Şiir kimi şairler için var etme, kimileri içinse bir var olma hali. Füruğ sanırım ikincilerden. En başından beri yazdığı şiirle, baş etmesi zor bir hayata karşı varoluş savaşı veren bir şair o. "Şiir bilgidir, kurtuluştur, güç ve terk ediştir." O, yazdığı şiirlere tutunarak hayatta kalabilmeyi "denemiş" bir şair, kadın. Anne olup da cezaların en büyüğüne çarptırılmış bir kalbin yürek parçalayan isyanının soylu bir ağıta dönüşmesidir onun sesi. Gencecik yaşında "ölmeden öldürülen", bir Sisifos gibi cezalandırılan bellek bir daha hiç iyileşmeyecektir. Hiçbir aşk, hiçbir "oluş" onu iyileştiremeyecektir. Özgürlüğü seçmenin, kendini seçmenin bedeli, tesellisi yok, paramparça bir ruh olarak ödetilmiştir ona. Bu ruhsal özgürleşmeyi ve kendi oluşu gerçeklediği yer, diliyle kurduğu dünyası olmuştur. Bir yerde şöyle der şiiri için:&nbsp;"Benim için en önemli şey şiirdir. Ve şiir, kendime ve kişiliğime karşı duyduğum en büyük sorumluluktur. Hayatıma vermek zorunda olduğum yanıtların en önemlisidir aynı zamanda.’’<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1633104386280.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> "Benim için en önemli şey şiirdir." cümlesi öyle sıradan okunulacak bir sanatçı cümlesi değildir. Yeryüzü üzerinde aykırı ruhları, ayrıcalıklı ruhları susturmak pek mümkün olmamıştır. Füruğ da o susturulamayan seslerden olmuştur. Şizoid bir tine sahiptir, parçalanmış, parçalarından yeniden diliyle doğmuş bir ruhtur. Yarattığı dil evreninin içinden dışarıya bakar. O dil evrenini yaratamamış olsaydı bu kuvvetli bilinç yarılması onu çıldırı nöbetlerinin eşiğine getirebilirdi, kim bilir? Füruğ doğurduğundan zalimce kopartılmıştır; kendini ve özgürlüğünü seçtiği için dışlanmış ve aşağılanmıştır. Toplumsal düzene başkaldırdığı için, bunda inat edebilecek kadar güçlü ve kararlı olduğu için, kadınlığını tepeden tırnağa doğallığıyla ve coşkusuyla yaşamak istediği için kendi ülkesinde, kendi evinde cezaya kalmıştır. O bir günahkardır. Üzerine yapıştırılan yaftalar nedeniyle, Füruğ, sevgi ve nefret, karanlık-aydınlık, uysallık-hırçınlık, olgunluk-çocukluk.. karşıt duyguları arasında gidip gelir. Özellikle son dönem şiirlerindeki karanlık derinlik, olgunlaşan ruhuyla dünyayı ve yaşadığı toplumu seyrettikçe belirginleşir. Zaman zaman alaysı bir pervasızlık da kazanır. Dili acılaştıkça dünyanın gerçeklerine de o denli yakınlaşır. İçini dışa çıkarırken amacı dil aracılığıyla parçalanmışlığını tümlemek, dünyayla bütünleşmektir. Ruh ancak böyle huzur bulacaktır. Ne yazık ki şiirlerinde bunu başarsa da yaşadığı sürece o huzur onun çok uzağında kalacaktır. &nbsp; Bu hayat acıdan beslenen, acıyla örülmüş bir hayattır. Ne kadar kaçmak istersen iste bir türlü peşini bırakmayan bir ağrı.. Kalbi çatlatan bir acı:&nbsp;"Hiçbir şey acı kadar kişisel ve paylaşılmaz değildir, acı çekmenin en kötü yanı, acının tek başına çekilmesindedir. Ama acı çekmeyenler ya da acı çektiğini kabul etmeyenler, diğer insanlardan koparak soğuk bir tecrit hırkasına bürünenlerdir. En yalnız deneyim olan acı, sempati ve sevgiyi doğurur; benlik ve öteki arasındaki köprüyü, birleşmenin araçlarını. Sanat da böyledir. Kendi içine en derinlemesine dalan sanatçı -ve çok acılı bir yolculuktur bu- bize en yakından dokunan, bize en açık seçik sesini duran sanatçıdır. " İşte Füruğ da bu hayat bilgisinin bilincindedir.

