Hani yükseklik korkunuz aşağı bakıp da çok yükseğe çıktığınızın bilincine varana dek nüksetmez ya, Sebastian Schipper’in Victoria&nbsp;filmini izlerken benzer bir baş dönmesi yaşamıştım. Filmin temposuna kapıldığım anda değil de filmin tamamının tek planda çekildiğinin bilincine varınca... Rope&nbsp;(1948, Alfred Hitchcock),&nbsp;Birdman&nbsp;(2014, Alejandro G. Iñárritu) ve 1917&nbsp;(2019, Sam Mendes) gibi “tamamı tek planmış gibi çekilmiş” filmler bir yana, gerçekten tamamı tek planda çekilmiş filmler de sinemanın süregelmiş meydan okumalarından biri. 2015 yapımı Victoria&nbsp;da ilk değil. Henüz izleme fırsatı bulamadığım Macbeth (1982, Béla Tarr) ve&nbsp;Russian Ark&nbsp;(2002, Alexander Sokurov); bu meydan okumayı kameralar ufalmadan ve filmler dijitalleşmeden (yani daha da zor şartlarda) gerçekleştirmeyi başarmış, merak ettiğim filmler. Öte yandan Victoria’nın popülerleştirdiği bu meydan okumaya doğru eğilimler Türkiye sinemasında da son yıllarda artmaya başlamış durumda: Ali Tansu Turhan’ın uzun metrajlı Diyalog&nbsp;filminin ortasındaki 32 dakikalık tek planın yanı sıra Sami Morhayim’in Susam&nbsp;ve Özgürcan Uzunyaşa’nın Cehennem Boş, Tüm Şeytanlar Burada adlı kısa filmlerinin son iki sene içinde karşımıza çıkması bunu kanıtlıyor. Prömiyeri 2022’deki 41. İstanbul Film Festivali’nde gerçekleşen, Soner Caner imzalı Mukavemet&nbsp;ise bu meydan okumayı Türkiye’de uzun metraja taşıyan ilk film oldu.&nbsp;İstanbul, Kurtuluş’ta bir apartmanın bodrum katında yaşayan, ilişkilerinin henüz başındaki genç sevgililer Ecem (Ece Çeşmioğlu Ölmez) ile Rahmi (Selahattin Paşalı); Ecem’in sorunlu eski sevgilisi Kazım kapılarına dayandıktan sonra Rahmi’nin kıskançlığının büyük bir öfkeye dönüşmesi sonucu kâbusa dönüşen bir gece geçiriyorlar. Çoğunlukla tek mekânda geçen 104 dakikalık film; tüm bu kâbusu sana tek planda aktarıyor, seni âdeta şiddetin ve cinayetin bir tanığı hâline getiriyor.İstanbul Film Festivali’ndeki prömiyerinden bir yıldan fazla süre sonra Mukavemet&nbsp;bugün, 21 Temmuz 2022’de MUBI kataloğuna ekleniyor. “Sanki film çekildikten sonra kendi kaderini kendi beliyormuş gibi geliyor bana, dijitalde açılması daha doğru oldu.” diyor yönetmen ve senarist Soner Caner. Etkilendiği filmler arasında Victoria’yı da sayıyor ve bu meydan okumaya kalkışma cesaretinin filmde anlatmak istediklerinden geldiğini söylüyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/6/5/1689918753559.