bulaşmamışlık' ölçüsünün benzer şekilde bu kişiler için de geçerli olması gerektiğini savundu.</li><li>Koru, yazısında Turgut Özal’ın yöntemini örnek vererek, geçmişten günümüze dersler çıkarılması gerektiğini vurguladı. Darbe girişiminde yer almayan ve demokratik mücadele veren kişilerin af edilmesi gerektiğini belirtti.</li></ul>

<a fr-original-style="" href="https://www.linkedin.com/in/defne-seymen-836b45196/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Defne Seymen</a>“Bir ifadenin sansürlenebilir olup olmadığına nasıl karar verebiliriz?” sorusu uzun süredir aklımızı meşgul ediyor ve Twitter Türkiye’de ne zaman erişime kapatılsa gündeme geliyor. Platformun, depremlerde enkaz altında kalan ve yardım çağrısı yapan insanlara ulaşılmaya çalışılırken sansürlenmesi toplumun geniş kesimlerinde yankı uyandırdı. 21 Şubat Salı akşamı Ekşi Sözlük’e BTK tarafından getirilen erişim engeli de söz konusu tepkileri yeniden canlandırdı.&nbsp;Emniyet Genel Müdürlüğü ise Twitter ve Ekşi Sözlük gibi platformlara gelen erişim engellerinin yanı sıra, depremden sonraki süreçte "dezenformasyonun engellenmesi" amacıyla 613 sosyal medya hesap yöneticisinin tespit edildiğini ve 20'sinin tutuklandığını bildirdi. Sosyal medya kullanıcıları tarafından tepki gören ve gazeteci Fehmi Koru'nun “7.5 deprem şiddetinde haber” olarak yorumladığı yasaklar Yeni Akit gibi iktidara yakın gazetelerde “Açıkça İsrail propagandası yapılan, TSK'ya başta deprem yardımlarını çaldığı iftirası olmak üzere yüzlerce iftiranın atıldığı, Araplara her türlü ırkçı hakaretin edildiği, iç savaş çığlıklarının atıldığı Ekşi sözlük adlı yerli ve milli olmayan yabancı istihbarat servislerinin güdümündeki platforma geç de olsa erişim yasağı geldi.”<a fr-original-style="" href="#_ftn2" name="_ftnref2" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank" title=""></a> yorumlarıyla kutlandı.&nbsp;<a href="#_ftn2" name="_ftnref2" target="_blank" title="" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>İşin ilginç yanı, hükümetin Twitter'a ve Ekşi Sözlük’e uyguladığı sansür kınanırken, Rasmus Paludan'ın Kur’an yakma eylemine ve Charlie Hebdo'da yayımlanan "skandal" karikatüre yönelik eleştirilerin ve sansür taleplerinin de şiddeti arttı. Bir yandan Paludan'ın gösterilerine ve Charlie Hebdo çizimlerine yasak getirilmesini isterken, diğer yandan sosyal medya platformlarına getirilen engellere karşı çıkmanın tezatlığı, sansür kavramı üzerine daha derinlikli düşünmeyi bir zorunluluk hâline getiriyor.Selçuk Türkyılmaz, Yeni Şafak’taki yazısında Charlie Hebdo'yu "demokrasi ve düşünce özgürlüğü" çatısı altına sığınarak İslam’a saygısızlık yaptığı için "terör örgütü" olmakla suçluyor. Recep Yazgan ise Diriliş Postası’ndaki yazısında söz konusu karikatürü çizen, yayımlayan ve destekleyenleri “devleti zafiyet halinde göstermeyi hedefleyen, dinden diyanetten azade kubur fareleri” olarak tanımlıyor, hem “içimizdeki” hem de dışarıdaki “alçak” düşmanlara sesleniyor. Bu sırada Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı, Rasmus Paludan’ın İsveç’te yaptığı Kur’an yakma eylemine ilişkin “Müslümanları hedef gösteren ve kutsal değerlerimize hakaret eden bu İslam düşmanı provokatif eyleme ifade özgürlüğü adı altında izin verilmesini hiçbir şekilde kabul etmiyoruz. Çünkü bu bir nefret suçudur.” diyerek eylemin özgürlükler kapsamından çıkartılarak suç addedilmesine yönelik çağrılarda bulunuyor.&nbsp;<a href="#_ftn2" name="_ftnref2" target="_blank" title="" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>Bir ifade biçiminin suç unsuru olmasıyla sadece kendi inanç ve düşüncelerimize aykırı olması arasındaki sınıflandırma hatası, Türkiye'de toplumun birçok kesiminin tekrar tekrar düştüğü yaygın bir yanılgı. Türkiye’de, toplumun bazı kesimleri tarafından benimsenen değerlere veya hükümete ilişkin bir eleştiride bulunulduğunda topyekûn bir şekilde bu kişilerin “provokatör”, “terörist” veya “vatan haini” ilan edilmesi artık kanıksadığımız bir durum hâline geldi.Toplumun bazı kesimlerini rahatsız eden ifadelerin yasaklanması mı yoksa ifade özgürlüğü şemsiyesi altında korunması mı gerektiği sorusuna toplum olarak hâlâ net bir cevap bulabilmiş değiliz. Bu tartışmanın muğlaklığı, hangi fikirlerin hapis cezasına yol açacağı hangilerinin ifade özgürlüğü altında değerlendirileceğini de belirsiz kılıyor. Öyle ki, ünlü oyuncu Feyyaz Yiğit’in depremden sonra paylaştığı “Duygularımı hapse girmeyecek şekilde ifade edemiyorum.” mesajının binlerce beğeni alıp yeniden paylaşılması birçok kişinin aynı görüşte olduğunun bir göstergesi haline gelmiştir diyebiliriz.Söz konusu belirsizlik, Ekşi Sözlük’e gelen erişim engelinde de karşımıza çıkmakta. 