Yıldızlı Bir Hikâye

Füruğ’un hayatı tabi bu kadar kısa değil. Ama bu şairin hayatını biraz da olsa biliyorsanız şiirini okurken kendinize sormaktan alıkoyamadığınız sorulardan biri: Şiir olmasaydı Füruğ ne olurdu?

Füruğ ve Şiir

Bir film:<a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/ne-var-ne-yok-hocam" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ne Var Ne Yok Hocam?'da</a> etik problemlere odaklanan bir film listesi paylaşımı ilgimizi çekti. Listeden favorimiz 2005 yılı yapımı Earthling oldu.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir platform:<a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/sisifos" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sisifos</a>, bu hafta kullanımı kolay yazılım ve donanım araçlarının paylaşıldığı açık kaynak bir platform olan Arduino’yu ve projelerini aktarıyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir öykü:<a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/gunebakan" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Günebakan’ın</a> son sayısında paylaştığı Sema Kaygusuz’un Sandık Lekesi adlı kitabında yer alan Yülerzik isimli öykü gözümüze takıldı.

Editörün Seçkisi

Varoluşun anlamı üzerine düşünen pek çok filozof her şeyi başlatan bu basit kaygının yaşamı anlamlandırarak kendi-bilincini kazanmanın en önemli adımı olduğunu söyler. Kendini âdeta "dünyaya fırlatılmış" olarak bulan insanın bu absürt durumda yapabileceği iki şey vardır: Ya karamsar bir tavırla yaşamı çekilmesi gereken bir dert gibi görürsün ya da yaşamı talep etmediğin bir oyunun bileti gibi görerek oynamaya mahkum edildiğin bu oyunu kendin için anlamlı hale getirirsin. Bu Nietzsche'nin aktif ve pasif nihilizm ayrımını anımsatır; tanrının ölümünden sonra boşunalığın hâkimiyet sürdüğü küskün varoluşa karşı bir sanatçı gibi anlam ve değer yaratıcısı olmak... Sonlu zamana sahip olduğumuz düşünüldüğünde bence ikincisi çok daha makul bir yol. 2500 yıl önce <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=-Kf05DM6Z74&t=113s" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Stoacıların&nbsp;</a>da söylediği gibi, "Gücümüz dahilinde olana odaklanmalı!"&nbsp;Benzer bir şekilde, varoluşçu terapinin kurucularından sayılan Victor Frankl,&nbsp;"İnsanın Anlam Arayışı" adlı kitabında İkinci Dünya Savaşı sırasında toplama kampındaki mahkûmların deneyimlerini aktararak bireylerin elinden her şeyleri alınsa bile takınacakları tutumu seçme özgürlüğünün ellerinden alınamayacağını söyler. Varlığımız ya da hangi şartlarda varolacağımız üzerinde tam bir kontrolümüz olmasa da mevcut durumda nasıl davranacağımızı kendimiz belirleyebiliriz.<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-31T09:01:13.348Z_sm.jpeg" fr-original-style="" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-class="fr-draggable">Bu durum Antik Yunan mitolojisinde yer alan <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=q4pDUxth5fQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sisifos’un hikayesini&nbsp;</a>anımsatır. Tanrıların buyruklarına karşı geldiği için lanetlenen Sisifos, bir kayayı dağın tepesine kadar yuvarlayarak çıkarmakla cezalandırılmıştır. Binbir güçlükle kayayı dağın tam zirvesine çıkardığında kaya yeniden aşağı düşer. Sisifos bu sonsuz döngüye hapsolmuştur.