İzliyor, gözlemliyor, öğreniyor, uyguluyor. Öğrenme süreçlerinin her aşamasında bizi taklit ediyor. Peki merak ediyorum, yağmur öncesi gökyüzünü kaplayan gri bulutlar yapay zekânın içini sıkıyor mu? Ya da bir akşam üzeri mutfaktan geçerken ansızın tüyleri ürperiyor mu? Öyle olmaz kardeşim, insan olmaya bu kadar hevesliysen yeri geldiğinde o depresyona da gireceksin.Bir gün yenilmez diktatörler olarak karşımıza dikilmelerinden korktuğumuz robotların iç dünyasını hiç ama hiç önemsemiyoruz. Belki malum bilim kurgu senaryoları asla gerçekleşmeyecek ama illa bir gün insani duyguları taklit edebilen robotların çağı gelecek. Asıl soru, o gün geldiğinde robotlar ve insanlar bir Xanax’ın iki yarısı olabilecek mi?<img src="https://images.aposto.com/2022/8/6/1662816931848.gif" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.39" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Nörobilim ve yapay zekâ sempozyumunda sıradan bir gün</h2>İnsan beyni büyüleyici bir yapı ve bugün yapay zekâ üzerine yürütülen çalışmaların büyük bir kısmı, bu büyüleyici yapının dinamiklerinin modellenmesine dayanıyor. Araba kullanmak, yazı yazmak, eşya taşımak; aklımıza gelebilecek fiziksel ve düşünsel işlerin bir çoğu nitelikli eğitim tedrisatından geçen sinir ağları sayesinde gerçekleştirilebiliyor.&nbsp;Bir gün robotların kendilerini geliştirmeyi öğrenip bağımsızlıklarını ilan etmesinden çok korkuyoruz fakat belki de bundan önce onları hayatımızda nasıl konumlandırdığımıza odaklanmamız gerekiyor. Biz robotları ve yapay zekâyı bir gelecek tasvirinde aynı dünyayı paylaştığımız yeni bir tür olarak mı görüyoruz? Yoksa tüm bu yıkıcı teknoloji harikaları bizim için işimizi kolaylaştıran ve bir nevi “angaryalarımıza” koşan makinelerden mi ibaret? Tükenme noktalarının olmaması ve insani duyguları deneyimleyememeleri bir gün bunu yapamayacakları anlamına gelmez. Birazdan bahsedeceklerimizden sonra, bir sabah uyandığında ve robot süpürgenin koridorun başında öylece durduğunu gördüğünde halini hatrını sormak isteyeceksin.Yapay zekâ ve depresyon, 2018 yılında New York’ta düzenlenen Beyin ve Makinelerde Kanonik Hesaplamalar (Canonical Computation in Brains And Machines)&nbsp;adlı bir sempozyumun konu başlıklarından biriydi. Gittikçe iç içe geçen nörobilim ve yapay zekâ ilişkisinin dinamiklerine eğilen araştırmacılar birbirimize ne kadar benzediğimiz ve ne kadar benzeyebileceğimiz üzerine tezlerini savundular. Sempozyumun bir katılımcısı olan sinirbilimci Zachary Mainen’ın ise yıkıcı bir iddiası vardı: İnsan gibi düşünen yapay zekâ günü geldiğinde depresyona girebilirdi.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Gereğinden fazla düşünen robotlar</h3>Tanınmış bir sinirbilimci olan Zachary Mainen, halüsinasyonlar ve depresyon yaşayan hastaları gözlemlediği ve pekiştirmeli öğrenme gibi yapay zekâ algoritmaları kullanarak tedavi yöntemleri geliştirdiği hesaplamalı psikiyatri alanında çalışıyor. Yapay zekânın insan gibi depresyona girebileceğini belirten Mainen, bu düşüncesini yaptığı çalışmalardaki okun tersine dönebileceğine ve yapay zekâ bilgisayarlarının hastaların yaşadığı aynı sorunlara maruz kalabileceğine dayandırıyor.Serotonin seviyemiz düştüğünde mutsuz, huzursuz ve keyifsiz hissederiz. Hatta açığı kapatmak için muz, çikolata gibi serotonin hormonu seviyemizi yükseltecek yiyecekleri tüketmeye daha eğilimli oluruz. Çoğu insan serotoninin direkt olarak mutlulukla ilgili olduğunu sansa da, aslında serotonin nöronları şaşkınlık yaratan durumlarda mesajlar gönderiyor. Beyin değişime hızla adapte olamadığında ise depresyon süreci başlamış oluyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/6/1662817468877.