<img src="https://images.aposto.com/2025/5/6/1749274107993.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.53" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Takvim 'bayram' dediyse de: Bayramların eski tadı kaldı mı sahiden?</h1>Ailesinin yanına gidemeyenler, torunları harçlık isteyecek diye kaçanlar, cezaevindeki yakınlarını bekleyenler, Türkiye’nin gündemi içinde kendine yer bulmaya çalışanlar. Bayramları bir parça mutlulukla geçirmek isteyip ama maddi imkansızlıklardan, ama moralsizlikten bunu başaramayanlar. Bu sene bayramın rengini onlar belirliyor.Yazı: Ayça ÖrerBayramın tınısı güzel bir kere. İnsanlara kavuşmayı, birlikteliği, aynı sofralarda ya da aynı hayallerde buluşmayı düşündürüyor, temennileri gerçekleştirmek için bir gayret veriyor.&nbsp;Her yılın hisleri farklı. 2020 yılında akla “mesafe” geliyordu; 2023 yılında bayramlar depremlerin burukluğuyla geçmişti; 2025 yılının bayramına ise&nbsp;“Her adım başı bir trafik cezası”,&nbsp;“Cezaevleri siyasi tutuklulara yer açmak için boşaltıldı” ve&nbsp;“Bu krizde ne bayramı” cümleleri eşlik ediyor. Bu bayram bir türkü olsa herhalde&nbsp;“Elde düğün bayram benim neyime” diye başlardı.Altınova’ya doğru yoldayız. Dolmuşta hararet var. Hem sıcaklar birden bastırdı hem de insanların canı burnunda. Arife günü pazara gidip tanesi 300 liradan tezgaha düşmüş tişörtleri görüp sinirlenmişler. Biraz ötede&nbsp;kirazlar 350’den satışa çıkmış, bu da sinirleri geriyor. Fındıktı, fıstıktı, şekerdi, şerbetti derken evde yapılan bir tatlının maliyeti de almış başını gidiyor. Her binen o yüzden sinirli. Biri kucakta üç çocuk, bir kız, bir erkek kardeşiyle dolmuşa son dakika binen, çocukları da elindekileri de zapt etmekte zorlanan Yeter’in gürültüsü bir an bütün sesleri bastırıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">“42 liraya dolmuş mu olur? Bu çocuk, o sayılmaz; bu öğrenci yaşında, o da sayılmaz.”</blockquote>Dolmuşçu da bu hesaptan bezgin, zaten müşteri az diye “Tamam tamam” diyerek aldığına razı oluyor. Yolculardan biri “Kızım bu ne böyle üç çocuk, sen daha kaç yaşındasın?” diye sorunca, Yeter’in ismine de hikayesine de tanık oluyoruz. 24 yaşında. Biri karnında, biri üç aylık iki çocuğu ölmüş; bunlar yaşayanlar. Kocası içeride, iki yılı varmış; daha 4 ayını yatmış. Kayınçosu da içeride. Kendi de girecekmiş. “Oh devlet baksın tabii” seslerini dayanamayıp düzeltesim, “Cezaevinde yatanlar yediklerini ve yattıklarını ödüyorlar” diyesim geliyor ama bu sohbete dahil olacak enerjim yok.&nbsp;Herkes elindekini diğerine gösterip “Bak şu tişörte 300 lira verdim, ayakkabı alacaktım alamadım, çocuklara harçlık ayıramadım, emekli maaşları zaten kuş kadar kaldı, terenin fiyatını gördün mü 30 liraydı” diye söylenip duruyor. Bayrama hazırlanmak zor geliyor belli, öyle bir tatsız tutsuz. <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffe144" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffe144 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/takvim-bayram-dediyse-de-bayramlarin-eski-tadi-kaldi-mi-sahiden?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 225, 68) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Aposto Gündem

Ailesinin yanına gidemeyenler, torunları harçlık isteyecek diye kaçanlar, cezaevindeki yakınlarını bekleyenler, Türkiye’nin gündemi içinde kendine yer bulmaya çalışanlar. Bayramları bir parça mutlulukla geçirmek isteyip ama maddi imkansızlıklardan, ama moralsizlikten bunu başaramayanlar. Bu sene bayramın rengini onlar belirliyor.

