• Novak Djokovic, Alex de Minaur’u 6-2 6-1 6-2 ile mağlup ederek Avustralya Açık’ta 13. çeyrek finaline ulaşıyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden önemli:&nbsp;Andre Agassi’nin Avustralya Açık’taki üst üste 26 maçlık serisine 1 galibiyet kaldı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir sonraki maç: Andrey Rublev ile çarşamba 11:30'da.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2023/0/1/1674502760334.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">AusOpen<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kim ne dedi?:</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2023/0/1/1674482686567.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.05" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nick Kyrgios: Bu gece Novak'ı izlemek genel olarak tenisim hakkında iyi hissetmemi sağlıyor. Bu adamı nasıl yendim.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2023/0/1/1674482827430.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.46" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Marion Bartoli: Djokovic bizimle aynı sporu yapmıyor.</li></ul>

Punto 

1800’lerin ikinci yarısından bu yana oynanan, 1968 yılından itibaren profesyonel oyuncuların tüm turnuvalarda oynamasına izin verilerek ticari bir anlam kazanan tenis, her dönemde uluslararası yıldızlarını yarattı. 2003’te başlayıp sonlarına yaklaştığımız Büyük Üçlü rekabetiyse, tenisin etki derecesinin arşa çıktığı dönemdi. Bu dönemin bitişinde yaşanacak boşluğu hala hayal edemesek de, ATP bir süredir yeni yıldızlarını yaratmak için çalışmalar yapıyor. NextGen kavramı da işte bu çalışmaların meyvesi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667898352382.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Eurosport<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">NextGen Nedir?&nbsp;</h2>Tenis dünyası NextGen kavramıyla ilk olarak 2016 yılında tanıştı. Yeni nesil oyuncuları ifade eden NextGen, “ATP sıralamasında ilk 200’de yer alan 21 yaş ve altı sporcular” şeklinde tanımlandı. 2017 yılındaysa ilk defa ATP sezonunun sonunda NextGen listesinde üst sıralarda yer alan oyuncularla bir sezon sonu turnuvası düzenlendi. &nbsp;New Balls Jenerasyonu&nbsp;NextGen, ATP’nin genç oyuncuları öne çıkarmak için başlattığı ilk girişim değil. Tenisin yine bir kabuk değiştirme döneminden geçtiği 2000’lerin başında da, “New Balls” olarak anılan bir grup, “daha genç, daha hızlı, daha güçlü gelecek şimdi. 2002’de limitleri zorlarken onları izleyin” şeklinde sunulmuştu. Pete Sampras-Andre Agassi döneminin sonlarına gelinirken ATP, genç oyuncularının pazarlama potansiyelinden faydalanmak istemişti. Tommy Haas, Roger Federer, Andy Roddick, Lleyton Hewitt, Marat Safin, Sébastien Grosjean, Juan Carlos Ferrero ve Gustavo Kuerten’den oluşan bu ekibin kariyerlerine baktığımızda, 2000-2005 arasında bu 8 oyuncunun 6’sı tarafından kazanılmış 15 Slam şampiyonluğu ve dünya 1 numarasına ulaşmış 5 kişi sayabiliyoruz. Hiç de fena olmayan bu girişimin ardından gelen ise, yalnızca tenisin değil, sporun en görkemli dönemlerinden biri:&nbsp;Büyük Üçlü dönemi!&nbsp;Orijinal NextGen&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667897635051.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Carlos Alcaraz-Daniil Medvedev" ratio="0.56" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Alcaraz ve Medvedev 2021 Wimbledon/SportskeedaYakın zamanda NextGen denildiğinde akıllara uzun bir süre Thiem, Medvedev, Tsitsipas, Zverev dörtlüsü geldi. Oysa ki 2016 yılında ilk kez açıklanan listede farklı isimler vardı. “Orijinal NextGen” olarak tanımlayacağımız 14 kişilik bu listede, bugün farklı seviyelerde başarı elde etmiş pek çok ismi görmek mümkün: Nick Kyrgios, Borna Coric, Alexander Zverev, Hyeon Chung, Kyle Edmund, Taylor Fritz, Thanasi Kokkinakis, Yoshihito Nishioka, Karen Khachanov, Andrey Rublev, Elias Ymer, Jared Donaldson, Quentin Halys, Frances Tiafoe.&nbsp;Daha sonraki senelerde Alexander Zverev, Stefanos Tsitsipas, Daniil Medvedev, Andrey Rublev, Carlos Alcaraz gibi isimler de NextGen olarak kategorilendirildiler. NextGen Finalleri’nde yer alıp sonrasında Slam kazanan ise 2 isim var: Medvedev ve Alcaraz.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">NextGen ATP Finalleri&nbsp;</h2><ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tenisin geleceğine ışık tutuyor: İlk olarak 2017 sezonunun sonunda düzenlenen NextGen ATP finalleri, başından beri İtalya Tenis Federasyonu ve İtalya Olimpiyat Komitesi’nin işbirliğiyle, Milano’da düzenleniyor. ATP sıralaması için puan vermeyen bu turnuva, ATP’nin gelecek yıldızlarını görmenin yanı sıra, tenisin geleceğinde yer alabilecek yenilikçi kuralları ve uygulamaları denemek için de bir ortam sağlıyor. Tur seviyesindeki maçlardan farklı olarak 5 set üzerinden oynanan maçlarda, 4 oyunu hanesine yazdıran seti kazanıyor. Set içinde 3-3 beraberliğe ulaşılması halinde tie-break’e gidiliyor. Çizgi hakemi yerine şahin gözü uygulaması, oyuncuların kendi havlularını kendileri alması gibi uygulamalar ilk olarak NextGen Finalleri’nde denenen, pandemiyle birlikte turda yaygınlaşan uygulamalar. 