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mainen’ın da içinde bulunduğu bir grup bilim insanı yapay zekâya serotonin hormonu benzeri bir sistem dahil etmenin sağduyu ve insan gibi düşünme yeteneklerini sağlayabileceğini savunuyor. Araştırmalara göre olası bir robotik hormon sistemi, makinelere belirli düzeyde bir duygusal bilinç kazandırabilir ve makineler yeni durumlara hızla adapte olmayı öğrenebilir. Ancak belirli kalıplara alışma ve akabinde depresyon gibi süreçler de bu hızlı adaptasyon sürecinin promosyonu olacaktır.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir Xanax’ın iki yarısı: Robotlar ve İnsanlar</h3><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(38, 34, 84); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(38, 34, 84); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Hesaplamalı psikiyatri, pekiştirmeli öğrenme gibi yapay zekâ algoritmalarını inceleyerek depresif veya halüsinasyon gören bir hastayı öğrenebileceğimizi varsayıyor. Oku tersine çevirdiğimizde, bir yapay zekâ neden hastalarda ters giden şeye maruz kalmasın?" &nbsp;- Zachary Mainen</blockquote>Makinelerde depresyon mümkün olsa da tam olarak insanlarda yaşanan duygusal yıkım süreci gibi olması öngörülmüyor. Şöyle açıklayabiliriz, araştırmacılara göre makinelerin beyninde de serotonin benzeri bir bileşen var olabilir. Ve bu serotonin benzeri bileşen muhtemelen makinelerde depresyondan sorumlu olacaktır. Ancak henüz duygusal bilinç kazanmayan makinelerin insanlar gibi depresyona girmesini bekleyemeyiz. Makinelerde yaşanan depresyon sürecinin en büyük belirtisi insan depresyonuna benzer şekilde belirli görevlerin yerine getirilememesine dayanıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/6/1662817068954.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.54" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yukarıda serotoninin şaşırtmalı durumlar ile ilgisi olduğundan bahsetmiştik. Hormon, insan beynine iyi veya kötü nitelikli bir mesajdan çok bir sürpriz unsuru iletiyor. Daha önce deneyimlemediği bir şey. Örneğin bir kaza sonrası uzuv kaybı yaşamak gibi. Fiziksel bir bozulma duygusu vücudun daha önce deneyimlemediği bir durum olduğu için insan bünyesinde şaşkınlık yaratıyor. Eğer kişi kendisine bakış açısını değiştirerek yeni hayat tarzını benimseyemezse depresyona giriyor. Araştırmacılar makinelerin üstesinden gelemeyecekleri bir durum ya da görevle karşılaştığında aynı davranışı sergileyeceklerini savunuyor.Depresif yapay zekâ fikri gerçekten biraz garip. Ancak donanım arızası olan bir robotu ele alalım, belki de bilgiyi kavramanın yeni bir yolunu öğrenmesi gerekiyor. Eğer robotun öğrenme hızı yeterince yüksek değilse, algoritmalarını değiştirme esnekliğinden yoksun olabilir. Yeni hedefler benimsemesi gerekebilir ve eğer sürece uyum sağlayamazsa denemeyi bırakıp pes edebilir. Aynısı zorluklarla karşılaştığımızda bizim de başımıza gelmiyor mu?&nbsp;Sonuçta depresyona yatkınlık, sürekli değişen çevre koşullarına uyum sağlama yeteneğinin bir faturası. Bir robot için depresyon hiçbir şekilde acı çekmeyi içermeyebilir ancak öğrenmeyle ilgili bir sorun yaşamak muhtemelen yapay zekânın en büyük kabusudur.