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mukavemet | Kaynak: İKSVYönetmen-senarist Soner Caner ve oyuncular Ece Çeşmioğlu Ölmez ile Selahattin Paşalı, filmle ilgili sorularımızı yanıtladı:Mukavemet tek plan olmasının yanında bir tek mekân filmi. Lokasyon seçimi ve senaryo süreçleri iç içe mi işledi, çekimin yapılacağı mekân senaryoya ve koreografiye ne kadar etkili oldu?Soner Caner:&nbsp;Senaryo aşamasında tek plan olursa anlatmak istediğimi anlatırım diye düşündüm, tabii bu koşulun oluşması için yıllardır beraber çalıştığım arkadaşım görüntü yönetmeni Vedat Özdemir’le düşüncemi paylaştım. Sonraki süreçte her anı, her gelişimi onunla ilerlettik; aslında filmin pratiğe dönüşmesinin ortağı oldu. Mekân ve lokasyon için de senaryonun gerekliliklerini yerine getiren mekânlar seçtik.Çekimler sırasında baştan sona kaç tekrar aldınız ve biz kaçıncı tekrarı izledik?Yedi tane tek çektik, altıncı teki onayladık; yani yedi gün sürdü. Tabii öncesinde bir aydan fazla bir süre kamerasız ve kameralı provalar aldık.Bundan önce Barış Kaya’yla çektiğin Rauf bir büyüme hikâyesi, bir önceki filmin Gönül ise romantik bir film. Mukavemet’teki belirgin tür ve ton değişiminin nedeni toplumsal ya da kişisel bir karanlıktan mı yoksa sanatsal ve yaratıcı yelpazede farklı alanlara yönelme ihtiyacından mı kaynaklanıyor?Evet,&nbsp;Rauf ve Gönül gibi filmlerim ayrık durabilir. Mukavemet benim sinemaya bakışım ile ilgili. Ben ya hayal ettiğimi yazarım ya da şikâyet ettiğimi; Mukavemet biraz şikâyet ettiklerimle ilgili. Tabii kişisel bağlamda değil, toplumsal bağlamda bana yansıyandı. En temelinde erkek olmayı şikâyet etmek desek daha doğru olur.<img src="https://images.aposto.com/2023/6/5/1689918821493.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mukavemet | Kaynak: İKSVMukavemet’in bazı sahnelerini izlemek bile oldukça zorlayıcı. Bu zorlayıcı karakterleri canlandırırken bir de üzerine tek plan stresinin eklendiğini, üstelik yakın planlardan anladığım kadarıyla hareketli kameranın çok yakınınızda durduğunu tahmin ediyorum. Sete psikolojik olarak nasıl hazırlandınız ve bu süreçte nasıl işbirliği yaptınız?Ece Çeşmioğlu Ölmez:&nbsp;Kolay olmayacağını zaten biliyorduk. Hatta içinde bulunduğum en zor iş diyebilirim. Çok sıkı prova aldık. Durumların, anların üstüne çok konuştuk. Selahattin’le birlikte farklı doğaçlamalar yaparak karakterle empati kurmaya çalıştık. Soner durumla ilgili koşulları verdi biz de onun üzerine doğaçlamalar yaptık. O doğaçlamalar üzerinden de yavaş yavaş bütünü görmeye başladık.Selahattin Paşalı:&nbsp;Tek plan çılgınlığını denemek, kendimize meydan okumak ve içinde bulunduğumuz çağın ve toplumun insanda yarattığı hastalığı anlatmak üzerine eylemci bir ruh ile bu yola çıktık. Bu film oyuncu için mental ve fiziksel açıdan son derece zorlayıcı bir deneyim. Ben bunu kendime terapiye dönüştürmeye çalıştım. İçimde biriktirdiğim ne kadar öfke varsa Rahmi üzerinden atıp rahatlamaya, avantajıma döndürmeye çalıştım. Ece ile en başından itibaren tek planın üstünden kalkabileceğimize inandırdık birbirimizi ve psikolojik açıdan bu kadar zorlu bir deneyimin her anında destek olduk birbirimize. Polisler bizi dışarı çıkardığındaki sarılmamızı ve rahatlamamızı görmenizi isterdim.