400 binden fazla üyesiyle Türkiye'deki en büyük katılımcı sözlük ve ülkedeki en büyük internet topluluklarından biri olan Ekşi Sözlük, kayıtlı yazarlara çeşitli konularda bilgi ve kişisel görüş paylaşımı imkânı vererek ifade özgürlüğü için önemli bir sosyo-politik mecra oluşturuyordu.1999'da kurulan ve “Türkiye'deki katılımcı sözlükler arasında en fazla toplam ve aylık tanım yapılan site"&nbsp;olan sözlüğe 21 Şubat’ta BTK tarafından getirilen erişim engelinin sebebi olarak özellikle Kahramanmaraş depremi sonrasında sitede artan dezenformasyon ve provokasyon gösterildi.Getirilen yasak, Müslümanlara ve ezana, AFAD’a, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a ve Erdoğan’ın damadı Selçuk Bayraktar’a hakaret eden içeriklere ev sahipliği yapması sebebiyle hâlihazırda sözlüğe tepkili olan Yeni Akit, Takvim, Yeni Şafak gibi iktidara yakın haber kaynaklarında coşkuyla karşılandı. Ekrem İmamoğlu ise Twitter hesabından yaptığı paylaşımda AK Parti'nin “3Y ile Mücadele” sloganıyla çıktığı yolda uzun bir yasaklar listesi olan bir ülke haline döndüğümüzü söyleyerek, 2002’de Erdoğan’ın “yoksulluk, yolsuzluk ve yasaklarla mücadele” vaadi ile iktidara geldiğini hatırlattı.<a fr-original-style="" href="#_ftn5" name="_ftnref5" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank" title=""></a>Ekşi Sözlük’ün erişim engeliyle uzayan ‘yasaklar listesinin’ kanuni arka planını merak eden her vatandaş, mevzuat.gov.tr sitesinden 5651 numaralı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanun'u incelediğinde dezenformasyon kelimesinin bir kez bile geçmediğini görecektir. Her şeyden önce dezenformasyon, "yanlış ve yanıltıcı haber ve bilgilerin kasıtlı olarak üretilmesi ve yayılması" anlamına geliyor. Dolayısıyla hakaretler veya tahrik edici düşünce ifadeleri dezenformasyon olarak etiketlenemez ve bu ifadelere yönelik sansür sadece yankı odalarına yol açar. Söz konusu yankı odalarının artmasının son derece kutuplaştırıcı ortamlar olduklarından toplumdaki siyasi bölünmeyi daha da tetikleyeceğini belirtmek gerekir.Bu noktada, hükümetlerin dezenformasyonu bir iç/dış düşman söylemi haline getirip getirmediği ve onunla savaşırken&nbsp;kendilerini yüceltip yüceltmediği sorgulanmalıdır. Bu süreçte dezenformasyonun şeytanlaştırılması ve onunla mücadelenin yüceltilmesi, insanı siyasetin öznesi ve nesnesi olmaktan çıkarıp yerine farklı gerçeklikler koyarak kamusal alanda kaymalara neden olmaktadır. Dolayısıyla Twitter'a, Ekşi Sözlük’e ve içlerindeki eleştirel ifadelere sansür uygulamak, hükümete veya hiçbir diğer partiye fayda sağlamaz, tam tersine toplum yapısına tümden zarar verir.Deprem sürecinde devletin basiretsizliğini eleştiren tweetlerin “yanlış bilgi yayma”, “provoke etme” ve “vatan hainliği” gibi sebeplerle sansürlenmesi ve Erdoğan tarafından 'sonradan ilgilenilmek üzere&nbsp;not edilmesi', devlete de devletle bütünleşmiş olan iktidar partisine de toplumun içindeki hiçbir oluşuma da katkı sağlamayacak, tam tersine bu oluşumlar arasındaki uçurumları derinleştirecektir.<a href="#_ftn7" name="_ftnref7" target="_blank" title="" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>Eyleme geçmeden önce bu içsel sorgulamayı yapmaya önem vermediğimiz, cesur yeni dünyanın dezenformasyonla mücadele ve ahlakın korunması cephesi olarak sansürü kucakladığını hiçe saydığımız takdirde, Paludan’ın eylemlerinde, Charlie Hebdo’nun yayımlanmasında veya kışkırtılmış hissettiğimiz her durumda, devletlerden kısıtlamalar veya yasaklar getirmelerini talep etmeye devam ederiz. Ancak at gözlüklerimizi çıkarıp görmeliyiz ki aslında devletlere kışkırtılmış hissettikleri anda yayın yasağı getirme hakkını veren şey, talep ettiğimiz şeyin ta kendisi.

