• Avusturya, Fransa, Kanada ve Norveç ortak açıklama yaptı: Bu ülkeler, İsrail'in Gazze'de geniş çaplı askeri operasyon kararının reddedildiği ortak açıklamaya katıldıklarını bildirdi.<ul><li>Ortak açıklama, Avustralya, Almanya, İtalya, Yeni Zelanda ve İngiltere tarafından yapıldı ve bu kararın uluslararası insancıl hukukun ihlal edilmesi riski taşıdığı vurgulandı.</li><li>Avusturya, Fransa, Kanada ve Norveç, bu açıklamaya dahil olarak uluslararası toplumda daha geniş bir destek sağladı.</li><li>Açıklamanın içeriği, Gazze'deki insani durumu ve uluslararası hukukun korunmasını öncelikli hedef olarak belirledi.</li></ul>

Canlı Gündem

31 Mayıs'ta başlayan ve dünyanın muhtelif yerlerinden 64 filmi sinemaseverlerle buluşturan 26. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali 7 Haziran’da sona erdi. Kadın emeğini görünür kılmak ve film sektöründeki kadınların iletişim ağını güçlendirmek için yola çıkan festivalin açılış gecesinde Tilbe Saran’a Onur Ödülü, Asiye Dinçsoy, Belmin Söylemez ve Selda Taşkın’a Başarı Ödülleri, Öyküsu Özyürek’e ise Genç Cadı Ödülü takdim edilmişti. Kapanış gecesinde gerçekleşen ödül töreninde Ayla Kanbur, Hélène Robert ve Piotr Czerkawski’den oluşan FIPRESCI jürisinin kararı belli oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1686327814624.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Festivalin açılış gecesi | Fotoğraf: 26. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Festivalin açılış gecesi | Fotoğraf: 26. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri FestivaliCannes, Berlin, Rotterdam gibi prestijli festivallere jüri gönderen FIPRESCI jürisine sahip ilk kadın filmleri festivali olma özelliği taşıyan Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali’de FIPRESCI Ödülü için 8 film yarışıyordu.Şili’den 1976 (yön. Manuela Martelli, 2022), Türkiye’den Düet (yön. Ekin İlbağ &amp; İdil Akkuş, 2022), Norveç'ten Güneş Tutulması&nbsp;(yön. Nataša Urban, 2022), Danimarka’dan Apolonia, Apolonia (yön. Lea Glob, 2022), Litvanya’dan Yavaş (yön. Marija Kavtaradze, 2023), Meksika'dan Totem (yön. Lila Avilés, 2023), İsveç’ten Ölü Bir Arkadaşı Kurtarmak (yön. Marusya Syroechkovskaya, 2022) ve Arjantin’den Denizanasının Yüzü (yön. Melisa Liebenthal, 2022) filmlerinin yarıştığı Her Biri Ayrı Renk kategorisinde ödüle uzanan film; Lila Avilés imzalı Totem oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1686327873417.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Totem (yön. Lila Avilés, 2023)" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Totem (yön. Lila Avilés, 2023)Avilés, ödül konuşmasında “Bütün festival ekibine ve herkese çok teşekkür ederim. Ankara’da harika günler geçirdim. Çok mutluyum. Bu tip inisiyatiflerin güçlü bir şekilde devam etmesi çok önemli. Sinema bir birliktelik meselesi ve salonlara geri dönmek çok güzel” ifadelerini kullandı.• Editörden: Dilara H. Kaya’nın festival direktörü Nil Kural ile 26. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali üzerine yaptığı röportaja <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/26-yilinda-ucan-supurge-daha-fazlasi-daha-azi-degil" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Duende</a>’den ulaşabilirsiniz.

Aposto Gündem

FIPRESCI jürisinin kararı Lila Avilés imzalı Totem'den yana oldu.

26. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali'nde ödül Totem'in

Kuzey yazının en garip kısmı, saat kavramının kaybı. Hava neredeyse hep aydınlık olduğu için gece 23.30'la sabah 6 arasından çok büyük bir fark olmuyor. Aydınlıkta yatıp aydınlıkta kalkmak insanı sersemleştiriyor bir noktadan sonra. “Eeee gündüz yattık gündüz kalktık, bu nasıl iş arkadaş?” dedirtiyor. Böyle bir Norveç sabahında otelde uyanıp ilk iş saatime bakıyorum. Normalde kalkmam gerekenden daha erken uyanmışım.&nbsp;Zorlayarak “Hadi biraz daha uyu,” diyorum kendime. Zaten karanlığa güdümlü uykuyu gece kaçırıyorum, niyetim bari gündüz yakalamak. Arada dalınan tilki uykularıyla normal bir kalkış saatine varıyorum. Kahvaltı ederken gözüm balık bölümüne takılıyor. Yemek, kültür, coğrafya ilişkisi üzerine bir kitap yazdıracak bir manzara var karşımda. Tüplü havyarlar, çeşitli kavanozlarda farklı baharatlarla marine edilmiş balıklar, somon füme ve balık yağı açık büfe kahvaltının en güzel yerinde arzıendam ediyorlar. Gülümsüyorum.&nbsp;Dünyanın farklı yerlerinde farklı otellerdeki kahvaltıları düşünüyorum:&nbsp;Güney Amerika’da empanada, bazen tapioca; Güneydoğu Asya’da et veya tavuk sulu erişteli bir çorba; Japonya’da tuzlu balık, turşu… "Yemek güzel şey, okuyabilene çok şey anlatıyor,"&nbsp;diye geçiriyorum içimden.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655234925791.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🗻 Preikestolen<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Stavanger’e geliş nedeni: Preikestolen</h2>Hızlı bir kahvaltı sonrası yola düşüyoruz. Direksiyonda Uğur var. Navigasyona Norveç’in petrol kenti Stavanger’e geliş nedenimizi yazıyoruz: Preikestolen. 1 saatten az bir yol var önümüzde. Fazla medeni ülkede araba kullanmak, gergin bir süreç. Bizim gibi kaotik trafikten gelen insanlar için "Hata yapmamalıyım," baskısı oluşturuyor.&nbsp;Bir yola çıkacaksak defalarca sağa sola bakıyoruz; 90 yaşında gibi araba kullanıyoruz; boş da olsa her yaya geçidinde son dakika biri geçer ihtimaliyle duracak kadar yavaşlıyoruz. Sonra da bu hâlimize bakıp gülüyoruz. "Trafikte medeniyet zehirlenmesi" teşhisi koyuyoruz kendimize. Şehirden ayrılırken bir tünele giriyoruz. Bu Norveç yolları için çok sıradan bir durum.&nbsp;Tünelli yollar:&nbsp;Batı kıyısı tamamen girintili çıkıntılı ülkede fiyortlar sayesinde yolculuklara bolca tünel, köprü veya feribot eşlik ediyor. Ancak bu tünelin özelliği, bitmek bilmemesi. Önce yokuş aşağı inmeye başlıyoruz. Ortamdan dolayı uykumuz geliyor. Saçma şakalarla birbirimizi uyanık tutmaya çalışıyoruz. Bir noktadan sonra ışıklar değişiyor. Yokuş yukarı çıkmaya başlıyoruz. Yaklaşık 20 dakika sonunda bu eğlencesiz yolculuk sona eriyor. İnternetten kontrol edince dünyanın en uzun ve en derin su altı karayolu tünelinden geçtiğimi öğreniyorum. Yolun getirdiği iç sıkıntısı dünyanın bir başka “en”ini görmekten dolayı hafifliyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655234998406.