<div dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çekimler sırasında tek plan koreografisine ya da senaryoya bağlı kalmadığınız, doğaçlama yaptığınız ya da yapmak zorunda kaldığınız oldu mu?SP: Genel olarak plana sadık kaldık diyebilirim. Uzun bir prova sürecinden geçtik. Doğaçlamayı provalarda yaptık. Rejiyi kilitledikten ve görüntü yönetmenimizin dinlenme istasyonlarını belirledikten sonra emeğimizi riske atacak bir doğaçlamaya kalkışmadım. Sadece Ece’ye küçük süprizler yaptım. Çekimlerde tekrara düşmemek ve bilinmezliğin vereceği canlılık adına bize iyi geleceğini düşündük.EÇÖ:&nbsp;Her şeyi ince ince çalıştığımız için çok büyük bir şey olmadı. Tiyatro oyunu çıktığında her oyun tekrar tekrar oynarsınız ya aynı oyunu, biz de o kıvamdaydık provalar bittiğinde.<img src="https://images.aposto.com/2023/6/5/1689918841863.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mukavemet | Kaynak: İKSVEce, senaryoda Ecem karakterinin mağduriyetinin mi yoksa her şeye rağmen güçlü duruşunun mu öne çıktığını düşünüyorsun? Sen bu karakteri nasıl yorumladın?</div>EÇÖ: Ecem güçlü durmaya, durumla başa çıkmaya çalışıyor. Her iki karakter için de bir cinnet anı diyebiliriz yaşananlara. Ve öyle anlarda mantık çerçevesi içinde davranmak mümkün değildir. Davranışlarında mantık yok. Sadece hayatta kalma içgüdüsüyle davranıyor Ecem. Karakteri mağdur oynasaydım sadece acırdık belki. Ama şu güçlü olmaya çalışan hâliyle empati de kurabiliyoruz bence.Selahattin, oyuncu olarak senden beklenen izleyicinin işlenecek cinayetin ve Rahmi’nin içindeki psikopatın sinyallerini filmin başından itibaren alması mı yoksa bunun o an mı ortaya çıkmasıydı? Bu konuda nelere dikkat ettin?SP: Amacım pasif-agresif bir karakter yaratmaktı. Pasif bir insanın patlama anını ve bu anların içindeki “erkeklik hastalığını” kontrol edemeyen herkesin başına gelebileceğini göstermekti. Ecem’in baştaki tartışmadan sonra odaya giderken, ardından Rahmi’nin geleceğini bilerek “Öyle mi? Tamam. Gelme yanıma sakın” demesi aslında ilişki içindeki Rahmi’nin yerine ve karakterine dair bize ipuçları veriyor. Yine mandalina yerken Ecem’in yüzüne küfretmektense içime küfrettim ki karakterin öfkeyi bastırma şeklini göstermek ve an geldiğindeki patlamaya, dönüşümüne zemin hazırlamak istedim. O an geldikten sonra da pasif bir adamın nasıl canavara dönüştüğünü izliyoruz zaten.

