Nedir?&nbsp;1980'lerde New York'ta çalışan Peter Hujar, David Wojnarowicz ve Darrel Ellis’in de yer aldığı 70'ten fazla sanatçıyı inceleyen büyük bir grup sergisi olan&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.candicemadey.com/gallery/all/luxe-calm-volupt" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Luxe, Calme, Volupté</a>'de gezinirken kundaklama, yoksulluk ve benign neglect&nbsp;(iyi huylu ihmal) ile boğuşan bir şehrin yeniden doğuşunu konu alan dönem sergisi. Hemen hemen herkesin New York'ta yaşamayı ve çalışmayı göze alabildiği bir dönemde sanatçılar şehri; zevk, yaratıcılık, kendini ve toplumu keşfetme, birliktelik ve kültürel gelişim bir oyun alanına dönüştürüyor.Nerede?&nbsp;ABD, New York, Candice MadeyNe zamana kadar ziyaret edilebilir?&nbsp;11 AğustosNeden önemli? Küratörlüğünü fotoğrafçı Allen Frame ve Bronx Sanat Müzesi'nin baş küratörü Antonio Sergio Bessa'nın üstlendiği sergi, Güney Bronx'undan gelen queer bir erkek olarak hayatını ve mirasını büyük ölçüde göz ardı eden sanatçı Darrel Ellis'in dünyasını anlatıyor.Meraklısına:&nbsp;Müzedeki büyük sergi Darrel Ellis: Regeneration’a paralel olarak düzenleniyor. Bessa'nın eş küratörlüğünü de üstlendiği Luxe, Calme, Volupté, Aids'in en yoğun olduğu dönemde New York sanat ortamının ırklar üstü LGBTQ kültürünün açık ve gururlu bir kutlamasına dönüşmesine yardımcı olan Peter Hujar, Antonio Lopez, Jimmy DeSana, Philip-Lorca Dicorcia, David Wojnarowicz, Mariette Pathy Allen ve Martin Wong gibi sanatçıların çalışmalarını bir araya getiriyor.Ne olmuştu?&nbsp;Yıl 1981'di ve New York sanat ortamı, yeni nesil sanatçılar, fotoğrafçılar, film yapımcıları, sanatçılar ve müzisyenler yetiştikçe ısınıyordu. Ardında terk edilmiş binalar ve boş arsalar bırakan on yıllık bir benign neglect döneminden sonra, şehir nihayet toparlanmaya başlıyordu. 1980'lerde Keith Haring, Jean-Michel Basquiat ve Robert Mapplethorpe gibi sanatçılar Andy Warhol'un izinden giderek şöhrete ulaştılar ve sanatçının ünlü olduğu yeni bir dönemi başlattılar. Aynı zamanda, Amerika, Avrupa ve Japonya merkezli koleksiyoncuların Batı sanatının başyapıtlarını daha önce görülmemiş meblağlara satın almasıyla sanat piyasası da yükselişe geçti. Bu süreçte Edward Brezinski gibi daha az başarılı sanatçılar büyük ölçüde bilinmezliğe gömülüyor fakat Luxe, Calme, Volupté görünenin arkasındaki sanatçıları tekrar ziyaretçiyle buluşuyor. Serginin küratörü Frame’e göre de: "Sergide, sokağın cesur mücadeleleri ile bu tür bir aşırı zenginliği deneyimleme arzusu arasında bir yan yana geliş var; zamanın güzelliği ve yıkımının sert zıtlığı."<a fr-original-style="" href="https://bronxmuseum.org/exhibition/darrel-ellis-regeneration-2/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Darrel Ellis: Regeneration</a>&nbsp;ne zamana kadar ziyaret edilebilir?&nbsp;10 Eylül 2023 tarihine kadar New York'taki Bronx Sanat Müzesi'nde sergileniyor.

Aposto Seyahat

1980'lerde New York'ta çalışan 70'in üzerinde sanatçı şimdi şehirle yeniden buluşuyor.

1980'lerin New York’u tekrar şehirde

<img src="https://images.aposto.com/2022/11/0/1671964632055.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Patti Smith | Fotoğraf: Robert Mapplethorpe&nbsp;Müzik fotoğrafçısı olarak kimi/kimleri takip edelim?Sevdiğim arkadaşlarım Jenn Five ve Gaelle Beri. Arşiv olarak Jim Marshall ve Brian Rasic.&nbsp;Favori fotoğraf kitapların?<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">David LaChapelle, LaChapelle Land ve Heaven to Hell&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Guy Bourdin, Guy Bourdin: A Message For You</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Madonna/Steven Meisel, Sex&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nan Goldin, The Devil's Playground</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">James Bidgood, Bidgood</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gordon Parks, A Harlem Family </li></ul>Favori müzisyen/fotoğrafçı işbirliklerin?<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Patti Smith, Robert Mapplethorpe</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Madonna, Steven Meisel</li></ul>

