Soli

Alaçatı mahallelileri 

1995′te Alaçatı — henüz otel veya restoran yok, kendi hâlinde bir köyken bu uyuyan güzele dışardan ilk gönül veren kişi, rahmetli Leyla Figen olmuş. Kemal Paşa Caddesi üzerindeki eski tütün deposununa âşık olan Leyla Hanım burayı restore ederek sonradan Agrilia Restoran adını alan kafeye dönüştürüyor. Karşısında yer alan Alaçatı’nın en güzel evini de kendine mesken ediniyor. Alaçatı yerlisinin yanı başında şehirlinin yaşamı ilk Leyla Hanım’la başlıyor. Bu ev, civarındaki beş binayı ve bahçeleri de ekleyerek bugün Alavya Otel olarak hizmet veriyor.Biz hemen sonrasında taşınıyoruz — tarihî Rum evleriyle bezenmiş köyün şose parkeli daracık sokaklarında sıralı taş evlerin özgün mimarisine; pencereleri ve cumbaları, renk renk begonvilleri ve sardunyalarına vurularak. Biz ve bizim gibi bir avuç insan.Kimimiz evler yaptık kimimiz oteller restoranlar açtık çünkü Alaçatı her göreni kendine hayran bıraktı. 1995–2010 yılları arasında her dükkânın ve işletmenin yaratıcısının kendinden bir ruh kattığı, her birinin ayrı karakteri ve kimliği olan bir yerdi <a fr-original-style="" href="http://www.salimkadibesegil.com/tr/2017/08/06/alacatiyi-alacati-yapan-markalar/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burası</a>. Masaların ve müziğin sokaklara taşmadığı bir yer — şahsına münhasır işletmelerde tangolar yapılan. Ev yapımı binbir çeşit meyve reçelini pazardan alabileceğin; rüzgârlı günlerde denizin üzerinde uçarcasına sörf yaptığımız; sörf yolunda taze kokan mis gibi havayı içimize çekerek çıktığımız bisiklet turundan manzaraları ve gün batımını izleyerek döndüğünüz, “İşte hayat bu!” dediğimiz günlere mesken.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/5/1641555434726.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp;Zeynep, tarlada<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yazları eğlenceye terk edilen Alaçatı</h2>Alaçatı’nın değişimi, pek çok gazete ve dergide yazılıp çizilmesiyle başlıyor. Büyüyen ilgiden ve hiç bitmeyen insan trafiğinden yararlanmak isteyen; sürümden para kazanma arzusu taşıyan işletmeler kapı önlerine masalar, sandalyeler ve platformlar atarak işgal ediyorlar kaldırımları. Binaların önünü tabelalar ve şemsiyeler kaplıyor. Alaçatı artık o eski Rum kasabası değil — gürültünün, kirliliğin yazlığına dönüşüyor; imajı, “yazın eğlence”ye indirgeniyor.&nbsp;Yaz sonunda sokaklar boşalmaya başladığında Alaçatı’ya miras kalansa enkaz oluyor. Sokağa çıktığında insanların esnafı ve birbirini tanıdığı, selam verip sohbet ettiği, gökyüzünü görebildiğimiz, birbirimizin sesini duyabildiğimiz, tertemiz havayı birlikte soluduğumuz, doğanın içimizden geçtiği, trafiğin ve gürültünün patırtının olmadığı, yani aslında asıl medeniyeti yaşayabildiğimiz bir yer Alaçatı yaz dışındaki mevsimlerde oysaki.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/5/1641555541581.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Alaçatı'da bir antikacı<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">12 ay turizm mümkün mü?</h2>Alaçatı yerlisi ve sonradan yerleşenleri arasında komuşuluk ilişkileri çok iyi olsa bile beldenin kaderiyle ilgili tam bir fikir birliği ve dayanışma yok ne yazık ki. Sonradan Alaçatılı olanlar sürdürülebilir bir gelişim için Turizm Derneği veya platformlar oluştururken yerli halk sahip oldukları emlağın değeri yükseldiği yaz aylarındaki eğlence kültürüne karşı çıkmıyor.&nbsp;Bugüne kadar 12 aya yayılan bilinçli ve sürdürülebilir turizmin uzun vadeli katma değer sağlayacağını ne belediyeye ne de yerli halka anlatamadık. Belediye geceleri uyumayı imkansız kılan müzikle ilgili yapacağı uygulamalar hakkında verdiği sözlerin hiç birisini tutmadı. Ancak şimdilerde yerli halk da yüksek sesli müzikten şikayet etmeye başladı — belki bazı konularda olsa bile birlik olmak mümkün olur.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/5/1641555590887.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ilıca Plajı<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Evinden çıkıp yürüyerek yaşabilmek en büyük medeniyet</h2>21 yıl önce Alaçatı sokaklarında ilk yürüdüğümde çocukluğumda yazları geçirdiğim eski Ayvalık sokaklarına adım atmış gibi geldiğinden kendimi eve dönmüş gibi hissetmiştim. 16 yıldır Alaçatı’da evimiz var, 5 yıldır yaz-kış Alaçatı’da yaşıyoruz. Alaçatılı olmamdaki en önemli faktör o aidiyet hissi sanırım.Eğer yerleştiğin yere gerçek bir katkın olmasını istiyorsan önce durup oranın ruhunu, kültürünü, yaşamını, gelişimini gözlemlemen ve sonra da kendine özgü yetilerin ve becerilerin ile bulunduğun yerin özünü bozmadan değer katmaya çalışman gerekiyor. Yoksa dışarıdan yapılan her müdahale yapıştırma oluyor. Dökülüyor, kırılıyor, parçalanıyor.Daha önce fark etmediğimiz yönlerimizle temas etmek için bir aracıya dönüşüyor yol. Ben yolcuyum.&nbsp;Hem mekânın hem zamanın yolcusu. Seyahat anlatıcısı olduğum için yolculuklarıma burayı üs yaptım — yazılarımı, podcast’lerimi buradan hazırlayıp çevrim içi paylaşabiliyorum.&nbsp;Ayrıca okullarda yarımadanın çocuklarına, zaman zaman da farklı mekânlarda yetişkinlere dünyayı anlattığım sunumlar yapıyorum. Her gün 9-10 kilometre yürüyorum; bazen plaja bazen köyün içinde bazen çamlar altında bazen de yakınlardaki doğa rotalarında — Ilıca’daki ahşap gözetleme kuleleri kutup yıldızım oldu. Evinden çıkıp yürüyerek yaşabilmek bence en büyük medeniyet ve insanca yaşam biçimi.