Duende

Yönetmen ve oyuncuları ile Türkiye sinemasının tamamı tek planda çekilen ilk filmi Mukavemet'i konuştuk.

Tek planda şiddet: Mukavemet

<img src="https://images.aposto.com/2023/6/2/1689693949740.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Öneri programımız kapsamında bir arkadaşını bültenimize abone yapan herkese bir aylık MUBI üyeliği hediye ediyoruz. <a fr-original-style="" href="https://buhaftaneizlesem.substack.com/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bu bağlantıdan</a> abone olduğuna emin olduktan sonra arkadaşınızın bilgilerini flashland@outlook.com'a gönderin ve üyelik kazanın.20 Temmuz:&nbsp;Volkan Girgin’in 2020 tarihli kısası <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/don-t-talk-2020" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Konuşma</a>, 2 yaşında bir çocuğun gözünden dünyaya bakıyor.21 Temmuz: Yerli sinemamızın tamamı plan sekans çekilen ilk filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/the-resistance-2022" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mukavemet</a>, 41. İstanbul Film Festivali’nde prömiyer yapmıştı. Teknik anlamda heyecan yaratsa da içeriğiyle sinir bozan filmin kendisi kadar sert <a fr-original-style="" href="https://www.filmarasidergisi.com/mukavemet/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">eleştirisi burada.</a>22 Temmuz: Denis Villeneuve’ün <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/story-of-your-life" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Geliş / Arrival</a>’ı bir kez daha günün filmi.23 Temmuz:&nbsp;Fatih Akın’ın iki ergeni takip ettiği yol filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/goodbye-berlin" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Elveda Berlin / Tschick</a>, ortalama bir seyir sunuyor.24 Temmuz: <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/the-resistance-2022" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mukavemet</a>’in yönetmeni Soner Caner’in Barış Kaya’yla birlikte yönettiği <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/rauf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Rauf</a>, okulu bırakıp marangozhanede çalışmaya başlayan ve marangozun kızına âşık olan bir çocuğu anlatıyor. Henüz dokuz yaşındayken hayat gailesini, aşkı, ölümü, ayrılığı ve mücadeleyi tanıyan ancak bir türlü pembe rengi öğrenemeyen Rauf’un hikâyesini kaçırmayın. <a fr-original-style="" href="https://www.tersninja.com/rauf/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Eleştirisi burada.</a>25 Temmuz:&nbsp;Terry Gilliam’ın efsane filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/brazil" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Brazil</a>, günün filmi.26 Temmuz: Ömer Kavur filmografisinden haftanın filmi, 1991 tarihli hazine, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/the-secret-face" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gizli Yüz</a>. Zuhal Olcay, Fikret Kuşkan ve Sevda Ferdağ’ın başrolleri paylaştığı yapım Venedik’te Altın Aslan için yarışmış, Antalya ve Ankara’da ödüllendirilmişti.

Bu Hafta Ne İzlesem?

• 33. Ankara Film Festivali’nde Ulusal Uzun Film Yarışması’nda yer alacak filmler belli oldu. 3-11 Kasım tarihleri arasında gerçekleştirilecek festivalde İrfan Demirkol, Murat Tırpan ve Zeynep Ünal’ın ön jüriliğinde yapılan değerlendirme sonucu 12 film yarışacak. Ulusal Uzun Film Yarışması jüri üyeleri ise önümüzdeki günlerde açıklanacak.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ulusal Uzun Film Yarışması’nda Gizem Kızıl’ın Bana Karanlığını Anlat, Onur Ünlü’nün Bomboş, Ali Kemal Güven’in Çilingir Sofrası, Ziya Demirel’in Ela ile Hilmi ve Ali, Ümran Safter’in Kabahat, Selcen Ergun’un Kar ve Ayı, Maryna Er Gorbach’ın Klondike, Özcan Alper’in Karanlık Gece, Emin Alper’in Kurak Günler, İsmet Kurtuluş ve Kaan Arıcı’nın LCV (Lütfen Cevap Veriniz), Soner Caner’in Mukavemet ve Çiğdem Sezgin’in Suna filmleri yarışacak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festival Ödül Töreni: Festivalin en iyileri, ödüllerini 11 Kasım’da CerModern’de gerçekleşecek törende alacak.</li></ul>

