<img src="https://images.aposto.com/2025/5/5/1749218608835.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.54" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">El işlerinin şaşırtıcı serüveni: Dikiş nasıl bir direniş aracına dönüştü?</h1>Kadınları evcimenleştirip toplumsal cinsiyet rollerini pekiştirdiği varsayılan tığ işi, nakış, örgü gibi uğraşlar nasıl oldu da bir direniş aracına dönüştü? El işlerinin şaşırtıcı serüveninin peşine takılıyoruz.Yazı: Seda YılmazEllerimizi en çok akıllı telefonlarımızı tutmak için kullandığımız bugünlerde&nbsp;el emeği, zanaat gibi kavramlar&nbsp;da nostaljik çağrışımlarla anılır hâle geldi. Bu uğraşların "nesli tükenmekte olan bir tür" muamelesi görmesi ise kapitalizm tarafından kullanılan birer etikete dönüşmekten kaçamamalarını beraberinde getirdi. Artık seri üretimden çıkan ürünlerin üzerinde bile "el emeği" ibaresini görebiliyoruz. Öte yandan gitgide dijitalleşen dünyada eller, günden güne kıymete biniyor. Ellerin daha ziyade üretmeye ve yaratmaya yaradığı zamanlara duyulan özlemin alameti olabilir bu.Aslına bakarsanız,&nbsp;elle üretilen nesneler arasında da bir hiyerarşi var. Bir marangozun yaptığı masa değersiz sayılmazken bir kadının el emeğiyle işlediği iğne oyası pek de itibar görmez. Dikiş, nakış, örgü gibi uğraşlar “kadın işi” olarak kabul edildiğinden, hep arka planda kalmıştır. Çağlar boyunca kadınların geri plana itilmesiyle yakından ilgili bu durum. Kadınlar görmezden gelindikçe, onların uğraşları da gündelik hayatın “altı üstü” kategorisine hapsedilir. "Altı üstü nakış işte!"Bunları düşünmeme,&nbsp;28. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali’nin&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=ziR1MFlYHIg&utm_source=aposto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tanıtım filmi</a>&nbsp;sebep oldu. Filmde saçları ağarmış bir kadını parmağında yüksük, elinde iğne iplikle dikiş dikerken görüyoruz. Sonunda üzerinde&nbsp;“Benzersiz kadınlar benzersiz hikayeler” yazan renk renk desenli bir yorganı sırtına atıyor. Yorganın alt kısmında kocaman gözlerini bize dikmiş komik bir örümcek motifi çarpıyor gözüme.&nbsp;Yunan mitolojisinde,&nbsp;ölümlülere el işlerini öğreten baş tanrıça Athena, kendisiyle rekabet etmeye kalkışan bir ölümlü olan Arakhne’nin dokumasının güzelliği karşısında öylesine öfkeye kapılır ki Arakhne’yi örümceğe dönüştürür. Böylece Arakhne, durmaksızın ağ örmekle cezalandırılmış olur. İp eğirme, dokuma, örgü gibi uğraşların eski çağlardan beri kadınlarla bağdaştırıldığını gösterir bu.&nbsp;Uçan Süpürge’nin tanıtım filmi, burun kıvrılan el işlerine itibarını iade ediyor bence. Kadınların ilmek ata ata oluşturdukları kadınlık mirasına tatlı bir katkı.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#c0e5a0" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#c0e5a0 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/el-islerinin-sasirtici-seruveni-dikis-nasil-bir-direnis-aracina?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(192, 229, 160) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Angst

Maison &amp; Objet tarafından "Yılın Tasarımcısı" seçilen Franklin Azzi, ilham aldığı kişiler arasında sanatçı Donald Judd, mimar Claude Parent, piyanist Glenn Gould ve psikanalist Jacques Lacan gibi isimleri göstererek tasarımcı kişiliği hakkında da ipuçları veriyor. Verdiği isimlerden de anlaşılacağı üzere disiplinlerarası bir yaklaşıma sahip olan Azzi’nin mimarlığa uzanan yolculuğunu inceliyoruz.1975 Paris doğumlu Azzi, üniversite eğitimini École Spéciale d'Architecture ve Glasgow School of Art'ta tamamlamış. Paris'te aldığı eğitim bakış açısını şekillendirirken, Glasgow'da aldığı eğitim ise onu disiplinlerarası çalışmaya teşvik etmiş. Zorunlu askerlik hizmeti yaptığı