Mahalle: Alaçatı, Mahalleli: Zeynep Boneval, Yazı & Fotoğraflar: Zeynep Boneval

Alaçatı’da birbirimizin, köyümüzün, her anımızın kıymetini bildiğimiz zamanlar sonbahar, kış ve ilkbahar

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Alaçatı: Apero &amp; Off Sea &amp; Eli Yeme-İçme Dükkânı</h3>Birbirine oldukça yakın mesafede konumlanan bu üçlüyü günün daha erken saatlerinde brunch için tercih ettik. Off Sea’nin içimi açan, pastel tonlarda dekorasyonu ve keyifli bahçesi, bol sohbetli bir sabah kahvaltısı için doğru bir seçim oldu. Yumurta ve tost ağırlıklı menüsünde farklı içerikleriyle omletler kesinlikle öne çıkıyor. Bir sonraki gün ziyaret ettiğimiz Apero ise samimi havası ve sandviçleriyle güne keyifli bir başlangıç yaptırdı. İlk girişte tuzlular dikkat çekse de gitmişken yer fıstıklı &amp;çikolatalı cookiesini mutlaka öneririm. Özgün havasıyla beni heyecanlandıran mekanlardan biri de Eli Yeme-İçme Dükkânı. Her köşe kendine has bir dokuda, günün keyfini sürmelik. Dekorasyonu kadar lezzetleri de oldukça çeşitli; dumpling, pad thai, erişte ve pazı sarma gibi farklı kültürlerin lezzetlerini bir arada bulabiliyorsunuz.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Urla</h3>Sabah kahvaltısı için tercihimiz Nunu oluyor. Kendinizi evinizin arka bahçesinde hissettirecek kadar samimi bir mekân burası. Fonda çalan hafif müziklere ağaçların arasından yansıyan güneş ışığı eşlik ediyor. İnsanı mutlu eden bazı kahvaltılar vardır, basit ve lezzetli, işte öyle bir kahvaltıyla güne başlıyoruz. Ev yapımı patlıcanlı gözleme, menemen ve taze kahvaltılıklar. Menüde kahve ve sağlıklı tatlılar da mevcut, gün arası kitabınızı alıp kendinize bir köşe seçerek rahatça okumanızı da yapabilirsiniz.Her zaman günün en sevdiğim anının kahve ve tatlı saati olduğunu söylüyorum… bu sefer seçtiğimiz karşılıklı iki mekânda bu ikiliyi birleştirdik. Ru ‘nun arka bahçesi kahve içmek için Urla’nın en doğru adresi bence, tabii bunda nitelikli kahve çekirdeklerinin ve lezzetli kahvelerinin de payı oldukça fazla. Hemen karşısında yer alan Noon ise yediğiniz tüm tatlıları sağlıklı hale getiren, bizi yine birçok kez getirten bir mekan. Kırmızı meyveli galette, ev yapımı yer fıstığı ezmesiyle banana bread ve snickers denenmesi gerekenlere kesinlikle eklenebilir.Bu sokakta yine birbirine çok yakın iki galeri yer alıyor listenize eklemenizi öneririm. Be Contemporary’de Gül Ilgaz’ın “Görüş Mesafesi” adlı sergisi yer alıyor. Günümüzde görünürlüğün bireysel varoluş koşuluna dönüşmüş olmasından ve toplumların geleceğe dair görüş mesafelerinin gittikçe kısılmasından yola çıkıyor. Gru Art Gallery’de ise monokrom ve soyut çalışmalarıyla Cemal Demir’in “Arada Burada” sergisi var. Sergilerden bahsetmişken Hayati Cavide’de