Aposto Gündem

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/onu-izledim-ben" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Onu izledim ben.</a>, Emre Eminoğlu'nun "Siz de izleyin" dedikleri üzerine yazılan kişisel bir sinema yayını.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">41. İstanbul Film FestivaliPandeminin gerektirdiği iki yıllık aranın ardından, alıştığım İstanbul Film Festivali şehrin sokaklarına, sinema salonlarına, fuayelere, kafelere geri döndü. Bir yandan beşinci kez festival ekibine dahil olup yoğun bir tempoda çalıştım, bir yandan salondan salona koşarak 26 uzun metrajlı, 16 kısa metrajlı film izledim, bir yandan festival partilerinde kendimi dağıttım.Altın Lale'yi festivalin Uluslararası Yarışma'sında bir türlü barışamadığım&nbsp;Gaspar Noé'nin bu nedenle izlemediğim filmi&nbsp;Vortex, Ulusal Yarışma'sında ise Berlin'de izleyip pek beğenemediğim&nbsp;Klondike aldı. Antalya'da izlediklerim dışında, Ulusal Yarışma'da yeni bir film izleme fırsatım olmadı -&nbsp;Çilingir Sofrası, Ela ile Hilmi ve Ali, Mukavemet'i merakla listeme ekledim.&nbsp;Festivalin benim için en iyileri olan&nbsp;Hit the Road&nbsp;ve&nbsp;After Yang&nbsp;ile ilgili yorumlarımı bültenin farklı bölümlerinde bulacaksınız. Festival sırasında izlediğim filmlerle ilgili yorumlarımı çok disiplinli bir şekilde paylaşamadım. Özellikle beğendiğim (★★★½ ve üzeri) filmlerle ilgili bir şeyler gevelemeye muhtemelen Letterboxd ve Twitter dolaylarında bu hafta da aklıma estikçe devam edeceğim. Ama burada da birkaç nota yer vermek isterim:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festivalde izlediğim ilk film, Sundance'ten ödülle dönen Utama, erkeklik, muhafazakarlık ve yaşlılığın getirdiği toksik inat ve anlamsız gururun nasıl bir yere sürüklediğini gösteriyor. Filmin fonundaki kuraklığın muhtemel kaynağı iklim krizinin de nedeni tam öyle bir grup muhafazakar, yaşlı erkeğin kararlarıyla alakalı değil mi zaten?</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1651921921548.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Lost Illusions<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Lost Illusions'ta Balzac’ın yıllar öncesinde yazdığı, alkışların da yuhalamaların da parayla satın alınabildiği bir kabusu betimleyen satırlar, Frankofon sinemanın en güzel erkekleriyle günümüz diline ve biçimine şaşırtıcı derecede uyan ve sürpriz şekilde sıkıcı olmayan bir uyarlamaya dönüşüyor. Bir zamanlar mürekkebe ve matbuya bağlı bir itibar alışverişi olan gazetecilik, ticaret, şöhret ve sosyete dörtgeni, bugün dijital bir kabusa dönüşmüş durumda belki de. Hepimizin itibarı ve sanal varlığı, bir sosyal medya linçine ya da ifşasına bağlı değil mi?</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Mayınlı Bölge: Folk Horror bölümündeki Tumbbad,&nbsp;birçok yönden&nbsp;Jallikattu’yu anımsattı. İnsan doğasındaki açgözlülük, hırs, doyumsuzluk üzerine muhteşem bir altın-yumurtlayan-tavuk ilhamlı korku hikayesi. - biraz da gluten intoleransı üzerine…</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1651921962392.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.39" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Atlantide<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Genç Ustalar'daki Atlantide, “kayıp gençliğin” kendi kendine kaybolmadığını gösteren filmlerden ve bunu belgesel sinemaya göz kırpan bir gözlemcilikle, çatışma anlarındansa sonuçlarını gösteren bir minimalizmle yapıyor. Umudu, kaçış ihtimalini öldüren, yok eden engellerin bir metaforuna dönüşüyor. Son sürat ilerleyen temposu, muazzam görüntüleri, trap müziği ve arzuyla acıma arasında gidip gelen tuhaf hisler uyandıran genç bedenleriyle, günümüz gençliğini özetleyen en iyi filmlerden. Bana yer yer Sofia Exarchou’nun Park’ını anımsattı. Filmin zirvesiyse, yeryüzünde en sevdiğim yerlerden, dünyanın en çok turist çeken, en büyülü şehirlerinden birini korkunç bir kabusa, yüzyıllar öncesine ait o güzel kenti sanki bir gelecek distopyasına yerleştiren, adeta bir villain’a dönüştüren görkemli final sahnesi.</li></ul><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://apos.to/n/onu-izledim-ben" rel="noreferrer" style="background-color: transparent; color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Abone ol</a>