2020’de tura entegre edilen 25 saniyelik servis süresi de NextGen’den çıkma. &nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Oyunu hızlandırmak: Next Gen Finalleri’nde denenen uygulamalara bakıldığında, ATP’nin oyunu daha dinamik hale getirmeye çalıştığını görebiliyoruz. Çoğu ekleme oyunun daha hızlı akmasına yönelik. Oyunlarda avantaj puanının olmaması, serviste let kuralının kaldırılması, oyunun oyuncular korta adım attıktan sonra hızlı bir şekilde başlaması, maç başına tek sağlık molası hakkı verilmesi gibi kortta oyun dışı geçen süreyi azaltmaya yönelik denemelerin yanı sıra, maç esnasında seyircilerin dolaşımına da belli oranda izin veriliyor. &nbsp;&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeni eklemeler: NextGen turnuvasında bu sene de yeni denenmeye başlanacak uygulamalar var. 2022’de göreceğimiz ilk farklılık, servis saatiyle ilgili. Eğer serviste puan ace, çift hata ya da return hatası gibi tek bir vuruşla kazanılırsa, bir sonraki servis için 25 değil, 15 saniye kuralı olacak. Diğer bir değişiklik ise, oyuncuların kort değişimi sıklığını azaltmaya yönelik. Oyuncular setin ilk 3 oyununun ardından 90 saniyeliğine kenara gelebilecek ve bir sonraki kort değişimi setin sonunda olacak. Maç öncesi ısınma 3 dakikayla sınırlandırılacak. Oyuncular şu an ATP turunda uygulandığı şekilde koçlarıyla iletişim kurabilecek, ek olarak iletişim rakibin sağlık ya da tuvalet molasında da devam edebilecek. Ayrıca, teknolojinin de ön planda olduğu NextGen turnuvasında, oyuncu localarında bulunan tabletlere direkt olarak veri akışı sağlanacak. &nbsp;</li></ul><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kabuk değişimi </h2>2022 sezonu, tenisteki kabuk değişiminin adımlarını giderek daha net hissettiğimiz bir yıl oldu. 19 yaşındaki Carlos Alcaraz’ın 2 Masters ve 1 Slam şampiyonluğu yaşayarak 1 numaraya çıkması, 24 yaşındaki Casper Ruud’un Fransa Açık ve Amerika Açık’ta final oynaması, sezonun sonlarında Felix Auger-Alliassime&nbsp;ve&nbsp;Holger Rune’nin üst üste elde ettikleri başarılar, sezon içinde Musetti, Kecmanovic, Davidovich Fokina, Draper, Tseng gibi isimlerin heyecan verici oyunları ve 80’li yıllarda doğan tenisçilerin vedaları bir nesil geçişi olduğunu gözler önüne serdi. Birkaç yıldır büyük sahnede olan, hala sıklıkla —yanlış bir şekilde — NextGen diye anılan ve henüz Medvedev’in kazandığı tek Slam şampiyonluğuyla yetinmeye devam eden Tsitsipas, Zverev, Medvedev üçlüsünün yanında onlardan daha korkusuz ve inançlı gibi görünen Alcaraz&nbsp;ve&nbsp;Rune&nbsp;gibi isimlerin gelişimi, ortalığı iyice kızıştıracak gibi görünüyor. 2022 NextGen Finalleri kadrosu&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667899367343.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ATP Tour8-12 Kasım’da Milano’da 5. edisyonu gerçekleştirilecek olan NextGen ATP Finalleri,&nbsp;NextGen’in as isimleri yer almasa da, merak uyandıran bir kadroya sahip. Başlangıcından itibaren İtalya’da düzenlenen turnuvada İtalya’dan 3 oyuncu olması, İtalya’nın tenisteki yükselişinin devam edeceğine işaret eden bir detay olarak göze çarpıyor. &nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Basamakları hızlı çıkanlar: Eylül ayında dünya 1 numarasına yükselen Carlos Alcaraz, müthiş bir sezon sonu performansıyla ilk 100’ün dışında başladığı sezonda ilk 10’a giren Holger Rune ve 2000’lerde doğan ilk ilk-10 oyuncusu olan, şu an 15 numarada bulunan Jannik Sinner, hala NextGen tanımında olan, ancak turnuvada izleyemeyeceğimiz oyuncular. ATP Finalleri’nde mücadele etmesi beklenen Carlos Alcaraz karın kası duvarındaki yırtık nedeniyle sezonu erken kapatmak durumunda kaldı. Holger Rune ise Wawrinka’yı ve finalde Djokovic olmak üzere 5 ilk-10 oyuncusunu yenerek kazandığı muazzam Paris Masters şampiyonluğunun ardından, ATP Finalleri’ne ilk yedek olarak gidip, katılma fırsatını bekleyecek.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Favoriler:&nbsp;İlk 100’ün 2003 doğumlu tek oyuncuları Carlos Alcaraz ve Holger Rune’nin bir adım gerisinde kalsa da, 20 yaşındaki Lorenzo Musetti için de 2022’nin ATP turunda — nihayet — beklenen çıkışı yakaladığı yıl olduğunu söyleyebiliriz. Sezona ilk 50’nin dışında başlayıp ilk 25’e kadar tırmanan Musetti, Hamburg ve Napoli’de Alcaraz ve Berrettini’ye karşı çıktığı finallerden kupayla ayrılmayı başardı. Musetti’nin 2. kez NextGen Finali oynuyor olması ve sezon sonunda yaşadığı indoor tecrübesi onu diğer isimlerin bir adım önüne taşıyor.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir diğer favori ise, Musetti’yle aynı grupta yer alan yaşıtı Jack Draper. 265. sırada açtığı sezonda 224 basamak yükselen Draper, Britanya tenisinin erkeklerdeki yeni umudu olarak görülüyor. 2022’de 4 kez Challenger şampiyonluğu yaşayan Draper ayrıca çeyrek final gördüğü Kanada Masters’ta dünya 5 numarası Stefanos Tsitsipas’ı, Amerika Açık’ta ise 8 numara Felix Auger-Aliassime’i de mağlup etmeyi başardı. &nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Rune’nin çekilmesiyle grupların dengesinin bozulmasının en çok yarayacağı isim muhtemelen Brandon Nakashima olacak. Bu sezon özellikle Wimbledon 4.turunda Nick Kyrgios karşısında oynadığı 5 setlik maçta etkileyici bir mücadele ortaya koyan ve San Diego’da şampiyonluk elde eden Nakashima’nın yeşil grubu ilk sırada bitirmesi ve hatta buradan finale yürümesi sürpriz bir senaryo olmayacak. &nbsp;&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Challenger seviyesinde bir final bir şampiyonluk gören ve Rotterdam’da Musetti’yi yenerek finale çıkan Jiri Lehecka, Aralık ayından beri oynadığı 5 Challenger finalinde 3 şampiyonluk kazanan Chun-hsin Tseng, 2 Challenger şampiyonluğuyla ilk 120’ye giren Dominic Stricker, bu sene oynadığı 5 Challenger finalinin ikisini Rune ve Musetti’ye kaybeden, tek şampiyonlukla yetinen Francesco Passaro ve Rune’nin çekilmesiyle kadroya dahil olan, bu sene tur seviyesine Roma’da aldığı wild card ile çıkan Matteo Arnaldi, turnuvada izleyeceğimiz diğer isimler.&nbsp;</li></ul>

Daha genç, daha hızlı, daha güçlü gelecek şimdi. 