Mehmet Güreli’nin resimlerini görmeden dönmeyin derim!Benim için bu tatilin yıldız keşfi; Coffeeco oldu. Günün her saatini rahatça geçirebileceğiniz ortamı ve lezzetleriyle müdavim listesine eklendi. Ara sokakta taş bir evin girişinde sizi keyifli bir oturma alanı ve soba karşılıyor. Elinize kitabınızı alıp saatlerini geçirebilirsiniz… Geniş avlusu, bar kısmı ve şömineli oturma alanını doğal dokular ve açık renkler birbirine bağlıyor. İnce dokunuşlar ve lezzetli bir mutfak işin içine girince çıkmak istemeyeceğiniz bir mekâna dönüşüyor. Günlük taze kek ve tatlılar, ev yapımı ekmekler, salata, et ve bölgenin sebzeleriyle spesiyal tabaklar ortaya çıkıyor. Bu lezzetlerin özenli sunumu ve Sinan Bey’in hoşsohbeti de eklenince, “acaba Urla’ya bir daha ne zaman geri geliriz?” sorusuna cevap ararken buldum kendimi.Hafta içi bir günde Urla’nın ara sokaklarında geziniyorsanız, Urla Tasarım Kütüphanesi çalışmak için en güzel adreslerden biri. İçindeki kitap seçkisinden öte kubbeli yapısı ve tavanıyla beni büyüledi diyebilirim. Osmanlı döneminde sıbyan mektebi olan bu bina sonrasında seminer ve okuma atölyelerinin düzenlendiği bir tasarım kütüphanesine dönüştürülüyor. Kütüphanenin temelini iki akademisyenin özel koleksiyonu oluşturuyor.Akşam yemeğinde ise tercihimiz Vino Locale ve Hiç Lokanta oldu. İkisinde de önceki ziyaretimde gelip, fazlasıyla memnun olmanın verdiği lezzet duygusuyla ikinci bir deneyime ortak olmak istedim. Vino Locale, mevsimlik ürünlerle aylık menüsünü yenileyen bir şef restoranı. Bahçesinin kendine has samimi havası burayı benim için çoğu yerin önüne geçiren koşullardan biri. Bir de tabii buna ilgi ve lezzet ekleniyor. Bu senenin en güzel tabağı benim için ahtapot İskender oldu hem göze hem damağa hitap eden bu lezzet o güne hafızamda ayrı bir yer açtı. Hiç Lokanta’nın hikayesi ise bambaşka… “Yenilebilir Orman” prensibiyle doğadan toplanan tüm organik ürünlerin yeniden yorumlanarak özel lezzetlere dönüşmesine dayanıyor. Tatlının çok ötesinde bir deneyim olan Toprağımız, çikolata, tuz ve zeytinyağını buluşturan imza lezzetlerinden biri. Hiç’in zeytinyağı, seramikleri ve sosları da bir o kadar özel, pancar ketçabı mutlaka denenmesi gerekenlerden.Urla’dan çıkınca Yelki’ye uğrayıp buraya kadar gelmişken Plantsta Botanik&amp;Kafe’yi görmeden dönmek istemedik. İyi ki de gelmişiz! Yeşiller arasında o kadar keyifli oturma köşeleri var ki ruha iyi gelenlerden. Seramik ürünler, birbirinden farklı iç mekan bitkileri, günlük tatlılar ve kahve, insanı mutlu edecek her şey bir arada!

1Kitap1Mekan

Genellikle yaz rotası olarak belirlediğim Alaçatı ve Urla’ya sonbahar o kadar yakışmış ki… Hafif bir serinlikte yeni keşiflerin peşinde sokaklarda gezinmeye başladım. 

ALAÇATI ile ilgili hikayeler