sırada yolu ülkemizle de kesişen mimar, bu dönemde Türkiye ve Hindistan'da ilk mimari projelerini tamamlamış.2006 yılında kendi mimarlık ofisini kuran mimar, Franklin Azzi Architecture'ın kurucusu ve yöneticisi olarak, farklı disiplinlerden gelen 80 kişilik bir takımın başında. Kendini bir "tekniker-mimar" olarak tarif eden Azzi, belli bir stili olmadığını ve her projeyi tamamen farklı ele aldığını belirtiyor. Zamansız tasarımlar üretmek isteyen mimar, yeni projelerinin yanında eski binaları onarmaya da vakit ayırıyor.Kamu fonlarıyla gerçekleştirdiği projelerin dışında otel, sergi, ofis, ev, restaurant, mağaza gibi akla gelebilecek her türlü projenin A'dan Z'ye üstesinden gelebilen ofisi ile Starchitect olma yolunda ilerliyor diyebiliriz.Mimari projelerinin en başarılı bulduğum örnekleri ise genelde hazır giyim markaları için tasarladığı şık mağazalar. EP YAYING adlı Çin hazır giyim markası için Şangay'da tamamladığı mağaza projesi, 520 m2'lik bir alanı kapsıyor. 2021 yılında tamamlanan bu proje, Çin gelenksel zanaatından elementleri bulundururken, yeşim taşı, beton, çin verniği ve nakış gibi tekniklere de ev sahipliği yapıyor. Sadelik ve maksimalizmin arasındaki zıtlığı yansıtma hedefliyle gerçekleştirilen bu proje, kıyafetleri parmaklılara sabitlenmiş taş tablalar ve metal borular yoluyla sergilemekte.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649959134272.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Modernite ve zanaatı bir araya getiren bir diğer mağaza projesi ise Isabel Marant için Los Angeles'ta gerçekleştirdiği tasarım. Bahçesinde Fransız sanatçı Arnold Goron'un eserlerini bulunduran mağaza, içeride ise 50'ler mobilya ve iç mimari örneklerinden alıntılar barındırıyor. Geleneksel marangozluk yöntemleri ile üretilen ahşap dolaplar ve özel üretim ahşap mobilyalar ile özenle düzenlenmiş bahçe, dışarıdan çok steril gözüken mağazaya sıcaklık katarak mağazaya adeta bir ev hissi veriyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649959195798.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649959250488.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.22" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Disiplinlerarası bir yaklaşıma sahip olan Azzi’nin mimarlığa uzanan yolculuğunu inceliyoruz.

Akımlardan Bağımsız: Franklin Azzi 

Sera Oltan ile ilk koleksiyonu ve Trabzon'dan Paris'e uzanan yolculuğu üzerine bir söyleşi.Merhaba Sera. İlk olarak kendinden bahsedebilir misin?Merhaba. Trabzon doğumluyum; Trabzon ve İstanbul’da büyüdüm.New York’ta Parsons the New school for Design’da moda tasarımı eğitimimi tamamladıktan sonra Paris’e yerleştim ve Institut Français de la Mode’da moda tasarımı üzerine Master yaptım. Kendi vizyonumu sunabileceğim bir marka yaratmadan önce Maria Cornejo ve Lemaire gibi markalarda çalıştım. 2020’de de Sera adıyla kendi markamı, Paris’te kurdum.Markanı kurmaya nasıl karar verdin?Paris’te deri ve çanta üzerine çalışırken kendimi metal parçalar arayışında buldum. Bu araştırmalar esnasında, Trabzon’dan bildiğim ve işçiliğine hayran olduğum kazaziye tekniğiyle örülmüş parçaları deri ürünlerle birleştirmenin ne kadar hoş olabileceğini düşündüm. Hatta bir kazaziye ustası ile bir prototip geliştirdim. Bu esnada kendi ülkemde ve kültürümde keşfedilmeyi bekleyen farklı birçok zanaat ve teknik olduğunu farkettim. Keşfettikçe ve öğrendikçe kafamda birçok şey şekillenmeye başladı. Araştırmalarım zanaat ve tekniklerle sınırlı kalmadı; doğrudan bağlantılı oldukları Türk alıntıları, hikayeleri ve geleneklerini de tanımamı sağladı. Sonunda farkettim ki hem bu hikayeleri yansıtabileceğim, zanaatkarla, sanatçılarla çalışarak farklı teknikleri kullanabileceğim, bir yandan da burada öğrendiğim kalıp ve işçilik teknikleriyle, özenli kumaşlarla geliştirebileceğim, kısacası gelenekseli ve günceli bir arada sunabileceğim bir dünya yaratmak istiyordum.