<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-31T09:02:09.151Z_sm.jpeg" fr-original-style="" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-class="fr-draggable">Günümüzde bu mit, insanın mahkum edildiği sonlu yaşamındaki bitmek bilmeyen işlerini anlatan bir metafor haline gelmiştir. Varoluşçu düşünür Albert Camus'a göre Sisifos, bu durumu çile gibi görmek yerine benimseyerek cezayı işlevsiz kılar. Çünkü her ne kadar tanrılar cezayı belirlemiş olsa da Sisifos'un bu duruma karşı nasıl bir tavır takınacağını belirleyemezler. Bu yüzden Camus'a göre Sisifos'u mutlu düşünmek gerekir.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-31T09:28:59.785Z_sm.jpeg" fr-original-style="" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-class="fr-draggable">Bu durumu varoluşçu felsefenin diğer bir öncüsü Jean Paul Sartre, şu sözüyle özetler: &nbsp;“İnsan, seçimleridir.” &nbsp;Bu açıdan yaşamımız boyunca hali hazırda var olan özümüzü keşfetmeyiz aslında, nitekim eylemlerimizin ötesinde kalan sabit bir kendilik-özü yoktur. Aksine, seçimlerimizle kendi kendimizi anbean yaratmaktayız. Dünyadaki diğer varlıklardan farklı olarak insan önce var olup, sonra kendi özünü yaratan tek varlıktır. Bu noktada Sartre, Varlık ve Hiçlik adlı kanonik yapıtında;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kendinde Varlık (Nesne Varlığı)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kendisi için Varlık (Bilinçli İnsan Varlığı)&nbsp;ayrımını yapar.&nbsp;</li></ul>Sartre'a göre bir taşın dünyadaki varlık biçimi ile insanınki arasında en temelde özgürlüğe bağlı bir farklılık vardır. Yönelimsel ve bilinçli bir varlık olan insan, kendisini seçimler yaparak açığa çıkarır, bu açıdan kendisini seçer. Bu yüzden varoluşçu felsefeye göre yaşamın anlamı, bulduğumuz mutlak bir yanıt değil; bizim eylemlerimizle yarattığımız bir şeydir.<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left-width: 2px; border-left-style: solid; border-left-color: rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Yani, varoluş özden önce gelir!</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-31T09:30:36.465Z_sm.png" fr-original-style="" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-class="fr-draggable">Bu noktada başlangıçta sorduğum o zehirli soru yerini daha önemli ve bir o kadar zor başka soruya bırakır: Elindeki bu hayatla sen ne yapmayı seçiyorsun?Benim neyi seçtiğimi merak ediyorsan sevgili şüpheci, bunu sana çok sevdiğim&nbsp;Ölü Ozanlar Derneği adlı filmde de anılan Henry David Thoreau'nun birkaç satırıyla anlatmak isterim:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left-width: 2px; border-left-style: solid; border-left-color: rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">"Ormana gittim; çünkü bilinçli yaşamak istiyordum. Hayatı tatmak ve yaşamın iliğini özümsemek istiyordum. Yaşam dolu olmayan her şeyi bozguna uğratmak ve ölüm geldiğinde aslında hiç yaşamamış olduğumu farketmemek için.”</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-31T09:38:25.447Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yaşamı özümseyerek kendin için anlam yaratman ve başkalarına da ilham vermen dileklerimle, haftaya başka bir sorgulamada görüşürüz.-Dilara

