<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Olimpiyatlardan sonra şehirler</h2>Şehir planlamaHelen Chandler-Wilde, <a fr-original-style="" href="https://www.bloomberg.com/features/2024-london-olympic-legacy/?srnd=citylab" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bloomberg CityLab’de</a> yayımlanan makalesinde 2012 Olimpiyatları'ndan neredeyse 20 yıl sonra, Londra'nın Doğu Yakası'nın ağır sanayileşmenin etkilerini taşıyan kimliğinden, gelişen kentsel bölge konumuna geçişinden ve Olimpiyatlar’ın şehir üzerindeki dönüştürücü etkisinden bahsediyor. Bir zamanlar unutulmuş olan bu bölge, şimdi yeni konutlar, Victoria &amp; Albert Müzesi ve Sadler’s Wells gibi kültürel kurumlar ve önemli projelerle canlı bir topluluk merkezi haline geldi.Ekonomik canlanma:&nbsp;Başlangıçta Olimpiyatlar tarafından teşvik edilen yeni yatırımlar, yalnızca spor tesisleri oluşturmak yerine ekonomik yenilenmeye de odaklandı. Bu çaba yeşil alanlar, eğitim kurumları ve sağlık merkezleri gibi olanaklarla bölgeyi yeniden tanımlayarak dinamik bir topluluk hayatına katkıda bulundu ve önemli yatırımları çekti.Tartışmalı değişiklikler:&nbsp;Olumlu dönüşümlere rağmen yeniden geliştirme, özellikle vergiden mükellefler üzerindeki mali etkisi ve mevcut topluluklar üzerindeki gentrification baskıları nedeniyle tartışmalara yol açtı. Londra Stadyumu'nun futbol stadyumuna dönüştürülmesi ve kamu fonlarının telafi ettiği devam eden finansal kayıplar nedeniyle, stadyum bu zorlukların tartışmalı bir sembolü olarak kaldı.Kalıcı etki: 2012 Olimpiyatları'nın mirası, büyük etkinliklerin uzun vadeli kentsel yenilenmeyi nasıl katalize edebileceğine dair karmaşık ancak nihayetinde iyimser bir örnek sunuyor. Paris gibi gelecekteki Olimpik ev sahipleri için önemli bir emsal oluşturuyor ve büyük ölçekli etkinliklerin ekonomik ve sosyal fayda sağlama potansiyelini gösteriyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İspanya'nın nüfusu azalan bölgelerinde turizm&nbsp;</h2>SeyahatBarselona ve Malaga gibi popüler İspanyol sahil kasabaları aşırı turizme karşı protestolara sahne olurken daha az bilinen kırsal alanlar nüfus azalması ve ekonomik düşüşle mücadele etmek için turistleri kucaklıyor. İspanya merkezli organizasyon Los Pueblos Más Bonitos de España, Zaragoza'daki Anento gibi bölgeleri öne çıkarıyor. Nüfusu 100 bin olan Anento doğal cazibe merkezleri, yeni restoranları, tarım turizmiyle birleştirdiği konaklama opsiyonlarıyla yıllık 45 bin ziyaretçiye sahip bir turizm destinasyonuna dönüştü.Odakta edebiyat:&nbsp;Libros adlı küçük köy, 1956'da madenlerinin kapanmasından sonra önemli cazibe merkezlerinden yoksundu. Bugün, İspanya'nın edebiyat başkenti olarak kendini yeniden tanımlıyor. Girişimler arasında sokaklara yazarların adını vermek ve kitapseverleri çekmek için bir otel-kütüphane inşa etmek yer alıyor. Bu da yerel turizmin canlanmasını teşvik ediyor.Yeraltı keşfi: Guadix, Avrupa Mağara Başkenti olarak bilinen bir başka kırsal canlanma örneği. UNESCO Dünya Jeoparkları Ağı'nın 2020'den beri bir parçası olan eşsiz mağara evleri, sürdürülebilir ve ekonomik olarak uygulanabilir bir turizm modeli sunuyor. Kasaba, yeni otellerin, restoranların ve hatta şapellerin açılmasını