Toroslar, Olympos ve çevre liman kentleri Likya Yolu’nun uzantısı, unutulmaz &nbsp;korsan saldırılarının kurbanı, verdiği her mücadeleye karşın olimpiyat ışığının yandığı ilk bölge... Tanrıların kucağı!Makus talihin tarihe gebe olduğu sıcak günlerden birinde Ephyra Krallığı’nın düzenlediği bir av partisindeyiz. 1000 yıllık ağaçların keskin kokusuyla 20 belki de 30 kişilik toplulukta sıcağın verdiği gevşemeyle günü geçirip tanrıların şiddetinden uzak olmanın verdiği rahatlıkla sohbet ediyoruz. Toplulukta Ephyra Kralı ve onun oğulları Hipponoes ve Belleros da var. Keyiflerine diyecek yok, yavaştan dönme vaktinin geldiğini düşünüyorlardır belki de... Hipponoes bu partide hayli başarılı, kahkahaları hep daha yüksek, heyecanı hep dorukta. Biraz ileride sık çalıların arkasından gelen sese kulak kabartıyor. Yanındayız, seninle birlikte. Bize işaret ediyor ve “Şşş”. Elimizdekileri indirip dikkatle onu seyre geçiyoruz, bu seferkinin büyüklüğü için iddiaya giriyoruz seninle ama ses etmeden.&nbsp;Hipponoes bir dizini yere koyup okun yayını çekiyor burnuna. Bugün neredeyse hiç kaçırdığı olmadı, iyi gününde. Hışırtı tekrar geliyor ve çalıların kıpırtısını görüyorsun. Hayvanın arkası dönük görmüyor bizi, "bu iş kolay olacak" diye fısıldıyorum sana, meraklı gözlerini çalılardan almadan kolumu tutup “Şşş” diye cevap veriyorsun. Bazen talih elinizden kayıp hızla bir yüreğe takılır. Okun rüzgarı ikiye bölen sesi tüm ormanın ruhuna darbe vururcasına saplanıyor işte o yüreğe. Garip bir ıkınma sesi duyuyoruz ve av devriliyor. Yalnız bir terslik olduğu kesin, daha önce hiç duymadığımız bir sesle yıkılan ava doğru seğirtiyoruz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-15T17:41:32.657Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Çalılara yaklaştığımızda gördüğümüz manzara kanımızın donmasına sebep. Hipponoes sık ve dikenli otların arasından çıkarıyor avını, dehşetle bakakalıyoruz. Hipponoes dizlerinin üstünde, sürünerek geri çekilmek zorunda kalıyor, biz yaklaşamadık bile. "Kimin işi bu?" diyorum sesim kesilmiş, cevap vermiyorsun. Belki de tanrıların konuyla hiç ilgisi yoktur. Şansa da tesadüfe de pek karışmaz onlar. Serin bir rüzgar kara bulutları peşinde getirirken Belleros’un son nefesi göklere karışıyor, görüyoruz.Çatlayan sesinle yardım çağırıyorsun herkes toplanıyor, Kral Glaukos kafasını ağır ağır çeviriyor ve oğullarının acısını o an hissediyor en derinlerde. Belleros’u yaşatmaya çalışmanın alemi yok, Hipponoes’in oku çoktan aldı onun nefesini, çare yok, dönüş yok.

Line

Derin bir sessizlik...

Hipponoes'un makus talihi 

Günler birbirini kovalıyor. Ephyra Krallığı kara yasla çevrili, Kral Glaukos odasından çıkmamaya ant içmiş kimseyle konuşmuyor. Herkes kahırlarda. Dostumuz Hipponoes mutsuzluğun pençesinde, ona Bellerophontes (Belloros’u Yiyen) demeye başladı herkes, bir sen bir ben varız demeyen, bazen bizim de ağzımızdan kaçmıyor değil! Olympos ise Akdeniz’in en güzel yerinde, kıyısında dans eden nymphleriyle yaşamına devam ediyor. Bellerophontes’in (asıl adıyla Hipponoes) de ağzını bıçak açmıyor artık.&nbsp;Bir gece şehri terk edecekken yakalıyoruz onu. Ephyra’nın tadı yok, koyuluyoruz dostumuzun yanına, zaman bizi Toroslar’ın sık çalılıklarında ve liman kentlerinde kovalarken kaderine razı olmuş herkes. Hipponoes acı ününü koluna takmış, bazı yerlerde kırmızı bazı yerlerde sarıya çalan topraklarda sürüklüyoruz ayaklarımızı. Dağların çevrelediği Olympos koyunda nymphlerin &nbsp;eğlencesini seyrediyor geceleri de göktekilerin savaşına tanıklık ediyoruz. Kayan yıldızlar tanrıların öfkesinden mi yoksa kutlamalardan mı diye iddiaya tutuşuyoruz seninle her gece, kazananı hangimiz bilemiyoruz...Bir baharı daha geride bıraktık. Tiryns şehrindeyiz. Bir süre kalacağız, soluk almak, başka insanlar tanımak güzel, içimiz rahat Hipponoes biraz daha iyi. Mevsimler yuvarlanırken Tiryns Kraliçe’sinin Hipponoes’e yaklaşmaya çalıştığını hissettiğimi söylüyorum sana. Ateşin başında yemeklerimizi yerken başını kaldırmadan onaylıyorsun. “Sen de fark ettin değil mi?” Diyorum. “Bu iyiye işaret değil” diyorsun.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-15T17:44:37.481Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Likya Yolu - Deep Nature" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hipponoes yine kederlere boğulmuş, yanına süzülüyor derdini soruyoruz. Kraliçe çoktan açılmış ve Hipponoes onu kentine kabul eden krala bunu yapamayacağını söylemiş bile. “Gitmemiz gerekecek galiba” diyor. Çok zaman geçmeden haberi alıyoruz. Kraliçe Hipponoes’in kendine aşık olduğunu söylemiş Kral'a. Biraz şaşkınlık biraz hüzün çöküyor yine üstümüze. Kavurucu sıcağa gebe bir günün sabahında Kral Hipponoes’u yanına çağırıyor. İçine ne yazdığını bilmediğimiz bir mektup tutuşturuyor eline ve bir an önce Lykia Kralı Lobates’e götürmesini söylüyor.Kolunun altında şanssız talihi Hipponoes önde biz arkada aşıyoruz yine Akdeniz'in tuzuna dökülen dereleri. Lobates bizi sevgiyle karşılıyor, tüm krallar Hipponoes'u sever zaten. Onu sevmeyen talihi! Dokuz gün geçmişken Lobates &nbsp;mektubu istiyor. Mektubun içinde Hipponoes’un Kraliçe’ye aşık olduğu ve öldürülmesi gerektiği yazıyor.