Geleceğe bakış: NextGen ATP Finalleri 

Roger Federer ismi insanın zihnine bir kelime bulutuyla beraber geliyor ve bu kelimeler sanki bir sporcuyu değil de, bir sanatçıyı tanımlıyor: Zarafet, asalet, estetik... Rafael Nadal’ın “tenis kortunda mükemmellikten bahsedeceksek, bu o’dur” diye tanımladığı Federer, 24 yıllık kariyeri boyunca oyunuyla olduğu kadar sporcu ve spor üstü kişiliğiyle de büyümüş, gelişmiş ve mükemmelliğe varmış bir isim. Onu uğurlarken sayılardan bahsetmek de etkileyici olurdu ama bir yanı eksik kalırdı. Roger Federer’i büyüten, bir kömür tanesinden bir elmasa dönüştüren anlara bugünden bakarak, hatırlayarak, o anların kıymetini bilerek ve kutlayarak vedamızı edelim bir de. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1664878705437.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ubi tennis1993 yılında Basel’de düzenlenen Swiss Indoors turnuvasında bir top toplayıcı çocuk kameralara takıldı. O günlerden kalma madalyalarını hala saklayan bu çocuk, “kalbimde ben her zaman bir top toplayıcı olarak kalacağım” diyen Roger Federer’di. Takvimler 1998’i gösterdiğinde 17 yaşındaki genç tenisçi Junior’larda Wimbledon’ı kazanmış, Amerika Açık finali görmüş ve sıralamada 1 numaraya çıkmıştı. Geçtiğimiz hafta profesyonel kariyerini duygusal bir vedayla sonlandıran Roger Federer’in sahneye çıkışı işte böyle olmuştu. &nbsp;Wimbledon’da junior şampiyonu olduktan sonra ilk ATP turnuvasına ülkesi İsviçre’de toprak kortta oynanan Gstaad turnuvasyla adım atan Federer, tur düzeyindeki 2. turnuvası Toulouse’da dünya 45 numarası Guillaume Raoux’u 6-2 6-2’yle geçerek ilk galibiyetini almış, hatta bu turnuvada çeyrek final görmüştü. Sonrasında, kameraların kendisini ilk kez yakaladığı yer olan Basel’de, bu sefer kameraların tam da odağında o vardı, zira dönemin önemli isimlerinden, dünya 8 numarası Andre Agassi’yle oynuyordu. Bu maçı kazanamadı ancak perde açılmıştı. 1999’un ilk aylarında, Marsilya’da kariyerinde ilk kez bir ilk-10 oyuncusunu, 5 numaralı Carlos Moya’yı yendi. Marsilya’nın ardından Rotterdam’da da çeyrek final gördü ve burada 2 numara Yevgeny Kafelnikov’dan set aldı. Memleketi Basel’de bir kez daha büyük bir maç oynadı, bu sefer rakibi 6 numara Tim Henman’dı. Viyana’da ilk 35’ten 3 ismi yenerek yarı final gördü, Fransa’da sert kortta Challenger şampiyonluğu kazandı. Büyük sahnedeydi, 64 numaraya kadar çıkmıştı ancak henüz onun sırası gelmemişti. &nbsp;Şu an 30’lu yaşlarında olanlar, takvimler 2000 yılını göstermeye yaklaştıkça artan heyecanı iyi hatırlayacaktır. Her şeyin bambaşka olacağı düşünülen Milenyum çağı, erkekler tenisi ve hatta genel anlamda spor için de yepyeni bir çağı işaret ediyormuş meğer, o zamanlar bunun farkında değildik. Roger Federer’in 18 yaşında Slam’lerde ilk kez boy gösterdiği bu yılda, Avustalya Açık’ta 3.tur, Roland Garros’ta 4.tur, Wimbledon’da ilk tur ve Amerika Açık’ta 3.tur gördüğünü hatırlamakta fayda var. Aynı sene düzenlenen Sydney Olimpiyatları ise, kariyerinde henüz başarı elde etmemiş genç oyuncu için dönüm noktalarından biri. Üstelik Olimpiyat bronz madalyasını kaçırmış olmasına rağmen! Çünkü Sydney Olimpiyatları, Roger Federer’in kendisi gibi İsviçre’yi teniste temsil eden Miroslava Vavrinec ile, yani Mirka ile tanıştığı yer! İkili saha sonra 2002’de Hopman Cup’ta kortu paylaşmıştı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1664879158899.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.48" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Federer ve MirkaFilmi biraz hızlandıralım ve 2001’deki o maça gelelim. Belki de zamanda kırılma yaratan, erkekler tenisinde çağ kapatıp çağ açan o maç. Aynı kortta tam 7 kez kupa kaldırmış, üstelik bu şampiyonlukların 4’ünü son 4 senede üst üste kazanmış, o ana kadar 13 Slam şampiyonluğu bulunan Pete Sampras ve karşısında herkesin konuştuğu, ağır ağır basamakları çıkan ancak henüz patlamasını yapamamış 19 yaşındaki Roger Federer. Böyle bakınca terazinin bir tarafı oldukça ağır basıyor ancak Pete Sampras, 5 set sonucunda mağlup ayrıldığı bu maçtan sonra hissettiklerini şöyle açıklıyor: “Korttan ayrılırken dengimi bulduğumu hissetmiştim, gerçekten özel bir oyuncuydu. 20 yıl sonra 20 Slam şampiyonu olacağını, yıllarca 1 numarada kalacağını, sporumuzu domine edeceğini o zamanlar bilemezdim.” &nbsp;Bu ana kadar geldiğimizde, Federer’in isminin yanına henüz koyabildiğimiz sıfatlar yeteneği, atak ve varyasyonu yüksek, izlemesi keyif veren oyunuyla alakalı. Zira turdaki ilk yıllarında öfke kontrolü konusunda yeterli olmadığını kendisi de itiraf ediyor: “Kortta sinirli biriydim ve kaybettiğimde çok üzülüyordum. Kaybettiğim her puanda söyleniyordum. 