<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Friends dizisinin yıldızı Matthew Perry'nin otopsi raporu ortaya çıktı. Raporda, evinin bahçesindeki jakuzide ölü bulunan 54 yaşındaki aktörün güçlü bir yatıştırıcı olan ketaminin akut etkileri nedeniyle yaşamını yitirdiği belirtildi.

Aposto Gündem

• Friends dizisindeki “Chandler Bing” rolüyle tanınan aktör Matthew Perry, 54 yaşında yaşamını yitirdi. Perry’nin evindeki jakuzide kalp krizi geçirerek boğulduğu değerlendiriliyor.

Saat 01:42. İki gün sonra teslim etmem gereken bir makale var ama ben akşam yemeğinden kalan soğuk pizzayı mikrodalgaya atıyor ve YouTube arama bölümüne o bildik kalıbı utanarak yazıyorum: “Avrupa Yakası En Komik Sahneler.”&nbsp;Sanırım benim jenerasyonumdan herkes hayatının bir döneminde Avrupa Yakası’nın eski bölümlerini binge izleme batağına düşmüştür. Bu yazıyı okuyan kaç kişi Avrupa Yakası’nın jenerik şarkısını ezbere bilmiyor? 2004 yılında başlayan ve 190 bölüm boyunca -istikrarı tartışılır- bir başarıyla hayatına devam eden bu kült dizi sosyolojik ve romantik açılardan incelenmeye değer. 2004 yılından 2021’e hayatımızda neler değişti? Neden gecenin bir yarısı Avrupa Yakası izlemekten keyif alıyoruz?&nbsp;Avrupalı mıyız, Değil miyiz?&nbsp;Sene 2004. Daha uzun yıllar sürecek AKP iktidarının ikinci senesi. Hükümet katı siyasal İslamcılığını henüz toplumun gözüne sokmuyor, totaliter rüyalarını kendine saklamış. Ilımlı demokratik masalların anlatıldığı yıllardayız. Futbol milli takımımız 2002’de Dünya Kupası’nda üçüncü olmuş, 2003’te ise Sertab Erener ile Eurovision’da birinciyiz. Havamızdan geçilmiyor. 1 Amerikan Dolarının yaklaşık 1,5 Türk Lirası ettiği zamanlar. Ülkenin gündemindeyse Avrupa Birliği müzakereleri var. Haber bültenleri, televizyon programları, diziler AB’ye girme ümidiyle çalkalanıyor. Bu kez, diyoruz, bu kez oluyor galiba. Tanzimattan beri en büyük rüyamız gerçek olmak üzere: nihayet Avrupalı olacağız. &nbsp;İşte tam böyle bir dönemde giriyor hayatımıza Avrupa Yakası*. Gülse Birsel, biraz Sex and The City, biraz Seinfeld ve biraz da Friends dizilerinden esinlenmelerini kendine has “Türkiye’den insan manzaraları” gözlemleriyle zekice yoğuruyor, içine sevgisini katıyor ve ortaya Avrupa Yakası çıkıyor. İçine katılan sevgi son dönemlerde -kaçınılmaz olarak- reyting kaygısına dönüşse de, dizinin ilk birkaç sezonunun başarısının hatırına gelin son yılları görmezden gelelim ve çok sevdiğimiz Sütçüoğlu ailesinin Nişantaşı’ndaki evlerinin kapısından içeri girelim.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637209335410.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nişantaşı: Orhan Pamuk’tan Gülse Birsel’e Türkiye Entelijansiyasının Buluşma NoktasıTelevizyonlarımızın değişmez zenginlik simgesi olan robdöşambrı ve “tık tık”larıyla tonton Tahsin Bey salonun baş köşesindeki koltuğunda oturuyor. Anaç dırdırları ve oğluna duyduğu aşk ile hiç de yabancı olmadığımız İffet Hanım hemen yanında. Çiftin Amerika’da okumuş, eğitimli, modern ve Batılılaşmış küçük kızı Aslı ile ailenin belki de en oryantal üyesi, bir baltaya sap olamadığı için babasının muhallebici dükkanının başına geçen ağabeyi Volkan- işte buradalar.Yüzde kırk batılı, yüzde altmış yerli ve milli Sütçüoğlu ailesine, geleneksel-modern çarpışmasını daha iyi vermek üzere Avrupa Yakası dergi kadrosu eşlik ediyor. Yurt dışında büyümüş, yakışıklı, diplomat çocuğu Cem; Samantha Jones’tan sonra en sevdiğimiz “aşk kadını” Fatoş; vejetaryenlik, yoga ve meditasyon kavramlarını Türkiye’ye tanıtan Yaprak; patron kızı Selin; bir de dobralığı, sarkastik yorumları ve burjuvaziye eleştirel mesafesiyle gönüllere taht kuran taşralı emekçi Şesu.