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">✳️ Preikestolen'den aşağıya bakış<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yolun geri kalanı: Tünelden sonra evler azalıyor ve yol, orman içinde devam ediyor. Navigasyonun son noktası olan otoparka arabayı park ederken çevremizdeki karavanlar dikkat çekiyor. Sanki Avrupa kıtasının tüm karavancı yaşlılarını Norveç’te toplanmışlar. Eskisinden en yenisine, çeşit çeşit boy boy karavanlar var. Çantamıza yiyecek bir şeyler koyup yürümeye başlıyoruz. Sabah tembelliği işe yaramış görünüyor; patikanın kalabalıklığı görece azalmış. Norveç’in en turistik ziyaret noktalarından Preikestolen’e doğru yürüyen insanlara ekleniyoruz. Hafif bir eğimle orman içinden ilerliyoruz. Sağlı sollu akan sularda termosları dolduruyoruz. Ülke o kadar temiz, doğa o kadar saf ki suyu içerken “Acaba kirli midir? Motoru bozar mıyım?” gibi hislere hiç kapılmıyor insan. Yürüyüşün başında sağımızda bir göl görüyoruz. Biz dönüp izlerken kimse, özellikle Norveçliler, ilgilenmeden yanımızdan yürüyerek geçiyor. "Nasıl bir doğaya doymuşluktur," diye düşünüyorum.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Preikestolen'e doğru: nükseden yükseklik korkusu</h2>Yürüyüşe devam ediyoruz. Dün alanlarda hızlanıp bayırlarda söyleniyoruz. Yer yer kaya çıkışları var. Burada trafik sıkışıyor. İnsan konvoyu olarak Preikestolen’e ulaşmaya çalışıyoruz. Bir saati aşkın bir yürüyüşün sonunda fiyordun üst kısmına çıkıyoruz. Uzaktan bile manzara oldukça görkemli. Ancak daha yolumuz bitmedi.&nbsp;Orman bitiyor ve kayalar üstünden istediğimiz noktaya doğru yol alıyoruz. İnsanların bir kısmı dönüş yolunda: kibarca selamlaşarak yola devam ediyoruz. Kısa süre sonra fiyordun kenarına geliyoruz. Uzaktan Preikestolen görünüyor. Ancak bir balkon gibi 600 metrelik fiyort üzerinde uzanan bu kayaya çıkmak için geçilmesi gereken ince ve kenarı uçurum kısa bir yolumuz var.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655235193656.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🥾 Yükseklik korkusuna sebep<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Benim benliğimin içine ittiğim yükseklik korkum, yineden devreye giriyor. Ancak bu sefer kendisine yenilmek istemiyorum. Kendimi zorlayarak uçurumun kenarına kadar yürüyorum. Güvenli bir mesafe bırakıp aşağı bakıyorum. Sadece intihara niyetli birini mutlu edecek bir manzara var. Ellerim titriyor ancak bir yandan her şeyin bu kadar kenarında olmanın getirdiği garip bir hazzı yaşıyorum.&nbsp;Uçurum kenarından yürüyerek Preikestolen’e varıyoruz. En köşede fotoğraf çektirmek isteyenlerin oluşturduğu sıraya giriyorum. Önümde 3-5 kişi hızlıca eriyor. Önce ürkek adımlarla ilerliyorum. Aşağı bakıyorum.&nbsp;Daha sonra çantamı bırakıp oturuyorum. Popomun üstünde ilerleyerek köşeye geliyorum. Ayaklarımı sarkıtıp altımda uzanan dev manzarayı izlemeye başlıyorum. Tabanlarımdan denize kadar olan yüzlerce metrelik mesafe artık gerginlikten ziyade keyfe dönüşüyor. İnsan risk aldığı kadar mutlu oluyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655235037692.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🕊 1001 milletten gelenler<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Martı olmak:&nbsp;Dev kayanın bir o köşesi bir bu köşesi derken yemek vakti geliyor. Dev kayanın uzandığı dağla arasında oluşan dev çatlağa oturuyoruz. 1001 milletten bu manzara için gelenleri izleyerek bir şeyler atıştırıyoruz. O esnada Ferhan Şensoy’un bir şiiri aklıma geliyor. Tüm korkularıma rağmen martı olmayı seviyorum:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Ben binerim gemiye, Biletçiden habersiz. Ben yolculuk ustasıyım, Her geminin tayfasıyım, Benim dünyam kuş bakışı, Ben geminin martısıyım.</blockquote>— Ferhan Şensoy

Norve ile ilgili hikayeler