Yeşil-mavi Akdeniz çağırır ormanın derinlerine.

Günler birbirini kovalar...

Lobotes ile birlikte biz de anlıyoruz kaderimizi. 10. Günümüz acılara açmış elini, Hipponoes ile birlikte sonumuzu bekliyoruz. Senin ya da Hipponoes’un ne hissettiğini anlayamıyorum ama benim duygularım karışık, bunca yıl sürgünden sonra belki de diyorum olması gereken buymuş.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(19, 112, 118); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(19, 112, 118); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Duygularını anlatmak istersen eski dostum, geri bildirimle bana yazabilirsin. Öğrenmeyi çok isterim.</blockquote>Sonumuz belli eski dostum, bilmem hatırlar mısın Yolumuz Olympos’tan geçecek. Liman kentlerini içimiz coşkuyla aşacağız ve ulaşacağız Likia’nın dehşeti Chimera Ejderhası’na. Tüm kıyının tüylerini ürperten o garip ejderhanın öfkesinden kim kurtulmuş ki! O koca aslan kafası, sanki karakterine zıt keçi vücudu ve sürekli titreyen yılan kuyruğuyla insanı dehşete düşüren bu yaratığın alevleri sadece Likia’ya değil tüm dünyaya korku salıyor.Her zamanki gibi Hipponus bizden daha cesur ve yetenekli. Belki diye düşünüyoruz ikimizde içten içe ama ne krallara, savaşçılara, prenslere mezar olmuş Torosların eteği... Bizi bağışlar mı?Yol çok uzun değil. Kentleri dolaşmak belki de sonumuza biraz daha zaman tanımak istiyoruz. Yolumuzu Torosların göğsünde parıldayan yıldız Olympos’tan geçiriyor, elimizde meşalelerle eteklerinden tırmanışa geçiyoruz. Oraya gece gitmek belki de istediğimiz bir şey değil ama devam ediyoruz, yol 45 dakika 1 saat. Sabahın sıcağı geride kalmış, serin rüzgar çevremizde. Yaklaştıkça yüreğimizde en büyük korkularımız canlanıyor. Mağaraya birkaç adım uzaktayız şu an. Hipponus "Veda vakti" diyor. Üçümüz de biliyorduk bu savaşın tek kahramanı olacağını. Onu yalnız bırakmak içimizden gelmese de bu görev onun. Biz sadece izleyeceğiz ve gerekirse onu kurtarmak adına siper edeceğiz alevlere göğsümüzü.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-15T17:46:40.287Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Canavar dehşetle kükrerken Hipponus'un son bir isteği var tanrılardan. Makus talihini değiştirmek ve içindeki koru söndürmek için bu şart. Tanrıların karşılığı çok geçmeden geliyor. Üçümüzün de gözleri parlıyor çünkü bu bir şans. O mucizevi kanatlarıyla Pegasus iniyor göklerden. Pegasus'un sırtına atlıyor Hipponus ve yükseliyorlar göğe. Bitmek bilmeyen, çok kanlı bir savaş izliyoruz seninle. Bazen ümitleniyor bazen kahırlara gömülüyoruz. Hipponus'un öldürücü darbesiyse en beklemediğimiz anda geliyor. İşte o an yerin altına gömülen ejderhanın hiç sönmeyecek nefesi aydınlatıyor geceyi...Ve o gün bugündür yanıyor olimpiyat ışığı!Sevgili dostum, bugün bir efsaneyle kesişti yollarımız. Antalya'daki Toroslar'ın eteklerinden yayılan Chimera Efsanesi. Olimpos'a ortalama 5 km. uzaklıkta yürüyerek ulaşabileceğin bu kayalıklar binlerce yıldır sönmeyen alevlerin gizeminde. Hikayesini çok sevdiğim Yanartaş Kayalıkları, ejderhanın sönmeyen nefesi değil aslında metan gazından yanıyor. Fakat ben birlikte geçirdiğimiz yolculuğun hatırına bu hikayeyi seçeceğim. Çıralı'daki bu kayalıklara Olimpos'tan (Olympos) yürüyerek ulaşabilirsin. O muhteşem kalıntıları, yeşil-mavi denizi, buz gibi derenin sularını geçerek... İstediğin her vakit görebilirsin gecesi de gündüzü de ayrı güzel bu ateşi sönmeyen kayalıkların.&nbsp;Olimpos mu? O da başka bir yolun hikayesi... Bir sonraki yolculukta görüşmek üzere, hoşça kal!&nbsp;*Unutmadan! Varsa Line "mutlaka işlemeli" dediğin bir mekan, yol, efsane, rota geri bildirim yaparsan çok mutlu edersin. Belki kesişir yollarımız...

Olympos ile ilgili hikayeler