Spektrum

İfade özgürlüğünün korunması ile sansür arasında nasıl bir sınır çizilebilir?

İfade özgürlüğünü korumak ve sansür 

There are 9 months to go until Turkey re-elects its president and MPs (barring any changes). By this time next year, we will be talking about, and perhaps criticised by, the person elected and their policies, but today we are watching the new alliances and following the debates that are on the agenda. The one topic that never changes or even gets old is the opposition's presidential candidate.&nbsp;In addition to the assessments that the government's presidential candidate has already been announced, we heard different names when discussions about the opposition's candidate came to the agenda. From CHP leader Kemal Kılıçdaroğlu to economist Özgür Demirtaş, many names have appeared in the media. Of course, the candidacy was not only discussed in terms of names; both politicians and commentators stated that ‘If the opposition's candidate is the right one, they will win the election’ and defined this ‘right one ' with different standards. So what are these standards? Which ones stand out among them? Let's look beyond the names mentioned, to summarise the definition of the right candidate.The candidate should not be ‘symbolic’ In his article titled ‘What kind of person can the opposition nominate to win the election?’, Diken's İhsan Dağı states that it would be wrong to call the elections with a ‘symbolic’ candidate. ‘The candidate of the People's Alliance has to be a person who comes from active politics, who is recognised, well-known, and has an executive aspect,’ says Dağı. Describing a candidate who ‘has the full support of the table of six but is not overshadowed’, Dağı argues that the re-nomination of politicians who lost to President Erdoğan in previous elections would lead to ‘starting the race psychologically behind.’Dağı argues that in an election where 50%+1 of the votes are required, candidates from local politics are more likely to succeed rather than leaders who are identified with their parties, ‘Local politicians appear less 'partisan' because local politics is service-oriented. Political and ideological polarisation can be overcome through closeness to the people and service policies.’ Dağı also thinks that the opposition candidate should be free of identity politics.&nbsp;‘Not the opposite of Erdoğan, but someone like Erdoğan…’Journalist Fehmi Koru, on the other hand, wrote in a recent article that the opposition should nominate Abdullah Gül (Former President and AKP politician) or someone similar to Gül as its candidate. Koru justifies this idea with the following statements:&nbsp;‘Opinion polls show that Tayyip Erdoğan could still get at least 40% of the votes in the election, even though his party's share of the vote seems to have dropped considerably. There are still about 20% of undecided voters who are waiting for the Millet Alliance's candidate to be announced to decide. The opposition should not nominate someone who is the opposite of the ruling candidate, but someone who has more qualities that appeal to a large part of the society, even if they have differences on the most important issues.’‘Normal, not a superhero’In his article titled ‘What kind of president should we look for?’, T24 columnist Ali D. Ulusoy emphasises that the opposition does not need an ‘ideal, superhero or super saviour candidate.’ It only needs someone who will ‘normalise’ the country, Ulusoy writes, adding, ‘He will put the stones back in place. He will put the state and institutions back on their normal track. What we need is a completely normal President who will only do his normal job, who will be involved in the construction of a completely normal state system that would be considered normal in a normal Western country.’‘We don't need an ideal, Superman President.’ Ulusoy says, ‘We just need a normal and ordinary president; only after a period of normalisation and restoration can politics, law and institutions get back on track.’