&nbsp;İçki Kadehlerini Henüz Masanın Altına Saklamıyoruz&nbsp;&nbsp;Hikâye önceleri sosyoekonomik ve sosyokültürel olarak farklı grupların çatışması, birbirlerini yanlış anlamaları sonucu meydana gelen komik durumlar, hayat tarzlarının farklılığını vurgulayan olaylar etrafında dönüyor. &nbsp;Bu olaylara da derin dekolteli mini elbiseler, ardı ardına yakılan sigaralar, birden çok adamla cinsel ilişki yaşayan kadınlar, bekarlığa veda partilerinde atılan tekila shot’lar, erotik şakalar, kadın kılığına girmiş erkekler, gay’ler, drag-queen’ler, dansözler, porno yıldızı iyi aile kızları, ruh çağırma seansları, falcılar ve televizyon izlerken sıradan bir akşam aktivitesi olarak içilen rakılar eşlik ediyor. Tüm ahlaksızlıklardan (!) arındırılan televizyonlarımızın sterilliğine öyle alışmışım ki uzun yıllar sonra ilk kez Avrupa Yakası izlediğimde, Volkan’ın sigara içtiği bir sahneyi görüp, “aaa sigara!?” tepkisi verdiğimi hatırlıyorum.&nbsp;Bugünün RTÜK’ünü öfkeden kudurtacak tüm bu unsurlara rağmen anlatılan öykü son derece samimi ve bizden. Sütçüoğlu ailesinin evinde bayramlar kutlanıyor, oruç tutuluyor, kurban kesiliyor. Evin kızı, otuz yaşında olmasına rağmen eve geç dönemiyor. Evin oğlu, asla babasına karşı gelemiyor. İffet Hanım hep “elalem ne der” kaygısı çekiyor. Henüz televizyonların -mış gibi yapmadığı, İstanbul sokaklarında kimler ne yaşıyorsa onların hikayesinin korkmadan ve sansürlemeden anlatıldığı yıllar. Ve senaryoda bir tane bile dövülen, tecavüz edilen veya cinayete kurban giden kadın yok!&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637209351336.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.63" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gençliği Solla, Kariyeri Fulle, Çayını da Demle, E Sonra?Sütçüoğlu ailesiyle tanışmamızın üzerinden tam 17 yıl geçmiş. Hem çok kısa, hem çok uzun bir süre – peki nasıl bu kadar çok şey değişti? Bu satırları yazarken 1 Amerikan Doları 9,74 Türk Lirası ediyor. Bir televizyon dizisinde bir erkeğin bir kadına şiddet uygulaması normalleştiriliyor. Eurovision’a katılmadığımız dokuzuncu yıl. Avrupa Birliği’nin adı senelerdir “dış mihrak” olmaktan öteye geçmiyor. Gençliği solladık, kariyeri fulledik. Hiçbiri pek bir işe yaramıyor.Böyle tatsız bir tabloda kuşağımızın Avrupa Yakası sayesinde biraz olsun gülümsemeyi seçmesi sanırım hiç şaşırtıcı değil. Dizi, benim az çok hatırladığım, benden daha gençlerin ise ancak anlatılanlardan bildiği eski Türkiye’nin son demlerine şahitlik ediyor. On yaşında bir çocukken halının üstünde matematik ödevlerimi yaparken ailemle birlikte izlediğim Avrupa Yakası’nı yirmi yedi yaşına geldiğimde hala aynı zevki alarak izlememin sebebi sanırım bu nostalji hissi. Çoğumuz için aynıdır sanıyorum. Hem kendi çocukluğumuza, hem de eski Türkiye’ye duyduğumuz özlem; geldiğimiz noktaya trajikomik, bol esprili bir ağıt.&nbsp;* Bu yazı, Avrupa Yakası’nın “doğu-batı arasında sıkışmış modern İstanbul insanı”nın hayatını anlatmaya odaklandığı, -kendi içinde henüz muhafazakarlaşmadığı- ilk iki sezon hedeflenerek yazılmıştır.&nbsp;

