<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Led Zeppelin belgeseli: Sony Picture Classics’in odağına Britanyalı rock efsanesi Led Zeppelin’in kuruluşunu alan belgeseli Becoming Led Zeppelin, 2025 yılında gösterime girecek.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar: Hibrit bir konser-belgesel olarak tanımlanan filmde mahremiyete fazlaca önem veren Robert Plant, Jimmy Page, John Paul Jones ile John Bonham’ın yorumları grubun daha önce hiç yayınlanmamış performans ve görüntüleriyle eşliğinde sunuluyor.</li></ul>

Duende

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2022/3/1/1650309632935.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 37. konuğumuz <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/MrFirs" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Murat Erşahin</a>, seçtiği filmse Cinayeti Gördüm / Blow-Up&nbsp;(1996). Michelangelo Antonioni’nin başyapıtlarından 1966 tarihli “Blow-Up / Cinayeti Gördüm” filminin içinde, ortalık yerinde olmak ve orada kalmak isterim… &nbsp; 1960’ların ortasından sonuna uzayan sihirli zaman aralığı… ‘Swinging London dönemi’… Kültürel bir devrim… Hedonizm dönemi! Gerçeklikten kopuş… Londra sokaklarının özgür ve özgün keşmekeşinde bir başına salınmak… Serinkanlı bir ‘karmaşanın’ anlam içeren başka bir şeye dönüşmesi! Zamandan soyutlanıp, parkın geniş yeşiline uzanıp, gökyüzünden geçen bulutları seyretmek… Hemen ardından Twiggy’li, The Yardbirds’li, Jimmy Page’li, Jeff Beck’li sokaklar… Herbie Hancock notaları eşliğinde bir ruh terapisi… Sonrası Psychedelik Rock… Gündelik hayatın fon müziği! Kıpır kıpır bir değişimin Avrupa dokusu! Hakikat ve haz dokunuşları tende! Hazzın gerçek olanın ağırlığından uzaklaştıran tedavi ediciliği! Ya da tem tersi. Yok edici bir oyalanma mıdır haz? Sesli sinemanın en sessiz filminde, bakmak ile görmek arasındaki farka tanık olmak! John Berger’in ‘görme biçimleri’ sorgusu adeta! Üstü örtülü ‘voyeur’ yaklaşımlar. Peşinatsız ve hesapsız varoluş soruları ardı sıra! Gerçek nedir? Gerçek denen olgu karşısındaki küçücüklüğümüz… Rahatlatıcı bir kabullenmenin ve keşfin ortasında zaman mefhumundan sıyrılıp öze inmek...

Bu Hafta Ne İzlesem?

Dünya üzerindeki her şeyin birbiriyle bir biçimde bağlantılı olduğunu, Vuhan’daki bir yarasanın kanat çırpışının Türkiye’deki müzik sektörünü sarsmasına ya da küresel ısınmanın her yaz yeni sivrisinek türleriyle derimizin altına merhaba demesine ilk elden tanık olduğumuz için biliyoruz. Şeyler arasındaki bu görünmez bağlar, konu müzik olduğunda hem coğrafyanın hem de zamanın sınırlarını aşıyor. Dünyanın tüm sesleri, verimli topraklar gibi tüm besleyiciliğiyle önümüzde uzanıyor. Üretilen her müzik, başka müziklere referans veriyor. Bir şarkı dinlediğimizde, insanlığın kesintisiz, kolektif bilinç akışından bir parça duyuyoruz. Bu akış içinde, başkalarının aktığı sulara çok fazla yaklaşanlar, telif davalarının ağlarına takılıyor. Ama suların berraklaştığı, güvenli bir alan var. Telif savaşlarının tarafsız bölgesi; koruma süresi dolmuş eserler.&nbsp;Türkiye dâhil birçok ülkede, fikrî mülkiyet hakkı korunan eserler, eser sahibinin ölümünden 70 yıl sonra koruma kapsamından çıkıyor. Bir anlamda kamuya mal oluyor. Bir YouTube yorumunda dendiği gibi, bu eserleri kendi şarkılarınıza entegre ettiğinizde “kimsenin ailesi size dava açamıyor”. Koruma kapsamından çıkalı yüzyıllar olmuş klasik müzik eserleri, popüler müzikte tahminimizden daha büyük yer tutuyor.&nbsp;Blackbird ve Stairway to Heaven'ın ortak noktası: Johann Sebastian Bach, birçok müzisyen için önemli bir ilham kaynağı. Paul McCartney, 1968’de yayımlanan The Beatles şarkısı Blackbird'ü yazarken, Bach’ın Bourrée in E minor eserinden yola çıktığını söylüyor. Led Zeppelin kurucularından Jimmy Page de Stairway to Heaven'ın gitar intro’sunda Bourrée'yi taklit etmeye çalıştığını anlatıyor. Bach’ın bu eserinin rock dünyasındaki en bilinen yansıması ise, Jethro Tull’ın 1969 tarihli albümü Stand Up'ta bulunan yorumu.&nbsp;Bach, The Doors’un Light My Fire'ı için de bir çıkış noktası olmuş. Grubun klavyecisi Ray Manzarek, şarkının açılışındaki melodiyi, öğrenciliğinde gördüğü Bach eserlerinden hareketle kaleme almış. The Beatles şarkısı Penny Lane'deki pikolo trompet solosunun kökleri Brandenburg Konçertosu'nda; Mike Oldfield’ın hem müzik tarihine hem The Exorcist’in tema müziği olarak sinema tarihine kazınan parçası Tubular Bells'in kaynağı ise Toccata and Fugue in D minor eseri. Aynı eser, Eminem’in Brainless parçasında da sample olarak kullanılmış.Klasik müzik eserlerinin güncel müziğe etkisi Bach’la sınırlı değil elbette. Black Sabbath’ın kendi adını taşıyan şarkısının kopkoyu karanlığı, Gustav Holst’un Gezegenler Süiti'nden Mars'ın izlerini taşıyor. Grubun bas gitaristi Geezer Butler’ın Mars'tan çaldığı bir bölüm, gitarist Tony Iommi’ye şarkının ana riff’ini yazarken yol gösteriyor. The White Stripes’ın hit parçası Seven Nation Army, Anton Bruckner’in 5. Senfoni'siyle benzerlikler taşırken, Radiohead’in Exit Music (For a Film) şarkısının hüznü, Chopin’in Prelude in E Minor eserinden geliyor. Şarkıların içine yerleşmiş bu küçük referanslar, bugünün müziğini şekillendiren sanatçıların kimleri dinlediğine, kimlerden beslendiğine dair ipuçları sunuyor.&nbsp;Telif hukukunun tarafsız bölgesi, içinde barındırdığı olasılıklarla sonsuz bir ilham havuzu. Ayışığı Sonatı’nı çaldığını duyduğunda, Yoko Ono’dan akorları tersinden çalmasını isteyerek Because şarkısını ortaya çıkaran John Lennon gibi, orada asılı duran ihtimallerden birini uzanıp almak yeterli.

Jimmy Page ile ilgili hikayeler