Takvim 'bayram' dediyse de: Bayramların eski tadı kaldı mı sahiden?

Sükunetin leziz kokusu burnunda güne başlamak, sadece Ayvalık’a özgü olmasa da onun ününe katkısı büyük bana kalırsa. Hayatımın boyumdan uzun dönemini geçirdiğim bu küçük ilçe ile Line’a girişmek doğru bir karar diye düşünerek başladım anılarımı derlemeye.Bir yeri tanımak, ona yıllarını vermektir elbette. Fakat bazen hayatını adasan da tanıyamazsın bazı yerleri o yüzden bugün sadece merkeze uzanan bir Ayvalık turu yapacağız seninle.&nbsp;Günün ilk saatleri yüzde tuz kurusu, tepede mavi bayrağıyla “merhaba” der sana Ayvalık. Ayaklarının altında, bir lamba cininin geride bıraktığı toz zerreleri kadar ince ve parlak kumuyla ve buzdan hallice suyuyla dinlenmenin getireceği rehavete karşı savaş açmışçasına uyarı verir bedenine.&nbsp;Plajlara ulaşmak zor değil burada. Nerede olursan ol toplu taşımayla “yüksek sesli” bir halkın içinden keyifle ulaşabilirsin istediğin plaja.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(19, 112, 118); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(19, 112, 118); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Kime sorsan gösterir; Sarımsaklı Plajı - Badavut Plajı - Patriça Koyu - Duba Plajı - Şirinket Plajı- Merkez Halk Plajı- Çataltepe Plajı - Paşa Limanı - Altınova Sahil - Ortunç Koyu (yazamadıklarım beni affetsin).</blockquote>Sahilde yediğin patates kızartması ve biranın tadı damağında yola koyulmalısın artık, Perşembe Pazarı seni bekler... Ayvalık’ın ünlü büyük pazarı, pandemiden önce her perşembe açılan çevre illerin yanı sıra komşu kent Midilli’den de misafirlerini ağırlayan, taş evlerin ortasına kurulmuş bir festival... Bölgenin haftalık ihtiyacını karşılama amacıyla kurulan pazar, büyüklüğü ve ürün çeşitliliği sebebiyle çok ilgi gördüğü için ünlü. Sebzeden kıyafete, hediyelik eşyaya kadar her şey var burada. Yerel halkın da yaşam deryasında kürek çekerken uğradığı bir liman olduğu için en kalabalık pazar da aynı zamanda (pandemiden öncesi - sonrası için bu yorum elbette). Hazır merkezde sokaklara dalmışken Taksiyarhis Kilisesi’ne uğramayı unutma. 15. Yy.’dan beri, depremlere ve kimsesizliğe karşı direnen kilise, restorasyondan sonra bugün neo-klasizmin getirdiği ihtişamıyla içini döküyor ziyaretçilerine.<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-23T13:22:12.535Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center;" fr-original-class="fr-draggable">Önce yüzmek sonra pazar gezmesi acıktırır insanı, sağa doğru yönelip pazarın çıkışına ilerlersen işte tam da orada bulacaksın Tostçular Çarşısı’nı. “Mahareti ekmeğinde, lezzeti malzeme karışımında” olan ünlü Ayvalık Tostu’nu. Yaşamını burada geçiren bir insan olarak benim için de ince bir çizgidir tost meselesi, doğru yöntemler kullanılmadıysa o tosta Ayvalık Tostu demek kavga sebebi (!). Tostçular Çarşısı’na girdiğinde hangi büfeye istersen ona oturabilirsin, aynı lezzeti yakalayacağına eminim. Çünkü marul, patates, Rus Salatası olmayacak hiçbirinde...Artık merkezdeki sahili bitirmeli, Çamlık’a doğru bir yürüyüş yapmalısın, belki bisiklet kiralarsın? Bu kısa yürüyüşten sonra merkezden kalkan