20'lik

Gençliği Solla, Kariyeri Fulle, Çayını da Demle, E Sonra? 

​​​​“Avrupa Yakası” Nostaljisi: Eski Türkiye’ye Esprili Bir Ağıt 

Duygu karmaşası yaşadığımız; yasakların kaldırılmasına sevindiğimiz, herkesin dışarıda olmasına kızdığımız, her şeyin bir döngü hâline geldiğini fark edip umutsuzlandığımız fakat aşılarla birlikte tekrar umutlandığımız bugünlerde Wolf Alice ile bulduk kendimizi. Blue Weekend’ın her bir şarkısı, bize farklı duyguları hissettirdi. Friends ve HIMYM dizilerindeki bölümleri o anki ruh hâlimize göre, hangisini hangi ruh hâlimize uygun olduğunun listesini yapmışlardı. Aslında o liste bu albüm için de yapılsa fena olmazdı. Şarkıdan şarkıya atlamak demek duygudan duyguya atlamak demek oluyor bu albümde.İngiliz şarkıcı Ellen "Ellie" Ciara Rowsell ise bu albümü şüphesiz efsane yapan isim olmuş. Sesiyle adeta müziğe yön vermiş. Bazen masum bir kuzu ama bazen de vahşi bir kurt çıkmış içinden. Bu albümün başarısı birçok eleştirmen tarafından da &nbsp;görülmüş olmalıdır ki Metacritic’ten 96 puan alabilmeyi başarmış. Wolf Alice'in önceki albümlerinin ikisi de İngiltere listelerinde 2. sıraya yerleşmişti, 2015 çıkışları My Love Is Cool Mercury Ödülü'ne aday gösterilmiş, 2017’de Visions Of A Life albümleriyle de kupayı eve götürmüştü.&nbsp;Tam bu albüm öncesinde de Avaz Avaz ekibi olarak grup ile oldukça keyifli bir röportaj gerçekleştirmiştik. Yağmurlu bir gün, bol bol kesilen hat ve İngiliz aksanı ile pek tatlı konuşan Ellie... Yeni albüm şerefine o günlere geri dönüyoruz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85098); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Janr açısından bakarsak iki albümünüz birbirinden biraz farklı. Visions of a Life, ilkine göre çeşitliliği daha fazla olan bir album. Hiçbir şarkı birbirine benzemiyor. Bu değişimin sebebini sorsak sana?</h3>Albüm yapmadan önce pek plan yaptığımızı, oturup konuştuğumuzu söyleyemem. Akışına bırakıyoruz, etkilendiğimiz tüm isimler ve aldığımız tüm ilhamlar da bilinçaltımızdan bir şekilde açığa çıkıyor. O yüzden bu tür sorulara cevap verirken zorlanıyorum, çünkü cevabını ben de bilmiyorum. Sanırım bu albümde başka insanlardan çok kendimizi memnun etmeye çalıştık, album bütünlüklü olsun diye ekstra çaba harcamadık. Bütünlüğün dördümüzün aynı prodüktörle birlikte, aynı zaman içinde çalışmasından doğmasını umduk. Albümdeki çeşitliliğin sebebi de buydu diyebilirim sanırım.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85098); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kariyerinde gurur duyduğun dönüm noktaları var mı, varsa neler?</h3>Glastonbury gibi ikonik bir festivalin ana sahnesinde çalmak inanılmaz bir deneyimdi. Glastonbury, benim gittiğim ilk festivaldi; 17 yaşındayken arkadaşlarımla gitmiştim ve müthiş vakit geçirmiştim. Hep “bu festivalde ben de çalmalıyım” diyordum kendime, ama kariyerimin daha bu kadar başlarındayken ana sahnede çalmak aklımın ucundan geçmemişti. Kariyerimin en büyük dönüm noktasıysa Londra’daki Old Blue Last’ta verdiğimiz konserdi. Londra’nın doğusunda, ufak bir pub orası; hep daha “cool” grupların orada çaldığını düşünüyordum. Konserimiz için upuzun bir sıranın olduğunu gördüğümde gözlerime inanamamıştım. Çok uzun zamanın ardından, sonunda bir şeylerin değiştiğini hissetmiştim; bir kırılma noktasıydı o.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85098); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Turnedeyken belli ritüellerin var mı? Standart bir günün nasıl geçiyor?</h3>Dışarı çıkıp biraz şehri gezmeyi, güzel yemekler yemeyi, bir-iki müze gezmeyi ve denize kıyısı varsa yüzmeyi seviyorum. Aklıma fikirler hep yalnız başıma yürürken geliyor, o yüzden kuliste oturup Instagram’da vakit öldürmek hoşuma gitmiyor. Ama çok yorgunsam ya da hava çok soğuksa da kendimi zorlamıyorum:) Konserlerden sonra hayranlarımızla konuşmayı çok seviyorum, sonuçta bugün buralara onların sayesinde geldik.Wolf Alice'in yeni albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1zt521PK0lam6J79DNMIJi?si=paH1lrf_QdGHmpIhHItLhQ&dl_branch=1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Blue Weekend</a>'e buradan, grup ile 2018 yılında yaptığımız<a fr-original-style="" href="https://avazavazdergi.com/roportaj-wolf-alice/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;röportajın tamamına</a> ise buradan ulaşabilirsiniz.Röportaj: Ege Kayalar &amp; Hande Yıldırım