😜 Hani insan olmayı çok istiyordun ya, al buyur.

Yapay Zekâ Depresyona Girebilir mi?

Bu kısımda psikoloji, sosyoloji gibi alanlardan çeşitli konulara ilişkin, Nedir? sorusunu soruyoruz. Bu sayıda Ayna Nöronlar Nedir?&nbsp;sorusuna cevap arayacağız.1990'ların başında, Parma Üniversitesi'nden bir sinirbilimci ekibi şaşırtıcı bir keşif yapmışlar: 3 tane makak maymununun&nbsp;beynindeki bir kısma (ventral pre-motor&nbsp;kortekslerine) elektrotlar yerleştirerek makakların el ve vücut hareketlerini bir süre takip etmişler ve denek maymunların bir kısmı, bircismi kavrayamadıkları halde, kavrayan birisini izledikleri sırada, beyinlerinin aynı bölgesinde o ismi gerçekten kavrıyormuş gibi bir düzeyde aktivite gerçekleştiği gözlemlenmiş.&nbsp;Kısacası, bu “ayna nöronların” beynin motor sisteminin bir parçası olsalar da, belirli hareketlerle değil, belirli hedeflerle ilişkili oldukları anlaşılmış. Peki neye yarar bu ayna nöronlar?&nbsp;Ayna nöronlar, hem bir birey bir motor eylemi gerçekleştirdiğinde hem de aynı veya benzer bir motor eylemi gerçekleştiren başka bir bireyi gözlemlediğinde boşalan farklı bir nöron sınıfını temsil ediyor ve taklit yoluyla öğrenmemizi sağlıyorlar. Beden dilini, yüz ifadelerini ve duyguları yansıtmamızı mümkün kılıyorlar ve bu kapsamda sosyal hayatımızda önemli bir rol oynuyorlar, özellikle de ilişkilerimizde ve eğitimde. Karşımızdakinin davranışlarını anlama, kompleks davranışları taklit etme, yorumlama ve davranış modelleri oluşturma gibi sosyal yönleri de bulunan bu nöronlar için, “empati” kavramının nörobiyolojik karşılığı tanımlamaları da yapılmıştır. Bu empati benzeri algı sayesinde örneğin; merdivenden düşen birini gördüğümüzde aynı olayı kendimiz yaşıyormuş gibi hissederiz, çünkü ayna nöronlar gördüklerimizle kendi deneyimlerimizi eşleştirmemizi sağlar.Son olarak, ayna nöronlar, hem hareket yapılırken, hem de bir hareket izlenirken ateşlenirler. Yani algılanan harekete karşı beynimizde sinirsel bir refleks oluşur. Bu fonksiyon, hareketin algılanması ve üretilmesinin, iki farklı bilişsel süreç olmayıp aksine, bir bütünün ayrılmaz parçaları olduklarının da en önemli göstergesi olduğu belirtiliyor. Ah bu beyin nelere kadir.&nbsp;

İçimdeki Dünya

Sen bana, ben sana. 

Ayna Nöronlar Nedir?

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/psikonomi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Psikonomi</a>, insan olmanın ayrıcalıklarından olan psikoloji ile insan olarak en çok yaptığımız şeylerden birinin, yani ‘karar alma’nın en iyi temsilcisi olan ekonomiyi bir araya getiriyor.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bildiğimiz YollardanDaha önce <a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3NvdXJjZT13ZWImbmV3c2xldHRlcj02MDE5MzgxZDM3MTU3NjAwMDY4ODY4ZjkmaXNzdWU9NjA5ZWIxMGI4ZmJjZGIwMDA2ZTVkMGExJnN1YnNjcmliZXI9dW5kZWZpbmVkJnN0b3J5PTYwOWViMzdkOGZiY2RiMDAwNmU1ZmE1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZyZWFkLmFwb3MudG8lMjUyRmklMjUyRnlhcmF0aWNpbGlrLTEwMQ==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yaratıcılık</a> üzerine konuştuğumuz yazımızda beynimizin çoğu zaman doğal tepki verme biçiminin, alışkın olduğu yolları seçmek olduğundan bahsetmiş ve yaratıcı süreç için önemli olanın bu yollardan sapabilmek olduğunu söylemiştik.İşte konfor alanımız tam da bu yolların oluşturduğu rotaları ifade ediyor. Diğer bir ifadeyle burası kendimizi rahat hissettiğimiz, herhangi bir risk almamızı gerektirmeyen adeta otomatik viteste olduğumuz süreçleri içeriyor. Sabah uyandıktan sonra her zamanki gibi kahvaltınızı hazırlayıp yine her zamanki şekilde işinize gitmeniz, mesainizi tamamlamak için aynı işlemleri yaptığınız bir günün sonunda o çok sevdiğiniz yemeği yemeniz ve uykudan önce o günkü dizinizi izlemeniz gibi…Gayet sıradan olan bu senaryodaki aktivitelere ek olarak günlük hayatımızın büyük bir bölümünü oluşturan daha birçok rutin sayabiliriz. Bir düşünün, bu eylemleri gerçekleştirirken ne kadar efor sarf ediyorsunuz? Aslında çoğu zaman ne yaptığımızın farkında bile olmadığımız, otomatiğe bağlayan bu rutinlerimiz her ne kadar bizi rahatlatıyormuş gibi görünse de yapılan araştırmaların bu görüşü desteklediği pek söylenemez.Sürekli aynı şeyi yemenin metabolik stres yarattığı ya da sürekli aynı hareketleri yapmanın kemik yapısını bozduğu gibi sürekli konfor alanı içinde olmanın da beyni küçülttüğü bir gerçek. Bunlara ek olarak canlılığın aslında bir mücadele olduğunu söyleyen sinirbilimci Sinan Canan, sıklıkla konfor alanında olan beynin bir süre sonra devreden çıktığını ve neredeyse uyku moduna girdiğini belirtiyor.Ancak şunu da söylemek gerekir ki bu alanda olmak tamamen kötü bir şey değildir. Aslında burada performansınız gayet iyidir çünkü kişisel sınırlarınız bellidir ve kendinizden eminsinizdir. Buraya bir nevi dinlenme alanınız da diyebiliriz fakat yine de sürekli dinlenme halinde olduğunuz bir hayatta yeni yetenekler geliştiremez, bilmediğiniz hiçbir şeyi keşfedemezsiniz.