16 yaşındayken sürekli antrenmandan kovulurdum. Sonra biraz daha büyüdüm, raket fırlatmanın oyunuma bir faydası olmadığını anladım. Artık daha pozitifim. Merkez Kort’ta dolu tribünler önünde Pete Sampras’a karşı oynayınca bağırıp raket fırlatamıyorsunuz.” 90’ların sonunda saçlarını kötü bir sarıya boyatmış, kortta sinirlerine hakim olamayan Roger Federer’i hatırlayanlar, bugün gelinen noktayı daha da hayranlıkla karşılıyordur diye tahmin ediyorum. &nbsp;Roger Federer’in ilk Slam şampiyonluğunu nihayet 2003 Wimbledon’da, Andy Roddick’i yenerek çıktığı finalde Mark Philippoussis’i mağlup ederek kazandı. Aynı sene Agassi, Nalbandian, Ferrero, Roddick ve finalde tekrar Agassi’yi yenerek Tennis Masters Cup’ı kazandı. İlk perde biraz uzun sürmüştü ama sonunda baş rolü kapmıştı! 2004’ün sonunda 4 Slam şampiyonluğuna ulaşmıştı bile! Ancak hem erkek tenisinin hem de Roger Federer’in kariyerinde belirleyici bir gelişme yaşanıyordu: Rafael Nadal isimli genç tenisçi! 2004’te Miami’de 3.turda kendisini eleyen 18 yaşındaki bu genç oyuncu, 2005’te aynı turnuvanın finalinde karşısındaydı. Bu maç, yıllarca izlediğimiz o müthiş rekabetin ve aynı zamanda geçen hafta gözlerimizde yaş bırakmayan o müthiş dostluğun, nam-ı diğer FEDAL’ın ilk tohumlarını eken maçtı adeta. Oyunları birbirine zıttı ama bu yüksek bir keyif veriyordu. Nadal’ın Federer’in kariyeri üzerindeki etkisi Fedal’dan ibaret değil elbette. 20 Slam şampiyonluğu ve sayısız rekorla biten bu müthiş kariyerin belki de en büyük eksiklerinden biri, tek bir taneyle kalan Roland Garros şampiyonluğu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1664879329622.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Federer, 2009 Roland Garros şampiyonu/USA TodayBuradan hemen bir başka Fedal anına geçelim. Kimilerine göre “tarihin en iyi maçı” olarak adlandırılan, “Strokes of Genius”&nbsp;ismiyle belgesellere konu olmuş 2008 Wimbledon finali. Nadal’ın Federer’in zarif ve çabasızmış gibi görünen stili nedeniyle geri planda kalan savaşçı ruhunu yüzeye çıkardığı bir başka maç. 2 set geriden gelerek tie-break’lerle maça tutunan Federer, yağmur araları, kararan hava... Ve sonunda&nbsp;“5 yıl üst üste şampiyon olan Federer’in Wimbledon’daki dominasyonu bitti mi?” sorusunu sorduran bir mağlubiyet. Cevap: Hemen getirmedi, sonraki sene Federer hem Wimbledon’ı hem de Roland Garros’u kazandı! Ancak 2012 sonrası duraklama dönemi, yine bir Fedal maçıyla bozulacaktı: 2017 Avustralya Açık finali.&nbsp;Hem Federer’in hem de Nadal’ın sakatlıktan döndükleri sezon başında ortaya koydukları müthiş mücadele ve Roger Federer’in Slam şampiyonluğu olmadan geçen 5 senenin ardından 35 yaşında 18. Slam kupasını ellerine aldığı özel maç. Roger Federer uzun kariyeri boyunca istikrarın, vücudunu olabildiğince uzun süre diri tutmanın, maç içinde enerjisini iyi kullanmanın da en iyi örneklerinden biri olduğunu, kariyerinde oynadığı 1500’ün üzerinde maçta hiç maçtan çekilmeyerek kanıtlamış bir isim. &nbsp;Federer’in kariyerinin kabullenmesi en zor maçı belki kariyerinin son tekler maçında, üstelik Wimbledon’da Hurkacz’tan bagel yediği maç değil de, Rafael Nadal’ı yenerek çıktığı 2019 Wimbledon finalinde Novak Djokovic’e karşı final seti 8-7 40-15’te kaçırdığı 2 şampiyonluk puanı ve bu şekilde giden 21.şampiyonluk ihtimali olacak. Kendisi de bu maçtan sonra hislerini “Hayal kırıklığına uğramış, üzgün, aşırı sinirli hissedebilirsiniz. Şu an ne hissettiğimi bilmiyorum, sadece çok büyük bir fırsatı kaçırdığımı hissediyorum, inanmakta zorlanıyorum” şeklinde açıklamıştı. Doğruydu, çünkü 21 Slam şampiyonluğuna ulaşma şansını kaçırmıştı ve artık biliyoruz ki bu şans bir daha eline geçmeyecekti. &nbsp;Aslında 2019 Wimbledon sonrası, Federer’in emekli olması için uygun zamanmış gibi görülebilir. Tam bu noktada, mikrofonu 18 yaşındaki Roger Federer’e verelim: “Tenisi neden sevdiğimi açıklamak zor, oyunu seviyorum. Mücadeleyi seviyorum. Rekabete dayanan birebir bir oyun. Bunu dünyanın en iyisi olmak için bir meydan okuma olarak görüyorum.” &nbsp;Roger Federer’i ulaştığı rekorların ötesinde büyük bir sporcu yapan faktörlerin başında, 18 yaşından 41 yaşına kadar taşıdığı tenis sevgisi geliyor. Federer oyunu seviyor ve oynamak istiyor, ancak kendisini uzunca