teşvik etti. Yalnızca yeraltı şapelleri yılda 50 binden fazla ziyaretçi çekiyor. Bu cazibe merkezleri, tarihî yerler ile birlikte Guadix'i kent yaşamından sakin bir kaçış arayanlar için arzu edilen bir destinasyon haline getiriyor.Ne düşündük:&nbsp;Bu örnekler, İspanya'daki kırsal alanların özgün kültürel ve doğal kaynaklarının yeni ziyaretçiler çekmek, iş alanları yaratmak ve ekonomiyi canlandırmak için nasıl kullandığını gösteriyor. Kentlerdeki aşırı kalabalığın trendine karşı koyuyor ve gelecek için sürdürülebilir bir model sağlamayı amaçlıyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Dünyanın ilk ses müzesi Audeum, Seul'de açıldı</h2>Kültür sanatKengo Kuma ve Associates, Seul'de dünyanın ilk ses deneyimine adanmış müzesi Audeum'u açtı. 2,4 milyon metrekarelik alana yayılan bu eşsiz kültürel mekan, duyusal iyileştirme ve mimari yeniliği birleştirerek metalik bir orman gölgesini taklit etmek üzere tasarlandı. Audeum, tasarımcılar tarafından "mimari bir enstrüman" olarak tanımlanan ve ziyaretçileri beş duyu aracılığıyla doğayla yeniden bağlayan çok duyulu bir deneyim sunmayı hedefliyor.Doğadan ilham alan deneyim:&nbsp;Ziyaretçi yolculuğu, ışık ve gölgeyle oynayan alüminyum panellerle dışarıda başlıyor, misafirleri kentsel dış ortamdan sakin iç mekana geçişe hazır hâle getiriyor. Bu geçiş, vadi benzeri bir girişten geçerek kaba doğal taşların yanından Alaska selvi panelleriyle süslenmiş bir lobiye doğru devam ediyor. Bu da duyusal deneyimi güçlendiriyor. İç tasarım, ışık ve sesi değiştiren kumaş duvar kaplamaları içerirken şehir manzarasını çerçeveleyen büyük, çift yükseklikli bir pencereyle tamamlanıyor.Kültürel etki:&nbsp;Kore'de yaşayan akustik uzmanı Michael Chung tarafından tasarlanan ve Seul'un merkezindeki kalabalıktan uzakta yer alan Audeum, kent sakinleri için bir sığınak niteliğinde. Kengo Kuma, modern iyileşmedeki sesin iyileştirici gücünü vurguluyor ve Audeum'u işitsel ve duyusal iyileştirmede öncü olarak konumlandırıyor, yalnızca görsel değil işitsel duyulara da odaklanan kültürel deneyimlerde yeni bir çağ açıyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bornova'da müzeler kenti hayali gerçekleşiyor</h2>Kültür sanatBornova Belediyesi, ilçeyi müzeler kenti haline getirme hedefine doğru önemli adımlar atıyor. Başkan Ömer Eşki, bu kapsamda birçok müze projesini hayata geçirmeye hazırlanıyor. Belediye, bu büyük projeyi koordine etmek için özel bir Müze Müdürlüğü kurdu.Kültürel zenginlik:&nbsp;Binlerce yıllık geçmişe sahip Bornova'nın tarihinin ve kültürel zenginliklerinin, kurulacak müzeler sayesinde daha iyi anlaşılması hedefleniyor. Başkan Eşki, Bornova'nın köklü geçmişini ve kültürel mirasını gelecek nesillere aktarmak istediklerini belirtiyor.Yeni müzeler ve projeler:&nbsp;Bornova'da açılacak müzeler arasında Levanten Yaşam Müzesi, Ata Anı Evi, Yeşilova Höyüğü Ziyaretçi Merkezi, Ulusal Modern Sanatlar Müzesi, spor müzesi, eğitim müzesi, mimarlık müzesi, Girit ve Yörük Kültürü Müzesi ve Homeros Müzesi bulunuyor. Ayrıca, Tarihî Çarşı'da yeni bir meydan tasarlanıyor. Bornova Belediyesi'nin müze projeleri ilçenin kültürel, sosyal ve ekonomik gelişimine önemli katkılar sağlayacak kapsamlı bir süreci başlatıyor.