motorla karşıya geç, denizin üstünde Cunda’ya doğru yol alırken geride bıraktığın çam ormanlarına selam vermeyi unutma sakın. Sakin maviliğin degrade yeşile dönüşüyle sonlanan suların üstünden süzülüp merkeze ineceksin. İlk bakışta sana minik tatil beldelerini andıracak belki Cunda (şimdiki adıyla Alibey Adası), yargılarını bir köşeye at ve ilk olarak Taş Kahve’yi bul. Bundan yıllar yıllar önce misafirlerine ücretsiz kahve veren, dinlence ve birlikte zaman geçirme mekanı olan bu taş bina, bugün ücretli hizmet verse de oturup sakızlı kahvenle karşı kıyıyı seyretmek paha biçilemez.<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-23T13:02:28.295Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="tminaz-123rf" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İçinin yanması geçtiyse bir masalın içine sokulan taş sokakları arşınlama zamanı geldi demektir. Yukarı çıkarken sahil pazarının içinden geçeceksin, hediyelik eşyalar göreceksin orada, anılarına eklemek üzere bir küçük bileklik alırsın belki? Daha da yukarı çıktıkça sakinleşen sokaklardan Rumca melodiler duyacaksın, cam kenarlarında oturup şarkıya eşlik eden pembe dudaklı pamuk teyzelerin işi o, aldırma eşlik et. Masallardaki deniz kızlarına eş büyüleyicilikteler...Yukarı doğru götürürken ayakların seni, bir kilise daha göreceksin onun adı da tıpkı diğeri gibi Taksiyarhis -Yunanistan’da da birçok kilisenin adıymış, anlamından ötürü. Koruyucu baş melek anlamına gelen bu isim başka kiliselerde de sıklıkla kullanılmış.- Geçmişi 1873 yılına dayanan miras, restoresi tamamlandıktan sonra, 2014’ten itibaren Ayvalık Rahmi M. Koç Müzesi olarak seyre açıldı.&nbsp;Yol uzarken başını bir gösterip bir saklayan taş değirmenin merakıyla daha da yukarı çıkmak isteyeceksin, durma. Orası Aşıklar Tepesi (Her yerin vardır bir Aşıklar Tepesi öyle değil mi?) mükemmel manzarasına ek Ortaçağ’dan kalma kilise ve manastır bina, şimdi Rahmi Koç’un girişimiyle restore edilerek bir kitaplığa dönüştürüldü. Emekli büyükelçi ve eşinin adıyla yaşamına devam ediyor. Sevim ve Necdet Kent Kitaplığı’na da gir ve kelimelerin keşfine atıl, dinlendirici olacak...Dönerken dolmuşa binmelisin, bir de karadan geçmek için... Dolmuşta nereye oturursan otur manzaran güzel olacak, zaten yolun uzun değil. Türkiye’nin ilk boğaz köprüsünün üstünden geçeceksin, kısa ama değerli bir an, kaydet hafızaya... Cunda’yı Ayvalık’a bağlayan doldurma köprüye geldiğinde her yanın deniz; güneş gözünde, yüzünde bir gülümseme yaklaşmanın heyecanını bulacaksın. Ve yürüyüş için boydan boya bir sahil daha, buraya da mutlaka uğra ama güneşe vedayı elbette Şeytan Sofrası’na bırakmalısın.Tüm kayaların en tepesi Ayvalık’ın tüm adaları ve Midilli’nin tutturduğu oyuna ortak olmanın neşesiyle onları uzaktan görecek ve bağ kuracaksın. Hemen arkanda eski bir lav birikintisi var. Sofra adını buradan alır... Sönmüş bir volkanın dünyaya kondurduğu tepeciğe ismini vermiştir yuvarlak bir sofrayla olan benzerliği. Bir de göreceksin demir parmaklıklar arasında çevrelenmiş şeytanın ayak izini. İnsanlar umutlarını bırakır bu parmaklıklara küçük demir paralarıyla birlikte...

Altınova ile ilgili hikayeler