Editörün Seçkisi

📚 Bu hafta Ne Okuduk?Psikolog Adam Gazzaley ve sinirbilimci Larry Rosen’ın dikkat dağınıklığı ve dijital teknolojiler arasındaki ilişkiyi keşfettikleri araştırma kitabı<a fr-original-style="" href="https://www.idefix.com/Kitap/Daginik-Zihin-Yuksek-Teknoloji-Dunyasinda-Kadim-Beyinler/Bilim/Populer-Bilim/urunno=0001802806001?gclid=Cj0KCQjwsqmEBhDiARIsANV8H3bviJQUqtXl_3U9r6I0EBC5BwjfrrJvvx3NHIi4JZgZmjASBD--35caAi5-EALw_wcB&gclsrc=aw.ds" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;“Dağınık Zihin</a>”i okumanızı şiddetle tavsiye ederiz. Bu kitapta derin sohbetler sırasında neden telefonunuza bakma isteği duyduğunuzun bilimsel açıklamasını bulacaksanız.&nbsp;🎧 &nbsp;Bu hafta ne dinledik?Öncü düşünce kuruluşlarından Carnegie Council’in yeni podcast bölümü “<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/4Cp6nlUc7NqD6h6fNFtoWs?si=3zLUCGh0S1eBD4fwNqNmTw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Societal Limits of AI Ethics</a>” tam 86 dakika ama dinlemeye değer. Akşam yemeği hazırlığında soğanları keserken dinlemenizi tavsiye ederiz. En azından ilk 30 dakikasını.&nbsp;

