<a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1933/milliyet_1933_mart_/milliyet_1933_mart_25_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mehmet Selahattin, 25 Mart 1933</a>Geçen cuma havayı güzel buldum. Başka yapacak işim yoktu. Bir tramvaya atlayıp Beşiktaş’a kadar uzanayım dedim. İstanbul’un kabuğundan çıkmadığı halde bize bütün mevsimleri olgun birer yemiş gibi tattıran bu köyü nedense çok severim. Beşiktaş’a, hayır -Beşiktaşlıların kendi şivesiyle söyleyeyim- Beştaş’a ne tamamile şehir diyebiliriz ne tamamile köy. Boğaziçi burdan başladığı halde Beşiktaş’a giden Boğaz’ı görmüş sayılmaz. Bununla beraber Beşiktaş şehrin boğucu muhitine hiç benzemeyen bambaşka bir muhittir.Dolmabahçe’nin önünde tramvaydan inince ne bakayım? Gazhane yokuşunun yanındaki sırt tıklım tıklım dolmuş. Tuhaf şey! Bu kalabalık ne acaba? Birkaç adım ilerledim. Âdeta bir pazar yeri içindeyim. Rastgele birine sordum:“Bilmiyor musunuz?” dedi. “Ayazma var bugün.”“Hangi ayazma?”“Mart 9’u ayazması.”Biraz ilerleyince gördüm. Etrafı defne yapraklarile donanmış bir kapı önünde insandan iki sıralı zincir. Ayazma burası imiş. Parmaklığın arkasından bir papas elile işaret ediyor:“Apoki, apoki.”Ve arka arkaya dizilen halk itişe kakışa daracık kapıdan içeri girmeye çalışıyor.İstanbul’da ne kadar sakat adam varsa hepsi burada. Ayazmaya girmek için evvela bu dilencilere iltifat etmek lazım. Hepsinin önünde birer çanak. İstavroz çıkarırken dudaklarile Rumca bir dua mırıldanan bir dilenciye kelli felli bir çorbacı bir yirmi beşlik fırlattı. Herhalde ayazmada yatan ayanın himmetiyle olacak herifin iki gözü birden açılmasın mı? Ötekiler bu yirmi beşlik sesini duyunca fare kokusu almış kedi gibi köşelerinde sinsi sinsi bekleştiler. Fakat ikinci bir yirmi beşlik atan olmadı.Avucundaki paraları şakırdatarak dolaşan papasa bir mektepli imrenerek baktı:“Bu züğürtlükte dünyaya papas gelmeli imişiz!”Arkadaşı güldü.“Evet ama böyle papas değil.”“Ya nasıl papas?”“Matmazel Şor’u kaçıran papas gibi papas.”Burada açıkgözler yalnız ayazmanın papasları değil. Arapçaya çalar kısık bir ses durmadan haykırıyor:“Efendim, var ikramiye bol. Livanita, pudra, badehu şeker, şekolata ve daha envaı hediye!”Çocuklar gündeliklerinin kuvveti yettiği kadar bu bol hediyeli (?) bisküvilere hücum ettiler. Fakat çekilen yüzlerce kutunun içinde hediye namına yarım kiloluk bayat bir çikolatadan başka bir şey çıkmayınca ilk hararet tavsadı. Bisküvici bu rağbetsizlikten sinirlenmeye başladı. Etrafına toplananları dağıtarak “Heydi yallah!” dedi. Yok burada Karagöz. Siz bir kenar durazak ben mal satazak.”Derken kulağımın tozunda çıngırak gibi madenî bir ses:“Başkasına yar oldu,Eller bahtiyar oldu!”Başımı çevirdim. Oh, keka! Ehlidilin biri çayırın etrafına germiş bir tel. Atmış içine birkaç sandalya, kurmuş gramofonu. Tele yaklaşanlara soruyor:“Efendim ne emredersiniz? Çay mı kahve mi?”Taşlık’a giden yolda karınca gibi satıcı. Macuncu durmadan bağırıyor:“Haydi erbabı bilir. Erbabı bilir dedik!”Fakat kimsenin aldırdığı yok. Kendi kendime güldüm. Şu adamcağız sabahtan akşama kadar sokak sokak “Erbabı bilir!” diye haykırarak dolaşır. Daha şu zavallının macunundan tadanı görmedim. Acaba İstanbul’da erbap adam kalmadı mı?Taşlık’a çıkanların arkasına ben de takıldım. Seddin üstünde insanın bakmakla doyamayacağı bir manzara var. Çamlıca Tepesi ile hemen hemen bir hizadayız. Boğaz’ın Anadolu kıyısı, İhsaniye’den Çengelköy sırtlarına kadar ayağımın altında menevişli bir halı gibi serili duruyor. Sanki her uçuşta sinema gibi birkaç yeri birden gösteren uzun ipli bir salıncakta sallanıyorum. Başımı hafifçe sağa çevirdim mi Marmara… Sola çevirdim mi orta Boğaz… İleriye baktım mı tepesi dumanlı Alemdağı…Taşlık’ta birkaç sevgiliyi bir anda kucaklamak fırsatı var. Gözler pek az yerde bu kadar bakışlarının sınırından dışarısını seyredebilir. Ve insan pek az yerde bu kadar güzelliği bir arada bulur.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">* Mehmet Selahattin Güngör’ün yazılarındaki tüm ifadelerine katılmasak da anlamı ve anlatımı bozacak ya da değiştirecek herhangi bir değişiklik yapılmadı. Dönemin anlam dünyasına sadık kalındı. ‘İstanbul’da Nasıl Eğleniyorduk’un amaçlarından biri de, yazara hak ettiği değeri vererek İstanbul’un geçmişine dair zengin bilgiler içeren bu yazıları gün yüzüne çıkarmak.&nbsp;