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1635405925927.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Chaumont-ZaerpourKoleksiyon nasıl ortaya çıktı?İlk koleksiyonumda bize çok tanıdık olan, yazmalarda bulunan oya işlemesi ile çalıştım.Beni aslında oyaya iten sadece güzelliği ve itina gerektiren işçiliğinin yanında hikayesi de oldu. Genelde kadınların yaptığı, çok eskilerden beri var olan bu nakış türünün her birinin benzersiz oluşu ve hepsinin ayrı bir hikayesinin oluşu beni çok etkiledi. Özellikle eskiden, farklı yörelerde, köylerde, kasabalarda, şehirlerde, renk ve motif gibi seçimleriyle kadınların oyalarına yükledikleri anlamlarla kendine has bir dil yarattıklarını, böylece çoğu zaman özgürce dile getiremedikleri hislerini ve düşüncelerini oyalarıyla ifade ettiklerini öğrendim.&nbsp;Aile büyüklerinden derlediğim oyalardan ilham alarak, Trabzon’da geleneksel yapılışına bağlı kalarak, yıllardan beri oya yapan Kumru ile beraber çalışarak bir oya geliştirdim. Bu oyayı modern bir şekilde sunabilmek adına, genelde yazmalarda bulunan çiçek motiflerinden ilham alarak, Paris’te Ana Karkar adlı ressam ile beraber çalıştım. Ana, yağlı boya kompozisyonlarıyla oya desenlerine kendi yorumunu kattı. Sonunda bu desenler ve işlemeler bir araya gelerek koleksiyonda görülen haline ulaştı. Koleksiyonun her bir parçasında doğal materyaller kullandığımdan, motifler de ipek ve pamuklu kumaşlara basıldı.&nbsp;Koleksiyondaki parçalar genel olarak hem oya eşarptan hem de Fransız "carré" eşarptan yola çıkarak kare şekli yansıtan, dökümlü silüetlere dönüştü. Ayrıca araştırmalarımda beni hep etkileyen ve koleksiyona farklı detayları ve şekilleriyle yansıyan, Anadolu kadınlarının tarlalarda giydiği kıyafetler, Anadolu’da yaşamış göçmen veya yarı göçmen toplulukların kıyafetleri ve zanaatleri, 60’lar 70’lerden itibaren şehirlerde giyilen kadın ve erkek kıyafetleri gibi birçok farklı unsur da var.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1635405965551.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Chaumont-ZaerpourBiraz da yaratım sürecinden bahsedebilir misin?Benim için araştırmak, keşfetmek ve aktarmak çok önemli. Bazen küçük bir detaydan etkilenip hikayeyi keşfediyor, bazen de hikayeden yola çıkıyor ve buradan kendi hikayemi yaratıyorum. Ama ne olursa olsun tasarım benim icin duygusal bir süreç.&nbsp;Üretim aşamasında kıyafetler üzerinde hep 3 boyutlu çalışıyorum çünkü kumaşın düşüşü, duruşu, vücuda adapte oluşu ve giyenin hareket edebilme özgürlüğü, benim için çok önemli. Fransız “Couture” tasarım ve kalıp tekniklerine dayanan bu yöntem, kıyafetleri daha detaylı, üç boyutlu ve insan üzerinde tasarlamayı sağlıyor. Ayrıca benim için kıyafetlerin doğal materyallerden ve özenle üretilmiş olmaları, uzun ömürlü olabilmeleri için çok önemli. Bu tasarım tekniğiyle beraber en ince ayrıntıları göz önünde bulundurarak tasarımların kalıcı olmalarını sağlayabiliyorum.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1635405984346.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Chaumont-ZaerpourModa sektörü ve girişimcilik hakkındaki görüşlerini bizimle paylaşır mısın?Moda hızlı üretim ve tüketimin maalesef genellikle tercih edildiği bir alan. Bize yeni tasarımcılar olarak da bu süratli yolculuğun bir parçası olmamak düşüyor. Hem güncel hem de klasik bir vizyonla yüksek kaliteli ve özenle yaratılmış parçalar, koleksiyonlar daha uzun ömürlü olabiliyor. Ayrıca seçilen kumaşların içeriğinden tutun da üretim şartları, kalitesi, adedi, dağıtımı gibi farklı birçok aşamada yapılabilecek değişiklikler, tasarımcılar için hem frene basabilmek hem de daha sürdürülebilir çözümler üretebilmek için bence çok önemli.