&nbsp;The person who will realise the reconciliationIn his article titled ‘Who should be the presidential candidate?’ in Independent Turkish, Abdulbaki Erdoğmuş underlines that a person who can realise the consensus of the six-party table should be the presidential candidate. ‘It is not a choice, but a necessity for Turkey to have a non-partisan candidate who is in line with the principles of democracy, who has state experience and recognition, and who believes in the rule of law.’ Erdoğmuş writes. Following his criteria, Erdoğmuş lists the names of the candidates he deems suitable.‘Nerves must be strong, wounds must be healed’Former HDP Co-Chair Selahattin Demirtaş lists the qualities a joint presidential candidate should have, in a letter. Stating that they want to reach a consensus with all opposition parties on a common candidate, Demirtaş said, ‘The candidate must have the maturity and democratic understanding to embrace all the differences of a polarised society. It is also important that they have the competence and experience to show that they can be the President of the Republic for everyone even as a candidate.’ Demirtaş added that the candidate should have strong nerves.Demirtaş also said, ‘He should attach importance to common sense and have the experience to successfully manage the transition process. He should be able to learn from the mistakes of the last century, be open and courageous to change, and strike a good balance between making amends, confrontation, and reckoning. He should be sensitive and conscious about issues such as women's equality, the sweat of labourers, environmental rights, and libertarian secularism; he should be able to offer a democratic solution perspective on collective rights such as identity, belief, and language rights.’ He emphasises that the candidate should be able to heal all the wounds of the last century.&nbsp;Another title from me.In the current situation in Turkey, some polls show that President Erdoğan will lose no matter who is against him, while others show that he will still win the election.Here, we need to look at the state of the society rather than the results of the polls. Turkey is deeply divided, intolerant, and discriminatory. People have come to the point of breaking off all their relationships by getting into big arguments with others just because they are on a different political page. So much so that siblings are sulking, shopkeepers are turning their backs on one another, and even kinship relations are breaking down.Amid such high tensions, the opposition is trying to show that 6 or 7 parties with completely different ideologies can come together and work together to save Turkey from its current situation. From this point of view, the presidential candidate should aim at reconciling society with these unifying and constructive policies.&nbsp;Politicians in Turkey need to rebuild the esteem they lost a long time ago. They need to learn and re-teach how to listen, which politicians and the society have forgotten, and rather than seeing society as a potential voting block, and need to see them as a group of individuals and the people who give them the true authority.&nbsp;In Turkey, which is in the midst of a major crisis, they should know how to manage crises, they should be able to show this to the people (maybe a diploma can convince them that they can solve them), and they should not use anyone's weaknesses against them, he should know and love the flamboyance and diversity of Turkish society and embrace all of them, should cling to the people, not to a party or ideology and should talk, not shout, they should encourage dialogue, not silence.In short, the candidate needs to show that they will lead Turkey out of autocracy and back into a democracy where people have a say because they just want to be listened to.

We hear statements that the only term for the opposition to win the elections is the ‘right candidate’. So who is this ‘right candidate’ and what are their qualifications?