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

Başınızı sağa çevirdiniz mi Marmara… Sola çevirdiniz mi Boğaz… İleri baktınız mı Alemdağı…

Beşiktaş Sırtında: Taşlık

• Papa Francis, bir asırdan fazla bir süredir Vatikan Müzeleri'nin papalık koleksiyonlarında bulunan 2.500 yıllık Parthenon'un üç parçasını Yunanistan'a iade etmeye karar verdi. Vatikan, Papa'nın söz konusu parçaları Roma Katolik Kilisesi ile ekümenik diyalog jesti olarak Yunan Ortodoks Kilisesi'nin başı II. Ieronymos'a verdiğini açıkladı.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/5/1671788641803.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kaynak: Vatikan Müzesi" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Vatikan Müzesi<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden önemli? Atina'daki Akropolis üzerinde bulunan ve MÖ 5. yüzyılda tanrıça Athena'ya bir tapınak olarak tamamlanan Parthenon’un dekoratif frizleri, antik Yunan heykelinin en büyük örneklerinden bazılarını içeriyor.</li></ul>

Aposto Gündem

Yazın İstanbul’daki kalanlar için adalara gidebilmek güzel. En azından sunulan bir imkân. Herkesin sevdiği bir başka, amacına göre de tercihler değişebiliyor. Bunlardan iki tanesini ise hiç bilemiyoruz, onlar sadece kimi notlar kaldı. Bu hafta büyük İstanbul depremlerinden birinin ardından sırrı çözülemeyen Vordonos adalarının etrafındaki bir hikâyeden bahsedelim.<ul><li>Vordonos Adaları: İstanbul’un, “Bostancı Çöken Ada, Höreke ya da Manastır Kayalıkları” adıyla da bilinen Prens adalarından Vordonos, 11. yüzyılda yaşanan bir deprem sonrasında batar. Bunun bilgisi yüzyıllar sonra Fener Rum Patrikhanesi kayıtlarında ortaya çıkar. İddialara göre sular altına gömülmeden önce Avrupa’da bilinen adada manastır eğitimi ön plana çıkmaktadır. &nbsp;Hatta bu eğitimlerin okültizm çalışmalarına kaydığı ve bununla ilgili literatürün de bulunduğu söylenir. 2016 yılında UNESCO listesine girmesi ve deniz turizmine açılması için Maltepe Belediyesi’nin teşvikiyle kazı çalışmaları başladı.&nbsp; &nbsp;</li><li>Photios: Adanın simgesi hâline gelen manastırla beraber anılan ilk isim <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmMTNmZTQzMTM5MzllMDAwODllMmI1YiZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ0ci53aWtpcGVkaWEub3JnJTI1MkZ3aWtpJTI1MkZJLl9Gb3Rpb3M="">Photios’tur</a>. Photios’un kardeşi imparatoriçenin kız kardeşi İrine ile evlenince kendisi de Konstantinopolis Patriği olur. Patrik olabilmek için yapılan numaraların sonunda kendisinden önceki patrik Ignatios'u bugün Küçükyalı'da bulunan bir manastıra sürgüne gönderir. Tek yaşanan sürgün bu değildir patriklik makamı için, çünkü papa Ignatios'a görevini iade eder ve Photios da sürgüne gönderilir. Photios'un tarihteki yeri de tam olarak buradadır: Papa I. Nikolas’ın yanında yer almaması ve makamını kabul etmemesi sebebiyle aforoz ederek Katolik ve Ortodoks kiliselerini bölünmesinde rol oynar. Bu esnada olayların Vordonisi'de geçtiği iddia edilir.</li></ul>

Aposto İstanbul

Yazın İstanbul’daki kalanlar için adalara gidebilmek güzel. En azından sunulan bir imkân. Bunlardan iki tanesini ise hiç bilemiyoruz, onlar sadece kimi notlar kaldı. Ondan bu hafta Vordonos adalarından bahsedelim.

papa ile ilgili hikayeler