Editörün Seçkisi

Pandeminin gerektirdiği iki yıllık aranın ardından, alıştığım İstanbul Film Festivali şehrin sokaklarına, sinema salonlarına, fuayelere, kafelere geri döndü. Bir yandan beşinci kez festival ekibine dahil olup yoğun bir tempoda çalıştım, bir yandan salondan salona koşarak 26 uzun metrajlı, 16 kısa metrajlı film izledim, bir yandan festival partilerinde kendimi dağıttım.Altın Lale'yi festivalin Uluslararası Yarışma'sında bir türlü barışamadığım Gaspar Noé'nin bu nedenle izlemediğim filmi Vortex, Ulusal Yarışma'sında ise Berlin'de izleyip pek beğenemediğim Klondike aldı. Antalya'da izlediklerim dışında, Ulusal Yarışma'da yeni bir film izleme fırsatım olmadı - Çilingir Sofrası, Ela ile Hilmi ve Ali, Mukavemet'i merakla listeme ekledim.&nbsp;Festivalin benim için en iyileri olan Hit the Road&nbsp;ve After Yang&nbsp;ile ilgili yorumlarımı bültenin farklı bölümlerinde bulacaksınız. Festival sırasında izlediğim filmlerle ilgili yorumlarımı çok disiplinli bir şekilde paylaşamadım. Özellikle beğendiğim (★★★½ ve üzeri) filmlerle ilgili bir şeyler gevelemeye muhtemelen Letterboxd ve Twitter dolaylarında bu hafta da aklıma estikçe devam edeceğim. Ama burada da birkaç nota yer vermek isterim:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festivalde izlediğim ilk film, Sundance'ten ödülle dönen Utama, erkeklik, muhafazakarlık ve yaşlılığın getirdiği toksik inat ve anlamsız gururun nasıl bir yere sürüklediğini gösteriyor. Filmin fonundaki kuraklığın muhtemel kaynağı iklim krizinin de nedeni tam öyle bir grup muhafazakar, yaşlı erkeğin kararlarıyla alakalı değil mi zaten?</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/3/6/1651323720845.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Lost Illusions<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Lost Illusions'ta Balzac’ın yıllar öncesinde yazdığı, alkışların da yuhalamaların da parayla satın alınabildiği bir kabusu betimleyen satırlar, Frankofon sinemanın en güzel erkekleriyle günümüz diline ve biçimine şaşırtıcı derecede uyan ve sürpriz şekilde sıkıcı olmayan bir uyarlamaya dönüşüyor. Bir zamanlar mürekkebe ve matbuya bağlı bir itibar alışverişi olan gazetecilik, ticaret, şöhret ve sosyete dörtgeni, bugün dijital bir kabusa dönüşmüş durumda belki de. Hepimizin itibarı ve sanal varlığı, bir sosyal medya linçine ya da ifşasına bağlı değil mi?</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Mayınlı Bölge: Folk Horror bölümündeki Tumbbad,&nbsp;birçok yönden&nbsp;Jallikattu’yu anımsattı. İnsan doğasındaki açgözlülük, hırs, doyumsuzluk üzerine muhteşem bir altın-yumurtlayan-tavuk ilhamlı korku hikayesi. - biraz da gluten intoleransı&nbsp;üzerine…</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/3/6/1651323705347.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Atlantide<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Genç Ustalar'daki Atlantide, “kayıp gençliğin” kendi kendine kaybolmadığını gösteren filmlerden ve bunu belgesel sinemaya göz kırpan bir gözlemcilikle, çatışma anlarındansa sonuçlarını gösteren bir minimalizmle yapıyor. Umudu, kaçış ihtimalini öldüren, yok eden engellerin bir metaforuna dönüşüyor. Son sürat ilerleyen temposu, muazzam görüntüleri, trap müziği ve arzuyla acıma arasında gidip gelen tuhaf hisler uyandıran genç bedenleriyle, günümüz gençliğini özetleyen en iyi filmlerden. Bana yer yer Sofia Exarchou’nun Park’ını anımsattı. Filmin zirvesiyse, yeryüzünde en sevdiğim yerlerden, dünyanın en çok turist çeken, en büyülü şehirlerinden birini korkunç bir kabusa, yüzyıllar öncesine ait o güzel kenti sanki bir gelecek distopyasına yerleştiren, adeta bir villain’a dönüştüren görkemli final sahnesi.</li></ul>

Mukavemet ile ilgili hikayeler