bir süre az sorunla bugünlere getiren vücudu, onun da etten kemikten bir insan olduğunu hatırlatıyor bizlere. Dikkat ettiyseniz veda mektubunda da, basın toplantısında da hep “rekabetçi tenisi” bıraktığını söylüyor. Sağlıklı olduğu noktada gösteri turnuvaları için kortta olmak istediğini gizlemiyor ve bir hayalete dönüşmeyeceğinin altını ısrarla çiziyor. &nbsp;Etki derecesi tenisi, hatta sporu çoktan aşmış, marka işbirliklerinde emeklilikle ilgili herhangi bir koşul bile bulunmayan, rekabetin yüksek olduğu bir oylamada 2010’ların En Stil Sahibi Erkeği seçilecek kadar göz önünde bir figürün hayalete dönüşebilmesi pek mümkün görünmüyor ve son Laver Cup’ın gösterdiği bir şey var ki, tarafı fark etmeksizin her tenisseverin ve tenis oyuncusunun içinde biraz Roger Federer yatıyor. Onun tenisi taşıdığı nokta ve imkansız görünen bariyerleri aşmasının verdiği ilham en azından birkaç kuşağı daha etkilemeye devam edecek. Federer’in bıraktığı miras, yüksek sanat zevki veren oyunu ve rekorlarını bir yana bırakırsak, tam da böyle bir şey. Tarihin en büyüğü olma rekabetindeki en önemli rakiplerinin yanında olmak için koşarak geldiği, arkandan hıçkırarak ağladığı, bir parçası olmaktan mutlu ve gururlu oldukları bir finalle veda etmek. Kendisinin söylediği ve çokça paylaşılan bir söz her şeyi özetliyor aslında: “Önemli biri olmak güzel, ama iyi biri olmak daha önemli”.&nbsp;

Roger Federer’i bir kömür tanesinden bir elmasa dönüştüren anlara bugünden bakarak, hatırlayarak, o anların kıymetini bilerek ve kutlayarak vedamızı edelim.

Mükemmelliği yakalamak

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(44, 48, 119); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(44, 48, 119); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">1992 Wimbledon'da Andre Agassi, ilk ve son Wimbledon şampiyonluğuna ulaşırken, bir başka çocuk da yeni bir sporun tutkunu olmuştu. Bu, aynı zaman diliminde farklı ilkleri yaşayanların hikayesi…</blockquote><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yıl 1992, 10 yaşındaydım. Annem, o yıl eğitim nedeniyle İngiltere'deydi. Yaz tatili gelmiş ve babamla Londra'ya, annemin yanına doğru yola çıkmıştık. Esenboğa ve Heathrow Havaalanları derken İngiltere'ye ulaştık. Ülkeye girişte, yüzü halen gözümün önünden gitmeyen gümrük polisinin bizi epey zorladığını hatırlıyorum.Neyse ki Londra'ya ayak basmıştık. İlk şoku metro deneyimiyle yaşamıştım. Yerin altından giden trenin fazlasıyla sıra dışı geldiğini hatırlıyorum. Kısa sayılmayacak bir şehir içi yolculuğu sonrası eşyaları eve bırakıp oyuncakçıya gitmiştik. Annemin özlemini kullanarak kendime bir şeyler aldırma peşindeydim. İnanılmaz bir futbol sevgim vardı o dönemler, daha altı yaşında Sovyetler Birliği’nin kadrosunu ezbere saydığımdan olacak, bu ailede de bilinen bir gerçekti. Kısa bir turdan sonra Gary Lineker ve Bryan Robson'ın maketlerini satın aldım. Bir süre bu iki oyuncakla zaman geçirdim. Sürekli dışarı çıkıp gezmek, yaş itibariyle olacak, çok cazip gelmiyordu. Yine evde kaldığım bir gün annemin siyah beyaz televizyonunu açmamla tenis tutkum başladı.Televizyonda, kısa süre sonra Wimbledon Tenis Turnuvası olduğunu öğrendiğim bir turnuva vardı. O gün dokuz saat televizyonun başından kalkmadan maçları izlediğimi hatırlıyorum. Takip eden günlerde, süreler değişkenlik gösterse de yine&nbsp;televizyon&nbsp;başındaydım. Neyse ki turnuvayı hemen başında yakalamışım. Turlar ilerledikçe uzun saçlı o adamın&nbsp;–seyrek saçlı olduğu için peruk taktığını öğrenmem uzun zaman aldı- yani&nbsp;Andre Agassi’nin, hayranı olmuştum. Saçları uzundu ama acaba sarı mıydı daha mı koyuydu? O dönemin erkek tenisindeki popüler servis vole oyunu yerine&nbsp;“baseline”&nbsp;oyununu tercih ediyordu. Keskin vuruşlarıyla filede avladığı oyuncuları izlemek büyük keyifti.Andres Agassi kazandıkça ben oyunu daha çok sevdim, çünkü onu bir kez daha izleme fırsatı veriyordu bu bana. Sonunda&nbsp;uzun saçlı havalı adam&nbsp;şampiyon oldu ve&nbsp;o sırada&nbsp;bir çocuk yeni bir sporu sevdi.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/1/1656323487555.