Soli

Olimpiyatlar sonrası şehirler, nüfusu azalan bölgelerinde turizm ve yeni müze açılışları. 

Olimpik şehirlerin dönüşümü, yeni müzeler odakta

<img src="https://images.aposto.com/2024/6/0/1721000064891.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; &nbsp;Londra'daki Victoria &amp; Albert Müzesi, 5 Ocak'a kadar Elton John ve David Furnish'in koleksiyonundan fotoğraflara ev sahipliği yapıyor. Fragile Beauty adlı sergide 140 fotoğrafçıya ait 300'ün üzerinde baskı sergileniyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bilmeyenler için: John ve Furnish, 30 yılı aşkın süredir 7.000'in üzerinde fotoğraftan oluşan dev bir koleksiyon biriktiriyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hazır oradayken: Naomi Campbell'a adanmış Naomi: In Fashion sergisini de gezebilirsiniz.</li></ul>

Aposto Seyahat

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Radiohead sergisi KID A MNESIA’dan notlar</h3> 18 Kasım’da çevrimiçi ortamda erişime açılan Radiohead sergisi KID A MNESIA: Exhibition, 1994’ten bu yana grubun görsel tasarımlarının ardındaki isim Stanley Donwood ile bir başka ortak yapım. Projeyi bir müze-sergi, dijital sanat yerleştirmesi ya da bir oyun olarak tanımlamak mümkün.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1637733802017.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aslında Radiohead ve Donwood’un ilk tasarımı, Londra’nın merkezinde yer alacak bir müze-sergi projesini fiziksel olarak hayata geçirmekmiş. Konseptini klasik mimariye sahip Victoria &amp; Albert Müzesi’ne çakılan brütalist uzay aracı olarak düşünmüşler. Kırmızı büyük konteynerleri bir araya getirerek yaratılacak olan bu çelik kabuğun New York, Tokyo ve Paris’e deniz yoluyla ulaştırılabilmesi bile konuşulmuş. Victoria &amp; Albert Müzesi’nin böylesi bir proje için yeterli büyüklükte olmaması, Royal Albert Hall ihtimalinin Westminster konseyince yok edilmesi, ardından da COVID-19 salgını ile birlikte bu müze-sergiyi inşa etme fikrinden vazgeçilmiş. Zamanla böylesi bir yapının gerçekte var olmayacağı fikri daha da benimsenmiş. Ekibin yine sık sık işbirliği kurduğu isimlerden ses mühendisi Nigel Godrich, Sean Evans, Christine Jones gibi sanatçılarla genişleyen kadro, iki yıllık Zoom görüşmeleri üzerinden ilerletilen tasarım sürecinin sonunda Epic Games’in dağıtıcılığını üstlenmesiyle birlikte projeyi sonlandırmış.Meraklılarına, Radiohead sergisi KID A MNESIA’nın tek bir ziyaretle tamamen anlaşılmasının zor olduğu notunu önden düşmek gerek. Bir labirentin içinde kaybolarak yapılan bir gezinti şeklinde tasarlanmış olması, ilk ziyarette çoğu detayın kaçırılmasına sebep oluyor.Proje hakkında çıkan ilk haberlerden bu yana, üzerinden 20 yıl geçmiş ve kitlesi tarafından iyice sindirilmiş bu iki albüm hakkında bir dijital serginin projelendirilmesi, haksızlık eden bir tabirle ifade etmek gerekirse yeni bir Star Wars filmi haberinin yarattığı bıkkınlıkla karışık bir duyguyu da hissettirmiyor değildi. Üzerine bu dijital projeden ne beklememiz gerektiği, yaratıcı ekibin kendisi tarafından da cevapsız bırakılınca kafalardaki soru işaretleri bir hayli artmıştı. Ancak sergiyi bir defa ziyaret ettikten sonra, öncesinde hissedilen bu olumsuz duyguları bir kenara bırakıyoruz. İçinden çıkılamayan bu Radiohead labirenti, sağlam metaforlar, mekânsal ve sessel tasarımlarla özgün bir deneyim sunmakta.Radiohead’in 4. ve 5. stüdyo albümleri olan Kid A ve Amnesiac’a 20 yılın ardından yeni bir bakış sunan KID A MNESIA çalışması, bu sergi ile birlikte grubun üretimlerine tamamlayıcı bir bakış yakalamamızı sağlamış.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1637733823425.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yıllar içinde kendi dinamikleriyle dönüşürken, bitmek bilmeyen depresyonlar, içinden çıkılamayan açmazlarla dolu anlatımlarının mekânsal karşılığını detaylı bir yaratıcılıkla bu sergide buluyor Radiohead. Yer yer pis, yıkık, eksik, karamsar ve karanlık; yer yer de kör edici, yabancılaşmayı uç boyutlara taşırcasına temiz, minimal. Boş mekânların zıtlığının dinamizmi, hayatta iki uç arasında çaresizce mekik dokuyup umutsuzluğa kapıldığımız duygu durumunu gözler önüne seriyor. Krizlerin, karanlık saatlerin içindeyken nasıl hissediyorsak, müze-sergiyi gezerken de öyle hissediyoruz. Mekân, rahatlıkla Radiohead’in bunca yıldır haykırarak, inleyerek duyurmaya çalıştıklarının başka bir medyumdaki izdüşümü olarak okunabilir.Yazı: Biçem Kaya