Kırılım Çağı

Her gün yeni bir ben, her sabah farklı bir amaç, her gece bambaşka bir hesaplaşma. Neredeyse bir yıl önce tek başıma yaşamaya başladım. Tam o zamanlar, Keşif Sahnesi hayatıma girdi. O mu girdi yoksa ben mi hayali arkadaşlara, uzaklarda beni bekleyen dostlara kapımı açtım emin değilim. Burada tanıştığım her sanatçıda kendimden bir parça buldum. Gece karanlığında sokakta dolaşırken ansızın yanımda beliren güzel ışıklı ve perdesi açık evler vardır; içeri bakmadan duramadığım evler. O an birisi zihnimi salona alıp bedenimi “Sen zaten yolu biliyorsun.” deyip yollamış gibi hissederim. Düşünceler sıralanır, etraftaki objeler üzerinden tahminler yürütmeye başlarım. Tam o sırada ev sahibi gelmişcesine, akışı değiştiririm. Başkasının hayatına ve varlığına değil, kendimi taşıdığım, tam o an orada yarattığım yeni bir benle kucaklaşılırım. Hoş geldim. Sen de hoş geldin Madeline Kenney. Kendisinin karantina sürecinde Peep Show&nbsp;izlediğini ve Elena Ferrante romanları okuduğunu öğrendiğimde önce kitaplığımdaki Terk Edenler ve Kalanlar’a kaçamak bir bakış attım. Zihnimin bir yanını şimdiden konusu belli olan muhabbetimizin ortasına bırakıp yazıya geri döndüm. Madeline Kenney’in&nbsp;“Kafamın içindekileri dışarı çıkarmak istiyorum.”&nbsp;şeklindeki haklı serzenişine katılarak yazıya zihnimdekilerle giriş yapmanın iyi bir fikir olduğunu düşündüm. Yanımda müzisyen, şarkıcı, söz yazarı, sinirbilimci, yönetmen, aşçı, dansçı, çocuk bakıcısı gibi pek çok marifetle donatılmış biri var. Selam vermek isteyenleri aşağıya davet ediyorum.<span contenteditable="false" draggable="false" fr-original-class="fr-img-caption fr-fic fr-draggable" fr-original-style="width: 540px; display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center;" style="width: 540px; display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; position: relative; max-width: 100%; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-11T19:15:16.269Z_sm.jpeg" alt="Madeline Kenney " fr-original-style="" fr-original-class="fr-fic fr-dib fr-draggable" style="vertical-align: top; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; margin: auto; display: block; float: none; box-sizing: border-box; width: 100%;"><span contenteditable="true" fr-original-class="fr-inner" fr-original-style="" style="outline: transparent solid 0px; box-sizing: border-box; margin: auto; display: block; padding: 5px 5px 10px; font-size: 14px; font-weight: 400; opacity: 0.9; width: 100%;">Madeline Kenney&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neşeli günler:&nbsp;Genelde bir başlangıç noktası belirleyeceksem bunu hakkında yazı yazacağım sanatçının çocukluğuna taşımayı tercih ederim. Madeline Kenney, her ne kadar çocukluk yıllarında ailesinin onu sanatsal etkinlikler konusunda yeteri kadar desteklemediğinden dert yansa da henüz beş yaşındayken onu piyano eğitimi alması konusunda yönlendiren annesinin kararlılığından bahsetmek mümkün. Ben yine de Kenney’in neyi kastettiğini anladım. Küçükken her türlü spor dalında eğitim almam için beni destekleyen ailem, iş ciddiye binince eğitim önemli demişti. Nitekim, durum Kenney için de benzer oldu. Lisede müzikle ve dansla geçen neşeli günler, üniversite vakti geldiğinde birden ciddileşti. Aile içinde akıl sağlığıyla ilgili pek çok karanlık anıya sahip olan Kenney, bununla baş edebilmek için sinirbilim okumaya karar verdi. Her ne kadar tercihini eğitimden yana kullandığını düşünsek de Kenney, üniversiteyi San Francisco’da okumayı seçerek büyüdüğü yerden ayrılmadan bavuluna müzik için kurduğu hayalleri de ekledi.Lirik kahramanlar: Geçenlerde bir terapi seansımın ardından bana kalan “Belki de tek odaklanılması gereken şey, tek bir şeye odaklanmamak.” cümlesini uzun süre zihnimde döndürdüm. Hâlen farklı ilgi alanlarım yüzünden kendimi yetersiz hissettiğim dönemler var. Benzer bir durum Madeline Kenney için de geçerli. Temelinde insanlara anlamlı dokunabilmeyi amaçlayan Kenney aşçılık, çocuk bakıcılığı, yönetmenlik, dansçılık ve tabii ki müzisyenlik gibi geniş bir ilgi alanına sahip. Kimisini geçimini sağlamak kimisini ise kısa yollu mutluluklar adına tercih eden Kenney için söz yazarlığını ayrı değerlendirmek lazım. “Benim için şarkı yazmak biraz içe kapanmakla ilgili.”