&nbsp;Sera’nın koleksiyonuna websitesinden ve instagram üzerinden ulaşabilirsiniz:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://sera-studio.com/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">https://sera-studio.com/</a><a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sera__studio/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">https://www.instagram.com/sera__studio/</a><img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1635406007683.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Chaumont-Zaerpour

Oya işlemesinin Trabzon’dan Paris’e uzanan yolculuğu


Sera 

Siyah kahramanlar: 28 Ağustos’ta sosyal medyada özellikle ırk ayrımcılığının karşısında duranlar; ırk, renk, dil, cinsiyet gözetmeden yeteneği takdir edenler arasında derin bir hüzün salınmaya başladı. Hayali bir ülke olan Wakanda'nın lideri ve süper bir kahraman olan T'Challa'yı canlandırdığı Black Panther filmiyle özellikle siyah çocuklar ve gençler için büyük bir ilham kaynağı olan Chadwick Boseman 43 yaşında hayatını kaybetti. Obamalar’dan Oprah’a ve Marvel Stüdyoları'na kadar birçok ünlü isim ve kuruluş paylaştıkları mesajlarla Boseman’ın ölümünden duydukları üzüntüyü dile <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTIyNGQyNzc4YzdlMDAwODQ3NmI1YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVlNTI5ZDdiODg1MjcyNTJmMTM2NmRmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5iYmMuY29tJTI1MkZ0dXJrY2UlMjUyRmhhYmVybGVyLWR1bnlhLTUzOTYyMzMwJTI1M0Z1dG1fc291cmNlJTI1M0RhcG9zdG8lMjUyNmFtcCUyNTNCdXRtX21lZGl1bSUyNTNEdW5kZWZpbmVk"">getiriyorlardı</a>. Covid-19 salgını, ırk ayrımcılığı nedeniyle yaşanan sosyal gerilim ve fırtınalarla silkelenmekte olan ABD’de, bir de Marvel’in ilk siyah süper kahramanının vedası, duygusal bir şok yaşatıyordu. Boseman’ı ve siyah insanların yaşadıklarını düşünürken siyah modacılar geldi aklıma. Chanel, Dior, Yves Saint Laurent ya da Armani gibi dünyaca ünlü markaların arasında sayabileceğiniz siyah bir tasarımcı markası geliyor mu aklınıza?&nbsp;&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-05T09:32:28.285Z.png" alt="Ann Low müşterisiyle birlikte elbise uzerinde düzenlemeler yaparkenKaynak: Briden"><figcaption>Ann Lowe müşterisiyle birlikte elbise üzerinde düzenlemeler yaparken Kaynak: Briden</figcaption></figure>Sosyetenin en iyi saklanan sırrı: Anneannesi 1860’ta özgürlüğüne kavuşana kadar patronu için terzilik yapan Ann Lowe’un annesi de nakışta uzman. Üç kuşak kadın, Lowe’un doğduğu ve büyüdüğü Alabama’da kendi giyim şirketini <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTIyNGQyNzc4YzdlMDAwODQ3NmI1YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVlNTI5ZDdiODg1MjcyNTJmMTM2NmRmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy50YXRsZXIuY29tJTI1MkZhcnRpY2xlJTI1MkZqYWNraWUta2VubmVkeS13ZWRkaW5nLWRyZXNzLWRlc2lnbmVyLWFubi1sb3dl"">kuruyor</a>. Lowe, 16 yaşında annesini kaybetmesinin ardından Alabama’nın ilk başkanının eşinin kıyafeti de dâhil olmak üzere işleri devralmak durumunda kalıyor. 16 yaşında olmasına rağmen belli ki terzilik yeteneğini genlerinde miras olarak taşıyor. Üç yıl sonra New York’taki S.T. Taylor Design School’a <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTIyNGQyNzc4YzdlMDAwODQ3NmI1YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVlNTI5ZDdiODg1MjcyNTJmMTM2NmRmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy53YXNoaW5ndG9ucG9zdC5jb20lMjUyRmhpc3RvcnklMjUyRjIwMTklMjUyRjA4JTI1MkYyOCUyNTJGamFja2llLWtlbm5lZHlzLWZhaXJ5LXRhbGUtd2VkZGluZy13YXMtbmlnaHRtYXJlLWhlci1hZnJpY2FuLWFtZXJpY2FuLWRyZXNzLWRlc2lnbmVyJTI1MkY="">kabul ediliyor</a> ve belki de siyah olması nedeniyle karşılaştığı ayrımcılık ve zorluklar daha okul yıllarında başlıyor. New York’taki moda