Dilozof

Camus, Frankl ve Sartre'dan Kırıntılar

Varoluşçuluğa Giriş

Mitolojide hayal gücü zengin cezalarla dolu, sonsuzluğu içeren bir damar var. O mitlerden biri de Sisifos Miti; Sisifos’un ilahi cezası, sonsuzluk boyunca bir kayayı tümsekten tepeye çıkarmak ve her tepeye ulaştığında tekrardan aşağı yuvarlanması…Bu mitten yola çıkan Camus aslında toplumsal değerlerden kopmuş bireyin kendini bulma çabasını anlatıyor bize… Dünyanın anlamsızlığı karşısında kendini gerçekleştirmeye çalışan bireyi koyuyoruz.Ve yolculuk başlıyor…Camus ve Sisifos’un düşünce yapısında 20.yüzyılı dönem olarak ele almadan bu konuyu açmak biraz eksik olurdu çünkü insan bilincinin geldiği noktadan Camus’yu ayrı tutamayız. İnsan bilincinin kırılımıyla bu arayış başladı, neden sorusunu sorduktan sonra bazı şeyleri farkına vardığımız bir çağdayız. O “neden”i sorduğumuzda bir anlamsızlığa kapılıyoruz, bir anlam var mı gerçekten?Bir edebiyatçı olarak Camus’nün de kafasını kurcalayan bu aslında. Kurulu bir düzen işliyor ama bu düzen gerçekten dünyayla, varoluşla alakalı bir şey mi?Camus, kaleme aldığı çoğu eserde bu konunun peşinden gidiyor aslında. Ne aradığımızı bilememe, sürekli bir Godot’yu bekleme durumu, sonu gelmeyen bu arayış Camus’nun Mercault da dahil birçok karakterinde karşımıza çıkıyor aslında.Camus dönemi ve varoluşçu felsefeden ayrı düşünülememekle beraber “başkaldırı” ile diğer varoluşçulardan ayrılıyor. Sisifos’un mekaniğinde spesifik bir an’ı irdeleyerek bir çözüm arıyor. Sisifos’ta Camus’nun edebiyatçı kimliği, kayanın aşağıya yuvarlandığı sırada gün yüzüne çıkıyor ve o karakter oturmuş oluyor aslında. Hala değişmeyen bir insanlık şartı ile derin bir yerden empati kurmuş oluyoruz.Camus’nün “absürd” olarak tanımladığı bizim “saçma” olarak çevirdiğimiz bu terim aslında hayatımızı şekillendirdiğimiz bir “başkaldırı” biçimi mi?Başkaldırı hem 20.yüzyılda hem de 21.yüzyılda geçerli olan bir sıkışmışlık hali. Nihai çözüm insanın hayatını sona erdirmesi aslında… Ama Camus rolleri değiştirerek yaşamaya devam etmenin daha anlamlı olduğunu, daha da ötesi anlamın kendisinin yaşamak olduğunu öne sürüyor ve asıl yanlışın hiçbir şey yapmamak olduğunu ele alıyor. Ve böylece yaşamın kendisi bir baş kaldırıya dönüşüyor.Bu açıdan bakınca Camus’nün söyledikleri aslında hayatımıza yön vermek açısından çok değerli. Başkaldırı o manada hayatımıza indirgeyebileceğimiz bir eylem; yaşamak.Tüm kitap boyunca izini sürdüğümüz soru, aslında insanın hayatındaki düzende de kırılma noktası yaratıyor.<blockquote>“Yaşam, yaşamaya değer mi?”</blockquote>Bütün metnin ağırlığından sonra napmalıyız sorusunun yaratıcılık ile yanıtlanması, karanlıktan süzülen bir ışık gibi hissettiriyor. Yaratma mücadelesi hem çevremizle hem de kendimizle aslında…yaratmak, bir arayış serüveni. Camus, “Yaratmak iki kez yaşamaktır” diyerek yaşamın içini yaratıcılıkla dolduruyor.<blockquote>&nbsp;“Tümüyle tinsel görünen, açık bir olgu vardır: insan her zaman kendi gerçeklerinin pençesinde olduğu. Kimi gerçekleri benimsedikten sonra, onlardan bir daha kopamaz insan.”</blockquote>Kendi gerçeğimizi aramanın doğruluğu ve yanlışlığı ikilemi doğuyor bu noktada.Kendi gerçeğimizin parametreleri çizilmiş durumda; onlarla yüzleşmek, onları benimsemek, onların ne olduğunu bilip yine de devam etmek aslında tüm mesele. Bu anlamda farkına varıp gerçekliğimizin peşinden devam etmek bizi baş kaldırıya getiriyor.Pandemiyle beraber şartlarımız değişti ve önceki varoluşumuza yabancılaşmış hissettik o açıdan küresel kırılma anlarından bir tanesiydi bu dönem. Ve hepimiz “neden” sorusunu sormaya başladık, bir çoğumuz önceki varoluşumuzu özler olduk. İşte tam bu kırılma noktasında Sisifos ile aramızda önemli bir bağ kuruluyor. Hepimiz evlerimizde otururken “yaşamı değerli görüyor muyuz” diye sormaya başlıyoruz ve hayatımızın önem parametrelerinin değiştiğine tanık oluyoruz.Bu noktada Sisifos karakteri de uzun ömürlü bir prototip olarak düşünülebilir. Bilincin içine sıkışan ve çıkar yol aramaya çalışan ve o küçük varoluş içinde sürekli başa dönen insanlar...Özellikle bu dönemle insanlar varoluşları hakkında birtakım sorular sormaya başladılar ve kitaplara döndüler. Bunlardan bir tanesi de Camus’nün eserleri. Edebiyatın bir çıkış yolu olmaya devam ettiği ve varoluşumuzla barışmanın arkasından başkaldırı yollarını bulmanın bir yolu olduğunu bilmek ne güzel bir his!&nbsp;