Listemizin başında, dünyanın en geniş tekstil koleksiyonuna da sahip, Londra’da bulunan Victoria &amp; Albert Müzesi geliyor. 1852 yılında Kraliçe Victoria ve Prens Albert tarafından kurulan müze; bugün 4.5 milyon objelik koleksiyonuyla dünyanın en büyük süsleme sanatları ve tasarım müzesidir. 17. yüzyıla ait nadir elbiselerden, 21. yüzyılın modasına yön veren tasarımlara kadar birçok yüzyılın modasının ve tekstil endüstrisinin incelenebileceği bu koleksiyon ziyaretçiler için tam bir cennet.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1635970732809.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Museum number: T.592:1 to 7-1993 © Victoria and Albert Museum, London Moda ve tekstil denince Paris’i ziyaret etmesek olmaz. Palais Galliera dünyanın en zengin tekstil ve giyim koleksiyonlarından biri. Yaklaşık 200.000 eser (giysi, aksesuar, fotoğraf, çizim...) bulundurduğu tahmin edilen bu koleksiyon; 18. yüzyıldan günümüze, Fransa'daki giyim kodlarını yansıtır.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1635971565578.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.13" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Şapka, 18. yüzyıl © Stanislas Wolff / Paris Musées, Palais Galliera Anna Wintour Costume Center adıyla, 2 yıllık bir renovasyonun ardından kapılarını tekrar açan The Costume Institute, dünyanın en büyük müzelerinden The Metropolitan Museum of Art’ın içinde bulunur. 33.000’den fazla nesneden oluşan koleksiyon; 15. yüzyıldan günümüze yedi asırlık moda, tekstil ve aksesuarlar tarihini gözler önüne serer.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1635971723292.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.27" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Charles James Ball Gowns, 1948 Courtesy of The Metropolitan Museum of Art, Photograph by Cecil Beaton, Beaton / Vogue / Condé Nast Archive. Copyright © Condé Nast Japonya’da bulunan The Kyoto Costume Institute, 17. yüzyıldan günümüze uzanan 13.000 parçalık koleksiyonu ile hem Batı Dünyası’nın tekstil ve giysi tarihine ışık tutar hem de geleneksel ve çağdaş Japon modasını sergiler.<table fr-original-style="" style="border-collapse: collapse; border: none; empty-cells: show; max-width: 100%; box-sizing: border-box;"><tbody fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><tr fr-original-style="" style="user-select: none; box-sizing: border-box;"><td fr-original-style="" style="min-width: 5px; box-sizing: border-box; user-select: text; border: 1px solid rgb(221, 221, 221);"> </td></tr></tbody></table><img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1635971828418.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">© The Kyoto Costume Institute, photo by Kazuo Fukunaga Her ne kadar listedeki aşırı prestijli müzelerle ve koleksiyonlarla yarışamasak da listede Türkiye’den de bir örnek paylaşmak istedim. 14 Ekim 2011 tarihinde faaliyete geçen Merinos Tekstil Sanayi Müzesi; Merinos koyunundan Bursa ipekçiliğine kadar Cumhuriyet tekstil sanayinin hafızasını ziyaretçilerle paylaşır.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1635971957947.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Merinos Tekstil Sanayi Müzesi

Victoria & Albert Müzesi ile ilgili hikayeler