Duende

Sanatta cinsiyet kimliği açmazının önemli ayaklarından biri de queer sanat. Geçmişte yasaklar, yaftalamalar ve cezalandırmalar sebebiyle kimliklerini gizlemek durumunda kalan LGBT+ bireylerin yıllar içinde varlıklarını gösterebilecekleri şehirler bulmaları, kalkan yasaklar ve LGBT+ bireyler üzerinde sağlanan haklar çerçevesinde sanatsal üretimleri de daha geniş çerçeveye yayılmaya başladı. Geçmişte eserlere yerleştirilen queer kodlar günümüzde ise gün yüzüne çıkarak önemli bir sanat tarzını oluşturuyor.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-25T07:19:23.089Z.jpeg" alt="Jasper Johns, White Flag"><figcaption>Jasper Johns, White Flag</figcaption></figure><hr>İngilizcede günümüz karşılığı öncesinde “tuhaf” anlamına gelen queer sözcüğü yıllarca heteroseksüel olmayanlara karşı hakaret/küfür anlamında kullanıldı. Queer kimliğin gariplik benzetmesinden uzaklaşmasıyla tanım zamanla LGBT+ argosunda benimsenerek negatif anlamından sıyrıldı. Günümüzde queer kuramı cinsellik ve cinsiyet kimliğinin iki bileşenli, özcü tanımlarına karşı çıkarak bütün kimliklerin sosyal olarak kurgulandığını ve sahnelendiğini savunuyor.&nbsp; Catherine Lord ve Richard Meyer’in Art &amp; Queer Culture başlıklı kitabı bu konudaki önemli kaynaklardan biri. Kendilerini gey veya lezbiyen olarak tanımlayan sanatçılara özel bir kitap olmanın ötesine geçen Art &amp; Queer Culture, bunun yerine son 125 yıla dair zengin bir yaratıcı kaynak sağlamanın ve cinsiyet kimliğinin değişen olasılıklarının, kısıtlamalarının izini sürüyor. Oscar Wilde'dan Ryan Trecartin'e, 18. yüzyıl Londra'sının Molly House’larından 1920'lerin Harlem drag balolarına kadar, sosyal ve cinsel normların gösterişli reddi ile modern dönem boyunca queer sanatın ve yaşamın yaratılmasını ele alıyor.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-25T07:14:22.478Z.jpeg" alt="Robert Mapplethorpe Jim, Sausalito 1977"><figcaption>Robert Mapplethorpe &nbsp;Jim, Sausalito 1977</figcaption></figure><hr>John Singer Sargent’in örtük çalışmaları, Jasper Johns’un baskıcı bir toplumda eşcinsel biri olarak yaşadığı deneyimlerle dikkat çeken White Flag'i, Larry Rivers’ın çıplak erkek çizimleri queer sanat denildiğinde ilk akla gelenlerden. Yine Dora Carrington, Duncan Grant, Francis Bacon ve David Hockney’ın çizimleri de queer sanatın önemli örneklerinden. George Segal’ın Gay Liberation’ı, Cleve Jones’un The Names Project’i bu alandaki heykel sanatı çalışmalarını oluştururken; Claude Cahun ve Robert Mapplethorpe ise fotoğraf alanında üretimleriyle dikkat çekiyor.&nbsp; Tıpkı erkek bir sanatçının feminist sanat eseri üretebileceği gibi bir heteroseksüel de queer sanat eseri üretebilir. Queer sanatın kişiye ve cinsiyet kimliğine odaklanmaktansa cinsiyet kimliğini sorgulayan eser ve çalışmalara eğildiğini hatırlamakta fayda var.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-25T07:16:20.749Z.jpeg" alt="David Hockney, Peter Getting Out of Nick's Pool, 1966"><figcaption>David Hockney, Peter Getting Out of Nick's Pool, 1966</figcaption></figure><hr>Queer sanat alanındaki sergi ve araştırma eksiklikleri günümüzde biraz daha kapanmaya başladı. 2017’de Tate’te açılan Queer British Art 1861–1967 sergisi queer sanatın sanılandan öte yeni bir sanat tarzı olmadığını gözler önüne sermesi açısından oldukça değerliydi. Queer sanatın büyük müzelerde kendine yer bulmasının bir diğer önemli örneği de “Avustralya'da bir kurum tarafından şimdiye kadar sahnelenen en büyük queer temalı sergi” olarak lanse edilen, 10 Aralık 2021'de açılacak olan Queer adlı sergi. Sergi Melbourne'daki National Gallery of Victoria (NGV) koleksiyonundan yaklaşık 300 eseri bir araya getirecek.&nbsp; Eşcinselliğin suç olmaktan çıkarılmasının üzerinden sadece 50 küsür yıl geçtiğini fark etmek şaşırtıcı olduğu kadar üzücü de. Bu durumun hâlâ yadırganması, yaftalanması ve birçok yerde kişilerin kendini gizlemek zorunda kalması yaşadığımız çağın 21. yüzyıl olduğuna inanmayı zorlaştırıyor.&nbsp;

Robert Mapplethorpe ile ilgili hikayeler