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.69" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Athleta Magazine Öncesi1987'den itibaren Andre Agassi, majör turnuvalarda adından söz ettirmeye başlamıştı. Çok geçmeden geri çizgiden kurguladığı oyunla, biraz daha agresif kabul edilen servis-vole stilini uygulayan tenisçilerin korkulu rüyası oldu. Bu yıl, Avustralya Açık dışında tüm Grand Slam'lerde ana tabloda yer aldı ama ilk turları geçemedi. Wimbledon'da da ilk turda bir önceki yılın yarı finalisti Henri Leconte'a üç sette mağlup oldu. Çim kortun kendine özgü zorlukları Agassi'yi oyun içinde çıkmaza sokuyordu, Leconte mağlubiyeti sonrası o dönemki antrenörü Nick Bollettieri'ye çimde oynamaktan nefret ettiğini ve buraya bir daha dönmeyi istemediğini söylemişti.Amerikalı raket, koçuna söylediklerini bir süre uyguladı ve üç yıl üst üste Wimbledon'a katılmadı. Tek gerekçe bu zeminde karşılaştığı engeller değildi aynı zamanda kortta beyaz giyinme zorunluluğu da Agassi'ye anlamsız geliyordu. Renkli şortlar, t-shirt'ler ve bandanalarla o dönem teniste farklı bir modanın da öncüsü olmuştu. Giyim tarzına ilişkin yorumları da dikkat çekiciydi.“Ne hissettiğini ifade etme özgürlüğüne sahip olmalısın. Renkli giyinmeyi seviyorum. Bence tenisin de ihtiyacı var. Renkler olmasaydı yine ben olurdum ama inanın daha sıkıcı olurdum.”Üç yıllık bir aradan sonra, 1991 yılında, halen genç ama daha tecrübeli bir tenisçi olarak Wimbledon'a dönme kararı aldı. Beyaz giyme zorunluluğunun ortadan kalkmayacağını anlayan Agassi, anlaşılan o ki kariyeri ilerlerken bu turnuvadan mahrum kalmak istemiyordu. Formda bir dönemde geri dönüş yapmıştı İngiltere topraklarına, zira bir önceki sene hem Roland Garros hem de Amerika Açık'ta final oynamıştı. Wimbledon'a dönüş yılında Fransa Açık'ta bir final daha yapmıştı. Ne var ki bu üç finalin de ortak özelliği Amerikalı raketin şampiyonluğu rakiplerine kaptırmasıydı.&nbsp;Artık çim korta daha iyi adapte olmuş görünüyordu. 5 numaralı seri başı olarak katıldığı turnuvada çeyrek finale kadar yükseldi. Rakibi bir diğer Amerikalı David Wheaton'dı. Agassi favori olmasına rağmen maçı 2-3 kaybetti. Wheaton'ın kariyeri bittiğinde Grand Slam'lerde ulaştığı en iyi derecenin Agassi'yi yenerek elde ettiği bu yarı final olduğu görülecekti.1992 yılına başlarken Agassi 22 yaşındaydı ve üç Grand Slam finali görmüştü. Bu bir açıdan önemli bir başarıydı, diğer açıdan ise genç bir oyuncu için olumsuz sonuçlar doğurabilecek psikolojik bir eşikti. Agassi, finallerin unutulmaz kaybedeni mi olacaktı? Wimbledon öncesi, daha önce iki final oynadığı Roland Garros'ta yarı finale yükseldi. Rakip Jim Courier'dı. Özellikle toprak kortta karşınızda görmek istemeyeceğiniz türden bir tenisçiydi. İnatçıydı, formdaydı, dünya 1 numarasıydı ve geçtiğimiz yılın şampiyonuydu. Agassi ile aynı yaştaydı ama Agassi'nin aksine oynadığı üç finalden ikisini kazanmıştı. İkilinin yarı final mücadelesinde Courier, Agassi'yi adeta sahadan sildi ve finale yükselerek üçüncü şampiyonluğuna ulaştı.Üst üste kaybedilen üç Grand Slam finali ve büyük umutlarla katıldığı Roland Garros'ta kendi jenerasyonundan Courier karşısında aldığı ezici mağlubiyet, Agassi için üstesinden gelmesi zor sonuçlar anlamına geliyordu. Amerikalı yetenek, Wimbledon öncesi Las Vegas'a yani evine döndü ve tenisten uzaklaşmaya çalıştı. Wimbledon'ın başlamasına çok kısa bir süre kala ise antrenörü Nick Bollettieri'yi aradı. Bollettieri telefonu açtığında Agassi'yi kendini toplamış ve yeniden dönmeye hazır buldu.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/1/1656324177861.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Entertainment WeeklyŞampiyonluk YılıWimbledon Tenis Turnuvası'nın başlamasına kısa süre kala antrenmanlarını hızlandıran Andre Agassi, yine de turnuvaya tam anlamıyla hazır değildi. Üstelik çim kortta kendini, sert korttaki ve toprak korttaki kadar rahat hissetmiyordu.&nbsp;12 numaralı seri başı Andre Agassi'nin ilk turdaki rakibi dişli Andrei Chesnokov'du. Chesnokov, her ne kadar önceki yıllarda Wimbledon'da ilk turu hiçbir zaman geçememiş olsa da Roland Garros'ta yarı final ve Avustralya Açık'ta çeyrek final oynamış dikkat edilmesi gereken bir tenisçiydi. Tıpkı Agassi gibi o da oyununu geri çizgiden kurguluyordu. Uzun ralliler belki de Agassi'nin ihtiyacı olandı. Dört sette biten bu yoğun maç Agassi'ye arayıp da bulmayacağı hazırlık imkanını vermişti.