&nbsp;diyen Kenney, zamanla tek başına kaldığı odasında Bill Callahan, David Berman, Yo La Tengo gibi lirik kahramanlarını yanına çağırarak şarkı sözleri yazmaya başladı. Şehrin geniş müzik coğrafyasını sonuna kadar kullanan Kenney, bir konser sonrası kendisini dinlemeye gelen Toro y Moi’den Chaz Bear’ın albüm kayıt teklifini kabul etti. Nitekim 2016 yılında yayımlanan Signals isimli kısaçalar, ikilinin stüdyo partnerliğinin ilk meyvesi oldu. Henüz üstünden bir yıl bile geçmemişken bu sefer ikilinin ortaklığından Kenney’in Night Night At The First Landing adını verdiği ilk albüm ortaya çıktı. Belli ki o sıralar Kenney pek çok gününe müzisyen olarak uyandı.Ara sokaklar:&nbsp;Hedefe varmayı amaçlamayan Madeline Kenney, her zaman süreci öncelikli hâle getirdi. Bu sayede iş birliği yaptığı herkesten çok şey öğrenen ve bunları kendi projesi üzerinde uygulamaya başlayan Kenney, bağımsız fikrin dışa vurulma yolcuğunu hep sevdi. Dolayısıyla merkezde kalmaya, yaratıcı olmaya devam etti. Bu da ona klip yönetmenliğinden, dans ettiği videolara, albüm prodüktörlüğünden Copper Mouth Records&nbsp;adını verdiği plak şirketi kuruculuğuna kadar pek çok unvan kazandırdı. Müziğini ana caddedeki en uğrak dükkânının vitrine koymak yerine kendisiyle birlikte ara sokaklarda kaybolmaya davet eden Kenney, katmanlı ve deneysel seslerin peşine düştü. O güne ait sorularının cevaplarını şarkı sözlerine yansıtan Kenney, her fırsatta zarif ve soyut kompozisyon tutkusuna sarıldı. Nihayetinde tüm bu dönüşüm Wye Oak'tan Jenn Wasner ile birilikte Perfect Shapes&nbsp;albümünde evini buldu.<div fr-original-class="fr-img-space-wrap" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><div fr-original-class="fr-img-space-wrap" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><div fr-original-class="fr-img-space-wrap" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><span contenteditable="false" draggable="false" fr-original-class="fr-img-caption fr-fic fr-draggable" fr-original-style="width: 540px; display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center;" style="width: 540px; display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; position: relative; max-width: 100%; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-11T19:27:24.735Z_sm.jpeg" alt="Madeline Kenney Sucker's Lunch" fr-original-style="" fr-original-class="fr-fic fr-dib fr-draggable" style="vertical-align: top; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; margin: auto; display: block; float: none; box-sizing: border-box; width: 100%;"><span contenteditable="true" fr-original-class="fr-inner" fr-original-style="" style="outline: transparent solid 0px; box-sizing: border-box; margin: auto; display: block; padding: 5px 5px 10px; font-size: 14px; font-weight: 400; opacity: 0.9; width: 100%;">Madeline Kenney Sucker's Lunch</div><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><div fr-original-class="fr-img-space-wrap" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir aşk hikâyesi: Bir gün uyandım, âşık oldum. Ben değil, Madeline Kenney oldu. O güne kadar müziğini değerli kılan şeyin ana akım fikirlerden kaçmak değil, bizzat kendisini yansıtmak olduğunu fark eden Kenney, yaşadığı aşkı ve müziğini buluşturmaya karar verdi. Klişelerle ve ön yargılarla doldurduğu tuzaklı bir yoldan ilerleyen Kenney, hikâyesine ve hislerine odaklandıkça anlatabilmeyi daha da sevdi ve nihayetinde geçtiğimiz yıl temmuz ayında en geniş sanatçı katılımının olduğu Sucker’s Lunch isimli yeni bir albüm yayımladı. Kenney’in vokal paletinden çıkanlarla masmavi gökyüzüne baş kaldırmamak mümkün değil. Birinin dününde, ötekinin bugününe uzanan 36 dakikalık bir yolculuk. Eşlik etmek isteyen? </div></div></div>Bu zamana kadar Keşif Sahnesi’ne konuk olan sanatçıların yer aldığı Spotify çalma listemize buradan ulaşabilirsiniz.

Duende

Yanımda müzisyen, şarkıcı, söz yazarı, sinirbilimci, yönetmen, aşçı, dansçı, çocuk bakıcısı gibi pek çok marifetle donatılmış biri var. Selam vermek isteyenleri aşağıya davet ediyorum.

sinirbilim ile ilgili hikayeler