okulunun yöneticileri Ann derse girene kadar siyah bir öğrenciyi kabul ettiklerini fark etmiyorlar ve Ann, o zamanlar ABD’de yaygın bir uygulama olarak ayrı bir sınıfta eğitim görmeye devam ediyor. Okul sonrasında Florida’da kazandığı 10 senelik tecrübenin ardından New York’a dönerek kendi mağazasını açan Lowe, yüksek sosyetenin elbiselerinin tasarımı icin gittiği ilk adres hâline geliyor. Öyle ki müşterileri arasında Rockefellerlar, Rooseveltler ve Du Pontlar bile var. İronik olan ise ünlü müşterilerine rağmen Lowe’un sesini dünyaya değil belki de ülkesine bile duyuramamış olması. Aslında müşterilerinin giydikleri mükemmel tasarım ve işçilik eseri olan kıyafetlerinin siyah bir kadın tarafından tasarlandığının bilinmesini istemediğini söylemek daha doğru <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTIyNGQyNzc4YzdlMDAwODQ3NmI1YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVlNTI5ZDdiODg1MjcyNTJmMTM2NmRmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5lc3NlbmNlLmNvbSUyNTJGZmFzaGlvbiUyNTJGYmxhY2staW5mbHVlbnRpYWwtZGVzaWduZXJzJTI1MkYlMjUyMzI5ODgwMiUyNTNGdXRtX3NvdXJjZSUyNTNEYXBvc3RvJTI1MjZhbXAlMjUzQnV0bV9tZWRpdW0lMjUzRHVuZGVmaW5lZA=="">olabilir</a>.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-05T09:31:43.761Z.png" alt="Jacqueline Bouvier ve John F. Kennedy’nin düğünü, 1953 Kaynak: Tatler"><figcaption>Jacqueline Bouvier ve John F. Kennedy’nin düğünü, 1953&nbsp; Kaynak: Tatler</figcaption></figure>Kennedy’nin terzisi: 1953 yılındayız. Belki de yıllar boyu konuşulacak, birçok düğüne ilham kaynağı olacak, sosyetenin en güzel düğünlerinden biri yaklaşıyor. Jacqueline Bouvier ve sekiz yıl sonra ABD başkanı olacak John F. Kennedy’nin düğünü. Ann Lowe ve ekibi gelecekteki ABD başkan eşinin gelinliği için yoğun bir çalışma içerisinde. Düğüne 10 gün kala Lowe’un stüdyosundaki bir boru patlaması sonucu Jacqueline’nin gelinliği de dâhil birçok elbise zarar görüyor ve ekip siparişleri yetiştirmek için gece gündüz çalışıyor. Lowe için bu dillere destan düğün o zamanın parasıyla 2 bin 200 dolar zararın ötesinde daha büyük bir hayal kırıklığıyla sonuçlanmış olmalı. Jacqueline’e gelinliği sorulduğunda tasarımcının ismini bile vermeden sadece siyah bir terzinin yaptığını <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTIyNGQyNzc4YzdlMDAwODQ3NmI1YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVlNTI5ZDdiODg1MjcyNTJmMTM2NmRmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy53YXNoaW5ndG9ucG9zdC5jb20lMjUyRmhpc3RvcnklMjUyRjIwMTklMjUyRjA4JTI1MkYyOCUyNTJGamFja2llLWtlbm5lZHlzLWZhaXJ5LXRhbGUtd2VkZGluZy13YXMtbmlnaHRtYXJlLWhlci1hZnJpY2FuLWFtZXJpY2FuLWRyZXNzLWRlc2lnbmVyJTI1MkY="">söylüyor</a>.Katil kim? Ann Lowe’un bugün dünyaca ünlü bir marka hâline gelememesinde müşterilerinin Lowe ismini saklamaya çalışmasının etkisi küçümsenemez. Kate Middleton’ın düğününü kaç milyon kişinin takip ettigini düşünün. Jacqueline tasarımcısını övmüş olsaydı belki de moda haftalarının baş kahramanlarından biri Lowe markası olurdu. Lowe’un işini büyütememesinin hatta belki iflasının diğer nedeni ise kıyafetlerinin değerinin <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTIyNGQyNzc4YzdlMDAwODQ3NmI1YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVlNTI5ZDdiODg1MjcyNTJmMTM2NmRmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnRoZWdsb3d1cC50aGVyb290LmNvbSUyNTJGc29jaWV0eXMtc3R5bGlzaC1zZWNyZXQtZGVzaWduZXItYW5uLWxvd2Utd2FzLWEtZmFzaGlvLTE4MjM0OTkxOTQ="">altına satılması</a>. Diğer yandan Lowe’un gelişen dünyaya paralel olarak diğer lüks markalar gibi hazır giyim üretimi için bir girişiminin olmadığı görülüyor. Sadece couture üzerine yoğunlaşması da iflasını hızlandırmış olabilir. Daha da önemlisi, yapılan haksızlıklara daha sert bir duruş sergileyebilir miydi? Sizce katil kim?