Who is the right candidate?

Fehmi Koru, 25 Ağustos’taki yazısında Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın gelecek seçimlerde aday olmama ihtimali bulunduğunu ve bu nedenle parlamenter sisteme geri dönülebileceğini iddia etti. Erdoğan'ın kazanamayacağı bir yarışa girmeyeceğini dile getiren Koru, iktidarın Millet İttifakı'nın adayını öğrenmeye çalıştığını ve buna göre bir yol izleyeceğini öne sürdüğü yazısında şu ifadeleri kullandı:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">"Anayasal engeli aşıp aday olabilme hakkını kazansa bile Erdoğan aday olmayı düşünmeyebilir... İktidar cephesi Millet İttifakı’nın cumhurbaşkanı adayının kim olduğunu merak ediyor, ancak esas merak edilmesi gereken Cumhur İttifakı adayının kim olacağı.”</blockquote>Koru’nun yazısından kısa süre sonra&nbsp;MHP lideri Devlet Bahçeli, Millet İttifakı’na atıfta bulunarak "Cumhurbaşkanı ve 28’inci Dönem Milletvekili Genel Seçimleri zamanında yapılacaktır. Cumhur İttifakı’nın cumhurbaşkanı adayı bellidir, o muhterem isim de Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan’dır."&nbsp;açıklamasını yaptı. Bahçeli’nin ittifakının cumhurbaşkanı adayını açıklamasının ardından yeniden "adaylık tartışmaları" başladı.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Partilerden “cumhurbaşkanlığı” açıklamaları</h2>Millet İttifakı ortak ve kesin bir açıklamada bulunmamasına rağmen başlarda aday adayı olarak Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş&nbsp;ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun&nbsp;isimleri konuşuldu. Hatta iki isim üzerine anketler dahi yapıldı.&nbsp;Ancak kısa süre sonra iki belediye başkanı da iddiaları yalanladı. İmamoğlu, "Hedefim, İstanbul'da tarihin en başarılı belediye başkanı olmaktır, daha ötesi yok."&nbsp;derken Mansur Yavaş da "Böyle bir hedefimiz gerçekten yok. Anket böyle diyor diye aday mı olmam gerekiyor? Zaten böyle bir gündem yok.” ifadelerini kullandı.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Millet İttifakı’nda “aday sayısı” krizi&nbsp;</h3>"İktidarın ülkeyi yönetemediğini" savunarak erken seçim çağrısı yapan CHP lideri Kılıçdaroğlu’nun&nbsp;parti örgütlerine olası erken seçim için hazır olmaları çağrısında bulunduğu iddia edildi. Ayrıca Kılıçdaroğlu’nun yaptığı "Millet İttifakı olarak birden fazla adayımız olabilir"&nbsp;açıklaması da kulislerde tartışmalara yol açtı. Kılıçdaroğlu’nun açıklamasının devamı şu şekildeydi:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Kişiye indirmek kadar yanlış bir şey yok. Önce kuralları koymalıyız. Temiz biri olacak, vatandaşlar arasından ayrım yapmayacak, nefsine hâkim olacak, ‘Güçlendirilmiş parlamenter sisteme geçmeyeceğiz’ demeyecek, yolsuzluklar konusunda dikkat edecek. Aday olacak kişinin devleti bilmesi gerek. Bilen bir insan kurumları geleneklerini bilir. Bizim adayımızı ittifak belirleyecek. Bu konu erken bir konu.”</blockquote><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">“Tekil” tepkisi:&nbsp;İYİ Parti Genel Başkan Yardımcısı Cihan Paçacı, "Tekil konuşuyor, vaatleri ortaklaşa kararlaştırıp açıklamalıyız"&nbsp;diyerek Kılıçdaroğlu’nun açıklamalarına tepki gösterdi.&nbsp;</li></ul>İYİ Parti lideri Meral Akşener&nbsp;de cumhurbaşkanlığı adaylığı konusunda, “Kendim için toz zerresi kadar plan yapmıyorum. Türkiye’nin önünü tıkayacak şahıs ben olmayacağım. Ortak bir adayla gidilmenin faydalı olduğuna inanıyorum. Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Millet İttifakı tek aday çıkarmalı ve HDP kendi ayrı aday çıkarmalıdır."&nbsp;dedi.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">HDP’den “üçüncü yol” önerisi</h3>HDP Eş Genel Başkanı Pervin Buldan, “Kurulması gereken ittifak barış ittifakıdır. Herkes barış ittifakı üzerinde çalışmalı ve bu ittifakı hayata geçirmelidir"&nbsp;dedi. Ayrıca 27 Eylül’de Demokrasi Tutum Belgesi’ni açıklayacaklarını duyuran HDP'nin, bu açıklamada Millet İttifakı ve Cumhur İttifakı dışında üçüncü bir yol çizme isteğini vurgulayacağı ileri sürüldü.&nbsp;DEVA Partisi lideri Ali Babacan ise adaylık tartışmalarıyla ilgili, “Her siyasi partinin genel başkanı doğal bir adaydır. Seçilmek için mevcut anayasa 50+1 istiyor. Dolayısıyla biz ne yapacağız; seçim yaklaşınca ittifakla ilgili kararımızı vereceğiz" dedi.Memleket Partisi lideri Muharrem İnce&nbsp;de "Benim için 'Genel başkan cumhurbaşkanı adayı olmak istiyor' diyorlar. İstiyor muyum? Evet istiyorum. Açıklıyorum; aday adayıyım" diyerek adaylığını resmî şekilde duyuran ilk siyasi oldu.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Değerlendirmeler ve tepkiler&nbsp;</h2>Her gün bir siyasinin adaylık hakkında yaptığı açıklamalar köşe yazarlarının da köşelerinde sık sık değerlendirme konuları olarak yer aldı.Habertürk yazarı Muharrem Sarıkaya,&nbsp;“Tekil dağınıklık”&nbsp;isimli yazısında Millet İttifakı’nın bu zamana kadar sandık ittifakının yanı sıra söylem ittifakını da kurduğunu, “parlamenter sistem” hedefiyle bünyesel konsolidasyon sağlamanın yanı sıra aynı ideali savunan yeni kurulan partileri de yanına çektiğini; ancak Cumhur İttifakı'nın birliği dağıtmak için Millet İttifakı bileşenlerini sürekli olarak “adayınız kim” minderine çekmeye çalıştığını söyledi. Sarıkaya “Şu kadarını söyleyeyim bunda da başarılı oldu. Millet İttifakı bileşenleri arasındaki bütünlük dağıldı, mesele adaylık tartışması üzerinde dağınıklığa dönüştü.”&nbsp;dedi.Cumhuriyet yazarı Bedri Baykam ise "Millet İttifakı’na düşen, kimin aday olması gerektiği konusunda iç rekabetlere girmeden, elinde bulundurduğu her noktada en iyi hizmeti vermek... İktidar ve yandaşları, gerek performanslarındaki olası hataları, gerek Akşener-HDP-Saadet Partisi hattındaki potansiyel cızırtıları sonuna kadar kullanmak istiyor. Kılıçdaroğlu’nun bu orkestrasyonu özen ve dikkatle yürütmesi lazım, ki bugüne kadar bu ince görevi başarıyla götürdü. Kimin aday olacağı ise en fazla son altı ayın işi" diyor.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Anketler ne diyor?&nbsp;</h2>Avrasya Araştırma’nın&nbsp;Başkanı Kemal Özkiraz’ın paylaştığı eylül ayı etap 1 anketinde “İttifak dışında kalan partilerin seçmenleri cumhurbaşkanlığı seçimlerinde nasıl hareket edecekler?”&nbsp;sorusuna HDP seçmeninin %62,2’si&nbsp;“Muhalefetin desteklenmesi hâlinde parti politikasına uyacağını” söyledi. “Muhalefet desteklense de Cumhurbaşkanı Erdoğan’a oy veririm" diyen kişi oranı %0,4&nbsp;oldu.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/0/1632064047768.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yöneylem Araştırma Merkezi'nin araştırması, Erdoğan'a "asla oy vermeyeceğini" söyleyenlerin oranının %57 olduğunu gösterdi. Seçim anketinde partilerin oy oranları kararsızlar dağıtıldıktan sonra aşağıdaki gibi bulundu:&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/8/0/1632064227065.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Fehmi Koru ile ilgili hikayeler