Yeni albüm Blue Weekend şerefine grup ile gerçekleştirdiğimiz röportaja geri dönüyoruz.

Tanıdık yüzler geri döndü

<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-21T19:48:27.917Z.jpeg"></figure>Kanadalı komedyen Mae Martin’in dizi projesi Feel Good, artık iyiden iyiye alt türe dönüşen bir grubun üyesi: Fleabag, Ramy, I May Destroy You ve I Hate Suzie gibi, başkarakterinin fazlasıyla kişisel yolculuğuna odaklanan dizilerin bir diğeri. Listedekilerden birini sevdiyseniz, Feel Good ile hızlıca bağ kurabilirsiniz. Mae ve George’un birbirlerini gördükleri anda mıknatıs gibi çekilmeleriyle başlayan aşk öyküsü, ufak tefek sorunlar dışında hep suyun üstünde kalmayı başarıyor. Acıya ve imkansıza yer vermeden de inandırıcı bir ilişki kurulabileceğini ispatlayan dizi, sadece altı bölümde çoğu yapımın sezonlarca başaramadığı bir inandırıcılık seviyesine ulaşıyor. Oyuncuların kimyası dışında Mae Martin’in dürüstlüğü, bunun en büyük sebebi olsa gerek. Mae’in stand-up komedi yaptığı bölümler özellikle etkileyici çünkü duyduğumuz cümlelerin dizi karakteri Mae’den çok, gerçek Mae Martin’in sesi olduğuna neredeyse eminiz. Akışkan cinselliğini dürüstçe paylaştığı sahneler, dizinin en komik anları. Friends yıldızı Lisa Kudrow’un nevi şahsına münhasır anne rolü, oyuncunun bildiğimiz tarzıyla yine çok sevimli ve kadronun tamamı kalburüstü. İkinci ve son sezonunu kısa zamanda izleyeceğimiz Feel Good, yayınlanmış 6 bölümüyle <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzJiOTBlNmE5MzgwMDAwN2Q2MTliMCZ1c2VyPTVmZDg2ZWZmMDdlM2VjMDAwOGI3M2IzMSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubmV0ZmxpeC5jb20lMjUyRnRpdGxlJTI1MkY4MDI0MTU0NQ==""">şimdi Netflix’te.</a>

Friends ile ilgili hikayeler