1Kitap1Mekan

Emrah Serdan ile "absürd"ün izinde

Varoluşla aramızdaki boşluk

<h2>Sisifos</h2><h4>Sisifos, anlamsızlığa olan isyanımıza bir ses getirmek için her hafta sizinle dünyada olup biten anlamlı bulduğu fikirleri paylaşıyor.</h4><hr><blockquote>Aa köşesi—Special Books by Special KidsGeçen hafta bir arkadaşımın önerisiyle izlemeye başladığım bir Youtube kanalı. Bu kanalda nörolojik spektrumun farklı noktalarındaki çocuklarla yapılan röportajlar var. Röportajları Chris Ulmer yapıyor, kendisi de zaten kanalın kurucusu. Her röportajında Chris sorularını konuştuğu kişilerin farklılıklarının hayatlarını nasıl etkilediğini çok insani bir yönden ele almaya çalışıyor. Sorduğu sorular genellikle pek çoğumuzun sormaya cesaret edemeyeceği türden sorular. Ancak Chris bu soruları sorarken o kadar nazik ve anlayışlı bir yerden yaklaşıyor ki, videoyu kapatırken bir insanı anlamış/anlamlandırmış olmanın hafifliğiyle ayrılıyorsunuz.SBSK’in misyonu “Normalize the diversity of the human condition”. Bence Türkçesi, anneannemin de dediği gibi, “insanın çeşit çeşit hali var”. Bazen büyüklerimizin çok söylediği ama hayatımızın belli bir anına kadar hiç o kadar da anlamlı olduğunu fark etmediğimiz beylik sözler olur ya, bu da tam onlardan biri. Insanın çeşit çeşit hallerinin nereden ve nasıl geleceğini kestirmek imkansız. Ama bu bilinmezliği radikal bir biçimde kabul ederek yaşamak tam da Sisifos’a yakışır bir isyan. Ben de bu çocukları izlerken hissettiğim duygunun tam karşılığı isyandı. “Anormal” olmaktan dolayı kendilerine dayatılan rollere isyan, normal olmamanın getirdiği içsel ve dışsal baskılara karşı isyan, mutsuzluğa isyan, kabullenilmemeye isyan. Umarım siz de benim kadar dolu hislerle ayrılırsınız bu videolardan.</blockquote>Sisifos'a <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDM4Yjk2NmE5MzgwMDAwNzA4YWM0NCZ1c2VyPTVlNWJlYTU3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZhcG9zLnRvJTI1MkZuJTI1MkZzaXNpZm9z"">buradan</a> kayıt olabilirsiniz.<h2>20'lik</h2><h4>20’lik, kafada oluşan saçma sorular, açılmayı bekleyen ve bazen suratımıza çarpılan kapıların, gündem ile üzerimize çökebilecek fenalığın paylaşıldığı bir bülten.</h4><hr><blockquote>Toplumsal cinsiyetin klit-noktası üzerine: Hazal SipahiAlıp Başını Gidenler, 20’li yaşlarında üreten, yeni şeyler deneyen, seslerini duyuran/duyurmaya çalışan sanatçı, yaratıcı, akıllı, yenilikçi, girişimci, aktivist arkadaşlarımızın yeri. Burada olabilmeniz için dahi olmanız ya da çocuk aktör olmanız gerekmiyor. Kendiniz olun yeter.&nbsp;Hazal Sipahi, 29 yaşında bir gazeteci ve Mental Klitoris adlı podcast’in sesi ve fikir anası. Hazal’la ilk Galata’da Aposto! ofisinde karşılaştık —&nbsp;yani küçük bir Aposto-dokunuşu da var tanışma hikayemizde.&nbsp;Hayata gözlerini İnegöl’de açmış olsa da, İngiltere, İsrail, Amerika, Hindistan ve Sırbistan gibi birçok farklı ülkede yaşamış. Şimdilik İstanbul'a yerleşmiş — bir süreliğine de burada kalmaya kararlı.&nbsp;Gazetecilik ve Amerikan kültürü ve edebiyatı okuduktan sonra kültür politikaları yönetimi mastırı için 2 sene boyunca Belgrad’a taşınmış. Türkiye’de sanatsal ifade özgürlüğüne yönelik müdahaleler konusunda da bir tez yazmış.