Lowe'un bugün dünya markaları arasına isminin yazdıramamasının sebebi neydi?

Kennedy'nin isimsiz terzisi

1995'te Fransa'nın güneydoğusunda doğan Ophélie, uygulamalı sanatlar ve moda eğitimi ile bir nakış yarışmasının ardından plastiğe duyduğu tutku ve onun çevresel etkisine ilgi duyması ile eserlerini oluşturmaya başlıyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-08T19:22:57.637Z.jpeg"><figcaption>OPHIE-Ophélie Broderie</figcaption></figure>Ophélie, Fransa'nın güneydoğusunda denize ve güneşe yakın bir bölgede yaşayan görsel bir sanatçı. Yaklaşık bir senedir ilgi duyduğu malzeme olan plastik ile deneysel çalışmalar yapan Ophélie, İngiltere’deki Madeira Nakış Yarışması’na katılarak plastikle sanatsal denemeler yapmaya yoğunlaşıyor ve bu şekilde kendi markası olan OPHIE’yi kuruyor. Detay, zaman ve dikkat gerektiren nakışı plastik kullanarak hayata geçiriyor. Tamamen terk edilmiş olan bu malzemenin yeniden kullanılıp geri kazanılmasına farklı bir açıdan bakan Ophélie, sanatsal kimliğini çevreye olan duyarlılığı ile birleştirerek yansıtıyor. Kendi felsefesine göre bir sanatçı yarattığı nesnelerle kendini ifade eder. Bu ifade şekli tamamen kişisel olabileceği gibi toplumla ilişkili de olabilir.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-08T19:23:09.667Z.jpeg"><figcaption>OPHIE-Ophélie Broderie</figcaption></figure>Ophélie’nin sanatında kullandığı geri dönüştürülmüş plastik malzemelerin üretimi üç ana aşamadan oluşuyor: Birincisi hasat. Plastik şişeleri önce etrafından topluyor. İkincisi dönüşüm. Topladığı plastikleri delgeç ve ya herhangi kesici bir alet ile şekillendiriyor. Üçüncüsü ise yeniden doğum. Elde ettiği plastikleri şekillendirdikten sonra yeni bir kullanım alanı sunduğu nakış ile hayat veriyor. Eserlerinin yaratım sürecinde ise farklı yollar seçebiliyor. Bazen aklındaki bir imajı hayata geçirmeyi planlarken bazen elindeki malzemeler ile neler oluşturabileceğine odaklanıyor. Kreasyonları oluştururken ısıyla deney yapan sanatçı deneysel formlar elde edebiliyor. Genellikle mavi, turkuaz ve tonları üzerinde çalışan sanatçı, birçok farklı plastik şişe rengi sayesinde kırmızı, turuncu, mor, sarı gibi farklı renk kartelaları da oluşturuyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-08T19:23:25.154Z.jpeg"><figcaption>OPHIE-Ophélie Broderie</figcaption></figure>Eserlerinde ilhamı renkten, fotoğraftan, bir mobilyanın kıvrımından, doğadan, denizden gibi birçok önemli kaynaktan olduğuna inanan Ophélie, yeni başladığımız 2021 yılı için OPHIE’de bazı değişiklikler yapmayı planlıyor. Daha az figüratif parçalar oluşturmayı planlayan sanatçı yeni eserlerini paylaşmak için sabırsızlanıyor.

nakış ile ilgili hikayeler