&nbsp;İkinci turdaki rakibi Eduardo Masso, Andre Agassi'nin kalibresinde değildi ancak maça çok iyi girmişti. İlk seti 6-4 ile kazanan Masso acaba Agassi'ye yeni bir şok mu yaşatacaktı? Sürprize izin vermedi Amerikalı raket ve çabuk toparlanarak bu maçtan da 3-1 galip ayrıldı. Artık daha hazır bir Agassi vardı. Üçüncü ve dördüncü turda rakiplerine set vermedi. Kolaylıkla çeyrek finale geldiğinde ise karşısında o dönem Wimbledon'ın en korkulan tenisçisi vardı.Boris Becker, 1985-1991 yıllarında Wimbledon'da altı kez finale yükselmeyi başarmıştı. Bu finallerden üç de şampiyonluk çıkarmıştı. Kesinlikle favori Becker'di ve Agassi'nin Roland Garros'ta Jim Courier karşısında yaşadığı hezimetin bir tekrarını yaşamasını bekleyenlerin sayısı hiç de az değildi. Muhteşem bir mücadeleye sahne olan Agassi-Becker eşleşmesi beş sette bitti. Maçtan sonra Becker, “Çimde bu kadar iyi oynayan bir oyuncu gördüğümü hatırlamıyorum.” demişti. Amerikalı tenisçi, turnuva öncesi neredeyse hiç şans tanınmayan bir isimden şampiyonluğun en büyük favorisine dönüşmüştü.33'lük efsane John McEnroe, Andre Agassi'nin yarı finaldeki rakibi oldu. Agassi'nin rol model olarak aldığı, Bjorn Börg ile maçlarını izleyerek büyüdüğü ve zaman zaman oyunuyla ilgili fikirlerini aldığı bir isimdi McEnroe. Bir efsane genç yeteneğe karşıydı. Agassi, muhteşem bir oyunla McEnroe'yu üç sette geçti. Bu Agassi'nin turnuvadaki açık ara en iyi maçıydı. Sonraları bu karşılaşma için, “Kariyerimin en iyi maçıydı, harika vuruşlar yapmıştım.” yorumunda bulunmuştu.Çok iyi bir hazırlıkla gelmediği, ilk iki turdaki maçlarla turnuvaya giderek ısındığı, Becker ve McEnroe gibi efsaneleri yenerek finale yükseldiği bir yılda artık şampiyonluğu çok istiyordu Andre Agassi. Bu dördüncü Grand Slam finaliydi. İlk Grand Slam şampiyonluğunun sert veya toprak kortta gelmesi şaşırtıcı olmazdı ama çimde bu şampiyonluğun yaşanması beklenenin dışında olacaktı. Finaldeki rakibi, bir “ace makinası” Goran Ivanisevic'ti. 20 yaşındaki Ivanisevic, çeyrek finalde Stefan Edberg yarı finalde ise Pete Sampras gibi iki favoriyi devirmişti. Güçlü servislere ve iyi bir file önü bitiricliğine sahipti. Servislerin hızı rakiplerin iyi returnler yapmasının önündeki en büyük engeldi. İki genç tenisçinin maçı büyük bir mücadeleye sahne oldu. İlk seti Ivanisevic alsa da takip eden iki seti Agassi aldı. Dördüncü seti rahatlıkla kazanan Ivanisevic maçı final setine taşıdı.&nbsp;Final setinin onuncu oyunu Ivanisevic'in servisleriyle başlarken Agassi'nin 5-4 üstünlüğü vardı. Servislerinin gücüne güvenen Hırvat raket, bu kez en güvendiği silahıyla kendini vuracaktı. Öyle ki, ilk iki puanda çift hata yaptı ve Agassi'ye şampiyonluk için yarım bir şans verdi. Sonrasındaki iki puan Ivanisevic'e gitti ve oyuna 30-30'luk eşitlik geldi. Ivanisevic'in çift hataları çok şaşırtıcı olmasa da aynı oyunda iki çift hatayı yapması baskıyı fazlasıyla hissettiğini de gösteriyordu. Agassi, maçın belkide en kritik puanında file önündeki Ivanisevic'i forehand ile geçti. Artık Agassi maç sayısı için servis karşılayacaktı. Ivanisevic, servisinden sonra beklendiği gibi fileye geldi, Agassi'nin backhand return'ü Ivanisevic'i zorladı ve volesi filede kaldı. Bu, Andre Agassi'nin dördüncü Grand Slam finalinde ilk şampiyonluğuna ulaştığı anlamına geliyordu. Goran Ivanisevic ise yeni bir Wimbledon finali için yedi yıl daha bekleyecekti.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/1/1656324113083.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.45" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sportskeeda Sonrasıİlk ve tek Wimbledon şampiyonluğu sonrası, kariyerini sekiz Grand Slam zaferiyle bitiren Andre Agassi'nin 1992 yılının ardından tenis yaşamı da inişler ve çıkışlarla geçti. 1995 yılında dünya sıralamasında 1 numaraya kadar yükselen Agassi, 1996 yılındaki Olimpiyat şampiyonluğunu takiben 1999 yılına kadar büyük bir düşüş yaşadı.&nbsp;1999 yılıyla birlikte yeniden büyük bir ivme yakalayan Amerikalı tenisçi, kazandığı sekiz Grand Slam şampiyonluğunun beşine, 1999 yılından 2003 yılına kadar olan süreçte ulaştı.&nbsp;92 yazında tenisi seven çocuk ne yaptı derseniz? Turnuva bittikten sonra iki ay daha Londra'da kaldım. Babam ve anneme uzun süre iyi bir tenis kariyeri yapacağımı ve bir raket almamız gerektiğinden bahsettim. Sonunda Agassi imzalı raketi aldırmayı başardım. Ankara'ya döndüğümde babamla hızlıca bir tenis kursu arayışına girdik. Okulların açılmasına bir aylık bir süre vardı. Kursu bulmayı başardık ve ben bir ay boyunca sabah çok erken bir saatte o kursa gittim. Gittim gitmesine ama maalesef tenis kariyerim uzun sürmedi ve o yaz tenise erkenden veda ettim.92 Haziran'ında Londra'ya giden o çocuk futboldan başka bir spor tanımıyordu. Dönüşünde ise artık bir tenis severdi de. Sadece bunun için bile teşekkürler Wimbledon, teşekkürler Andre.