&nbsp;Medyaya geri dönüşü ise İstanbul'a taşındığında Newslab’in açık çağrısı ile olmuş. Seks pozitif podcast projesiyle bu çağrıya başvurmuş ve mental klitoris doğmuş. Hep tabular üzerine yoğunlaşmak isteyen Hazal, Mental Klitoris podcastinde seks, cinsellik, cinsel sağlık, toplumsal cinsiyet ve hazza dair konuları konukları ile konuşuyor. Bu arada Newslab’in geçen sene katıldığı kuluçka programının da şu an koordinatörü olarak çalışıyor.&nbsp;Çok baskıcı bir toplumda büyümesinin sonucu olarak açık sözlülüğünün, cinsellik hakkında konuşma eğiliminin buna bir tepki olarak “fışkırdığını” söylüyor.&nbsp;“Mental Klitoris de aslında çok kişisel bir yerden çıkıyor,” diyerek bu podcaste verdiği önemi paylaştı. “Zamanında diyemediğim hayırlar bence Mental Klitoris. Zamanında ittiremediğim bedenler, falan filan. O yüzden çok düşe kalka, burnumu sürte sürte kendimi eğittim diyebilirim ve devam da ediyorum.”&nbsp;Mental Klitoris fikri, Hazal’ın feminizmi de beraber keşfettiği çocukluk arkadaşıyla yaptığı bir konuşmasından ortaya çıkıyor. Biri akıllıca bir şey söylediğinde 'aaa mental klitorisim okşandı,' diyorlar.&nbsp;Büyürken, aynı arkadaşı ile dildeki sorunları farkediyorlar ve feminizm aslında ‘söylem’ üzerinden hayatına giriyor. Kendini kuir feminist olarak tanımlıyor. Ama bu tanımlamaya ulaşmak için tuvalete giderken pedini saklamamak gibi küçük pratiklerden, okuyup araştırmaya uzanan bir yolda ilerliyor.&nbsp;Mental Klitoris de aslında bu konulara değindiği, kafa açtığı ve yeri geldiğinde rahatsız ettiği bir podcast. Bu podcast için amaçlarını sorduğumda bana misyon ve vizyondan oluşan iki cevap veriyor.&nbsp;“Vizyona baktığımda aslında seks pozitif yaklaşımı ve onay kültürünü yaymak onun dışında bir de tabiki cinsel şiddeti ortadan kaldırmak. Çok büyük bir şey ama bu vizyon yani.”&nbsp;Misyonları ise ”Neyin ne olduğunu konuşabilmek, bunu kapsayıcı bir yerden, kimseyi yargılamadan, dışarıda bırakmadan, kötü hissettirmeden yapabilmek.” Kendisine hep hatırlattığı soru da, ‘daha genç yaşlarda benim neyi duymaya, ne tür bilgilere ulaşmaya ihtiyacım vardı?’ Bu sorudan hareketle farkındalığı yaymaya çalışıyor.&nbsp;Kadınlara sorulan klasik Türkiye’de kadın olmak nasıl? sorusuna da gayet basit ama etkili bir cevap verdi:&nbsp;“Zor dostum zor.”Biz 20’liklere vereceği tavsiye de bazı konularla ilgili keyif törpülemekten çekinmemek. Irkçı, cinsiyetçi konularda keyif törpülemenin önemli olduğunu savunuyor.&nbsp;“Keyif kaçırmaya okeyim. Keşke 20lerimin başında da keyif kaçırmaya daha okey olabilseydim.”&nbsp;Mental Klitoris’in yeni bölümleri geliyor. Daha çok ses çıkaracak, daha fazla yere el atacak ve tabii daha çok keyif kaçıracak.&nbsp;</blockquote>20'lik'e <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDM4Yjk2NmE5MzgwMDAwNzA4YWM0NCZ1c2VyPTVlNWJlYTU3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZhcG9zLnRvJTI1MkZuJTI1MkYyMGxpaw=="">buradan</a> kayıt olabilirsiniz.

Sisifos ile ilgili hikayeler