Bir Zamanlar Londra'da

Kort dışında utangaç ve mütevazı ama korta çıkınca bir o kadar güçlü ve azimli bir karakter Steffi Graf.&nbsp;Kariyeri boyunca çok az tenisçinin ulaşabildiği başarılar elde etmiş, genç yaşında kortlarda dev performanslar sergilemiş de olsa klasik “yıldız sporcu” ihtişamına sahip olmayan bir yıldız.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hızlı yükseliş: “Andre Agassi-Pete Sampras rekabeti erkekler tenisini domine ediyor ama kadınlar tenisinde şu anda yalnızca Steffi, Steffi ve Steffi var”. 1995’te Steffi Graf’ı konu edinen 60 Minutes programı bu sözlerle başlıyor. 13 yaşında profesyonel tenise adım atan Steffi Graf, ilk Grand Slam şampiyonluğunu 17 yaşında, Martina Navratilova’yı&nbsp;yenerek kazandığı ilk Roland Garros kupasıyla elde etti. Toprakta gelen bu başarıyı Wimbledon ve Amerika Açık finaliyle devam ettiren Graf güçlü forehand’i, kusursuz ayak çalışması ve agresif baseline oyunuyla tüm zeminlerde iddialı bir oyun sergiliyordu. </li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tarihî rekorlar:&nbsp;Bugün “tarihin en iyisi” tartışmalarına konu olan pek çok ismin aksine Steffi Graf 30 yaşında kariyerini noktaladı. Buna rağmen kadın-erkek tüm tenisçiler arasında pek çok rekorun sahibi. Kariyerini 900-115’lik bir galibiyet oranıyla tamamlayan ve toplamda 107 kupa kazanan Graf, 377 haftayla en uzun süre 1 numarada kalma rekorunu hâlâ elinde tutuyor. Ayrıca 22 Grand Slam şampiyonluğuyla açık dönemde Serena Williams’ın ardından ikinci konumda.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-01T19:35:30.612Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Steffi Graf" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Golden Slam:&nbsp;1988 sezonu sadece Steffi Graf için değil, tenis tarihi için de özel bir sezon. Steffi Graf, 1988 sezonunda teklerde Avustralya Açık, Roland Garros, Wimbledon ve Amerika Açık’ı kazanmakla kalmayıp Seul’de düzenlenen Olimpiyat Oyunları’nda da altın madalya kazanarak Golden Slam elde eden tarihteki tek tenisçi konumunda. Üstelik bu başarı Avustralya Açık’ta Chris Evert, Roland Garros’ta Natasha Zvereva, Wimbledon’da Martina Navratilova, Amerika Açık ve Seoul Olimpiyat Oyunları’nda Gabriela Sabatini gibi önemli isimleri yenerek kazanıldığı için oldukça değerli. Graf’ın Golden Slam elde ettiği sezonda çiftlerde Wimbledon şampiyonluğu da kazandığını hatırlatmakta fayda var. </li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir hayran ne kadar ileriye gidebilir?&nbsp;1993 yılında Hamburg’da düzenlenen bir turnuvada saha değişimi arası verildiğinde tribünlerden gelen bir kişi 19 yaşındaki dünya 1 numarası Monica Seles’i omzundan bıçakladı. Bu kişi ifadesinde Steffi Graf hayranı olduğunu ve Seles’in 1 numarada kalmasını engellemek istediğini söyledi. Graf’ın kariyerindeki en sarsıcı olaylardan biri olsa da yaşananlar gerçekten Seles’in uzun süre kortlardan uzak kalmasına neden oldu ve Steffi Graf yeniden 1 numarayı elde etti.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-01T20:29:04.925Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Graf" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İkinci hayat:&nbsp;1995 yılında babasının vergi kaçakçılığından tutuklanmasıyla yaşadığı ailevi problemler Graf’i oldukça sarstı. Sırtından yaşadığı kronik sakatlığa diz problemleri de eklenen Graf, 1997’de ilk defa Slam şampiyonluğu kazanamadığı sezonun ardından arka arkaya ameliyatlar geçirdi. 1999 yılında kazandığı Roland Garros, kariyerinin son şampiyonluğu ancak yeni hayatının da başlangıcıydı. Aynı yıl erkeklerde şampiyon olan Andre Agassi ile ilişkisinin temelleri bu turnuvada atıldı. 30 yaşındaki dünya 3 numarası kısa bir süre sonra “Teniste yapmak istediğim her şeyi yaptım” diyerek emekliliğini açıkladı. Tenisi bıraktıktan sonra kendisini ailesine ve Children for Tomorrow adıyla kurduğu derneğine adayan Graf, artık kortlardan uzak yeni hayatının keyfini çıkarıyor. Kapak Görseli:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEyMTcxNmE5MzgwMDAwNzAxM2VkMCZ1c2VyPTVlZjQ3ZDc5MjNmYzJiMDAwODcwZjA4NCZhdXRob3I9NWY5MTY5Mjg5NzI1ZmUwMDA4NzA4NDEyJnNvdXJjZT13ZWImbmV3c2xldHRlcj01ZWUyNGE5NTg3ZTEyNTdhMDA4N2RjZTUmaXNzdWU9NjA1YzMwYTQwOGNkZjIwMDA3YjVkYWI3JnN1YnNjcmliZXI9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyNTJGYmF0dWhhbmNldHQlMjUyRg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Batuhan Çetin</a></li></ul>

Steffi Graf 377 hafta ile dünyanın en uzun süre 1 numarada kalmış bir tenisçi.

Erken emekli bir yıldız: Steffi Graf

&nbsp;• Spor giyim üreticisi Nike, Amerika Açık Tenis Turnuvası'nda yer alacak oyuncuları için Andre Agassi’nin 1990 Amerika Açık’ta giydiği kıyafetleri referans alarak hazırlanan yeni maç kitlerini <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNDI5NDhjY2MzNDgwMDAwN2RhZWFiNyZ1c2VyPTVlZjQ3ZDc5MjNmYzJiMDAwODcwZjA4NCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuY25iYy5jb20lMjUyRjIwMjAlMjUyRjA4JTI1MkYxNyUyNTJGbmlrZS10by1mZWF0dXJlLWFuZHJlLWFnYXNzaS1pbnNwaXJlZC1saW5lLWZvci11cGNvbWluZy11cy1vcGVuLmh0bWw="">tanıttı.</a><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-08-23T16:06:40.444Z.jpeg" alt="Nike tasarımcıları"><figcaption>Andre Agassi ve Nike tasarımcıları</figcaption></figure>

Andre Agassi ile ilgili hikayeler